ភាគ:១២៩

នៅពេលរីហ្វីដាអោនមុខទៅជិតប៉ារបស់នាងគេចឹងនាយក៏រៀងងឿយឆ្ងល់ថានាងកំពុងតែគិតអ្វី?ឬមួយនាងចង់និយាយខ្សឹបដាក់លោកប៉ារឿងអីមួយ?
«លោកមកនិយាយជាមួយគាត់មក»រីហ្វីដានាងបក់ដៃហៅជុងគុកមកជិតលោកប៉ារបស់គេនាយក៏មិនបានប្រកែកដើរមកតាម។
« លោកប៉ា....ប៉ាដឹងខ្លួនហើយ » ជុងគុកនាយអរសប្បាយចិត្តណាស់ពេលឃើញលោកប៉ាបានដឹងខ្លួន។
« ជុងគុក....កូនមក...ហើយ » គាត់បានដោះប្រដាប់ដែលមានអុកស៊ីសែននោះចេញហៅកូនតិចហារស្ដីដោយការពិបាកគាត់រំភើបពេលបានឃើញមុខកូនប្រុសទឹកភ្នែកគាត់ហូរមកកាត់ថ្ពាល់ជុងគុកនាយលើកដៃទៅជូតជំនួសគាត់។
« បាទ....បាទកូនមកហើយ ..ហ៊ឹកៗៗៗកូនមកមើលប៉ាហើយ » ឪពុកកូនគេទាំងពីរអោបគ្នាទឹកភ្នែកហូរមករីហ្វីដានាងបានដកខ្លួនចេញមកខាងក្រៅបាត់មិនចង់នៅទើសទាល់ការនិយាយគ្នារវាងឪពុកកូននេះទេឯជុងគុកក៏មិនបានដឹងដែរថារីហ្វីដាបានចាកចេញនោះគេនៅតែអោបក្រសោបលោកប៉ានិយាយរឿងរ៉ាងកាលពីកន្លងមកនិយាយពីហេតុផលគ្រប់យ៉ាងចេញមក។
   រីហ្វីដានាងចេញមកខាងក្រៅហើយក៏បានដើរចេញមកក្រៅមន្ទីរពេទ្យរកមើលលោកស្រីគូរ៉ូសាមាគិនាងនៅរងចាំផ្លូវគាត់ក៏ប៉ុន្ដែអស់ពេលជាយូរណាស់មកហើយមិនឃើញគាត់ត្រឡប់មកវិញសោះ។
«គាត់ពេលណាមកទៅ?នេះទៅយូរគួរសមល្មមអាត្រឡប់មកវិញហើយឬមួយមានរឿងអ្វីមិនស្រួលទេដឹង? » នាងដើររ៉េរ៉ពេញមុខមន្ទីរពេទ្យដើរចុះដើរឡើងពេញទាំងហ្នឹងទឹកមុខវិញក៏មានការព្រួយបារម្ភពីអ្នកម៉ាក់ជុងគុកខ្លាំងណាស់ដែរគាត់ជាមនុស្សចាស់ផងទៅណាមកណាតែម្នាក់ឯងចឹងប្រឈមមុខនិងគ្រោះថ្នាក់ណាស់។
« មិនស្រួលទេមានតែទៅតាម » នាងតូចបន្តនៅមួយកន្លែងដូច្នេះមិនបានទៀតបានជានាងចេញមកតាមណាមួយនាងឃើញថាហាងតូបលក់របស់ញាំអីហ្នឹងនៅម្ដុំៗនេះដែរសោះវាមិនដែលគួរណាគាត់នៅយូរបែបនេះឡើយបើមិនឲ្យនាងបារម្ភវាមិនសម។
«អ៊ឹមមម.....» នាងតូចពេលដើរមកដល់កន្លែងរាងស្ងាត់បន្តិចក៏មាននរណាម្នាក់យកស្អីក៏មិនដឹងដែរមកខ្ទប់ច្រមុះនាងពីខាងក្រោយខ្នងមកនាងមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានទេទើបត្រូវសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងនៅលើដៃជនម្នាក់នោះ។ គេបានលើកលីនាងតូចទៅមុខនោះបន្តិចឃើញមានឡានមួយបានមកទទួកយកគេរួចជាស្រេចគេម្នាក់នោះដាក់រីហ្វីដាឲ្យស្រួលហើយបានចេញដំណើរទៅមុខទៀត។
