-დანო!- საკუთარ თავს კი შევპირდი აღარ დავუძახებ ამ სახელს მეთქი ,მაგრამ ისე ვიყავი გათიშული სიტყვებს ვერც ვუვირდებოდი
- როგორც იქნა , გაგახსენდა ჩემი სახელი
-არც დამვიწყებია - ჩუმად ჩავილაპარაკე
-დღეს არ ხარ ხასიათზე რა ხდბეა მეტყვი?
-არაფერი, ტიპიური მე - არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, არც ის მინდოდა ზედმეტად მომეხვია მისთვის ჩემი პრობლემა კისერზე,მისგან თავის დაღწევას ვცდილობდი თუმცა ამაოდ
-ნუ წრიალებ,არ გამოგივა, ამ მომენტს ვერ წამართმევ
-არაფერს გართმევ დანო, გამიშვი რა
-ნუ მეხვეწები , გითხარი არა მეთქი!
-ხომ იცი რომ შენი სიმკაცრე ჩემთან არ ჭრის
- რატო ? ისევ გეცინება ხო როცა მკაცრად და სერიოზული გამომეტყველებით გესაუბრები ?- მართლა მეცინება ხოლმე, და მიჭირს სერიოზულობის შენარჩუნება
-ალბათ
- იცი
- კიდევ რაღაცის აღიარებას აპირებ ხო ?- ისეთი ინტონაციიტ დაიწყო საუბარი რომ ზუსტად ვიცოდი,კიდევ რაღაცის აღიარებაზე დამიწყებდა საუბარს
- სწორად მიხვდი
-იქნებ ხელი გამიშვა და ისე აღიარო , ვეღარ ვსუნთქავ
-არა მეთქი!
- იცი
- კიდევ რაღაცის აღიარებას აპირებ ხო ?- ისეთი ინტონაციიტ დაიწყო საუბარი რომ ზუსტად ვიცოდი,კიდევ რაღაცის აღიარებაზე დამიწყებდა საუბარს
- სწორად მიხვდი
-იქნებ ხელი გამიშვა და ისე აღიარო , ვეღარ ვსუნთქავ
-არა მეთქი!
-ღმერთო რა დაგიშავე
-ის რომ ხელი გამიშვი!
-მე ღმერთს ვესაუბრებოდი
-სამაგიეროდ მე გიპასუხე. და აი კიდევ იგივე, რაღაცაზე ვიწყებ საუბარს შენ ერთ სიტყვას იტყვი და წამებში სხვა თემაზე გადამიყვან ხოლმე
-მე რა შუაში ვარ - მის მკლავებში შებოჭილმა, მხრების აჩეჩვა ვცადე ,
-ნეტა იცოდე როგორ მენატრებოდი - ამ სიტყვების აგონებაზე ერთიანად გამცრა ტანში,ენა ჩამივარდა, დავმუნჯდი ,მინდოდა რამე მეთქვა ,მაგრამ ენა ვერ დავიმორჩილე
-ისევ ჩუმად ხარ -ღრმად ამოისუნთქა და თავი ჩემს თმებში ჩამალა- გეუბნები მომენატრე თქო და რეაქციაც არ გაქვს, დავიჯერო ის გრძნობა არაფერს ნიშნავდა შენთვის ? მიჭირს!- საკუთარ კითხვას თავადვე გსცა პასუხი, მე ისევ დებილიით ვიდექი ,ხმას ვერ ვიღებდი, მინდოდა მეთქვა ნეტა შენ იცოე მე რამდენს ვფიქრობ შენზე და მენატრები თქო ,მაგრამ მერე ლიკა მახსენდებოდა და ეს გულს მიხლეჩდა. ფიქრები თავს მიფეთქებდა, თუ შეყვარებული ჰყავს მე რატომ მეუბნება რომ ვენატრები,რას ნიშნავს მისი საქციელი
-როგორც ჩანს შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ , კარგად ციყვო !- მოშიშვლებულ მხარზე ცივი ტუჩების კვალი დამიტოვა და იქაურობას გაეცალა, მე? მე ვიდექი და ვერაფერზე ვფიქრობდი ,გარდა მისი სიტყვებისა „“შენთვის სერიოზული გრძნობა არვყოფილვარ“,საფეთქლებზე ხელი ძლიერად მივიჭირე, ვცდილობდი ამით მაინც გამექრო ეს ფიქრები,მაგრამ ამ სიტყვების მეტი არაფერი მქონდა თავში სულ ერთი და იგივე ,, შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ,შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ,შევცდი,შენთვის სერიოზული გრძნობა არ ვყოფილვარ..“
-თებე,თებ.. გოგო სად ჯანდაბაშ ხარ, გეძებდი,მეგონა იქ იყავი როცა ჩემი და ნიკას ქორწლის ამბავი გამოვაცხადეთ,მაგრამ არ მოსულხარ არ მოგილოცავს, ისიც კი ვიფიქრე წავიდა თქო
-გთხოვ ახლა არა, მიხარია თქვენი ამბავი ,მართლა
-რამე მოხდა?დედამ დარეკა ხო და იჩხუბა
-არა , უფრო სწორად კი დარეკა იჩხუბა ,ილანძღა..
