Unicode;

"Koo ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"

Jungkook;“ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ!!“

Seokjin;“ Jungkook မင်းငါ့ကိုနောက်နေတာမလား!”

Jungkook;“ခင်ဗျားနဲ့ကျုပ်ကသိမှာမသိတာကို ဘာလို့ကျုပ်ကနောက်ရမှာလဲ!”

Koo ရဲ့အကြည့်တွေဟာအရင်ကနဲ့မတူ စိတ်ဆိုးလာရင်ကြည့်တတ်တဲ့ ခက်ထန်တဲ့အကြည့်တွေ
ဖြင့်သာ အလိုမကျဟန်တောက်လျှောက်ကြည့်နေတော့သည်..Koo ဘာဖြစ်နေတာလဲ အခုသူကျွန်တော့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားကျွန်တော့်ဘာအမှားမှလုပ်မထားဘူးလေ...

Seokjin; “Jungkook မင်းစိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုအကြောင်းအရင်းပြောကွာ ငါမင်း‌ကျေနပ်တဲ့ချော့မယ်..တောင်းပန်မယ်လေ နော်”

Jungkook;“တယ်ခက်ပါလား ခင်ဗျားလူစကားနားမလည်ဘူးလား ခင်ဗျားကိုမသိဘူး အခုကျုပ်အခန်းထဲကထွက်သွား!”

သူအတတ်နိုင်ဆုံး ချော့ဖို့တောင်းပန်ဖို့အထိပြောတာတောင် အဆုံးထိ ခက်ထန်တဲ့အကြည့် မာကျောတဲ့လေသံဟာလျော့သွားခြင်းအလျင်းမရှိတဲ့အပြင် ကြားရတဲ့စကားလုံး‌တွေကြောင့်လူကစိတ်တိုချင်လာသည်~ နဂိုထဲကကိုယ်ရဲ့ Typeကဘယ်သူ့အကြောမှမခံနိုင်တဲ့စိတ်ရှိတာကြောင့် ပတ်တီးအဖွေးသားနဲ့ Koo ကိုအော်လိုက်မိသည်~

Seokjin;“Jeon Jungkook!!!”

Jimin လည်း ‌Uncle Jeon တို့ပြောသွားသမျှစကားတွေကိုပြန်စဉ်းစားနေတုန်း အခန်းထဲကနေအကျယ်ကြီးကြားလိုက်ရတဲ့ အသံကြောင့် Jiminအပြင် သူနဲ့အတူတူရှိနေတဲ့ Eunwooနဲ့ Yoongi ပါ Jungkook အခန်းဆီပြေးဝင်လာကြသည်~

Jimin;“ဘာဖြစ်တာလဲ Babe!”

Jungkook ထိုင်နေရင်းမှ Seokjinကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး...

Jungkook;“ဟေ့လူတွေ! သူ့ကိုခေါ်သွားစမ်းဗျာ အော်ကျယ်အော်ကျယ်နဲ့နားညီးတယ်...”

ဆေးသွင်းထားတဲ့ဘက်မဟုတ်တဲ့လက်တစ်ဖက်မှ နားထဲကိုလက်ချောင်းလေးထည့်၍ သူ့နားငြီးကြောင်းအကဲပိုပြောလာတဲ့ Jungkook ဟာ အတိတ်မေ့နေတာတောင် မခန့်လေးစားနဲ့မာကျောတုန်း...

Uncle Jeon ပြောပုံအရ Jungkook က Accident ဖြစ်တုန်းက ခေါင်းကိုထိသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့် အတိတ်ကိုမမှတ်မိနိုင်ဘူး...မှတ်ဉာဏ်အားတိုးဆေးတွေပုံမှန်တိုက်ရင်နဲ့ သူသတိရနိုင်မယ့်အမှတ်ရစရာတွေဖန်တီးပေးရင်အတိတ်ကိုပြန်မှတ်မိလာနိုင်တယ်တဲ့...

Jimin;“ ဘေဘီသွားရအောင်နော်...”

Seokjin;"မသွားဘူး ငါJungkook နဲ့စကားပြောအုံးမယ်...

