"ဆရာမဟိုနားကလှလိုက်တာ"

နေမျိုးကျက်သရေမှာ ပန်းတွေနှင့်အလှဆင်ထားသောစက်ဘီးလေးဆီသို့လက်ညွှန်ပြကာဆိုသည်။

"ဟုတ်တယ်နော် ပန်းလေးတွေနဲ့ချစ်စရာလေး"

"လာဗျာ ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးမယ်ဆရာမကို"

နေမျိုးကျက်သရေမှာနှင်းမေကိုလက်ကဆွဲခေါ်၍ ထိုနေရာသို့ခေါ်‌ဆောင်သွားသည်။

နှင်းမေလဲနောက်ကနေအလိုက်သင့်လေးလိုက်၍ ထိုကလေးစိတ်တိုင်းကျဓာတ်ပုံအရိုက်ခံရပေ‌ေတာ့သည်။

"ဆရာမ pose ပေးလေဗျာ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

နှင်းမေမှာလက်လေးနှစ်ချောင်းထောင်ပြသည်။
ထို့နောက်လှပသောအပြုံးလေးအားဆင်မြန်းလျက် နေမျိုးကျက်သရေအားကြည့်နေပေသည်။

ဖုန်းscreenထက်ဝယ်ထိုကဲ့သို့လှပသောပုံရိပ်အားနေမျိုးကျက်သရေတစ်ခါမှမကြည့်ခဲ့ဖူးပါ။

ထိုကဲ့သို့ပင် လှပသောနေရာများ၌သူတို့နှစ်ဦးမှာလှပသောပုံရိပ်များအတန်ကြာဖန်တီး‌နေခဲ့သည်။

"မျိုး~ မင်းလဲငါးစာကျွေးလေ"

"ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲတော့မကျွေးချင်ပါဘူးဆရာမပါလာ~"

"ဪကွယ်..ကုသိုလ်လုပ်တာတောင်တို့ပါမှလား"

"နောင်ဘဝရေစက်ဆုံချင်လို့ပေါ့ဗျ လာပါဗျာ"

"ရေစက်ဆိုတာကောင်းခြင်းဆိုးခြင်းရှိသေးတယ်လေ"

နှင်းမေမှာရှေ့ကပြာလဲ့လဲ့ရေကန်ထက်သို့အကြည့်စိုက်၍ဆိုလေသည်။

"ဆရာမနဲ့သာ‌တွေ့ဆုံရမယ်ဆိုရင်ကျွန်တော့်အတွက်ကကောင်းမွန်သောတွေ့ဆုံခြင်းတွေကြီးဖြစ်မှာပါ"

နေမျိုးကျက်သရေရဲ့စကားကိုကြားရ၍ သူမထိုကလေးအားကြည့်မိသည်။အရှေ့ကကြည်လင်နေသောရေထက်ထိုကလေးရဲ့မျက်ဝန်းများကပို၍ကြည်လင်တောက်ပလို့။

"ကဲပါ~~ပေး"

ဆက်ကြည့်ရန်ခွန်အားမရှိ၍ သူမလဲ ငါးစာကြွေးရန်ပေါင်မုန့်အားတောင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်လှပသောရွှေငါးလေးတွေထံသို့စွန့်ကြဲလျက်။

"ဆရာမ နေ့လည်၁၁နာရီတောင်ရှိပြီ ဆရာမနီကထမင်းစားကြရအောင်တဲ့ပြီးရင်လဲဆက်သွားကြမှာဆိုတော့"

ခင်ကြီးနှင့်အတူလမင်းချိုကပါလာခေါ်ပေသည်။

"အေးကလေးတို့~ လာပြီ"

နှင်းမေနဲ့နေမျိုးကျက်သရေလဲထိုကလေးတွေထံလျှောက်လာသည်။

"နေကြီး မခေါ်ချင်လို့သာလာမခေါ်တာနော် ဟိုဘက်ကနေကြည့်နေတာ နှစ်ယောက်သားတော်တော်သာယာနေပုံ"
(ခင်ကြီး)

