ភាគ:១២៣

« ម៉េចក៏ពេលហ្នឹងខ្ញុំមិនដឹងសោះចឹង?» ជុងគុកគេឡើងភ្ញាក់ឲ្យព្រឺតគេមិនបាបដឹងទាល់តែសោះចំពោះរឿងមួយនេះបើម៉ាគូស៊ីកាមិនប្រាប់។
«ខ្ញុំឃើញហើយក៏ប្រាប់ទៅលោកគួរតែប្រយ័ត្នប្រយែងឲ្យបានច្រើនជាងនេះផង »
«ខ្ញុំប្រកដជាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នដូចលោកនិយាយមកហើយ »
« លោកដែលមានគូរសត្រូវមកពីណាដែរឬអត់? នេះខ្ញុំគ្រាន់តែសួរចង់ដឹងប៉ុណ្ណោះ » ម៉ាគូស៊ីកានាយបន្តសួរពីរឿងរបស់ជុងគុកទៀត។
« ដូចជាមិនដែលមានផង » ជុងគុកគេមិនសូវជាមានរឿងជាមួយអ្នកទេបានជាគេសម្មត់មកបែបហកនឹងនោះ។
« មានបាទគឺ ដូលេកា សាំងគីលចៅហ្វាយនៅចាំគេម្នាក់នេះបានឬទេទាន?គេតែងតែតាមចង់សម្លាប់ចៅហ្វាយរហូតព្រោះតែរឿងមុខជំនួសនោះអី?»ហាមិស្រាប់តែនឹកដល់ឈ្មោះមួយនេះចេញមកភ្លេតទាំងដែលរាល់ដងមិនដឺលនឹកឃើញសោះជុងគុកយកសម្ដីហាមិមកគិតឲ្យបានយូរជាងនេះរួចហើយនាយក៏នឹកឃើញដែរ។
« មែន!គឺមានតែគេម្នាក់ហ្នឹងឲ្យគត់ប៉ុណ្ណោះ »
«ហាមិឯងឆាប់ឲ្យកូនចៅតាមស៊ើបពីដូលេកាឲ្យបានល្អផងព្រោះគេម្នាក់នេះក្រឡេកក្រឡុចណាស់ » ជុងគុកនាយដាក់ការសង្ស័យលើដូលេកាហើយចំពោះរឿងរបស់ហ្វាន់ឌីម៉ាត្រូវមកចូលពេទ្យនេះទើបបញ្ជាឲ្យហាមិប្រាប់កូនចៅផ្សេងទៀតតានដានស៊ើបពីដូលេកា សាំងគីល។
« ទទួលបញ្ជាទាន »
« ឯងចង់ឲ្យខ្ញុំជួយឬអត់? » ណាកាស៊ីម៉ាលូកមាត់មកនិយាយជាមួយជុងគុកបើគេព្រមឲ្យជួយនាងនិងធ្វើវាភ្លាម។
«បើឯងចិត្តល្អណាស់ក៏ធ្វើចុះខ្ញុំមិនបានហាម » ជុងគុកញាក់ស្មាធ្វើជាមិនខ្វល់នៅពេលនិយាយ ណាកាស៊ីម៉ានាយក៏ដើរចេញពីវង់មនុស្សទាំងអស់ហ្នឹងរួចចុចទូរស័ព្ទខលទៅកាន់នរណាម្នាក់។
