សូមអធ្យាស្រ័យរាល់កំហុសខុសឆ្គង
    ពាក្យពេចន៍ដែលមិនសមរម្យត្រង់ណាមួយ🤍🌷

កន្លងទៅអស់មួយអាទិត្យស៊ុននូ នៅតែមិនទាន់អាចធ្វើចិត្តបាន បាយទឹកក៏គេមិនព្រមប៉ះពាល់ ម្ងៃៗគិតតែសង្ងំយប់នៅតែក្នុងបន្ទប់មិនចេញទៅណា មិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់។ កាន់តែធ្វើអោយអ្នកឯទៀតកើតការបារម្ភពីសុខភាពនិងផ្លូវចិត្តរបស់គេជាខ្លាំង។ សម្លេងយំនៅតែបន្លឺទើបអ្នកជាបងប្រុសឈរនិយាយនៅខាងមុខបន្ទប់ជាមួយគេទោះមិនឮការឆ្លើយក៏គេនៅតែនិយាយដែល។

" ស៊ុននូ..! អូនចេញមកញាំបាយសិនមក កុំធ្វើបាបខ្លួនឯងអីបានទេ បើអូនកើតអីតើអោយបងរស់នៅយ៉ាងមិចពួកយើងនៅសល់តែពីរនាក់បងប្អូនទេណា៎ " ស៊ុននូ អង្គុយយំឱបក្បាលជង្គង់ដោយជ្រប់មុខយំជាប់នៅលើគ្រែ រាងតូចងើបមុខមើលទៅកាន់ទ្វារនិងស្ដាប់សម្លេងបងប្រុសដែលនិយាយនៅខាងក្រៅ។ ជេយ៍ចំណាយពេលមកនិយាយលួងលោមអោយស៊ុននូចេញពីបន្ទប់អស់ប៉ុន្មានថ្ងៃហើយសូម្បីតែការងារក្រុមហ៊ុនក៏គេមិនបានទៅមើលដែល។

" យ៉ាងមិចហើយតើគេព្រមចេញមកដែលទេ? " ជេយ៍ក្រវីក្បាលប្រាប់លោកស្រីផាក ទាំងទឹកមុខពិបាកចិត្តអស់សង្ឃឹម។ រាងតូចជ្រើសរើសចេញពីបន្ទប់ដោយទម្លាក់ជើងចុះពីលើគ្រែមិនទាន់ទាំងបានងើបឈរបោះជំហានផងគេស្រាប់តែដួលសន្លប់បាត់។
ព្រូស...ប្រាវវវ!...សម្លេងដួលនិងសម្លេងធ្លាក់បែករបស់ដែលរាងតូចដួលស្រវាទាញក៏ឮដល់អ្នកនៅមុខបន្ទប់ចាប់ផ្ដើមភ័យជាខ្លាំង។

បាំងៗ
" ស៊ុននូអូនកើតអី...ស៊ុននូអូនឮបងហៅដែលទេស៊ុននូអូនកុំកើតអីអោយសោះណា...! ម្ចាស់យាយមានសាគួរដែលទេ "
" មាន...! មេការប្រញាប់យកសោរសាកួរបន្ទប់ចៅហ៊ុនមកអោយលឿនឡើង " លោកស្រីស្រែកហៅអ្នកបម្រើអោយរត់ទៅយកសោរសាកួរមកអោយគាត់ដែលជេយ៍នៅគោះទ្វារខ្លាំងវាកាន់តែធ្វើអោយគេមិនស្រួលចិត្តគឺគ្មានសម្លេងសូម្បីតែសម្លេងយំរបស់ប្អូន។
" លោកស្រីម្ចាស់! "

ក្រឹប...ក្រាកក! "
ទ្វារបន្ទប់បានចាក់សោរនិងមួលបើកចូលទៅ ជំហានជើងវែងបោះជំហានជើងចូលទៅរកប្អូនដែលដេកដួលសន្លប់ក្បែរគ្រែ។ ជេយ៍ ទះមុខសររលោងដាមទឹកភ្នែកតិចៗ