"မဟုတ်ရပါဘူးကွာ မင်းကလဲ"
(နေမျိုးကျက်သရေ)

"မဟုတ်ဘူးသာပြောတာ ရုပ်ကြီးကလဲနော်"
(ခင်ကြီး)

မေခင်မြတ်နိုးမှာနေကြီးအားလိုက်စ၍နေတော့သည်။

"ဒါနဲ့ပုတီးရော"
(နေမျိုးကျက်သရေ)

"တော်ပါဗျာ ဘယ့်နှယ့်ငါးစားကျွေးပါမယ်ဆို ငါးကိုကျွေးတာနည်းနည်း သူစားတာကများများ ခုလဲထမင်းစားမယ်ဆိုတော့ကျွန်တော်တို့ကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်ပြီးသူကသွားလေရဲ့အရင်"
(ခင်ကြီး)

"ဖြစ်ရမယ်မင်းတို့ကတော့"
(နေမျိုးကျက်သရေ)

နေကြီးတို့လဲကားနားပြန်ရောက်တော့ အနားရှိသစ်ပင်လေးအောက်မှာဆရာမနီကအကုန်ပြင်ဆင်ပြီး‌ဖြစ်နေလေသည်။

"လာ‌ နှင်းမေရေ မင်းတို့ကိုဒို့တွေကဘယ်ရောက်နေမှန်းမသိလို့ ဒီမှာ နင့်တပည့်G11 တွေကဗိုက်ဆာလို့ဖြစ်နေကြတာ"

"မသိပါဘူးအမနီရယ် ညီမတို့လဲအမကိုရှာမတွေ့တော့လို့"

"ငါက အဲ့ကလေးတွေဗိုက်ဆာပြီဆိုလို့ ထမင်းပြင်ဖို့ဆိုပြီးပြန်လာတာကို ကဲထိုင် ထိုင် "

"ဟုတ်အမ"

"ဒီမှာနင့်အတွက်ကြက်ကြော် နင့်နေမျိုးကျက်သရေကငါ့ကိုနင့်အတွက်မကြော်ပေးမချင်းပွစိပွစိနဲ့ရယ်"

"ဟုတ်လားအမ"

"ဟုတ်ပ ဟုတ်ပ"

ဆရာမနီမှသူ့အားကြည့်ကာ ပြုံး၍ရွဲ့တဲ့တဲ့ဆိုလာသည်မို့နေမျိုးကျက်သရေမှာနေစရာမရှိ ရှက်လျက်။

"ဟယ်တော့ ဒီလိုမျိုးထည့်တော့ဒို့လူအင်အားနဲ့ထမင်းထည့်စားဖို့ဘူးတွေတောင်မလောက်တော့ဘူး"

"ရတယ်အမနီ ညီမနဲ့နေမျိုးကျက်သရေတူတူစားလိုက်မယ်"

ကောင်းလိုက်တဲ့ကံပါလား ခရီးထွက်ကတဲ့အပြင်ထမင်းပါတစ်ပန်းကန်တူတူစားရအုံးမည်။

ယနေ့လိုနေ့မျိုးကိုဖန်ဆင်းပေး‌ေသာဘုရားရှင်၊ခုလိုပျော်နိုင်အောင်မွေးဖွားပေးတဲ့ မွေးမေနဲ့မွေးဖေ၊ဒီလိုအချောအလှလေးကိုမွေးဖွားပေးတဲ့အပျိုကြီးရဲ့အဖေနဲ့အမေ၊ခရီးသွားဖြစ်အောင်အဖက်ဖက်မှကူညီပေးသူများအားကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်။

နေမျိုးကျက်သရေမှာ စိတ်ထဲမှမေတ္တာတွေပို့ပီတိတွေဖြာနေတော့သည်။

အေးချမ်းပျော်ရွှင်နေသောမျက်နှာထားနှင့်ဘေးကပုတီးကိုကြည့်မိတော့ ကြက်ရိုးကိုက်နေရာမှသူ့အား"ဘာလဲ"ဆိုသည့်ပုံဖြင့်မေး‌ငေါ့ပြပေသည်။

