"ឈប់ភ្លាមណា!!បើលោកធ្វើកុំសង្ឃឹមថាបានឃើញមុខខ្ញុំទៀតអោយសោះ"នាងត្រូវតែរកវិធីយ៉ាងណាកុំអោយនាយធ្វើអ្វីមកលើនាងបានទោះនិយាយអ្វីក៏ដោយ
នាងមិនទាន់ព្រមនាយគ្មានសិទ្ធធ្វើអ្វីលើសលួសមកកាន់នាងទេបើសិនជានាយធ្វើ នាងនឹងស្អប់នាយមួយជីវិតហើយក៏មិនអោយនាយឃើញមុខនាងដូចគ្នា។
      "នាងគិតថាខ្ញុំនឹងធ្វើវាពិតមែន?"នាយក៏គ្មានបំណងធ្វើវាដែរព្រោះពួកគេមិនទាន់ត្រូវជាអ្វីហ្នឹងគ្នាឡើយបើធ្វើ ដូចជាចាប់បង្ខំនាងយ៉ាងចឹង នាយមិនមែនជាប្រភេទមនុស្សបែបនោះឡើយ។
       "ចុះលោកកំពុងតែធ្វើនេះស្អី?!!"
       "ក៏មកបំភ័យអោយអ្នកខ្លះដឹងខ្លួនប៉ុន្តែនៅតែមិនព្រមទទួលស្គាល់បានន័យថានាងបោកខ្ញុំ"
       "មិន-មិនបានបោកទេមកពីពេលនោះលោកមិនបាននិយាយថាការដោះដូរនោះជាអ្វី បើដឹងខ្ញុំមិនយល់ព្រមទេ!!"
       "បើខ្ញុំនឹកឃើញពេលនោះខ្ញុំក៏ប្រហែលមិនទៅព្យាបាលដែរ!!"
       "លោកឆ្គួតហើយមែនទេ?!"នាងមានអារម្មណ៍ថាខឹងដែលនាយនិយាយធ្វើដូចនាងមានជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងរបស់នាយបើសិននាងមិនព្រមនាយក៏មិនទៅព្យាបាល។
       "ប្រហែលហើយ នោះក៏ព្រោះតែនាងដែរ"
       "កុំមកនិយាយថាមកពីខ្ញុំ អ្វីគ្រប់យ៉ាងក៏មកពីខ្ញុំលោកមិនចេះធ្វើអ្វីដោយខ្លួនឯងទេហ្ហេស?!កុំធ្វើដូចខ្ញុំជាកូនសោរសម្រាប់ដោះស្រាយជីវិតលោកអី"
       "ខ្ញុំចង់បានបែបនោះឬនាងមិនយល់?"
       "អឹក!"នាងស្ងួតបំពង់កភ្លាមៗពេលឮនាយនិយាយបែបនេះ តើនាយមកសារភាពមែនដែរទេ?
       "កាលដែលខ្ញុំអោបហើយនិងថើប នាងគ្មានអារម្មណ៍អ្វីទាល់តែសោះមែនទេ?"គេខំបង្ហាញទង្វើព្រមជាមួយពាក្យសម្តី ការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះនាងតែនាងមើលមិនឃើញសូម្បីបន្តិចមែនទេ?នាយខំបន់អោយឆាប់បានមកជួបនាងតែពេលមកជួបនាងបែរជាដេញគ្មាននឹកនាយដូចនាយនឹកនាងអីបន្តិចសោះ។
       "......."ថេយ៉ុងគេចមុខទៅម្ខាងរកអ្វីតបមិនបាន មិនមែនថាគ្មានអារម្មណ៍អ្វីសោះទេវាមានគ្រាន់តែនាងមិនទាន់ប្រាកដចិត្តព្រោះមនុស្សមិនដែលមានស្នេហាអោយឆ្លើយបែបណាទៅ?
      "ឬក៏ខ្ញុំធ្វើវានៅស្ទើរ?ឬក៏នាងមានមនុស្សដែលនាងស្រលាញ់ហើយ?"
