"Бид одоогоор ийм л бүрэлдэхүүнтэй байна"

Хөөх.

Би гайхсан хэвээр байлаа.

Тэр хэлэхдээ нэгдэх хүүхдүүд тун цөөхөн гэж хэлсэн.

Гэвч?

Тэд хангалттай олуулаа байлаа.

Яахав. 

Зүгээр миний санасанаас л их байснаас биш тэд жинхэнэ тулалдаанд юу ч болохгүй нь тодорхой байсан юм.

Учир нь тэд нараас зарим нь одоог хүртэл саваагаа барьж сураагүй байх жишээний. Дөнгөж сая Невилль Лонгботтомын гарнаасаа алдсан саваа нь золтой л Роны нүдийг сохолчихсонгүй.

Ихэр Уизли хаа очиж тэсэлж, дэлбэрэх шившлэгтээ гаргууд сайн байлаа. Даанч тэрэндээ хэт бардаад хамгаалалт гээд байхаар юм огт тэдэнд харагдсангүй.

Равенклавын гурван охид. 

Ухаантай байдгийг нь хичээлүүд дээрээс мэддэг байсан ч тэдэнд дадлага туршлага гээч юм үл үзэгдэнэ.

Бяцхан хүү.

Үнэндээ энэ хоёрдугаар дамжааны хүүг энд юу хийж байгааг ойлгох ч юм алга.

Хэрэгцээт өрөөг бүхэлд нь нэг тойруулж харлаа. 

Дундуур нь ч явж үзлээ. 

Хэрэг алга.

Эцэст нь би хана налан санаа алдах аж.

"Тэдэнд бид заах хэрэгтэй Оливиа"

Энэ Харри байлаа.

Түүнийг Хермонид туслаад завгүй байгаа гэж бодсон юмсан.

Харриг дагуулж харахад тэр ч бас надтай адил хана налсан шигээ байр байдал, хүүхдүүдийг тойруулан харж байсан юм.

Нүднийх нь доогуур хар зураас татчихсан байх ба үнэндээ тэр яг л хэд хоног нойргүй хичээл хийгээд суучихсан хичээлийн хэнээтэн шиг харагдаж байлаа.

Тэр үсээ хайхрахаа байсан гэлтэй үс нь нилээн ургачихсан байх аж.

Гараа өмднийхөө халаасанд хийчихсэн байсан нь харин хэн нэгэн шиг догь бол харагдсангүй.

- Харри?

Тэр миний зөөлөн дуунаар надруу харав.

Өнөөх үзэсгэлэнт нүд нь миний царайн дээр тогтож байх нь тэр.

- Чи яагаад намайг туслаж чадна гэж бодсон юм?

"Би итгэсэн юм"

"Чамд"

Тэр намайг хэмжээлшгүй их хүчтэйг мэдэх боломжгүй. Мөн түүгээр ч зогсохгүй ирээдүйд тохиох шидтэний хоёрдугаар дайнаар үхэх шидтэнүүдийн жагсаалтыг ч тэр мэдэж байгааг минь мэдэх ямар ч боломжгүй.

Би их найдчихсан.

Түүнээс улбаатайгаар хэт олон юм ургуулж бодсон байж.

Үнэндээ би энд санаа зовоод ирсэн юм.

Тэр яг л миний үнэнг мэдчихсэн аятай байсан.

Нүд рүү нь харахдаа би Харри намайг мэдчихсэн байх боломжтой юу гэж өөрөө өөрөөсөө асууж байлаа.

Энэ л миний энд ирсэн шалтгаан байсан юм.

Гэтэл би эд нарт туслах хэрэгтэй болчих ч гэж.

Дамблдорын Армийг үүсгэн байгуулцах гэж биш харин ч эсрэгээрээ Волдемортын Армид хүчин зүтгэхээр ирсэн атал?

Одоо байгаа байр байдал минь намайг 7-р давхарын хаалга нь үл олдох нэгэн өрөөнд аваад ирэх ч гэж.

Тоогүй юм.

"Биднийг юунаас эхлэх хэрэгтэй гэж бодож байна"

"Хамгаалах шившлэг, дайралт хийх шившлэг"

- Би жоохон бодоодхьё

Бодит байдал дээрээс хамгаалахаас илүүтэйгээр хамаг хүчээрээ шууд дайрах шившлэг хамгийн чухал. 

Гэтэл энд шууд хэцүү шившлэг хийгээд сурчих хүн Женни Уизли гэх охиноос өөр алга.

Тэгэхээр?

- Эхлээд хамгаалах шившлэгээс эхлэцгээе

Даваа.

Мягмар.

Лхагва.

Пүрэв.

Бямба.

Ням.

Бид Баасан гарагаас бусад бүх өдөр оройн цагаар ойролцоогоор хоёр цаг орчим бэлтгэл хийх болсон.

Баасан гарагт Долорес Амбриджийн хичээл ордог болохоор түүний дараа бэлтгэл сургуулалт хийх ямар ч тэнхэлгүй болчихдог юм.