Jungkook;“ Jungkook ဆိုတာဘယ်သူလဲ အဲ့တာကျုပ်လား အားးးးးးထွက်သွားကြပါတော့ တောင်းပန်ပါတယ်..စဉ်းစားရလွန်းလို့ခေါင်းတွေပေါက်ထွက်တော့မယ်...!”

နားနှစ်ဖက်ကိုပိတ်ပြီးအော်ဟစ်‌နေတဲ့ Jungkook ကြောင့် Seokjin တစ်ယောက် Jungkook ပုံစံကိုအနည်းငယ်ရိပ်မိသွားတော့သည်...
Jungkook ထိုင်နေတာနဲ့အညီ Seokjinနေလိုက်ပြီး Jungkookလက်လေးကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်၍...

Seokjin;“ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်..Koo ဘာမှလည်းမစဉ်းစားနဲ့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်..”

သူ့ကိုမကြည့်ဘဲ ပြတင်းပေါက်ကိုသာ ငေးကြည့်နေတဲ့ Jungkookကိုအားပေးစကားသာပြော၍
Jimin တို့နဲ့အတူပြန်ထွက်လာခဲ့သည်~

Jungkook သူ့လက်ကိုဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ ကောင်လေးအနားကထွက်သွားတော့မှ ထိုကောင်လေးနောက်ကျောကိုအကြည့်ပို့မိတော့ ထိုကောင်လေးကိုနောက်ထပ်ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ လက်တွဲသွားတာကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်~

တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ရင်ဘတ်ထဲမှာဟာတာတာနဲ့ တစ်ခုခုကိုအလိုမကျသလိုဖြစ်လာတော့သည်~

~~~

Jimin အခန်းပြင်အရောက် Seokjin ရဲ့တစ်ခုခုစဉ်းစားနေဟန်ဖြင့် မတ်တပ်လေးရပ်ရင်းခပ်တွေတွေလေးဖြစ်နေတာကြောင့် Jimin အဆင်ပြေမပြေမေးရတော့သည်~

Jimin;“Babe အဆင်ပြေလား?”

Seokjin;“Koo ကအတိတ်မေ့သွားတာလား?”

Jimin; “Uncle Jeon တို့ကို Doctor ပြောတာတော့Jungkook က Accident ဖြစ်တုန်းက ခေါင်းကိုထိသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့် အတိတ်ကိုမမှတ်မိနိုင်ဘူးတဲ့ မှတ်ဉာဏ်အားတိုးဆေးတွေပုံမှန်တိုက်ရင်နဲ့ သူသတိရနိုင်မယ့်အမှတ်ရစရာတွေဖန်တီးပေးရင်အတိတ်ကိုပြန်မှတ်မိလာနိုင်တယ် အဲ့တာကြောင့်အများကြီးမစိုးရိမ်ပါနဲ့..Jungkook ကအကုန်လုံးကိုပြန်မှတ်မိလာမှာပါ...”

Seokjin;“ငါဆရာဝန်နဲ့သွားတွေ့ချင်တယ် Jiminie”

Jimin;“Jungkook မိဘတွေအခုနောက်တစ်ခေါက်သွားတွေ့တယ် စိတ်မပူနဲ့ သူတို့တွေ Jungkook ကို VIP အခန်းပါရွှေ့ဖို့လုပ်နေတယ်...”

Yoongi; “Seokjin မင်းမိဘတွေကိုလည်း ဖုန်းဆက်လိုက်အုံး သူတို့မင်းကိုစိတ်ပူနေတယ်”

Seokjin;"ငါ့ဖုန်းက Jungkook ဆီမှာ"

Jimin;"ရော့ ကိုယ့်ဖုန်းနဲ့ဆက်လိုက်.."

Seokjin လည်း Jimin ဖုန်းနဲ့သူ့မိဘတွေကို အကျိုး‌အကြောင်းပြောပြလိုက်ပြီး စိတ်မပူဖို့လည်းထပ်ခါထပ်ခါမှာလိုက်သည်~

.
.
.

ဒီ‌နေ့နဲ့ဆို Koo ကျွန်တော့်ကိုမေ့သွားတာတစ်ပတ်ပြည့်ခဲ့ပြီ...အချိန်တွေသာနောက်ပြန်လှည့်လို့ရမယ်ဆိုကျွန်တော် Pizza သွားမဝယ်ခိုင်းဘဲနေမိမှာ....

Busan က Jiminie အိမ်မှာ ကျွန်တော်တို့တွေစုနေဖြစ်ခဲ့ကြသည်~ကျွန်တော့်အိမ်က မိဘတွေကလည်း Seoul ကိုပြန်လာဖို့ခေါ်နေကြပေမယ့် ကျွန်တော်ကတော့ ဇွဲကောင်းကောင်းနဲ့ Koo မှတ်ဉာဏ်တွေပြန်ရတော့မှ Koo နဲ့အတူတူပြန်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်~

နိုင်ငံခြားကိုပြန်ဖို့ တကဲကဲလုပ်နေတဲ့ Jungkook မိဘတွေကိုလည်းကျွန်တော့်မှာတား‌ရသေးသည်~

Koo ကတော့ဒီတစ်ပတ်အတွင်းမှာ ဘယ်သူမှသူ့အခန်းထဲကိုဝင်မခိုင်းခဲ့..သူမိဘတွေတောင်ဝင်ခွင့်မရကြ‌ပေ~သူ့အခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ အော်ဟစ်ပြီး ထွက်သွားဖို့ပဲပြောနေတော့သည်..တာဝန်ကျဆရာဝန်တွေနဲ့ Nurse တွေကသာသူ့အခန်းထဲမှာ ဝင်ထွက်ခွင့်ရသည်~

ကျွန်တော်‌ကတော့ Koo ကိုအပြင်ကနေသာလှမ်းကြည့်နေရတဲ့ဘဝ~

Jimin နဲ့ Yoongi လိုအပ်တာတွေသွားဝယ်နေတုန်း Seokjinတစ်ယောက်ထဲ Jungkook အခန်းရှေ့က ခုံတန်းလျားလေးမှာထိုင်နေတဲ့အချိန် Jungkookရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ Eunwooဆိုတဲ့တစ်ယောက်ရောက်လသည်…

Eunwoo;“ဟို Jungkook အခြေအနေရောဘယ်လိုလဲ?”

Seokjin;“ဒီလိုပါပဲ အခုထိ သူအခန်းထဲပေးမဝင်သေးဘူး..”

Eunwoo;“ဒါနဲ့ဖြစ်ခဲ့သမျှကိစ္စတွေက ငါ့ပယောဂ မကင်းတာမို့တောင်းပန်ပါတယ် Seokjin...”

Seokjin;“လောင်းထားတဲ့ကိစ္စမလား အဲ့တာဆိုထားလိုက်ရတယ် ငါ့စိတ်ထဲမှာဘာမှမရှိတော့ဘူး...”

Eunwoo;“မင်းကို ဂျောင်ကြီးခိုးပြေးတာရောပါပါတယ် ဟီး..”