*ဪ ရည်းစားမရသေးတာလဲမပြောနဲ့တချိန်လုံးကိုစားနေတာပဲ*

ထိုစကားအားစိတ်ကူးထဲသာပြောနိုင်သည်အပြင်မှာပြောရင်ကြက်ရိုးနဲ့ကောက်ပေါက်နိုင်သောကြောင့်ပင်။

"ဟိတ်..ကလေး စားလေ"

အပျိုကြီးမှာသူ့အားဇွန်းလေးထိုးပေးလာ‌ပေသည်။

နေကြီးလဲ တစ်လုတ်ယူစားလိုက်ပြီးသူမထံပြန်ပေးလိုက်သည်။သူမနက်ကဘာမှမစားရသေးသော်လဲ ဗိုက်မဆာပါ ချစ်ရသူနဲ့ရှိ အရာရာပြည့်စုံလွန်းလှသည်မဟုတ်ပါလား။

‌ဒီလိုနဲ့ထမင်းကိုပျော်ရွှင်စွာစားကြပြီးနောက် လက်ဖက်သုတ်စားကာစကားပြောနေကြသည်။

နေကြီးမှာတော့ဖုန်းအားဖွင့်၍သူမအားသူရိုက်ပေးထားခဲ့တဲ့ပုံလေးတွေပြန်ကြည့်နေမိသည်။

*ဟိုက် ဒီပုံကမျက်စိမှိတ်နေတယ်ဟ*

နေကြီးတွေး၍မပြီးခင်ပင်..

"နေမျိုးကျက်သရေခုနကရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေပြ"ဟုဆိုကာအပျိုကြီးမှသူ့ဖုန်းအားဆွဲယူကြည့်ရန်ပြင်ပေသည်။

‌နေကြီးဖုန်းကသူမလက်ထံရောက်၍မဖြစ်ပေ အထဲမှာ နဂိုထဲကခိုးပြီးSave ထားတဲ့ပုံတွေ၊စာသင်ချိန်ခိုးရိုက်ထားတဲ့ပုံတွေရှိပေသည်။

သို့သော်လဲအပျိုကြီးမှာယူသွား၍အမှီလိုက်လုရတော့သည်။

ဖုန်းကိုအာရုံရောက်ကာလုယက်နေသည်မို့ အပျိုကြီးမှာသူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည်ကိုပင်သူကိုယ်တိုင်သတိမမူမိပေ။

"အားအား.. ဆရာမသွေးထွက်နေပြီ"

ဒေါင်းနှင်းမေမှာ နေမျိုးကျက်သရေရဲ့ကွဲနေသောလက်ဘက်ကိုထောက်မိလိုက်ခြင်းပင်။

ထိုမှသာဖုန်းအားလွှတ်၍သူ့ထံသို့ကြည့်လာပေသည်။

"နာသွားလားဟင်"

"ရတယ်ဆရာမ နည်းနည်း ဆေးပါတာမလို့ဆေးထည့်လိုက်ရင်ရတယ်"

နေကြီးလဲသူလွယ်ထားတဲ့အိတ်အသေးလေးထဲမှ ဆေးအားထုတ်လိုက်သည်။

"ပေးပေး ဒို့ထည့်ပေးမယ်"

ခင်ကြီး၊ပုတီးနဲ့လမင်းချိုတို့မှာ သူတို့အားကြည့်ပြီး

"ဘာလဲဟငါတို့ကိုရှိတယ်တောင်မထင်တော့တာလား"
(ပုတီး)

"ဟုတ်ပါ့ဟယ့်နှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာတည်နေတယ် တကယ်တည်း"
(လမင်းချို)

