If I Were You
by
Hsaung HayMan..

မြက်သန္ဒာ မီးဖိုခန်းထဲတွင် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။
သားလေးအတွက် အဟာရဖြစ်မည့်အရာတွေတာ ချက်ပေးနေခြင်းပင် ဟိုနေ့ကပဲ သားလေး၅နှစ်ပြည့်လေးကို ပွဲလုပ်ပြီးတည်းက သားလေးဟာ အစားကိုကောင်းကောင်းမစားတော့ပေ...
အဲ့ဒါကြောင့် မြက်ကိုယ်တိုင်ဝင်ချက်ပေးနေခြင်းပင်..

မြက်သန္ဒာ စားပွဲပေါ်အား ဟင်းခွက်တွေစုံအောင်ချလိုက်သည်။
ပြီနောက် အပေါ်မှဆင်းလာသည့် ၅နှစ်သားလေး...

၅နှစ်သားလို့မပြောရဘူး တစ်ခြားကလေးတွေနဲ့ပင်မတူညီစွာ အလွန်ကိုပင်အေးစက်လွန်းသည်။
စကားလဲ ဆယ်ခွန်းပြည့်အောင်မပြောသူကြောင့် မြက်ကလေးတွက်ဆိုပြီး ကြက်ဖင်ဆီဖူးလေးပါကြော်ထားသေးသည်။
သူစကားဆယ်ခွန်းပြည့်အောင်သာမပြောသာ စာကတော့အလွန်ပင်တော်သည်လို့ ပြောရမှာပဲ အခုဆိုသူလိုအရွယ်တွေမူကြိုမှာပင် ဒါပေမဲ့သူသားလေးကတော့ ၂တန်းရောက်နေပြီလေ မူကြိုထားတော့လည်း လုပ်ချင်ရာ လုပ်နေပေမဲ့ စာတွေကတော့တစ်လုံးမကျန်ပြန်ပြောနိုင်သူကြောင့် အသိကျောင်းကို အပ်ပေးကာ စာသင်ပေးခဲ့သည်လေ။
စာတွေတက်ကျွမ်းသူကတော့ အင်္ဂလိပ်မှာ ကျွမ်းကျင်စွာနဲ့ပင် ဘာသာပြန်နိုင်မှုကြောင့် ၂တန်းကို တက်နိုင်ခဲ့ခြင်းပင်။

စဥ်းစာနေးတုံးစားပွဲမှာ လာထိုင်သူက...

''မေမေ မောနင်းပါ''

မြက်သန္ဒာ အားနမ်းကာ ထိုင်သူကြောင့် သူပါလိုက်ထိုင်ကာ...

''မောနင်းပါကွယ်''

''ဘာဟင်းတွေလဲမေမေ''

''သားစားလို့ရမယ် ရုံးပတေသီးကျော် ကြက်ဖင်ဆီဖူးကျော်လေးနဲ့ ကြက်သားနဲ့မျှင့်နဲ့ကြော် ပုဇွန်ဟင်းရည်လေးတွေ မေမေချက်ထားပေးတာ''

ထမင်း ပန်ကန်ထဲကိုရုံးပတေသီးကြော်အား ထည့်ပေးလိုက်တော့ ''စိုင်း''ပါးစပ်ထဲအားတစ်လုပ်ထည့်ကာ မြုံမြုံလေးဝါးလိုက်သည်။

စားနေသည့်သားဖြစ်သူအား မျော်လင့်တကြီးနဲ့ကြည့်နေသည့်အခိုက်....

'''ထွီးး''

ထမင်းပန်းကန်ထဲအား ပြန်ထွေး ထုတ်လိုက်သည့်အကြော်...
မြက်သန္ဒာ ရေခွက်အားလှမ်းပေးလိုက်တော့ အမြန်ယူကာသောက်နေသည်။

''သားဘာဖြစ်လို့လဲ''

ရေခွက်အားဘေးချကာ..

''ဒါဘာကြီးလဲမေမေ''

ပန်းကန်ထဲလက်ညိုးထိုးပြကာ ပြောလိုက်တော့

''ရုံးပတေသီးလေသား ဘာလို့လဲ ''

''အရမ်းကို ချွဲပစ်လွန်းတယ် အသီးကြော်က ရွံစရာကြီး ''

''ဘယ်လိုချွဲပစ်တာလဲ အသီးကိုက အဲ့အတိုင်းပဲ ''

''အန်ချင်တာ အသီးက ချွဲပစ်နေတာပဲ ကြက်သီးတောင် ထတယ် နောက်တစ်ခါ အဲ့လိုဟာမျိုး မချက်နဲ့''

ကလေးမတန်ပဲ တရားဟောနေသူကြောင့် မြက်သန္ဒာ ခေါင်းသာငြိမ့်နိုင်တော့သည်။

ပြီမှဆက်ပြောသည်။

''ကျွန်တော် တော်ပြီ ဗိုက်ပြည့်ပြီမို့လို့ အပေါ်တက်ပြီ''

ပြောပြီအပေါ်ကို ခပ်တည်တည်ဖြင့်တက်သွားသည့်သားဖြစ်သူအား မြက်သန္ဒာ ဘာမှမပြောနိုင်ပါပဲ....

