Unicode;

ဒီနေ့ဟာကျောင်းဖွင့်ရက်ဖြစ်တာကြောင့် ဆော့ဂျင်တစ်ယောက် Kooကိုတွေ့ရတော့မယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့အိပ်ရာအစောကြီးနိုးနေခဲ့သည်~

တွေ့တဲ့စာအုပ်‌တွေကိုလွယ်အိတ်ထဲထည့်၍ ကားသော့လေးကိုညာဘက်လက်ညိုးမှာ ဝေ့ရမ်းရင်းအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်~

အောက်ထပ်အရောက် Dinning Roomထဲမှ ထွက်လာဟန်ရှိတဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော့်မျက်နှာကိုတစ်ချက်အညှိုးမခံတဲ့ Mommy~

Seokjin's Omma;‌“သားလေးအ‌စောကြီးဘယ်သွားမလို့လဲ?”

Seokjin;“ကျောင်းသွားတော့မလို့Mommy”

Seokjin's Omma;“တစ်ခုခုစားသွားအုံးလေ သား..”

Seokjin;“တော်ပြီ Mommy ကျွန်တော် ကျောင်းCanteenမှာပဲစားလိုက်တော့မယ်”

“မုန့်ဖိုးရှိသေးလား?”

Seokjin;“ရှိသေးတယ် နက်ဖြန်မှပဲယူတော့မယ်‌ သွားတော့မယ်နော် တာ့တာMommy”

Seokjin တစ်ယောက် Mrs Kim ရဲ့ပါး‌ပြင်လေးကိုတစ်ချက်နမ်းပြီး သူ့ရဲ့ပြိုင်ကားလှလှလေးဆီကိုထွက်ခွာသွားခဲ့သည်~

~~~~

ကျောင်းဝန်းထဲအရောက် ခြေလှမ်းတို့က Canteen ဆီဦးတည်လာခဲ့တယ်~

Canteen ရောက်တော့ Kooကိုတွေ့တာနဲ့အားရဝမ်းသာဖြင့် Kooထိုင်နေတဲ့ဝိုင်းကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်~

Seokjin;“Koo ဒီနေ့စောတယ်နော် လက်ညိုးလေးကနာနာလေးရောပျောက်သွားပြီလား?”

“.......”

သူရောက်နေတာကိုမသိဟန်ဆောင်ပြီး သူပြောနေတဲ့စကားများကိုလည်းလျစ်လျူရှုထားတဲ့ Koo ကြောင့် သူ Koo အပေါ်ဘာများအမှားလုပ်မိလို့လဲဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်သုံးသပ်နေမိသည်~

Seokjin;“Koo ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားဟင်...”

“....”

Jungkookပုံမှန်အတိုင်းဆို သူ့ဖုန်းကိုမကိုင်တဲ့ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးကို နောက်ဒီလိုမဖြစ်အောင်မှတ်လောက်သားလောက်အောင် အပြစ်ပေးပစ်မှာ~အခုကတော့ကိုယ်ကသူ့ကိုပြန်ပြီး မကြွေကြွေရအောင်ဖန်းတီးနေရတာမို့ မူယာမာယာတွေသုံးပြီး စိတ်ဆိုးနေတာကနေစိတ်ကောက်နေတဲ့ မောင်အဖြစ်ဟန်ဆောင်ရပြန်သည်~

Seokjin;“အဲ့လိုကြီး ကိုယ့်ကို မပလစ်ပါနဲ့...
တစ်ခုခုပြောပါအုံး ကူးငယ်~”

Jungkook;“တော်ပါဗျာ..ဖုန်းဆက်တုန်းကကြမကိုင်ဘဲနဲ့များ.”

နှုတ်ခမ်းလေးကိုဆူထော်ပြီး ပြောနေတာလေးကိုကချစ်စရာကောင်းလိုက်တာဆိုတာ...ဆော့ဂျင်ဒီလိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်လေးမျိုးကိုမြင်ဖူးတာဒါပထမဆုံးပဲ...

