គ្រាន់តែមកដល់ខុនដូរភ្លាមនាយក៏ចូលជណ្តើរយន្តចុចឡើងទៅជាន់ខុនដូររបស់ថេយ៉ុងយ៉ាងលឿនក្នុងចិត្តឡើងរងំទ្រាំលែងបានទៅហើយ។នាយចូលមកខាងក្នុងមិនឃើញក៏រុញទ្វារចូលបន្ទប់មួយទំហឹងអោយអ្នកដែលគេលក់មមីមមើភ្ញាក់បើកភ្នែកតិចៗសម្លឹងមើលទៅនាយ។
        "បងមកវិញហើយ?អ្ហាយ៎!!!"នាងនិយាយមិនទាន់
អស់ផងក៏ត្រូវវារុញអោយដួលទៅលើពូកមួយទំហឹងសង្រ្គប់លើនាងមិននិយាយមួយម៉ាត់។
       "បងកំពុងធ្វើអីនឹងលែង!!ជុងហ្គុក ផាច់!!"នាយដូចកម្រោលចូលហាមមិនឈ្នះ នាងព្យាយាមរុញមួយអស់ដៃទើបស្ទុះក្រោកថយទះនាយមួយកំផ្លៀងសូម្បីនាងក៏ស្វាងលែងងងុយដែរ។
      "បងផឹកស្រាមែនទេ?!"នាយស្រវឹងមែនទេបានជាមកដល់មិននិយាយសម្រុកមករកនាងបែបនេះ?ជុងហ្គុកស្ទាបមុខយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់មួម៉ៅកាន់តែខ្លាំង ថេយ៉ុងក្តោបអាវទាំងញ័រខ្លួន បេះដូងលោតញាប់ខ្លាចនាយ។ជុងហ្គុកបោះទូរស័ព្ទដែលមានរូបនាងជាមួយហ្យុងស៊ីកស្និតស្នាលគ្នាអោយនាងមើលមុននឹងដោះអាវបោះចោលម្តងមួយៗមុខវិញឃោរឃៅគួរអោយខ្លាចអោយថេយ៉ុងខះបំពង់កភ័យខ្លបខ្លាចនឹងកាយវិការរបស់នាយ។
       "មានអ្វីបកស្រាយទេ?ទៅជួបវាប៉ុន្មានដង?"សម្តីគ្រល័រមាំហាក់បង្កប់ដោយភាពខឹងសម្បារបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អោយថេយ៉ុងនិយាយមិនចេញទាក់អណ្តាតគ្រលាស់មិនបាន។
      "កុំចូលមកអោយសោះ!បើបងហ៊ានអូននឹងមិននិយាយរកបងដាច់ខាត"
       "នៅពេលនេះអូនមានសិទ្ធដែរ?!អូនក៏ដឹងថាបងស្អប់វា!អូននៅទៅជួបវាមិនប្រាប់បង?អូនចាត់ទុកបងជាស្អី?!"
       "ជុងហ្គុកកុំណាលែងហ្ហឹកៗ"
      "អូនឈឺមិនស្មើនឹងបងឈឺទេថេយ៍!!!អូនមានយល់អារម្មណ៍បងដែរទេពេលឃើញអូនទៅស្និតស្នាលជាមួយអ្នកដទៃដែលបងស្អប់??!"
       "ជុងហ្គុកខ្ញុំឈឺហ្ហឹកៗ"កែវភ្នែកនាយគួរអោយខ្លាចរហូតធ្វើអោយនាងយំចេញមកសុំអង្វរតែនាយស្តាប់មិនឮ នាយមិនចង់ស្តាប់អ្វីទៀតនោះទេ។
        "ជុងហ្គុកលោកឆ្គួតហើយហ្ហឺ"
        "បងឆ្កួតព្រោះអ្នកណា?!អូននិយាយទៅ ហេតុអីមិននិយាយ!!!"ថេយ៉ុងបិទភ្នែកងាកមុខចេញទាំងភ័យខ្លាច
តើនាងបកស្រាយពេលនេះនាយស្រាប់មែនទេ?មើលសភាពនាយចុះដូចមនុស្សបាត់បង់សតិទៅហើយ។
        "ហ្ហឹកៗឈប់ទៅ"ជុងហ្គុកថើបក្រញិចទៅមករហូតធ្វើអោយនាងឈឺតែនាយមិនខ្វល់ វាជាការដាក់ទោសដែលនាងមិនព្រមនិយាយអ្វីធ្វើអោយនាយមួម៉ៅព្រមជាមួយហេតុផលដែលនាងទៅមើលថែអាចង្រៃនោះដល់ខុនដូរមិនប្រាប់នាយ!!។
       "ហ្ហឹម!អឺម!!!"នាយមិនត្រឹមតែថើបខាំញេញបបូរមាត់នាងឡើងចេញឈាមក៏នាយមិនព្រមឈប់បន្តថើបលុកលុយដល់នាងអស់លទ្ធភាពប្រកែក។
      
