១អាទិត្យក្រោយមក~~
តាំងពីជេយ៉ុនឈឺមកពេលនេះគេបានរៀងធូស្បើយច្រើនហើយព្រោះបាននាយក្រាស់ទាំងពីមើលថែរមិនអោយពិបាកទេ ទោះមានការរករឿងឈ្លោះគ្នាជាមួយសុងហ៊ុនក៏នាយនៅតែមើលថែរ ដូចពេលនេះចឹង....
"ជេយ៉ុន ឈប់រើសិនបានអត បងជូតសក់អោយ" បន្ទាប់ពីជេយ៉ុនងូចទឹករួចសុងហ៊ុនបានរៀបចំសម្លៀកបំពាក់អោយគេរួចហើយនឹងរៀបជូតសក់អោយតែរាងតូចនៅមិនចេះស្ងៀមសោះគិតតែពីទៀររកហុីស៊ឹងចងអោយហុីសុឹងមកជូតអោយខ្លួនវិញទាំងដែលហ៊ីស៊ឹងមានការសំខាន់ទៅមើលក្រុមហ៊ុនសិន
"អត់ទេខ្ញុំចងអោយបងហុីសុឹងមកជូតអោយវិញ ហ្ហឹកៗ"រាងតូចមិនស្តាប់គិតតែពីកិកកករករឿងមិនឈប់
"តិចទៀតគាត់មកហើយ ជេយ៉ុននៅអោយស្ងៀមសិនទៅបងជូតសក់អោយហើយនិងអាលទៅញ៉ាំបាយជាមួយគ្នាណា" សុងហ៊ុននិយាយលួងលោមជេយ៉ុមដោយសម្តីទន់ភ្លន់
"ហ្ហឹកៗ អតទេជេយ៉ុនចងនៅជាមួយហុីសុឹង ហ្ហឹក ហុីស៊ឹងនៅណា" ជេយ៉ុនមិនស្តាប់អីទាំងអស់គិតតែពីយំរកហុីស៊ឹងមួយមុខគត់
"ជេយ៉ុននី!! អូនប្លែកណាស់តាំងពីឈឺនឹងមកអូនរករឿងតាមបងហុីខុសពីធម្មតាណាមានដឹងអត" សុងហ៊ុនអៅនទៅនិយាយជាមួយរាងតូចគេឆ្ងល់តាំងពីម្សិលមិញជេយ៉ុនងូចមកមិនឃើញហូីសុឹងគិតតែពីយំមិនព្រមញ៉ាំបាយញ៉ាំទឹកទេតតែហុីសុឹងមកដល់លួងលោមទើបព្រមញ៉ាំបាយ
"មិនដឹង! ហ្ហឹកៗ ដឹងត្រឹមថាអូនចងទៅរកបងហុីសុឹង ហ្ហឹក" ជេយ៉ុនមិនខ្វល់គិតតែពីយំខ្លាំងទៅៗ យុះដូចតង្ហក់កូនក្មេងទៀរ រកស្ករគ្រាប់ចឹង
"អូ..!ឈប់យំទៅណាតិចទៀតបងហុីមកហើយ" សុងហ៊ុនឃើញរាងតូចយំខ្លាំងចឹងចូលទៅអោបលួងលោមអោយគេឈប់យំតែមានណារាងតូវយំលើសដើមទាំងទឹកភ្នែកទាំងសម្បោរហូរមកប្រឡាក់ពេលអាវសុងហ៊ុង
ក្រាក!!
"មានរឿងអីមែនកូន!! ជេយ៉ុនកើតអីក្មួយយំខ្លាំងម៉្លេស" អ្នកស្រីផាកនៅខាងក្រោមលឺសម្លេងជេយ៉ុនយំខ្លាំងពេកគាត់ក៏ឡើងមកលើសួរសុងហ៊ុនហើយងាគទៅអោបលួងអ្នកដែលយំនោះ សុងហ៊ុនឃើញចឹងក៏ងើបដើរចេញមក
"កូនហ៊ុង ធ្វើអីប្អូនហាស៎! មិចប្អូនយំខ្លាំងមេស ញ៉ោះប្អូនទៀតហើយមែន?!" ឃើញរាងតូចយំមិនឈប់ដឹងអ្នកស្រីផាកងាគទៅជំរិតសួរសុងហ៊ុនចងដឹងថានាយបានធ្វើអីរាងតូចខ្លះមិចបានគេយំមិនឈប់សោះចឹង
"កូនមិនបានធ្វើអីគេទេ ជេយ៉ុនយំរកបងហុីនឹងណាអ្នកម៉ាក់" សុងហ៊ុនប្រកែកភ្លាមៗខ្លាចអ្នកស្រីផាកគាត់យល់ច្រឡំ
" ចឹងទេហេ៎ម៉ាក់ស្មានតែឯងធ្វើអីប្អូន! ក្មួយយ៉ុនឈប់យំទៅណាកូនតិចទៀតបងហ៊ីគេមកវិញហើយ"គាត់និយាយជាមួយសុងហ៊ុនហើយក៏ងាគមកនិយាយលួងរាងតូចវិញ
"ហ្ហឹកៗ ជេយ៉ុនចងជួបបងហុី ហ្ហឹក"
"អូរ..!កូនយ៉ុនឈប់យំទៅណាក្មួយ តិចទៀតបងហុីកូនមកវិញហើយឈប់យំទៅណាក្មេងឆ្លាត"
"ហ្ហឹកៗ យ៉ុននីចងទៅរកបងហុីសុឹង ហ្ហឹក"
