<<ឆេយ៉ុង! កូនទើបតែមកពីណានឹង?>> អ្នកស្រីរ៉ូឡាមកទាន់ឃើញកូនស្រីរបស់ខ្លួនកំពុងលបៗមិនដឹងមកពីណាមិនដឹងទេ ។
<<អ្នកម៉ាក់! មិនទាន់សម្រាកទៀតមែនទេ?>> ឆេយ៉ុងខំប្រឹងរកពាក្យផ្សេងមកបន្លំដើម្បីកុំឱ្យម៉ាក់នាងសួរច្រើន ខ្លាចច្រឡំមាត់ប្រាប់ ។
<<មិនបាច់រកលេសទេ! មកពីណាក៏ប្រាប់ម៉ាក់មក ម៉ាក់មិនថាអីឯងទេ!>> អ្នកស្រីរ៉ូឡាញញឹមពេលឃើញឆេយ៉ុងរកលេសបង្វែរដានបែបនេះ ។
<<កូនទើបតែមកពីហាងរបស់មិត្តភក្ដិកូនទេម៉ាក់!>>
<<ជាមិត្តស្រីឬមិត្តប្រុស?>> អ្នកស្រីរ៉ូឡាសួរទាំងកែវភ្នែកចាប់កំហុសមកលើឆេយ៉ុង ។
<<មិត្តស្រី! កូនមិនដែលទៅរាប់អានពួកប្រុសៗទេ!>> នាងខំនិយាយទាំងសើចមិនសម តែអ្នកស្រីរ៉ូឡាមិនតបអ្វីនោះទេគ្រាន់តែញញឹមប៉ុណ្ណោះ តែវាបានធ្វើឱ្យឆេយ៉ុងរអៀសខ្លួនទៅវិញ ។
<<ក៏បាន!! មិត្តប្រុសអ្នកម៉ាក់!>>
<<តែម្នាក់ទេឬ?>>
<<ចាស៎! មិនមែនទេអ្នកម៉ាក់គឺមានពីរនាក់!>>
<<ដូច្នេះ! ច្បាស់ជាមានម្នាក់ដែលកូនចាប់អារម្មណ៍ហើយ!>>
<<ម៉ាក់!>> ឆេយ៉ុងឮម៉ាក់នាងនិយាយបែបនេះហើយ ហាក់អៀនយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឱ្យថ្ពាល់ឡើងក្រហម ស្របពេលនោះម៉ាក់របស់នាងក៏បានចាប់អារម្មណ៍ដឹង តែគាត់មិននិយាយអ្វីទេ គ្រាន់តែញញឹមបន្តិចរួចក៏បានឡើងទៅខាងលើវិញទៅ ។
<<មើលទៅអ្វីក៏ម៉ាក់ដឹងដែរ!>>
+++
<<ឯងស្នាក់នៅទីនេះចុះ! ខ្ញុំមានការមួយរយៈមិនបាននៅទេ!>> ជុងវូដែលកំពុងកាន់វ៉ាលីនិយាយជាមួយជីមីនដែលឈរស្ងៀមគ្រាន់តែង៉ក់ក្បាលជាការយល់ព្រមប៉ុណ្ណោះ ។ ស្របពេលនោះដែរជីស៊ុងក៏វានដើរមកក្បែរជីមីនទាំងនិយាយប្លែកៗ

<<បងប្រុស!ខ្ញុំគិតថាប៉ុន្មានថ្ងៃនេះ បងជុងវូដូចជាចម្លែកណាស់!>>
<<បងក៏គិតដូចឯងដែរ!>> ជីមីនធ្វើមុខទាំងព្រួយបារម្ភពីជុងវូ ដោយសារអកប្បកិរិយាដ៏ប្លែករបស់ជុងវូ ។
<<បងប្រុស! ខ្ញុំចង់ទៅលេងសួនកម្សាន្ត!>>
<<ពេលនេះមែនទេ?>> ជីមីនភ្ញាក់ផ្អើលបន្តិចព្រោះអីគេគិតថាពេលនេះវាជាពេលព្រឹកមិនសមទៅលេងសួនកម្សាន្តនោះទេ ។
