98. თავი მეშვიდე - „ამის შემდეგ გაბრიელ ერისმთავარმა აცნობა ღვთისმსახურ მეფე აშოტ კურაპალატს მამა გრიგოლის ღირსებისა და განდეგილობის, დაუსახლებელ ადგილებში მის მიერ მონასტრის მშენებლობის ამბავი, ასევე მისი მოწაფეების სათნოება და მათგანვე გაგონილი წმინდა გრიგოლის მშობლების წარმომავლობის შესახებ. როცა ეს ყველაფერი შეიტყო აშოტ კურაპალატმა, თავისი ხელით სწრაფად დაწერა წერილი, კარისკაცი და გაბრიელის ერთი მსახური საჩქაროდ გაგზავნა მამა გრიგოლთან. როცა გრიგოლმა წაიკითხა კურაპალატის წერილი, რომელშიც ის პატივისცემით სთხოვდა მასთან მისვლას და მოციქულებისგანაც შეიტყო ყველაფერი, მაშინვე წავიდა ხელმწიფესთან. როცა სასახლეში მივიდა, მას შეეგებნენ კურაპალატის შვილები. როგორც კი მივიდა მათი სასახლის კართან, ნეტარ გრიგოლს მიეგება კურაპალატი. მათ ერთმანეთი თავმდაბლად მოიკითხეს. კურაპალატმა სთხოვა მამა გრიგოლს, რომ ყველანი დაელოცა.

მამა გრიგოლმა ყველანი დალოცა ქრისტესა და ყველა წმინდანის სახელით, ვინაიდან ხელმწიფეებს ღმერთმა მიანიჭა ქვეყნის მართვის უფლება. აშოტ კურაპალატი ხომ უფლის რჩეული დავით წინასწარმეტყველის შთამომავალი ხელმწიფე იყო.

ამის შემდეგ აშოტის მოციქულმა შეაქო ხანძთა, თქვა, რომ ეს დაუსახლებელი ადგილი გამოირჩევა მცხუნვარე მზით და ყოველმხრივ ზომიერი ჰავით. მას გააჩნია მშვენიერი, ცივი, სასიამოვნო და უხვი წყაროები. აქვე მრავლადაა ტყეები და ცოტაოდენი სხვა საზრდოც, რაც შეეფერება უდაბნოს. ხოლო სათესი ყანები და სათიბი მიწები სრულიად არ არის, რადგან უსწორმასწორო, ციცაბო და ღორღიანი ადგილებია.

ეს რომ გაიგონა აშოტ კურაპალატმა, ხანძთას შესწირა კარგი ადგილები, შატბერდის მიწები სახნავ-სათესად. შემდეგ მეფის დიდებულმა ვაჟებმაც: ადარნესემ, ბაგრატმა და გუარამმაც უხვად შესწირეს ყველაფერი, რაც საჭირო იყო მონასტრისათვის.“ - შინაარსი ვეფხისტყაოსნის აპლიკაციიდან