  ជុងគុកវិញគេទើបតែចាប់អារម្មណ៍ថាបាត់រីហ្វីដាពីក្នុងបន្ទប់មួយនេះហើយគេខំបើកទ្វាមកមើលខាងក្រៅតែមិនបានឃើញនាយមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចទៀតហើយតែមិនដឹងថាមកពីអ្វីទេ។
«អូនទៅណាទៅរីហ្វីដា?ខលទៅហើយមិនទទួលទៀតដឹងទេថាបងបារម្ភ» ជុងគុកកាន់ទូរស័ព្ទខលទៅលេខរីហ្វីដារហូតឥឡូវនេះម៉ាក់របស់គេគាត់នៅមិនទាន់មកគេស្មុកស្មាញរកអីគិតមិនចេញទាល់តែសោះ។
« ហ៊ឹម....!សូមកុំឲ្យអូនកើតអីឲ្យសោះណា » នាយក្ដាប់ទូរស័ព្ទនៅដៃបន់ស្រន់កុំឲ្យនាងកើតអីឡើងទេនាយដាក់គូថអង្គុយលើកៅអីក្បែរលោកប៉ាគាត់ពេលនេះបានគេងលក់វិញហើយទលបគេមានពេលទំនេរដើរទៅនេះដើរទៅនោះបាន។

«ធ្វើម៉េចទៅបើខលទៅហាមិគេមិនអាចមកឥឡូវនេះបានទេព្រោះគេត្រូវនៅលើហ្វាន់ឌីម៉ា?ចុះឲ្យខ្ញុំពឹងអ្នកណាបានទៀត? » នាយមិនដឹងគួរទៅរកនាងឯណាសោះហើយគេវីវក់គិតអីលែងចេញម៉ងវាវិលវល់ពេញខួរក្បាលទាំងមូលរឿងណាល្អៗគិតមិនចេញទេនឹកឃើញតែមានរឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះមនុស្សជាទីស្រលាញ់របស់គេម្នាក់នោះគឺជារីហ្វីដា។
រីង....រីង....!
ភ្លាមៗនោះក៏មានគេចលចូលមកក្នុងទូរស័ព្ទជុងគុកនាយមើលឃើញលេខនោះទាំងរីករាយ។
«រីហ្វីដាអូននៅទីណាហេតុអ្វីក៏ទៅណាមកណាមិននិយាយប្រាប់បងឲ្យបានដឹងផងបងបារម្ភពីអូនណាស់មានដឹងអត់?»គេសួរយ៉ាងលឿនឆ្លេទៅរីហ្វីដាហ៎ាកក្រែងនាងត្រូវគេចាប់ខ្លួនទៅឬ?ចុះអ្នកណាជាអ្នកខលមកជុងគុក?ជុងគុកនាយមិនបានទទួលលឺសម្លេងអ្វីមកពីអ្នកម្ខាងទៀតសោះពេលគេនិយាយទៅហើយនោះ។
« ម៉េចអូនមិនឆ្លើយជាមួយបងចឹងហ្វីដា? » ជុងគុកនាយមានការងឿយឆ្ងល់ណាស់ដែលខលមកហើយស្ងាត់ឲ្យជ្រងំមិនលឺមាត់និយាយតបតមក។
(ជុជុជុ....លោកជុងគុកកុំអន្ទះសារពេកឥឡូវនេះនេះអ្នកដែលឯងស្រលាញ់បាននៅជាមួយយើងហើយអូរ!នៅមានអ្នកម៉ាក់របស់ឯងទៀតផងហ៎ាសហ៎ា....ឯងកុំទាន់ខឹងអីណាមិនចឹងទេ....ហ៉ើយ...!តែថាន៎ែកឯងរកមនុស្សស្រីមកនេះស្អាតណាស់ត្រូវចិត្តរបស់យើងទៀតផងបើសិនជាអាចយើងនិង....)អ្នកមកខ្សែម្ខាងទៀតនោះមិនមែនជារីហ្វីដាពិតប្រាកដណាស់ដោយសារនេះជាសម្លេងមនុស្សប្រុសឲ្យច្បាស់ក្រឡែតគេនិយាយគម្រាមជុងគុកជាច្រើនរឹតតែធ្វើឲ្យគេខឹងថែមមួយកម្រិតទៀតពេលគេម្នាក់ហ្នឹងប្រាប់ថារីហ្វីដាត្រូវចិត្តរបស់គេនោះមិនឲ្យនាងខឹងយ៉ាងម៉េចបានទៅ?គេក៏មិនមែនជាមនុស្សល្អ៉ណា?
