ព្រឹកស្អែក~~
ថ្ងៃថ្មីបានចាប់ផ្តើមឡើងមកដែលនៅក្នុងបន្ទប់មួយដែលមានអ្នកដេកអោបគ្នាសឹងតែខ្លួនចូលគ្នាក្លាយជាខ្លួនតែមួយទៅហើយ...
"ហ៊ឹម!" សម្លេងក្រហឹងរាងតូចជុងវុនបន្លឺមក គេបើកភ្នែកឡើងអោយសមនឹងពន្លឺដែលចាំចូលមកនោះរួចក៏ងាគទៅមើលអ្នកដែលគេងលក់អោបខ្លួនជាប់យ៉ាងស្ងប់ស្ងល់នោះ ហើយគេយកដៃទៅអង្អែលលើថ្ពាល់ដែលរលោងថើរៗរួចស្តីឡើង...
"ហ្ហឹក...ខ្ញុំមិនគួរណាមកលង់ស្រលាញ់មនុស្សដូចលោកសោះ"ជុងវុននិយាយបណ្តើរទាំងទឺកភ្នែកស្រក់មកដៃអុសលើថ្ពាល់អ្នកដែលកំពុងតែដេកនោះបណ្តើរមិនខ្លាចថាពេលគេភ្ញាក់មកមានរឿងអ្វីកើតឡើងឡើយ
"លោកអាក្រក់ណាស់ អាក្រក់ជាងអីទៅទៀតតែហេតុអីខ្ញុំត្រូវមកស្រលាញ់មនុស្សដែលអាក្រក់ដូចលោកទៅវិញ ពេលខ្លះខ្ញុំគិតថានឹងព្យាយាមធ្វើអោយលោកចិត្តទន់ឃើញពីតម្លៃខ្ញុំរួចភ្លេចអ្នកចាស់តែខ្ញុំនៅធ្វើមិនបានដដែល"
"ខួរក្បាលខ្ញុំចងស្អប់លោកណាស់ ស្អប់រាល់ទង្វើដែលលោកធ្វើដាក់ខ្ញុំ តែអាបេះដូងឆ្កួតឡប់នៀគវាប្រាប់ថាស្រលាញ់ទៅវិញ ខ្ញុំចងស្អប់លោកណាស់ ជុងសុង! តែខ្ញុំនៅតែធ្វើមិនបាន អោយខ្ញុំសុំទោសផង"ជុងវុននិយាយទាំងអួលណែនក្នុងទ្រូងគេនិយាយចេញមកទាំងឈឺចាប់រាល់នឹកឃើញទង្វើរដែលជេយ៍ធ្វើមកលើខ្លួនគេឈឺណាស់គេចងស្អប់នាយណាស់តែគេធ្វើមិនបានសោះមានតែស្រលាញ់នាយថែម
ជុងវុនរៀបរាប់អស់ចិត្តរួចខ្លួនក៏ដើរចុះពីលើគ្រែចេញមកក្រៅយ៉ាងលំបាកទៅបន្ទប់ខ្លួនដើម្បីរៀបចំខ្លួនរួចចុះទៅធ្វើអាហារពេលព្រឹកទុកសម្រាប់ខ្លួននឹងនាយក្រាស់ ឃើញទេទោះនាយធ្វើអាក្រក់ដាក់ខ្លួនយ៉ាងណាក៏ខ្លួននៅតែធ្វើល្អដាក់នាយ
មកមើលនាយក្រាស់វិញការពិតទៅនាយក្រោកយូហើយក្រោកមុនជុងវុនទៀតតែនាយនៅសង្ងំគេងហើយនាយបានលឺគ្រប់សម្តីរបស់ជុងវុននិយាយទាំងអស់ ក្នុងចិត្តនាយខ្លះៗក៏អាណិតជុងវុនខ្លះដែលតែនាយមិនបង្ហាញ ពេលរាងតូចចុះទៅលំបាកលំបិននោះនាយក៏ចងទៅជួយគ្រាដែលតែនាយមិនហ៊ាន
នៅក្រោមជុងវុនបានរៀបចំអាហារជាច្រើនទុកអោយនាយជេយ៍ទាំងដែលដឹងថារាល់ដងនាយមិនដែលញ៉ាំជាមួយខ្លួនឡើងតែនៅតែធ្វើ (បើប៉ះម៉ែខ្ពើមធ្វើស្តាយរបស់😒)
មិនបានប៉ុន្មានជេយ៍នាយក៏ចុះមកដោយសម្លៀកបំពាក់ធម្មតាព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសម្រាកនៃខែក្តៅ
"លោកមកញ៉ាំបាយទេ" ជុងវុនស្រែកហៅជេយ៍ពេលឃើញនាយដើរចុះមកទាំងក្នុងចិត្តដឹងចម្លើយហើយតែនៅហៅ
"អឹម រៀបចំមក"ជេយ៍ដើរទៅជិតអង្គុយចុះនិយាយឡើងអោយជុងវុនលឺហើយរាងភាំងអីនាយព្រមញ៉ាំអាហារជាមួយខ្លួនឬ!?