" ឆាប់យកគេទៅមន្ទីរពេទ្យសិនទៅ! " ជេយ៍ លើកបីត្រកង រាងតូចរត់ចុះពីខាងលើទៅរកឡានរបស់គេដោយមានជំនួយជួយបើកទ្វារឡានដោយអ្នកបម្រើ។

" ទុកអោយយាយជាអ្នកទប់គេចុះ " លោកស្រីផាក ឡើងមកអង្គុយទប់រាងកាយសន្លប់របស់ស៊ុននូនៅខាងក្រោយ ជេយ៍ក៏ប្រញាប់ឡើងមកបើកឡានចេញទៅទាំងប្រញាប់។ចំណាយពេលប្រហែលជាមួយសន្ទុះក៏មកដល់មន្ទីរពេទ្យធំ ជេយ៍មិនរងចាំអោយអ្នកណាយកគ្រែមករុញអីទេគឺគេជាអ្នកបីប្អូនរត់សម្ដៅទៅរកបន្ទប់សង្គ្រោះទាំងញាប់ជើង។

@បន្ទប់សង្គ្រោះ
ជេយ៍ ដើរទៅមកនៅខាងមុខបន្ទប់សង្គ្រោះដោយជ្រោងសក់ឡើងលើអស់ដោយកែវភ្នែកសម្លឹងមើលទ្វារជាប់មិនដក។ ដោយមានលោកស្រីផាកអង្គុយនៅកៅអីរងចាំក្បែរនោះ។

" បើអូនកើតអី តើអោយបងមានមុខឯណាទៅជួបប៉ាម៉ាក់ទៅ...អ្ហឹក! " ទឹកភ្នែកកូនប្រុសរមៀលស្រក់ចុះដោយមិនអាចទប់ជាប់ គ្រួសាររបស់គេគឺជួបរឿងផ្ទួនៗតែម្ដងហើយ។

ទឺង...ភ្លើងមុខបន្ទប់សង្គ្រោះក៏លោតឡើងពណ៍ខៀវមកវិញបន្ដិចក្រោយមកដុកទ័រម្នាក់ក៏បើកទ្វារចេញមក។
ក្រាកក!
" លោកគ្រូពេទ្យចៅប្រសារខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ " លោកស្រីផាក
" អ្នកជំងឺអស់អីហើយ ប៉ុន្ដែសុខភាពរបស់អ្នកម៉ាក់មិនសូវជារឹងមាំប៉ុន្មានទេ តើអ្នកម៉ាក់បង្អត់អាហារមែនទេ បើនេះវាកាន់តែធ្វើអោយប៉ះពាល់ដល់ទារកក្នុងផ្ទៃផងដែល! " ដុកទ័រ

" ឈប់លោកគ្រូពេទ្យ និយាយថាមិច? " ជេយ៍ ចូលមកចាប់ទាញដៃគ្រូពេទ្យមកសួរទាំងចងចិញ្ចើម មុននេះគេបានឮតែគេចង់អោយនិយាយបញ្ជាក់ម្ដងទៀត។

" នេះអ្នកម៉ាក់ មិនទាន់ប្រាប់គ្រួសារពីរឿងទម្ងន់ទេមែនទេ...? ចូលរួមអបអរផងអ្នកម៉ាក់មានទម្ងន់4សប្ដាហ៍ហើយ យើងនិងបើកថ្នាំនិងប្រាប់ពីរបៀបថែទាំបន្ថែម! "
" អរគុណហើយ! "
" មិនអីទេនេះជាតួនាទីរបស់ពួកយើង បើអស់អីហើយខ្ញុំលាសិនហើយ! "
" ចាស៎! "

" ម្ចាស់យាយទៅសម្រាកទៅចាំខ្ញុំជួនត្រឡប់ទៅវិញ ចំណែករឿងស៊ុននូទុកអោយខ្ញុំជាអ្នកមើលថែគេចុះ "

