հատոր 1. Գլուխ 14🔞

Background color
Font
Font size
Line height

Իմ Նամի հետ Յունգիի գաղտնի զրույցից հետո Քիմ եղբայրները զայրույթից եռում են։ Իմ Նամին օգնելու Յունգիի փորձերը աննկատ չմնացին, և եղբայրները արագ հասկացան, որ նա լուրջ խոչընդոտ է դառնում։

Աղոտ լուսավորված սենյակում Նամջունը ետ ու առաջ է քայլում՝ բռունցքները հիասթափությունից սեղմած: Թեհյոնը, սառը արտահայտությամբ սեղանին հենված, կծկված աչքերով դիտում է եղբորը։

- Ա՛յդ Յունգին, - սկսեց Թեհյոնը' թույնով պատված է, - նա հենց սկզբից ինձ դուր չեկավ։ Կարծու՞մ է, որ կարող է ուղղակի խառնվել մեր գործերին և հանգիստ դուրս գալ դրանից: Նա չափազանց համարձակ է։ Պետք է նրան դաս տանք։ Դաս, որը նա չմոռանա: Բայց մենք չենք կարող դա անել ինքներս, ոչ ուղղակիորեն: Մենք պետք է օգտագործենք մեկին...

- Իմ Նամը, - լրացրեց Նամջունը ՝ դաժան ժպիտը շրթունքներին: - Նա արդեն սարսափել է մեզանից, նա կանի այն ամենը, ինչ մենք ասենք, եթե մենք նրան բավականաչափ սեղմենք:

- Ես նրան սպանելու եմ, - ասաց Թեհյոնը դուրս թեքելով հատակին, կարծես այդպես Իմ Նամի ճակատագրին։ Պետք է վաղուց սպանած լինեի։

Մի քանի ժամ անց

Ժամը' 20։30

- Այսօր մեզ մոտ գործելու է ռազմավարական խաղ, - սկսեց սերժանտ Կապռալը, երբ բոլորը հավաքվեցին նրա շուրջը: - Երկու թիմ կձևավորվեն՝ 20/20, խաղի նպատակն է գերևարել միմյանց գերիներին և, անհրաժեշտության դեպքում, ոչնչացնել մրցակիցներին ժամանակով ցավ հաղորդող փամփուշտներով։

Նա մատնանշեց երկու խումբ, իսկ նորակոչիկները արագ բաժանվեցին։

Առաջին թիմում, է Դոնգհունը' կանգնած Իմ Նամի կողքին, սուր արտահայտությամբ նայում է Չոնգուկին, երբեմն-երբեմն Յունգիին։ Հոսոկը նույնպես առաջինում է' իր կամքից անկախ։

Տարածքը բավականին ընդարձակ է, լեփ-լեցուն տարբեր շինություններով, և փոքրիկ տներով, որն այսօր լինելու է նրանց ռազմական գոտին։
Խաղի մեկնարկից հետո, յուրաքանչյուր թիմ սկսեց ակտիվորեն որոնել միմյանց գերիներին։

Հոսոկը ստուգելով շրջակայքը զգուշությամբ հետևում է խաղընկերներին, սակայն նրա աչքերը սկսեցին կասկածի տակ դնել Դոնգհունին և Իմ Նամի համագործակցությունը, քանի որ նրանք շփվումը գաղտնի է թվում։

- Սրանք հանկարծ ինչո՞ւ են միասին, - քթի տակ փնթփնթաց Հոսոկը։ - Ի՞նչ են մոգոնել։

Աստղազարդ երկնքի տակ, բոլորը հատակին ընկած սնդիկի պես տարածվեցին շենքերի արանքներով, որոշները բարձրացան, վերին հարկեր, հսկելու թշնամու խաղը, մի մասը մնաց իրեն կետում, իսկ մնացածը գերիներ որսալու։

Ջիմինը և Չոնգուկը առաջ են անցնում դեպի փոքրիկ տնակները։ Զենքերը ուղիղ առաջ պահած նրանք ներս մտան տներից մեկը' միմյանց թիկունք պահելով, ապա իսկույն փակեցին դուռը' տրվելով պահի ազդեցությանը։