       "មិនមែនបែបហ្នឹងទេ"នាងខាំមាត់ឆ្លើយទាំងបិទភ្នែកក្នុងចិត្តចេះខ្លាចនាយខឹងដែរទើបសុខចិត្តតបត។
ជុងហ្គុកឮហើយក៏រាងញញឹមឡើងវិញមុននេះឡើងអន់ចិត្តតែម្តង។
       "ចុះបែបណា?ខ្ញុំសារភាពថាខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍នាងចុះនាងវិញ?"
      "មិនដឹង"
      "ឆ្លើយមិនដឹងបានយ៉ាងមិច?នៅជាមួយគ្នា2ខែជាង
ដែរមិនបាក់ចិត្តលើខ្ញុំអីបន្តិចទេហ្ហេស?"ថេយ៉ុងខាំមាត់
ធ្វើជាគ្រវីក្បាលអោយជុងហ្គុកហួសចិត្ត នាយឡើងសង្ហារអត់ចាប់អារម្មណ៍អីសូម្បីបន្តិចឈឺចិត្តណាស់មនុស្សធ្លាប់តែស្រីដេញឥឡូវញ៉ែស្រីក៏គ្មានប្រសិទ្ធភាពដែរ។
       "ខ្ញុំប្រហែលជាមានជំងឺហើយ"នាយប្រហែលជាឈឺដល់ភ្លេចក្បាច់ញ៉ែស្រីហើយបានជាសូម្បីតែនាងក៏មិនចាប់អារម្មណ៍។
       "លោកកើតអី?!"អ្នកខាងក្រោមមិនដឹងនាយនិយាយពីអីស្មានថានាយកើតជំងឺអ្វីទើបប្រញាប់ងើបមុខសួរ។
       "បេះដូងធ្វើទុក"បានល្បិចកុហកអោយនាងមើលថែហើយចាំអង្កាលឱកាសមិនមែនចេះតែមានទេ បើនាយជានាងច្បាស់ជាលាឈប់ចឹងមានតែបន្តធ្វើឈឺនេះឈឺនោះអោយនាងមើលថែហើយទើបបាន។
       "ពិតមែនហ្ហេស?ចុះគ្រូពេទ្យនៅទីនោះថាយ៉ាងមិច?ចុះជើងរបស់លោកជាហើយមែនទេ?"

        "ជើងជាហើយប៉ុន្តែគាត់មិនទាន់អោយបើកឡានដោយខ្លួនឯងទេជៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ម្តងទៀត គាត់ថាចាំ6ខែទៅ1ឆ្នាំចាំបើកឡានតែអាចជិះជិតៗបាន"
        "ចុះមានអ្វីទៀត?"
        "ជំងឺបេះដូង"
        "??វាធ្វើទុកទៀតមែនទេ?"ជុងហ្គុកធ្វើជាងក់ក្បាល
ទឹកមុខឡើងកំសត់ចេះសម្តែងទៀតមិនបានទេប្រុសម្នាក់នេះ។ឯថេយ៉ុងជឿគេដែរព្រោះនាងខ្លាចថាថ្នាំវាបានជ្រាបចូលសព្វរាងកាយហើយព្រោះវា2ឆ្នាំប្រហែលមិនទាន់ជាទេវាអាចរើឡើងម្តងម្កាល។
      "ខ្ញុំត្រូវការអោយនាងមកមើលថែខ្ញុំដូចដើម"
      "លោកមានឈឺជើងទៀតឯណា?"
      "តែខ្ញុំឈឺទ្រូងខាងឆ្វេង"បើសិនមិនបានឃើញមុខនាង វាច្បាស់ជាឈឺឡើងមិនខាន ខូចឆុយនាយហើយប្រូ។
      "ចាំខ្ញុំទៅមើលអោយម្តងម្កាលប៉ុន្តែមិនធ្វើដូចមុនទេ"
     "បើអ៊ីចឹងខ្ញុំមកគេងខុនដូរជាមួយនាងតែម្តងក៏បានកុំអោយនាងហត់ទៅមក"
      "?!"