   បុរសម្នាក់ដែលបិតបាំងមុខយ៉ាងចម្លែកនោះពេលនេះគេបានមកដល់ទីកន្លែងមួយដែលមានចៅហ្វាយនាយរបស់គេនៅរងចាំទីនោះស្រាប់។

«ចៅហ្វាយពួកយើងបានចាត់ការមនុស្សខុសហើយទាននាងម្នាក់នោះមិនមែនជាស្រីរបស់លោកជុងគុក គូរ៉ូសាមាគិឡើយទាន » គេម្នាក់ហ្នឹងដករបស់បិតបាំងមុខចេញអោនក្បាលនិយាយប្រាប់ដូលេកា។
«យើងគិតវាមិនខុសពិតមែនបើពេលដែលគេដឹងរឿងមួយនេះវានិងមករករឿងយើងហើយក៏ប៉ុន្ដែវាបែរជានៅស្ងៀមមិនបញ្ចេញសកម្មភាពអ្វីទាំងអស់ » ទម្លាប់របស់គេនេះឲ្យតែនៅទីណាដឹងតែមានកែវស្រាមកជាមួយសឹងតែដាចើមិនបានដូចជាពេលនេះដែរគេនិយាយមួយឃ្លានេះរួចលើកកែវស្រាមកផឹកភ្លាម។
«ចុះចៅហ្វាយគិតធ្វើយ៉ាងម៉េចបន្តទៀតទៅទានបើចង់ចាត់ការមនុស្សស្រីម្នាក់ទៀតអាចថាពិបាកសម្រាប់ពួកខ្ញុំណាស់នាងម្នាក់ហ្នឹងមានអ្នកចាំការពារច្រើនមែនទែន »
«ឯងមិនចេះរៀបចំល្បិចកលបោកបញ្ឆោទពួកវាទៅក្រែងរឿងអស់ហ្នឹងវាជាជំនាញរបស់ឯងមិនអញ្ចឹងហី?ចាំយើងជួយជ្រំជ្រែមពីខាងក្រោយ »
« ចៅហ្វាយលើកនេះវាមិនស្រួលទេទាន »គេមិនមែនចង់ប្រឆាំងទេក៏ប៉ុន្ដែវាពិបាកណាស់សម្រាប់គេ។

« ឯងចង់ងាប់ជំនួសនាងមែនទេ?ផាំង... » ដូលេកានាយទះតុមួយទំហឹងស្រែកសម្លុតសួរកូនចៅដែលឈរញ័រខ្លួនចំពោះមុខគេ។
« អត់នោះទេទាន »
« បើអត់ក៏ប្រញាប់ចេញទៅ »
« បាទទាន »
«លើកនេះយើងអាចបរាជ័យប៉ុន្តែនៅមានលើកក្រោយទៀតមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ឯងទាំងពីរនោះចាំមើលថាឯងនិងមកជួយរំដោះចេញពីក្នុងដៃរបស់យើងទេ? »ដូលេកានាយលេចចេញគំនិតអាក្រក់ទៀតហើយលើកនេះក៏ប្រហែលជាការសាលល្បងចិត្តរបស់ជុងគុកដូចគ្នាដែរប៉ុន្តែនៅមិនទាន់ដឹងថាវាជារឿងអ្វីឲ្យប្រាកដដែរ។
    ព្រឹកថ្ងៃថ្មី.....!