      *ឆ្វោក

      ថេយ៉ុងបិទភ្នែកខាំមាត់យំឈឺចាប់ដែលមនុស្សដែលនាងដាក់ចិត្តស្រលាញ់ប្រព្រឹត្តបែបនេះដាក់នាង តើអោយនាងបើកបេះដូងអោយនាយបានពេញលេញបែបណាទៅ? ជុងហ្គុកបន្តរុករានរាងកាយនាងដោយគ្មានភាពថ្នាក់ង្នមធ្វើតាមអារម្មណ៍ខឹង បញ្ចេញទៅលើរាងកាយនាងទាំងអស់គ្មានសល់។

        "អ្ហាស៌!អឹស"ថេយ៉ុងខាំមាត់ទប់មិនចង់ថ្ងូរ មិនចង់បញ្ចេញសម្លេងតែចង្កេះនាយដោលជ្រៅៗទោះមិនចង់ក៏ទប់មិនជាប់។នាយធ្វើគ្មានភាពថ្នាក់ថ្នមថើបក្រញិចសាច់នាងក្រហមជាំសឹងគ្រប់កន្លែងបើបបូរមាត់វិញមានឈាមហើម បើនិយាយពីភ្នែកយំឡើងក្រហមនាយឃើញហើយក៏ធ្វើមិនខ្វល់។
       "អូននៅតែមិនបកស្រាយ?បាន!បើអូនពូកែទ្រាំៗបន្តទៀតទៅកុំបន្ទោសបងដែលឃោរឃៅដាក់អូន!!"ជុងហ្គុក
ធ្វើទាំងខ្នាញ់បូករួមជាមួយអារម្មណ៍ខឹងលែងចង់លួងចង់បានការបកស្រាយប៉ុន្តែនាងមិននិយាយគិតតែពីយំបែរមុខចេញវាកាន់តែដុតកំហឹងនាយថែមមួយកម្រិតទៀត។

      ជុងហ្គុកធ្វើរហូតទាល់តែថេយ៉ុងសន្លប់ស្អាតទើបព្រមឈប់ទាញកន្សែងមកស្លៀកតែក្នុងចិត្តនៅក្តៅមិនបាត់ទើបចុះទៅទាញស្រាមកផឹកមួយដបពីរបន្ធូរអារម្មណ៍។
អស់ពីផឹកស្រារួចក៏យកបារីមកជក់ទាំងដែលនាយឈប់ជក់យូរណាស់មកហើយ។
       "ពុទ្ធោហ្ហើយ!!!!!"នាយជក់បណ្តើរមួម៉ៅបណ្តើរហេតុអីគ្រប់យ៉ាងវាទៅជាបែបនេះ?!ជីវិតនាយជួបតែរឿងមិនសមបំណង គ្មានរឿងល្អអីបន្តិចសោះ។ទម្រាំរំងាប់អារម្មណ៍បានវាយូរគួរសមទើបឡើងទៅលើបីអ្នកដែលសន្លប់ទៅត្រាំទឹកលាងជម្រះខ្លួនអោយហើយទើបជូតខ្លួនពាក់អាវសឺមីនាយអោយឯនាយក៏សម្អាតខ្លួនហើយយក
ភួយទៅគេងនៅសាឡុងចុងជើងដឹងថាខ្លួនឯងខុសមិនចង់គេងអោបខ្លាចព្រឹកឡើងនាងខឹង។