"အေးနော်နည်းနည်းတော့များလာပြီအဲ့နှစ်ယောက်က"
(ခင်ကြီး)

သုံးယောက်လုံးပွစိပွစိလုပ်နေသည်ကို နေကြီးမှာကြည့်ရင်းရယ်နေမိသည်။ သေချာပါသည်သူတို့သုံးယောက်မိမိအားမေတ္တာပို့နေသည်ဆိုတာ။

"အမနီ အမနီတပည့်ကလေသမီးကိုဘာတွေလျှို့ဝှက်ထားလဲမသိဘူးသိလား ဖုန်းမပြဘူး"

ဆေးထည့်‌ပေးပြီးပြီးချင်းပင်ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေသောဆရာမနီကိုကလေးသဖွယ်တိုင်နေသည်။

နေကြီးလဲ ဖုန်းပြန်ရတုန်းမှာအမြန်နှုန်းဖြင့်ပုံတတစ်ချို့အားရှင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်..

"ဆရာမ~"

"သွား..လာမခေါ်နဲ့နင်နဲ့ငါသေခန်းပျက်"

"ဟောဗျာ..ဖုန်းကြည့်မလို့မလားဟင်ပြမယ်လေနော်အဲ့လိုမနေနဲ့လေ"

"ပြီးရော"

သူဖုန်းကိုပေးလိုက်တော့ထိုမှသာလျှင်စိတ်ကျေနပ်တော့သည်။

သူပါ့သူဖုန်းထဲရှိဓာတ်ပုံများအားကြည့်ပြီးနောက်သူကြိုက်သည့် ပုံလေးများအားကူး‌ခိုင်းပေတော့သည်။

နေမျိုးကျက်သရေလဲကူးပေးလိုက်သည်။ဤသို့ဖြင့်ထိုရန်ပွဲလေးအဆုံးသတ်ပေသည်။
______________________
ပထမတုန်းကကားစီးတုန်းကနေကြီးမှာရှေ့ကတက်မိသဖြင့်ထိပ်ဆုံးရောက်ကာအပျိုကြီးအားကြည့်ယုံသာနေရသည်။

ဒီတစ်ခေါက်တော့နေကြီးမှာအ‌ပျိုကြီးနှင့်အတူ အပေါက်ဘက်၌ထိုင်ရပေသည်။

နှင်းမေမှာလဲမူးသဖြင့်ကားအလယ်ပိုင်းတွင်မထိုင်နိုင်တော့။

"ဆရာမရရဲ့လား မှီချင်မှီလေ"

"အင်းရပါတယ်"

နေကြီးလဲ ဆရာမကိုတစ်ချက်မေးပြီးနောက် ကားပေါ်‌တွင်bluetooth ချိတ်၍သီချင်းတွေဆိုနေကြသောသူငယ်ချင်းများကိုကြည့်နေသည်။

နေကြီးရဲ့ပေါင်ပေါ်တွင်လဲအပျိုကြီးရဲ့အိတ်တွေနှင့်သူမဖုန်း သူမပစ္စည်းတွေနှင့်ပြည့်နေသည်။

ခဏအကြာတော့သူရဲ့ဘယ်ဘက်ပုခုံးလေးတစ်ဖက်မှာ လေးလံလာသည်။

သူစောင်းငဲ့ကြည့်တော့ အပျိုကြီးမှာ သူရဲ့လက်လေးတွေကိုထပ်၍ နေကြီးပုခုံးပေါ်စုတင်ကာ‌ ခေါင်းလေးမှီလာခြင်းပင်။

နေမျိုးကျက်သရေလဲ ဆံခြည်မျှင်တစ်ဆံမှစကာ
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအထိကြည့်နေမိသည်။ပြီးမှအရှေ့ကိုကြည့်မိတော့ အိတုံတို့မှ သူတို့အားဓာတ်ပုံခိုးရိုက်နေပေသည်။

