Unicode
"ကိုကို..."
"ဘာလာလုပ်တာလဲ ဂန်အီသန် ထွက်သွားလို့မင်းကိုပြောနေတယ်လေ မင်းသတ်တဲ့လူက ငါဟုတ်မဟုတ်လာကြည့်တာလား ဟမ်!"
ဥက္ကဌဆီကထွက်ပေါ်လာတဲ့ အော်သံအဆုံး အီသန်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက စတင်ပြီးရှိုက်ကြီးတငင်ငိုလေသည်။
"မဟုတ်ဘူး ကိုကိုအထင်လွဲနေတာ ကျတော်ရှင်းပြပါရစေ ကိုကိုအထင်လွဲနေတာပါ"
"ထွက်သွားလို့ပြောနေတယ် ဂန်အီသန်ရာ မင်းငါ့ရှေ့ကထွက်သွားစမ်းပါ သွားစမ်းကွာ!!"
နီးစပ်ရာသည် ခေါင်းအုံးသာရှိနေလို့တော်သေးသည်။ အီသန်ဆိုသူကောင်လေးက နေရာမှာတင်မလှုပ်မယှက်ရပ်ကာ ဒရမ်မာခင်းပြနေသည်။ သူ့ဇာတ်နဲ့သူ့အရပ်ကတော့ ဟုတ်နေတာပဲ။
ခေါင်းကိုဖိကိုင်ကာ နာကျင်မှုကိုအံတုနေရဟန် ဥက္ကဌမျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းပျက်ယွင်းလာသည်။ ဒေါက်တာကို သတိပေးလိုက်တော့ အီသန်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုချော့ခေါ်က အခန်းအပြင်ထုတ်သွားသည်။
"ခင်ဗျား အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ထွက်သွား ထွက်သွားကြ"
"ကျတော်လေ ဂျွန်ဂျောင်ကု "
ငြိမ်ကျသွားတဲ့ဥက္ကဌရဲ့အပြုအမူကြောင့် ဘာရယ်မသိ သူ့ရင်ထဲသိမ့်ခနဲ။
"ရေသောက်ချင်တယ် ရေပေးပါ"
စားပွဲအသေးပေါ်က ရေကရားထဲမှရေကို ဖန်ခွက်ထဲပြောင်းထည့်ပြီး လက်ထဲအသေအချာထည့်ပေးလိုက်တော့လဲ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲမော့သောက်နေပြန်သည်။ ဒီလိုသာ မကောင်းတာတွေဆက်တိုက်ဖြစ်နေရင် ခင်ဗျားဘယ်လိုများခုခံအားရှိတော့မလဲလေ။
"သက်သာလား ဘယ်လိုနေသေးလဲ"
"အိပ်ချင်တယ်..."
"ဒါဆို ကျတော်ထွက်သွားပေးမယ် "
"မဟုတ်ဘူး"
သူ့ကိုဆွဲထားတဲ့လက်တွေ။ သူငြင်းလို့ရရဲ့လား။
"ခဏလောက်ပဲဖြစ်ဖြစ် ငါအိပ်ပျော်သွားတဲ့အထိပဲ နေပေးပါလား"
သူမငြင်းနိုင်ခဲ့ပါ။ မျှော်လင့်တကြီးကြည့်နေတဲ့ ဥက္ကဌရဲ့အကြည့်တွေကို သူမငြင်းချင်ခဲ့ဘူး။ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကို လွှတ်ပေးပါလို့မတောင်းဆိုခဲ့မိသလို ရုန်းလည်းမထွက်ချင်ခဲ့ဘူး။ ဒါတွေအားလုံးက စိတ်ဒဏ်ရာရနေတဲ့သူတစ်ယောက်ကို သနားနေလို့ပဲလေ။ သူကိုယ်တိုင်လဲ ဒဏ်ရာတွေရှိခဲ့ဖူးတဲ့သူမလို့ ကိုယ်ချင်းစာနေရုံပဲ။ ခင်ဗျား အမြန်ဆုံးနေပြန်ကောင်းလာမှဖြစ်မယ်။
"ထိုင်ပါအုံး "
မျက်လုံးရှေ့က ကပြားကောင်လေးအား အမြင်သိပ်မကြည်လှသော်လည်း ဂျီမင်းမျက်နှာပျက်နေလို့မဖြစ်ပေ။ သိချင်တာတွေရှိနေသော်လည်း ဇွတ်လုပ်လိုက်လို့မဖြစ်။ ဘယ်လိုပဲတွေးတွေး သူကအပြင်လူလေ။
"ထယ်ဟျောင်းရဲ့ဆရာဝန် ပက်ခ်ဂျီမင်းပါ ဒီက"
"ဂန်အီသန်ပါ..."
