Հատոր 2. Գլուխ 13 🔞

Background color
Font
Font size
Line height

- Այստեղ ի՞նչ է կատարվում, - բղավեց պարոն Պակը։

Ջիմինի մարմնով ադրենալինի մի հոսք անցավ։ Նրա հայացքը սառեց հոր սարսափազդու դեմքի վրա։

Կոպիտ քայլերով, պարոն Պակը, առաջ գնաց և բռնելով Չոնգուկի օձիգից, նրան դուրս ուղեկցեց։

Ջիմինի հայացքը սառեց դռան վրա ու վերջին բանը, որ տեսավ դա մայրն էր։

Մի քանի րոպե անգիտակից պառկելով Ջիմինն աչքերը դանդաղ բացեց։ Դա ընդամենը մի քանի վայրկյան էր, երբ թվաց թե ամեն ինչ լավ էր, բայց հենց տեսավ մորը աչքերը ափսեի չափ բացվեցին։

- Ջիմի՛ն, - կոպիտ ասաց մայրը։

- Որտե՞ղ է Չոնգուկը։

- Իսկ գուցե՞ դու ինձ բացատրես, թե այստեղ ինչ է կատարվում։

- Մայրիկ որտե՞ղ է Չոնգուկը, - այս անգամ ավելի կոպիտ կրկնեց։

- Դու իսկապե՞ս հոմոսեքսուալ ես։

- Ես սիրում եմ Չոնգուկին։ Եվ դուք ոչինչ անել չեք կարող։

- Դու մեծ սխալ ես թույլ տալիս։

- Թքած ունեմ։

_

Դուրս գալով պարոն Պակը քայլեց հիվանդանոցի հետև. մի տեղ որտեղ նրանց լսող ու տեսնող աչքեր չէր լինի։

- Ես սիրում եմ Ջիմինին, - Չոնգուկը, փոխանակ նահանջելու, իր մեջ ուժ գտավ խոսելու։ Նրա ձայնը ցածր է, բայց հաստատուն.  - և նա էլ ինձ է սիրում։ Եվ խնդրում եմ, որպեսզի մեզ չհիշեցնեք մեր սեռերի մասին։

Պարոն Պակը մի ուժեղ ապտակ տվեց Չոնգուկին։

- Ի՞նչ ես խոսում, - սարսափելի խստությամբ ասաց պարոն Պակը ։ - Դու անգամ դա ասելու քաջություն ունես, հա՞։ 

Չոնգուկը չխուսափեց, չնայեց ներքև։ Նա գիտեր, որ իր խոսքերը կայծ կդառնան, բայց այլևս չէր կարող լռել։ 

- Ես սիրում եմ Ջիմինին, - կրկնեց, այս անգամ ավելի հստակ։ - Սիրում եմ այնպես, ինչպես կսիրեի ցանկացած մարդու, ում հետ կուզեի անցկացնել ողջ կյանքս։ 

Պարոն Պակը խորը շունչ քաշեց, բայց դա նրան չհանգստացրեց։ Նա մի քայլ հետ գնաց, բայց միայն նրա համար, որ նայեր Չոնգուկին գլխից մինչև ոտք։

- Դու չե՛ս հասկանում՝ ինչ ես խոսում - պարոն Պակի ձայնն արդեն բղավոց դարձավ։ - Իմ ընտանիքում նման բան չի եղել ու չի լինելու։ Դու նրանից այսուհետ հեռու կմանաս, այլապես ես երկուսիդ կյանքն էլ կվերածեմ դժողքի։

- Ես դա չե՛մ անի։ Մենք երկուսս էլ իրավունք ունենք ընտրելու մեր ապագան։ Ես չե՛մ պատրաստվում հեռանալ նրանից, միայն նրա համար, որ դուք մեզ չեք ընդունում։

- Եթե կարծում ես, որ ես թույլ կտամ, որ դա շարունակվի, սխալվում ես, - շպրտեց նա։ - Կհամոզվեմ, որ դու այլևս երբեք չմոտենաս Ջիմինին։ 

- Հայրի՛կ, - բացականչեց Ջիմինը։

Պարոն Պակը կտրուկ շրջվեց դեպի որդին՝ զայրույթով ու հիասթափությամբ։ 

- Վե՛րջ տուր խնդրում եմ։ Կարծում եմ այս զրույցն անիմաստ է, ոչի՛նչ չի փոխվելու, որովհետև ես սիրում եմ նրան։