<<ត្រូវហើយ! ព្រោះអីពេលនេះជាពេលដែលខ្ញុំមិនរៀន!>> និយាយហើយសម្លឹងមើលជីមីនបែបសុំអង្វរយ៉ាងគួរឱ្យអាណិត ។
<<ឈប់ធ្វើមុខទៅ! បានបងជូនឯងទៅ!>> ក្រោយពីចាញ់អង្វររបស់ជីស៊ុងហើយជីមីនក៏សម្រេចចិត្តជូនជីស៊ុងទៅតែម្ដងទៅ អាណិតគ្នា ។
+++
<<លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់! ខ្ញុំចង់ទៅសួនកម្សាន្តជាមួយអ្មកទាំងពីរម្ដងទៀត!>> ឆេយ៉ុងកំពុងរំអុកចង់ឱ្យប៉ាម៉ាក់របស់នាងទៅលេងសួនកម្សាន្តជាមួយនាង ធ្វើឱ្យមីនជេជ្រេញនាងយ៉ាងខ្លាំង ។
<<ធ្វើដូចខ្លួនឯងក្មេង!>> និយាយផងពេបផង!
<<យ៉ុន មីនជេ! លោកនិយាយស្អី?>> ឆេយ៉ុងងាកមកសម្លក់ថ្នែរទៅកាន់មីនជេ ធ្វើឱ្យគេស្ងាត់មាត់ឈឹងលែងនិយាយអ្វីតទៅទៀត ។
<<មើលទៅកូនស្រីរបស់អូន! កាចណាស់!>> លោកសេនអស់សំណើចនឹងចរឹតឆ្នាស់ឆ្នើមរបស់ឆេយ៉ុងយ៉ាងខ្លាំង មើលទៅនាងដូចជាកាចខ្លាំងណាស់ឥឡូវ កាលពីនៅនូវែលសេឡង់ នាងដូចជាមិនកាចខ្លាំងបែបនេះទេ ។
<<នេះ!កូនកាចខ្លាំងមែនទេ?លោកប៉ា?>> ឮប៉ានាងនិយាយថានាងកាចបែបនេះ នាងក៏សួរទាំងឆ្ងល់ទៅកាន់ប៉ារបស់នាង ។
<<ត្រូវហើយ!>> សុខៗមីនជេក៏មកកាត់មុខកាត់មាត់ម្ដងទៀត ។
<<កុំថាមីនជេអី គេនិយាយត្រូវហើយ កូនពិតជាកាចពិតមែន!>> ម៉ាក់របស់ឆេយ៉ុងក៏និយាយឡើងដើម្បីចៀសវាងឆេយ៉ុងថាឱ្យមីនជេទៀត ។
<<ប្រហែលកូនបានជួបរឿងជាច្រើនពេលមកទីនេះហើយ...!តោះលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់យើងទៅសួនកម្សាន្ត រ៉ានជូនិងមីនជេ ក៏មកដែរមក!>> ឆេយ៉ុងបានរៀបចំខ្លួនហើយ ក៏បាននាំគ្រួសារនាងគ្រប់គ្នាដើម្បីទៅលេងសួនកម្សាន្តទៅ ។
+++
~ទីងៗ~
<<អ្នកប្រុសជុងវូ! អញ្ជើញចូល>> វូរ៉ាងដែលបានបើកទ្វារមកក៏បានឃើញជុងវូ ទើបឱនគោរពជុងវូបន្តិចមុននឹងអញ្ជើញគេចូល ដែលជាការគោរព ។
<<ស្វាគមន៍កូនប្រុសត្រឡប់មកផ្ទះវិញ!>> ឆុនសាដែលនៅក្នុងផ្ទះបានចេញមករាក់ទាក់ជុងវូ តែវាបានធ្វើឱ្យជុងវូខឹងតែម្ដង ។
