ယ​နေ့အတွက် ညီလာခံပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် သူသည် အိပ်ခန်း​ဆောင်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ အိပ်ခန်း​ဆောင်ဆီသွား​နေတဲ့ ​လျှောက်လမ်းတစ်​လျှောက်မှာလည်း သူ၏အ​နောက်​ဘေးဘီတွင် မှူးမတ်​များစွာက လိုက်လံပါရှိ​နေတယ်။

သို့​ပေမယ့် အိပ်ခန်း​ဆောင်ထဲ​ရောက်သွားသည့်အချိန်တွင်​တော့ တိတ်ဆိတ်​နေသည့်အိပ်ခန်းရယ် ၊ သူ၏ညာလက်ရုံးဖြစ်တဲ့ မှူးမတ်ကြီးတစ်ဦးသာကျန်ရှိ​တော့သည်။

" ဘုရင်မင်းမြတ် .. ပန်းဥယျာဥ်ထဲသွား​တော့မယ်ဆိုရင် ကျွန်​တော်မျိုး အ​ခြွေအရံ​တွေကို ​စေပါးလိုက်ပါ​တော့မယ် "

မှူးမတ်ဆီမှထွက်လာတဲ့ ထိုစကားသည် သူကိုယ်တိုင်​တောင်မသိလိုက်ခင်မှာဘဲ မျက်ခုံး​တွေကအလျင်အမြန်ကျုံ့သွားခဲ့တယ်။ ထို့​နောက် အလိုမကျ​သောအသံဖြင့် ပြန်​ပြောလိုက်တယ်။

" ငါက ဥယျာဥ်ထဲကို ဘာသွားလုပ်ရမှာလဲ မသွားဘူး "

" ကြင်ယာ​တော်​ဆီ.. "

စူးရှ​နေတဲ့မျက်ဝန်း​တွေ​ကြောင့် မှူးမတ်မှာ တစ်ခွန်း​တောင်မဟရဲ​တော့​ပေ။ ' စိုးရွံ့မိပါတယ် ' သည်ဟု အလျင်အမြန်ခွင့်လွှတ်​ပေးဖို့ ​တောင်းဆိုလိုက်ရင်း 45°bow လုပ်ထား​တော့သည်။

" ထွက်သွား.. "

အမိန့်​ပေးသံ​ကြောင့် မှူးမတ်သည်ထိုအခန်းထဲမှ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွား​တော့တယ်။ ကျန်​နေခဲ့တဲ့ ဟန်ဘင်းရဲ့မျက်နှာထားမှာလည်း တည်​နေသ​မျှတည်တံ့​နေခဲ့ပြီး မျက်ဝန်း​တွေမှာလည်း သူ၏ခံစားချက်​ကို ခန့်မှန်းလို့​တောင်မရခဲ့​ချေ။ ပုံမှန်နဲ့မတူဘဲ တိတ်ဆိတ်​ခြောက်ကပ်​နေ​သော သူ့အခန်း​ကြောင့် ဟန်ဘင်းဘာကို လွမ်းဆွတ်​တောင်းတမိသွားလို့သွားမှန်းမသိ ။

စားပွဲ​ပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်ကာ မှန်​ဘောင်ထဲက မျက်နှာဖုံးတစ်စုံအား ထုတ်ကိုင်ကြည့်၍ အချိန်​တော်​တော်ကြာကြာတိတ်တဆိတ် ​ငေး​ဆွေး​နေခဲ့ပါသည်။

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်က စိတ်လိုက်မာန်ပါ ပြုလုပ်မိခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့ " ထွက်သွား.. " ဆိုသည့် အမိန့်စကားတစ်ခွန်းတို့​ကြောင့် အရိပ်အောက်ထဲတွင် ​ပျောက်ကွယ်သွားသည့် ဂယူဘင်းမှာ ယခုအချိန်ထိ သူ့မျက်စိ​ရှေ့တွင်​ပေါ်မလာ​တော့ပါ။ ​ဖြေရှင်းချက်တစ်စုံတစ်ရာတို့ကိုလည်း မ​စောင့်ဆိုင်း ၊ ​အ​ကြောင်းပြချက်တစ်စုံတစ်ရာတို့ကိုလည်း မ​မေးမြန်း ၊ မနား​ထောင်ခဲ့သည်က အပြစ်များဖြစ်သွားသလား ​တွေး​တောမိခဲ့​ပေမယ့် ဟန်ဘင်း၏ထိုသို့​သောအ​တွေးကို မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးက ​ချေဖျက်​လေတယ်။

အမှန်ဆို သူ့မှာ မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးရှိလျက်နဲ့ တစ်ခြားလူတစ်​ယောက်ကို သ​ဘောကျမိသွားခဲ့တာက ​သေ​လောက်​အောင်ကြီးမားတဲ့အပြစ်တစ်ခုပါပင်။ သူသည် သူ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအ​ပေါ်တွင် သစ္စာ​ဖျောက်ပျက်ခဲ့ပါသည်။ သူသည် သိပ်ကိုမိုက်မဲလွန်းပါဘိ။

မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးနှင့် ပတ်သတ်လာလျှင် သူ၏စိတ်​တွေသည် နက်ရှိုင်းသည်။ စိတ်အလုံးစုံတို့ကိုလည်း မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးကသာ အကုန်သိမ်းပိုက်ထားသည်။ ထို့​ကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်က အဖြစ်အပျက်အား သူသည် ချိန်ဆ​တွေး​တောချိန်တို့ မရှိခဲ့ဘဲ စိတ်​စေရာအတိုင်းလုပ်မိခဲ့တယ်။ နာကျင်သွားရမယ့် တစ်ဖက်လူအ​ပေါ်လည်း စိတ်မ​ကောင်းစိတ်ဝင်ခဲ့​ပေမယ့် သူတို့နှစ်​ယောက်သည် အရင်အချိန်တုန်းကလို ဘာခံစားချက်မှမရှိ​တော့သလိုပြန်သွားရမည်ဖြစ်တယ်။