''သီရိ နောက်နေ့ကစပြီ ရုံးပတေသီးဆိုတာမရှိစေနဲ့ ဒါတွေသိမ်းတော့''

''ဟုတ် မမကြီး ''

ကောင်မလေးဟာ ဟင်းခွက်တွေအားသိမ်းသွားသည်။

''စိုင်း ''အိမ်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် စာကြည့်ခန်းထဲတန်းဝင်ကာ စာပေဗဟုသုတ စာအုပ်အားယူကာ စားပွဲမှာဖက်နေလိုက်သည်။

ထိုချိန် တစ်ခါးဖွင့်ကာ ဝင်လာသည့်မေမေ အနားရောက်လာကာ....

''သားစာဖက်တာလည်း ဖက်ပါ မျက်စိထိမယ်နော်''

စိုင်း မော့ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ စာတာဆက်ဖက်နေသည်။

''ခဏနေ သားညီညီတို့လာမှာနော် အဲ့ဒါသားကောင်းကောင်း ပေါင်းရမယ်နော်''

''စိုင်း''ဘာမှမပြောသည်ကြောင့် မြက်သန္ဒာ လည်းနေရမှ အပြင်ကိုတာ ထွက်လာလိုက်သည်။

စိုင်းအတော်ကြာဖက်ပြီသည့်နောက် အောက်ထပ်မှ ကားသံကြောင့် သူတို့တွေလာပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။

စိုင်းလဲနေရာမှထကာ စာအုပ်ရဲ့ကြားထဲကို ကြိုမျှင်ထည့်ကာ အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။

''ကိုကိုကြီးရေ...''

အိမ်ထဲမရောက်သေးဘူး အပြင်က ကြားနေရသည့်အသံကြောင့် လှေကားပေါ်ကနေတောင် အောက်ကိုမဆင်းချင်တော့ပေ ဧည့်ခန်းထဲပြေးဝင်လာသည့် ကလေးငယ်လေဟာ စိုင်းကိုရှာနေသည့်သယောင် နောက်မှ တီလေးနှင့်သူ့အမျိူးသားပါ ပါလာသည်။

''တီတီ ကိုကိုကြီးရော''

''သားကိုကိုကြီးက ဟိုမှာပါတော်''

စိုင်းကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်တော့ ပြေးလာကာ စိုင်းကိုဖက်ထားသည်။
စိုင်းပြန်မဖက်ပေ..

''ကိုကိုကြီး သားကိုကြန်ဖက်''(ပြန်ဖက်)

''....''

စိုင်း ဘာမှမတုန့်ပြန်တော့ မျက်နှာလေးမဲ့ကျလာကာ...

''ကိုကိုကြီး မခေါင်းဝူး သားသားကို ကြန်မဖက်ဝူး''

မျက်လုံးလေးအားပွတ်ကာငိုနေသည့်သူနား မြက်သန္ဒာ အပြေးလေးသွားကာ...

''သားရယ် ညီလေးစကားကို ဘာလို့ နားမထောင်တာလဲ''

''ကျွန်တော်ကို အမိန့်လာမပေးနဲ့ ''

စိုင်းပြောလိုက်ကို မျက်နှာပျက်သွားသူတွေကတော့ တီလေးတို့ပင် အဲ့တော့မှ

''သားသား မငိုရဘူးလေ ကိုကိုက သားသားကိုချစ်လို့စနေတာ''

''ကျွန်တော် သူကိုမချစ်ပါဘူး''

စိုင်းကြားဖျက်ကာပြောလာမှုကြောင့် မြက်သန္ဒာ ပါမျက်နှာ ပျက်ရသည်။
ထိုကောင်လေးက စိုင်းစကားကို နားလည်သည်ထင် ပိုတိုးလို့ပင်ငိုလာသည်။

''အူးဝါး 'mom' 'dad' ကိုကိုကြီး ကသားကို ရှိဝူးတဲ့''

''ကိုကိုကစနေတာ စိုင်းထက်သီဟလူ မေမေပြောနေတယ်လေ ညီလေးကိုချော့လိုက်''

ဆူနေသည့်ကြားထဲကို သစ္စာ ဝင်လာက စိုင်းဘေးရပ်ကာ...

''မမတူလေးကိုမဆူပါနဲ့ ကလေးရှိသေးတာကို သားလေးက ဆိုးနေလို့ပါ''

''မမပြောနေရင် သစ္စာ ဝင်မပါပါနဲ့ စိုင်းထက်သီဟလူမေမေပြောနေတယ် ညီကိုအခုချော့လိုက်လို့''

''မမ''

''နင်အတာနေ''

သစ္စာ အားပါးစပ်ပိတ်ဖို့ပြောလာသည်မို့ ဘာမှမပြောတော့ပေ...

''ဟူးး''

စိုင်းသက်ပြင်းချကာ မေမေနဲ့အဲ့ကောင်လေးနား နှစ်လှမ်းလောက်လျောက်ကာ....

''မငိုနဲ့တော့ လှတာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့''

ထိုကောင်လေးမှ ကြောင်ကာ စဥ်းစားနေတုန်းပင် စိုင်းဖက်လိုက်ကာ ခေါင်းအား နှစ်ချက်ပုတ်ကာ...

''ကိုကို တောင်းပန်ပါတယ် မငိုနဲ့ ကလေးကြနေတာပဲ''

ထိုစကားကို စိုင်းပြောလိုက်သည်နှင့် မျက်လုံးပြူးကုန်ကြသည်မှာ ကျန်သုံးယောက်ပင် ကလေးမတန်ပဲ ပြောသည့်စကားလေး...