     "ខ្ញុំខ្លាចវារើឡើងនាងទៅមិនទាន់ នៅជាមួយតែម្តងក៏ស្រួលណាមួយទីនេះខ្ញុំទិញដាច់ហើយជូននាងជាពិសេសមិនបាច់បង់ទៀតទេ"
      "ខ្ញុំមិនទាន់យល់ព្រមទេណា"
      "មិនយល់ព្រមក៏ខ្ញុំនៅដែរ"
      "សំអាងអីឆាប់លែងភ្លាម!!"
      "សំអាងខ្ញុំជាអ្នកទិញ"
      "ចុះក្រែងថាអោយខ្ញុំ?"
      "តែខ្ញុំសុំគេងផងមិនបាន?ចិត្តអាក្រក់ដាក់អ្នកជំងឺពិការម៉្លេះ"
      "ពិការអីទៀតលោកជាហើយហាមនិយាយបែបហ្នឹងអោយខ្ញុំទៀតអោយសោះយល់ទេ?!!"
       "ដឹងហើយ"
       "ល្មមឈប់អោបហើយខ្ញុំទៅធ្វើអីញាំ"
       "មិនបាច់ទេខ្ញុំទិញអាហារមកច្រើនណាស់ញាំជាមួយគ្នាទៅ"នាយក្រោកកាន់ដៃនាងមកជាមួយព្រមទាំងបើកភ្លើងផ្ទះបាយសុទ្ធតែថង់របស់ញាំឡើងពេញតុ។
        "ទិញមកច្រើនម៉្លេះ?"
        "ទិញដាក់ទូរខ្លះហ្នឹងណាស្រួលពេលឃ្លាន ណាមួយទូនាងមិនសូវមានរបស់ញាំទើបខ្ញុំទិញដាក់អោយ"
       "ខ្ញុំមិនសូវបាននៅផ្ទះផងទិញដាក់ច្រើនធ្វើអី?"
       "ពីពេលនេះខ្ញុំនៅជាមួយនាងដូច្នេះត្រូវទិញដាក់អោយច្រើនទុកញាំ"នេះនាយនិយាយពិតមែនឬដែលថាមកគេងផ្ទះនាង?មិនកើតទេដឹងបើនាយឥឡូវល្បីសឹងអីបើអោយគេដឹងថាមកគេងជាមួយនាងគ្រប់គ្នានឹងគិតបែបណា?
      "ខ្ញុំថាលោកទៅនៅផ្ទះវិញទៅកុំនៅទីនេះអី"
      "ខ្ញុំចង់នៅ!!អ្នកណាក៏ឃាត់ខ្ញុំមិនបានដែរអង្គុយចុះទៅ"
       "ចុះបើមានគេសង្ស័យនោះ?"
       "សង្ស័យថាយ៉ាងមិច?"
       "គឺលោកមកគេងនៅខុនដូររបស់ខ្ញុំ"
       "ខ្ញុំចេះដោះស្រាយហើយ នេះញាំទៅថ្ងៃនេះចេញយប់អស់កម្លាំងមិនអ៊ីចឹង ឆាប់ញាំទៅ"ថេយ៉ុងអស់អីប្រកែកក៏ព្រមញាំ មានអីអាហារដែលនាយទិញមកឆ្ងាញ់តើ។
       ក្រោយពីញាំរួចរាល់ជុងហ្គុកបានអោយកូនចៅយកសម្លៀកបំពាក់ពីរវ៉ាលីមកដើម្បីអោយនាយបានគេងនៅទីនេះថែមទាំងអោយកូនចៅប្រាប់ម៉ាក់នាយថាមកគេងព្យាបាលនៅផ្ទះថេយ៉ុងមួយរយៈដល់ថេយ៉ុងមិនដឹងថារកពាក្យនិយាយដេញនាយថាយ៉ាងមិច។ចាំមើលតែជីមីនមកមិនដឹងថាភ្ញាក់ផ្អើលស្រែកយ៉ាងណាទេគេច្បាស់ជាពិបាកបកស្រាយមិនខាន។
        "លោក-"