Տունն բավականին խավար է, չնայած հիմա դա նրանց ամենաքիչն է, որ հետաքրքրում է։

Նրանք մի կողմ նետեցին զենքերն ու Ջիմինը թռավ Չոնգուկի գիրկը և ամբողջ կրքով ընկմվեց համբույրի մեջ։ Չոնգուկը ձեռքերով սեղմեց նրա գոտկատեղն ու օդում պտտելով նրա սեղմեց պատին, արձակելով արդեն նյարդայնացնող հագուստը։

Գուկի լեզուն, ամենայն քննությամբ սահում է Պակի բաց կրծքավանդակով։

- Ես կարոտել էի քեզ, - հվաց նրա խուլի վրա համբուրելով ամեն մի մասնիկ։

- Ես նույնպես, - պատասխանեց Ջիմինը, մի փոքր ժպտալով և շոյելով Գուկի մազերը։ - Ուրախ եմ, որ վերջապես... - նա կիսատ թողեց խոսքը, երբ Գուկի շուրթերը սահեցին դեպի իր շուրթերը։

Նրանց միջև խոսքերը ավելորդ են դարձել։ Ջիմինը զգում է, թե ինչպես է սրտի բաբախյունը արագանում, երբ Գուկի ձեռքերը սկսեցին ավելի համարձակ դառնալ, շոյելով մեջքը ու սահելով տաբատի մեջ, շոյելով նրան այդքան ցանկալի հետույքը։

- Ես չեմ ուզում այլևս սպասել, - շշնջաց Գուկը, Պակի շուրթերին, անգամ գրեթե բերանի մեջ։

- Ը՜հն, - հառաչանքով բացականչեց Ջիմինը։

Չոնգուկին միայն թեթև հվոցնել էլ է հերիք, որ նրա հաքից քաշեր տաբատն ու բացեր հետույքը։ Ջիմինը քմծիծաղ տվեց' ցած իջնելով նրա գրկից իր սառը մատներով շոյեց Գուկի որովայնն ու ձեռքերը սահեցրեց նրա տաբատով, արձակելով կոճակն ու կայծակաճարմադը։

Գուկը քաշեց բազմոցի կողմը, նա նստեց, իսկ Պակը ծնկի եկավ հատակին ու բռնեց նրա գրեթե կանգնած օրգանը։

Բարակ շուրթերը հմտորեն բռնեցին առնանդամի գլուխը։ Հպվելով թաց շուրթերին՝ առնանդամը մխրճվեց բերանի խոռոչը։

Պակը նրբորեց լիզեց սեռական օրգանի գագաթը։ Գլխին դիպչելով՝ լեզուն նախանձախնդրորեն լիզում է ծայրը և քնքուշ շարժումներով ծաղրում ամբողջ երկարությամբ։

Գուկը ձեռքը մեկնեց և նրբորեն բռնեց նրա մազերից։ Պակը գլուխը խոնարհեց ուժով ծծելով գլուխը, նա կամաց-կամաց առնանդամն ավելի խորը հրեց կոկորդը։ Բերանի շարժումներին հետևելով՝ գլուխն ավելի ուժեղ սեղմեց պերինայի վրա և ի վերջո կուլ տվեց առնանդամը գրեթե մինչև հիմքը:

Լեզուն ուժգին սեղմել են զարկերակային օրգանին, և բերանում արդեն բավականաչափ հեղուկ է կուտակվել։ Առատորեն թրջելով առնանդամը իր թուքով, նա այդպես էլ չկարողացավ ամբողջությամբ վերցնել այն։

Պակը ագահորեն կուլ տվեց օրգանը, որն արդեն խփում է նրա կոկորդի։ Լարելով ծնկների մկանները՝ Ջիմինը աստիճանաբար սկսեց ավելի արագ շարժվել։ Ասես աներևակայելի համեղ բան է ծծում ու կուլ տալիս, նա գլուխը բարձրացրեց ու իջեցրեց։

- Ջիմինա՜, ա՜խ.... դու՜ ..... ա՜հ անեևակայելի ես, - խռպոտ կանչեց Չոնգուկը։

Ավելի ոգևորված ՝ Պակը ագահությամբ լիզեց առնանդամի փափուկ ծայրը և ձեռքով բռնեց այն։ Մատները շարժելով գլխի շուրջը' շրջանաձև շարժումներով՝ քմծիծաղով հայացքով նայեց իրեն կորցրած Գուկին։