''ကိုကို မင်းကို ပြစရာရှိတယ် လာလိုက်ခဲ့''

ညီညီလက်အားဆွဲကာ အိမ်ပြင်ကိုထွတ်သွားသည့်သူအား မြက်သန္ဒာ တို့ကြည့်နေမိသည်။
ပြီမှ...
''မမတောင်းပန်တယ်နော် ခုဏက ''

''ရပါတယ် မမရယ် ကလေးတွေပဲကို ဗွေမယူပါဘူး''

''ဟုတ်ပါပြီကွယ်''

...........။

''သံသာမဏိသူ ''

''ဂျ''

''ဗျက နောက်မှ လူဆင်းခဲ့''

အဲ့ကြမှဟီးကနဲ့ရယ်ပြလာသူက မျက်နှာချိုသွေးနေသည်။

''သားရှင်းလာလို့ ရတော့ဝူးဖေဖေ''

ထိုက်သူ ခါးထောက်ကာ အပင်ပေါ်မော့ကြည့်နေရသည်။

''ဘာလို့မရတာလဲ မင်းတက်တုန်းကတက်ပြီး''

''အီးးသားတက်တုန်းက ရွယ်တယ် ခုရွယ်တော့ဘူးအီးးဟီးး''

မဆင်းတက်တော့မှ ငိုလာသည့်သူ..

အပင်ပေါ်ဘာတက်လုပ်တယ်မသိ..မဆင်းတက်တော့ငိုနေပြီလေ...

''သံသာမဏိသူ သံသာမဏိသူ မင်းတော်တော် မျောက်လီးသန်းရှာတဲ့သူပဲ''

''ဖေဖေကရဲ သားက မယကာသီး ရှားချင်ယို့ကို''

''မင်းအသက်ရွယ်နဲ့ အဲ့ပေါ်တက်ပြီး ပြုတ်ကျလို့ သေရင် ငုတ်ကနဲ့ပဲနော်''

ထိုက်သူ ပြောလိုက်တော့မှ ပိုဆိုးသွားသည်..
ခွကြားလေးထဲကနေ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ငိုနေသည်။

မာလကာသီးပင်က ထိုက်သူ နဲ့ဆိုရင်ကို အတော်မြင့်သည်။
အပင်ရဲ့ ပင်စည်ကစလို့ တက်လို့ရတဲ့လှေကားလေးလုပ်ပေးထားလို့ အဲ့ကနေတက်သွားသည်ထင် ပြန်မဆင်းတက်တော့မှ ဖေဖေကယ်ပါတဲ့...

''ကို့ဘာသာဆင်းတက်ရင်ဆင်း ဖေဖေမကူညီဘူး''

''ဖေဖေ လဥရုပ်ကြီး ဖေဖေလဥရုပ်ကြီး''

ထိုက်သူ ကိုယ့်မျက်နှာကို ပြန်စမ်းရသေးသည်။
လူယုတ်တောင်မဟုတ်ဘူး ''လဥရုပ်တဲ့'' ဒီကလေးနဲ့တော့ ထိုက်သူရှင်ချင်ပြီလေ...

''အောင်မယ် ဒီစပသစ်ပင်ကတော့ ငါကနဂါးနော် နင်သစ်ပင်လို မယာကာသီး မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်အသီးကိုသီး ဇယာလာမရှုပ်နဲ့ သစ်ပင်မျိုးပါပြုတ်သွားအောင် သေးနဲ့ကော့ပန်းလိုက်မှာ''

ထိုအခိုက် လေတိုက်လာတော့ သစ်ပင်ရမ်းသွားသည် ကိုပြောလာသည့်စကားကြောင့် ထိုက်သူ ကိုယ်နဖူးကိုရိုက်မိသည့်အထိပင် ''သေးနဲ့ကပါ''ပန်းချင်နေသည်လေ...

ထိုက်သူလည်း ဆက်ပြီးမပြောချင်တော့သည်မို့ လှေကားပေါ်နှစ်ဆင့်တာ တက်လိုက်သည်။
ပြီနောက်လက်လှမ်းကာ..

''ဆင်းခဲ့ ဖေဖေ ထိန်းထားပေးမယ်''

လက်လှမ်းသည်ကို ခွကြားထဲအားခေါင်းလျိုဝင်ကာ....

''ဟင့်အင်း ကြောက်တယ်''

''တက်တုန်းက မကြောက်ဘူးလား ''

''ကြောက်ဝူး အဲ့တုန်းက ခုမှကြောက်တာ''

နှုတ်ခမ်းလေး ဆူကာပြောလာသည့်သူကြောင့်ထိုက်သူ ခေါင်းတာ အသာရမ်းမိလေသည်။

''လာပါကွာ ဖေဖေတို့ ပြတိုက်သွားဖို့ပြင်ဆင်ရအုံးမယ်လေ''

အဲ့ကြမှခေါင်းလေးထောင်လာကာ...

''ဟုတ်သားပဲ မေ့နေတာ သွားမယ်လေ ''

''သတိထား ''

''အားး''

ပြိုင်တူ ထွက်လာသည့်အသံနောက်မှာ ပြုတ်ကျသွားလေသည်။

ထိုက်သူ ခဏမျှငြိမ်သက်သွားလေသည်။
သူနှင့်ပြောရင်းမတက် ထလိုက်သည်နှင့်တူ ခွကြားထဲက ပြုတ်ကြသွားလေသည်။

''အိးဟီး ဖေဖေရေ လက်နာရယ်''

ထိုက်သူ သူအားခေါ်မှ အသိဝင်ကာ စိက်ပူတစ်ပြင်း ပြေးသွားကာ အနားရောက်သည်နှင့်...