        "សឺត!!ឈប់ដេញខ្ញុំ10នាទីបានទេ?ខ្ញុំសុំពេលផ្តោតអារម្មណ៍ធ្វើការ"ជុងហ្គុកអោនមកថើបមុននឹងដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងបើកកុំព្យូទ័រធ្វើការធម្មតាធ្វើអោយថេយ៉ុងក្រពុលមុខព្រោះគេថើបនាងហើយនាង
ដេញនាយមិនចេញទើបក្រោកទៅបន្ទប់ដើម្បីងូតទឹកដើម្បីចូលគេង បើដេញមិនទៅមានតែឈប់ដេញចាំស្អែកដេញទៀត។
       ជុងហ្គុកអង្គុយមើលការងារដល់ម៉ោង10ទើបនាយចូលទៅងូតទឹកដើម្បីចូលគេងប៉ុន្តែពេលចូលទៅដល់ឃើញម្ចាស់បន្ទប់គេងឡើងគួរអោយស្រលាញ់។
        "សឺត!!គេងដូចកូនក្មេងចឹង"នាយចូលមករៀបចំ
ហើយក៏ឆ្លៀតថើបបន្តិចទើបចូលបន្ទប់ទឹក ងូតទឹកឆាប់បានចូលមកគេងអោបសំណព្វចិត្ត។ពេលងូតទឹករួចក៏ចេញមកជូតសក់ទាំងស្លៀកតែកន្សែងធ្វើដូចនៅម្នាក់ឯងចឹងសំណាងយដែលអ្នកលើគ្រែគេងលក់បើភ្ញាក់វិញដឹងតែស្រែកដេញនាយផ្អើលខុនដូរមិនខាន។
       "រាត្រីសួស្តី"នាយផ្លុំសក់ស្ងួតស្លៀកពាក់ឈុតគេងហើយក៏ឡើងមកគេងទាញនាងមកអោបទាំងអារម្មណ៍ល្អ
។

      ព្រឹកឡើងថេយ៉ុងភ្ញាក់មកឃើញខ្លួនឯងស្ថិតក្នុងរង្វង់
ដៃរបស់ជុងហ្គុក គ្រាន់តែដឹងថាគេអោបខ្លួនពេញមួយយប់នាងរឹងខ្លួនលែងហ៊ានកម្រើកខ្លាចនាយភ្ញាក់។
       "មិនមែនទេដឹង"ថ្ងៃនេះនាងមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយហើយគេងស្ងប់មិនមែនមកពីគេអោបទេដឹង?មិនមែនទេៗមិចនឹងអាចមកពីគេអោបនាងនោះ?
       "រអ៊ូអី?"ថេយ៉ុងភ្ញាក់បន្តិចពេលនាយរឹតរង្វង់ដៃសួរនាង
       "អត់មានទេ!!លោកឆាប់ក្រោកទៅ មិនទៅធ្វើការទេហ្ហេស?"
       "ថ្ងៃបន្តិចទើបទៅ ចុះនាង?ឬក៏ចាំទៅទាំងអស់គ្នា?"នាយនិយាយទាំងប្រើដៃលើកចង្ការនាងឡើងអោយងើយមុខមករកនាយ ពេលនោះថ្ពាល់ថេយ៉ុងស្រាប់តែឡើងក្រហមព្រឿងៗមុខចាប់ផ្តើមក្តៅភាយៗយ៉ាងមិចមិនដឹង។ចំណែកបេះដូងវិញស្រាប់តែលោតលឿនខុសធម្មតាតើនាងកើតអី?មិនមែនមើលថែនាយយូរនាងឆ្លងជំងឺបេះដូងទេដឹង?ចេះតែមានហើយជំងឺហ្នឹងឯណាឆ្លងមកនាងនោះឆ្គួតមែន។
        "ខ្ញុំចុះទៅឥឡូវហើយលោកលែងទៅ!"
        "យប់មិញគេងលក់ស្រួលដែរទេ?"
        "ធម្មតាដូចរាល់ដង!!"