" ចឹងយាយសូមចូលទៅមើលចៅស៊ុនបន្ដិចសិនមុននិងត្រឡប់ទៅវិញ " ជេយ៍ និងលោកស្រីផាកបានចូលទៅមើលអ្នកដែលសន្លប់នៅក្នុងបន្ទប់ដោយទឹកមុខស្លេកស្លាំង រាងកាយស្គមស្គាំងជាងមុនឆ្ងាយណាស់ធ្វើអោយពិបាកភ្នែកដល់អ្នកបានឃើញ។

" សឺតត...! " លោកស្រីផាកឱនបបូរមាត់ទៅថើបសក់ក្បាលរាងតូចមួយដង្ហើមវែង ម្រាមដៃជ្រាវជ្រួញលើកមកអង្អែលក្បាលអ្នកដែលសន្លប់ថ្នមៗមុននិងគាត់ត្រឡប់ទៅវិញជាមួយនិងជេយ៍។

ផ្ទះនៅក្បែរមាត់សមុទ្រដែលមានទេសភាពគួរអោយចង់រស់នៅ។ សម្លេងសត្វចាប់យំជីបហើរចូលទ្រនំរបស់ពួកវាវិញអស់។
រាងកាយក្រាស់ដែលដេកសន្លប់នៅលើគ្រែក្រោយសន្លប់អស់ជាច្រើនថ្ងៃដោយមានបង់រុំនៅក្បាលនិងលើដងខ្លួនពេលនេះក៏ចាប់ផ្ដើមកម្រើកម្រាមដៃតិចៗដោយមានមនុស្សស្រីម្នាក់គេងទ្រោបក្បាលនៅក្បែរគេ។

" សឺតត..! " សម្លេងសង្គ្រឺតជើងធ្មេញពេលដែលក្បាលផ្ដើមឈឺខ្ទោកៗឡើងមកភ្លាមៗដូចជាត្រូវបានរបស់រឹងយកមកវាយយ៉ាងអញ្ចឹង។ ត្របកភ្នែកស្អាតដែលដេកក្បែរនោះបើកឡើងនិងសួរនាំដោយសម្ដីស្រទន់ទៅកាន់អ្នកជំងឺ។

" លោកដឹងខ្លួនហើយ តើមានអ្វីមិនស្រួលត្រង់ណាដែលទេ? "
" ខ្ញុំនៅទីណា..? ហើយនាងជាអ្នកណា..? "
" ខ្ញុំ...ខ្ញុំជាអ្នកជួយជីវិតរបស់លោក..! លោកចាំអ្វីបានខ្លះដែលទេ លោកឈ្មោះអី មកពីណាហេតុអីបានជាលោកត្រូវរបួសច្រើនយ៉ាងនេះ? " នាងសួរទាំងជួយលើករាងក្រាស់អោយក្រោកអង្គុយផ្អែកក្បាលនិងគ្រែដោយនាងដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរគេ។
៊
" ខ្ញុំចាំ...ចាំមិនបានទេ...អ៊ួយយ...ខ្ញុំនឹកអីមិនឃើញ ក្បាលរបស់ខ្ញុំហេតុអីឈឺយ៉ាងនេះ "
" មិនអីទេ នឹកមិនឃើញកុំទាន់នឹកអីចាំលោកបានធូរស្បើយជាងនេះក៏បានដែល លោករងចាំខ្ញុំទីនេះហើយខ្ញុំទៅហៅពេទ្យអោយមកមើលលោក! "

" កុំទៅអីបានទេ ខ្ញុំមិនចាំអីទេ នាងនៅក្បែរខ្ញុំហើយ " ដៃមាំលូកមកចាំកាន់ដៃតូចនិយាយដោយសម្លេងស្រាលទៅកាន់នាង ធ្វើអោយផ្ទៃមុខស្អាតលិចឡើងនៅស្នាមញញឹមបន្ដិចនៅកេមបបូរមាត់។

" មិនអីទេខ្ញុំទៅតែមួយភ្លេតទេខ្ញុំនិងប្រញាប់ត្រឡប់មករកលោកវិញ...! ចាំខ្ញុំទីនេះហើយ កុំទៅណាអោយសោះ! " រាងក្រាស់ងក់ក្បាលមួយៗ ក្រោយនិយាយផ្ដាំរួចក៏ប្រញាប់ទៅហៅពេទ្យមកមើលអាការ:របស់រាងក្រាស់។