Seokjin;“အော့ မင်းစနက်ပေါ့လေ..”

Eunwoo;“ဂျောင်ကြီး ဗျူဟာအတိုင်းလုပ်ရတာပါကွာ သူကတစ်ချက်လွှတ်အမိန့်နဲ့ငါ့ခိုင်းတော့လည်းမငြင်းရဲပါဘူး ဟီးဟီး...”

Seokjin နဲ့ Eunwoo စကားပြောနေချိန် Jungkook အခန်းထဲမှာထွက်လာတဲ့ Nurseနှစ်ယောက်ရဲ့စကားကြောင့် Seokjin စိတ်ထဲထောင်းခနဲ..

"ကောင်လေးကတော်တော်ချောတယ်နော် အဲ့တာကြောင့် တခြားNurse တွေကလည်း‌ဒီကိုပဲလာချင်နေကြတာထင်ပါရဲ့"

"ငါ့ကောင်လေးသာဖြစ်လိုက်ရင်ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်မလဲ လူနာဝတ်စုံလေးနဲ့တောင်ချောပြီး ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလည်း ...”

Seokjin;“ဒီမှာ! Nurse က Nurse လိုမနေဘဲ ဘာလို့အာရိုက်နေရတာလဲ!! ”

"ဘယ်သူပါလဲ"

Seokjin;“နင်တို့ချောတယ်ပြောနေတဲ့ အထဲကကောင်လေးရဲ့ယောက်ျားပဲ ရှင်းလား!!”

"တောင်းပန်ပါတယ်ရှင့်"

Seokjin;“ကျန်တဲ့ဟာတွေကိုလည်းပြောလိုက်ဒီမှာအလုပ်ဆက်လုပ်ချင်သေးတယ်ဆိုရင် ငါ့ကောင်လေးကို ပြစ်မှားမနေနဲ့လို့..ငါဘယ်သူလဲ‌ဆိုတာပါစုံစမ်းထားခိုင်းလိုက်!”

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"

ဒီဆေးရုံရဲ့ ရှယ်ယာအများဆုံးက မွေးသမိခင်ကျေးဇူးရှင်ကြီးမို့ Seokjin ရှယ်ယာအားကိုးနဲ့ခြိမ်းခြောက်လိုက်ခြင်းပင်~

Nurse ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လည်း အသက်တောင်မရှူရဲသလောက်ဖြစ်သွားကြလေသည်~မျက်နှာလေးတွေလည်းငုံ့၍ ထွက်သွားကြလေတော့သည်~

Eunwoo တစ်ယောက်ကတော့ Jungkook ဘယ်လိုတွေပျိုးထားလို့ Kim Seokjin တို့ဆက်ဆက်ထိမခံဖြစ်နေရလည်းဆိုတာ Jungkookအတိတ်မေ့တာပျောက်သွားတဲ့နေ့ မေးကိုမေးရမယ်ဟူ၍ တွေးနေတော့သည်..

.
.
.

Seokjin ဒီနေ့တော့ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်
ဂျောင်ကုအခန်းထဲသူဝင်လို့ အော်ချင်လည်းအော်ထုချင်လည်းထု ရိုက်ချင်လည်းရိုက်ပေတော့ ဒီနေ့တော့ဝင်ရမယ်ဆိုပြီး အားတင်းလာခဲ့သည်~

Seokjin အခန်းထဲအရောက်မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ထဲကသွေးတွေတောင်ပြောင်းပြန်စီးချင်သွားသည်~

ဆရာဝန် Long coat နဲ့ ဆရာဝန်မက ဆရာဝန်အလုပ်မလုပ်ဘဲ အခုငါ့ကောင်လေးကို ဆန်ပြုတ်ဟူးဟူး မှုတ်တိုက်နေတယ်တဲ့လား အဟက် ရယ်ရတယ်…

" ဆရာဝန်မ အခုဘာလုပ်နေတာလဲ"

“ဆ ဆရာဝန်မ...”

Seokjin;“ဘာလဲအဒေါ်ကြီးက ဆရာဝန်မမဟုတ်လို့ ဆရာဝန်ထီး လား!”

“အ အဒေါ်ကြီး...”

Seokjin;“ဒီဆေးရုံမှာအလုပ်လုပ်တဲ့သူတွေက စနိုက်ကျော်ဖို့ကျန်တဲ့နေတဲ့သူတွေပဲလား ဟမ်!”

Jungkook;“ခင်ဗျားအထင်မလွဲပါနဲ့ ဒါကအရမ်းပူနေလို့..”

Seokjin;“Jeon Jungkook Shi ကခေါင်းပဲထိတာလေ ဒီဆန်ပြုတ်လေးတောင်ကိုယ်ဘာသာမှုတ်မသောက်တတ်တော့ဘူးလား!?”

Jungkook;“ကျစ်!”

Seokjin;“အဟင့် Jeon Jungkook အကျင့်မကောင်းဘူး ငါတို့ကိုကျတော့နှင်လိုက်အော်လိုက်လုပ်တယ်  ဒီဆေးရုံကဟာတွေကိုကျတော့ ဗြဲ....”

Seokjin တစ်ယောက်ကြမ်းပြင်ကိုဖင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး Jungkook မချော့ချော့အောင်တမင်အော်ငိုပြနေလိုက်တော့သည်~