အသုံးမဝင်တဲ့ခံစားချက်​တွေအ​ပေါ်ကိုသာ ဟန်ဘင်းမယိမ်းယိုင်ခဲ့ရင် မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအ​ပေါ် ချစ်ခြင်း​တွေ​ဖျောက်ဖျက်ခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။ ယခုလည်း အသုံးမဝင်တာ​တွေ ထိန်းချုပ်ရန်အတွက် ဂယူဘင်းနဲ့အ​ခြေအ​နေကို ပထမအစကိုပြန်သွားကာ ဝေး​ဝေး​နေရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်​တော့တယ်။

ညီလာခံ​တွေပြီးတာနဲ့ ဂယူဘင်းရှိတတ်တဲ့ ပန်းဥယျာဥ်ထဲကို လိုက်သွားတတ်တဲ့ ဟန်ဘင်းဟာ ယခုတွင်​တော့ အိပ်ခန်းထဲမှာပင်ရှိ​နေခဲ့တယ်။ နှစ်​ယောက်အတူတူသုံးခဲ့ကြတဲ့ ထိုအိပ်ခန်း​လေးမှာလည်း သူတစ်ဦးတည်းသာကျန်ခဲ့ပြီး ဂယူဘင်းက​တော့ တစ်ခြားအခန်းတွင်ရှိ​နေခဲ့တယ်။ စား​တော်ပွဲတည်​ရင်လည်း တစ်​ဦးချင်းစီဖြစ်သွားခဲ့ကြပြီး ဟန်ဘင်းနဲ့ဂယူဘင်းရဲ့ ​ဝေးကွာခြင်းသည် ပို၍ဆိုးဝါးသထက်ဆိုးဝါးလာပါ​တော့သည်။

~~~

" ခမည်း​တော် အ​ခြေအ​နေက မ​ကောင်း​တော့ဘူးတဲ့လား ဟုတ်လား "

" စိုးရွံ့မိပါတယ်။ ဘုရင်ကြီးရဲ့အ​ခြေအ​နေအတွက် မ​မျှော်လင့်ထားဖို့ပဲ ​ပြောကြားပါရ​စေ "

နန်း​တော်ထဲက သမား​တော်ကြီးသည် ဟန်ဘင်းကိုမျက်နှာပျက်စွာဆိုသည်။ ချက်ချင်းသိသိသာသာ ပျက်ကျသွားတဲ့ ဟန်ဘင်းရဲ့မျက်နှာထားမှာလည်း ဝမ်းနည်းမှုကို ​ဖော်ပြ​နေ​၏။ ​သွေးသားရင်းချာရယ်လို့ ဖခင်တစ်ဦးတည်းသာ ကျန်​တော့သည်ကို ယခုတွင်​တော့ သူတစ်​ယောက်တည်းကျန်ခဲ့​တော့ဖို့ နီးကပ်လာ​လေပြီ။

အိပ်ရာထက်တွင် လဲ​လျောင်း​နေတဲ့ ခမည်း​တော်ကို ဟန်ဘင်းကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ အသက်အရွယ်ကြီးလာတာဖြစ်တာ​ကြောင့် ဖြစ်​ပေါ်လာတဲ့ ခမည်း​တော်ဆီက နာမကျန်းခြင်း​တွေကို ဟန်ဘင်း နည်းလမ်း​မျိုးစုံနဲ့ကုသ​ပေး​ပေမယ့်လည်း မတတ်နိုင်​တော့​ပေ။

သူ့ဘဝထဲက တစ်​ယောက်ပြီးတစ်​ယောက်က တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းဆီ ​ပျောက်ကွယ်သွားကြပါသည်။

____

ဒီ​နေ့ရဲ့ ရာသီဥတုဟာ အနည်းငယ်အုံ့မှိုင်း​နေတယ်။ ထို့နည်းတူ ဥယျာဥ်ထဲက ပန်းခင်းကြီးမှာလည်း မလန်းဆန်းသကဲ့သို့။ ခုံတန်းလျားအရှည်​ပေါ်မှာ ထိုင်​နေတဲ့ ​မင်းသားငယ်​လေးကလည်း ပြုံးရွှင်ခြင်းမရှိ။

ပန်းမင်းသားငယ်​လေးက ​​မ​ပျော်ရွှင်​တော့ သူ၏ပန်းခင်းကြီးနဲ့အတူ ရာသီဥတုတို့မှာလည်း လန်းဆန်းခြင်းမရှိ​တော့ဘူး။

ပန်းခင်းကြီးထဲကို ​ငေး​ဆွေး​ကြည့်​နေတဲ့ ဂယူဘင်းရဲ့မျက်ဝန်း​တွေမှာလည်း ဝမ်းနည်း​နေသည့်အရိပ်အ​ယောင်အပြည့်နှင့်အတူ။ တစ်စတစ်စပြန်မြင်​ယောင်လာတဲ့ ပန်းခင်းကြီးထဲမှ အမှတ်တရ​တွေမှာလည်း သူ့ဘယ်​လောက်လွမ်းဆွတ်​နေ​ကြောင်း​ပြောပြ​နေသလိုပင်။

အခုဆိုရင် ​ဆောင်းဟန်ကသူ့ကိုမျက်နှာချင်း​တောင်မဆိုင်​တော့ပါ။ သူရှိ​တဲ့ ပန်းခင်းကြီးဆီလည်းမလာ​တော့သလို သူနဲ့အတူတူလည်း မအိပ်စက်​တော့ပါ။ ​ပြောရမည်ဆိုလျှင် ​​ဆောင်းဟန်ရဲ့မျက်နှာ​လေးကို မြင်ရမည်မဆိုနှင့် ။ အရိပ်​တွေနဲ့ အသံ​တွေကို​တောင် ဂယူဘင်းမှာကြားခွင့်မရှိ​တော့ပါ​ချေ။

ချစ်ရသူနဲ့ ပတ်သတ်ရာအ​ကြောင်းအရင်းတို့ မရှိ​တော့သည်က ဂယူဘင်းဆီကချစ်ခြင်းတရား​တွေမှာလည်း ​ခြောက်ကန့်သွားသကဲ့သို့ပင်။ နှလုံးသား​တွေမှာလည်း ကွဲအက်နာကျင်​နေရအံ့။

" ကြင်ယာ​တော်.. "

​ဘေးဘီက သူ၏အ​ခြွေအရံတစ်ဦးသည် မဝံ့မရဲ​ခေါ်ဆိုလာတာ​ကြောင့် ဂယူဘင်းအာရုံလွှဲကာ လှည့်ကြည့်လိုက်​တော့

" ကြင်ယာ​တော်​လေး စိတ်​ပြေရာ​ပြေငြား အရင်နန်း​တော်ကြီးကို တစ်ခဏပြန်ကြမလား "

ထိုအ​ခြွေအရံ​ကောင်မ​လေးက ငယ်စဥ်ကတည်းကဂယူဘင်းအနားမှာပဲ အတူတူကြီးပြင်းလာတဲ့သူဖြစ်ပြီး သူငယ်ချင်းလိုမျိုးမခြားမနား​ပေ။ အစ်ကို​တော်ဖြစ်သူက ဒီကိုလာတုန်းက စိတ်တိုင်းကျရာအ​ခြွေအရံကို​ရွေးခိုင်းသွားစဥ်က ဂယူဘင်းက ထိုမိန်းမငယ်​လေးအား ဦးဆုံးက​နေ​ရွေးချယ်ခဲ့ပါသည်။

" ​ကောင်းပါ့မလား ဂျီရယ်"

" ကြင်ယာ​တော့်ကို အခုလိုမျိုး ဝမ်းမနည်း​နေ​​စေချင်လို့ အကြံဥာဏ်​ပေးတာပါ။ အရင်နန်း​တော်ကို စိတ်​ပြေလက်​ပျောက် ခဏပြန်ကြရ​အောင်ပါ "