-ღმერთო სხვა დედებს რატო არ გავს
-არ ვიცი ტათ , რაღაც ვერ ვარ და წავალ რა გთხოვ
-კაი რა, დედას ხომ იცნობ ის სულ ასეთია , ხვალ ისევ დარეკავს
-ხო იცი რომ მკ*დია , მასთან ბევრჯერ ვცადე ,მაგრამ უშედეგოდ, წავალ მე კარგი?
-კარგი ,მაგრამ ჩამეხუტე მაინც
-მოდი ჩემო შტერო - ახლა ჩახუტება მეც მჭირდებოდა, ძლიერად მივიკარი ჩემი დის სხეული

- ბედნიერი იყავი გთხოვ - ჩუმად ვუთხარი და იქაურობას გავეცალე, გამოსვლისას ემოციაწაშლილი დანო დავინახე ლიკა და ნიკუშა რაღაცაზე ესაუბრებოდნენ, ნიკას მივუახლოვდი და გადავეხვიე
-გილოცავ ნიკო
-მადლობა თებრო, სად იყავი მეთქი იყვირებდი ‘’მე ვარ წინააღმდეგი“-ო
-გაკლია თქო ვამბობ და არავინ მისმენს - ზრდილობის გულისთვის ჩავიცინე - კაი ღამემშვიდობის მე დაგტოვებთ
-ოე , მოიცა რას დაგვტოვებ , ჯერ ახლა დავიწყეთ
- თებე კაი რა , ჯერ თერთმეტიც არაა საათი დარჩი რა
- მადლობა ლიკა მაგრამ დაღლილი ვარ , ღამემშვიდობის
-მიდი გაიქეცი - დანოს სიტყვები მომხვდა ყურში, თმცა შებრუნება აღარ მინდოდა, ჩანთა ავიღე და წამოვედი, ტაქსი გავაჩერე,სწრაფად ჩავჯექი და თითქოს მომეშვა, ისეთი შეგრძნება მქონდა ,თითქოს ვიღაც მომდევდა ,ტაქსიშ ჩაჯდომით კი თავი დავღწიე. ნეტა დანო როგორ არის ? ან იქნებ საერთოდ აღარც ვადარდებ და დღეს კარგად გაერთობა . ფიქრებში გართული აღმოვჩნდი ჩემი კორპუსის შესასვლელთან, ნელი ნაბიჯებიტ ავაღწიე კარამდე , დაკეტვის თანავე იქვე მდგარ სავარძელში მოწყვეტით ჩავეშვი , ინსტიქტურად ტელეფონი ავიღე და თათას და ნიკუშას სთორებს გადავყევი, ყველაის მომენტი ვნახე რაც დანოსთან ყოფნის მომენტში გამოვტოვე, მართლაც როგორი ბედნიერია ცემი და, ძალიან გაუმართლა ნიკა რომ ჰყავს, უზომოდ ვგიჟდები ამ ბიჭზე, საკუთარ ძმასთან არ მაქვს ასეთი ურთიერთობა , როგორიც ნიკასთან, გულს ამოიღებს და მოგცემს, აი როგორი ტიპია. ზუსტად ვიცი რომ დედაჩემი თათს გათხოვებას ხელგაშლილი არ შეხვდება , მაგრამ მამაჩემის სიტყვას ვერ გადაახტება,ამიტომ თათამ თამამად გადაწყვიტა,და პირველი მამაჩემს გააგებინა ,თათას გადაწყვეტილება კი მამაჩემისთვის კანონია. მიყვარს ეს კაცი , როგორც მამა და როგორც პიროვნება.ოტოებს გადავყევი და აი ლიკა,დანო,ნიკუშა და კიდევ ერთი ბიჭი ლიკას გვერდით , დანოს და იმ ბიჭს ლიკაზე ჰქონდათ ხელი გადახვეული, როგორც ცანს ახლობელია , შემდეგ ფოტოებში ძირითადად ლიკა დანო და ის ბიჭი ჩანდნენ ,საკმაოდ მხიარულად გამოიყურებოდა დანიელი, ან კარგად ისწავლა ემოციების დამალვა, ან იმაზე მეტად ვაწყენინე ვიდრე შესაძლებელია, ამასობაში ჩემი მესენჯერი აწკრიალდა ,მამა
@
-ჰო მა
-რას შვები ჩემო ცხოვრება , როგორ მიდის წვეულება
-სახლში ვარ მა
-რატო მამი, შენი დის ნიშნობის წვეულება გამოტოვე , არ გადამრიო
-არა მა, არ გამომიტოვებია , პროსტა სულ იმათიანები იყვნენ და ხოიცი რო ეს ხალხმრავლობა არ მიყვარს
-რაღაცა უხასიათოდ ხარ და რამე ხდება და მიმალავ?