Jungkook ပြာပြာသလဲလဲဖြင့် ‌လက်က‌ဆေးသွင်းထားတဲ့ပိုက်‌ တွေကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်၍ Seokjin ဆီပြေးဆင်းလာတော့သည်...

Jungkook;“ဟို ခင်ဗျားလေးမငိုပါနဲ့နော် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ခင်ဗျားလေးမျက်‌ရည်တွေကိုမမြင်ချင်ဘူး အဲ့တာကြောင့်တိတ်ပါနော်...”

အပ်ပုဒိတ်မှန်နေတယ်ယို့🙊💗

Zawgyi;

"Koo ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား"

Jungkook;ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ!!

Seokjin; Jungkook ငါ့ကိုေနာက္ေနတာမလားဟင္

Jungkook;ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ဳပ္ကသိမွာမသိတာကို ဘာလို႔က်ဳပ္ကေနာက္ရမွာလဲ!

Koo ရဲ႕အၾကည့္ေတြဟာအရင္ကနဲ႔မတူ စိတ္ဆိုးလာရင္ၾကည့္တတ္တဲ့ ခက္ထန္တဲ့အၾကည့္ေတြ
ျဖင့္သာ အလိုမက်ဟန္ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္..Koo ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အခုသူကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားကြၽန္ေတာ့္ဘာအမွားမွလုပ္မထားဘူးေလ...

Seokjin; Jungkook မင္းစိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုအေၾကာင္းအရင္းေျပာကြာ ငါမင္း‌ေက်နပ္တဲ့ေခ်ာ့မယ္..ေတာင္းပန္မယ္ေလ ေနာ္

Jungkook;တယ္ခက္ပါလား ခင္ဗ်ားလူစကားနားမလည္ဘူးလား ခင္ဗ်ားကိုမသိဘူး အခုက်ဳပ္အခန္းထဲကထြက္သြား!

သူအတတ္ႏိုင္ဆုံး ေခ်ာ့ဖို႔ေတာင္းပန္ဖို႔အထိေျပာတာေတာင္ အဆုံးထိ ခက္ထန္တဲ့အၾကည့္ မာေက်ာတဲ့ေလသံဟာေလ်ာ့သြားျခင္းအလ်င္းမ႐ွိတဲ့အျပင္ ၾကားရတဲ့စကားလုံး‌ေတြေၾကာင့္လူကစိတ္တိုခ်င္လာသည္~ နဂိုထဲကကိုယ္ရဲ႕ Typeကဘယ္သူ႕အေၾကာမွမခံႏိုင္တဲ့စိတ္႐ွိတာေၾကာင့္ ပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔ Koo ကိုေအာ္လိုက္မိသည္~

Seokjin;Jeon Jungkook!!!

Jimin လည္း ‌Uncle Jeon တို႔ေျပာသြားသမွ်စကားေတြကိုျပန္စဥ္းစားေနတုန္း အခန္းထဲကေနအက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေၾကာင့္ Jiminအျပင္ သူနဲ႔အတူတူ႐ွိေနတဲ့ Eunwooနဲ႔ Yoongi ပါ Jungkook အခန္းဆီေျပးဝင္လာၾကသည္~

Jimin;ဘာျဖစ္တာလဲ Babe!

Jungkook ထိုင္ေနရင္းမွ Seokjinကို လက္ညိႇဳးထိုးျပလိုက္ၿပီး...

Jungkook;ေဟ့လူေတြ! သူ႕ကိုေခၚသြားစမ္းဗ်ာ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္နဲ႔နားညီးတယ္...

ေဆးသြင္းထားတဲ့ဘက္မဟုတ္တဲ့လက္တစ္ဖက္မွ နားထဲကိုလက္ေခ်ာင္းေလးထည့္၍ သူ႕နားၿငီးေၾကာင္းအကဲပိုေျပာလာတဲ့ Jungkook ဟာ အတိတ္ေမ့ေနတာေတာင္ မခန္႔ေလးစားနဲ႔မာေက်ာတုန္း...

Uncle Jeon ေျပာပုံအရ Jungkook က Accident ျဖစ္တုန္းက ေခါင္းကိုထိသြားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ အတိတ္ကိုမမွတ္မိႏိုင္ဘူး...မွတ္ဉာဏ္အားတိုးေဆးေတြပုံမွန္တိုက္ရင္နဲ႔ သူသတိရႏိုင္မယ့္အမွတ္ရစရာေတြဖန္တီးေပးရင္အတိတ္ကိုျပန္မွတ္မိလာႏိုင္တယ္တဲ့...

Jimin;ေဘဘီသြားရေအာင္ေနာ္...