ព្រឹកមួយនេះដែរបង្ហាញឲ្យយើងបានឃើញគ្រួសារដ៏កក់ក្ដៅមួយកំពុងតែអង្គុយញាំបាយជាមួយគ្នាដោយស្នាមញញឹមលេចចេញមក។
«ជុងគុកពេលញាំបាយហើយពូមានរឿងចង់និយាយជាមួយក្មួយ»នៅសុខៗលោកអារ៉ូគីប្រាប់ថាមានអ្វីនិយាយជាមួយជុងគុក។
« បាទលោកពូ » ជុងគុកនាយមិនងឿយឆ្ងល់ទេដែលលោកពូមានរឿងចង់និយាយនោះព្រោះគេអាចទាញដឹងថាវាជារឿងល្អស្រាប់ហើយ។
«ប៉ាមានអីជាមួយគេឬ?ទើបមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ដឹង?»រីហ្វីដានាងរៀបដាក់បាយចូលមាត់ក៏លឺសម្ដីលោកប៉ារបស់នាងចង់និយាយអីនិងជុងគុកចងដឹងរឿងភ្លេតដោយទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះវិញ។
«កូនមិនបាច់ចង់ដឹងទេឆាប់ញាំបាយទៅកុំនិយាយច្រើនពេក»លោកអារ៉ូគីគាត់មិនប្រាប់មានតែបន្ថើនឲ្យនាងញាំបាយទៅព្រោះរឿងនេះមិនបានពាក់ព័ន្ធជាមួយនាងទេចឹងហើយក៏ស្ងាត់មាត់ទៅរីហ្វីដានាងពេបមាត់អោនមុខមកញាំបាយធម្មតាបើមិនចង់ឲ្យដឹងក៏អត់ទៅនាងមិនចង់ដឹងស្រាប់ផងនោះ។
« លោកពូមានអីទៀតហើយ? » ពេលញាំអាហារពេលព្រឹកជាមួយគ្នាអស់ហើយក៏ចូលមកក្នុងបន្ទប់របស់លោកពូនាយដើម្បីនិយាយគ្នា។
«ហ៊ឹម!ពូគ្មានអ្វីនិយាយក្រៅពីរឿងរបស់ឯងជាមួយប៉ាម៉ាក់ទេថ្ងៃណាបានទៅសួរសុខទុក្ខពីគាត់ខ្លះហ៎ា?ឯងចង់ឲ្យពូនៅដាស់តឿនឲ្យឯងទៅនិយាយជាមួយប៉ាម៉ាក់ទៀតដល់ពេលណា?គាត់ចង់ជួយមុខឯងគ្រាន់តែមិនហ៊ានមកជួបឯងប៉ុណ្ណោះដោយសារតែគាត់នឹកឃើញថាឯងមិនចង់ឲ្យគាត់ទៅរវីរវល់ឥឡូវនេះល្មមដល់ពេលឯងបំពេញតួនាទីជាកូនប្រុសដ៏ល្អសម្រាប់គាត់ម្ដងហើយបានទេ?»លោកអារ៉ូគីគាត់កើតទុក្ខជំនួសប៉ាម៉ាក់របស់ជុងគុកហើយក៏បានដឹងរឿងដែរថាជុងគុកទៅជាបែបនេះគឺដោយសារតែអ្នកណានោះជុងគុកនាយមិនចង់និយាយរឿងនេះទេទើបចង់ដើរចេញ÷
«ជុងគុកឯងមិនលឺពូនិយាយទេ?ឯងមិនហ៊ានប្រឈមមុខដែរឬ?ឯងកុំសូវគេចវេសពីបញ្ហាចំពោះមុខពេកទៅមើលឯងឆាប់ឆ្លើយជាមួយពូមក»គាត់ដើរសំដៅមករកថែមទាំងចាប់ស្មារបស់គេទាំងសងខាងដើម្បីនិយាយគ្នាគាត់មិនទាន់បានប្រដៅគេឲ្យដើរតាមផ្លូវល្អមិនទាន់ហើយផងប្រញាប់ទៅណា?គាត់មិនចង់ឃើញគ្រួសាររបស់ក្មួយមានការមិនចុះសម្រុងគ្បាដូចជាពេលនេះឡើយ។