Seokjin;“ဘယ်တုန်းကဆက်တာလဲ ကိုယ်မသိလိုက်ဘူး~”

Jungkook;“ဘယ်သိပါ့မလဲ မနေ့တုန်းကခင်ဗျားလေး ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့Qနေမှန်းမှမသိတာ တစ်ခါဆက်လည်းမကိုင်နှစ်ခါဆက်လည်းမကိုင်နဲ့....”

Seokjin;“အာ....မနေ့ကကိုယ်ဖုန်းပြောတာဆိုPark Jimin နဲ့ပဲရှိတာပါ..ဘယ်ကောင်မလေးနဲ့မကြူပါဘူး”

“ဟွန့်..!”

Jimin က Us မှာတောင်ကောင်းကောင်းမနေဘူး..သူ့လူနဲ့ဘာတွေဒီလောက်‌တောင်ပြောနေလဲမသိ ပြန်လာမှတွေ့အုံးမယ်~

Seokjin တစ်ယောက် သူ့ရဲ့လက်ချောင်းလှလှလေးတွေဖြင့် Jungkookပါးလေးကိုတစ်ချက်ဖျစ်လိုက်၍~

Seokjin;“နှုတ်ခမ်းကြီးဆူမနေနဲ့တော့ ကိုယ်ဘာပြန်လုပ်ပေးရင် ဒီကကလေးလေးကစိတ်ဆိုးပြေမှာလဲ ပြော”

Jungkook ကလေးလေး ဆိုတဲ့နာမ်စားကြောင့် ကြိတ်ရယ်နေမိသည်…မောင့်ကိုများကလေးလေးတဲ့ အဲ့ကလေးလေးကမောင့်ကမ္ဘာငယ်ကိုဘယ်လိုတွေသိမ်းသွင်းမလည်း မောင့်ကမ္ဘာငယ်လေးဘယ်သိပါ့မလဲ~

Seokjin;”ပြန်ဖြေပါအုံး ဘာလုပ်ပေးမှစိတ်ဆိုးပြေမှာလဲလို့..”

Jungkook;“စဉ်းစားအုံးမယ်…”

နှုတ်ခမ်းလေးကို မဲ့ရင်းစဉ်းစားနေပုံလေးကအစတကယ်ချစ်စရာကောင်းလိုက်ပုံများ သူဒီလိုကောင်လေးကိုမှ ချစ်စရာလေးလို့မသတ်မှတ်ရင် ကင်မ်ဆော့ဂျင်မျက်လုံးတစ်ခုခုချို့ယွင်းနေလို့ပဲဖြစ်မှာ...

Yoongi;“ဟေ့!!”

သူတို့ရှိရာဝိုင်းသို့ရောက်လာသည့် ယွန်းဂီကိုပြုံးပြလိုက်ရင်း..

Seokjin;“ Yoongi လာထိုင်လေ”

Yoongi;“မထိုင်တော့ဘူး မင်း Taehyung တို့ကိုတွေ့မိလား?”

Seokjin;“ဟင့်အင်း မတွေ့မိဘူး”

Yoongi;“ဒါဆိုငါသွားရှာလိုက်အုံးမယ်”

Seokjin;“အေးအေး”

Min Yoongi ဆိုတဲ့လူထွက်သွားတော့မှ Jungkook တစ်ယောက် Seokjinကို မဝံ့မရဲလေးတစ်ခုခု ပြောချင်နေဟန်ပုံသွင်းလိုက်သည်...

Seokjin;“Koo စဉ်းစားပြီးပြီလား?”

Jungkook;“အဲ့တာကလေ ဟို ဟို ဒီနေ့ကျွန်တော်တို့အတူတူလျှောက်လည်ကြရအောင်...အဲ့လိုလုပ်လို့ရလား? မရရင်လည်းလေ~”

Seokjin;“ဒါလေးများ ထ! အခုပဲသွားကြမယ်
ကိုယ်မင်းအကြိုက်အကုန်လုပ်ပေးမယ်”

Jungkook;“Seokjin တစ်ခုခုအရင်စားလိုက်အုံးလေ”

Seokjin;“မစားတော့ဘူး ကိုယ်တို့လျှောက်လည်ရင်းနဲ့မှစားကြမယ်လေ..”