ទឹប...ជំហានជើងវែងទម្លាក់ចុះពីគ្រែដោយដៃមាំបែកសសៃលើកមកទប់ត្រូវរបួសក្បាលដើរទៅរៀលហាលខាងមុខដោយសម្លឹងមើលទីធ្លានឹងរកនឹកគិតពីអ្វីម្យ៉ាងថាហេតុអីបានជាគេមានរបួសបែបនេះ។
ផាំង...សម្លេងគ្រាប់កាំភ្លើងខ្ទាល់ពេញក្បាលរបស់ហេតុការណ៍បាញ់សម្លាប់នៅពេលនោះអ្វីដែលគេនឹកឃើញគឺគេត្រូវបានបាញ់ទម្លាក់ទឹកអ្វីផ្សេងគេមិនចាំសោះឡើយ។

" អ៊ួយយ... "
ក្រាកក!
" លោកយ៉ាងមិចហើយ ខ្ញុំអោយលោកចាំនៅលើគ្រែហេតុអីក៏ចុះមកបែបនេះ ចូលទៅក្នុងទៅអោយពេទ្យពិនិត្យអោយ "
គ្រូពេទ្យពិនិត្យសុខភាពនិងរបួសដែលចាប់ផ្ដើមស្បើយបន្ដិចម្ដងៗ។ ក្រោយពេលពិនិត្យរួចពេទ្យក៏បានរៀបចំថ្នាំអោយដើម្បីអោយគេលេបបំបាត់ការឈឺចាប់នៅត្រង់ផ្នែកក្បាល។

" លោកនេះសំណាងហើយដែលគ្រាប់កាំភ្លើងមិនចំចំណុចសំខាន់ តើលោកមាននឹកឃើញអ្វីខ្លះទេ? " រាងក្រាស់ក្រវីក្បាលជាប់គេនឹកអីមិនឃើញទេ ពេលដែលគេរកនឹកក្បាលរបស់គេចាប់ផ្ដើមឈឺតែម្ដង។

" លោកគ្រូពេទ្យ តើគេអាចបាត់ការចងចាំដែលទេ? "
" អាចដែល ព្រោះថានៅត្រង់ក្បាលរបស់គេគឺប៉ះទង្កិចជាមួយរបស់រឹងខ្លាំងបណ្ដាលអោយមានឈាមកកទៀតផង អាចបណ្ដាលអោយបាត់ការចងចាំដូចអ្នកនាងថាចឹង តែខ្ញុំសូមណែនាំអោយអ្នកនាងនាំទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យធំដើម្បីវះកាត់ទៅ "
" ចុះពេលណាទើបគេអាចចាំមកវិញបាន! "
" ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែល ភាគរយតិចខ្លាំងណាស់ដែលគេអាចចងចាំមកវិញបានឬក៏មិនអាចតែម្ដង "
" តើមិនអាចមានអ្វីដែលអាចជួយគេអោយចាំភ្លាមៗទេមែនទេ? "
" នេះស្រេចលើអ្នកជំងឺថាគេចង់ចងចាំមកវិញឬមួយក៏អត់ សង្ឃឹមលើអ្នកនាងហើយដែលអាចជួយរំលឹកប្ដីរបស់អ្នកនាងអោយចាំមកវិញ "
" គេមិនមែនជាប្ដីខ្ញុំទេ " នាងប្រកែកយ៉ាងលឿនដោយដៀងសម្លឹងមើលអ្នកកំលោះដែលអង្គុយនៅលើគ្រែដោយភ្លឹកភ្លាំង។
" អរ៎...បងចឹងខ្ញុំលាសិនហើយ "
" ចា៎ មិនបានជួនដំណើរទេ! " នាងដើរមកអង្គុយចុះលើគ្រែក្បែររាងក្រាស់ដោយសម្លឹងមើលគេជាប់មិនលែងវង់ភ័ក្រស្រស់សង្ហារទោះមានរបួសនៅលើមុខមិនទាន់ជាក៏នៅតែឃើញសង្ហារដែល។
" លោកសាករកនឹកមើល លោកឈ្មោះអីដែល! "

