97. თავი მეექვსე - „იმ დროისათვის აშოტ კურაპალატის კარზე იყო ერთი დიდებული აზნაური, სახელად გაბრიელ დაფანჩული. ეს აზნაური დაჯილდოებული იყო ყველანაირი სრულყოფილებითა და სიმდიდრით: იყო ტანადი, ახოვანი, ყველა საქმეში წარმატებული და რწმენის ერთგულებით გამორჩეული.

მას ნეტარი გრიგოლის სავანის მახლობლად ჰქონდა რამდენიმე სოფელი. როცა გრიგოლმა დაინახა, თუ როგორ სიღატაკეში იყვნენ მისი მოწაფეები, ღვთის ნებით მივიდა გაბრიელ დაფანჩულის სახლში. როცა მეფის აზნაურმა გაიგო გრიგოლის მისვლის ამბავი, სიხარულით მიეგება და თაყვანი სცა. წმინდა გრიგოლმა ყველას ჯვარი გადაწერა. მაშინ გაბრიელმა მას უთხრა, რომ მათ გააჩნდათ ხორციელი სიმდიდრე, ბერებს კი - სულიერი სიკეთე. საჭირო იყო მათი შეერთება. მან შესთავაზა მამა გრიგოლს, რომ მათი სულისთვის ელოცა ამ ცხოვრებაშიც და სიკვდილის შემდეგაც, საერონი სასულიერო პირებთან დაეკრძალათ: მამაკაცთა სამარხად განეწესებინათ ხანძთა, ხოლო ქალებისთვის -მონასტერი, რომელსაც ააშენებდნენ. ნეტარმა გრიგოლმა გულმოდგინედ მოძებნა და იპოვა კარგი ადგილი გუნათლეს მახლობლად, ჯვარი დაწერა და იქ ააშენა გუნათლეს დედათა მონასტერი.

დიდებულმა აზნაურმა გაბრიელმა დიდი ძღვენით გამოუშვა მამა გრიგოლი: მისცა კალატოზები და ყველანაირი მასალა ქვითკირის ეკლესიის ასაშენებლად. მამა გრიგოლი დაბრუნდა თავის სამყოფელში. მისმა მოწაფეებმა ძალიან გაიხარეს, მადლობა გადაუხადეს ქრისტეს და ლოცავდნენ ბერებს.

ნეტარმა გრიგოლმა ეკლესიის ასაშენებელი ადგილი მოასწორა და სანამ ეკლესიის შენებას დაიწყებდა, თვალცრემლიანმა აღავლინა ლოცვა, რათა უფალს დაელოცა ეს ადგილი, სადაც წმინდანებს შორის გამორჩეული, სახელგანთქმული, მამაცი და საამაყო ჯვრის მოიმედე დიდმოწამე გიორგის სახელზე აშენდებოდა წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია; იმ წმინდანის, რომლის სხეულს მახვილით ჭრიდნენ, მაგრამ მის რწმენას ვერაფერს აკლებდნენ.

მამა გრიგოლმა აკურთხა წმინდა ეკლესიის ასაშენებელი ადგილი და დაიწყეს მშენებლობა. ქრისტეს შეწევნითა და წმინდა გიორგის დახმარებით, ნეტარი მამა გრიგოლის ლოცვით, დიდებული გაბრიელ დაფანჩულისა და ყველა მართლმორწმუნის მატერიალური დახმარებით ხანძთის ეკლესიის მშენებლობა წარმატებით დასრულდა.

იმ პერიოდში წმინდა მამებმა დაიწყეს დაუსახლებელ ადგილებში მონასტრებისა და ეკლესიების მშენებლობა. ასე გამრავლდნენ წმინდა სამების მსახურები და მისი მადიდებლები.

სამცხიდან ჩამოვიდა სანატრელი და სასწაულმოქმედი დედა ფებრონია და დამკვიდრდა სოფელ მერეში. ის ღირსეულად ცხოვრობდა. ამ ადამიანებს: დედა ფებრონიასა და მამა გრიგოლს საღვთო სიყვარული აკავშირებდათ, ისინი თანამოაზრეები და მეგობრები იყვნენ.“ - შინაარსი ვეფხისტყაოსნის აპლიკაციიდან