Գուկի գիրկը նստելով Ջիմինը լեզուն շտապ խցկեց Գուկը բերանը։ Նա քաղցած կենդանու պես ծարավ է զգում։ Չնայած Գուկը հիմա հենց նրա դիմաց է, սիրտը բաբախում է։ Պակը կրքոտ համբուրեց նրան՝ վախենալով, որ նա կարող է անհետանալ ցանկացած պահի

Իր հերթին Չոնգուկը իր ցուցամատը մտցրեց Ջիմինը մեջ, և սկսեց դանդաղ շարժել, ապա երկորդը, ու սկսեց մկրատաձև շարժումներ տարածքը ազատել։

- Այստեղ չկա քսուկ, բավականաչափ թրջել քեզ չեմ կարող, - շշնջաց նրա ականջին մոտ։

- Ինձ սա էլ է հերիք, - մրմրթաց Պակը, նրա պարանոցը գրկած։

Պակի ներսը թուլացավ, երբ նրա մատները դուրս եկան, սակայն Չոնը նրան շատ սպասեցնել չտվեց, քանի որ ամբողջությամբ մտավ նրա մեջ։ Երկար հաստ օրգանը, որը, հավանաբար, Ջիմինի անվերջ թվաց, վերջապես ամբողջովին ներսում է։

-...... Ահ...

Դողդոջուն շունչն ու անհանգիստ հառաչանքները փախան նրանից։

Գուկը բռնեց Պակի ձեռքը, որը սեղմում է իր ուս։ Նա թույլ տվեց, որպեսզի նրա ձեռքը դիպչի ամուր, թաց մուտքին, որպեսզի Պակը մատների ծայրերով զգա, թե ինչպես է իր ամբողջ առնանդամը ամբողջությամբ ներսում:

Ջիմինի մատներով զգուշորեն շոշափեց մուտքը։ Նա չէր կարողանում հավատալ, որ Չոնը ամբողջովին իր ներսում է...

- Եթե զգում ես, որ չես դիմանում...

Գուկը դեպի իրեն քաշեց ձեռքը, որն այս ամբողջ ընթացքում թեթև դիպչում է մուտքին։

- Կառչի՛ր ինձնից որքան կարող ես։

Դրանով Գուկը մի փոքր դուրս քաշեց իր անդամը։ Առանց շունչ քաշելու, նա նորից ու նորից սկսեց խորը խրվել Պակի մեջ, ամուր բռնած պահելով նրա գոտկատեղը։

Ջիմինը զգում է, որ իր նուրբ մարմինը պատառոտվում է։ Նա լարված ներքին պատը սեղմեց անկոչ հյուրին ու փորձեց դուրս մղել հսկայական օտար մարմինը։

_

Խաղը գնալով թեժանում է, Յունգին անհապաղ գործի անցավ։ Նա իր թիմի համար ստանձնեց գերի որսացողի դերը՝ սուզվելով ստվերների մեջ և աչքերը սևեռելով դեպի նպատակակետերը։

Նրա ամեն քայլը հաշված է, ամեն շարժում՝ աննկատ։ Փոքր-փորք, բայց վստահ քայլերով նա անցավ շենքերի սահմանը, և անցավ տների կողմը։ Յունգին առաջ գնաց, սակայն նույն վայրկյանին տան հետևից դիմացը փակեցին։

- Դե՜ փիսիկս, քո վերջն էլ եկավ, - լսվեց ծաղրող ձայնը, որից հետո զենքը ուղղվեց Յունգիի վրա։

Յունգին փորձեց հանգիստ մնալ, նա մի քայլ հետ գնաց, բայց լսվեց մեկ ուրիշի ձայնը հետևից։ Այժմ թաքնվելու կամ փախչելու հնարավորություններն էլ ավելի սահմանափակ են։ Կողքերը պատ են։

- Չէ՛, չէ՛, - հնչեց Դոնգյունի ձայնը, որն ավելի ինքնավստահ է։ - Զենքը մի կո՛ղմ դիր, ու հանձնվիր։

- Լա՛վ, - ասաց Յունգին, մի պահ աչքերը բարձրացնելով երկնքին, կարծես վերջնական որոշում ընդունելով։