        "តែយប់មិញខ្ញុំគេងលក់ស្រួលណាស់"
       "ជារឿងរបស់លោក!"ថេយ៉ុងព្យាយាមរើរហូតដល់នាយលែងទើបនាងក្រោកដើម្បីទៅងូតទឹកអោយអ្នកគេងលើគ្រែខាំមាត់ខ្នាញ់នឹងកាយវិការមិនដឹងអីរបស់នាងជាខ្លាំង។ចូលបន្ទប់ទឹកហើយឆ្លៀតចាក់គន្លឹះទៀតខ្លាចនាយធ្វើអីមែនទេ?
       "ឆ្គួតមែនៗយើងមិនអាចលង់នឹងគេបានទេអត់ទេគីម ថេយ៉ុងស្វាងឡើង!ត្រូវរកវិធីដេញគេអោយទៅវិញអោយបាន"បើមិនអ៊ីចឹងនាងគ្មានមុខទៅជួបអ្នកធ្វើការជាមួយទេបើគេដឹងនោះ បើសិនជីមីនគ្មានបញ្ហាទេតែអ្នកផ្សេង ថេយ៉ុងចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ទឹកក៏ទះថ្ពាល់ខ្លួនឯងតិចៗព្រោះមុននេះនាងអៀនជាមួយកែវភ្នែករបស់នាយ។ថេយ៉ុងប្រញាប់ងូតទឹកលឿនៗដើម្បីគេចមុខនាយទៅធ្វើការមិនអ៊ីចឹងត្រូវនាយចាប់បានថាអៀនឥឡូវហើយ។
      
       ជុងហ្គុកចុះមកធ្វើអាហាររងចាំអ្នកខាងលើចុះមកដើម្បីបានញាំទៅធ្វើការ ធ្វើផងញញឹមផងដូចជាមានក្តីសុខដល់ហើយ។

      "ហាឡូមានការអី?"
     《ខ្ញុំបានប្រមូលទិញភាគហ៊ុនបានប៉ុន្មាននាក់ហើយចៅហ្វាយដែលសំខាន់ពួកគេលក់ក្នុងតម្លៃដើមដែលបានទិញមិនបានលក់អោយយើងក្នុងតម្លៃដែលយើងស្នើនោះឡើយ》
       "ងាយស្រួលពេកទេដឹង?ស៊ើបមើលទៅ ឯងគ្រាន់តែធ្វើធម្មតាមិនបាច់ធ្វើជាចាប់អារម្មណ៍សួរនាំអ្វីទេ"
    《បាទចៅហ្វាយ》
       "ឯងចាត់ការតែរឿងក្រុមហ៊ុនទៅរឿងផ្សេងផាដូចាត់ការហើយ"
     《បាទចៅហ្វាយខ្ញុំដឹងហើយ》
       "អឺម!ប្រយ័ត្នប្រយែងវាកំពុងតែក្តៅក្រហាយលេងវាមួយៗសិនបានហើយ"នាយនឹងធ្វើអោយវាចាញ់ដោយអស់ចិត្ត នាយនឹងបង្ហាញអោយវាដឹងថាសមត្ថភាពនាយ
នៅកម្រិតណាវានៅកម្រិតណាកុំចង់មកប្រៀបធៀប។
       "បានហើយ"រកតែកូនចៅឆ្លើយមិនទាន់នាយក៏បិទមុនព្រោះថេយ៉ុងចុះមកហើយ។មើលទៅនាងសាមញ្ញៗតែស្អាតមិនធម្មតាទេ នាយប្រហែលជាត្រូវតាមការពារបន្តិចហើយខ្លាចអាមួយណាឆក់បាត់។
      "ញាំអាហារពេលព្រឹកសិនទៅចាំទៅ ខ្ញុំធ្វើជាពិសេសសម្រាប់នាង"
      "អរគុណលោកហើយ"នាងតាំងចិត្តធ្វើធម្មតាតែក្នុងចិត្តមិនបានធម្មតាទេមិចក៏យល់ថារំភើប?មិនបានទេនាងមិនត្រូវបង្ហាញអោយនាយឃើញឡើយ។
      "ញាំតាមសម្រួលទៅខ្ញុំទៅងូតទឹកហើយ"នាយញញឹមរួចក៏ឡើងទៅខាងលើដើម្បីសម្អាតខ្លួន។ថេយ៉ុងដកដង្ហើមធូរទ្រូង សម្លឹងមើលអាហារក្នុងចានដែលជាសាន់វិចមានពងចៀនហើយមានប៊ឺទៀត។នាងញញឹមអង្គុយញាំលេងៗរហូតដល់អស់ក៏ចេញទៅធ្វើការបាត់មិនចាំអ្នកខាងលើចុះមកទេព្រោះតាំងចិត្តគេចមុខនោះអី។

    ទម្លាប់របស់នាងបើមិនជិះតាក់ស៊ីក៏ជិះឡានក្រុងទៅធ្វើការដែរ យូរៗម្តងអោយជីមីនមកយកព្រោះធុញនឹងការជិះឡាននោះអី។
    [នាងជិតអ្វីទៅ?]