Jungkook;“ဟုတ်...~”

Seokjinနဲ့ Jungkook  ကျောင်းဝန်းလမ်းဆီကနေထွက်ခွာလာခဲ့သည်~

Seokjin;“ကိုယ်တို့ Bus ပဲစီးသွားကြရအောင် ဖြစ်တယ်မလား?”

Jungkook;“ဆော့ဂျင်သဘော...”

Jungkook စိတ်ထဲအလွန်ပျော်မိသည်။မသိရင် သူနဲ့သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးက ချစ်သူတွေအတိုင်းပဲ...သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းလို့တာ မောင့်ကမ္ဘာငယ်လေးရယ်..သူတော့ဒီအချိန်တွေရပ်ထားချင်သည်..ဒါပေမယ့်အခွင့်အရေးကိုလည်းလက်လွတ်ခံလို့မဖြစ်...မြန်မြန်ဖမ်းယူရမည်..သူမှန်းတာမလွဲဘူးဆို သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးလည်း သူ့ကိုစိတ်ဝင်စားနေတာသေချာတယ်...
တွေ့တာမှမကြာသေးဘဲ သူတော့အဆင့်တက်ဖို့ခြေလှမ်း‌တွေကို လျင်မြန်စွာစလှမ်းတော့မည်...

Seokjin;“ဟိုမှာ Bus ကားတက်လိုက်သွားရအောင်"

Jungkookအဖြေကိုတောင်မစောင့်ဘဲ Seokjin က Jungkookလက်ကိုဆွဲ၍ Bus ပေါ်တက်လာခဲ့သည်~

Bus ကလူရှင်းတာကြောင့် ရုပ်ရှင်ကားတွေထဲကလို ​ဘေးချဥ်းကပ်မတ်တပ်ရပ်ပြီး Romanticပုံစံဖန်တီးလို့မရပေမယ့် သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးနဲ့တော့ စကားတွေအများကြီးပြောခဲ့ကြသည်~

Seokjin;“Koo ကိုယ်တို့အဲ့တာလေးတွေ စွဲရအောင်..”

Jungkook ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြလိုက်တာနဲ့

……

Seokjin;“စပ်လိုက်တာ..”

Jungkook စားနေရင်းမှ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးစပ်တယ်ပြောလို့ လွယ်အိတ်ထဲမှာရှိတဲ့ Banana Milkတစ်ဘူးကို ပိုက်လေးတပ်၍ မောင့်ကမ္ဘာငယ်လေးကိုပေးလိုက်သည်~

Seokjin;“ဒါ Koo အကြိုက်မလား?
Kooဘဲသောက်လိုက်ပါ...”

Jungkook;“အတူတူသောက်လည်းရတာပဲကိုဆော့ဂျင်အရင်နည်းနည်းလောက်သောက်လိုက်ပါ ဆော့ဂျင်ကြည့်ရတာတော်တော်စပ်နေပုံပဲ နှုတ်ခမ်းတွေတောင်‌ တော်တော်ရဲနေပြီ...”

Seokjin;“ဒါဆိုအားမနာတော့ဘူး သောက်မယ်နော်”

Jungkook;“ဟုတ်...”

Jungkookတစ်ယောက် မေးလေးထောက်၍ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကိုပစ်မှားမိနေပြန်ပြီ... လူကနေရင်းထိန်းရင်းရှိန်လာသလားမှတ်ရတယ် ရင်တွေကလည်းအခုန်မြန်လွန်းလို့ ဒီအချိန် နှလုံးခုန်းနှုန်းတိုင်းကြည့်ရင်း ၁၀၀ကျော်နေမှာအသေအချာပင်~

Seokjin;“Koo ယူလေ!”