တစ်ခဏမျှအထိ ​တွေး​တော​နေတဲ့ ဂယူဘင်းဟာ ​နောက်​တော့ ​ခေါင်းညိမ့်ပြလာတယ်။ ပြီးတာနဲ့ သူတို့အချင်းချင်းပဲ အရင်နန်း​တော်ဆီပြန်ဖို့စီစဥ်ခဲ့ကြတယ်။ သို့​ပေမယ့် ​ဆောင်းဟန်ကိုအသိ​ပေးရဦးမည်ဖြစ်တာ​ကြောင့် ဂယူဘင်းက ​ဆောင်းဟန်ရှိရာ​နေရာကို မဝံ့မရဲ​ရောက်သွားခဲ့သည်။

​ဆောင်းဟန်က သူ့ကိုနည်းနည်း​လေးမှအကြည့်ချင်းမဆုံ ။ သူ​ပြောမည့်အ​ကြောင်းအရာကိုသာ နားစွင့်​နေတယ်။ ဂယူဘင်းသည် ရက်ကြာရှည်မြှင့်စွာ မ​တွေ့မမြင်ခဲ့ရတဲ့ ​ဆောင်းဟန်မျက်နှာ​လေးအား လွမ်းဆွတ်သဖွယ်ကြည့်​နေတာ​ကြောင့် ​တော်​တော်ကြာကြာအထိ တိတ်ဆိတ်​နေခဲ့ပါ​သေးသည်။

" အစ်ကို​တော်ရှိရာ နန်း​​ဆောင်ဆီ တစ်ခဏပြန်ရင်​ကောင်းမလားလို့ပါ "

" ဘာ​ကြောင့်လဲ "

" ဒီအတိုင်း အစ်ကို့​တော်ကို မ​တွေ့ရတာကြာလို့ပါ ဘုရင် "

အခုအချိန်ထိ ​ဆောင်းဟန်အ​ပေါ်ကို ဘုရင် ဆိုသည့်အ​ခေါ်အ​ဝေါ်အား သူ မသုံးနှုန်းဖူး။ နည်းနည်း​တော့ စိမ်းသက်​နေတဲ့ အ​​ခေါ်အ​ဝေါ်​ပေမယ့် ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ။ ​ဆောင်းဟန် လို့ ​ခေါ်လို့ရ​နိုင်တဲ့အထိရင်းနှီးမှုမှမရှိ​တော့တာဘဲ။

" ​ကောင်းပြီ။ သွားဖို့ကို ခွင့်ပြုတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် ဒီက အ​ခြွေအရံတစ်​​ယောက်ကိုပါ ​ခေါ်သွား "

" အဆင်​ပြေပါတယ် ဘုရင်မင်းမြတ်။ ကျွန်​တော့်ဆီကအ​ခြွေအရံ​တွေနဲ့တင် လုံ​လောက်ပါတယ် "

" ဒါက အမိန့်ပဲ ကင်မ်ဂယူဘင်း ! "

အနည်းငယ်ကျယ်​လောင်သွား​သောအသံ​ကြောင့် နန်း​ဆောင်အတွင်းမှ စစ်သည်​တွေဟာ မျက်နှာပျက်စပြုလာကြတယ်။ ဂယူဘင်းလည်း အ​ခြေအ​နေကိုရိပ်မိတာ​ကြောင့် ပိုမဆိုးလာ​စေရန် လက်ခံပြီး ပြန်ထွက်လာလိုက်​ပါ​တော့သည်။

​ဆောင်းဟန်က သူမရှိတဲ့​နေရာမှာလည်း ​ပျော်​နေ​လောက်မှာပါ။

​ကော်​ဇောအနီ​ပေါ်မှတဆင့် ​လျှောက်လှမ်းသွားတဲ့သူရဲ့ ​​ကျောပြင်ငယ်ကို လှမ်းတားဖို့မတတ်သာခဲ့​ပေ။ မြင်ကွင်းထဲမှ တစ်ဖြည်းဖြည်း​ပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ သူ ဒီအတိုင်းသာကြည့်​နေခဲ့ရသည်။ သူ့ဘဝထဲက​နေ သူချစ်ရတဲ့သူ​တွေက တစ်​ဦးချင်းဆီ တစ်ဖြည်းဖြည်း​ပျောက်ကွယ်သွားကြ​တော့မည်။

မင်းက ကိုယ်မရှိတဲ့​နေရာမှာဆို ​ပျော်​နေ​လောက်မှာပါ ဂယူ..။

ထို့​နောက် ဟန်ဘင်းသည် သူ၏​ဘေးဘီက ညာလက်ရုံးကို​ခေါ်၍ အမိန့်​ပေးလိုက်သည်။

ဂယူဘင်းနဲ့အတူ ထည့်​ပေးလိုက်မယ့် နန်း​တော်ကအ​ခြွေအရံအား ဂယူဘင်းအ​ကြောင်းကို သူ့ဆီ​နေ့စဥ်မပြတ် သတင်း​ပေးပို့ပါဟု ဆို၍။

____

" အစ်ကို​တော် !! "

ရှည်လျားတဲ့တံခါးချပ်ကြီးဆီမှ ထွက်လာ​သော ရင်းနှီး​နေသည့်အသံ​ကြောင့် သူ​မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အဆင့်အတန်းရာထူး​တွေကို ​မေ့​လျော့​နေသလိုမျိုး သူ့ဆီအ​ပြေးလာ​နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်​လေးမှာ လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် က​လေး​​လေးသဖွယ်။

" ဂယူဘင်း​လေး .. ဘယ်လိုပြန်​ရောက်လာတာ- "

သူ့စကားတို့ကို အဆုံးမသတ်​စေပါ။ ညီဖြစ်သူမှာ သူ့ဆီအ​ပြေးလာရင်း ဖက်လာပြီဖြစ်သည်။ ဒီက​လေးက သူ့ကိုလွမ်းဆွတ်လို့ထင်ပါရဲ့ ဖက်တွယ်ထားတာများ တင်းကြပ်​နေတာပါပဲ။

ထုတ်​မေးရမယ့် ​မေးခွန်း​တွေရှိ​နေ​ပေမယ့်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူ ထိုအရာ​တွေကို တစ်ခဏမျှ​မေ့ထားလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးထဲမှာ နစ်မြှုပ်​နေတဲ့ညီဖြစ်သူ​လေးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ထား​ပေးလိုက်ပါတယ်။

" အစ်ကို​တော့် က​လေး​လေးက မမြင်ရတာကြာလို့လားမသိဘူး ပိုပြီး​ကြည့်​ကောင်းပါလား ဂယူ- အာ... အခု​တော့ ကြင်ယာ​တော်​လေး​ပေါ့ "

စ​နောက်သဖွယ် ခပ်​သော့​သော့ရယ်ရင်း ​ပြောမိ​တော့ သူ့ကိုဖက်တွယ်ထားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်​လေးမှာ ပုံမှန်ထက်ပိုငြိမ်ကျသွား​တာကို ချက်ချင်းသတိထားမိလိုက်တယ်။ ​ငယ်စဥ်ကတည်းက အနားတွင်​စောင့်​ရှောက်ခဲ့တဲ့က​လေးမို့ သူဒီ​လောက်​တော့ ရိပ်မိပါသည်။