- Կրկի՛ն ասա, - բղավեց նա՝ քայլելով Ջիմինի կողմը։ - Կրկի՛ն ասա ինձ, որ դու այս խայտառակությունն ես ընդունում, որպես քո իրականություն։ 

- Դա խայտառակությու՛ն չէ, - Ջիմինի ձայնն արդեն բարձրացավ։ - Դա ի՛մ կյանքն է, ի՛մ ընտրությունը։

- Քո կյա՞նքը, - Պարոն Պակը գրեթե ծիծաղեց։ - Ես քեզ դաստիարակել եմ արժանապատիվ մարդ լինել, իսկ դու այսպե՞ս ես արատավորում մեր ընտանիքի անունը։ 

- Ինձ համար արդեն միևնույն է։ Ես հոգնել եմ լավ որդի ձևանալուց։ Դու ինձնից միշտ լավն ես ակնկալել, բայց ես հոգնել եմ կեղծիքով ապրելուց։

- Ջիմի՛ն։ Ուշքի եկ, - ու ուժեղ ապտակեց նրա այտին։

Չոնգուկն արագ միջամտեց ու Ջիմինին քաշեց իր մեջքի հետևը։

- Մի՛ կողմ գնա, - բղավեց պարոն Պակ։

- Անկախ ամեն ինչից նա ձեր որդին է։

- Նրա նման պղծվածը չի կարող լինել իր որդին։

Ջիմինի աչքերից մի արցունք հոսեց։

- Լա՛վ, - հուզված բացականչեց Ջիմինը։ - Եթե դու այդպես ես ուզում թող լինի այդպես։

- Եթե դու հեռանաս նրա հետ, ապա կարող ես համարել, որ դու ծնողներ չունես։

Առանց վայրկյան կորցնելու Պակը՝ ուշադիր նայելով հոր աչքերին, բռնեց Չոնգուկը ձեռքը։

- Թող լինի այդպես


Մի քանի ամիս անց
Կեսգիշեր

Խավար մթության մեջ, երբ բանտը խոր քնի մեջ է, բանտարկյալներից մեկը, իր բոսի հրամանով, ուսին մեկին գցած շարժվում է դեպի գաղտնի սենյակը, որը այդտեղ քչերին է հայտնի, նույնիսկ սպաներին։

Այսպես է լինում, երբ բանտի տերը կառավարության հսկողության տակ չէ, այլ գանգստերների։ Իհարկե, այդ մասին ոչ ոք չգիտի. գաղտնիքը խիստ պահպանվում է։ 

Երբ բանտարկյալը հասավ գաղտնի դռան մոտ, կանգ առավ ուղիղ դռնապանի դիմաց։ 

- Բոսի հրամանն է, - ցածրաձայն ասաց նա։ 

- Մտի՛ր, - պատասխանեց դռնապանը՝ դուռը բացելով։ 

Սենյակը, որը խաղասրահ է հիշեցնում, բավականին ընդարձակ ու հարմարավետ է՝ ամբողջությամբ արտահայտելով այդտեղի տիրոջ ճաշակը։ 

Կաշվե բազմոցին նստած է Թեհյոնը։ Նա հանգիստ վիսկու բաժակը մի կողմ դրեց, թեթև թեքեց գլուխը և սառը հայացքով նայեց իր հյուրին։

Գլխի մի շարժումով նա ցույց տվեց, որ բանտարկյալը գետնին դնի նրան և առանց ավելորդ խոսքերի հեռանա։ 

Երբ սենյակում մնացին մենակ Թեհյոնը ծնկի եկավ անգիտակից Յուսիջինի դիմաց, ով այդ պահին գտնվում է քնաբերի ազդեցության տակ։

Թեհյոնը քմծիծաղ տվեց։

Լավ, ուրեմն այսպես, արդեն երկար ժամանակ է ինչ անցել է Յուսիջին բանտարկությունից։ Այդ օրվանից սկսած նրա օրերը դժողքի վերածվեցին, որովհետև այդտեղ էին Թեհյոնի մարդիկ, ովքեր նրա հրամանով օր ու արև չէին տալիս նրան։

Թեհյոնը ամեն ինչ արեց որպեսզի նա զղջա իր սխալի համար, ստիպեց կրկին մոռանա իր մասին, և որպեսզի այսպես մի գեղեցիկ օր խաղա նրա հետ։