"មិនលឺទេហេ៎!! ថារៀបចំមក"ដោយឃើញជុងវុននៅភ្លឹកក៏ស្តីម្តងទៀតជុងវុនភ្ញាក់ខ្លួនព្រឺត
"អ..អរបាទលោកអង្គុយចាំតិចសិនទៅចឹង"ថាហើយជុងវុនរត់ទៅត្រុយយកចានសមស្លាប់ព្រាមកអោយនាយក្រាស់ ជេយ៍ពេលឃើញកាយវិការជុងវុនចឹងលួចញញឹមសើចនឹងចរឹកគេដែល។ នាយតូចមកវិញក៏ចាប់ផ្តើមញ៉ាំអាហារដែលនៅលើតុនោះទៅ
"ឈឺហើយនៅក្រោកមកធ្វើអាហារបានទៀត"
"ខឹ..ខឹក"
"នេះទឹក!"
ញ៉ាំបាយសុខៗជេយ៍ក៏សួរឡើងទៅកាន់ជុងវុនធ្វើអោយគេឈ្លួក់បាយស្រវារកទឹកចេះជេយ៍យកអោយទាន់កុំអីរកតែពុទ្ធធរមិនបាន
"អឹម អរគុណហើយបាទ"ផឹកទឹករួចជុងវុនក៏ងាគទៅអរគុណជេយ៍
"ឯងមិនឈឺទេហេ៎បាននៅមានកម្លាំងចុះមកធ្វើការងារផ្ទះនឹង"ជេយ៍មិនបានខ្វល់នឹងការអរគុណរបស់ជុងវុនទេតែគេនីតែសួរសំនួរដដែលទៅកាន់រាងតូចធ្វើអោយជុងវុនលឺហើយមុខចាប់ផ្តើមក្រហមខ្មាស់អៀននឹងតែមិនហ៊ានតប
"មិនអីទេ គឺឈឺតិចតួចប៉ុណ្នោះ" រាងតូចតបវិញទាំងអោនមុខចុះញ៉ាំបាយបិតបាំងពីភាពអៀនរបស់ខ្លួន
"ចឹងញ៉ាំបាយហើយចាំយើងជូនដើរលេង"
"ហាស៎!!" ជុងវុនស្រែកមួយវ៉ាស់គាំងនឹងសម្តីនាយជេយ៍ដែលថានឹងនាំខ្លួនចេញទៅក្រៅដើរលេង ហើយគិតក្នុងចិត្តថាថ្ងៃនេះនាយប្លែកៗទាំងមកញ៉ាំបាយជាមួយខ្លួនរួចចងនាំខ្លួនដើរលេងទៀង រអិលដួលក្នុងបន្ទន់ទឹកបាត់ការចងចាំមែន ឬខួររបស់នាយក្រឡកើបានថ្ងៃនេះល្អប្លែកៗ
"យ៉ាងមិចទៅឬមិនទៅ"ខ្ចិលសាំច្រើសួរតែម្តងទៀតចប់
"ទៅបាទ ទៅ"ជុងវុនលឺចឹងឆ្លើយយ៉ាងលឿនណាមិនទៅមិចយូៗបាននាយចិត្តល្អនាំគេដើរលេងត្រូវតែទៅ
"ចឹងឆាប់ញ៉ាំបាយទៅ"
"បាទ!"ជុងវុនថាហើយអោនមុខញ៉ាំបាយវិញទាំងញញឹមញញែមសប្បាយចិត្តដែលថ្ងៃនេះនាយនាំដើរលេង ជេយ៍ឃើញរាងតូចចឹងមានតែសើចហួសចិត្តនឹងចរឹកកូនក្មេងរបស់នាយតូច
មិនបានប៉ុន្មានការញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកក៏បញ្ចប់ដោយរលូនដោយក្តីសុខដែលជុងវុននឹងនាយមិនធ្លាប់មាន។ ជុងវុនបន្ទបា់ពីលាងចាន់រៀបចំទុករួចរាល់ហើយគេក៏ប្រញ៉ាប់ឡើងទៅលើផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ទុកអោយគេអង្គុយចាំនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ
"តោះលោក! សុំទោសផងដែលអោយចាំយូ"រាងតូចរត់ចុះមកដោយដោយភាពស្រស់ស្អាត គេពាកើអាវចាប់ពណ៍ទឹកដោះគោបូករួមនឹងខោរពណ៍សាច់ជើងស្មើរមើលទៅរាងសាមញ្ញមែនតែវាពិតជាស្រស់ស្អាតណាស់ពេលដែលជុងវុនពាក់ ជេយ៍ឃើញហើយភ្លឹកមើលជុងវុនមិនបានស្តាប់អ្វីដែលរាងតូចនិយាយសោះ
"លោកតោះទៅ!!" មិនឃើញតបជុងវុនស្រែកឡើងធ្វើអយជេយ៍កន្តាក់ភ្ញាក់ពីការភ្លឹកមកវិញ
"អឺ..តោះចឹង" ថារួចពួកគេក៏ដើរទៅឡើងឡានបើកចេញទៅបាត់ទៅ
នៅតាមផ្លូវក្នុងឡានស្ងាត់ជ្រៀបគ្មានអ្នកណាស់ហ៊ាននិយាយអ្វីសោះឡើយ ជេយ៍គិតតែពីបើកឡើងជុងវុនវិញងាគទៅមើលទសភាពក្រៅទាំងសប្បាយចិត្ត
"ជុងវុនុ!" ឃើញថាស្ងាត់ពេកជេយ៍ហាស្តីទៅជុងវុនមុខធ្វើអោយអ្នកដែលកំពុងគយគន់ទសភាពខាងក្រៅត្រូវងាគមកមើល
"អឹម!!" ជុងវុនឆ្លើយទាំងឆ្ងល់ចាំស្តាប់នៅសម្តីនាយនិយាយបន្ទាប់
"គឺថ្ងៃនេះ.."
"ថ្ងៃនេះអី"ជុងវុនសួរ
"មកជិតនេះមក"ជេយ៍ប្រាប់អោយជុងវុនខិតមកជិតខ្លួនហើយនាយតូចខិតទៅមែន
"ថ្ងៃនេះឯងស្អាតណាស់"លឺសម្តីជេយ៍ហើយជុងវុនគាំងមុខក្រហមអៀនភ្លាមៗមកហើយងាគទៅអង្គុយអោយត្រង់ខ្លួនវិញទាំងញញឹមនិយាយអីលេងចេញហើយបើលេងនាយនិយាយចឹងចេញមកអ្នកណាមិនគាំងអ្នកណាមិនអៀន ជេយ៍ឃើញនាយតូចចឹងមានតែញញឹមសើចហួសចិត្តប៉ុណ្នោះ
មិនយូឡាននាយជេយ៍ក៏មកដល់កន្លែងសួរកម្សាន្តមួយកន្លែងដែលល្បីបំផុតនៅទីក្រុងសេអូល ជុងវុនពេលបានមកដល់ចឹងហើយរួតចុះយ៉ាងលឿន។ ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមដើរលេងជុំគ្នា
"ឯងចងបានវាមែនទេ"ឃើញជុងវុនឈរសម្លឹងតុកត្តាទន្សាយនោះយូរជេយ៍ក៏សួរ
"អរ អត់ទេ!! តោះយើងទៅកន្លែងផ្សេងទៅ"ជុងវុនក៏ប្រកែកហើយដើរទៅកន្លែងផ្សេងទៀតទៅ
"លោកផឹកទឹកអីដែល"មកដល់កន្លែងទិញទឹកជុងវុនសួទៅជេយ៍
"លោក!! អឹម! បាត់ទៅណាហើយ" មិនលឺជេយ៍ឆ្លើយជុងវុនថានឹងងាគទៅសួរម្តងទៀតតែមិនឃើញនាយជេយ៍ ពេលនេះគេចាប់ផ្តើមភ័យស្លន់ស្លោហើយព្រោះគេមិនសូវស្គាល់ទីនេះប៉ុន្មានទេ
"លោកនៅទីណា..ហ្ហឹក ឬមួយលោកយកខ្ញុំមកបោះបង់ចោល..ហ្ហឹកៗ"ជុងវុនដើររកជេយ៍បណ្តើរយំបណ្តើរក្នុងចិត្តគិតច្បាស់ណាស់ថានាយយកខ្លួនមកទុកចោលនៅទីនេះ