" ကြင်ယာ​တော်ကင်မ်ကလွဲပြီး အကုန်လုံးထွက်သွားကြ ​! "

အမိန့်စကားသံအဆုံးမှာ အခန်း​ဆောင်ထဲရှိ​နေတဲ့သူ​တွေအားလုံး အပြင်သို့ထွက်သွားကြ​တော့သည်။ ထိုအခါမှ ညီ​တော်ဖြစ်သူ​လေးအား ဖက်ထားရာမှ ဖယ်ခွာလိုက်ကြည့်​တော့ ပါးပြင်နုနု​ပေါ်တွင် စီးကျ​နေ​သော မျက်ရည်အု​တွေများအား မြင်​တွေ့လိုက်ရ​တော့၏။

ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်သွားကာ စိုးရိမ်စမှုမှာလည်း ပြင်းထန်လာ​တော့သည်။ သူ၏အဖိုးတန်ညီ​တော်​လေးအား မည်သူကအခုလိုမျိုး လုပ်ရပ်ကို ပြုလုပ်ခဲ့ပါသနည်း။

" ဂယူဘင်း အစ်ကို​တော့်ကို​ပြောပြ ။ ဂယူ့ကိုအခုလိုဖြစ်​အောင် ဘယ်သူကလုပ်ခဲ့တာလဲ.. အစ်ကို​တော် ​သေဒဏ်​ပေးမယ် "

သူ့ရဲ့​ဒေါသသံတို့​ရောယှက်​နေတဲ့ စကားတို့​ကြောင့် ဂယူဘင်းက ချက်ချင်းသိသွားသည်ထင်။ ​ခေါင်း​တွေအတင်းရမ်းပြလာကာ အစ်ကိုဖြစ်သူကို ဖက်ပဲဖက်​နေ​တော့သည်။

" ဂယူဘင်း​လေး .. အစ်ကို​တော့်ရင်​တွေကို ကွဲ​အောင်မလုပ်ပါနဲ့ကွယ်။ ဘာဖြစ်လာတာလဲဆိုတာ အစ်ကို​တော့်ကို​ပြောပြမှ အစ်ကို​တော်ကူညီ​ပေးနိုင်မှာ​ပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား "

​ချော့မြူသံတို့ဖြင့်​ပြော​တော့မှ ညီဖြစ်သူဆီကတုံ့ပြန်မှုကပြန်ထွက်လာသည်။ ဒီက​လေးသည် ပန်း​လေး​တွေလိုမျိုး အင်မတန်မှနူးညံ့သည်တို့​ကြောင့် ကြမ်းတမ်းစွာဆက်ဆံခြင်း ပြုလုပ်လို့မရပါ​ချေ။

" ​ဆောင်း .. ​ဆောင်းဟန်နဲ့ကျွန်​တော်တို့ မဖြစ်​​တော့ဘူးထင်တယ် "

" ဘယ်လို "

ညီဖြစ်သူဆီမှထွက်လာတဲ့စကားဟာ သူ့ကိုရှုပ်​​ထွေးစေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ရက်အနည်းငယ်​လောက်ကမှ ဂျီရယ့်ဆီက​နေ ​ဆောင်းဘုရင်နဲ့ သူ့ညီ​တော်​လေးတို့က အ​တော်မှအဆင်​ပြေ​နေကြသည်ဟု စာရခဲ့ပါ​သေးသည်။ ယခု ဘယ်လိုများဖြစ်ကြတာပါလဲ..။

" ကျွန်​တော် နားချင်တယ် အစ်ကို​တော် "

" ​အော် ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ။ ဒါဆို ဂယူဘင်း​လေး သွားနားလိုက်​တော့​နော် နိုးလာရင် အစ်ကို​တော်နဲ့အတူတူ ညစာစားပွဲတည်ကြတာ​ပေါ့ "

လက်ခံသည့်သ​ဘောဖြင့် ​ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး​နောက် ဂယူဘင်းသည် သူ၏အစ်ကိုဖြစ်သူအား နှုတ်ဆက်ကာ အရင်ကသူ​နေခဲ့တဲ့အခန်းဆီသွား​တော့သည်။ အစ်ကိုဖြစ်သူမှာလည်း ရင်​လေးစွာဖြင့်ကျန်ခဲ့ရပြီး ၊ ဂယူဘင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း အခန်း​ဆောင်ဆီ​ရောက်တာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ပါးပြင်နုနုထံ မျက်ရည်စီး​ကြောင်း​တွေများ ထပ်မံ၍​နေရာယူ​စေလိုက်​တော့တယ်။

သူနှင့် ​ဆောင်းဟန်သည် တကယ်ပဲ​ဝေးကွာ​နေရ​တော့မှာလားရယ်..။

တကယ်သာဆို သူ ​ဆောင်းဟန်ကိုချစ်ခဲ့တာ ငယ်စဥ်ကတည်းကပါ။ ​ဆောင်းဟန်အ​ကြောင်း​တွေကို ကြား​နေရကတည်းက သူ့မှာသ​ဘောကျခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ်တိုင်မ​တွေ့ဆုံဖူး ၊ ပွဲ​​တော်တွေမှာ အ​ဝေးက​နေမြင်ရတာနဲ့တင် နာမည်​လေးကြား​နေရတာနဲ့တင် သူ့မှာ​ကျေနပ်ခဲ့ရပါတာပါ ၊ ချစ်ခဲ့ရတာပါ။ အခု သူ့အချစ်​တွေက အချစ်စစ်​တွေသာဆိုလျှင် အဘယ်​ကြောင့်များ ယခုလို​တွေဖြစ်​​စေရတာပါလဲ ​လောကကြီးရယ်။ သူ တကယ်ပင်ပန်းလွန်းလှပါပြီ..။

ဆက်တိုက်စီးကျ​နေတဲ့ မျက်ရည်​တွေကို သူ မသုတ်ပစ်မိ​တော့။ အခု သူ့ရင်​တွေကွဲမတတ်ပါဘဲ။ ​အမှန်တရားဘက်က​နေ အမြဲတမ်းရပ်တည်​ပေးပါတယ်ဆိုတဲ့ လောကကြီးကလည်း သူ့ရဲ့အချစ်စစ်​တွေကို​တော့ လျစ်လျူရှု​နေခဲ့ပါတယ်။

အခန်း​ဆောင်ခပ်ကျယ်ကျယ်ထဲတွင် ရှိုက်ငိုသံ​တွေမှာ အပြင်လူကြားရသည်အထိ ဆူညံ​နေခဲ့ပါသည်။

ဂယူဘင်းလိုမျိုးပဲ တစ်ဖက်နိုင်ငံဆီမှ ဘုရင်​လေးမှာလည်း မိုး​ကောင်းကင်​ပေါ်က လမင်းကြီးကို​ငေး​ဆွေး​နေ၍ တစ်စုံတစ်​ယောက်ကို လွမ်းဆွတ်​နေ​ကြောင်း​ပြော​နေ​လေပါတယ်။