''သားဘယ်နားထိသွားလဲ''

''အ့ အဲ့နားနာတယ်ဟင့် ဖေဖေ''

ထိုက်သူ တံတောင်ဆစ်ကို ကိုင်မိတော့ ပြောလာသည်။

''ဖေဖေတို့ ဆေးရုံသာ သွားရအောင်''

ထိုက်သူ မဏိအား ချီကာ ကားနှင့်ဆေးရုံသာ မောင်းနှင်းလာခဲ့သည်။

ဆေးရုံးဝန်းထဲရောက်သည်နှင့် nuse တစ်ယောက်အား လှမ်းခေါ်လိုက်တော့ အနားရောက်လာကာ...

''ကလေးက ဘာဖြစ်လို့လဲ ''

''သစ်ပင် ပေါ်ကပြုတ်ကျတာ လက်ဆစ်ဘာဖြစ်သွားလဲမသိဘူး ကြည့်ပေးပါအုံး''

မဏိလက်လေးကိုင်ကာ ထိုက်သူပြောလိုက်တော့ ချက်ချင် လှည်းပေါ်တင်ကာ သူနာပြုမလေးဟာ စမ်းတက်နေတော့သည်။
ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ဟိုထိဒီထိနှင့်ပင်....

''အာ့..အာ့အဲ့နားလေးနာတယ်''

သူနာပြုမလေး လက်ခံကာ တောက်လိုက်သည့်နေရာအားပြောလာသည်မို့...

''သိပ်စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူး အဆစ်လွဲယုံပါပဲရှင် ခဏစောင့်ပါ ကျောက်ပတ်တီးစည်းပေးလိုက်ပါ့မယ်''

''ဟူး အဲ့လိုပဲလုပ်လိုက်ပါ''

ထိုက်သူ နေရာက ထိုင်ခုံမှာသာ ထိုင်ချလိုက်လေသည် သားလေးတစ်ယောက်ရှိပါတယ် ၁၀ယောက်မြန်းတာရှိလို့ကတော့ ထိုက်သူ ဘောင်းဘီ ဝတ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး အရမ်းဆော့သည့်သားဖြစ်သူကြောင့် ထိုက်သူ တစ်နေ့တစ်နေ့ မအိပ်ရမစားရနဲ့ ပတက်မွှေနေသူကြောင့်ပင်...
အခုလိုနာကျင်နေသည့်အခါလည်းမကြည့်ရက်ပေ..
ထိုက်သူချွေးနားပမ်းကြီးနေလေသည်။

ခဏအကြာ ဆေးပေးခန်းထဲက ထွတ်လာသည့်မဏိ လက်က ပတ်တီးအဖွေးသားနှင့် ထိုက်သူ ရင်ခွင်ထဲအားပြေးဝင်လာသူ....

''ပင်ပန်းသွားပြီလား''

''ဟီး''

သွားတန်းဖြူဖြူအား မြင်ရအောင်ရယ်ပြလာသူကြောင့် ဆက်မပြောမိတော့ပေ...

မဏိအားချီကာ အိမ်သာတန်းပြန်လာလိုက်သည်။

............။

''ကိုကိုကြီးရေ ဒီမှာ ဘာကြီးလဲ လာကြည့်ပါအုံး''

စိုင်း ကိုအော်ခေါ်နေမှုကြောင့် သစ်ပင်အောက်ကနေ ထသွားကာ ညီညီထိုင်နေသည့် နေရာသွားလိုက်ပြီး...

''ညီညီ မင်းအသံကြည့်ပဲ နေတိုင်းပဲ အေးဆေးနေလို့မရဘူးလား''

စိုင်းပြောလိုက်တော့ စိုင်းအားမော့ကြည့်လာကာ မျက်တောင် ပုတ်ခပ်ပုတ်ခပ်ဖြင့်

''ဘာလို့လဲ ကိုကိုကြီး ''

''ဘာမဖြစ်ပါဘူး ငါစာကြည့်မရလို့''

စိုင်းပြောလိုက်တော့ ပါးစပ်လေးအား လက်ဖြင့်ပိတ်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။အဲ့တော့မှစိုင်းလည်းဆက်ပြောလာသည်။

''ညီညီသာ ငြိမ်ငြိမ် နေရင် နောက်ထပ် ဒီမှာနေဖို့ ပြောပေးမယ်''

မျက်လုံးလေး တစ်လက်လက်တောက်လာကာ..

''တစ်ကယ်လား ကိုကိုကြီး ''

''အင်း''

''ဟုတ် သားစကားနားယောင်မယ်နော်''

''ပြီရော ''

စိုင်းလည်း နေရာမှ ပြန်သွား၍ ထိုင်ကာစာဖက်နေလိုက်တော့သည်။

(I love me)
..........။

Chapter 3(zawgyi)

ျမက္သႏၵာ မီးဖိုခန္းထဲတြင္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။
သားေလးအတြက္ အဟာရျဖစ္မည့္အရာေတြတာ ခ်က္ေပးေနျခင္းပင္ ဟိုေန႕ကပဲ သားေလး၅ႏွစ္ျပည့္ေလးကို ပြဲလုပ္ၿပီးတည္းက သားေလးဟာ အစားကိုေကာင္းေကာင္းမစားေတာ့ေပ...
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျမက္ကိုယ္တိုင္ဝင္ခ်က္ေပးေနျခင္းပင္..

