ភាគ៤:ជេយ៉ុននី!!អូនត្រូវតែមានសុវត្តិភាព

Background color
Font
Font size
Line height

ឃ្លាំងចាស់~~

ឡាននាយទាំងពីរក៏បានមកដល់ឃ្លាំងចាស់ដែលបានចាប់ពួកអ្នកលួចដុតឃ្លាំងអាវុធរបស់គេនោះ

"វានៅឯណា!!"មកដល់ហុីសុឹងសួរទៅកាន់កូនចៅខ្លួនភ្លាម

"វានៅខាងក្នុងនោះចៅហ្វាយ"

ដឹងហើយហ៊ីសុឹងនឹងសុងហ៊ុននាំគ្នាដើរចូលទៅ។ មកដល់ខងក្នុងបានឃើញមនុស្សបីនាក់ត្រូវជាប់ចំណងដោយកូនចៅពួកគេ

"អ្នកណាបញ្ចូនឯងមក" សុងហ៊ុនស្រែសួរពួកនោះព្រមទាំងផ្ទុងកាំភ្លើងទៅពួកគេទៀត

"យើងមិនប្រាប់ទេវើយ"

"មិនប្រាប់ហេ៎!! បាន"

ដឹប!!

ដោយមាត់រឹងនៅតែមិនប្រាប់ថាជាអ្នកណាសុងហ៊ុនបានទាត់នាយនោះមួយជើងចំចង្ការធ្វើអោយអាម្នាក់នោះត្រូវងើយមុខឡើងលើសម្លប់ភ្លាមៗ...

"លូវពួកឯងប្រាប់ឬមិនប្រាប់"ហុីសុឹងឃើញចឹងបានដកកំភ្លើងមកផ្ចុងពួកនោះធ្វើអោយម្នាក់ៗមុខស្លេកអស់ហើយ

ផាំង!!

ដោយឃើញនៅតែរឹងមាត់មិនប្រាប់ហុីសុឹងបានបាញ់ទៅអាម្នាក់ដែលបានសម្លប់នោះងាប់បាត់ឆឹងធ្វើអោយពួកអាម៉ាននាក់ទៀតឃើញហើយភ័យញ័រខ្លួនដូចកូនឆ្មាចឹង

"ប្រាប់អត!!" ហុីសុឹងផ្ចុងទៅពួកនោះដោយស្រែកខ្លាំង

"ខ្ញុំប្រាប់ហើយៗៗសូមកុំសម្លាប់ខ្ញុំអី" ដោយយខ្លាចស្លាប់អាម្នាក់នៅកណ្តាលលើដៃសំពះព្រមប្រាប់ទៅនាយ

"គឺលោកហានជូ ជាអ្នកបញ្ជាពួកខ្ញុំមក"

"យើងគិតមិនចេះខុសមែន"សុងហ៊ុន

"ថេសាន តេទៅអា ហានជូ" ហុីសុឹងបានប្រាប់ថាគទៅប្រាប់ថេសាន

"បាទចៅហ្វាយ" ថាហើយថេសានដកទូរស័ព្ទឡើងមកតេទៅលោកហានជូន រួចហុចទូរស័ព្ទនោះទៅអោយហុីសុឹង

រីងៗ!!

< អាឡូ លោកហុីសុឹង ខ្ញុំមិនស្មានថាមនុស្សលំដាប់ដូចលោកតេមកខ្ញុំសោះ > ហានជូដែលនៅក្នុងអាងទឹកត្រូវងើបមកពេលលឺសម្លេងទូរស័ព្ទរោ៍ក៏យកមកមើលទើបឃើញថានោះគឺជាហុីសុឹង គេលើទទួលមកនិយាយទាំងញញឹម

"បន្តិចទៀតនឹងមានការដូរផ្ញើទៅអោយ អរ!! ហើយបើចងបានអ្វីមួយប្រាប់ខ្ញុំតាមត្រង់មកកុំធ្វើជាឆ្កែលោបខាំចឹងមកតតាំងទល់មុខមកកុំកំសាកពេក" ហុីសុឹង

ហានជូពេលលឺហុីសុឹងនិយាយចឹងខ្លួនគេខឹងច្រឡោតនឹងហុីភ្លាម

< លោកនិយាយពីអ្វី របស់អី ខ្ញុំមិនយល់ទេ > ហានជូដឹងថាហុីសុឹងចងនិយាយពីអីតែនាយនៅធ្វើពើ

"ហ៊ឹស!! លើកក្រោយបើចងបានអីមួយប្រាប់តាមត្រង់ក៏បានដែលខ្ញុំនឹងចិត្តល្អដាក់ទានអោយ អរហើយកាដូចនោះអាននឹងមិនគ្រប់32ទេណា ខ្លះអត់ក្បាលទៅ *ទឺតៗ*"ថាចប់ហុីសុឹងបិទទូរស័ព្ទហុចទៅអោយថេសានវិញ ហើយគេក៏ដកកាំបិទពីហោប៉ៅចេញមករួមទាំងសុងហ៊ុនក៏ដកមកផងដែល