နေကြီးလဲပြောရင်လဲရမည်မဟုတ်သောကြောင့်လွှတ်၍သာထားမိသည်။

ကစားကွင်းကိုရောက်သည်နှင့်အဖွဲ့လိုက်ပုံလေးတွေရိုက်ကြသည်။တခြားသူများမှာ ရေကူးကန်ရှိ
၍ ရေကူးပြီးကစားကြသည်။

"နေမျိုးကျက်သရေ မင်းဒီရေကစားတဲ့ဆီကိုဝင်ဖို့ ပိုက်ဆံသက်သက်ပေးထားပြီးဘာလို့သွားမဆော့တာလဲဟင်"

"ဆရာမကိုစိတ်မချလို့တော်ကြာ အပျိုကြီးကိုဆွဲသွားကြဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဟားဟား"

"အောင်မာအဲ့တာကကျုပ်လိုက်ချင်မှပါတော် သူကပဲစိတ်မချရှိရသေး"

သူ့အားနှုတ်ခမ်းတဆူဆူနှင့်ပြောနေခြင်းပေ။

"ကဲပါ သွားဆော့သွား သူငယ်ချင်းတွေနဲ့"

"ဟုတ်ပါပြီဗျာအဲ့လောက်သွားဆိုလဲသွားပါ့မယ်"

နေကြီးလဲ နောက်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူရေသွားကစားသည်။ သို့သော်လဲအကြည့်များမှာသစ်သား‌ခုံ‌ေလးပေါ်ထိုင်နေသောအပျိုကြီးဆီသို့။

နေမျိုးကျက်သရေမှာ နဂိုထဲကကိုယ့်ကြောင့်သူများစောင့်ရသည်ကိုမကြိုက်သောကြောင့်အားလုံးထက်အရင်အပေါ်ပြန်တက်လာကာ အဝတ်အစားသွားလဲသည်။

ထို့နောက်အပျိုကြီးဘေးနားကိုပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

"ဟင်မြန်လိုက်ချည်လား တခြားသူတွေတောင်မတက်သေးတာကို"

"တော်ပါပြီဆရာမရယ် ဒီလောက်ဆော့ရ"

"ဟုတ်ပါပြီ မင်းဆော့လို့ဝပြီးရော"

ထို့နောက်တခြားသူများလဲ အဝတ်အစားလဲရန်သူတို့အဝတ်အစားသူတို့လာယူကြသည်။

"Toilet ကဘယ်မှာလဲဟင်"

"ဒီတည့်တည့်သွားရင်ရောက်တယ်"

အပျိုကြီးမှာထ၍သွားရန်ပြင်သောကြောင့်သူလိုက်ပြရန်လုပ်သော်လဲ အရှေ့ကနေထွက်သွား၍မလို‌ေတာ့ဘူး ဟုထင်ကာပြန်ထိုင်လိုက်သည်။

"ဟင် လိုက်ပေးဘူးလား"

ပြန်လှည့်လာကာပြော‌သောစကားကြောင့်နေကြီးပြုံးမိသည်။

*သူပဲသိ‌သလိုနဲ့ရှေ့ကသွားပြီးတော့*

နေကြီးလဲ လိုက်ပေးလိုက်သည်။မိန်းကလေးဆိုသည့်အတိုင်းToilet ဝင်သည်ထက်အလှပြင်နေခြင်းပင်။

ခဏကြာတော့အားလုံးလူစုမိလိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် သရဲအိမ်သို့ဝင်ရန် ညီလွင်တို့အဖွဲ့မှလက်မှတ်‌ေတွဝယ်လာပေသည်။

