ភាគទី៧: ដណ្តើម

បន្ទាប់ពីស្តាប់រួចរាងក្រាសក៏ប្រលែងដៃស្រឡូនទាំងគូរអោយមានសេរីភាព។

" អាតាបុិមុខកញ្ចាស់ ច្របាច់ដៃឯងឈឺចង់ងាប់ មកសួរថាឯងយំធ្វើអី 😒" រាងតូចច្របាច់ឈ្លីដៃខ្លួនតិចៗមាត់ចិចុមនិយាយតិចៗតែឯង

" និយាយអី"
" នែ ខ្ញុំមិនទាន់ថាអោយទ្រង់ទេ កើតឆ្កួតរឺយ៉ាងមិចមកចាប់អូសមនុស្សដូចសំឡីយ៉ាងនេះ"
(នេះបើកុំតែជារាជ្យបុត្រទេ កុំអីអាថេយ៍នេះចាប់បេាះអោយក្រពើសុីហើយមនុស្សអីអាងអំណាចយ៉ាងនេះ)

" ត្រឹមជាអ្នកបំរើកុំមកខ្លាំងជាមួយយើង" ជុងគុកត្រូវថេយ៍តាមទាន់ក៏និយាយធ្វើជាខ្លាំង បន្លំភាពអាម៉ាសមុននេះ ( កន្លែងដែលថាថេយ៍ស្រែកថាឈឺដៃ)។

" chree~~~ និយាយចឹងម៉ងហី " ថេយ៍សែនហួសចិត្តខ្លួននិយាយគោ អារាជ្យបុត្រនេះនិយាយក្របីមកវិញ។

" ក្នុងវាំងនេះមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកបម្រើបង្កើតស្នេហាអូនបង សាសងគ្នាមិនខ្លាចក្បាលអាណាចឹងទេ"

" អាហុី~~~ ហើយអាណាថាប្រាប់ថាខ្ញុំនេះទៅបង្កើតស្នេហាសាសងអូនបងមិនខ្លាចក្បាលអាណានេាះ ប្រាប់ហើយតើថាខ្ញុំគ្មានគូរស្នេហ៍ ហើយក៏មិនមានទំទាក់ទំនងជាមួយប្រុសម្នាក់នេាះដែរ ទ្រង់និយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាទេរឺយ៉ាងមិច~~~"

ថេយ៉ុងឈររ៉េបឡើងមួយខ្សែរ ជុងគុកគាំងនិយាយមិនចេញ ស្វាងដូចគេចាប់ទះ នេះបានន័យថាខ្លួនយល់ច្រឡំទេ កូនទន្សាយតូចកំពូលហាច់របស់នាយគ្មានទំនាក់ទំនងស្នេហាទេ។

"..."
" យ៉ាងមិចហើយ ព្រះរាជ្យបុត្រដឹងហើយមែនទេ ខ្ញុំគ្មានទំនាក់ទំនងខុសច្បាប់វាំងទេ ចឹងហើយល្មមលែង ខ្ញុំមានការងារធ្វើច្រើនណាស់មិនមែនទំនេរដូចទ្រង់ទេ ក្រាបទូលលា goodbey "

និយាយរួចថេយ៉ុងក៏រត់ត្រុយចេញទៅ អោយរាជ្យបុត្រយើងឈរគាំងស្ញេញម្នាក់ឯង។

" អុស~~~ កើតអីអាថេយ៍អើយទៅឈ្លេាះជាមួយរាជ្យបុត្រនេាះ" ថេយ៉ុងទៅដល់កន្លែងស្ងាត់ទន់ជង្គង់ចង់ខ្យល់ ។

" បើត្រូវគេអូសទៅកាត់កមិនចប់ទេ ហី~~~ខំរៀបគំរោងចូលវាំងចង់ងាប់ ចេះសំណាងហើយរត់ទាន់"

" ថេយ៍ បាត់ទៅណាមិញខ្ញុំខំតែតាមរក ហើយព្រះរាជបុត្រនឹងមានធ្វើអីថេយ៍រឺអត់? " ផីតយុ ដែលមិនដឹងចេញពីកន្លៀតណា សម្លឹងមើលរាងតូចជុំវិញខ្លួន ទឹកមុខវិញកំសត់ដូចអាណាងាប់។

" អត់មានអីទេ " ថេយ៍ឆ្លើយទាំងរុញផីតយុចេញឆ្ងាយពីខ្លួន ទាំងក្នុងចិត្ត
( ទៀត ឆ្ងល់ចូលចិត្តមករវល់ជាមួយឯងម្លេះ មើល មើលទឹកមុខ សំតែចាប់ទះតើ~~~មកតោងតៀមៗមើលតែឯងជាស្ករហើយ)។

៉ចឹងល្អហើយ ថេយ៍មានទំនាក់ទំនងជាមួយរាជបុត្រដែរ" ផីតយុសួរមួយៗ

" អឺ....គឺគ្មានអីទេ"ថេយ៍ឆ្លើយរាងត្រដាក់ត្រដុប មិនដឹងថានិយាយយ៉ាងមិច

"ប៉ុន្តែ...."