-კი და არა
-ესეიგი?
-დანიელი ვნახე
- ეგ ვინარი
-მააა
-კარგი ხო , რაო შენმა გულის სწრომა
-მამა ნუ მეკაიფები რა
-რას გეკაიფები მამი, შენ არ იყავი მთელი ბავშვობა დანო , დანოს რო გაიძახოდი
-ვიყავი, ვი-ყა-ვი
-რამე ცუდი მოხდა ?
-მარტო ხარ?
-ჰო დაბლა ვარ მანქანაში, ძმაკაცს ველოდები
-ოღონდ არ გაგიჟდე რა
-მითხარი კაცო ,გავგიჟდე რო მეც მანდ გავჩნდები რა -გულიანად გადაიხარხარა, მიყვარს და რა ვქნა
-შეყვარებული ყავს ,მაგრამ დღეს გიჟივით მომვარდა და ჩამიხუტა, მომენატრეო , მე კიდე გამოს*რებულივით ვიდექი და ხმა ვერ ამოვიღე
-რაო რა ქნა?! ჩაგეხუტა ? მაგ ჩემი*ას თუ შეყვარებული ჰყავს ჩემ შვილს რას ეხუტება
-მა კარგი რა ახლა შენთავთან ლაპარაკის დროა?
-კარგი მისმინე, ჯერ ერთი მაგ ბილწსიტყვაობას გაეშვი ,რა გითხარი ქალი ხარ, მერე კიდე რა იცი რო შეყვარებული ყავს
- ვიცნობ მაგ გოგოს და ჩემი მიზიდულობის ძალით ,მოვიზიდე და სიტუაციამ მოიტანა .. შეყვარებულები ყოფილან
-მაგარ ტრა*ში ვართ მამი
-ვგიჟდები შენს ოპტიმიზმზე მა- გულიანად გადავიხარხარე და მამაჩემიც ავიყოლიე
-ხო იცი როგორ მიყვარხარ, არ იდარდო მაგაზე მამი, ღმერთი მოწყალეა ყველაფერი მოგვარდება
-იმედია რაღაცა იქნება რა
-მამი უნდა გაგითიშო რა , საქმეზე მივდივართ , ხვალ თუ გეცლება დილას დამირეკე და ვილაპარაკოთ კიდე
-კაი მა მიდი მიხედე, ღამე მშვიდობის
-ტკბილიძილი ჩემო ცუნცულა , გაკოცე
-მეც მა
ალბათ იკითხავთ რატო არ ქონდა რეაქცია ან საიდან იცოდა, დედაჩემი თუ ასე ხტის მამაჩემი რატო არაა წინააღმდეგი, მამაჩემს ყოველთვის ყველაფერს ვუყვებოდი, არც დანოს თემა ყოფილა გამონაკლისი, უბრალოდ როცა მიკითხა რატო არ გინდა შეყვარებულის ყოლაო, ვუთხარი ვერავის ვენდობი ,მეშინია თქო, იმის ნაცვლად რომ მეთქვა შენი ცოლი მიმასიკვდილებს შეყვარებული რომ მყავდეს 17 წლის გოგოს მეთქი,ხოდა მანაც ეს დაიჯერა ,რომ უბრალოდ ურთიერთობები მაშინებს.ცოტახანს კიდევ ვსქროლავდი ინსტაგრამს ,რადგან ხვალ არ ვმუშაობ და შემიძლია გვიანობამდე ძილი,ცოტახანში ვიგრძენი ძალა როგორ გამომეცალა და სავარძელზევე ჩამეძინა.