"កូនហ៊ុនខលទៅកូនហុីតិចទៅកូន" ដោយលួងមិនបាត់អ្នកស្រីផាកក៏ប្រាប់អោយសុងហ៊ុនខលទៅហុីសុឹង
"បាទអ្នកម៉ាក់" សុងហ៊ុនឆ្លើយនឹងអ្នកស្រីផាករួចនាយក៏ទាញទូរស័ព្ទខល់ទៅរកហុីសុឹង
តឺងៗ~~ ហុីសុឹងមើលការងារសុខៗទូរស័ព្ទក៏រោ៍ល
"អាឡូ!!មានអីមែនសុងហ៊ុន" ហុីសុឹងទទួលហើយនិយាយតែភ្នែកនៅតែមើលទៅលើកុំព្យូទ័រ
< បងហុីមកផ្ទះមក ជេយ៉ុនយំរកបងខ្លាំងណាស់ > សុងហ៊ុននិយាយរឿងទាំងអស់ប្រាប់ទៅហុីសុឹង
"អូខេ បងទៅហើយចឹង" ហុីសុឹងលឺតែរាងតូចយំរកខ្លួនភ្លាមគែទម្លាក់ការងារចោលទាំងអស់ពេលនេះរាងតូចសំខាន់បំផុត
< ឆាប់មក មកចឹង > ថារួចសុងហ៊ុនទិតបាត់ទៅ ហុីសុឹងនាយក៏រួតរះចេញឡានទៅភូមិគ្រឹះទៅ
"ហ្ហឹកៗ បងហុីនៅណា ជេយ៉ុនទៅទៅរកបងហុីសុឹង ហ្ហឹកៗ" ជេយ៉ុននៅគិតតែពីយំមិនឈប់យំរកតែហុីសុឹង
"មក មករកបងសិនមកក្មេងឆ្លាត តិចទៀតបងហុីអូនមកហើយ" សុងហ៊ុន ក៏ទៅលើកពររាងតូចច្រកគៀវថូចកូនក្មេងអង្អែលលួងលោមអោយរាងតូចឈប់យំ
ក្រាក!!
"ជេយ៉ុននី!!" និយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផងហុីសុឹងមកដល់ភ្លាមឡើងមកលើបើកទ្វាហៅរករាងតូចភ្លេត ជេយ៉ុនគ្រាន់តែលឺសម្លេងហុីសុឹងហៅគេភ្លាមងាគទៅមើលសឹងតែបាក់ករ
"បងហុី! ហ្ហឹកៗ" ជេយ៉ុនត្រដាងដៃអោយនាយក្រាស់ចូលមកលើកអោបខ្លួន ហុីសុឹងក៏មិនចាំយូរចូលទៅអោបរាងតូចមក
"ឈប់យំទៅណាក្មេងឆ្លាត បងមកហើយ" អោបរលាក់អង្អែលខ្នងអោយរាងតូចឈប់យំដូចឪពុកលួងកូនចឹង
"ហ្ហឹកៗ កុំទៅណាចោលអូនណា អូនខ្លាច" យំផងនិយាយផងទឹកភ្នែកក៏ស្រក់អាសម្បោរនោះកូនហូរមកដូចកូនក្មេងចឹង សុងហ៊ុនឃើញហើយសែនគ្រឺតក្នាញ់ចងតែញិកគេខំមើលថែរចងងាប់មិនតាមគេសូម្បីតែតិតតែទៅតាមហុីសុឹងនោះវិញ
"បាទ! បងមិនទៅណាចងអូនតូចទេ ឈប់យំទៅណាចាំបងជូនទៅញ៉ាំបាយជាមួយគ្នាណ៎!"
"បាទ!" ឆ្លើយរួចរាងតូចជេយ៉ុនក៏ឈប់យំដៃជូតទឹកភ្នែកទឹកសម្បោរតែហូរមកនោះ
"សឺត!! ក្មេងឆ្លាតគួរអោយស្រលាញ់ណាស់" ហុីសុឹងមិនត្រឹមតែនិយាយទេតែនាយបានឆក់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់ក្រពុំពណ៍ផ្កាឈូកព្រឿងៗនោះទៀត ហើយក៏នាំជេយ៉ុនចុះទៅក្រោមញ៉ាំបាយបាត់ទៅ ទុកអោយសុងហ៊ុនឈរនៅទីនោះម្នាក់ឯង
"ខំមើលថែរទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ មិនតាមទៅតាមបងហុីសុឹងនោះទៅ ចាំមើលណាក្មេងក្បាលខូច" សុងហ៊ុនឈររអ៊ូរម្នាក់ឯងអស់ចិត្តហើយទើបចេញចុះទៅញ៉ាំបាយដែលទៅ
យ៉ាៗ! ជេយ៉ុនប្លែក
មិចដែលភាគនេះខមិនប្រាប់ផងបើមិនប្រាប់ខ្ញុំឈប់ចេញអោយហើយ😠
និពន្ធដោយ : bixz
You are reading the story above: TeenFic.Net