Тэр ийм болтол нь бид нарыг хүүхдүүдийг залхаадаг гэсэн үг.

Мэдээж бидний өөр өөрсддөө орж байгаа хичээл нууцаар явагдаж байгаа. Орой бүр бид хоолны цагийн дараа яг ярилцаж тохиролцсоноороо хүнд сэжиг авхуулалгүйгээр нэг нэгээрээ, хоёр хоёроороо энд орж ирдэг юм.

Тэд энэ өрөөг хэт аюулгүй гэж тэд итгэж байсан ч би харин итгэж чадахгүй л байлаа.

Яг л хэн нэгэн хөндлөнгөөс ажиглаад байгаа мэт мэдрэмж үргэлж мэдрэгдэж байсан ч би олигтой юм олж чадаагүй.

- Невилль чи саваагаа хэт чанга бариад байна, наадхаа амьтай гээд бодчих

Түүний барьж чадахгүй савааг нь эвтэйхэн засч бариулахад тэр бүлтэгнэн надруу харж байх нь тэр.

Ганц тэр л үлдэж.

Эхэндээ бүх хүүхдүүд надаас жийрхэж байсан.

Рон, Хермони хоёр хүртэл.

Аргагүй лдээ, энд байгаа ганц Слитерин юм хойно.

Гэсэн ч азаар надад дассан уу үнэхээр тэдэнд шившлэг хийж сурах чин хүсэл оргилж байсан уу бүү мэд намайг тоохоо байж, надаас дөлөхөө больсон.

Гэтэл?

Ноён Лонгботтом л надаас айсан хэвээр байсан юм.

"Сайхан амраарай"

"Сайхан амраарай манайхаан"

"Маргааш уулзья"

Тэд нэг нэгээрээ гарах ажээ. 

Зарим нь ч аюулгүй болохоор ганцаараа харин зарим нэг нь хоёр гурваараа нийлдэг хэдээрээ ч тэр хаалгаар гарцгааж байлаа.

Харин тэд нарыг хэрхэн сэмээрхэн гарахыг Харри бид хоёр ажиглаж байсан юм.

"Ядарсан уу?.."

Үнэндээ би биш тэрний хоолойноос сонсоход тэр л их ядарсан санагдаж байв. Тэр ойрдоо их ядруу харагдах болсон. Өнөөх хоёр нүднийх нь доогуур татсан зураас өдөр бүр л тодорсоор.

- Би гайгүй ээ, харин чи их ядрангуй харагдаж байна Харри

"Ойрд бага зэрэг нойр муутай байгаа юм аа"

Үүнээс хойш бидний хэн нь ч юу ч дуугарсангүй.

Хажуу хажуудаа суусаар л.

Нэг мэдэхэд бүх хүүхэд явж бид хоёр л үлдсэн байх ажээ.

"Маргааш би патронус гаргах шившлэг заах болно"

Түүний хэт итгэлтэй хэлсэн өгүүлбэрт их гайхав. Тэр яаж ийм хүнд шившлэгийг хийж сурсан, бүр мэддэг байх боломжтой гэж. 

- Чиний патронус юу юм?

"Буга"

Хөөх.

Үнэн байж.

Тэр энэ шившлэгийг ашиглаж үзсэн бүр ашиглаж чаддаг юм байна.

"Харин чинийх"

- Хармаар байна уу?

Тэр толгой дохив. 

Түүний хариу үйлдэлийг харчихаад жанчныхаа энгэрийн халааснаас саваагаа гаргаж ирлээ. Уг нь үүнийг би саваатай саваагүй хийж чадах юмсан.

- Экс-ПЕК-то Па-ТРО-нум

Намайг шившлэгээ хэлж дуусахтай зэрэгцэн савааны минь үзүүрээс гэрэл гараад явах мэт болов. Мөнгөлөг өнгөтэй гэрэл тэнхимээр яван явсаар аажим аажимаар хэлбэрт орон миний патронус гарч ирэх мэт.

"Бурхан минь энэ юу вэ"

"Гайхалтай"

- Үүнийг Тестрал гэдэг юм

Би өөрийн морь мэт хэлбэртэй ч дэндүү туяхан биетэй бас дэвэлцэх хоёр далавчтай сар мэт тунгалаг патронусыг харан хариуллаа. 

[Patronus Charm] - Дементорыг хөөх шившлэг. Өөрөөр мэдээ хүргэх, байршилаа мэдүүлэх зорилгоор ашиглах боломжтой шившлэг юм. Шидтэн бүрийн патронус нь өөр өөр байх ба үүнтэй адилаар дементорыг хөөх арга барил нь хүртэл өөр өөр байдаг. Түүчлэн патронусыг үхэл идэгч нар ашиглах боломжгүй байдаг билээ. Гэвч ганц үхэл идэштэн патронустай байсан нь Хогвартсын захирал асан, Профессор Снейп юм.