აქედან კი მე ,ავტორი გავაგრძელებ ,ცოტა რამ ბატონ ხიმშიაშვილზეც ხომ უნდა გაიგოთ.იმ მომენტიდან დავიწყებ სახლში რომ მიაკითხა საღამოს.თათამ სთხოვა რომ თებეა გამოეყვანა ტერასაზე,რადგან თვითონ მალე უნდა მისულიყო და არ უნდოდა თებეას ტაქსით ევლო,რადგან არ უყვარს ტაქსები და უეჭველი გადაიფიქრებდა წამოსვლას.დანიელმა თითქმის ერთი საათით ადრე მიაკითხა,ადგილზე ვერ ჩერდბოდა წრიალებდა, ბოლოს მაინც დაურეკა,ეგონა რომ უცხო ნომერს არ უპასუხებდა თუმცა ,გაუმართლა. თებეას ამცნო რომ ელოდებოდა,იფქრა თუ ეცოდინება რომ აქ ვარ მალე ჩამოვაო.უაზროდ იდგა მანქანზე მიყრდნობილი და სოციალურ ქსელს სქროლავდა როცა ქალბატონი დადიანიგამოჩნდა ,და დანიელი როგორ იყო?
დანიელ ხიმშიაშვილი:
ტელეფონში რაღაცას ვსქროლავდი როცა თებეას ხმა გავიგე
-საღამომშვიდობის - თავი ავწიე და ჩემში ცხელმა ტალღამ ისე დაიარა ,თითქოს ენაც კი გადამეყლაპა,ხმის ამოღება ვერ შევძელი და უბრალოდ თავი დავუკარი,კიბეზე ჩამოდიოდა, მე კი მაქსიმალურად უემოციო სახიტ მის სხეულს ვსწავლობი. წვრილი ,გრძელი ფეხები,გამოყვანილი წელი ,და ეს დეკოლტე,ნერწყვი მძიმედ გადავაგორე.კიდევ რომ გავაგრძელო აშკარად ცუდად გავხდები. მთელი გზა არცერთი არ ვსაუბრობდით, ფანჯარაში რაღაცას გაშტერებული აკვირდებოდა, რამდენჯერ ვცადე ხმა ამომეღო მაგრამ,სიტყვებს ვერ ვპოულობდი,ამ ცდა-წვალებაში ტერასამდეც მივედით, მანქანიდან გადმოვედი რომ ქალბატონი დადიანისთვის კარი გამეღო მაგრამ მან თავისი სიალქაჯეები კიდევ ვერ დათმო, ცალი ფეხიც არ მქონდა მანქანიდან გადმოდგმული , თებეა შესასვლელთან რომ იდგა ერთი ორი სიტყვით წავკბინე,მაგრამ პასუხმაც არ დააყოვნა, ნელი ნაბიჯებით და სხეულის რხევით მიუყვებოდა კიბეს, მე ? მე გამოსი*ებულივით ვიდექი და ვუყურებდი მადისაღმძვრელ საჯდომს როგორ მიარხევდა, მის მოშიშვლებულ ზურგზე ,ხერხემლის ტალღოვან მიხვრა-მოხვრა იკვეთებოდა,ვინიცის მის ყურებაში რამდენი ნერწყვი ვყლაპე,საკუთარი მეც კი დამცინოდა ‘’- სწაფად ,გადაადგი ფეხი თორემ საკუთარი ნერწყვი დაგახრჩობს „ თითქოს საკუთარი ტავი დამცინოდა ჩემი უსუსურობის გამო, ფიქრები გავიფანტე და კიბეზე სვლა დავიწყე, თათა შემოგვეგება და კომპლიმენტებით აგვავსო, მე რის მე ვარ რომ რამე არ მეთქვა
-დანი შენც ძალიან სიმპატიური ხარ
-როგორც ყოველთვის თუნთულ- შევნიშო როგორ ჩაეღიმა ქალბატონ დადიანს და როგორც სჩვევია ენა წამკრა
-შენს სიამაყეზე ვგიჟდები - ამას ეგონა ცინიზმს შევარჩენდი, მთელი ბავშვობა ვკინკლაობდით, მე კი ვცდილობდი რაიმე ისეთი მეთქვა რაზეც უფრო მწარდებოდა და სხვა გზა არ რჩებოდა უნდა ელაპარაკა და ელაპარაკა, ნელა მივუახლოვდი ,ყურში რამდენიმე სიტყვა ჩავჩურჩულე, ტუჩებთან მიტანილი ჭიქა გამოვაცალე და იქაურობას მოვშორდი, ვიფიქრე გამომყვებოდა ,მაგრამ შევცდი, შეცვლილა, არა თუ არ გამომყვა ,რეაქციაც არ ჰქონია როცა ჭიქა გამოვართვი, ვერ იტანს როცა მის ჭიქას ვინმე ეხება , ან პირიქით ვერ ეხება იმ ჭიქას რომლითაც სხვამ ისარგება, თ რა თქმა უნდა სარეცხის მანქანით არ ჩახეხა.მისკენ შებრუნებას ვაპირებდი რომ რამდენიმე ნაცნობი გოგო შემომხვდა და შემაყოვნეს
-ხიმშო ბიჭო , როგორ ხარ ?