~~~~~

ဒီ​နေ့ရဲ့ ရာသီဥတု​လေးက ​ကောင်း​နေ​ပေမယ့်လည်း သူ၏ခံစားချက်​တွေမှာ ​အေးစက်စက်။ ​နေ့စဥ် ညီလာခံပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် မည်သူမှမသိ​အောင်နဲ့ မည်သူ့မှမရှိ​တော့တဲ့ ဒီ​နေရာကိုလာရတာ အ​မောဖြစ်လို့​နေသည်။

မျက်စိအဆုံးမြင်​နေရတဲ့ ပန်းခင်းကြီး​တွေမှာ လှပ​နေဆဲပါဘဲ။ ဒါ​ပေမယ့် သူတို့ရဲ့ပိုင်ရှင်​လေးသာရှိ​နေရင်​တော့ ပို​တောက်ပ​​နေ​လောက်မှာ။ ​ခြောက်ကပ်​နေတဲ့ ထိုပတ်ဝန်းကျင်​တွေက သူရဲ့အ​တွေးထဲသို့ သူတို့ပိုင်ရှင်​လေးအား ပြန်​ခေါ်​ပေးဖို့ ​တောင်းဆို​နေကြသလိုပင်။

တစ်ဖြည်းဖြည်း ညှိုးနွမ်းကျလာတဲ့ ဟန်ဘင်းရဲ့မျက်နှာ​​လေးကလည်း ဝမ်းနည်းမှုကို​ဖော်ပြ​နေတယ်။ မျက်စိအ​​ရှေ့ မြင်​နေရတဲ့ပန်းခင်းကြီးကို " သူလည်း မကူညီ​ပေးနိုင်​လောက်ပါဘူး " ဆိုသည့် အကြည့်မျိုးနဲ့ ပြန်၍​ဖြေကြား​ပေးခဲ့တယ်။ သူကိုယ်တိုင်မှာလည်း ကြင်ယာ​တော်ကို တမ်းတ​နေမိပါသည်။

ပန်းခင်းကြီးထဲ ​ပြေးလွှား​နေတတ်တဲ့လူတစ်​ယောက်ရဲ့ ပုံရိပ်​ယောင်​တွေကို ပြန်မြင်​နေရတဲ့အထိ သူဟာလွမ်းနာကျ​နေခဲ့သည်။ ညစာတည်သည့်အချိန်တွင် တစ်ဦးတည်း​ခြောက်ကပ်စွာ စား​နေရ​တော့သည်အခိုက်အတန့်မျိုးကို သူမုန်းမိသည်အထိ။ အိပ်ရာဝင်ခါနီးတွင်လည်း အနားမှာ တစ်စုံတစ်​ယောက်မရှိခြင်းတို့က သူ့ကို ​နေသားမကျ​စေဘဲ အိပ်​ရေး​တွေပျက်​စေတယ်။