နှစ်ဦးကြားလေထုကတိတ်ဆိတ်နေဆဲ။ အီသန်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက ဂျောင်ကုနဲ့ခပ်ဆင်ဆင်ဆိုတာ မျက်နှာပေါက်ချင်းဖြစ်မည်။ ကပြားတစ်ယောက်မို့ ကိုရီးယားသားဂျောင်ကုလို အသားရည်ကဝင်းမွတ်မွတ်မဟုတ်ပဲ ဖြူစွတ်သည့်ဘက်ကိုသွားသည်။ ဂျောင်ကုလို ဆံပင်ကိုနည်းနည်းတောင်အရှည်မခံပဲ တိုကပ်ကပ်ဖြောင့်စင်းစင်းကို ခဲဖြူရောင်သွင်းထားတော့လဲ ဂျောင်ကုနဲ့ဆင်သည်ဟု မထင်ရတော့ပေ။
"ကိုကို ဒီလိုဖြစ်နေတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားပြီလဲ အစ်ကို"
ဘာကြီး... ကိုကို... ။ အသုံးအနှုန်းတောင်သေချာမသိအောင် ဒီကောင် ဘယ်သူနဲ့မွေးလာတာလဲ။
"နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ မင်းနဲ့ပြတ်ပြီးကတည်းပဲ"
တည့်တိုးစကားကြောင့် မျက်နှာပျက်သွားတဲ့ကောင်လေးက တိတ်တိတ်ကလေးသက်ပြင်းချသည်။
"ကျတော်ဖိအားပေးခံရတယ်ဆိုရင် အစ်ကိုယုံမလား"
"ထယ်ဟျောင်းထက်ပိုကြီးတဲ့ဖိအားလား ပြောကြည့်ရင်တော့ စဉ်းစားပေးကြည့်မယ်လေ"
အီသန်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက လျော့ရဲရဲအပြုံးများဖြင့် ဂျီမင်းကိုကြည့်ကာ
"အစ်ကိုယုံမယ်မထင်ဘူး ကိုကိုရဲ့အဖေက ကျတော့်ကိုဖိအားပေးခဲ့တာ ကိုကိုနဲ့လမ်းခွဲလိုက်ဖို့"
"ဖိအားပေးခံရတာမင်းတစ်ယောက်တည်းလို့ထင်နေတာလား ကဲ အဲ့တာတွေထားပါအုံး ဖိအားပေးတယ်ဆိုတော့ မင်းဘာရလိုက်လဲ ငါ့ကိုပြောပါအုံး အားလုံးမှာအကျိုးအကြောင်း အပေးအယူဆိုတာရှိမှာပဲလေ ငါပြောတာဟုတ်တယ်မလား"
အီသန်ကခေါင်းခါသည်။ ပြောချင်တာက သူဘာမှမရလိုက်ပါဘူးဆိုတဲ့သဘော။
"ကျတော် ကိုကို့အတွက်ပဲလမ်းခွဲပေးခဲ့တာပါ"
"စကားလုံးတွေနဲ့စိတ်ဒဏ်ရာပေးခဲ့တာကရော ထယ်ဟျောင်းအတွက်ပဲလား "
ဂျီမင်းအနေနဲ့ ထယ်ဟျောင်းအကြောင်းကိုများများစားစားမသိဘူးလို့ တွက်ထားခဲ့တာ မှားနေကြောင်း အီသန်ရိပ်မိသွားသည်။
ပက်ခ်ဂျီမင်းက မလွယ်ကြောပဲ။
"ကျတော် အဲ့လိုမှမလုပ်ခဲ့ရင် ကိုကို့ကို သူတို့ထိခိုက်အောင်လုပ်လိမ့်မယ်"
"ဒါဆို အခုအခြေအနေက ထယ်ဟျောင်းအတွက်ပိုကောင်းတယ်လို့ မင်းထင်တယ်ပေါ့"
"မကောင်းဘူးလား ကျတော်နဲ့အတူနေရင် သူ့မိဘတွေကသူ့ကိုစွန့်ပစ်လိုက်ကြရင် အဲ့လိုက သူ့ကိုပိုပြီးစိတ်ထိခိုက်စေလိမ့်မယ် ခင်ဗျား သူ့စိတ်ကိုနားလည်ချင်ယောင်မဆောင်ပါနဲ့"