-ხო ხიმშ, სად დაიკარგე ,სოციალურებშიც არ ჩანდი
-საქმეები გოგოები
-საქმეები თუ შეყვარებული და ამბები ჰა?
-რაღაც გაგებით - ამათგან თავი უნდა დავიხსნა,ამათგან თავი უნდა დავიხსნა ,და ეგ არის დავინაღე გაღიზიანებული დადიანი ჩემს ძმაკაცს გაგლეჯვას რომ უპირებდა , უცბად გავჩნდი ნიკუშასთან და ხელი გადავხვიე

-ოპაა , ჩემს ძმაკაცს არ შეეხოტ მადმუაზელ
-ოჰ თქვენ გოგოებს არ ეჭორავებოდით ბატონო ხიმშო ?! რითი დავიმსახურეთ თქენი ყურადღება - გაუგია ქალბატონს ,ჩვენი საუბარი
-მე წავედი, დაგიხოციათ ერთმანეთი- ხელი ამკრა ნიკუშამ და გაგვერიდა, ისეთი ლამაზი იყო მისი ეჭვიანობის სცენები,ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი,აი როცა ძაან ფსიხდებოდა მაშინ მეშინოდა კიდეც ,რომ არ ავეკუწე. ვაღიარე და ვუთხარი რომ მისი ეჭვიანობა მაშინებდა,მაინტერესებდა რა რეაქცია ექნებოდა , არც შევმცდარვარ ,თვალები აენთო ,მაგრამ მალევე დაიმშვიდა თავი
-მერე ნუ მიახლოვდები, ნაშოჩკებს დაგიფრთხობ პატარავ - ნამდვილად არ ველოდი მის ამხელა სითამამეს, წეღან წართმეული ჭიქა პირიდან გამომაცალა და გამეცალა,მაგიჟებს ესგოგო, ერთხელაც მის გამო ფსიქიატრიულში გამამწესებენ.ბოლოს რასაც მოვკარი თვალი- ერთ წამს ლიკას და თათას ესაუბრებოდა მეორე წამს კი იქ აღარ იყო, მოვათვალიერე დარბაზი და იქ არ ჩანდა , ტერასის მეორე მხარეს მივდიოდი როცა ნიკა შემეჩეხა,
-საით ბასასო?
-რა ბასასო ბიჭო , უცხო არ ისმენდეს - ორივემ გულიანად გადავიხარხარეთ
-ერთი მაგატც, მისმინე უკვე უნდა გამოვაცხადოტ ნიშნობა და დაეტიე რა , ძმკაცის ნიშნობა უნდა გამოტოვო?
-კარგი ხო - უკან გავყევი, თან თებეას ვეძებდი თვალებით ,მაგრამ არსად ჩანდა . ნიშნობის ამბავიც გამოაცხადეს, იყო კივილი,წივილი მილოცვები , ჰაი-ჰაუი,მეც მივულოცე თათს და ნიკუშას , მაფრამ თებეს მაინც ვერ ვპოულობდი, ტერასაზე გავედი და მოაჯირზე ელებით დაყრდნობილი თებე დავინახე, სახე არ უჩანდა მაგრამ მივხვდი რომ რაღაცაზე დარდობდა, ერთადერთი რაც თავში მიტრიალებდა მისი ჩახუტება იყო, ნელა მივუახლოვდი და ზურგიდან მივეკარი, ხელები მუცელზე ძლიერად შემოვხვიედა მის რეაციას დაველოდე
- სულ გამირბიხარ,წლები გადის და მაინც არ იცვლები
-დანო!- აკანკალებულმა წარმოთქვა ჩემი სახელი, ისე მესიამოვნა, მხოლოდ ის მეძახდა ასე ,მხოლოდ მისგან მსიამოვნებდა ეს სახელი, ამიტომ ყველასთან იმას ვამბობდი რომ ვერასდროს ვიტანდი ამ სახელს ,სამეგობროს ოთხმოცდაათი პროცენტი ხიმშოს მეძახის ,დანარჩენები დანის და ასე რა, მარტო მას აქვს ამის უფლება, მისგან მაბედნიერებს ეს სახელი, ის მაბედნიერებს .მინდოდა ყველაფერი მეთქვა, ამდენი წელი მასზე ფიქრში რომ გავატარე, მინოდა გამეგო მიზეზი, რატომ მარიდებდა თავს, რატომ მიხრა რომ ჩემთან მეგობრობაც არ უნდოდა, მაგრამ ერთი რაც მართლა ვუთარი იყო მონტრება