" បានហើយប្រញាប់ទៅធ្វើការងារបន្ត ប្រយ័ត្នអ្នកស្រីមេការស្ដីអោយទៅ"

"បាទៗ"

"បានហើយប្រញាប់ទៅ"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងរុញចេញ

"ប៉ុន្តែ ថេយ៍មិនទៅជាមួយទេ?"ងាកក្រោយ

"ទៅ...ទៅលឺហើយ ផីតយុទៅមុនទៅ"

"ចឹង ខ្ញុំទៅមុនហើយថេយ៍ប្រញាប់ទៅផង"

"បាទ បាទ" រាងតូចញញឹមយកគួរ ក្រោយពេលភីតយុទៅបាត់

"ហូស...ធូរទ្រូងបន្តិច"ថេយ៍យកដៃរូតទ្រូងទាំងធូរចិត្ត ពេលនៅជាមួយផីតយុដូចមិចៗទេ គឺបែបអត់ចូលចិត្ត នេះបើអ្នកមិនដឹងប្រាកដជាយល់ច្រឡំថាញ៉ែខ្លួនមិនខាន។

"មនុស្សបែបនេះគួរនៅអោយឆ្ងាយហើយ មិនលេងចូលទេ"ថេយ៉ុងញេញធ្មេញក្រញែងខ្លួនស្រៀវៗ

(😂😂😂 ថេយ៉ុងដូចadminដែរ ថាអ្នកណាមិនស្រួលរបៀបដូចញ៉ែអីរត់ហើយ មិនមែនជឿជាក់ទេតែវាចង់តែរត់ )

" បើគិតទៅតាបុិមុខកញ្ចាស់នេាះក៏គ្រាន់បើជាងដែរ ហឺយមិចយើងមកគិតបែបនេះឈប់ភ្លាម កិច្ចការឯងគឺប្រញាប់បញ្ចប់កិច្ចការយកជីវិតរស់ទេ រឿងផ្សេងទុកមួយដុំសិនទៅ " ថេយ៉ុងបណ្តេញគំនិតចេញអស់ដើរចាកចេញទៅធ្វើការងារបន្ត។

+ភូមិគ្រិះ

" អូយ~~~ម៉ែ ~~~" ហ្វហ្គីក្រញែងខ្លួនស្រែកបែបធុញ
" តាំងពីអត់នាងសុិនដឺរេឡាទៅគ្មានអ្នកធ្វើកិច្ចការផ្ទះទេ កាលម៉ែទៅជួលអ្នកបម្រើមក"ដាយលីងឈរនិយាយមុខស្អុយ

" កូនក៏ដឹងយើងគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ជួលអ្នកបម្រើទេ"ម្តាយក៏និយាយទាំងមុខស្អុយ

" ចឹងម៉ែ ចង់អោយពួកខ្ញុំធ្វើមែនទេ" ហ្វហ្គីស្រែកមិនពេញចិត្ត ស្អីសំអាងស្អីអោយមនុស្សស្អាតៗដូចយើងមកធ្វើនេាះ ខូចស្បែកស្អាតៗអស់ហើយ កិច្ចការថ្នាក់ទាបខ្ពើមប៉ះ ធ្វើនាំតែហត់

" ខ្ញុំមិនធ្វើទេ ម៉ែ" ដាយលីង ប្រកែកដើរទៅជិតម្តាយ
" អូ ម៉ែមិចនឹងអោយកូនស្រីដ៏ល្អរបស់ម៉ែធ្វើការងារថ្នាក់ទាបទាំងនេាះ កូនជាកូនស្រីសំណ្វបរបស់ម៉ែទាំងពីរ "