" ខ្ញុំនឹកមិនឃើញទេ! "
" មិនអីទេចាំរកនឹកពេលក្រោយចុះ ពេលនេះលោកឃ្លានទេខ្ញុំទៅធ្វើអីមកអោយលោក "
" អ្វីក៏បានដែល! " រាងក្រាស់ញញឹមដាក់នាងបន្ដិច

@សេអ៊ូល
" ស៊ុននូ ញុំាអីបន្ដិចទៅ តាំងពីដឹងខ្លួន ឯងមិនព្រមញុំាអីសោះហើយ "
" យើងមិនឃ្លានទេ ជុងវ៉ុន "
" មិនឃ្លានក៏ត្រូវតែញុំាប៉ុន្មានម៉ាត់ដែល បើឯងមិនគិតពីខ្លួនឯងក៏គួរតែគិតពីក្មេងក្នុងពោះផងទៅ គេមិនចង់អោយអ្នកពពោះគេមិនញុំាអីបែបនេះទេ " សម្ដីរបស់ជុងវ៉ុន ធ្វើអោយរាងតូចឱនមកសម្លឹងមើលពោះរាបស្មើរបស់ខ្លួនឯងដោយលើកដៃមកអង្អែលថ្នមៗនៅលើវា។

" យើងញុំាក៏បានដែល ដើម្បីកូន! "
" បែបនិងទើបល្អ...! យើងនាំគ្នាទាយទៅមើលថាក្មេងម្នាក់នេះជាក្មេងស្រីឬក៏ក្មេងប្រុសទៅ " ជុងវ៉ុន ញញឹម
" មិនដឹងទេ នៅមិនទាន់ពិនិត្យដឹងថាស្រីឬប្រុសទេ! "
" បែបនិងទើបអោយឯងញុំាអោយមានកម្លាំង ហើយក្មេងនេះក៏មានសុខភាពល្អផងដែល យល់ទេ? " ជុងវ៉ុន
" ហុឹម! " ស៊ុននូ ក្រហឹមដើម.កញញឹមស្ងួតដាក់ជុងវ៉ុន បន្ដិចដោយដៃម្ខាងដួសបបរដាក់មាត់ទាំងល្វីងនិងម្ខាងទៀតអង្អែលពោះតិចៗ គេត្រូវតែរឹងមាំយ៉ាងណាមានដំណក់ឈាមមួយមកចាប់កំណើតជាមួយគេមិនអាចធ្វើបាបខ្លួនទាំងគេមិនទាន់ទាំងមានពន្លកនោះទេ។

ធ្មេចបើកៗរយះពេល7ខែកន្លែងផុតទៅ ផ្ទៃពោះរាបស្មើពេលនេះក៏ខ្ទាតធំខ្លាំងដល់ថ្នាក់រាងតូចដើរមិនត្រង់ខ្លួនទៅហើយ គឺពោះរបស់គេកាន់តែធំគេកាន់តែពិបាកដេកដើរឈរអង្គុយក៏ត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាងមុនឆ្ងាយដែល។ ជំហានជើងតូចៗក្នុងសម្លៀកបំពាក់របស់មនុស្សពោះធំបោះជំហានជើងតេសតាសដៃម្ខាងទ្រពោះដៃម្ខាងទប់ត្រកៀកដើរទៅសួនច្បារខាងក្រោយ។

" កូនជិតកើតហើយណា៎...ចាំមកជួយម៉ាក់ដាំនិងស្រោចទឹកជាមួយគ្នា " ស្នាមញញឹមផុតឡើងលើផ្ទៃមុខសររលោងព្រិលដូចកូនង៉ាដើរស្រោចទឹកផ្កាទៅមកតាមទម្លាប់។