      * ព្រឹកថ្ងៃថ្មី

      ជុងហ្គុកក្រោកទៅធ្វើអាហារដូចរាល់ដងមុននឹងឡើងមកថើបនាងមួយខ្សឺតអង្អែលក្បាលនាងថ្នមៗ លាបថ្នាំអោយនាងហើយក៏ចូលទៅសម្អាតខ្លួនទៅធ្វើការ។មុនទៅក៏មិនភ្លេចសរសេរ note ទុកអោយព្រមទាំងផ្ញើរសារមួយល្វែងសុំទោសបែបរអៀសខ្លួនមិនហ៊ានសុំទោសផ្ទាល់ព្រោះដឹងថានាងខឹងខ្លាំងមិនខាន។ទៅដល់ក្រុមហ៊ុនក៏ចេះតែលួចមើលគេ
តាមកាំមេរ៉ាសុវត្ថិភាពជារើយៗដល់ថ្នាក់អ៊ីស៊ុនជ្រួញចិញ្ចើមមើលចៅហ្វាយកើតអីមួយព្រឹកហ្នឹង។
          "ចៅហ្វាយមានសំបុត្រមកពីស្វីស"
          "??"នាយមានញាតិមិត្តបងប្អូននៅស្វីសតាំងពីពេលណា?ហើយអ្នកណាផ្ញើរសំបុត្រមក?
          "កូនចៅថាអ្នកនាងម៉ូរីផ្ញើរមក"
          "??!!!យកបោះចោលទៅ"
          "តែកូនចៅរបស់លោកផាដូថាវាសំខាន់ គាត់ចង់អោយចៅហ្វាយអាន"ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលសំបុត្រនោះទាំងមិនចង់ព្រោះស្អប់អ្នកសរសេរប៉ុន្តែបើនាងចង់អោយនាយអានហើយនាយក៏ចង់ដឹងថាវាសំខាន់អីណាស់ណាទៅបានជានាងចង់អោយនាយអានវា?មិនមែនគិតចង់សារភាពទោសកំហុសហើយសុំត្រូវគ្នាវិញទេដឹង?

      អត្ថន័យសំបុត្រ

    <ជូនចំពោះមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់អូន  អូនដឹងថា
បងច្បាស់ជាស្អប់អូនខ្លាំងមិនចង់សូម្បីតែឮឈ្មោះអូនក៏បងប្រហែលជាមិនចង់ឮផង តែអូនពិតជាចង់ប្រាប់បងនូវរឿងសំខាន់មួយ អូនមិនមែនចង់ត្រឡប់រកបងក្រោយសរសេរវានោះទេហើយអូនក៏ដឹងថាបងច្បាស់ជាស្អប់អូនខ្លាំងណាស់ដែរទើបបញ្ជាកូនចៅអោយមកតាមអូនដល់ទីនេះ អូនគ្រាន់តែចង់សារភាពទោសកំហុសនៅឆ្នាំនោះ  អូនមិនបានចង់សុំបែកបងហើយក៏មិនចង់អោយបងធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពបែបនោះដែរអូនពិតជាចង់នៅក្បែរមើលថែបងណាស់ប៉ុន្តែអូនត្រូវបានគេគម្រាមសម្លាប់ទាំងអូននិងគ្រួសារអ៊ំពូមីងរបស់អូនពួកគេយកគ្រប់គ្នាមកគម្រាមអូនអោយសុំបែកពីបង អូនពិតជាសុំទោសពិតមែនជុង  ហើយអ្វីដែលអូនចង់ប្រាប់បងអោយប្រយ័យ្នខ្លួនគឺអ្នកដែលនៅពីក្រោយខ្នងរឿងគ្រប់យ៉ាងហើយនិងរឿងបងគ្រោះថ្នាក់ក៏ដូចជាបង្ខំអោយអូនចាកចេញពីបងគឺប៊ែកយ៉ុនប្អូនរបស់ប៊ែកហ៊ុនមិត្តរបស់បង អូនមិនមែននិយាយចោទប្រកាន់ធ្វើអោយបងល្អក់កករជាមួយមិត្តបងទេប៉ុន្តែវាជាការពិត។អូនឮមកថាបងមានមនុស្សស្រីដែលបងស្រលាញ់ហើយនាងមើលថែបងបានល្អណាស់ចូលថែរក្សានាងអោយបានល្អកុំអោយត្រូវគេគម្រាមកំហែងដូចអូនអីហើយបងត្រូវប្រយ័ត្នដូចគ្នាបើបងមានក្តីសុខគេក៏មិននៅស្ងៀម គេច្បាស់ជារកវិធីធ្វើបាបបងម្តងទៀតសូមបងប្រយ័ត្នខ្លួនផង។>