တကယ်သာဆို ထိုလိုအချိန်မျိုး​တွေက အရင်ကလည်းသူတစ်​ယောက်တည်းဖြတ်သန်းခဲ့ရ​ပေမယ့် အခု​တော့မတူညီတဲ့ခံစားချက်​တွေ ဝင်လာ​နေတယ်။ အရာအားလုံးကို သူ့​နေရာအတည်တကျပြန်ထား​စေချင်တယ်။ သို့​ပေမယ့်လည်း သူသာအဲ့လိုလုပ်လိုက်မည်ဆိုလျှင် သူ၏မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအား သစ္စာပျက်ပြားရမည်ဖြစ်သည်။

" ဘုရင်မင်းမြတ် .. ဘုရင် .. ဘုရင်မင်း "

သူရှိရာဆီ အသက်လွင့်​တော့မည့်အတိုင်း ​ပြေးလွှားကာ​ရောက်လာ​သော မှူးမတ်၏အသံ​ကြောင့် ​ဘေးသို့လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာများဖြစ်တာလဲ ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ​ပြောလိုက်​တော့ မှုးမတ်က​အသက်ကို ခိုးရှူရင်း ​မောလျက်​ပြောတယ်။

" ဘုရင်ကြီး​လေ ဘုရင်ကြီး.. "

မှူးမတ်ဆီကထွက်လာသည့်စကားသည် ဟန်ဘင်းကိုတုန်လှုပ်သွား​စေကာ အ​ပြေးအလွှားဖြင့် ခမည်း​တော်ရှိရာအခန်းဆီ သွား​တော့သည်။ အခန်း​ဆောင်ဆီ​ရောက်​တော့ ဆက်တိုက်​ချောင်း​တွေဆိုး​နေတဲ့ ခမည်း​တော်သည် ဖြူ​​ဖျော့​နေကာ အားမရှိ​တော့သည်နှင့်။

အနားမှာ​ရောက်​နေကြပြီဖြစ်တဲ့ သမား​တော်​တွေနဲ့ အ​​ခြွေအရံ​တွေမှာလည်း ခမည်း​တော်ရဲ့အ​ခြေအ​နေကို ကုသ​ပေး​နေကြတယ်။ ဟန်ဘင်းက အ​ဝေးက​နေသာကြည့်​နေရပြီး ခမည်း​တော်ရဲ့အ​ခြေအ​နေကို စိုးရိမ်ပူပန်​နေခဲ့ရသည်။

" သမား​တော်ကြီး .. ခမည်း​တော်ရဲ့အ​ခြေအ​နေက.. "

သမား​တော်ကြီးရဲ့မျက်နှာဟာ အရင်တစ်​ခေါက်ကထက်​တောင် ပို၍ပျက်ယွင်း​နေခဲ့သည်။ မဖြစ်ပါ​စေနဲ့ဟု ဆု​တောင်း​နေခဲ့​ပေမယ့် သူ့ဆု​တောင်း​တွေဟာ မပြည့်ဝခဲ့ပါ။

" ဘုရင်ကြီးရဲ့အ​ခြေအ​နေက ရက်အနည်းငယ်လောက်ပဲကျန်ပါ​တော့တယ်။ "

ထိုစကား​ကြောင့်  ဟန်ဘင်းရဲ့​ခြေ​ထောက်​တွေမှာ မခိုင်ခံ့ချင်​တော့။ သမား​တော်ကြီးကလည်း သူ ဆက်ကယ်တင်​ပေးလို့ မရ​တော့သဖြင့် ​​တောင်းပန်​နေပြီး ဟန်ဘင်းက​တော့ များပြားလှတဲ့အ​ခြွေအရံ​တွေ​ရှေ့က​နေ ​လျှောက်သွားရင်း အိပ်ရာထက်တွင်​မှေးနေ​သော ခမည်း​တော်ဖြစ်သူဆီသွားခဲ့သည်။

" ခမည်း​တော်.. ကျွန်​တော်.. ကျွန်​တော်​တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်​တော့်ကို ဒီ​လောကကြီးမှာ တစ်​ယောက်တည်းမထားခဲ့ပါနဲ့လား "

မျက်လုံး​တွေမှိတ်ကာ​မှေး​နေ​သော ခမည်း​တော်မှာ ​​သေမင်းနဲ့အသက်ကိုလု​နေရပုံပင်။ ခမည်း​တော်ရဲ့လက်​တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်အ​ပေါ်ကို ပို၍တင်းကျယ်လာ၍ သူ့ကိုအသံခပ်တိုးတိုးဖြင့်​ပြောသည်။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ခမည်း​တော်အမိန့်အတိုင်း ကျွန်​တော်​ဆောင်ရွက်ပါ့မယ် "

ထို့​နောက် ခမည်း​တော်ကိုအနားယူ​စေလိုက်ကာ အ​ခြွေအရံ ၊ မှူးမတ်​တွေနဲ့အတူတူ ဟန်ဘင်းက ညီလာခံကို အလျင်စလိုလုပ်လိုက်​တော့သည်။

" ကြင်ယာ​တော်​လေး .. ဘုရင်​ဆောင်းဟန်ဘင်းဆီက စာ​ရောက်လာပါတယ် "

ဂျီရယ့်စကား​ကြောင့် ပန်းခင်းကြီးကို​ငေး​နေတဲ့ ဂယူဘင်းရဲ့​ခေါင်း​လေးသည် လှည့်လာတယ်။ ​​ဆောင်းဟန် ဆိုတဲ့နာမည်​ကြောင့် တစ်ဖျပ်ဖျပ်​တောက်ပလာတဲ့ ဂယူဘင်းရဲ့မျက်ဝန်း​တွေကို​တော့ ဂျီရယ်မျက်ကွယ်ပြု​ပေးလိုက်ရင်း စာကို​ပေးလိုက်ပါသည်။

" ဂျီရယ် .. ငါ့ကို တစ်ခု​လောက်ကူညီပါ "

ထို့​နောက်တွင်​တော့ ​ဆောင်းဘုရင်အုပ်ချုပ်​သောနိုင်ငံမှ ကျင်းပမည့်ကပွဲ​တော်အား ၊ " ကြင်ယာ​တော်​လောင်းအ​နေနဲ့ " တတ်​ရောက်မည်ကို ငြင်းဆိုထား​သော စာလွှာ​လေးအား ဂယူဘင်းက ​ဆောင်းဟန်ဆီပြန်ပို့ခိုင်းခဲ့ပါသည်။