အထဲသို့ဝင်ရန်လူတွေစီလိုက်တော့ အပျိုကြီးမှာမိမိအားသူ့ရှေ့မှာထားပေသည်။

အထဲသို့စဝင်ချင်းမှာပင် သူရဲ့အင်္ကျီနှစ်ဖက်ကိုတင်းနေအောင်ကိုင်ထားပေသည်။

ထို့နောက် သရဲရဲ့လက်တစ်ဖက်ထွက်လာချိန်တွင်သူ့ကိုကိုင်ရုံတင်အားမရပဲ‌ေဒါင်းနှင်းမေ မှာ နေမျိုးကျက်သရေရှေ့ကမိန်းကလေးအင်္ကျီကိုပါဆွဲနေပေသည်။ ထိုမိန်းကလေးအင်္ကျီမှာဆွဲသားဖြစ်၍ပြဲမည်စိုးသော ကြောင့်နေကြီးမှာဆွဲနေသောသူမလက်အားပြန်ကိုင်ထားရပြန်သည်။

အနောက်ရှိ ခင်ကြီးနှင့်လမင်းချိုမှာငယ်သံပါအောင်အော်နေပေသည်။

သရဲအိမ်ထဲရှိ တလိမ့်တုံးတွေလိမ့်နေသောတံတား၌ အပျိုကြီးမှာ ချော်လဲမည်ဖြစ်တာကြောင့်နေကြီးသူမခါးမှအသာယာဖမ်းထိန်းလိုက်ရပေသည်။

ဘဝ၌ အသက်သုံးဆယ်ကျော်အမျိုးသမီးအားကလေးထိန်းသလိုထိန်းနေရမည်ဟုမတွေးခဲ့ဖူးပေ။

သို့သော်လဲထိုသည်ကိုပင်သူပျော်နေမိသည်။

အပြင်ပြန်ရောက်မှသာထိုအပျိုကြီးမှာမျက်စိဖွင့်နိုင်ပေတော့သည်။

ဆရာမနီမှာတော့အစထဲကမဝင်ရဲဟုဆိုကာရှေ့က ခုံတွင်ထိုင်နေခြင်းပင်။

"အောင်မလေးအမ‌နီရယ်  ညီမဖြင့်မျက်စိတောင်မဖွင့်နိုင် ဟိုတံတားမှာချောလဲမလို့ကံကောင်းလို့ နေမျိုးကျက်သရေထိန်းလို့"

အပြင်ရောက်သည်နှင့်ပြောပြနေသောအပျိုကြီးအားနေကြီးရေဘူးဖွင့်ကာတိုက်လိုက်သည်။သူမကိုယ်တိုင်လဲမော‌နေသည်ပင်။

အားလုံးလဲပျော်ရွှင်စွာဆော့ကစားပြီး အပြန်ခရီးတွင်အကုန်လုံးပျော်ရွှင်တက်ကြွလျက်။

သီချင်းများလဲသီဆို၍ ပြန်လာခဲ့သည်။

ထိုအချိန် Bluetooth box မှလူပျိုကြီးပဲလုပ်တော့မည်ဆိုတဲ့သီချင်းထမြည်လာသည်။

နေကြီးလဲစာသားလေးများအားလိုက်လံရွတ်ဆိုမိသည်။

*ဒီသီချင်းကိုကျွန်မရှိတဲ့ဆီအထိလာဆိုတဲ့ဒီအသံပိုင်ရှင်ဟာ မင်းမှန်းဒို့သိတာပေါ့ကလေးငယ် အဲ့နေ့ညကလိုပဲ အသံ‌ကချိုမြိန်နေတုန်းပဲနော်*

နှင်းမေသည် တစ်ဖက်ရှိ စိမ်းလဲ့နေသော အပင်များအားကြည့်၍မျက်စိ‌လေးမှတ်ကာလေအေးလေးအားရှုရှိုက်ရင်း‌ တွေးလိုက်မိသည်။

#2214words
#10.8.2023

ကဲ စာလုံးအမှားလေးတွေရှိလဲသည်းခံပြီးဖတ်ပေးပါအုံးနော် caro ကမေတ္တာရပ်ခံပါတယ်ဗျ🤗
Caroမနက်မှစာလုံးပေါင်းပြန်စစ်နိုင်မှာမလို့ပါ ခုတော့အိပ်လိုက်အုံးမယ်ဗျာ။