ဆော့ဂျင်ရဲ့အသံကြားတော့မှ ခုနကဆော့ဂျင်ကိုတိုက်လိုက်တဲ့ Banana Milkဗူး‌လေးကိုပြန်ယူလိုက်ပြီး သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ထိခွင့်ရထားတဲ့  ပိုက်လေးပေါ်ကို မောင့်နှုတ်ခမ်းလေးထပ်တင်ပစ်လိုက်သည်~

သွယ်ဝှက်နမ်းတာတောင် ဒီလောက်ရင်ခုန်ဖို့ကောင်းနေတာသူ့ကို သူ့ကမ္ဘာငယ်လေး‌ဘာတွေနဲ့ပြုစားထားလို့ပါလိမ့်!

သောက်ဖူးသမျှ Banana Milkထဲ သောက်လို့အကောင်းဆုံးပဲ!

တစ်နေ့လုံးစားလိုက်သောက်လိုက်နဲ့ Seoulမြို့ရဲ့ နေရာတော်တော်များများကိုရောက်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်~

Seokjin;“Koo အရုပ်ကောက်ကြရအောင်~”

Seokjin လက်ညှိုးထိုးပြတဲ့နေရာလေးကိုကြည့်လိုက်‌တော့

Jungkook;“မောင်..အဟမ်း ကျွန်တော်ကောက်ပေးမယ်ဆော့ဂျင်”

ပါးစပ်ကနေလစ်ကနဲမောင်လို့ထွက်သွားမိလို့ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အရုပ်တွေကိုသာကြည့်နေတာကြောင့် မရိပ်မိလိုက်...

Jungkook သူ့ကမ္ဘာငယ်‌လေးလိုချင်နေတဲ့ အဖြူရောင်အရုပ်လေးကို တစ်ခေါက်ထဲနဲ့ရအောင်ကောက်နိုင်ခဲ့လို့ သူကမ္ဘာငယ်လေးက သဘောတကျလက်ခုပ်တွေပါတီးနေသေးတာ ဘယ်သူက ကလေးလည်းဆိုတာ  သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးကသိမယ့်ပုံမပေါ် သူ့ကိုသာကလေးဇာတ်သွင်းနေတဲ့ တကယ်တမ်းကလေးကထိုကောင်လေးကိုယ်တိုင်ဖြစ်နေခဲ့တာ..

Seokjin;“ကလေးလေးက တော်လိုက်တာ!”

Jungkook;“ခစ်ခစ်..”

Seokjin တစ်ယောက် Koo ကောက်ပေးထားတဲ့ အရုပ်လေးကိုပိုက်၍ တစ်လမ်းလုံးစကားတစ်တွတ်တွတ်ပြောလာခဲ့သည်~

ဒုန်း!

လမ်းကြာထဲကနေ ထွက်လာတဲ့ လူရဲ့ဝင်တိုက်မှုကြောင့် ဆော့ဂျင်လက်မှာ ကိုင်ထားတဲ့ အဖြူရောင်အရုပ်လေးဟာ အောက်သို့ပြုတ်ကျသွားခဲ့သည်~

Seokjin မြေပြင်ပေါ်ကျသွားတဲ့ အရုပ်လေးကိုကောက်၍ ဖုန်အနည်းငယ်ကိုခါလိုက်၍

“လူတစ်ယောက်လုံးလာတာမမြင်ဘူးလား?”

Seokjin;“ဒီမှာ ခင်ဗျားရဲ့မျက်လုံးတွေကမ်းနေလို့ လူတစ်ယောက်လုံးလာနေတာတောင်မမြင်တာလေ မျက်လုံးဆေးခန်းပြသင့်နေပြီ ကြာရင်ကမ်းသွားလိမ့်မယ်”

“အို့ အလှလေးကအစွာလေးပဲ”

Seokjin;“ဒီခွေး#_&+$”

Jungkook;“လာပါ ဆော့ဂျင်ရယ် ပြန်ရအောင်”

Jungkookလည်း ဆော့ဂျင်လက်ကိုဆွဲပြီးပြန်ဖို့သာပြောလိုက်သည်…သူ့ရဲ့ကျန်လက်တစ်ဖက်ကကျစ်နေအောင်စုတ်ထားတဲ့ လက်သီးကိုတော့ ဟိုကောင်မြင်မှာမဟုတ်…ဒီညတော့မောင်အလုပ်များတော့မယ် မောင့်ကမ္ဘာငယ်ရေ....