"ဒါဆိုရင် ဘာလို့မင်းကပြန်လာတာလဲ ထယ်ဟျောင်းမိဘတွေက မင်းပြန်လာတာသိရင် ပိုပြီးစိတ်ဆိုးကြမယ်ထင်တယ်နော်"
ဂန်အီသန်... ။ မင်းဘာကိုထပ်ပြီးလိုချင်နေတာလဲ မသိပေမဲ့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်ရဲံ တာဝန်အရတော့ ငါ့လူနာကို အခြေအနေပိုမဆိုးသွားအောင် ကာကွယ်ပေးရမှာပဲ။ အပြင်လူက ဝင်စွတ်ဖက်နေလို့ မင်းစိတ်မဆိုးသွားဖို့မျှော်လင့်တယ်။
>>>>>♥
see you next part ။ ကောင်းသောညလေးဖြစ်ကြပါစေဗျာ။
Zawgyi
"ကိုကို..."
"ဘာလာလုပ္တာလဲ ဂန္အီသန္ ထြက္သြားလို႔မင္းကိုေျပာေနတယ္ေလ မင္းသတ္တဲ့လူက ငါဟုတ္မဟုတ္လာၾကည့္တာလား ဟမ္!"
ဥကၠဌဆီကထြက္ေပၚလာတဲ့ ေအာ္သံအဆုံး အီသန္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက စတင္ၿပီး႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေလသည္။
"မဟုတ္ဘူး ကိုကိုအထင္လြဲေနတာ က်ေတာ္႐ွင္းျပပါရေစ ကိုကိုအထင္လြဲေနတာပါ"
"ထြက္သြားလို့ေျပာေနတယ္ ဂန္အီသန္ရာ မင္းငါ့ေ႐ွ႕ကထြက္သြားစမ္းပါ သြားစမ္းကြာ!!"
နီးစပ္ရာသည္ ေခါင္းအုံးသာ႐ွိေနလို႔ေတာ္ေသးသည္။ အီသန္ဆိုသူေကာင္ေလးက ေနရာမွာတင္မလႈပ္မယွက္ရပ္ကာ ဒရမ္မာခင္းျပေနသည္။ သူ႔ဇာတ္နဲ႔သူ႔အရပ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲ။
ေခါင္းကိုဖိကိုင္ကာ နာက်င္မႈကိုအံတုေနရဟန္ ဥကၠဌမ်က္ႏွာက တျဖည္းျဖည္းပ်က္ယြင္းလာသည္။ ေဒါက္တာကို သတိေပးလိုက္ေတာ့ အီသန္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကိုေခ်ာ့ေခၚက အခန္းအျပင္ထုတ္သြားသည္။
"ခင္ဗ်ား အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ထြက္သြား ထြက္သြားၾက"
"က်ေတာ္ေလ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကု "
ၿငိမ္က်သြားတဲ့ဥကၠဌရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ဘာရယ္မသိ သူ႔ရင္ထဲသိမ့္ခနဲ။
"ေရေသာက္ခ်င္တယ္ ေရေပးပါ"
စားပြဲအေသးေပၚက ေရကရားထဲမွေရကို ဖန္ခြက္ထဲေျပာင္းထည့္ၿပီး လက္ထဲအေသအခ်ာထည့္ေပးလိုက္ေတာ့လဲ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲေမာ့ေသာက္ေနျပန္သည္။ ဒီလိုသာ မေကာင္းတာေတြဆက္တိုက္ျဖစ္ေနရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္လိုမ်ားခုခံအား႐ွိေတာ့မလဲေလ။
"သက္သာလား ဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"အိပ္ခ်င္တယ္..."