" អ្នកប្រុសទៅណាហើយ? "
" ចា៎ គឺដើរទៅខាងក្រោយ លោកស្រីម្ចាស់ "
" ហេតុអីបណ្ដោយអោយគេនៅម្នាក់ឯងបែបនេះ ពួកអស់នេះ " លោកស្រីផាក និយាយហើយក៏ប្រញាប់ដើរទៅសួនផ្កាខាងក្រោយក៏បានឃើញរាងតូចកំពុងតែឈរស្រោចផ្កាពីមួយជួរទៅមួយជួរ។
" ចៅស៊ុន... "
" ម្ចាស់យាយ " ស៊ុននូ បែមកញញឹមស្រស់ដាក់លោកស្រីផាក ដោយដៃនៅកាន់ទុយោរទឹកស្រោចផ្កានៅឡើយ។
" ពួកនាងនៅឈរដល់ណាទៀតមិចមិនឆាប់ទៅយក ទុយោទឹកពីចៅប្រសារយើងមក ធ្វើការយកតែប្រាក់ខែមែន..! "
" ចាស៎ លោកស្រីម្ចាស់..! អ្នកប្រុសអោយមកខ្ញុំមក មកចាំខ្ញុំជួយ! "
" អរគុណហើយបង! " ស៊ុននូញញឹមដាក់នាងបន្ដិចដោយកាន់ដៃរបស់អ្នកបម្រើចេញពីសួនផ្កាមកក្បែរលោកស្រីផាក ហើយក៏បណ្ដើរគ្នាត្រឡប់ទៅខាងក្នុងវិញដោយនិយាយឆ្លើយឆ្លងគ្នាដោយស្នាមញញឹមជាប់មុខតូចដដែល។

" លើកក្រោយមិនត្រូវមកឈរស្រោចទឹកផ្កាតែម្នាក់ឯងបែបនិងទេអាចរអិលបាន អ្នកបម្រើមាន ចៅប្រើពួកគេទៅ យាយជួលពួកគេមកធ្វើការមិនមែនអោយម្ចាស់ផ្ទះធ្វើខ្លួនឯងទេ "
" មិនអីទេម្ចាស់យាយ ចៅអផ្សុកមិនដឹងធ្វើអីក៏ចេញទៅស្រោចផ្កាទៅ "
" មកពីយាយបារម្ភពីចៅប្រសាររបស់យាយ ហើយនៅមានអាល្អិតក្នុងនេះទៀត យាយកាន់តែបារម្ភខ្លាំងឡើង បើអ្នកទាំងពីកើតអីទៅគិតយ៉ាងមិច..!" ស៊ុននូ ញញឹមអង្អែលពោះថ្នមៗ ដោយស្នាមញញឹមគេអចធ្វើចិត្តបានហើយនិងញញឹមបានច្រើនទៀតផងទាំងពីមានដំណក់ឈាមមួយនេះមកចាប់កំណើតជាមួយ។
" បាទ លើកក្រោយមិនអោយម្ចាស់យាយបារម្ភទៀតទេ! "

ងុឺត...ឡានបើកមកឈប់ខាងមុខផ្ទះគឺជាឡានរបស់លោកឧត្តមសេនីយ៍លី ហុីសុឹង បានមកសួរសុខទុក្ខលោកស្រីផាកដល់ផ្ទះនិងឆ្លៀតទិញផ្លែឈើមកផ្ទះអ្នកមានទម្ងន់ផងដែល។

" ជំរាបសួរម្ចាស់យាយ! "

" ចា៎ អង្គុយចុះសិនមក ហើយទៅណាមកណាបានជាមកដល់ទីនេះលោកឧត្តមសេនីយ៍? "
" ខ្ញុំទំនេរពីការងារក៏ឈៀងមកលែងម្ចាស់យាយ និងបានទិញផ្លែឈើមកផ្ញើស៊ុននូផងដែល ឃើញថាគេចូលចិត្ត "
" អរគុណហើយ លោកហុីសុឹង " ស៊ុននូ
" យ៉ាងមិចហើយតើមានរកបានដំណឹងអ្វីខ្លះដែលទេ? "
" គ្មានតម្រុយសោះម្ចាស់យាយ តែយ៉ាងណាខ្ញុំនឹងតាមរកគេអោយឃើញ ខ្ញុំក៏មិនជឿថាគេស្លាប់ដែល " សម្ដីនេះ រាងតូចបានឮពេញត្រចៀក ទឹកភ្នែករកស្រក់ចុះមកតែម្ចាស់របស់ខ្លួនក៏លើកខ្នងដៃមកជួតវាសទឹកភ្នែកចេញមកអោយស្រក់ឡើយ។

