ភាគ១១:អោយតម្លៃខ្ញុំផង....

Background color
Font
Font size
Line height

បន្ទាប់ពីអោយឃីមយកសពលីលីចេញទៅហើយហុីសុឹងក៏ចាំផ្តើមធ្វើការងារខ្លួនបន្តហើយជេយ៉ុនដេកលើសាឡុងមើលទូរស័ព្ទទៅ..

ល្ងាចឡើងនៅក្រុមហ៊ុនជេយ៍ពេលនេះបុគ្គលិកបានទៅផ្ទះអស់ហើយនៅឡើយតែនាយនឹងជំនិតខ្លួនប៉ុណ្នោះ

រីងៗ~~

សម្លេងរទ៍ទូរស័ព្ទបានបន្លឺឡើងមក ធ្វើអោយជេយ៍ដែលកំពុងធ្វើការត្រូវបែបអារម្មណ៍លើយកមកមើលរួចក៏ចុចទទួល

"អាឡូ!!នីគី"

<បងជេយ៍ទៅក្លឹបអត់! បងហុីហៅ!!> នីគីសួរទៅនាយ

"ផឹកអីទៀតហើយហា៎ស! ផឹកមិនចេះឈប់ម៉ងហី" មែននឹងខលមកលើកណាមិនដែលថាមានការងារសំខាន់អីទេគឺនាំតែផឹកនឹងម៉ង

<បងហុីគាត់សេដនឹងណា>

"រឿងអីហា៎"

<ប្រពន្ធគាត់អោយដេកក្រៅបន្ទប់អាទិត្យ>

"ហឹសៗ..ស្អីហា៎ វាដេកក្រៅបន្ទប់មិចចឹងហា៎" ជេយ៍សួរបកទៅវិញទាំងអស់សំណើម

<មិនដឹងទេគាត់ តែថាបងមកឬអត់> នីគីសួរនាយម្តងទៀត

"អឺ!! យើងទៅកំដរតែថា ប្រពន្ធវាអោយដេកក្រៅចឹងហើយនៅទៅផឹកទៀតតិចបានធ្ងន់ករលើសដើម" មែននឹងជេយ៍និយាយត្រូវប្រពន្ធអោយដេកក្រៅហើយនៅចងទៅក្លឹបទៀត

<ខ្ញុំមិនដឹងទេ គាត់ហៅទៅក៏ទៅទៅ>

"ចឹងបានហើយយើងបង្ហើយការងារសិន"

<បាទ អញ្ជើញធ្វើទៅងប់នឹងការងារចឹងតិចងាប់នឹងការងារនឹងទៅ ទឺតៗ> នីគីថាហើយក៏ឆាប់បិទភ្លាមខ្លាចមិនបិទនាយជេយ៍ជេរផ្អើលហឹងត្រជៀកលូវហើយ

នាយក្រាស់ពេលនីគីថាហើយរួចគេចុចបិទភ្លាមចឹងគ្មានធ្វើអីគេបានបានត្រឹមតែក្តៅចិត្តប៉ុណ្នោះ។

មិនយូប៉ុន្មានជេយ៍បង្ហើយការងាររួចគេរៀបចំខ្លួនទៅក្លឹបបន្តដែលមានហុីសុឹងនឹងនីគីចាំ

នៅក្លឹប~~

នៅក្នុងបន្ទប់ vip ពេលនេះមាននាយក្រាស់បីនាក់កំពុងអង្គុយផឹកស្រាតែមើលទៅមានម្នាកើដែលមិនសូវផឹកទេនោះគ្មាននាក់ណាក្រៅពីនាយជេយ៍ទេតែបើមើលទៅហុីសុឹងវិញផឹកយកៗ

"បានហើយល្មមៗបានហើយ"ជេយ៍ឃើញហុីសុឹងអកមិនឈបើខ្លួនក៏ចាបទាញកែវស្រាចេញពីដៃនាយ

"អាជេយ៍អោយមកយើងវិញ យើងបាកចិត្តប្រពន្ធយើងអោយយើងដេកក្រៅបន្ទប់ឡើង១អាទិត្យនោះ"ហុីសុឹងនិយាយទាងដៃរាវរកកែវស្រា

"ហើយបងឯងទៅធ្វើមិចបានបងជេគអោយដេកក្រៅបន្ទប់ចឹងហ៎"នីគីហេតុតែចងដឹងរឿងប្តីប្រពន្ធគេសួរនាយប្រាវៗម៉ង

"គឺយើង...."ហុីសុឹងក៏ប្រាប់រឿងទាំងអស់ទៅពួកគេ ជេយ៍នឹងនីគិលឺហើយហួសចិត្តជាខ្លាំង

"ហើយគេក៏អោយយើងដេកក្រៅបន្ទប់ចឹងទៅ"