Այն պահին, երբ հակառակորդները սկսեցին մոտենալ նրան զենքերը սեղմած, Յունգին անսպասելիորեն ցատկեց դեպի պատուհանը։

- Ա՜խ, մեջքս, - կտրուկ շշնջաց նա՝ զգալով, որ սխալ դիրքով է ընկել։

- Բռնեք դրան։

Յունգին արագ ուղղվեց, բայց հակառակորդներից մեկն արդեն հասցրեց ներս մտնել նրա հետևից։ Զենքը կրկին ուղղվեց նրա վրա։ Պատուհանից ևս մի քանիսը ներս մտան։

- Նոր երկուսը չէի՞ն, - քթի տակ փնթփնթաց։

- Էս անգամ չես փախչի, - ասաց մեկը ժպտալով։

Յունգին չդադարեց նայել աչքերին, փորձելով գտնել ամենաաննկատ հարձակման եղանակը։

- Կարծում ես, թե կարող ես մեզնից փախչել, հա՞, - ասաց հակառակորդը, որն այժմ ներս է մտնում։

- Սրա հարցերը ես կլուծեմ, - ասաց Դնոգհունը ներս ցատկելով։ - Դուք գնացեք։

- Փաստորեն ձանձրալի է լինելու, - Յունգին աչքերը ոլորեց ու իր զենքը մի կողմ նետեց հարձակվելով Դոնգհունի վրա։

- Ինչ էլ մեծ կարծիք ունես քո մասին, - դուրս թքեց բառերը հարձակվելով Յունգիի վրա։

Երբ տղաները դուրս եկան Իմ Նամը մոտեցավ պատուհանին և տարածքը հսկեց, որպեսզի ավելորդ աչքեր նրանց չտեսնեն։

Հետադարձ հայացք

Աղոտ լուսավորված սենյակում Թեհյոնը քայլում է ետ ու առաջ, նրա զայրույթը թրթռում է։ Նրա սուր աչքերը հառեցին Իմ Նամին, որը դողալով կանգնած է իր առաջ՝ իմանալով, որ ամենափոքր սխալ բառը կարող է կնքել իր ճակատագիրը։ Թեհյոնի կատաղությունը շոշափելի է, բռունցքներն ամուր սեղմած կողմերին։

-Ուրեմն, - սկսեց Թեհյոնը՝ ցածր ձայնով և վտանգավոր, - Դու խոսում էին Յունգիին հետ մեր մասին հա՞, ի՞նչ ասացիր նրան, - անցավ քթի վրայով։ - խոսիր տեսնեմ։

- Ո՛չ, - Իմ Նամը կատաղած օրորեց գլուխը, նրա ձայնը դողում է, երբ փորձում է պաշտպանվել: - Թեհյոն, երդվում եմ, ես նրան ոչինչ չեմ ասել։

- Ստում ես, - Թեհյոնը կտրեց նրան, ձայնը գնալով մարեց։ - Դու ակնկալում ես, որ ես հավատամ, որ վատ բան չկա, երբ նրա հետ զրույցի ժամանակ խոսում ես մի բանից ինչն ես արգելել էի։

- Երդվում եմ, Թեհյոն, Նամջուն հավատա ինձ, ես ոչինչ չեմ ասել։

Այդ պահին Նամջունը թեթև թակեց դուռը և դուռը ճռռոցով բացվեց, և Դոնգունը ներս մտավ՝ դեմքը մռայլ արտահայտությամբ։ Նա նայեց Նամջունին ու դանդաղ մոտեցավ Թեհյոնին։

- Ես լսել եմ նրանց խոսակցությունը: Իմ Նամը հաստատ խոսում էր Յունգիի հետ։ Եվ նա ասում էր ձեզ բռնելու և իրավապահ մարմինների ձեռքը հանձնելու մասին։

Իմ Նամի սիրտը խորտակվեց, և մինչ նա կհասցներ մեկ այլ բառ արտասանել, Թեհյոնի բռունցքը հարվածեց՝ դաժան ուժով բախվելով նրա ստամոքսին: Հարվածից Իմ Նամից օդը թակեց, և նա ճմռթվեց գետնին, շունչ քաշելով:

- Խնդրում եմ, Թեհյոն, - աղաչեց ' խռպոտ և հուսահատ: - Ես նրան ոչինչ չասացի։ Ես միայն փորձում էի Յունգիին հետ պահել այդ քայլերից։ Ես նրան ձեր մասին ոչ մի բառ չեմ ասել։

Թեհյոնը նայեց նրան՝ սառը և չներողամիտ արտահայտությամբ Նա ծնկի եկավ։

- Այդ դեպքում ինչպե՞ս է Յունգին իմացել, թե մենք ովքեր ենք: Ինչպե՞ս նա սկսեց կասկածել մեզ, եթե դու ոչ մի բառ չասացիր:

Իմ Նամը պայքարում է բառեր գտնելու համար։

- Չգիտեմ... մ-միգուցե նա ինքնուրույն է դա հասկացել... Ես փորձեցի նրան հեռացնել, երդվում եմ, ես միայն փորձում էի օգնել...

- Բավական է։ Ես քեզ չեմ հավատում։ Դու կա՛մ ստում ես, կա՛մ չափազանց հիմար ես, որ չհասկանաս, թե ինչ ես արել։ Ինչևէ, դու բոլորիս վտանգի ես ենթարկել։

Թեհյոնը հայացք նետեց Դոնգհունին, որը լուռ կանգնած է նրա կողքին՝ սպասելով հրամանների։

- Մենք չենք կարող թույլ տալ, որ նա շարունակի իր սխալը։ Դու և Դոնգհունը պատրաստվում եք շտկել քո ստեղծած այս խառնաշփոթը:

Իմ Նամի աչքերը բացվեցին վախից, երբ նա հասկացավ, թե ինչ է սպասվում:

- Ի՞նչ... ի՞նչ եք ուզում։

Թեհյունի շուրթերը դաժան ժպիտի մեջ գլորվեցին։

- Խաղի ընթացքում դուք պատրաստվում եք Յունգիին լեռներ բերել։

Նամջունը ձեռքը մտցրեց գրպանը և դուրս հանեց թափանցիկ հեղուկով լցված մի փոքրիկ ներարկիչ։ Նա այն հանձնեց Դոնգհունին, ով դողացող ձեռքերով վերցրեց այն։

- Օգտագործեք սա, - հրահանգեց Ջունը: - Մի՛ շեղվեք, Իմ Նամ: Դու արդեն բավական խորն ես: Եվս մեկ սխալ և ես չեմ չսպասի ձեր զորացրվելուն

Հետադարձ հայացքի վերջ։

Կռվի սկիզբը դաժան է' հարվածներն ուղիղ ու անկախատեսելի, և երկու կողմն էլ պարզ է՝ չի կանգնի, մինչև մեկը գետնին չհասնի։

Դոնգհունը ճարպիկորեն խուսափեց և հարվածեց' պատճառելով նրան ուժեղ ցավ։ Սակայն Յունգին չվախեցավ, նա շարունակեց կռվել, հարվածել անտեսել ստամոքսի ցավը։

Դոնգհունը մի ակնթարթ նրան հասցրեց հետ հրել, նա նրբանկատորեն դուրս հանեց քնաբեր սրսկիչը, որը թաքցրել էր իր ծոծագրպանում, և երբ Յունգին նորից հարձակվեց, սրսկիչը հմտորեն մտցրեց նրա ուսի մեջ, անմիջապես բաց թողնելով քնաբեր նյութը։

- Ի՞նչ արեցիր, - Յունգին մեկ քայլ հետ գնաց, զգալով ուսի ցավը, իսկ Դոնգհունը քմծիծաղով նրան հավասար մեկ քայլ արեց։

Յունգին սկսեց զգալ, թե ինչպես է մարմինը թուլանում, իսկ տեսողությունը՝ մշուշվում, բայց դեռ փորձում է շարունակել դիմադրությունը։ Իր մեջ գտած վերջին ուժով նա հարվածեց Դոնգհունին և վազեց հետևի սենյակը, բայց չհասցրեց դուռը փակել, երբ Դոնգունը այն հետ բացեց։

Յունգին ընկավ ցած, և վերջին բանին, որ եղավ ականատես դա, Դոնգունն էր։

- Բարի գիշեր փիսիկ, - քրքջաց նա քթի տակ։







Կսպասեմ կարծիքների....♡


You are reading the story above: TeenFic.Net