"ហ្ហឹក..លោកមកយកខ្ញុំវិញមក..ហ្ហឹកៗខ្ញុំចងទៅផ្ទះវិញ"ដើររកនាយឡើងហត់ជុងវុនមកអង្គុយលើបងសាធារណៈ:យំចេញមកអោយនាយមករកខ្លួនវិញ
"ខ្ញុំគិតថាលោកអាក្រក់ តែមិនស្មានថាលោកអាក្រកដល់ម្លឹងសោះ..ហ្ហឹកៗ... លោកនៅទីណា"
"ហ្ហឹក..ខ្ញុំមិនស្គាល់ទីនេះទេណា ហ្ហឹក លោកមកវិញមកលោកនៅទីណា..មិចក៏ទុកខ្ញុំចោលចឹង..ហ្ហឹក"
"ជុងវុន!"សម្លេងស្រែកហៅរាងតូច ជុងវុនលឺហើយងាគមើលភ្លាមនោះគឺជេយ៍ គេហក់ទៅអោបនាយភ្លាមជេយ៍ក៏លើលដៃមកអោបតបវិញក្នុងចិត្តគិតថាមិចបានគេយំ
"ហ្ហឹក..លោកទើបមកពីណាទឹកទេខ្ញុំតាមរកលោកចងឆ្កួតហើយ"នាយតូចនិយាយងលៗទាទឹកភ្នែកហូរមកស្រក់សើមពេញអាវនាយក្រាស់
"នៀគ! យើងមកពីគប់បាល់យកតុកត្តាអោយឯងនឹង" ជេយ៍ទាញនាយតូចចេញពីការអោបបង្ហាញ់តុកត្តាទន្សាយអោយជុងវុនឃើញរួចបានប្រាប់
"ហ្ហឹក..កុំទុកខ្ញុំចោលទៀតណាខ្ញុំខ្លាច ខ្ញុំគិតថានឹងបោះខ្ញុំចោលនៅទីនេះហើយតើ" ជុងវុនដឹងហើយក៏លើទៅអោបនាយម្តងទៀត
"អឹម! ឈប់យំបានហើយអាក្រក់មើលណាពេលឯងយំចឹង" ជេយ៍អង្អែលលួងលោមអោយជុងវុនឈប់យំ ហើយពួកគេក៏បន្តអង្គុយលេងនៅទីនោះមួយសន្ទុះទៀត
"អាចៅទិញផ្ការទេ ចៅ" វាបមួយសន្ទុះលោកយាយចាស់ម្នាក់លក់ផ្ការកុឡាបក៏ដើរមកសួរនាយក្រាស់ដែលអង្គុយលេងនៅលើបង់ជាមួយជុងវុននោះ
"អតទេលោកយាយ" ជេយ៍តបទៅគាត់
"ទិញមួយទៅចៅ ទិញអោយប្រពន្ធចៅក៏បាន"លឺសម្តីលោកយាយចាស់នោះហើយជេយ៍នឹងជុងវុនងាគមើលមុខគេផ្លឹសៗមុខជុងវុនក៏ចាប់ផ្តើមក្រហមមកទៀតហើយមិចបាបគាតើដឹងថាពួកគេជាប្តីប្រពន្ធនឹងគ្នា
"ចឹងអោយខ្ញុំ មួយមកលោកយាយ" ជេយ៍ងាកមកវិញហើយប្រាប់គាត់អោយកមកមួយទង
"នេះចៅ ស្រលាញ់គ្នាអោយបានយូណា" លោកយាយកីហុចផ្ការនោះទៅអោយជេយ៍ហើយថែមទាំងជូនពរពួកគេទៀត
"បាទលោកយាយ នេះលុយលោកយាយ" រួចរាល់ហើយលោកយាយចាស់នោះក៏ដើរចេញទៅបាត់ទៅ
"នេះយើងអោយឯង"ជេយ៍ហុតផ្ការកុឡាបនោះទៅអោយជុងវុនមុនដំបូងគាំងដែល តែក៏លូកដៃទៅទទួលមក
"អរគុណ"ជុងវុនអរគុណនាយរួចក៏យកផ្ការនោះមកហិតក្រោមកែវភ្នែកជេយ៍មើលទៅរាងតូចទាំងញញឹម
១៣/១០/២៤
You are reading the story above: TeenFic.Net