Հատոր 2. Գլուխ 10🔞

Background color
Font
Font size
Line height

Դեղին ծով
Դեկտեմբերի 25

Պայուսակը ձեռքին Հոսոկը մեքենայից դուրս եկավ՝ մտքում հայհոյանքներ տալով այն մարդուն, ում պատճառով զրկվեց իր ազատությունից։

Նորից նույն սառած ծովը, երբ նայեց հորիզոնին։ Հոսոկը ուղվեց շենքի կողմ, միաժամանակ դրա դուռը բացվեց, Թեհյոնն էր, ով հոնքերը կիտած նայեց Հոսոկին, ում բոլորովին չէր սպասում այդտեղ տեսնել։

- Արձակուրդ չէի՞ր, - թեթև քմծիծաղով հարցրեց Թեհյոնը։

- Նա պատժված է, - բացականչեց Հոսոկին բերող վարորդն ու ձեռքերն շփելով առաջ գնաց, - Մի փոքր տաքանամ։ Ինչ ցուրտ է այստեղ։

Թեհյոնը կողքի քաշվեց և վարորդը ներս մտավ, մինչ դեռ Հոսոկը կանգնած նայում է սառած ծովին։

- Ինչո՞ւ ես վերադարձել։

Հոսոկը հայացքը շրջեց Թեհյոնի կողմը։

- Քեզ ինչ, - կոպիտ ասաց ու քայլեց մուտքը, բայց անսպասելիորեն Թեհյոնը բռնեց նրա ծոծրակից ու քաշեց իր կողմը։

- Մեկ անգամ էլ դու ինձ հետ այդպես խոսես ու կզղջաս։

- Հետքրքիր կլինի, ես կասեի շատ վտանգավոր, - հեգնեց Հոսոկը։ - Ի՞նչ է եղել քեզ, Թեհյո՛ն ... մայրիկի՞դ վրա ես ջղայնացած, որ քեզ բանի տեղ չի դրել, դրա՞ համար ես ատում կանանց։

- Բերանդ փակիր, թե չէ ամորձիներդ կկտրեմ ու գլխիդ կհագցնեմ։

- Ամբողջ կյանքդ ծախսել ես միայն զայրանալով և սպառնալիքներ անելով, իսկ արդյունքում... ոչի՛նչ:

Թեհյոնը նյարդերը խախտվում է, որովհետեւ եթե նա լուրջ հսկողության տակ չլիներ, ապա վաղուց Հոսոկին սպանած կլիներ իր հետ այդպես խոսելու համար։

- Երևի դու էլ ես նման մի բան արել չէ՞, - բացականչեց Թեհյոնը։ - Մտածում էի խաղաղության մարմնացումն ես։ Քեզ ինչո՞ւ հանկարծ պետք է զրկեին արձակուրդից, ի՞նչ ես արել, որտե՞ղ է Ջիմինը։

- Այդքան շա՞տ ես ուզում իմանալ, ապա գուցե գլխավոր մեղավորից իմանաս։ Զանգահարիր ռազմական պատժախուց այնտեղից Ջիմինը քեզ ամեն ինչ կպատմի։

- Ի՞նչ, Ջիմինն ինչո՞ւ է այնտեղ։

- Դե՜, կարծես քո սիրեցյալն է մեղավոր... այո՛, Յուսիջինը։

- Հետևի՛ր լեզվիդ թե չէ ստիպված կլինեմ բերանդ օճառով լվանալ։ Իսկ հիմա կարգի՛ն բացատրի' ինչ կապ ունի Յուսիջինը Ջիմինի հետ։

- Ինչպիսի՜ հուզմունք... - Հոսոկը միայն ժպտաց, բացահայտ հեգնանքով նայելով Թեհյոնին. - Դե, երևի չես իմացել, որ քո սիրելի Յուսիջինն անձամբ կարգադրել է Ջիմինի ձերբակալումը, ու հենց իր իսկ ձեռքերով տարել է նրան պատժախուց: Կարծում եմ, սա բավարար է քեզ որպեսզի ամեն ինչ էլի հողին հավասարեցնես։

Թեհյոնի աչքերը մթնեցին. նայեց Հոսոկին, ով միայն հրճվում է։

- Այդքան շատ ես ուզում ծեծ ուտել, - ցածրաձայն ասաց Թեհյոնը, բայց նրա ձայնը լի է զայրույթով: - Հերի՛ք է ինձ հեգնես, թե չէ հենց այստեղ կբացեմ քո համար մի «դաս» խոսելու ճիշտ ձևերի մասին:

Հոսոկը, հորանջելով, ավելի խորացրեց իր ցինիզմը՝ մի քայլ առաջ անցնելով:

- Խնդրեմ, դաս տուր, բայց երևի դու ոչինչ չհասցնես, քեզ դուրս են շպրտելու այստեղից։ Գիտե՞ս բանակը չի ընդունում քեզ նման շեղվածների։

Թեհյոնն առաջ նետվեց ու բռնեց Հոսոկի օձիքից՝ սեղմելով նրան պատին: Հոսոկը նույնիսկ չդիմադրեց, այլ միայն հեգնանքով նայեց։

- Լռի՛ր։

- Ինչու՞ տղամարդկությունդ թույլ չի տալիս լսել իրականությունը։ Բայց այո՛, դու դրանից չունես, կանանց հետ ոչինչ անել չես կարող, դրա համար ես նախընտրում տղաների, բայց այս դեպքում էլ դու երջանիկ չեղար։ Սիրելիդ քեզ դավաճանեց։

- Մահդ մի՛ փորձիր։ - Թեհյոնն իրեն զսպում է, հազիվ է զսպում։

- Թեհյո՛ն, - ասաց վարորդը դուրս գալով, - ի՞նչ է այստեղ կատարվում։

- Ոչի՛նչ, - կոպիտ ասաց Թեհյոնը բաց թողնելով հոսոկին։

- Դու նախազգուշացում ունես մի մոռացիր, - կոպիտ զգուշացրեց վարորդը, - ի դեպ դու նամակ ունես, - ու մեկնեց նամակը, որը խնամքով թաքցրել էր ծոծագրպանում։

Թեհյոնը մի պահ նայեց ծրարին, իսկ այն ժամ, երբ վարորդը նորից ներս մտավ ուշադրությունը նորից դարձրեց Հոսոկին։

- Ինչո՞ւ հենց Յուսիջինը, Ջիմինը նրա հետ ի՞նչ կապ ունի։

- Իսկապե՞ս ոչինչ չես հասկանում, - Հոսոկը դեմքը ծամածռեց։

- Ի՞նչ պետք է հասկանամ։

- Նրանք միմյանց ատում են, որովհետև երկուսն էլ սիրում են մի մարդու։

- Ու՞մ։

- Ու՞մ, ու՞մ - նյարդայնացած Հոսոկը կրկնեց։ - Չոնգուկին։

- Ինձ կարգին բացատրիր։

- Կարո՞ղ ես ուղղակի ինձ ձեր հոմոսեքսիզմի հետ չխառնել։

- Անիծվես դու, Հոսո՛կ։

Խոհանոց գնալով Թեհյոնը նստեց ամենա վերջում ու բացեց նամակը։

«Թեհյո՛ն, մենք բոլորս վրդովված ենք քո որոշումից, թեև հարգում ենք այն։ Կուզենայինք, որ հիմա մեզ հետ լինեիր, որովհետև մենք իսկապես քո կարիքը ունենք, առանց քեզ շատ տխուր է անցնում։ Դու մեր բանդայի ժպիտն ես, հույս ունեմ, դու քեզ այդտեղ լավ ես զգում....

Թեհյոնը դատարեց կարդալ, որովհետև այդ տողերը նրանք հոգեպես կոտրում են։ Յուսիջինին հանդիպելուց հետո նա դադարեց ժպտալ։ Նա էլ չի տեսնում կյանքի գույները, որովհետև ոչ մի տեղ չի գտնում երջանկություն։

Բայց նա պետք է վերադարձնի իր ժպիտը, պարտավոր է։ Սա է, այդ վրեժխնդրության կապանքները, որը թույլ չի տալիս նրան զորացրվել։ Եթե միայն կարողանար կրկին համալրվել նրանց շարքերը, բայց ակնհայտ է Յուսիջինը դա երբեք էլ թույլ չի տա։

Շարունակեց կարդալ...

«Ինչպես նաև մենք քո խնդրանքով ամեն բան ավարտին ենք հասցրել։ Ցանկացած պահի մենք կարող ենք այն հանրայնացնել։ Բայց միայն թե մենք պետք է իմանանք, թե Յուսիջինը քեզ հետ ինչ կապ ունի, որպեսզի մենք էլ ճիշտ վարվենք, դու մեզ հասկացար»։

Թեհյոնը նայեց մի կետի, գլուխը մի միտք հղացավ ու վազեց ընդհանուր սենյակ, որտեղ և նստած է վարորդը, երկու զինվորների հետ։

- Թեհյո՞ն, ինչո՞ւ ես այդպես վրաս նայում, - հարցրեց վարորդը զգալով նրա տարօրինակ հայացքը ուղված իրեն։

- Պետք է խոսենք, - ասաց ու նայեց երկու զինվորներին ակնարկելով, որ իրենց մենակ թողնեն։

Նրանք հեռացան։

- Ինձ պետք է մի տեղ տանես, - ասաց Թեհյոնը' նստելով նրա դիմացի աթոռին։

- Ես հրաման չունեմ, - առարկեց վարորդը։

- Սա ուղղակի խնդրանք է։

- Ես խնդիրներ կունենամ, ինչպես նաև դու, այնպես որ....