ထိုနေ့က ကောင်လေးတစ်ယောက် Seoulမြို့ရဲ့ လမ်းကြားတစ်ခုမှာ တစ်ကိုယ်လုံးရာစရာမရှိအောင်ဖူးယောင်ပြီး အရိုက်ခံထားရတာကိုမည်သူမျှသိကြမည်မဟုတ်ပါ...

Upလိုက်ပါပြီဗျို့💜

Zawgyi;

ဒီေန႔ဟာေက်ာင္းဖြင့္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္တစ္ေယာက္ Kooကိုေတြ႕ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔အိပ္ရာအေစာႀကီးႏိုးေနခဲ့သည္~

ေတြ႕တဲ့စာအုပ္‌ေတြကိုလြယ္အိတ္ထဲထည့္၍ ကားေသာ့ေလးကိုညာဘက္လက္ညိဳးမွာ ေဝ့ရမ္းရင္းေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့သည္~

ေအာက္ထပ္အေရာက္ Dinning Roomထဲမွ ထြက္လာဟန္႐ွိတဲ့ ငယ္ငယ္ထဲက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုတစ္ခ်က္အညိႇဳးမခံတဲ့ Mommy~

Seokjin's Omma;‌သားေလးအ‌ေစာႀကီးဘယ္သြားမလို႔လဲ?

Seokjin;ေက်ာ္ ေက်ာင္းသြားမလို႔Mommy

Seokjin's Omma;တစ္ခုခုစားသြားအုံးေလ

Seokjin;ေတာ္ၿပီ Omma ေက်ာ္ ေက်ာင္းCanteenမွာပဲစားလိုက္ေတာ့မယ္

မုန္႔ဖိုး႐ွိေသးလား?

Seokjin;႐ွိေသးတယ္ နက္ျဖန္မွပဲယူေတာ့မယ္‌ ေက်ာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ တာ့တာMommy

Seokjin တစ္ေယာက္ Mrs Kim ရဲ႕ပါး‌ျပင္ေလးကိုတစ္ခ်က္နမ္းၿပီး သူ႕ရဲ႕ၿပိဳင္ကားလွလွေလးဆီကိုထြက္ခြာသြားခဲ့သည္~

ေက်ာင္းဝန္းထဲအေရာက္ ေျခလွမ္းတို႔က Canteen ဆီဦးတည္လာခဲ့တယ္~

Canteen ေရာက္ေတာ့ Kooကိုေတြ႕တာနဲ႔အားရဝမ္းသာျဖင့္ Kooထိုင္ေနတဲ့ဝိုင္းကိုဝင္ထိုင္လိုက္သည္~

Seokjin;Koo ဒီေန႔ေစာတယ္ေနာ္ လက္ညိဳးေလးကနာနာေလးေရာေပ်ာက္သြားၿပီလား?

........

သူေရာက္ေနတာကိုမသိဟန္ေဆာင္ၿပီး သူေျပာေနတဲ့စကားမ်ားကိုလည္းလ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတဲ့ Koo ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မဆိုးရက္ သူ႕အေပၚဘာမ်ားအမွားလုပ္မိလို႔လဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္သုံးသပ္ေနမိသည္~

Seokjin;Koo ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားဟင္...

......