ျမက္သႏၵာ စားပြဲေပၚအား ဟင္းခြက္ေတြစုံေအာင္ခ်လိဳက္သည္။
ၿပီေနာက္ အေပၚမွဆင္းလာသည့္ ၅ႏွစ္သားေလး...

၅ႏွစ္သားလို႔မေျပာရဘူး တစ္ျခားကေလးေတြနဲ႕ပင္မတူညီစြာ အလြန္ကိုပင္ေအးစက္လြန္းသည္။
စကားလဲ ဆယ္ခြန္းျပည့္ေအာင္မေျပာသူေၾကာင့္ ျမက္ကေလးတြက္ဆိုၿပီး ၾကက္ဖင္ဆီဖူးေလးပါေၾကာ္ထားေသးသည္။
သူစကားဆယ္ခြန္းျပည့္ေအာင္သာမေျပာသာ စာကေတာ့အလြန္ပင္ေတာ္သည္လို႔ ေျပာရမွာပဲ အခုဆိုသူလိုအ႐ြယ္ေတြမူႀကိဳမွာပင္ ဒါေပမဲ့သူသားေလးကေတာ့ ၂တန္းေရာက္ေနၿပီေလ မူႀကိဳထားေတာ့လည္း လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနေပမဲ့ စာေတြကေတာ့တစ္လုံးမက်န္ျပန္ေျပာနိုင္သူေၾကာင့္ အသိေက်ာင္းကို အပ္ေပးကာ စာသင္ေပးခဲ့သည္ေလ။

စာေတြတက္ကြၽမ္းသူကေတာ့ အဂၤလိပ္မွာ ကြၽမ္းက်င္စြာနဲ႕ပင္ ဘာသာျပန္နိုင္မႈေၾကာင့္ ၂တန္းကို တက္နိုင္ခဲ့ျခင္းပင္။

စဥ္းစာေနးတုံးစားပြဲမွာ လာထိုင္သူက...

''ေမေမ ေမာနင္းပါ''

ျမက္သႏၵာ အားနမ္းကာ ထိုင္သူေၾကာင့္ သူပါလိုက္ထိုင္ကာ...

''ေမာနင္းပါကြယ္''

''ဘာဟင္းေတြလဲေမေမ''

''သားစားလို႔ရမယ္ ႐ုံးပေတသီးေက်ာ္ ၾကက္ဖင္ဆီဖူးေက်ာ္ေလးနဲ႕ ၾကက္သားနဲ႕မွ်င့္နဲ႕ေၾကာ္ ပုဇြန္ဟင္းရည္ေလးေတြ ေမေမခ်က္ထားေပးတာ''

ထမင္း ပန္ကန္ထဲကို႐ုံးပေတသီးေၾကာ္အား ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ''စိုင္း''ပါးစပ္ထဲအားတစ္လုပ္ထည့္ကာ ၿမဳံၿမဳံေလးဝါးလိုက္သည္။

စားေနသည့္သားျဖစ္သူအား ေမ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႕ၾကည့္ေနသည့္အခိုက္....

'''ထြီးး''

ထမင္းပန္းကန္ထဲအား ျပန္ေထြး ထုတ္လိုက္သည့္အေၾကာ္...
ျမက္သႏၵာ ေရခြက္အားလွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ အျမန္ယူကာေသာက္ေနသည္။

''သားဘာျဖစ္လို႔လဲ''

ေရခြက္အားေဘးခ်ကာ..

''ဒါဘာႀကီးလဲေမေမ''

ပန္းကန္ထဲလက္ညိုးထိုးျပကာ ေျပာလိုက္ေတာ့

''႐ုံးပေတသီးေလသား ဘာလို႔လဲ ''

''အရမ္းကို ခြၽဲပစ္လြန္းတယ္ အသီးေၾကာ္က ႐ြံစရာႀကီး ''

''ဘယ္လိုခြၽဲပစ္တာလဲ အသီးကိုက အဲ့အတိုင္းပဲ ''

''အန္ခ်င္တာ အသီးက ခြၽဲပစ္ေနတာပဲ ၾကက္သီးေတာင္ ထတယ္ ေနာက္တစ္ခါ အဲ့လိုဟာမ်ိဳး မခ်က္နဲ႕''

ကေလးမတန္ပဲ တရားေဟာေနသူေၾကာင့္ ျမက္သႏၵာ ေခါင္းသာၿငိမ့္နိုင္ေတာ့သည္။

ၿပီမွဆက္ေျပာသည္။

''ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ၿပီ ဗိုက္ျပည့္ၿပီမို႔လို႔ အေပၚတက္ၿပီ''

ေျပာၿပီအေပၚကို ခပ္တည္တည္ျဖင့္တက္သြားသည့္သားျဖစ္သူအား ျမက္သႏၵာ ဘာမွမေျပာနိုင္ပါပဲ....