    "ជិះតាក់ស៊ី លោកចេញមកចាក់សោរផង"
    [ហេតុអីមិនចាំអោយខ្ញុំជូនទៅ?]
     "មិនអីទេវាជាទម្លាប់របស់ខ្ញុំហើយណាមួយលោកមិនគួរបើកឡានខ្លួនឯងទេ"
     [ចាប់ពីស្អែកខ្ញុំជូននាងទៅ]
     "មិនបានទេ!ខ្ញុំជិះតាក់ស៊ីបាន"បើអោយនាយជូននាងទៅមន្ទីរពេទ្យ បើមានអ្នកឃើញគិតយ៉ាងមិច?
      [បើអ៊ីចឹងខ្ញុំទិញឡានមួយទុកអោយនាងជិះទៅធ្វើការ]
        "មិនបាច់ទេលោកចេះតែយ៉ាងមិចហ្នឹង?!"ឡានថ្លៃសឹងអីចេះហាមាត់មកទិញៗទៅកើតដែរប្រុសម្នាក់នេះ!
        [ខ្ញុំមិនអោយនាងជិះតាក់ស៊ីទេ]
       "ខ្ញុំជិះរាល់ថ្ងៃឡើងសមហើយ"
        [បើអ៊ីចឹងជិះម៉ូតូទេខ្ញុំទិញអោយ]
       "ថាមិនបាច់ទេ លោកទិញនាំតែអស់លុយធ្វើអីខ្ញុំជិះតាក់ស៊ី ជិះឡានក្រុងបានតើ"
        [សម្រេចថាចឹងចុះចេញពីធ្វើការម៉ោងប៉ុន្មាន?]
      "មិនដឹង!!!"នាងមិនដឹងតបថាមិចទៀតទេបើនាយមានៈយ៉ាងនេះលើកនេះនាងឈប់ឆ្លើយហើយចាំមើលចុះ។នាងបិទទូរស័ព្ទឈប់តបសារនាយបន្តមិនអ៊ីចឹងមិនចប់ទេនៅទារទិញរបស់អោយនាងរហូតទាល់តែនាងយល់ព្រមមិនខាន។
      

         ជុងហ្គុកឃើញសារនាងហើយស្រម៉ៃដល់មុខខឹងរបស់នាងតែម្តង។នាយបានខលអោយកូនចៅទិញម៉ូតូមួយគ្រឿងមកដាក់កន្លែងចតនៅខុនដូរ ទុកជាកាដូរដែលនាងអោយគេនៅខុនដូរជាមួយ តាមពិតជាគម្រោងសោះចង់ទិញឡានអោយតែគេប្រកែកប្រហែលទិញមកមិនយកផងមិនដឹងចឹងហើយទិញម៉ូតូអោយក៏បាន។ល្ងាចនាយត្រៀមជិះម៉ូតូទៅយកនាងពីកន្លែងធ្វើការចាំមើលចុះ។

ល្ងាចជិះម៉ូតូស្ទាវទៅយកអូន កាងអូនចេញពីពេទ្យអត់អោយណាប៉ះ😞
To be continued.....
សរសេរដោយ៖ រ៉ាជេក៍💜