                                                    ពីអូន មូរី

       ជុងហ្គុកអានចប់សឹងតែស្រក់ទឹកភ្នែកព្រោះវាហាក់ដូចបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់នាងអោយនាយបានឃើញថានាងកំពុងឈឺចាប់លសរសេរវា។នាយមិននឹកស្មានសោះថាវាពាក់ព័ន្ធជាមួយប្អូនប៊ែកហ៊ុន បានន័យថានាយទម្លាក់កំហុសចោទប្រកាន់មនុស្សខុស?
បងជីដូនមួយក៏ដូចជាលោកពូនាយក៏ចាញ់បោកអាចង្រៃនោះដែរឬ?នេះវាលេងល្បិចអោយនាយចាប់ប្អូនខ្លួនឯងដាក់គុកជំនួសវាហើយតើ!!
        "ដកកូនចៅចេញពីស្វីសទុកតែបីបួននាក់នៅការពារនាងទៅ!!"បើនាងហ៊ាននិយាយនាងច្បាស់ជាមានគ្រោះថ្នាក់ដូច្នេះត្រូវតែការពារនាងដូចគ្នា។
        "ហេតុអីទៅចៅហ្វាយ?"អានសំបុត្រហ្នឹងហើយចៅហ្វាយគេស្រាប់តែផ្លាស់ប្តូរមួយរំពេចមិនមែនគិតចង់បកក្រោយទេដឹង?
       "យើងគ្មានពេលបកស្រាយទេឯឆាប់ឆែកមើលកាំមេរ៉ាក្រុមហ៊ុនគ្រប់ច្រកតើមានកាំមេរ៉ាបង្កប់ឬអត់?"

      "បានចៅហ្វាយ"ទោះឆ្ងល់យ៉ាងណាក៏ទុកមួយឡែក
ធ្វើតាមបញ្ជាសិន។ ជុងហ្គុកបញ្ជាកូនចៅហើយក៏ចលទៅផាដូណាត់គ្នានិយាយនៅផ្ទះរបស់គេតែម្តងសឹមនិយាយជាមួយប៊ែកហ៊ុនក្រោយ។
       "យើងមិនស្មានទេថាភាពច្រណែនរបស់ឯងហ៊ានតាមព្យាបាទយើងដល់ថ្នាក់នេះ!"បើសិនបងប្រុសគេដឹងមិនដឹងថាខកចិត្តឈឺចិត្តជាមួយប្អូនថ្នាក់ណាទេដែលសំខាន់គេមិនដឹងឡើយថាប៊ែកហ៊ុនហ៊ានចាប់ប្អូនដាក់គុកបានឬអត់ នេះជាមូលហេតុដែលគេចង់ប្រាប់ប៊ែកហ៊ុនក្រោយគេខ្លាចថានាយធ្វើចិត្តមិនបាន។ប៊ែកហ៊ុនស្រលាញ់ប្អូនតែចំពោះមិត្តភាពគេអោយតម្លៃដូចគ្នា គេចាំបានថាកាលនៅរៀនប៊ែកហ៊ុនធ្លាប់កាន់ជើងគេស្តីបន្ទោសអោយប្អូនខ្លួនឯងដូច្នេះលើកនេះច្បាស់ជាមើលមុខគ្នាលែងចំបងអាចចាប់ប្អូនញាត់គុកក៏ថាបាន។