- Ա՜խ, հրաման, - կեղծավորությամբ ընդհատեց Թեհյոնն ու հետ նստելով տաբատի հետևից հանեց դանակն ու մոտեցրեց ականջին, - ինձ հրաման է պետք, որ նա ինձ տանի Սեուլ։ Դուք տալի՞ս եք հրաման։ Այո՞, դա նրան էլ չե՞ք ասի, - ու Թեհյոնը դանակը մոտեցրեց նրան. - Խնդրեմ։

- Դու ինձ չես վախեցնի։

- Ես քեզ չե՛մ վախեցնում, սա հրաման է։

_

Ամբողջովին ուժասպառ ու ընկճված Չոնգուկը բազմոցին նստած ծխում է արդեն վեցերորդ ծխախոտը։ Մի ժամանակ համարում էր, որ Ջիմինը հետաքրքիր էր, հիմա անդադար նկատում է նրա մեջ նոր գծեր և հիմա փոխում է նրա մասին նախկին ունեցած դատողությունը և կապում նորերով։

Ջիմինը նրան միշտ արգելում էր ծխել, չնայած գիտեր, որ դա միակ բանն էր, որ նրա լարված նյարդերը թուլացնում էր։

Արդեն հինգ ամիս է չէր ծխել, բանակում թույլ չէին տալիս։ Իսկ հիմա միանգամից չարաշահելով, Չոնգուկն իրեն սարսափելի վատ սկսեց զգալ։

Քայելելով լոգարան Չոնգուկը հագից հանեց շորերն ու շպրտեց ուր պատահի։ Սառը օդը դիպավ նրա մաշկին, ի վերջո տունը սարսափելի ցուրտ է։ Չոնի մտքով անգամ չի անցնում, որ կարելի է տունը ջեռոցել, որ գոնե սրտից չմեռնի։

Մտնելով ցնցուղի տակ թույլ տվեց ու տաք ջուրը անցնի մարմնով։ Նրա մտքերում Ջիմինն է, և նրա հանդեպ տածած այդ սիրուց ձեռքը դանդաղ ցած սահեցին' անընդհատ հիշելով Պակին ու նրա հառաչանքները։

Բնազդաբար Չոն ցանկություն ուներ, որ Պակն իր անդամը բերանն ​​առներ՝ նախ երեսը քսելով դրան։ Սա նրա համար բնորոշ ցանկություն է, բայց հիմա նա այնտեղ մենակ է։

Չարաճճի ժպիտով նայեց ներքև մտքում ունենալով Պակի մերկ մարմինը։ Կար մի կարճ հառաչանք, երբ նա մեղմորեն դիմապ իր անդամին։

Չոնգուկը փակեց աչքերը։ Թեթևակի կծեց շուրթերը և խորը շունչ քաշելով սկսեց շարժեր այն իր ափի մեջ։

Պատկեացնում է, թե ինչպես է Ջիմինը լիզում անդամն, ինչպես քաղցրավենիք։ Նրա գեղեցիկ ու անպարկեշտ կարմիր շրթունքները, որոնք միշտ խենթացնում են նրան։

Աստիճանաբար բացելով բերանը Ջիմինը սկսեց կամաց-կամաց մտցնել բերանը։

Չոնգուկը մի պահ մտածեց իր մարմնով հոսող հաճույքի մասին և նա ձեռքի մեջ ավելի արագ սկսեց այն շարժել։

- Ա՜խ... Ջիմինինա...