Seokjin;မသြားဘူး ငါJungkook နဲ႔စကားေျပာအုံးမယ္...

Jungkook; Jungkook ဆိုတာဘယ္သူလဲ အဲ့တာက်ဳပ္လား အားးးးးးထြက္သြားၾကပါေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္..စဥ္းစားရလြန္းလို႔ေခါင္းေတြေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္...

နားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္ၿပီးေအာ္ဟစ္‌ေနတဲ့ Jungkook ေၾကာင့္ Seokjin တစ္ေယာက္ Jungkook ပုံစံကိုအနည္းငယ္ရိပ္မိသြားေတာ့သည္...
Jungkook ထိုင္ေနတာနဲ႔အညီ Seokjinေနလိုက္ၿပီး Jungkookလက္ေလးကိုဆုတ္ကိုင္လိုက္၍...

Seokjin;ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္..Koo ဘာမွလည္းမစဥ္းစားနဲ႔ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္..

သူ႕ကိုမၾကည့္ဘဲ ျပတင္းေပါက္ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနတဲ့ Jungkookကိုအားေပးစကားသာေျပာ၍
Jimin တို႔နဲ႔အတူျပန္ထြက္လာခဲ့သည္~

Jungkook သူ႕လက္ကိုဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးအနားကထြက္သြားေတာ့မွ ထိုေကာင္ေလးေနာက္ေက်ာကိုအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ ထိုေကာင္ေလးကိုေနာက္ထပ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္တြဲသြားတာကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္~
တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားသလိုခံစားလိုက္ရၿပီး ရင္ဘတ္ထဲမွာဟာတာတာနဲ႔ တစ္ခုခုကိုအလိုမက်သလိုျဖစ္လာေတာ့သည္~

Jimin အခန္းျပင္အေရာက္ Seokjin ရဲ႕တစ္ခုခုစဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္ မတ္တပ္ေလးရပ္ရင္းခပ္ေတြေတြေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ Jimin အဆင္ေျပမေျပေမးရေတာ့သည္~

Jimin;Babe အဆင္ေျပလား?

Seokjin;Koo ကအတိတ္ေမ့သြားတာလား?

Jimin; Uncle Jeon တို႔ကို Doctor ေျပာတာေတာ့Jungkook က Accident ျဖစ္တုန္းက ေခါင္းကိုထိသြားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ အတိတ္ကိုမမွတ္မိႏိုင္ဘူးတဲ့ မွတ္ဉာဏ္အားတိုးေဆးေတြပုံမွန္တိုက္ရင္နဲ႔ သူသတိရႏိုင္မယ့္အမွတ္ရစရာေတြဖန္တီးေပးရင္အတိတ္ကိုျပန္မွတ္မိလာႏိုင္တယ္ အဲ့တာေၾကာင့္အမ်ားႀကီးမစိုးရိမ္ပါနဲ႔..Jungkook ကအကုန္လုံးကိုျပန္မွတ္မိလာမွာပါ...

Seokjin;ငါဆရာဝန္နဲ႔သြားေတြ႕ခ်င္တယ္ Jiminie

Jimin;Jungkook မိဘေတြအခုေနာက္တစ္ေခါက္သြားေတြ႕တယ္ စိတ္မပူနဲ႔ သူတို႔ေတြ Jungkook ကို VIP အခန္းပါေ႐ႊ႕ဖို႔လုပ္ေနတယ္...

Yoongi; Seokjin မင္းမိဘေတြကိုလည္း ဖုန္းဆက္လိုက္အုံး သူတို႔မင္းကိုစိတ္ပူေနတယ္

Seokjin;ငါ့ဖုန္းက Jungkook ဆီမွာ

Jimin;ေရာ့ ကိုယ့္ဖုန္းနဲ႔ဆက္လိုက္..

Seokjin လည္း Jimin ဖုန္းနဲ႔သူ႕မိဘေတြကို အက်ိဳး‌အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ၿပီး စိတ္မပူဖို႔လည္းထပ္ခါထပ္ခါမွာလိုက္သည္~

.
.
.