" ចឹងម៉ែ ចង់ធ្វើយ៉ាងមិច" ដាយលីង ឆ្ងល់ ត្រចៀកប្រឹងផ្ទៀងស្តាប់ចម្លើយ

" គឺ ... ទៅរកននាងសុីនដឺរេឡានេាះមកវិញ"ម្តាយញញឹមទឹកមុខពោពេញដោយគំនិតអាក្រក់។

" ប៉ុន្តែវាទៅណាក៏មិនដឹងដែរម៉ែទៅរកយ៉ាងមិច" ហ្វហ្គី
" យើងជួលអ្នកសុីបទៅ" ម្តាយចុងនិយាយទាំងមានទំនុកចិត្ត

" មែនហើយ ហាសហា~~~ នាងសុីនដឺរេឡាម្តងនេះឯងមិនរួចខ្លួនទេ " ហ្វហ្គីសើចសប្បាយ ទាំងមានគំនិតអាក្រក់ក្នុងខ្លួនមិនតិច ។

តឹងៗ~~~(សម្លេងកណ្តឹង)
" ចាំម៉ែទៅមើលអ្នកណាមក " ម្តាយចុងបន្ទាប់ពីស្តាប់ឮកណ្តឹង ប្រញាប់ដើរទៅមាត់ទ្វារ ។

ក្រាកក~~~

" អរ~~~ពួកលោកអញ្ចឹងមកមានការអ្វី" ម្តាយចុងនិយាយញញឹមរាក់ទាក់ ព្រេាះតែឃើញមនុស្សមួយក្រុមស្លៀកពាក់ជាទាហ៑ានវាំង និងម្នាក់ដែលនៅពីមុខស្លៀកពាក់ដូចអ្នកធំនៅក្នុងវាំង។

" អរគុណអ្នកស្រី ខាងរាជវាំងនឹងប្រារព្ធពិធីជប់លៀងនៅ៥ថ្ងៃខាងមុខនេះទើបពួកយើងយកលិខិតអញ្ចើញមកអោយ អ្នកទៅកម្មវិធីនេាះអាចសំណាងបានក្លាយជាមហេសីរាជបុត្រទៀតផង " លោកអាមាត្រញញឹមហុចលិខិតអញ្ចើញទៅអ្នកស្រី

" អរគុណ ពួកលោកហើយ"
" បើអញ្ចឹងពួកយើងសុំលាហើយ មានការងារច្រើនទៀត" លោកអាមាត្រនិយាយបែបគួរសម

" ចា អញ្ចើង"

លោកអាមាត្រនិងទាហានវាំង ចាកចេញទៅចែកលិខិតអញ្ចើញតាមផ្ទះបន្តទៀត។

" កូនស្រីៗ ម៉ែមានដំណឹងល្អមកប្រាប់" ម្តាយចុចប្រញាប់ចូលផ្ទាន់កាន់សំបុត្របង្ហាញកូនស្រីទាំងពីរមើល

" ម៉ែអ្នកណាមករកអី " ដាយលីង
" ខាងរាជវាំងគេមកអញ្ចើញយើងទៅពិធីជប់លៀង ថែមទាំងមានអោកាសក្លាយជាមហេសីស្តេចទៀតផង"

" មហេសីស្តេច / មហេសីស្តេច" ហ្វហ្គី ដាយលីងនិយាយព្រមគ្នាដោយភ្ញាក់ផ្អើល

" មែនហើយ"
" អាយ~~~រាជបុត្រជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងរៀបអភិសេកជាមួយរាជបុត្រអោយបាន" ហ្វហ្គីនិយាយទាំងស្រមើលស្រម៉ៃ

" ទេ ទ្រង់ជារបស់បង" ដាយលីងចូលប្រកែក
"ទេទ្រង់ជារបស់ខ្ញុំ"
"ទេ ទ្រង់ជារបស់បង"

" បានហើយកូនស្រី មិនថាអ្នកណាក្លាយជាមហេសីឡើយ វានឹងមានផលប្រយោជន៍អោយគ្រួសារយើងដូចគ្នា សំខាន់ពួកកូនទាំងពីរ ម្នាក់ត្រូវរៀបអភិសេកជាមួយទ្រង់អោយបាន។

" ចាអ្នកម៉ែ ទ្រង់និងរៀបអភិសេកជាមួយខ្ញុំ/ទ្រង់និងរៀបអភិសេកជាមួយខ្ញុំ " ហ្វហ្គី ដាយលីង និយាយព្រមគ្នាផ្តាច់ញ្ញាចិត្តថ្ងៃជប់លៀងទាក់រាជបុត្រអោយរៀបអភិសេក រៀងខ្លួនៗ។

( ថេយ៍: ហេ~~~ស្រួលបួលបស់ថេយ៍ទេ😾)
____________________________________
សូមរង់ចាំភាគបន្ត.....