"ဒါဆို က်ေတာ္ထြက္သြားေပးမယ္ "
"မဟုတ္ဘူး"
သူ႔ကိုဆြဲထားတဲ့လက္ေတြ။ သူျငင္းလို႔ရရဲ႕လား။
"ခဏေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိပဲ ေနေပးပါလား"
သူမျငင္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေမ်ွာ္လင့္တႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ ဥကၠဌရဲ႕အၾကည့္ေတြကို သူမျငင္းခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြကို လႊတ္ေပးပါလို႔မေတာင္းဆိုခဲ့မိသလို ႐ုန္းလည္းမထြက္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဒါေတြအားလုံးက စိတ္ဒဏ္ရာရေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို သနားေနလို႔ပဲေလ။ သူကိုယ္တိုင္လဲ ဒဏ္ရာေတြ႐ွိခဲ့ဖူးတဲ့သူမလို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာေန႐ုံပဲ။ ခင္ဗ်ား အျမန္ဆုံးေနျပန္ေကာင္းလာမွျဖစ္မယ္။
"ထိုင္ပါအုံး "
မ်က္လုံးေ႐ွ႕က ကျပားေကာင္ေလးအား အျမင္သိပ္မၾကည္လွေသာ္လည္း ဂ်ီမင္းမ်က္ႏွာပ်က္ေနလို႔မျဖစ္ေပ။ သိခ်င္တာေတြ႐ွိေနေသာ္လည္း ဇြတ္လုပ္လိုက္လို႔မျဖစ္။ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး သူကအျပင္လူေလ။
"ထယ္ေဟ်ာင္းရဲ႕ဆရာဝန္ ပက္ခ္ဂ်ီမင္းပါ ဒီက"
"ဂန္အီသန္ပါ..."
ႏွစ္ဦးၾကားေလထုကတိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။ အီသန္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္ဆိုတာ မ်က္ႏွာေပါက္ခ်င္းျဖစ္မည္။ ကျပားတစ္ေယာက္မို႔ ကိုရီးယားသားေဂ်ာင္ကုလို အသားရည္ကဝင္းမြတ္မြတ္မဟုတ္ပဲ ျဖဴစြတ္သည့္ဘက္ကိုသြားသည္။ ေဂ်ာင္ကုလို ဆံပင္ကိုနည္းနည္းေတာင္အ႐ွည္မခံပဲ တိုကပ္ကပ္ေျဖာင့္စင္းစင္းကို ခဲျဖဴေရာင္သြင္းထားေတာ့လဲ ေဂ်ာင္ကုနဲ႔ဆင္သည္ဟု မထင္ရေတာ့ေပ။
"ကိုကို ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားၿပီလဲ အစ္ကို"
ဘာႀကီး... ကိုကို... ။ အသုံးအႏႈန္းေတာင္ေသခ်ာမသိေအာင္ ဒီေကာင္ ဘယ္သူနဲ႔ေမြးလာတာလဲ။
"ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီ မင္းနဲ႔ျပတ္ၿပီးကတည္းပဲ"