« ឯងកុំធ្វើឲ្យអីនាងឲ្យសោះអាដូលេកា សាំងគីលបើឯងខ្លាំងមកតទល់ជាមួយយើងតែពីរនាក់មកអ្នកគ្រប់គ្នាមិនបានពាក់ព័ន្ធជាមួយរឿងឯងនិងខ្ញុំឡើយឆាប់ដោះលែងពួកគេទៅ»ជុងគុកស្រែកទាំងខឹងសម្លុតទៅដូលេកាតាមទូរស័ព្ទគេក្ដៅក្រហាយឡើយណ័រខ្លួនតតាត់ចឹងតើបានជាមិនឃើញរីហ្វីដានិងអ្នកម៉ាក់នាយត្រឡប់មកមើលលោកប៉ារបស់គេវិញនោះការពិតមកពីចឹង។

(យើងមិនហ៊ានធានាដែរព្រោះតែនាងស្អាតខ្លាំងណាស់ដែរតើ)
«ឯងប្រាប់មកថាឯងនៅទីកន្លែងណា?យើងនិងទៅជួបឯងឥឡូវនេះភ្លាម »
(អូខេបានណាយើងនិងផ្ញើទីតាំងទៅឲ្យ)
« ឲ្យឆាប់រហ័សផងទៅ... ទឺត...ទឺត...» ដូលេកាបានចុចទូរស័ព្ទបាត់រកតែជុងគុកនិយាយជាមួយទៀតមិនបានទេគេនៅតែមិនអាចសម្រេចបានសោះព្រោះលោកប៉ាគេគាត់នៅតែម្នាក់ឯងប៉ុន្ដែបើគេមិនទៅជួយអ្នកម៉ាក់និងរីហ្វីដាវាកាន់តែយ៉ាប់ហឺតលើសដើនទៀតចឹងហើយវាលំបាកសម្រាប់ការសម្រេចចិត្ដមួយនេះពិតមែន។
«អ្នកគ្រូពេទ្យខ្ញុំសុំពឹងឲ្យអ្នកគ្រូពេទ្យជួយចូលទៅមើលថែលោកប៉ារបស់ខ្ញុំនៅខាងក្នុងផងខ្ញុំត្រូវមានការប្រញាប់ទៅសិនហើយ»ជុងគុកឃើញអ្នកគ្រូពេទ្យម្នាក់ដើរកាត់ទីនេះនាយហៅពឹងឲ្យមកជួយភ្លាមគេត្រូវប្រញាប់ឲ្យបានលឿនជាងនេះ។អ្នកគ្រូពេទ្យម្នាក់ហ្នឹងគាត់មិនបានថាអ្វីដែរមានតែចូលទៅមើលលោកគូរ៉ូសាមាគិខាងក្នុងប៉ុណ្ណោះហ្នឹងឯង។
______
ភាគ:១៣០

បើទៅមើលហ្វាន់ឌីម៉ានិងហាមិវិញពេលនេះនាងបានភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមកវិញហើយដោយមានអ្នកគ្រប់គ្នានៅមើលនាង។

« ហ្វាន់ឌីម៉ានាងត្រូវការអ្វីដែរទេ? » ហាមិនាយសួរទៅហ្វាន់ឌីម៉ាមើលទៅនាងដូចជាមិនសូវសប្បាយចិត្តទេពេលភ្ញាក់មកភ្លាមគ្រប់គ្នាក៏ឆ្ងល់។
« អត់ទេ » នាងឆ្លើយប៉ុន្មានម៉ាត់នេះរួចទាញភួយមកដណ្ដប់លើខ្លួនឯងនាងស្ងប់ស្ងាត់ណាស់ពេលដឹងខ្លួនមកវិញប្រៀបដូចជាមនុស្សថ្មីមកចឹង។
«លោកពូខ្ញុំទាក់ទងទៅរីហ្វីដាមិនបានសោះរួមទាំងជុងគុកដែរ»ម៉ាគូស៊ីកានាយដើរចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់សម្រាករបស់ហ្វាន់ឌីម៉ាលោកអារ៉ូគីបានលឺបែបហ្នឹងក៏រាងចម្លែកក្នុងចិត្តថាហេតុអ្វីក៏ទាក់ទងទៅពីរនាក់នោះមិនបានអញ្ចឹង!