Սեղանի վրայից վերցնելով վիսկու շիշը նա այն դանդաղ դադարկեց Յուսիջինի վրա։ Սառը հեղուկը անմիջապես փշաքաղեցրեց նրան և նա աչքերը դանդաղ բացեց տարուբերով գլուխը, որպեսզի հեղուկն աչքերը չլցվի։

Դանդաղ բացելով աչքերը նայեց ուղիղ Թեհյոնին, ով խելագարված ժպտում է:

- Դու՞... - նա հազիվ լսելի խոսեց, ձայնը խռպոտ է և թույլ: - Դու՞ ես, այս ամենի հետևում։

Թեհյոնը ժպտաց՝ սառն ու անողոք, ոտքի կանգնեց ու մեկ այլ շշից բաժակի մեջ վիսկի լցրեց' նայելով իր առաջ ընկած տղամարդուն։ 

- Իհարկե ես եմ: Ուրիշ ո՞վ կարող էր այդքան լավ պլանավորել:

Յուսիջինը գլխով ցած նայեց՝ հուսահատության նշաններ ցույց տալով: Նրա մարմինը թուլացավ, և բառերը, որ նա ուզում է ասել, խեղդվում են իր մեջ։

- Թեհյո՛ն... - նրա ձայնը կարծես կոտրվեց։ - Սա արդեն չափից դուրս է։

- Այդպե՞ս ես կարծում, - ծնկի եկավ նրա դիմաց ու քմծիծաղով մի կում արեց։ 

- Թեհյո՛ն, ես իսկապես ցավում եմ, այս ամենի համար։ Իսկապես ուրաի եմ քեզ այստեղ տեսնել, որ ներեղություն խնդրեմ։

Թեհյոնը մի պահ լուռ մնաց՝ չհավատալով իր լսածին:

- Ներողությո՞ւն: Մի՞թե կարծում ես, որ դա բավական է: 

- Չգիտեմ...։ Բայց ես պատրաստ եմ անել ամեն ինչ, միայն թե դադարեցրու... 

Թեհյոնի ժպիտը խորացավ, բայց նրա աչքերը չարությամբ են լի։ Նա բռնեց Յուսիջինի ծնոտից և ստիպեց նրան բարձրացնել գլուխը։ 

- Ամեն ի՞նչ... - ցածր ասաց նա՝ սառն ու դաժան ձայնով։ - Հետաքրքիր է... Լա՛վ ուրեմն հանվիր։

- Ի՞նչ, - Յուսիջինը շփոթվանայեց նրան։

- Հանվի՛ր։ Հիմա արա այն ինչ մի ժամանակ արեցի ես։

- Թեհյո՛ն, դու ինչ է խելագարվե՞լ ես։

- Եթե դու ինքդ դա անել չես կարող, ապա դա ես կանեմ, - ասաց Թեն ու բռնեց նրա վերանաշապիկի ծայրը, ի պատասխան Յուսիջինը բռնեց նրա դասակները։

- Վերջ տուր այս խեղկատակությանը։

- Շշշ, - բացականչեց Թեհյոնն ու բաց թողնելով վերնաշապիկն ու ազատվելով նրա ձեռքերից, անսպասելի բռնեց նրա տաբատի հետևից ու ցած քաշեց, այդ քայլով նաև Յուսիջինին պառկեցնելով իր տակ։

- Հե՛յ դու այս ի՞նչ ես անում....

- Շշ՜, քեզ ասացի լռիր...- բռնեց նրա ձեռքը։ - Դու սովոր ես չէ՞ միշտ վերևում լինել, - ու շղթայեց, հետո բռնեց մյուս ձեռքը, բայց այս անգամ Յուսիջինը թույլ չտվեց շարունակել։ Նա հրեց Թեհյոնին ու կախվեց վերևում։

- Քեզ թող չթվա կարող ես անել ինչ կարող ես։

- Գիտեմ, - քմծիծաղեց ու հատակից վերցնելով էլեկետրաշոկեռը նրան տոկի տվեց։ - Ես սպասում էի քեզանից նման քայլ։

Մի քանի րոպե անց Յուսիջինի դաստակներն ամուր կապված են մահճակալի չորս անկյուններին, նրա վիզը նույնպես կապված է:

Նա մերկ է՝ բացի գուլպաներից։ Վախի և հուզմունքի զգացումը պատեց նրան։ Նա անզոր է, անզոր է Թեհյոնին արգելել անել այն, ինչ նա պատրասվում է անել իր մարմնի հետ։