-ნეტა იცოდე როგორ მენატრებოდი- რისი თქმაც შევძელი ეს იყო, მაგრამ ის დუმდა, დუმდა როგორც ყოველთვის, რა არ ვუთხარი მაგრამ ხმა არ ამოუღია, როგორც ჩანს მასში მხოლოდ წვრილმანები არ შეცვლილა , ისე გამიცრუვდა იმედი , ისე მძიმედ ვიგრძენი თავი , დავემშვიდობე და იქაურობას გამოვეცალე, ჩაფიქრებული შევდიოდი თათას რომ შევეჯაე
-დანი , თებე ხო არ გინახავს , სად გაქრა ვერ ვპოულობ
-არ ვიცი თუნთულ სადმე იქნება , არამგონია წასულიყო
-კაი მადლობა
ისე მოვატყუე ვერც გავიაზრე , ნუთუ საერთოდ არაფერრს გრძნობს ჩემს მიმართ, ასე რამ შეცვალა
-ხიმშო სად ქრები ხოლმე ტო
-გიო, რავი გავიარე ცოტა და მოვედი
-ლიკამაც გიკითხა
-დანი სად ეგდე
-ლიკა როგორ მოგნატრებივარ
-ყველაზე საშინელი მამიდაშვილი ხარ
-მადლობა მოხუცო- ხელი შემოვხვიე და ხალხში შევერიეთ, ლიკა ჩემი ბიძაშვილია , გიო კიდე მისი საქმრო, მაშინ სალონში გიოს არ ეცალა და მე მივაკითხე ლიკას წამოსაყვანად, თებეას ნახვა ისე გამიკვირდა, თან ისე გავბრაზდი , იმ ყველაფრის მერე, ვერაფერი ვუთხარი და გიჟივით გამოვათრიე ლიკა სალონიდან, მერე თავში ხელი შემოვირტყი, რატო არ დაველაპარაკე მეთქი ,მაგრამ აზრი არ ქონია, მანც არაფერს ამბობს. ვცდილობდი ყურადრება გადამეტანა და ბავშვებტან ერთად გამეგრძელებინა გართობა , როცა ტებე მოგიახლოვდა
-გილოცავ ნიკო

-მადლობა თებრო, სად იყავი მეთქი იყვირებდი ‘’მე ვარ წინააღმდეგი“-ო
-გაკლია თქო ვამბობ და არავინ მისმენს , კაი ღამემშვიდობის მე დაგტოვებთ- ნიკუშა ეხვეწა მაგრამ მკაცრ უარზე იყო, სახე წაშლილი ჩამოგვშორდა, კიდევ დიდხანს ვიყავით ტერასაზე, ვიცეკვეთ ,ვიმღერეთ, უამრავი ფოტო ვიდეო და ავი რა, მე ორი ჭიქის მეტი არ დამილევია, ასე რომ მძღოლობა მე მომიწია , უკვე თენდებოდა,ოთხი საათი იყო,თათას და თბეს სახლში რომ მივედით, ნიკუშაც კარგად მთვარლი იყო და თათაც, კარის გაღება მე მომიწია და შევლისთანავე თებე მომხვდა თვალში, დივანძე იჯდა და როგორც ჩანს ეძინა, არც ტანსაცმელი ჰქონდა გამოცვლილი და არც ფეხსაცმელი
-ღმერთო თე
-ჩუმად არ გააღვიძო ცოდოა- ნიკუშამ პირზე ააფარა ხელი საცოლეს
-არ მეგონა ასეთი დაღლილი თუ იყო- ნიკუშამ დანანებით წარმოთქვა და იქვე მდგომ სკამზე ჩამოჯდა
-ხო თან დედასთან იკამათა და ვერ იყო ხასიათზე
- რა უნდა ამ დედაშენს ვერ გავიგე - კბილებში გამოსცრა ნიკამ
-არ ვიცი ნიკ , მართლა არ ვიცი მტელი ბავშვობა არ გვასვენებდა თვისი კონტროლით და ახლა ხო საერთოდ
-ქალმა რა ქნა იცი - ნიკა მომიბრუნდა დამაქსიმალურად ჩუმად განაგრძო საუბარი- თათს დაურეკა , რა ქორწილი მომინდომეო სად მაქ მაგისი ფულებიო, როცა ჩამოვალ მერე გათოვდი სად გარბის ეგ შენი ნიკაო, ისე გადამეკეტა ჩემი კარგი მოვ**ან , თათას პატივისცემა თორე ვერ გამაჩერებდა ვერავინ , მაგას დაველოდები ეხლა როდის ჩამოვა რო ცოლი მოვიყვანო რა