      បកមកមើលអ្នកគេងសន្លប់តាំងពីយប់វិញក្រោកមក
ឈឺរួមរឹតពេញខ្លួនដូចគេវាយ20ដំបងក្រោកមិនរួចតែសំណាងក្រោកមកមិនសូវឈឺខ្លាំងប្រហែលមកពីនាយលាបថ្នាំអោយតែនាងមិនបានដឹង។
       "សឺត!ហឹក!"គ្រាន់តែក្រោកមកកម្រើកខ្លួនបន្តិចក៏ឈឺ
យំភ្លាមៗ នឹកឃើញរឿងយប់មិញពេលណាបេះដូងនាងលោតញាប់ដោយភាពឈឺចាប់ភ្លាម។
       "អាមនុស្សចង្រៃ"យំហើយនៅឆ្លៀតជេរគេទៀត នាងមិនងាយជេរអ្នកណាទេបានន័យថាខឹងខ្លាំងណាស់ហើយ។បន្ទាប់ពីជូតទឹកភ្នែកហើយក៏ស្រវាយកទូរស័ព្ទមកមើលម៉ោង ឃើញថាម៉ោង9ទៅហើយយឺតពេលហើយជីមីននិងហ្យុងស៊ីកខលមកជាច្រើនដង។
       "យើងសុំច្បាប់មួយថ្ងៃឈឺក្បាល"នាងចេះតែកុហកទៅ សរសេរហើយតាំងពេបមាត់ព្រោះឈឺគ្រប់កន្លែងប្រុសចង្រៃនោះចេះទៅចោលនាងកើតគ្មានចិត្ត!។
     "ហាឡូ"
   《ឯងយ៉ាងមិចហើយ?》
    "យើងមិនអីទេគ្រាន់តែរាងឈឺក្បាលទើបតែក្រោកពីគេង"
   《ឯងokឬអត់?យប់មិញឈ្លោះជាមួយលោកចនមែនទេ?》
     "ឈប់និយាយពីគេទៅ!!"
   《សម្លេងនេះច្បាស់ណាស់ថាឈ្លោះខ្លាំង》
    "យើងលែងចង់បន្តហើយ"
   《ហ្ហាស??ឯងឆាប់បោះបង់យ៉ាងនេះហ្ហេស?តើខុសណាស់ណាទៅបានជាឈានដល់ការបែកគ្នា?នេះជាស្នេហាណាឯងមិនមែនលេងបាយឡុកបាយឡទេ》
      "យើងឈឺ"នាងនិយាយហើយក៏យំចេញមកតែព្យាយាមងើយឡើងជូតទឹកភ្នែកចេញ។
      《យើងយល់ណាបើឯងទៅមិនរួចហើយក៏កុំបង្ខំអី គិតអោយច្បាស់ហើយចាំសម្រេចចិត្ត》
     "យើងនឹងឆ្លើយតបលោកតាថាយើងទៅរៀនបន្ត"

     《នេះឯងគិតប្រុងធ្វើប្រុយៗយកតែម្តងមែនទេ?ឯងគិតមួយៗសិនទៅថេយ៍ និយាយជាមួយគ្រួសារឯងសិនទៅកុំសម្រេចចិត្តតែម្នាក់ឯងលឿនៗបែបនេះអី ខឹងហើយរត់គេចមិនមែនជាដំណោះស្រាយទេ》
    "យើងមិនបានរត់គេច"
    《ឯងកុហកគេបានតែមិនអាចកុហកខ្លួនឯងបានទេ》
    "យើង..."
   《គិតតាមសម្រួលទៅយើងនៅខាងឯងជានិច្ច》
    "អរគុណឯងណាស់"
   《ចេញពីធ្វើការយើងទៅកំដរឯង》
    "អឺម"
   《បានហើយបន្តិចទៀតជួបគ្នា》