"ចង្រៃយ៎!!"ហានជូពេលហុីសុឹងបីទបាត់ខ្លួនគេក្តៅឡើងភ្លាមមិនគួរណាបែកការចឹងសោះ

"មើលចិត្តឯងហ៊ានប៉ុណ្នាបានមកដុតឃ្លាំងយើង"សុងហ៊ុននឹងហុីសុឹងសួរទៅពួកគេដំណើរគ្នារួច....

ឆ្វាប់!!

"អួយយយយ.."

សម្លេងស្រែកដោយការឈឺចាប់បានបន្លឺឡើងដោយពួកនាយទាំងពីរបានកាត់ម្រាមដៃពួកគេខ្លះត្រូវដៃទាំងស្រុងខ្លះទៀតត្រូវចាក់បំពុងករ...ឈាមវិញបាញ់ឆ្វាចពេញនឹង
បន្ទាប់ពីរួចរាល់ពួលគេក៏បញ្ចូនពួកនោះទៅអោយហានជូវិញ

កាត់មកល្ងាចនៅភូមគ្រឹះផាគ

ពេលល្ងាចបានមកដល់ហើយនាយក្រាស់ទាំងពីពេលនេះក៏មកដល់ផ្ទះវិញហើយនៅឡើយតែរាងតូចជេយ៉ុននោះទេចេញតាំងពីព្រឹកស្មាននេះហើយនៅមិនទាន់មកវិញទៀត...

"សុងហ៊ុន កូនខលទៅក្មួយជេយ៉ុនតិចមើលស្មានេះហើយមិនទាន់មកវិញទៀតម៉ាក់បារម្ភណាស់!!"អ្នកស្រីផាគដើរទៅដើរមកចាំមើលផ្លូវរាងតូចចាំបាត់ៗទើបដាច់ចិត្តប្រាប់អោយសុងហ៊ុនទាក់ទងទៅរាងតូច ហើយនេះមេឃក៏ចិត្តរកភ្លៀងទៀត

"អ្នកម៉ាក់..គេមិនអីទេដឹង តែបន្តិចទៀតគេមកវិញហើយ"សុងហ៊ុន

"តែម៉ាក់បារម្ភពីគេ មើលស្មានេះហើយគេមិនទាន់មកវិញទៀតមេឃក៏ជិតភ្លៀងទៀត"

ផាំង!

អ្នកស្រីផាកនិយាយមិនទាន់ផុតផងសម្លេងផ្គរលាន់បន្លឺឡើងភ្លៀងក៏ចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះ

"ឃើញទេមេឃភ្លៀងបាត់ កូនខលទៅជេយ៉ុនតិចមើល"អ្នកស្រីផាកទៀសុងហ៊ុនអោយខលទៅរាងតូចម្តងទៀត

"បាទម៉ាក់!! ហ៊ើយអំពុលទុកមែនក្មេងមួយនេះ"សុងហ៊ុនដកដង្ហើមធំហើយទាញទូរស័ព្ទមកទាក់ទងទៅរាងតូច

ទឺតៗៗ!!

សម្លេងផ្តាច់សារដែលគ្មានអ្នកទទួលឡើយសុងហ៊ុនតេហើយតេទៀតតែគ្មានការទទួលតបមកវិញឡើយ

"អ្នកម៉ាក់ទាក់ទងទៅគេមិនបានទេ"សុងហ៊ុនងាគទៅប្រាប់អ្នកស្រីផាកទាំងភ័យក្នុងចិត្តបារម្ភពីរាងតូចឡើងមក

"កូនខលទៅទៀតមើល"អ្នកស្រីផាគវិញគាត់បារម្ភពីរាងតូចខ្លាំងមែនទែនមេឃក៏ភ្លៀងមិនដឹងថាស្មានេះរាងតូចមិចម៉ាហើយទេ

"ទទួលមើលក្មេងឆ្នាស់!!"សុងហ៊ុនខលហើយខលទៀតគេព្យាយាមទាក់ទង់ទៅរាងតូចជាច្រើនសារតែមិនឃើញទទួលសោះ

"ចាំកូនទៅរកគេអ្នកម៉ាក់ទាក់ទងទៅគេមិនបានទេ"ហុីសុឹងឃើញចឹងក៏ចេញទៅក្រៅបាត់រកអ្នកស្រីផាកនឹងសុងហ៊ុនឃាត់មិនទាន់