''သီရိ ေနာက္ေန႕ကစၿပီ ႐ုံးပေတသီးဆိုတာမရွိေစနဲ႕ ဒါေတြသိမ္းေတာ့''

''ဟုတ္ မမႀကီး ''

ေကာင္မေလးဟာ ဟင္းခြက္ေတြအားသိမ္းသြားသည္။

''စိုင္း ''အိမ္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ စာၾကည့္ခန္းထဲတန္းဝင္ကာ စာေပဗဟုသုတ စာအုပ္အားယူကာ စားပြဲမွာဖက္ေနလိုက္သည္။

ထိုခ်ိန္ တစ္ခါးဖြင့္ကာ ဝင္လာသည့္ေမေမ အနားေရာက္လာကာ....

''သားစာဖက္တာလည္း ဖက္ပါ မ်က္စိထိမယ္ေနာ္''

စိုင္း ေမာ့ၾကည့္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ စာတာဆက္ဖက္ေနသည္။

''ခဏေန သားညီညီတို႔လာမွာေနာ္ အဲ့ဒါသားေကာင္းေကာင္း ေပါင္းရမယ္ေနာ္''

''စိုင္း''ဘာမွမေျပာသည္ေၾကာင့္ ျမက္သႏၵာ လည္းေနရမွ အျပင္ကိုတာ ထြက္လာလိုက္သည္။

စိုင္းအေတာ္ၾကာဖက္ၿပီသည့္ေနာက္ ေအာက္ထပ္မွ ကားသံေၾကာင့္ သူတို႔ေတြလာၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။

စိုင္းလဲေနရာမွထကာ စာအုပ္ရဲ႕ၾကားထဲကို ႀကိဳမွ်င္ထည့္ကာ အျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။

''ကိုကိုႀကီးေရ...''

အိမ္ထဲမေရာက္ေသးဘူး အျပင္က ၾကားေနရသည့္အသံေၾကာင့္ ေလွကားေပၚကေနေတာင္ ေအာက္ကိုမဆင္းခ်င္ေတာ့ေပ ဧည့္ခန္းထဲေျပးဝင္လာသည့္ ကေလးငယ္ေလဟာ စိုင္းကိုရွာေနသည့္သေယာင္ ေနာက္မွ တီေလးႏွင့္သူ႕အမ်ိဴးသားပါ ပါလာသည္။

''တီတီ ကိုကိုႀကီးေရာ''

''သားကိုကိုႀကီးက ဟိုမွာပါေတာ္''

စိုင္းကို လက္ညိုးထိုးျပလိုက္ေတာ့ ေျပးလာကာ စိုင္းကိုဖက္ထားသည္။
စိုင္းျပန္မဖက္ေပ..

''ကိုကိုႀကီး သားကိုၾကန္ဖက္''(ျပန္ဖက္)

''....''

စိုင္း ဘာမွမတုန့္ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးမဲ့က်လာကာ...

''ကိုကိုႀကီး မေခါင္းဝူး သားသားကို ၾကန္မဖက္ဝူး''

မ်က္လုံးေလးအားပြတ္ကာငိုေနသည့္သူနား ျမက္သႏၵာ အေျပးေလးသြားကာ...

''သားရယ္ ညီေလးစကားကို ဘာလို႔ နားမေထာင္တာလဲ''

''ကြၽန္ေတာ္ကို အမိန့္လာမေပးနဲ႕ ''

စိုင္းေျပာလိုက္ကို မ်က္ႏွာပ်က္သြားသူေတြကေတာ့ တီေလးတို႔ပင္ အဲ့ေတာ့မွ

''သားသား မငိုရဘူးေလ ကိုကိုက သားသားကိုခ်စ္လို႔စေနတာ''

''ကြၽန္ေတာ္ သူကိုမခ်စ္ပါဘူး''

စိုင္းၾကားဖ်က္ကာေျပာလာမႈေၾကာင့္ ျမက္သႏၵာ ပါမ်က္ႏွာ ပ်က္ရသည္။
ထိုေကာင္ေလးက စိုင္းစကားကို နားလည္သည္ထင္ ပိုတိုးလို႔ပင္ငိုလာသည္။

''အူးဝါး 'mom' 'dad' ကိုကိုႀကီး ကသားကို ရွိဝူးတဲ့''

''ကိုကိုကစေနတာ စိုင္းထက္သီဟလူ ေမေမေျပာေနတယ္ေလ ညီေလးကိုေခ်ာ့လိုက္''

ဆူေနသည့္ၾကားထဲကို သစၥာ ဝင္လာက စိုင္းေဘးရပ္ကာ...

''မမတူေလးကိုမဆူပါနဲ႕ ကေလးရွိေသးတာကို သားေလးက ဆိုးေနလို႔ပါ''

''မမေျပာေနရင္ သစၥာ ဝင္မပါပါနဲ႕ စိုင္းထက္သီဟလူေမေမေျပာေနတယ္ ညီကိုအခုေခ်ာ့လိုက္လို႔''

''မမ''

''နင္အတာေန''

သစၥာ အားပါးစပ္ပိတ္ဖို႔ေျပာလာသည္မို႔ ဘာမွမေျပာေတာ့ေပ...

''ဟူးး''

စိုင္းသက္ျပင္းခ်ကာ ေမေမနဲ႕အဲ့ေကာင္ေလးနား ႏွစ္လွမ္းေလာက္ေလ်ာက္ကာ....

''မငိုနဲ႕ေတာ့ လွတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ႕''

ထိုေကာင္ေလးမွ ေၾကာင္ကာ စဥ္းစားေနတုန္းပင္ စိုင္းဖက္လိုက္ကာ ေခါင္းအား ႏွစ္ခ်က္ပုတ္ကာ...

''ကိုကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ မငိုနဲ႕ ကေလးၾကေနတာပဲ''

ထိုစကားကို စိုင္းေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ မ်က္လုံးျပဴးကုန္ၾကသည္မွာ က်န္သုံးေယာက္ပင္ ကေလးမတန္ပဲ ေျပာသည့္စကားေလး...

''ကိုကို မင္းကို ျပစရာရွိတယ္ လာလိုက္ခဲ့''

ညီညီလက္အားဆြဲကာ အိမ္ျပင္ကိုထြတ္သြားသည့္သူအား ျမက္သႏၵာ တို႔ၾကည့္ေနမိသည္။
ၿပီမွ...
''မမေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ခုဏက ''

''ရပါတယ္ မမရယ္ ကေလးေတြပဲကို ေဗြမယူပါဘူး''

''ဟုတ္ပါၿပီကြယ္''

...........။

''သံသာမဏိသူ ''

''ဂ်''

''ဗ်က ေနာက္မွ လူဆင္းခဲ့''

အဲ့ၾကမွဟီးကနဲ႕ရယ္ျပလာသူက မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနသည္။

''သားရွင္းလာလို႔ ရေတာ့ဝူးေဖေဖ''

ထိုက္သူ ခါးေထာက္ကာ အပင္ေပၚေမာ့ၾကည့္ေနရသည္။

''ဘာလို႔မရတာလဲ မင္းတက္တုန္းကတက္ၿပီး''

''အီးးသားတက္တုန္းက ႐ြယ္တယ္ ခု႐ြယ္ေတာ့ဘူးအီးးဟီးး''

မဆင္းတက္ေတာ့မွ ငိုလာသည့္သူ..
အပင္ေပၚဘာတက္လုပ္တယ္မသိ..မဆင္းတက္ေတာ့ငိုေနၿပီေလ...

''သံသာမဏိသူ သံသာမဏိသူ မင္းေတာ္ေတာ္ ေမ်ာက္လီးသန္းရွာတဲ့သူပဲ''

''ေဖေဖကရဲ သားက မယကာသီး ရွားခ်င္ယို႔ကို''

''မင္းအသက္႐ြယ္နဲ႕ အဲ့ေပၚတက္ၿပီး ျပဳတ္က်လိဳ႕ ေသရင္ ငုတ္ကနဲ႕ပဲေနာ္''

ထိုက္သူ ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပိုဆိုးသြားသည္..
ခြၾကားေလးထဲကေန မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ငိုေနသည္။

မာလကာသီးပင္က ထိုက္သူ နဲ႕ဆိုရင္ကို အေတာ္ျမင့္သည္။
အပင္ရဲ႕ ပင္စည္ကစလို႔ တက္လို႔ရတဲ့ေလွကားေလးလုပ္ေပးထားလို႔ အဲ့ကေနတက္သြားသည္ထင္ ျပန္မဆင္းတက္ေတာ့မွ ေဖေဖကယ္ပါတဲ့...

''ကို႔ဘာသာဆင္းတက္ရင္ဆင္း ေဖေဖမကူညီဘူး''

''ေဖေဖ လဥ႐ုပ္ႀကီး ေဖေဖလဥ႐ုပ္ႀကီး''

ထိုက္သူ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ျပန္စမ္းရေသးသည္။
လူယုတ္ေတာင္မဟုတ္ဘူး ''လဥ႐ုပ္တဲ့'' ဒီကေလးနဲ႕ေတာ့ ထိုက္သူရွင္ခ်င္ၿပီေလ...

''ေအာင္မယ္ ဒီစပသစ္ပင္ကေတာ့ ငါကနဂါးေနာ္ နင္သစ္ပင္လို မယာကာသီး မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္အသီးကိုသီး ဇယာလာမရႈပ္နဲ႕ သစ္ပင္မ်ိဳးပါျပဳတ္သြားေအာင္ ေသးနဲ႕ေကာ့ပန္းလိုက္မွာ''

ထိုအခိုက္ ေလတိုက္လာေတာ့ သစ္ပင္ရမ္းသြားသည္ ကိုေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္ ထိုက္သူ ကိုယ္နဖူးကိုရိုက္မိသည့္အထိပင္ ''ေသးနဲ႕ကပါ''ပန္းခ်င္ေနသည္ေလ...

ထိုက္သူလည္း ဆက္ၿပီးမေျပာခ်င္ေတာ့သည္မို႔ ေလွကားေပၚႏွစ္ဆင့္တာ တက္လိုက္သည္။
ၿပီေနာက္လက္လွမ္းကာ..

''ဆင္းခဲ့ ေဖေဖ ထိန္းထားေပးမယ္''

လက္လွမ္းသည္ကို ခြၾကားထဲအားေခါင္းလ်ိဳဝင္ကာ....

''ဟင့္အင္း ေၾကာက္တယ္''

''တက္တုန္းက မေၾကာက္ဘူးလား ''

''ေၾကာက္ဝူး အဲ့တုန္းက ခုမွေၾကာက္တာ''

ႏႈတ္ခမ္းေလး ဆူကာေျပာလာသည့္သူေၾကာင့္ထိုက္သူ ေခါင္းတာ အသာရမ္းမိေလသည္။

''လာပါကြာ ေဖေဖတို႔ ျပတိုက္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ရအုံးမယ္ေလ''

အဲ့ၾကမွေခါင္းေလးေထာင္လာကာ...