-კაი ნიკ , არ გინდა რა , არ მიყვარს ამაზე საუბარი ხოიცი
-დანი , ვიცი რომ ჩემი და მოგწონს - ნიკას ვუსმენდი როცა , თათამ წყლიანი თვალები შემომანათა და ადგილზე გავქვავდი - უარყოფა არც გაბედო
- ეე ძმაო, შეყვარებულ ხალხს რას გამოგვაპარებ , თვალები გყიდიან შეჩ**ა
-რაღაცას მოგიყვები და დამპირდი რომ ,ეს აბავი თებეს ყურამდე არ მივა, და მითუმეტეს იმას დამპირდი რომ ამის გამო თებეზე არ გაბრაზდები,მითუმეტეს ნაწყენი არ დარჩები - ვუსმენდი თათას და ვერ ვხვდებოდი ასეთი რა უნდა მომხდარიყო, ასეთი რა უნდა ეთქვა რომ შეიძლებოდა გავბრაზებულიყავი ან მწყენოდა
-კარგი თუნთულ გისმენ, ვერაფერს გპირდები წინასწარ მაგრამ გისმენ
-კარგი -მძინარე თებეს დახედა და სამზარეულოსკენ გვანიშნა - სამზარეულოში ვილაპარაკოთ ,არ მინდა გაეღვიძოს
-კაი წამო- ნიკუშას შევხედე , მინდოდა რამე მაინც ეთქვა , ან სცოდნოდა- არაფერი ვიცი ძმაო, მეც შენსავით მაინტერესებს რა უნდა მოგიყვეს - ხელი გადამხვია და სამზარეულოში შევედით
-როგორც გითხარი, ვიცი რომ ჩემი და მოგწონს - მომწონს?მწარედ ჩამეცინა -მაგრამ რასაც ახლა გეტყვი იმედებს გაგიცრუებს,გთხოვთ არგამაწყვეტინოთ-რაღაც ცუდის მოლოდინში,ვიჯექი მძიმედ და ყინულებით სავსე კოკა-კოლის ჭიქას ძლიერად ვუჭერდიხელს
-გთხოვ დაიწყე, შეწუხდა ბიჭ
-მაცადე ნიკოლოზ!
-კარგი
-თებეს გული უკვე დაკავებულია,სანამ გაგიჟდებით გეტყვით რომ წარმოდგენა არ მაქვს ვინ არის ის ბიჭი, მხოლოდ ის ვიცი რომ ჩვენი სკოლელი იყო ,დედაჩემის გამო კი თებეს მოუწია მასთან სიახლოვეზე უარი ეთქვა, ჩემთან მხოლოდ რამოდენიმეჯერ ჰყავს ნახსენები, ამ ბიჭმა თურმე სამაჯურიც აჩუქა ,დრემდე ბალიშის ქვეშ ინახავს , დღემდე ის უტრიალებს ტვინში მაგრამ, მასთან ურთიერთობა გაწყვიტა, დედამ გააწყვეტინა, ისეთ დღეშ აგდებდა ,ვერ აღგიწერთ, რომ მახსენდება როგორ სცემდა ,ცრემლებს ვერ ვიკავებ,რა დროს შენი სიყვარულიაო, ასე დასრულდა მათი ამბავი, რომ ვიცოდე ის ბიჭ ვინ არის გეფიცები დავუკავშირდებოდი და თუ უკვე დაოჯახებული არ არის ძალით შევახვედრებდი თებეს- უცბად წამოხტა და თებეს ოტახისკენ გაიქცა ,მე კიდევ გაოგნებული ვიჯექი, ზუსტად ვიცოდი რომ ჩემზე საუბრობდა,მაგრამ არ მეგონა რომ ვუყვარდი, თურმე მისი უარის უკან დედამისი იმალებოდა , როგორ ვერ ვხვდებოდი , რა დებილი ვარ
-ნახე , აი ეს სამაჯურია ,დღემდე ბალიშის ქვეშ უდევს, თითქოს თილისმასავით აქვს - ჩემმიერ მოქსოვილი ტყავის სამაჯური გამომიტანა და მაგიდაზე დადო - რომ გაიგოს ხელი მოვკიდე ამ სამაჯურს,ცოცხლად დამმარხავს,წავალ უკან დავაბრუნებ, უბრალოდ მინდოდა რომ გცოდნოდა, თუ მასზე სერიოზულად ფიქრობ ,არ მინდა რომ გული გეტკინოს ან შენ ან მას - სამაჯურს ხელი დაავლო და სამზარეულოდან გავიგდა