Jungkookပုံမွန္အတိုင္းဆို ေမာင့္ဖုန္းကိုမကိုင္တဲ့ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးကို ေနာက္ဒီလိုမျဖစ္ေအာင္မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ အျပစ္ေပးပစ္မွာ~အခုကေတာ့ကိုယ္ကသူ႕ကိုျပန္ၿပီး မေႂကြေႂကြရေအာင္ဖန္းတီးေနရတာမို႔ မူယာမာယာေတြသုံးၿပီး စိတ္ဆိုးေနတာကေနစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ေမာင္အျဖစ္ဟန္ေဆာင္ရျပန္သည္~

Seokjin;အဲ့လိုႀကီး ကိုယ့္ကို မပလစ္ပါနဲ႔...

Jungkook;ေတာ္ပါဗ်ာ..ဖုန္းဆက္တုန္းကက်မကိုင္ဘဲနဲ႔မ်ား....

Seokjin;ဘယ္တုန္းကဆက္တာလဲ ကိုယ္မသိလိုက္ဘူး

Jungkook;ဘယ္သိပါ့မလဲ မေန႔တုန္းကခင္ဗ်ားေလး ဘယ္ေကာင္မေလးနဲ႔Qေနမွန္းမွမသိတာ တစ္ခါဆက္လည္းမကိုင္ႏွစ္ခါဆက္လည္းမကိုင္နဲ႔....

Seokjin;အာ....မေန႔ကကိုယ္ဖုန္းေျပာတာဆို
Park Jimin နဲ႔ပဲ႐ွိတာပါ....

Jungkook;ဟြန္႔....

ဒီ Park Jimin ကေလ Us မွာေတာင္ေကာင္းေကာင္းမေနဘူး ငါလူနဲ႔ဘာေတြဒီေလာက္‌ေတာင္ေျပာေနလဲမသိ ျပန္လာမွဒင္းနဲ႔ေတြ႕အုံးမယ္...

Seokjin တစ္ေယာက္ သူ႕ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းလွလွေလးေတြျဖင့္ Jungkookပါးေလးကိုတစ္ခ်က္ဖ်စ္လိုက္ၿပီး...

Seokjin;ႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူမေနနဲ႔ေတာ့ ကိုယ္ဘာျပန္လုပ္ေပးရင္ ဒီကကေလးေလးကစိတ္ဆိုးေျပမွာလဲ

Jungkook ကေလးေလး ဆိုတဲ့နာမ္စားေၾကာင့္ ႀကိတ္ရယ္ေနမိသည္ ေမာင့္ကိုမ်ားကေလးေလးတဲ့ အဲ့ကေလးေလးကေမာင့္ကမ႓ာငယ္ကိုဘယ္လိုေတြသိမ္းသြင္းမလည္း ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးမသိပါဘူးေနာ္....

Seokjin;ျပန္ေျဖပါအုံး ဘာလုပ္ေပးမွစိတ္ဆိုးေျပမွာလဲလို႔....

Jungkook;စဥ္းစားအုံးမယ္

Seokjin;စဥ္းစားပါဗ်ာ...

Yoongi;ေဟ့

Seokjin;ေဟာ Yoongi လာထိုင္ေလ

Yoongi;မထိုင္ေတာ့ဘူး မင္း Taehyung တို႔ကိုေတြ႕မိလား

Seokjin;ဟင့္အင္းမေတြ႕မိဘူး

Yoongi;ဒါဆိုငါသြား႐ွာလိုက္အုံးမယ္

Seokjin;ေအးေအး

Yoongi ထြက္သြားေတာ့မွ Jungkook တစ္ေယာက္ Seokjinကို မဝံ့မရဲေလးတစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနဟန္~

Seokjin;Koo ဘာေျပာမလို႔လဲ?

Jungkook;အဲ့တာကေလ ဟို ဟို ဒီေန႔ကြၽန္ေတာ္တို႔အတူတူေလွ်ာက္လည္ၾကရေအာင္...

Seokjin;ဒါေလးမ်ား ထ အခုသြားၾကမယ္

Jungkook; Seokjin တစ္ခုခုစားအုံးေလ

Seokjin;မစားေတာ့ဘူး ကိုယ္တို႔ေလွ်ာက္လည္ရင္းနဲ႔မွစားၾကမယ္ေလ...