Թեհյոնը նայեց նրան հրճվանքով, զզնեց ողջ մարմիննը, վերջում կանգ առավ որովայնի վրա որը տեղ-տեղ կապտուկներ են։

- Երևում է իմ տղաները քեզ մի լավ ծեծել են։

- Դու անորմալ ես։

- Դե՛, չասես՝ սա քեզ դու չի գալիս։

Յուսիջինը նայեց նրա շորտի ուռուցիկությանը զգալով նրա հաստ տղամարդկության ուրվագիծը։

Թեհյոնը նստած է նրա ոտքերի մոտ, նայում է նրա ուսումնասիրելով նրա սեքսուալ մարմնի բոլոր կորերն այնպիսի կեղտոտ հայացքով, որ Յուսիջինի կարմրեց։

- Թեհյո՛ն, խնդրում եմ։

Քմծիծաղ տալով Թեհյոնը առաջ թեքվեց, և լայն տարածեց Յուսիջինի ոտքերը, ապա նրա մարմինը վեր բարձրացնելով նստեց նրա հետույքի տակ։

Նրա անդամի ծայրը շփվեց Թեհյոնի մերկ որովայնին, ինչից Յուսիջինը գլուխը հետ գցեց, իսկ հետո երբ հետ նայեց աչքերը ձգվեցին ճակատով։

- Ի՞նչ է սա...

- Ձեզ հնազանդելու միջոց, - ասաց Թեն շատ բարակ ձողի վրա լցնելով քսայուղ։ - Փորձենք փոխել մոտեցումը։ Այսօր ես բազմիցս պետք է լսեմ ձեր ներեղությունները։

- Թեհյոն, եթե փորձես դա անել, ես հետույքիցդ օրգաններդ դուրս կհանեմ։

- Զգույշ եղիր հիմա ես դա չանեմ, - և այդ ասելով բարակ ձողը մեղմորեն կոխեց նրա անդամի մեջ։ Այն դժվարությամբ է առաջ գնում, բայց գնում է։

- Ի՞նչ ես անում... ա՜հ....դու շան ծնունդ դուրս, հանիր դա... պետք չէ։ Կարգնիր։ Ցավում է։

- Մի փոքր էլ դիմացիր, համարյա մտավ։

- Աղաչում եմ քեզ, - Յուսիջինի աչքերից սկսեցին արցուքները հոսել։

- Մտավ, - ձեռքերին հենվելով Թեհյոնը առաջ եկավ ու նայեց ուղիղ աչքերի մեջ։ - Դու լա՞ց ես լինում։ - Սրբեց աչքերը։ Հերիք լացես ի վերջո դու բանակի պարծանք ես, ի՞նչ օրինակ պետք է ծառայես քո ջոկատի անդամներին, հը՞ն։

- Թեհյո՛ն... ա՜հ, - բղավեց Յուսիջինը, երբ զգաց, թե ինչպես է կրծքավանդակի խուլը ճզմվում Թեհյոնի թեթև ձեռքով։ - Բա՛ց թող, դու շան քաձ, բա՛ց թող։

Յուսիջինը քաշում է դաստակները, բայց երկաթները նրան շատ ամուր են պահել։ Շուտով ցավը կրկնապատկվեց, որովհետև Թեհյոնն իր սադիստությունը ցուցաբերեց նաև երկրորդ կրծքավանդակին։

Նա ամուր բռնած պահեց նրա երկու խուլերն ու պտտեց ժամացույցի սլաքի ուղղությամբ։

Լուռ սենյակը շուտով լցվեց Յուսիջինի բարձ բղավոցներով։ Այդ ձայները Թեհյոնին ներսից նվաղում են, բայց նա միևնույն է շարունակեց դա անել, իսկ երբ ի վերջո բաց թողեց, Յուսիջին դա միայն մի մեծ ուրախություն թված։

Նա գլուխը հետ գցեց շուրթերն ուժեղ կծեծ, իսկ աչքերից արցուքներն ուղղակի գնացին։ Արդեն սկսում էր զղջալ իր ապրած յուրաքանչյուր օրվա համար, և որովհետև հիմա իր ներսում սարսափելի արագ, շարժվում է Թեհյոնը։










կախարդական խոսքերը՝ լոլիկով ձվածեղ🙃


You are reading the story above: TeenFic.Net