« នេះរីហ្វីដានាងមកពិតមែន?» ហ្វាន់ឌីម៉ានាងងើបអង្គុយឆ្ងក់សម្លឹងមើលទៅលោកអារ៉ូគីជាប់ចង់ដឹងថានេះជាការពិតឬក៏មិនមែន?
«រីហ្វីដានាងមកបានមកតែឥឡូវបាត់ស្រមោកនាងខលទៅមិនលើកទាល់តែសោះ »
«តាមខ្ញុំដឹងរីហ្វីដាមិនមែនជាមនុស្សក្បត់សម្ដីខ្លួនឯងទេតែបើនាងក្បត់នោះជាពេលដែលនាងមានគ្រោះថ្នាក់ហើយ»ហ្វាន់ឌីម៉ានាងពោលដោយទឹកមុខស្លុតចិត្តតិចៗតែយ៉ាងណានាងសុំកុំឲ្យវាក្លាយជាការពិតដូចសម្ដីនាងនិយាយទៅមុននេះអី។
«បើចឹងមែនពួកយើងគួរធ្វើបែបណា? »
«ទុកខ្ញុំជាអ្នកទៅរកហ្វីដា»
«តែនាងទើបដឹងខ្លួនហ្នឹង?រងឮបួសក៏មិនទាន់ជាផងនាងចង់ទៅណាទៀត? »
«រីហ្វីដានាងសំខាន់សម្រាប់ខ្ញុំណាស់បើនាងកើតអីទៅគិតយ៉ាងម៉េច? »
«ក្មួយកុំទាន់គិតលើផ្លូវអវិជ្ជមានពេកអាចថានាងរវល់ក៏មិនដឹង»លោកអារ៉ូគីគាត់មកជិតនាងដាក់ដៃលើស្មាអង្អែលតិចៗ
«ច៎៎ាសលោកពូ» នាងងក់ក្បាលយល់ថាសម្ដីរបស់គាត់ត្រូវម៉្យាងដែរតើគ្រប់គ្នាក៏គិតថាវាត្រឹមត្រូវដែរបានជាគ្មានអ្នកណាម្នាក់សួរនាំច្រើនទៀតប៉ុន្តែម៉ាគូស៊ីកាវិញនាយអត់គិតដូច្នោះឡើយគេបានលាគ្រប់គ្នាចេញមកក្រៅបន្ទប់ដើរយ៉ាងរហ័សនិងលើកទូរស័ព្ទខលទៅកាន់នរណាម្នាក់។
ឃ្លាំងចាស់....!