သူက အခု ​ဆောင်းဟန်ရဲ့ကြင်ယာ​တော်အဖြစ် အဲ့ဒီကပွဲ​တွေကို တတ်​ရောက်​တော့မှာမဟုတ်ပါဘူး။

____

ပုလ္လင်ထက်တွင် ထိုင်​နေ​သော ခမည်း​တော်မှာအားပျက်ယွင်း​နေ​လေခဲ့ပြီ။ ခန်းမ​ဆောင်အလယ်တွင် အတူတူယှဥ်တွဲက​နေကြ​သောသူ​တွေနဲ့အတူ ငြိမ့်​ညောင်းလှတဲ့တီးလုံးသံ​တွေကို ခမည်း​တော်က အ​တော်ပင်သ​ဘောကျပုံ​ပေါ်ပါ၏။

အခုက ခမည်း​တော်ရဲ့​နောက်ဆုံးဆန္ဒအတိုင်း ခမည်း​တော်သိပ်ကိုသ​ဘောကျလှပါတယ်ဆိုတဲ့ ကပွဲ​တော်အား ပြုလုပ်​ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်တယ်။ နန်း​တော်ကကပွဲ​တွေပြုလုပ်ရင် ပုံမှန်ရက်​တွေမှာသာဆို ​ဟန်ဘင်းကထိုအချိန်​တွေကို ​ပျော်ရွှင်​နေ​လောက်မှာပါ။ သူ၏ မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးကို ဒီလိုရက်မှသာမြင်​တွေ့နိုင်လို့သည်​လေ။

သို့​ပေမယ့် ယခုတွင်​တော့ ခမည်း​တော်​ကြောင့် ဟန်ဘင်းဆီကအပြုံးတို့သည် ​ပျောက်ကွယ်​နေခဲ့ပြီး ၊ ကပွဲကိုကြည့်​နေတဲ့ ခမည်း​တော်ရဲ့ပြုံး​ပျော်​နေတဲ့မျက်နှာကိုသာ ကြည့်​နေဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ​ထို့အပြင် ​ဘေးဘီ၌လွတ်​နေတဲ့ သူ၏ကြင်ယာ​တော်ရဲ့ ​နေရာ​လေးကိုပါ အပါအဝင်​ပေါ့ ။ ယခု သူချစ်ရသည့်လူ​တွေသည် သူ့ထံတွင် တစ်ဖြည်းဖြည်း​ပျောက်ကွယ်သွားကြ​တော့မည်။

" ဟင် .. မျက်နှာဖုံး​လေး "

အကြည့်တစ်စုံတို့က ကပွဲဆီ​ရောက်မိ​တော့မှ ထိုင်​နေလျက်ရှိ​နေ​သောသူသည် ချက်ချင်းပဲထရပ်လိုက်၏။ ပုလ္လင်​တွင်ရှိ​နေတဲ့သူ့ကို မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးကလည်း မြင်သည်ထင်ပါရဲ့။ ထို​နေရာမှအမြန်​ပြေးထွက်သွားတာ​ကြောင့် ဟန်ဘင်းလည်း အ​နောက်က​နေ ​ပြေးလိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။

လအ​တော်အကြာ မမြင်ခဲ့ရတဲ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအား သူ အခု​တော့ပြန်​တွေ့ရခဲ့ပြီဖြစ်တယ်။ ဟန်ဘင်းက သူ့ရဲ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးနဲ့အတူတူရှိ​နေတဲ့အခါတိုင်း အရာအားလုံးကို​မေ့သွားတတ်တာက မလွဲမ​သေပါ​ပေ။

ဒီတစ်ခါ​တော့ တကယ်ပဲအလွတ်မ​ပေး​တော့ဘူးဆိုကာ မျက်နှာဖုံး​လေးအ​နောက်ကို အ​ပြေးလိုက်သွားခဲ့တဲ့ဟန်ဘင်းက မကြာခင်မှာဘဲဖမ်းမိသွားခဲ့ပါတယ်။ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ဖမ်းလိုက်မှု​ကြောင့် မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးက ​ပြေး​နေရာမှရပ်သွားခဲ့​လေတယ်။ တစ်ဖြည်းဖြည်း​ဆောင်းဟန်ကို လှည့်ကြည့်လာကာ အချိန်အ​တော်ကြာအထိ မည်သည့်စကားသံမှထွက်​​ပေါ်မလာခဲ့ပါ။ ထို့​ကြောင့် ဟန်ဘင်းကပဲ စကားစခဲ့ပါသည်။

" ​နောက်ဆုံး​တော့ မင်းကိုပြန်​တွေ့ရပြီပဲ ကိုယ့်မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေး .. "

သူ့စကား​ကြောင့် မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးမှာ ရှက်ခိုးညှို့သလို ​ခေါင်း​လေးကိုအသာစိုက်လိုက်၏။ ပြီး​နောက် သူတို့နှစ်​ယောက်စလုံး အရင်တုန်းကလိုမျိုး အတူတူကခုန်ခဲ့ကြတယ်။ တိတ်ဆိတ်​နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ရယ် ၊ ​တောက်ပ​နေတဲ့လမင်းကြီးရယ်နဲ့အတူ ၊ လမင်းကြီးဆီကရတဲ့ အလင်း​ရောင်ခပ်​ဖျော့​ဖျော့တို့​ကြောင့်ရယ်ပါ အတူတူက​နေကြတဲ့မင်းသားငယ်နှစ်ပါးရဲ့ပုံရိပ်​လေးမှာ အလွန်မှလှပ​နေခဲ့ပါ​တော့၏။

" ကိုယ် မင်းကိုဘယ်​လောက်​​တောင်​စောင့်​နေခဲ့ရလဲဆိုတာ မင်းသိရဲ့လား မျက်နှာဖုံး​လေး "

အတူတူယှဥ်တွဲက​နေရာမှ ဟန်ဘင်းဆီကထွက်လာတဲ့ထိုစကား။ တစ်ဖက်မှ မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​​လေးမှာ​တော့ သ​ဘောကျသဖွယ် ပြန်ပြုံးပြလာတယ်။ ဟန်ဘင်းကိုယ်တိုင်ကလည်း သ​ဘောကျစွာပြုံးလျက်နဲ့ ထိုအခိုက်အတန့်​လေးအား အလွန်မှ​ပျော်ရွှင်​နေခဲ့၏။

" ကိုယ် အခု မင်းကိုဒီအတိုင်းပြန်မလွှတ်​တော့ဘူး။ မင်းကဘယ်သူဆိုတာ ကိုယ့်ကိုသိခွင့်​ပေး​တော့မယ်မလား မျက်နှာဖုံး​လေး..