" ខ្ញុំស្អប់លោកផាក ស៊ុងហ៊ុន ហ្ហឹក...ហ្ហឹក...បើលោកនៅរស់ លោកមិនត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញទេ ខ្ញុំនិងមិនប្រាប់កូនទេថាលោកជាប៉ារបស់គេ ពេលដែលគេធំ...ហ្ហឹក...ហ្ហឹក " រាងតូចនិយាយនៅក្នុងចិត្ត ស្រែកយំនៅក្នុងចិត្ត គេមិនជឿតាំងពីដំបូងថាស៊ុងហ៊ុនស្លាប់។ ដោយគំរាមស៊ុងហ៊ុន នៅក្នុងចិត្តថាខ្លួននិងមិនអោយកូនស្គាល់គេថាជាប៉ាឡើយបើគេមិនត្រឡប់មកវិញ។

" យាយផ្ញើផងណា យាយមិនជឿទេថាស៊ុងហ៊ុនគេស្លាប់ទេ មិនថាចំណាយពេលអស់យូរប៉ុណ្ណាទេ យាយនិងអោយខៃជួយរកចៅហ៊ុន ជាមួយគ្នា "
" បាទ "

@ផ្ទះជនបទ
នៅក្នុងផ្ទះក្បែរមាត់សមុទ្រ សម្លេងសើចសប្បាយបន្លឺឡើងពីផ្ទះបាយរបស់មនុស្សប្រុសស្រីមួយគូរដែលកំពុងតែនាំគ្នាធ្វើអាហារញុំាជាមួយគ្នាយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
" ប៉ុន្មានខែមកនេះ បងមាននឹកឃើញអ្វីដែលទេ "
" អត់ទេ កាន់តែរកនឹក កាន់តែឈឺក្បាល "
" ចឹងបងមិនបាច់គិតទេ ចាំអោយការចងចាំរបស់បងត្រឡប់មកវិញនៅថ្ងៃណាមួយចុះ ពេទ្យបានប្រាប់ហើយថាមិនអោយបងគិតច្រើនទេ ហើយការចងចាំបងត្រឡប់មកវិញក៏អាចនិងភ្លេចនៅរឿងអ្វីម្យ៉ាងបានដូចគ្នា "
" បងដឹងហើយ ហើយបងសន្យាថាពេលដែលបងនឹកឃើញអ្វីមកវិញមកនិងនាំអូនទៅរស់នៅជាមួយអូនទៅទេ? "
" ចុះបើថ្ងៃនោះមកដល់ បងចាំគ្រប់យ៉ាងហើយបងក៏មានមនុស្សដែលបងស្រឡាញ់រួចហើយ អូនគិតយ៉ាងមិចទៅ? "
" គ្មានថ្ងៃនោះទេ..! ញុំាបាយទៅ" រាងក្រាស់ប្ដូររឿងនិយាយ គេមិនដឹងទេថាពេលដែលការចងចាំមកវិញ តើមានអ្វីកើតឡើងតែពេលនេះគេមិនដឹងផងថាគេជាអ្នកណាមកពីណា គេដឹងត្រឹមតែម្យ៉ាងគឺគេត្រូវបានគេបាញ់ ហើយបន្ទាប់មកទៀតគឺម្នាក់ស្រីនេះហើយដែលមើលថែគេមករហូត។

                    To be continue...

                          02.03.2025

                Author : SUNGSUN20

ពេលអ្នកអានអត់ខមិន ត្រៀមបាត់អ្នកនិពន្ធអោយហើយទៅ😒