នៅក្នុងឃ្លាំងមើលទៅឡើងស្ងាត់ជ្រងំវាគួរឲ្យខ្លាចខ្លាំងណាស់បើទៅមើលកន្លែងបង្គោលមួយមានមនុស្សស្រីពីរនាក់ចង់ភ្ជាប់ជាមួយគ្នានៅបង្គោលមួយនោះគឺជារីហ្វីដាហើយលោកស្រីគូរ៉ូសាមាគិ។ត្របកភ្នែករបស់នាងតូចចាប់ផ្ដើមបើកមកម្ដងបន្តិចៗរហូតទាល់តែបើកភ្នែកមកឃើញរបស់របរគ្រប់យ៉ាងនៅជិតខ្លួន។
«នេះខ្ញុំនៅទីណា?ហេតុអ្វីក៏វាស្ងាត់យ៉ាងនេះ?អឺស...អ្នកណាចង់ខ្សែដៃជើងខ្ញុំ?»រីហ្វីដានាងភ្ញាក់មកភ្លាមក៏ព្យាយាមកម្រើកខ្លួនប៉ុន្ដែមានខ្សែចង់ជាប់អស់នាងមិនអាចស្រាយវាបានឡើយនាងក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនតែបានប៉ះភ្នែកនិងលោកស្រីគូរ៉ូសាមាគិ។
« អ្នកម៉ាក់?ម៉ាក់ដឹងខ្លួនឡើងមក » រីហ្វីដានាងតូចឃើញគាត់នៅសន្លប់មិនទាន់ភ្ញាក់មកវិញទេនាងបានស្រែកហៅដែរនៅតែគាត់ដដែលនាងរើផងអីផងក៏ធ្វើទៀតមិនកើត។
«ឬខ្ញុំត្រូវគេចាប់ខ្លួនមក?ចាំបាច់អីយកអ្នកម៉ាក់ជុងគុកមកដែរ?ពួកគេចង់បានអ្វីទៅ?»នាងឈប់រើបម្រាស់ទៀតអង្គយមួយកន្លែងនាងមានចម្ងល់សង្ស័យថាពួកគេចាប់នាងមកដើម្បីជម្រិតយកលុយទេដឹង?នាងងាកមើលទៅកន្លែងណាក៏គ្មានមនុស្សនៅវាស្ងាត់ណាស់ចង់រកអ្វីដែលមុតស្រួចរកធ្វើជាអាវុធក៏មិនបានជីវិតនាងហេតុអ្វីត្រូវមកជយបរឿងបែបនេះទៅរួច?នាងធ្លាប់តែបានបងស្រីមកជួយឥឡូវនាងទៅពឹងផ្អែកលើអ្នកណាបន្តពីបងស្រីដែរទៅ?ហើយនាងមិនបាននៅម្នាក់ឯងទៀតបើនៅតែនាងម្នាក់នោះនាងមិនខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់ចំពោះមុខនោះទេតែនាងខ្លាចវាមានគ្រោះថ្នាក់ចំពោះអ្នកម៉ាក់ជុងគុកច្រើនជាង។
«ហ៉ើយ!ឲ្យខ្ញុំរកផ្លូវចេញទៅតាមណា?ម៉ាក់ឆាប់ដឹងខ្លួនមកម៉ាក់ឲ្យកើតអីឲ្យសោះណាបន្តិចទៀតនិងមានគេមកជួយពួកយលងហើយម៉ាក់ត្រូវតែមានសុវត្ថិភាពខ្ញុំនៅទីនេះចាំការពារអ្នកម៉ាក់ » រីហ្វីដានាងនិយាយដោយម៉ត់ចត់ជាខ្លាំងនាងសច្ចាក្នុងចិត្តនាងមិនដែលក្បត់សម្ដីខ្លួនឯងនោះឡើយ។
«ជុជុជុ....បានសម្ដីដល់ហើយណ៎នាងល្អិត?ជួយខ្លួនឯងមិនចង់បានផងហេតុអ្វីក៏បានសម្ដីហំយ៉ាងនេះ?ហ៊ឹម!បែបហ្នឹងចឹងតើបានអាជុងគុកវាស្រលាញ់នាងងើបក្បាលមិនរួចបែបនេះ?ហ៎ាសហ៎ា...!តែនាងកុំទាន់មានអារម្មណ៍ថាភ័យអីខ្ញុំមិនធ្វើអីនាងដល់ស្លាប់ទេគ្រាន់តែចង់ឲ្យនាងរស់ពិបាកជាងស្លាប់ទៅប៉ុណ្ណឹងទៅបានហើយ » ដូលេកាគេមិនដឹងជាមកតាំងពីពេលណាសោះបានជាស្ដាប់លឺនាងនិយាយជាមួយអនាគតម៉ាក់ក្មេកនោះ រាងស្ដើងងើបមុខមកសម្លក់ដូលេកាយ៉ាងជាប់កែវភ្នែកនាងឡើងក្រហមច្រាលនាងដឹងច្បាស់ណាស់ថាគេម្នាក់នេះជានរណា។