Jungkook;ဟုတ္....

Seokjinနဲ႔ Jungkook  ေက်ာင္းဝန္းလမ္းဆီကေနထြက္ခြာလာခဲ့သည္~

Seokjin;ကိုယ္တို႔ Bus ပဲစီးသြားၾကရေအာင္ ျဖစ္တယ္မလား?

Jungkook;ေဆာ့ဂ်င္သေဘာ...

Jungkook စိတ္ထဲအလြန္ေပ်ာ္မိသည္ မသိရင္ေမာင္နဲ႔ေမာင္ကမ႓ာငယ္ေလးက ခ်စ္သူေတြအတိုင္းဘဲ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလို႔တာ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးရယ္...

Seokjin;ဟိုမွာ Bus ကားတက္လိုက္သြားရေအာင္ ...

Seokjin တစ္ေယာက္ Jungkookအေျဖကိုေတာင္မေစာင့္ဘဲ Jungkookလက္ကိုဆြဲ၍ Bus ေပၚတက္လာခဲ့သည္~

Bus ကလူ႐ွင္းတာေၾကာင့္ ႐ုပ္႐ွင္ကားေတြထဲကလို Jungkook Dramaဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို Romanticပုံစံဖန္တီးလို႔မရေပမယ့္ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးနဲ႔ေတာ့ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာခဲ့ရတယ္~

Seokjin;Koo ကိုယ္တို႔အဲ့တာေလးေတြ စြဲရေအာင္..

Jungkook ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပလိုက္တာနဲ႔
Seokjin ဆိုင္႐ွင္အန္တီႀကီးကိုမွာလိုက္သည္~

Seokjin;စပ္လိုက္တာ..

Jungkook စားေနရင္းမွ သူ႕ကမ႓ာငယ္ေလးစပ္တယ္ေျပာလို႔ လြယ္အိတ္ထဲမွာ႐ွိတဲ့ Banana Milkတစ္ဘူးကို ပိုက္ေလးတပ္၍ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးကိုေပးလိုက္သည္~

Seokjin;ဒါ Koo သိပ္ႀကိဳက္တာမလား Kooဘဲေသာက္လိုက္....

Jungkook;အတူတူေသာက္လည္းရတာပဲကို
ေဆာ့ဂ်င္အရင္နည္းနည္းေလာက္ေသာက္လိုက္ပါ ေဆာ့ဂ်င္ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္စပ္ေနပုံပဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြေတာင္‌ ေတာ္ေတာ္ရဲေနၿပီ...

Seokjin;ဒါဆိုအားမနာေတာ့ဘူး ေသာက္မယ္ေနာ္

Jungkook;အင္း

Jungkookတစ္ေယာက္ ေမးေလးေထာက္၍ သူ႕ကမ႓ာငယ္ေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းရဲရဲေလးကိုပစ္မွားမိေနၿပီး လူကေနရင္းထိန္းရင္း႐ွိန္လာသလားမွတ္ရတယ္ ရင္ေတြကလည္းအခုန္ျမန္လြန္းလို႔ ဒီအခ်ိန္ ႏွလုံးခုန္းႏႈန္းတိုင္းၾကည့္ရင္း ၁၀၀ေက်ာ္ေနမွာအေသအခ်ာပင္~

Seokjin;Koo ယူေလ

ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕အသံၾကားေတာ့မွ ခုနကေဆာ့ဂ်င္ကိုတိုက္လိုက္တဲ့ Banana Milkဗူး‌ေလးကိုျပန္ယူလိုက္ၿပီး ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ထိခြင့္ရထားတဲ့  ပိုက္ေလးေပၚကို ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေလးထပ္တင္ပစ္လိုက္သည္~

သြယ္ဝွက္နမ္းတာေတာင္ ဒီေလာက္ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းေနတာ ေမာင့္ကိုေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလး‌ဘာေတြနဲ႔ျပဳစားထားလို႔ပါလိမ့္!

ေသာက္ဖူးသမွ် Banana Milkထဲ ေသာက္လို႔အေကာင္းဆုံးပဲ!