     ថេយ៉ុងបិទទូរស័ព្ទហើយក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងវិញទាំងអស់កម្លាំង បានបន្តិចក៏ក្រោកទៅសម្អាតខ្លួនទាំងដើរមិនចង់ទៅមុខឈឺសឹងតែរកកន្លែងជាមិនឃើញ។ប្រហែល30នាទី នាងក៏ចេញមកវិញស្លៀកពាក់ហើយក៏ចុះទៅខាងក្រោមឃើញអាហារគ្របទុកជាមួយណូតតូចមួយ។
    [អូនឆាប់ញាំទៅ ទោះខឹងក៏ញាំទៅកុំអោយខូចក្រពះ]
     "ធ្វើបាបហើយក៏មកលួងគិតថាយើងជាស្អី!!!"នាងសម្លក់ណូតនោះទាំងខឹងទាញមកក្តាប់ញិចោលក្នុងធុងសំរាមសូម្បីម្ហូបក៏យកចាក់ចោលដែរ នាងសុខចិត្តធ្វើថ្មីញាំខ្លួនឯង!។ពេលធ្វើអាហារញាំហើយក៏បើកទូរស័ព្ទមើល ឃើញថានាយផ្ញើរសារមកតែនាងមិនតបមិនចូលមើលថែមទាំង Block ចោលមិនខ្ចីខ្វល់ថែមទៀត។
        នាងអង្គុយញាំផ្លែឈើមើលទូរស័ព្ទធ្វើដូចគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើង មិនខ្វល់នាយខលមកក៏មិនលើកលុបលេខហើយ block ថែមទៀតកុំចង់ហក់តាំងចិត្តថាខឹងគឺខឹងហើយកុំមកលួងកុំសង្ឃឹមនាងចិត្តទន់។
       "ខឹងសាហាវពេកទេដឹង"ជុងហ្គុកដែលតាមមើលកាំមេរ៉ាហើយនិងមើលឆាតធ្វើអោយនាយចាប់ផ្តើមភ័យព្រោះនាងមិនទុកឱកាសសូម្បីបន្តិចអោយនាយ block គ្រប់យ៉ាងមិនថា chat massage ig អាហាររបស់នាយក៏ចាក់ចោលមិនញាំនេះខ្លាំងពេកហើយ។
       "មិនសាហាវពេកទេមកពីលោកខ្លួនឯង!!"ថេយ៉ុង
អង្គុយខឹងនឹងអ្នងម្ខាងទៀតនិយាយម្នាក់ឯងគិតម្នាក់ឯងហាក់បីដូចឆ្លើយឆ្លងគ្នាយ៉ាងចឹង។
         "គួររកវិធីលួងបែបណាទៅ"នាយអង្គុយខាំក្រចករកនឹកវិធីលួងអ្នកម្ខាងទៀតមិនចេញសោះចេះតែស្រម៉ៃចេញថេយ៉ុងជាមេខ្លាឃើញនាយកាលណាហក់សង្រ្គប់ស៊ី។ទាល់ច្រកពេកក៏សាកសួរកូនចៅពីរបៀបលួងខ្លះៗដោយសារភ្លេចអស់ហើយសូម្បីក្បាច់ញ៉ែ លើកនេះលួងមិនបានក៏ស៊ូអោយនាងជេរដែរចាំមើលចុះ។

សម្រាប់អ្នកអត់ទាន់ follow កុំភ្លេច follow admin
ម្នាក់មួយផងណា🤞
To be continued.......
សរសេរដោយ៖ រ៉ាជេក៍🤍