ဒီ‌ေန႔နဲ႔ဆို Koo ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမ့သြားတာတစ္ပတ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ...အခ်ိန္ေတြသာေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ရမယ္ဆိုကြၽန္ေတာ္ Pizza သြားမဝယ္ခိုင္းဘဲေနမိမွာ....

Busan က Jiminie အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြစုေနျဖစ္ခဲ့ၾကသည္~ကြၽန္ေတာ့္အိမ္က မိဘေတြကလည္း Seoul ကိုျပန္လာဖို႔ေခၚေနၾကေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ Koo မွတ္ဉာဏ္ေတြျပန္ရေတာ့မွ Koo နဲ႔အတူတူျပန္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္~

ႏိုင္ငံျခားကိုျပန္ဖို႔ တကဲကဲလုပ္ေနတဲ့ Jungkook မိဘေတြကိုလည္းကြၽန္ေတာ့္မွာတား‌ရေသး~

Koo ကေတာ့ဒီတစ္ပတ္အတြင္းမွာ ဘယ္သူမွသူ႕အခန္းထဲကိုဝင္မခိုင္းခဲ့..သူမိဘေတြေတာင္ဝင္ခြင့္မရၾက‌ေပ~သူ႕အခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ထြက္သြားဖို႔ပဲေျပာေနေတာ့သည္..တာဝန္က်ဆရာဝန္ေတြနဲ႔ Nurse ေတြကသာသူ႕အခန္းထဲမွာ ဝင္ထြက္ခြင့္ရသည္~

ကြၽန္ေတာ္‌ကေတာ့ Koo ကိုအျပင္ကေနသာလွမ္းၾကည့္ေနရတဲ့ဘဝ~

Jimin နဲ႔ Yoongi လိုအပ္တာေတြသြားဝယ္ေနတုန္း Seokjinတစ္ေယာက္ထဲ Jungkook အခန္းေ႐ွ႕က ခုံတန္းလ်ားေလးမွာထိုင္ေနတဲ့အခ်ိန္ Jungkookရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ Eunwooဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး~

Eunwoo;ဟို Jungkook အေျခအေနေရာဘယ္လိုလဲ?

Seokjin;ဒီလိုပါပဲ အခုထိ သူအခန္းထဲေပးမဝင္ေသးဘူး..

Eunwoo;ဒါနဲ႔ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကိစၥေတြက ငါ့ပေယာဂ မကင္းတာမို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ Seokjin...

Seokjin;ေလာင္းထားတဲ့ကိစၥမလား အဲ့တာဆိုထားလိုက္ရတယ္ ငါ့စိတ္ထဲမွာဘာမွမ႐ွိေတာ့ဘူး...

Eunwoo;မင္းကို ေဂ်ာင္ႀကီးခိုးေျပးတာေရာပါပါတယ္ ဟီး..

Seokjin;ေအာ့ မင္းစနက္ေပါ့ေလ..

Eunwoo;ေဂ်ာင္ႀကီး ဗ်ဴဟာအတိုင္းလုပ္ရတာပါကြာ သူကတစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔နဲ႔ငါ့ခိုင္းေတာ့လည္းမျငင္းရဲပါဘူး ဟီးဟီး...

Seokjin နဲ႔ Eunwoo စကားေျပာေနခ်ိန္ Jungkook အခန္းထဲမွာထြက္လာတဲ့ Nurseႏွစ္ေယာက္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ Seokjin စိတ္ထဲေထာင္းခနဲ..

"ေကာင္ေလးကေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ေနာ္ အဲ့တာေၾကာင့္ တျခားNurse ေတြကလည္း‌ဒီကိုပဲလာခ်င္ေနၾကတာထင္ပါရဲ႕"

"ငါ့ေကာင္ေလးသာျဖစ္လိုက္ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ လူနာဝတ္စုံေလးနဲ႔ေတာင္ေခ်ာၿပီး ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကလည္း ...

Seokjin;ဒီမွာ! Nurse က Nurse လိုမေနဘဲ ဘာလို႔အာ႐ိုက္ေနရတာလဲ!!

"ဘယ္သူပါလဲ"

Seokjin;နင္တို႔ေခ်ာတယ္ေျပာေနတဲ့ အထဲကေကာင္ေလးရဲ႕ေယာက်္ားပဲ ႐ွင္းလား!!

"ေတာင္းပန္ပါတယ္႐ွင့္"

Seokjin;က်န္တဲ့ဟာေတြကိုလည္းေျပာလိုက္ဒီမွာအလုပ္ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ ငါ့ေကာင္ေလးကို