« ឯងចង់បានអ្វីពីយើង?ដូលេកា សាំងគីល?ខ្ញុំដូចជាមិនបានមានរឿងទើសទែងជាមួយលោកឡើយ? » ស្ថិតនៅស្ថានភាពមួយនេះក្ដីតែសម្ដីក៏និយាយដោយស្នាមញញឹមចុងមាត់ភាពជឿជាក់របស់នាងទាំងប៉ុន្មានមិនបានភ័យខ្លាចទាល់តែសោះសំខាន់នាងដឹងថាខ្លួនឯងខ្លាំងជានិច្ចមិនអាចឲ្យអ្នកណាមកជាន់ពន្លិចបានឡើយ។
«នាងមិនមានតែនាងជាមនុស្សស្រីដែលអាជុងគុកវាស្រលាញ់រឿងគ្រប់យ៉ាងក៏ត្រូវធ្លាក់មកលើនាងដូចគ្នា! »
«ហេតុផលអីយកមកពាក់ព័ន្ធនឹងខ្ញុំ?លោកគួរតែពិចារណាឲ្យច្បាស់លាស់តិចទៅហ៊ឹម!ខ្ញុំមិនចង់ខាតពេលវេលាអត់ប្រយោជន៍ជាមួយលោកឯងឡើយ »
«ហ៎ាសហ៎ា...!តាមមើលដូចមិនស្រួលដូចនាងស្នើសុំទេ »ដូលេកាសើចលឺពន្លឺពេញក្នុងឃ្លាំងទាំងមូលរីហ្វីដានាងរាងក្ដៅស្លឹកត្រចៀកបន្តិចដែរពេលគេមកសើចចំពោះនាង។
«ចុះលោកចាប់អ្នកម៉ាក់ជុងគុកមកធ្វើអីដែរទៅ?គាត់មានអីទាក់ទងជាមួយលោកដែរ?អរ..!ឬមួយមកពីរឿងជំនួញនោះលោកចង់ធ្វើបាបគ្រប់គ្នាដែលជិតសិទ្ធិជុងគុក?ហ៎ាសហ៎ា...!»រីហ្វីដានាងមិនខ្លបខ្លាចទៀតនាងដាក់ទៅបាំងៗវិញកុំចង់មកសាកនិងរីហ្វីដាហ្វៀឌីណាឲ្យសោះដូលេកានាយចុកចាប់មិនស្ទើជាមួយសម្ដីរិហ្វីដានាងដាក់មកចំៗពេកហើយរកតែគេនិយាយបន្តទៀតមិនចង់បាន។
« នាងចាំតែមើលចុះគេមិនមកជួយនាងជាដាច់ខាន »
« គួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ហ៎ាសហ៎ា....»
« នាងឯង....!ផាច់..» មួយដៃវាត់ទៅលើថ្ពាល់សរលោងរបស់នាងតូចរីហ្វីដាត្រូវងាកមុខទៅម្ខាងដោយសារតែកម្លាំងដៃមនុស្សប្រុសម្នាក់នេះឡើងចេញឈាមរឹមៗតាមគែមមាត់តែនងហាក់ដូចជាមិនបានឈឺសោះបែរជាញញឹមយ៉ាងស្រស់ដោយការឌឺដងត្រឡប់ទៅវិញ។
«សម្ដីលោកតែប៉ុន្មានម៉ាត់នេះសោះកុំស្មានតែខ្ញុំព្រមជឿនោះចរិតអន់គ្មានមាយាទដូចលោកឯងសមតែនៅក្រោមសំពត់មនុស្សស្រីតែប៉ុណ្ណោះខ្លួនឯងមិនខ្លាំងប៉ុន្មានផងតែអាងមានកូនចៅគ្នាខ្នងជួយសោះកុំដំឡើងរឹកពេកថ្ងៃណាមួយឯងនិងធ្លាក់ខ្លួនចូលគុកត្រូវយើងយកឯងដាក់មិនខានទេ»រីហ្វីដានាងនិយាយទៅដោយមិនបានខ្វាយខ្វល់ជាមួយកែវភ្នែកពិឃាតរបស់ដូលេកាដែលសម្លក់សម្លឹងចង់អាឃាតជាមួយនាងណាស់នាយខឹងរីហ្វីដាជាខ្លាំងហ៊ានមកនិយាយមើលងាយគេបែបនេះផងទាំងពីមុនគ្មានអ្នកណាម្នាក់មកដំឡើងសម្លេងស្រែកនិយាយតវ៉ាដាក់គេសូម្បីតែម្នាក់ត្រឹមនាងជាមនុស្សស្រីធម្មតាហ៊ានដល់ថ្នាក់ហ្នឹងនេះនាងមិនខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់ចំពោះមុខសោះ។