"អោយសមមុខឯងហើយមានប្រពន្ធហើយមិនចេះស្ងប់ស្ងល់ទៀត"ជេយ៍បានលួងលោមអីទេគឺមានតែថាអោយថែម

"មែននឹង! បងជេគគសត់ធ្វើចឹងតករូវហើយបើខ្ញុំជាគាត់ខ្ញុំមិនត្រឹមអោយដេកក្រៅបន្ទប់ទេខ្ញុំអោយដេកក្រៅផ្ទះទៀតផង"នីគិក៏ចាក់បណ្តោយថាអោយហុីសុឹងថែមទៀត

"ពួកឯងជាមិត្តយើងមិនកាន់ជើងយើងខ្លះទេអី" យីពូហុីធ្វើខុសហើយនៅចងអោយគេជួយកាន់ជើងទៀតមិចនឹង

"ពួកយើងមិនកាន់ជើងអ្នកខុសទេវើយ"នីគិនឹងជេយ៍និយាយដំណើរគ្នាហុីសុឹងលឺហើយសេដលើសដើម

"អឹមមែនហើយ បងជេយ៍បងនូប្អូនបងឯងមកដាក់ពាក្យធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនខ្ញុំ មិចក្រុមហ៊ុនបងគេមិនទៅធ្វើទៅថីការងារតែមួយតើហី" នីគីនឹកឃើញពេលស៊ូននូមកដាក់ពាក្យធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនគេក៏ប្រាប់ទៅកាន់ជេយ៍

"ឯងគួរដឹងហើយ!! ហ៊ើយ ប្អូនខ្ញុំហើយប្អូនខ្ញុំ"ជេយ៍តបនឹងនីគិរួចក៏មករួចហួសចិត្តនឹងប្អូនខ្លួនទាំងដៃលូកចូលក្នុងហោប៉ៅទាញយកទូរស័ព្ទមកមើល ពេលបានមើលហើយគេងើបឈប់មុខក្រហមខឹងមកភ្លាមៗ

"មានអីមែនបងជេយ៍"នីគីឃើញចឹងក៏សួរ

"យើងទៅផ្ទះមុនហើយ"ថារួចជេយ៍ចេញទៅតែម្តងរកនីគិហុីសុឹងឃាត់មិនទាន់

ភូមិគ្រិះផាក

"បងជុងមូមកមិនបាច់ទិញអីផ្ញើរក៏បានដែល បានត្រឹមបងមកលេងខ្ញុំប៉ណ្នឹងបានហើយ"ជុងវុននិយាយទៅកាន់ជុងមូគេជិតកាត់តាមផ្ទះនោះក៏ឈាងចូលមកលេងថែមទាំងទិញស្រ្តបឺរីដែលជារបស់ជុងវុនចូលចិត្ត

"មិនអី បងចាំបានថាឯងចូលចិត្តទើបបងទិញផ្ញើរ"ជុងមូតបទៅជុងវុនទាំងញញឹម

"ចឹងបងនៅញ៉ាំបាយជាមួយខ្ញុំសិនទៅចាំទៅវិញ"បើជ្រុលជាចឹងហើយនាយតូចក៏ឃាត់អោយជុងមូនៅញ៉ាំបាយជាមួយខ្លួនសិនព្រោះខ្ញុំញ៉ាំបាយម្នាក់ឯងដដែលហៅនាយតែម្តងទៅបានគ្នាផង

"ហើយចុះលោកជេយ៍នោះ"ជុងមូលសួររកនាយក្រាស់ជេយ៍ព្រោះតាំងពីគេចូលមកមិនទាន់ឃើញនាយទេ

"គឺគាត់រវល់ការងារនៅក្រុមហ៊ុននោះបង"

"ចឹងឯងនៅតែម្នាក់ឯងមែន-"

"គេនៅជាមួយខ្ញុំ"

ជុងមូនិយាយមិនទាន់ចប់ផងនាយជេយ៍មកដល់និយាយកាត់ភ្លាមៗសម្លឹងទៅជុងវុនទាំងកែវភ្នែកមុតស្រួចធ្វើអោយជុងវុនភ័យឡើងមក

"អរចឹងខ្ញុំទៅសិនហើយ ជុងវុនបងទៅសិនហើយណាមើលថែមខ្លួនផង" ជុងមូឃើញជេយ៍មកដល់ចឹងក៏សុំដកខ្លួនត្រឡប់ទៅវិញ

"បាទបងប្រយ័ត្នតាមផ្លូវផងណា" ជុងវុន

"បាទ"ថាហើយនាយក៏ចេញទៅបាត់ទៅ

"មិចពេលយើងមិននៅនាំប្រុសមកផ្ទះតែម្តងណ៎" ជុងមូចេញទៅបាត់នាយក្រាស់បែបមកនិយាយជាមួយជុងវុន