Դաստակը պատին հենելով՝ նա փակեց աչքերը և ճակատը հենեց դաստակին, թույլ տալով, որ ամբողջովին կորչի Ջիմինի մասին իր մտքերում։ Ամեն մի մանրուք, ամեն հայացք ու ժպիտ լցվում է նրա միտքը։

Ամեն հրումից նա զգում է Ջիմինի ներկայությունը գրեթե այնպես, կարծես այն իրական է՝ բերելով և՛ մխիթարություն, և՛ հիասթափություն:

Չոնգուկն աչքերը բացեց, շնչառությունը արագացավ և նա խելագարված ավելի արագ սկսեց շարժել։

Նորից պատկերացումներ եկան աչքին' Ջիմինը նրբորեն լիզում է գլխիկը։ Սուր լեզուն կարծես խոցել է զգայուն հատվածը, որովհետև Չոնգուկի բերանից անտակտ հառաչանքները դուրս են թռչում։

Օրգազմի բարձ ալիքից Չոնգուկը անդամը բաց թողեց՝ հաճույքով շնչելով։ Նա լվացրեց ինքն իրեն ու սրբիչը փաթաթելով գոտկատեղին դուրս եկավ, հենց այն պահին, երբ հեռախոսը սկսեց զանգել։

Չոնգուկը չէր սպասում այդ զանգին։ Արագ պատրաստվելով տանից դուրս եկավ։

Երկար ճանապարհ անցնելուց հետո Չոնգուկն անորոշ հայացքով նայեց բարձր ապակյա շենքին ու այդ պահին հիշեց քիչ առաջ տեղի ունեցած իր և պարոն Պակի զրույցը, որի ժամանակ նա իրեն հրավիրել էր իր մոտ։

Հաստատություն մտնելով Չոնգուկն անորոշ հայացքով նայեց շուրջը։

- Ձեզ ինչո՞վ կարող եմ օգնել, - հարցրեց դռնապահը նկատելով Չոնգուկին։

- Ես պարոն Պակի մոտ եմ եկել, - ասաց մեղմորեն։

- Չոն Չոնգու՞կ, - բացականչեց Պարոն Պակի քարտուղարը մոտենալով նրանց։

- Այո՛։

- Հետևե՛ք ինձ։

Չոնգուկին արդեն սկսել էր դուր չգալ այս ամենը։ Վերելակ մտնելով նրանք մի փոքր հետ գնացին, որպեսզի տեղ նաև երկու կնոջ, ովքեր աշխատում են այդ հաստատությունում։

- Լսե՞լ ես վերջին նորությունները, - շշնջաց թխահեր կինը մյուսին։

- Բա՞ն եմ բաց թողել։

Թխահերը մի հայացք նետեց Չոնգուկին, համոզվելու համար, որ իրեն չի լսում, այնուհետև շարունակեց։

- Նախագահի որդուն են ձերբակալել, - ասաց այնքան ցածր, որ լսի միայն իր գործընկերուհին, բայց և այնպես Չոնգուկը լսեց դա։

- Սատանան տանի, - շշնջաց նա ինքն իրեն։

Վերելակից դուրս գալով Չոնգուկն անմիջապես գնաց պարոն Պակի աշխատեսնյակ։

Համատեղ ողջույներից հետո, նրանք նստեցին միմյանց դիմաց։

- Ես գիտեմ, որ դուք երկուսով շատ մտերիմ եք։ Իմ տղան ձեր գաղափարների ազդեցության տակ է: Դուք ազատ մարդ եք, առանց անունի, առանց աստիճանի, առանց աշխատանքի, առանց կապիտալի: Դուք ոչի՛նչ չունեք, սակայն հավատում եք, որ ճիշտ ճանապարհին եք։

Չոնգուկը դեռ ոչինչ չասաց, փորձում է համբերատար լինել, հաշվի առնելով թե դիմացն ով է։

- Մինչդեռ տղաս կարգին մարդ է, քեզ նման չէ: Նա և դուք երկու հակադրություններ են։ Դու՛ք, Չոնգուկ, վնասակար ազդեցություն ունեցաք նրա վրա, ինչը դուք արդեն գիտակցում եք։ Այսպիսով, ես սիրով խնդրում եմ ձեզ հեռու մնալ իմ որդուց:

- Պարո՛ն Պակ, ես եկել եմ այստեղ միայն այն պատճառով, որ հարգում էի ձեզ, հաջորդ անգամ այլևս չեմ գա։


_


- Գործելու ժամանակն է Թեհյոն, - բացականչեց նա ինքն իրեն, երբ մեքենայից դուրս գալով ներս քաշեց Սեուլի սառը օդը։

- Դու հասկանում ես չէ՞, թե ինչի մեջ ես, - ասաց վարորդը' պատուհանից դուրս նայելով ։

- Արի՛ փորձիր հասկանալ ինձ համար դա միևնույն է, - քմծիծաղեղ Թեհյոնն ու մեջքով շրջվեց մեքենային, - կեղտը ջրի երես է դուրս եկել, ժամանակն է այն կոյուղի ուղարկել։







Եվ ես էլի այս մասին հետո մտնում եմ գետինը։ Ինձ ուղղակի մի հարց է տանջում, թե դուք քանի տարեկան եք😭


You are reading the story above: TeenFic.Net