တစ္ေန႔လုံးစားလိုက္ေသာက္လိုက္နဲ႔ Seoulၿမိဳ႕ရဲ႕ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္~

Seokjin;Koo အ႐ုပ္ေကာက္ၾကရေအာင္~

Seokjin လက္ညိႇဳးထိုးျပတဲ့ေနရာေလးကိုၾကည့္လိုက္‌ေတာ့

Jungkook;ေမာင္..အမ္း ကြၽန္ေတာ္ေကာက္ေပးမယ္ေဆာ့ဂ်င္

ပါးစပ္ကေနလစ္ကနဲေမာင္လို႔ထြက္သြားမိလို႔ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အ႐ုပ္ေတြကိုသာၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ ေတာ္ပါေသးသည္~

Jungkook ေမာင့္ကမ႓ာငယ္‌ေလးလိုခ်င္ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္အ႐ုပ္ေလးကို တစ္ေခါက္ထဲနဲ႔ရေအာင္ေကာက္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးက သေဘာတက်လက္ခုပ္ေတြပါတီးေနေသးတာ
ဘယ္သူက ကေလးလည္းဆိုတာ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေလးကသိမယ့္ပုံမေပၚ ေမာင့္ကိုသာကေလးဇာတ္သြင္းေနတဲ့ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ရယ္ပါ...

Seokjin;ကေလးေလးက ေတာ္လိုက္တာ

Jungkook;Imm ကြၽန္ေတာ္ကဘက္စုံေတာ္တယ္

Seokjin တစ္ေယာက္ Koo ေကာက္ေပးထားတဲ့ အ႐ုပ္ေလးကိုပိုက္၍ တစ္လမ္းလုံးစကားတစ္တြတ္တြတ္ေျပာလာခဲ့သည္~

ဒုန္း

လမ္းၾကာထဲကေန ထြက္လာတဲ့ လူရဲ႕ဝင္တိုက္မႈေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္လက္မွာ ကိုင္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္အ႐ုပ္ေလးဟာ ေအာက္သို႔ျပဳတ္က်သြားခဲ့သည္~

Seokjin ေျမျပင္ေပၚက်သြားတဲ့ အ႐ုပ္ေလးကိုေကာက္၍ ဖုန္အနည္းငယ္ကိုခါလိုက္ၿပီး

?လူတစ္ေယာက္လုံးလာတာမျမင္ဘူးလား?

Seokjin;ဒီမွာ ခင္ဗ်ားရဲ႕မ်က္လုံးေတြကမ္းေနလို႔ လူတစ္ေယာက္လုံးလာေနတာေတာင္မျမင္တာေလ မ်က္လုံးေဆးခန္းျပသင့္ေနၿပီ ၾကာရင္ကမ္းသြားလိမ့္မယ္

?အို႔ အလွေလးကအစြာေလးပဲ

Seokjin;ဒီေခြး#_&+$

Jungkook;လာပါ ေဆာ့ဂ်င္ရယ္ ျပန္ရေအာင္

Jungkookလည္း ေဆာ့ဂ်င္လက္ကိုဆြဲၿပီးျပန္ဖို႔သာေျပာလိုက္သည္ ေမာင့္ရဲ႕က်န္လက္တစ္ဖက္ကက်စ္ေနေအာင္စုတ္ထားတဲ့ လက္သီးကိုေတာ့ ဟိုေကာင္ျမင္မွာမဟုတ္ ဒီညေတာ့ေမာင္အလုပ္မ်ားေတာ့မယ္ ေမာင့္ကမ႓ာငယ္ေရ....

ထိုေန႔က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ Seoulၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းၾကားတစ္ခုမွာ တစ္ကိုယ္လုံးရာစရာမ႐ွိေအာင္ဖူးေယာင္ၿပီး အ႐ိုက္ခံထားရတာကိုမည္သူမွ်သိၾကမည္မထင္ပါ....

Upလိုက္ပါၿပီဗ်ိဳ႕💜