"មិនមែនចឹងទេគាត់ឆ្លងតាមផ្លូវនេះក៏ឈាងចូលមកលេងប៉ុណ្ណោះ"

"អោយយើងជឿមិច ថាវាមកដោយចៃដន្យមិនមែនឯងអ្នកហៅមកនោះ"ជេយ៍និយាយទាំងពេបជ្រាយមិនជឿនូវសម្តីរបស់នាយតូច

"បើបងមិនជឿក៏ហីទៅខ្ញុំទៅបន្ទប់ហើយ"

"ហឹស យើងនិយាយត្រូវក៏ធ្វើជាដើរចេញប្រហែលហៅគេមកនឹងចងអោយគេបុកហើយមើលទៅ"

ជុងវុនរៀបនឹងដើរឡើងទៅលើហើយតែត្រូវបែបមកវិញពេលលឺសម្តីដ៏សែនថ្លៃថ្នូររបស់ជេយ៍ហើយ

ផាច់!!

"ចេះកោតលោកនិយាយចេញមករួច លោកមិនរអៀសមាត់ខ្លះទេហេ៎!" ផ្ទៃមុខជេយ៍ត្រូវងាគមួយចំហ៊ាងទៀតដោយកម្លាំងដៃទះដោយជុងវុន នាយតូចនិយាយទាំងអួលណែននូវពាក្យដែលនាយក្រាស់និយាយចេញមក

"ខ្ញុំជាប្រពន្ធលោកណា!! បើលោកមិនជឿខ្ញុំក៏ហីទៅតែកុំមកមើលងាយខ្ញុំ អោយតម្លៃខ្ញុំជាប្រពន្ធផង" សម្តីនឹងទឹកភ្នែករាងតូចចេញមកដំណើរគ្នាគេឈឺចាប់ណាស់ពេលមនុស្សប្រុសដែលមាននាមជាប្តីមិនជឿងខ្លួនហើយថែមទាំងមកមើលងាយមើលថោកខ្លួនទៀតវាសមណាស់មែនទេ

"ឯងលូវខ្លាំងដៃហើយតើបើយើងមិនប្រដៅចេញម្តងទេឯងនេះឡើងរឹកមកភ្លាម"ជេយ៍ងាគមកវិញយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់និយាយទៅកាន់រាងតូចទាំងដើរទៅជិតគេម្តងបន្តិចៗធ្វើអោយនាយតូចមានអារម្មណ៍ភ័យមកភ្លាម

"លោកកុំគិតចងធ្វើអីផ្តេសផ្តាសណា" ជុងវុនលើកដៃចង្អុលមុខនាយជេយ៍ខ្លួនគេវិញចេះតែថយក្រោយ

"ថី!! ឯងចងអោយគេ-"

ផាច់!!

មួយដៃទៀតវាត់ទៅលើផ្ទៃមុខនាយក្រាស់ម្តងទៀតអោយមុខគេត្រូវងាគទៅម្ខាងម្តងទៀតលោកនេះធ្វើអោយនាយក្តៅខឹងភ្លាម

"អួយ"

សម្រែកនៃការឈឺចាប់របស់ជុងវុនស្រែកឡើងដោយសារនាយជេយ៍ចាប់បោចសក់ខ្លួនងើយមុខឡើងមក

"នេះឯងហ៊ានទះយើងទៅឡើងពីរដងហេ៎!!" ជេយ៍ស្រែកសួរទាំងក្រោតខឹងភ្នែកចាប់ផ្តើមក្រហមមកភ្លាមៗពេលនេះដូចព្រាយខ្លាចូលខ្លួននាយចឹង

"ហ្ហឹក...លែងខ្ញុំទៅខ្ញុំឈឺ...ហ្ហឹក"ជុងវុនយំដៃទាញដៃជេយ៍ចេញសុំអង្វរអោយនាយលែងខ្លួន

"ហឹស!អោយយើងលែង! មិនងាយពេកទេដឹង"

"ហ្ហឹកៗ..ខ្ញុំសុំអង្វរលែងសក់ខ្ញុំទៅខ្ញុំឈឺ"

"គ្មានថ្ងៃ!! មកនេះ"ថារួចជេយ៍ចាប់អូសជុងវុនទៅខាងលើក្នុង

"ហ្ហឹកៗៗ..ហ្ហឹក..លែងខ្ញុំ..ហ្ហឹកៗខ្ញុំសុំទោស" ជុងវុនស្រែកយំឈឺតាមកម្លាំងដៃដែលជេយ៍ចាប់អូសទាញទាំងលំបាកលំបិន

០២/១០/២៤

សូមរងចាំភាគបន្ត
មិចដែលភាគនេះ all babe


You are reading the story above: TeenFic.Net