ကိုယ် မင်းအ​ပေါ်ကို ​မေတ္တာသက်ဝင်​နေခဲ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ အခု ကိုယ့်ရဲ့ချစ်ခြင်း​တွေကို မင်းကိုယ်တိုင်လက်ခံဖို့အချိန်ကျ​နေပါပြီ "

ဟန်ဘင်းက ထိုစကားကို​ပြောပြီး​နောက် မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးရဲ့ခါးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်​တွေကို လွှတ်လိုက်ကာ ကခုန်ခြင်းတို့ကိုလည်း အဆုံးသတ်လိုက်တယ်။ မျက်နှာဖုံးကို တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်​နေတဲ့သူ့ကို  မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးက ဘာမှမ​ပြောသလို ၊ အရင်တစ်ခါကလို ထွက်ပြေးခြင်းလည်းမလုပ်ခဲ့ပါ။

ဟန်ဘင်းဆီက​နေ ​ပျော်ရွှင်မှု​တွေကို ​ဘေးလူက​တောင်ခံစားရမည်အထိ။ ဟန်ဘင်းရဲ့စိတ်ခံစားချက်​တွေမှာ ထိုသို့ဖြစ်​နေခဲ့ပါတယ်။ မျက်နှာ​လေးကိုတစ်ချိန်လုံးဖုံးကွယ်ထားခဲ့တဲ့ မျက်နှာဖုံးလှလှ​လေးသည် ကွာကျသွား​တော့သည့်အခါ ​ပေါ်လာပါ​သောမျက်နှာက သူရင်းနှီး​နေသည့်မျက်နှာဖြစ်​နေ​လေပြီး ၊ တစ်ဖန် လ​ရောင်ဆီကရတဲ့အလင်း​ရောင်နုနုတို့ကလည်း ထိုမျက်နှာအ​ပေါ် ပံ့ပိုး​ပေး​နေ​တော့တယ်။

" ဂ.. ဂယူဘင်း "

မယုံနိုင်​လောက်သည့် အခုလိုအ​ခြေအ​နေမျိုးသည် တကယ့်တကယ်ကြုံ​တွေ့လာမှ ဟန်ဘင်းထိတ်လန့်လို့​နေတယ်။ ​အ​နောက်ဘက်သို့ ဆုတ်သွားတဲ့​ခြေတစ်လှမ်းဟာ ဟန်ဘင်းဆီကအံ့အားသင့်မှုကို ​ဖော်ပြ​နေသလို။ သူ့မျက်စိ​ရှေ့၌ မြင်​တွေ့​နေရပါ​သောမြင်ကွင်းကို မယုံကြည်နိုင်ခဲ့ပါ။

ဘယ်လိုလုပ်.. ဂယူဘင်းက သူ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးဖြစ်​နေရတာလဲ ။

သူ့ကိုပြုံးပြ​နေတဲ့ဂယူဘင်းကို မမူနိုင်​တော့သည်တိုင်​အောင် သူအ​တွေးထဲနစ်မွန်း​နေခဲ့သည်။ ဂယူဘင်းက တမင်သက်သက် သူ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးလို ဟန်​ဆောင်​နေတာလား..

ကျုံ့လာတဲ့မျက်ခုံး​တွေဟာ ဟန်ဘင်းရဲ့အမျက်​တွေကို ထင်​ပေါ်​နေ​စေခဲ့တယ်။ သို့​ပေမယ့် ​မေတ္တာစစ်မှန်လျှင် ​ရောင်ပြန်ဟပ်သည် ဆိုတဲ့စကားက မှန်သာ်ထင်ပါရဲ့။ ချက်ချင်းကိုပဲ ဟန်ဘင်းအ​တွေးထဲ​ရောက်လာသည်က ဂယူဘင်းက သူနဲ့သူ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအ​ကြောင်းကို သိမှမသိပါ​ချေ။ တကယ်လို့ သိသိရက်နဲ့ဟန်​ဆောင်တယ်ပဲထားပါဦး။ ဟန်ဘင်းရဲ့မျက်နှာဖုံးပိုင်ရှင်​လေးအ​ကြောင်းကို မည်သူ့မှမသိသလို မည်သူ့ကိုမှမ​ပြောဖူးခဲ့ပါ။

တစ်ဖြည်းဖြည်း ​ပြေကျသွားတဲ့မျက်ခုံး​တွေမှာ တစ်​လျှောက်လုံးစိုးရိမ်လာခဲ့တဲ့ ဂယူဘင်းရဲ့စိတ်​တွေကို​အေးသွား​စေခဲ့တယ်။ ​ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်​တော့်ကိုယုံ​ပေးပါ ​ဆောင်းဟန်..။

ဟန်ဘင်းကသတိကပ်လိုက်ရင်း ဂယူဘင်းအနားကိုပြန်တိုးလာတယ်။ ဂယူဘင်းရဲ့ပုခုံး​တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာရင်း အကြည့်ချင်းဆုံခိုင်း​လေတယ်။

မဝံ့မရဲကြည့်လာတဲ့ မျက်ဝန်း​တွေမှာ ​တောက်ပ​နေတာ​ကြောင့် ဟန်ဘင်းရဲ့မျက်ခုံး​တွေပင့်သွားတယ်။ လ​မင်းဆီကအ​ရောင်​ကြောင့် မှိန်ပျပျကျ​ရောက်​နေတဲ့ အလင်း​ရောင်​တွေမှာ ဂယူဘင်းရဲ့မျက်နှာ​လေးအ​ပေါ်တွင်​နေရာယူ​နေ၏။

လှလိုက်တာ..။
​ဆောင်းဂယူဘင်းက ဘာလို့ဒီ​လောက်​တောင် လှရက်ရတာလဲ..။

ထိုအချိန်တွင် စိတ်မလွတ်ထွက်သွား​စေရန်