တည့္တိုးစကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတဲ့ေကာင္ေလးက တိတ္တိတ္ကေလးသက္ျပင္းခ်သည္။
"က်ေတာ္ဖိအားေပးခံရတယ္ဆိုရင္ အစ္ကိုယုံမလား"
"ထယ္ေဟ်ာင္းထက္ပိုႀကီးတဲ့့ဖိအားလား ေျပာၾကည့္ရင္ေတာ့ စဥ္းစားေပးၾကည့္မယ္ေလ"
အီသန္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးက ေလ်ာ့ရဲရဲအျပဳံးမ်ားျဖင့္ ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ကာ
"အစ္ကိုယုံမယ္မထင္ဘူး ကိုကိုရဲ႕အေဖက က်ေတာ့္ကိုဖိအားေပးခဲ့တာ ကိုကိုနဲ႔လမ္းခြဲလိုက္ဖို႔"
"ဖိအားေပးခံရတာမင္းတစ္ေယာက္တည္းလို႔ထင္ေနတာလား ကဲ အဲ့တာေတြထားပါအုံး ဖိအားေပးတယ္ဆိုေတာ့ မင္းဘာရလိုက္လဲ ငါ့ကိုေျပာပါအုံး အားလုံးမွာအက်ိဳးအေၾကာင္း အေပးအယူဆိုတာ႐ွိမွာပဲေလ ငါေျပာတာဟုတ္တယ္မလား"
အီသန္ကေခါင္းခါသည္။ ေျပာခ်င္တာက သူဘာမွမရလိုက္ပါဘူးဆိုတဲ့သေဘာ။
"က်ေတာ္ ကိုကို႔အတြက္ပဲလမ္းခြဲေပးခဲ့့တာပါ"
"စကားလုံးေတြနဲ႔စိတ္ဒဏ္ရာေပးခဲ့တာကေရာ ထယ္ေဟ်ာင္းအတြက္ပဲလား "
ဂ်ီမင္းအေနနဲ႔ ထယ္ေဟ်ာင္းအေၾကာင္းကိုမ်ားမ်ားစားစားမသိဘူးလို့ တြက္ထားခဲ့တာ မွားေနေၾကာင္း အီသန္ရိပ္မိသြားသည္။
ပက္ခ္ဂ်ီမင္းက မလြယ္ေၾကာပဲ။
"က်ေတာ္ အဲ့့လိုမွမလုပ္ခဲ့ရင္ ကိုကို႔ကို သူတို႔ထိခိုက္ေအာင္လုပ္လိမ့္မယ္"
"ဒါဆို အခုအေျခအေနက ထယ္ေဟ်ာင္းအတြက္ပိုေကာင္းတယ္လို႔ မင္းထင္တယ္ေပါ့"
"မေကာင္းဘူးလား က်ေတာ္နဲ႔အတူေနရင္ သူ႔မိဘေတြကသူ႔ကိုစြန္႔ပစ္လိုက္ၾကရင္ အဲ့လိုက သူ႔ကိုပိုၿပီးစိတ္ထိခိုက္ေစလိမ့္မယ္ ခင္ဗ်ား သူ႔စိတ္ကိုနားလည္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပါနဲ႔"
"ဒါဆိုရင္ ဘာလို႔မင္းကျပန္လာတာလဲ ထယ္ေဟ်ာင္းမိဘေတြက မင္းျပန္လာတာသိရင္ ပိုၿပီးစိတ္ဆိုးၾကမယ္ထင္တယ္ေနာ္"
ဂန္အီသန္... ။ မင္းဘာကိုထပ္ၿပီးလိုခ်င္ေနတာလဲ မသိေပမဲ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲံ တာဝန္အရေတာ့ ငါ့လူနာကို အေျခအေနပိုမဆိုးသြားေအာင္ ကာကြယ္ေပးရမွာပဲ။ အျပင္လူက ဝင္စြတ္ဖက္ေနလို႔ မင္းစိတ္မဆိုးသြားဖို႔ေမ်ွာ္လင့္တယ္။
>>>>>♥
see you next part ။ ေကာင္းေသာညေလးျဖစ္ၾကပါေစဗ်ာ။
You are reading the story above: TeenFic.Net