-მისმინე ძმაო ვიცი რო ძნელი მოსასმენი იყო, მაგრამ თუ ამ გოგოს სხვა უყვარს
-რა სხვა ბიჭო არ გამაგიჟო
-ხიმშ მისმინე , რთულია
-ვერა ნიკო ვერ მოგისმენ, მე ისეთები ვუთხარი, არც კი დავინტერესებულვარ რატო თქვა ჩემზეუარი, თურმე დედამისი, მისი ეშინოდა და მე ? მე რა გავაკეთე?ვუთხარი არც არასდროს გყვარებივარ მეთქი
-მოიცა კაცო ვერ გავიგე ,რას იძახი წესიერად ახსენი
-რაღ უნდა ავხსნა , ამდენი წელიმასზე ვიყავი გაბრაზებული, მაიგნორებდა თავიდან მიშორებდა , მე კიდე არასდროს არ მიბრძოლია იმისთვის რომ გამეგო რატო მომექცა ასე
-ამით რის თქმას ცდილობ დანი? ის ბიჭი
-გამარჯობა ,თათს ვახლავარ
-არ მჯერა რომ ამდენი წელი შენზე იყო შეყვარებული და ერთხელაც არ უხსენებიხარ - გაკვირვებული მეცა თათ და გიჟივით მაშტერდებოდა
-სიძე შე ძველო - მთელი ძალით შეომიქნია ხელი ნიკამ და თავში წამომარტყა, აზრზე ვერ მოვდიოდი,თავი სერიალში მგონა , ამდენი წელი ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ქალი ჩემს მიმართ გრძნობას ებრძოდა მე კიდე რა ვქენი? არაფერი, ველოდებოდი სანამ ღმერთმა ძალით არ შეგვახვედრა ერთმანეთს
-ჩუმად ,ცოტა ჩუმად გაიღვიძებს
-ახლა როგორ უნდა მოიქცე ხიმშო ბატონო
-არ ვიცი,ისეთი გათიშული ვარ , ჯერ კიდე ვერ ვიაზრებ მოსმენილს
-მისმინე, შენ ახლა ამ სახლიდან რომ გახვიდე რაღცას დაიშავებ, ამიტომ ადგები და თებეს ოთახში დაიძინებ, ის მინიმუმ 12:00-მდე ვერ გაიღვიძებს და არც გავაღვიძებ ცოდოა
-კარგი თუნთლ
-წავალ თეთრეულს გამოვცვლი
-არა რას გამოცვლი დაანებე თავი
-შეეშვი გოგო ,მე რო შენს სურნელზე მეკეტება გგონია ეს ნაკლებ მდგომარეობაშია
-ნიკოლოზ!-დაუტია ლოყებაწითლებულმა თათმ, მეც წამოვდექი და მძიმე სიარულით თებეს ოთახისკენ წავედი, ერთხელ დავხედე ,ემბრიონის პოზაში მოკეცილ გოგოს, რომელსაც ძილშც კი ეტყობოდა დარდი ,მძიმედ ამოვისუნთქე და ოთახში შევედი, ყველაზე მეტად რას მიყვარს მისი სურნელია ,მტელს ოთახშ მისი არომატი ტრიალებდა ,ერთ წამს თავბრუც კი დამეხვა და საწოლზე ჩამოვჯექი, შავ ფერზე ყოველთვის აფანატებდა, არც გამკვირვებია ბნელ ფერებში რომ არის მისი ოთახი, ცოტახანს მასზე და ჩემს უგუნურებაზე ფიქრებმა გამიტაცეს მერე კი ჩამეძინა
თებეა დადიანი:
ღმერთო რატო ვარ ცოცხალი, ყველაფერი მტკივა , მე იდიოტს აქ ჩამძინებია ,ფეხსაცმელი მაინც გამეხადა, ისე მტკივა ფეხები .ნელა წამოვდექი,ფეხსაცმელი გავიხადე და ჩემი ოთახის კართან დავყარე,სააბაზანოში შევედი ხელ-პირი დავიბანე , გუშინ დატოვებული ხალათი კარიდან ჩამოვხსენი,კაბა გავიხადე,წყალიც გადავივლე და ხალათი მოვიცვი,სამზარეულოში გავედი წვენი გამოვიღე მაცივრიდან ,დავისხი და ჩემი ოთახისკენ გადავინაცვლე, გამომდიარე იქიდან რომ ძირითადად მუქ ფერებში