<<នេះ!លោកខ្វុនយកនាងមកចិញ្ចឹមដល់ផ្ទះហើយឬ? និយាយអ៊ីចឹងនាងឃើញចំណីនៅទីនោះទេ? យកវាទៅខ្ញុំមិនចង់ឱ្យមានសាកសពស្លាប់រលួយពេញកន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅទេ!>> ជុងវូមិនញុាំយូរក៏បានថាឱ្យឆុនសាចំៗតែម្ដង ប៉ុន្តែគេនិយាយបែបត្រជាក់ៗដូច្នេះធ្វើឱ្យឆុនសាមានអារម្មណ៍ថាចុកខ្លាំងណាស់ ដោយសារជយងវូបានប្រៀនធៀបនាងទៅនឹងឆ្កែ ដោយសារចំណីដែលគចង្អុលនោះគឺជាចំណីឆ្កែ ។
<<ហេតុអីក៏កូននិយាយបែបនេះ? ម៉ាក់គ្រាន់តែចង់រាក់ទាក់ជាមួយកូនប៉ុណ្ណោះ!>> ឆុនសានៅតែបន្តដើរតួកំសត់ទោះបីជាជុងវូដាក់ឱ្យនាងមកចុកៗយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ ។
<<ខ្ញុំនិយាយជ្រុលមែនទេ? អូ!សុំទោសផងណា ខ្ញុំគិតថាស្រីដែលលក់ខ្លួនឯងមកឱ្យប៉ារបស់ខ្ញុំតាំងពីរៀនសកលវិទ្យាល័យមកនោះ វាមិនសមថានឹងមានតម្លៃគួរឱ្យគោរពនោះទេ!>> ឮបែបនេះហើយឆុនសាទ្រាំលែងបានក៏ដើរមករកប្រុងទះជុងវូ តែជុងវូចាប់ដៃនាងជាប់ក៏គ្រលាស់ចេញយ៉ាងខ្លាំង ។
<<កុំយកដៃដ៏ស្មោគគ្រោករបស់នាងមកប៉ះខ្ញុំ!>> គេបោសដៃចេញហើយក៏ដើរចូលទៅក្នុងបន្ទប់របស់គេវិញទៅធ្វើឱ្យឆុនសាឈរក្ដាប់ដៃសម្លក់គេយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះខឹងនឹងជុងវូដែលមើលងាយនាង ។ ចុមនិយាយចឹងជុងវូមកផ្ទះប៉ាគេវិញធ្វើអី?
+++
<<នោះជាស្ករសំឡី!>> ជីស៊ុងដែលកំពុងដើរជាមួយជីមីននៅសួនកំស្សាន្តសុខៗក្រលែកឃើញស្ករសំឡី ក៏ចាប់ផ្ដើមឃ្លានចង់ញុាំ ទើបជីមីនក៏នាំគេទៅទិញតែម្ដងទៅ ។
<<លោក! ឱ្យខ្ញុំមួយមក!!>> ភ្លាមៗជីមីនក៏បានឮសម្លេងនរណាម្នាក់និយាយដំណាលគ្នាជាមួយគេតែម្ដង ទើបគេក៏បានងាករកមើល ចង់ឃើញអ្នកណាក៏មានចិត្តដូចគេម្ល៉េះ តែថាងាកទៅមិនមែនអ្នកណាឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ គឺជាឆេយ៉ុងនឹងឯង ។
<<ជីមីន! លោកមកទីនេះដែរឬ?>> ឆេយ៉ុងសួរឡើងទាំងសប្បាយចិត្តពេលឃើញជីមីន ។
<<ឆេយ៉ុង! តើគេជាអ្នកណា?>> ស្របពេលគ្នានោះដែរប៉ាម៉ាក់របស់នាងនិងមីនជេ រ៉ានជូនក៏បានដើរមកជិតនាង ។
<<គេជាមិត្តប្រុសរបស់ខ្ញុំលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់!>>