''ဟုတ္သားပဲ ေမ့ေနတာ သြားမယ္ေလ ''

''သတိထား ''

''အားး''

ၿပိဳင္တူ ထြက္လာသည့္အသံေနာက္မွာ ျပဳတ္က်သြားေလသည္။

ထိုက္သူ ခဏမွ်ၿငိမ္သက္သြားေလသည္။
သူႏွင့္ေျပာရင္းမတက္ ထလိုက္သည္ႏွင့္တူ ခြၾကားထဲက ျပဳတ္ၾကသြားေလသည္။

''အိးဟီး ေဖေဖေရ လက္နာရယ္''

ထိုက္သူ သူအားေခၚမွ အသိဝင္ကာ စိက္ပူတစ္ျပင္း ေျပးသြားကာ အနားေရာက္သည္ႏွင့္...

''သားဘယ္နားထိသြားလဲ''

''အ့ အဲ့နားနာတယ္ဟင့္ ေဖေဖ''

ထိုက္သူ တံေတာင္ဆစ္ကို ကိုင္မိေတာ့ ေျပာလာသည္။

''ေဖေဖတို႔ ေဆး႐ုံသာ သြားရေအာင္''

ထိုက္သူ မဏိအား ခ်ီကာ ကားႏွင့္ေဆး႐ုံသာ ေမာင္းႏွင္းလာခဲ့သည္။

ေဆး႐ုံးဝန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ nuse တစ္ေယာက္အား လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ အနားေရာက္လာကာ...

''ကေလးက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ''

''သစ္ပင္ ေပၚကျပဳတ္က်တာ လက္ဆစ္ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး ၾကည့္ေပးပါအုံး''

မဏိလက္ေလးကိုင္ကာ ထိုက္သူေျပာလိုက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္ လွည္းေပၚတင္ကာ သူနာျပဳမေလးဟာ စမ္းတက္ေနေတာ့သည္။
ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ဟိုထိဒီထိႏွင့္ပင္....

''အာ့..အာ့အဲ့နားေလးနာတယ္''

သူနာျပဳမေလး လက္ခံကာ ေတာက္လိုက္သည့္ေနရာအားေျပာလာသည္မို႔...

''သိပ္စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး အဆစ္လြဲယုံပါပဲရွင္ ခဏေစာင့္ပါ ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းေပးလိုက္ပါ့မယ္''

''ဟူး အဲ့လိုပဲလုပ္လိုက္ပါ''

ထိုက္သူ ေနရာက ထိုင္ခုံမွာသာ ထိုင္ခ်လိဳက္ေလသည္ သားေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ ၁၀ေယာက္ျမန္းတာရွိလို႔ကေတာ့ ထိုက္သူ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး အရမ္းေဆာ့သည့္သားျဖစ္သူေၾကာင့္ ထိုက္သူ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မအိပ္ရမစားရနဲ႕ ပတက္ေမႊေနသူေၾကာင့္ပင္...
အခုလိုနာက်င္ေနသည့္အခါလည္းမၾကည့္ရက္ေပ..
ထိုက္သူေခြၽးနားပမ္းႀကီးေနေလသည္။

ခဏအၾကာ ေဆးေပးခန္းထဲက ထြတ္လာသည့္မဏိ လက္က ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္ ထိုက္သူ ရင္ခြင္ထဲအားေျပးဝင္လာသူ....

''ပင္ပန္းသြားၿပီလား''

''ဟီး''

သြားတန္းျဖဴျဖဴအား ျမင္ရေအာင္ရယ္ျပလာသူေၾကာင့္ ဆက္မေျပာမိေတာ့ေပ...

မဏိအားခ်ီကာ အိမ္သာတန္းျပန္လာလိုက္သည္။

............။

''ကိုကိုႀကီးေရ ဒီမွာ ဘာႀကီးလဲ လာၾကည့္ပါအုံး''

စိုင္း ကိုေအာ္ေခၚေနမႈေၾကာင့္ သစ္ပင္ေအာက္ကေန ထသြားကာ ညီညီထိုင္ေနသည့္ ေနရာသြားလိုက္ၿပီး...

''ညီညီ မင္းအသံၾကည့္ပဲ ေနတိုင္းပဲ ေအးေဆးေနလို႔မရဘူးလား''

စိုင္းေျပာလိုက္ေတာ့ စိုင္းအားေမာ့ၾကည့္လာကာ မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခပ္ပုတ္ခပ္ျဖင့္

''ဘာလို႔လဲ ကိုကိုႀကီး ''

''ဘာမျဖစ္ပါဘူး ငါစာၾကည့္မရလို႔''

စိုင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ေလးအား လက္ျဖင့္ပိတ္ကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။အဲ့ေတာ့မွစိုင္းလည္းဆက္ေျပာလာသည္။

''ညီညီသာ ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနရင္ ေနာက္ထပ္ ဒီမွာေနဖို႔ ေျပာေပးမယ္''

မ်က္လုံးေလး တစ္လက္လက္ေတာက္လာကာ..

''တစ္ကယ္လား ကိုကိုႀကီး ''

''အင္း''

''ဟုတ္ သားစကားနားေယာင္မယ္ေနာ္''

''ၿပီေရာ ''

စိုင္းလည္း ေနရာမွ ျပန္သြား၍ ထိုင္ကာစာဖက္ေနလိုက္ေတာ့သည္။

..........။