នៅតាមផ្លូវហុីសុឹងឡើងឡានយ៉ាងលឿនមិនខ្វល់ពីសុវត្តភាពខ្លួនពេលនេះគេគិតតែពីរាងតូចមួយគត់គេបន់អស់ហើយកុំអោយជេយ៉ុនកើតអី

"ជេយ៉ុននី!! កុំកើតរឿងអីចំពោះអូនអោយសោះណា អូនត្រូវតែមានសុវត្តិភាពណា"ហុីសុឹងនិយាយទាំងភ្នែកសម្លឹងទៅមើលផ្លូវបន្ថែមល្បឿនថែមទៀតគេបារម្ភពីរាងតូចណាស់ព្រោះជេយ៉ុនស្អប់ភ្លៀងណាស់ព្រោះវាមានផ្គរធ្វើអោយគេខ្លាច

កាត់មកមើលជេយ៉ុននៅកន្លែងអង្គុយចាំឡានក្រុងនេះវិញ ដោយសារតែមេឃភ្លៀងទើបគេមកជ្រោគនៅទីនេះហើយណាមួយក៏គេរកតាក់ស៊ីមិនបានទៀត គេអង្គុយម្នាក់ឯងទាំងភ័យទាំងខ្លាចខ្លួនវិញញ័រដូចកូនសត្វចឹងឯខ្លួនគេក៏សើមទៀត

"ហ្ហឹក...រងាណាស់...អ្នកណាក៏បានមកជួយយ៉ុននីផង..ហ្ហឹកៗ"ទឹកភ្នែកស្រក់មកម៉ាត់ៗប្រណាំងនឹងទឹកភ្លៀងគេយំអោបខ្លួនញ័ររងាសុំអោយមានអ្នកមកជួយតែនៅទីនោះគ្មានមនុស្សសូប្បីតែម្នាក់

"ហ្ហឹកៗ..ម៉ាក់ប៉ាមកជួយយ៉ុននីផង..ហ្ហឹកៗ..យ៉ុននីរងារណាស់"

ផាំង!!

"អាយយយយ"

សម្លេងផ្គរលាន់បន្លឺឡើងធ្វើអោយល្អិតជេយ៉ុនយកដៃមកខ្ទប់

ត្រជៀកស្រែកទាំងភ័យខ្លាច

"ហ្ហឹកៗ...ជួយជេយ៉ុនផង..ហ្ហឹកៗជេយ៉ុនខ្លាចណាស់...ហ្ហឹកៗ" រាងតូចស្រែកយំខ្លាំងៗទាំងយកដៃខ្ទប់ត្រជៀកមិនលេងគេខ្លាចផ្គររន្ទះណាស់ហេតុអីនៅតែបន្លាចគេទៀតចឹងមេឃ

ផាំងៗ!!

"អាយ..ហ្ហឹកៗ..ហ្ហឹក" សម្រែកយំខ្លាំងឡើងៗឯផ្ទររន្ទះក៏នៅតែបន្តរហូត

"ជេយ៉ុន!!" សម្លេងហុីសុឹងក៏បានបន្លឺឡើងនៅនឹងមុខរាងតូចធ្វើអោតគរងើបមុខឡើងមើលទៅនាយ

"ហុីសុឹង!! ហ្ហឹក..ហ្ហឹកៗ"ឃើញថាជាហុីសុឆងហើយរាងតូចហក់ទៅអោបភ្លាមៗទាំងយំដង្ហក់ដូចកូនក្មេង

"អស់អីហើយណាក្មេងឆ្លាត អស់អីហើយ" ហុីសុឹងអោបតបអង្អែលផែនខ្នងរាងតូចថើរៗនិយាយលួងលោមអោយគេឈប់ខ្លាច

"ហ្ហឹកៗ..លោកយ៉ុននីខ្លាចណាស់..ហ្ហឹក..កុំទៅចោលយ៉ុននីណា យ៉ុននីខ្លាច"ជេយ៉ុនយំទាំងយកមុខទៅខ្ទប់នឹងកញ្ចឹងករនាយយំឡើងសមអាវនាយហើយ

"បាទ!! បងមិនទៅណាចោលយ៉ុននីទេឈប់យំទៅណាក្មេងឆ្លាត មកយើងទៅផ្ទះវិញ"ថារួចគេទាញរាងតូចចេញពីការអោបរួចដោះអាក្រៅខ្លួនមកគ្រប់ដណ្តប់ខ្លួនអោយរាងតូចហើយលើកបីជេយ៉ុនចូលឡានចេញទៅភូមិគ្រឹះវិញទៅ

មានអារម្មណ៍ថាភ្លាវមិចៗទេស៎
នឹករឿងនេះអត babe
40-50vote មានភាគតតែបើអតខមិនក៏មិនតអោយដែល
និពន្ធដោយ: bixz


You are reading the story above: TeenFic.Net