« លោកពូឈប់រំលឹកទៅ » គេពោលដោយសម្លេងខ្សោយអស់កម្លាំងជាខ្លាំង គេមិននិយាយគេមិនចង់រំលឹកទេសូមកុំលើកយកវាមកទៀតអីគេមានអារម្មណ៍ថាហត់ណាស់ហត់នឿយមែនទែនចំពោះរឿងកាលពីមុនពេលគេនឹកឃើញពេលណាការឈឺចាប់ទាំងប៉ុន្មានបានលេចមកពេញខួរក្បាលរបស់គេហើយ។
«ជុងគុក.....ជុងគុក...»មិនអាចហាមឃាត់ដំណើរចាកចេញរបស់គេបានទេនាយបានចេញទៅបាត់ហើយលោកអារ៉ូគីថយមកអង្គុយលើសាឡុងក្នុងបន្ទប់ទាំងខ្ទប់មុខស្មុកស្មាញខ្លាំងបំផុតហើយពេលជុងគុកគេក្បាលរឹងដល់ថ្នាក់នេះគាត់ពិបាកនិយាយណាស់។
_____
ភាគ:១២៤

«ឲ្យខ្ញុំទៅប្រាប់គេយ៉ាងម៉េចទៅបងស្រី?បើគេមិនចង់ស្ដាប់ផងខ្ញុំសុំទោសហ៊ឹកៗៗៗដែលមិនអាចជួយឲ្យជុងគុកបានទៅមើលមុខរបស់បងប្រុសជាលើកចុងក្រោយខ្ញុំសុំទោសហ៊ឹកៗៗៗ » លោកអារ៉ូគីនិយាយម្នាក់ឯងដោយសេចក្ដីឈឺចាប់ក្រៃលែងគាត់មិនអាចជួយអ្វីតាមការស្នើរសុំរបស់បងស្រីរបស់គាត់បានទេ?គាត់បានត្រឹមតែអង្គុយខ្ទប់មុខយំ។
ក្រាក...គ្រាំង....!
សម្លេងរុញទ្វាមួយទំហឹងមកទាំងកម្រោលលោកអារ៉ូគីស្រវ៉េស្រវ៉ាជូតទឹកភ្នែកចេញយ៉ាងលឿន ។ ជុងគុកមុននេះគេមិនទាន់បានទៅណាឡើយគឺឈរនៅមុខទ្វាចង់ដឹងថាលោកពូគេនិយាយពីអីខ្លះនៅពេលគេចេញមកចឹងតែដល់ពេលលឺភ្លាមគេរន្ធត់ចិត្តជាខ្លាំងស្ទើរមិនចង់ជឿ។
«លោកពូតើលោកប៉ារបស់ខ្ញុំគាត់កើតអី?លោកពូមានរឿងអ្វីលាក់បាំងជាមួយខ្ញុំមែន?ពូឆ្លើយមក » ជុងគុកគេដើរយឺតៗមករកលោកពូរបស់គេមុននេះអាចថាគេស្ដាប់ច្រឡំចង់លឺពីមាត់របស់លោកពូម្ដងទៀត។

« គឺ...គឺ.. »
« លោកពូនិយាយមក »
«ហ៊ឹម!ការពិតទៅលោកប៉ារបស់ឯងគាត់កើតមហារីកថ្លើមដល់ដំណាក់កាលចុងក្រោយហើយគាត់មិនបាននិយាយប្រាប់អ្នកណាអំពីរឿងនេះទេសូម្បីតែពូក៏បងស្រីមិនប្រាប់ទើបតែប៉ុន្មានថ្ងៃពេលឯងមិននៅបានគាត់ខលមកប្រាប់ដើម្បីឲ្យឯងទៅមើលលោកប៉ាឯងផងចាត់ទុកថាវាជាលើកចុងក្រោយទៅចុះហ៊ឹកៗៗៗបើឯងមិនទៅក៏មិនអីដែរ»គាត់និយាយហើយភ្លាមទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ហូរមកកាត់ថ្ពាល់គាត់ងាកមុខចេញដើម្បីជូតទឹកភ្នែករាប់រយដំណក់នោះចេញគាត់មិនចង់ឲ្យអ្នកណាបានឃើញពីភាពទន់ជ្រាយរបស់គាត់ទេជុងគុកគេស្លុតចិត្តខ្លាំងណាស់គេ...គេទទួលយកមិនបានទេ។ជុងគុកស្ទុះរត់ចេញពីក្នុងបន្ទប់លោកពូទាំងមិនបានបិទទ្វាទៅវិញឡើយ។
   ជុងគុកចុះមកដល់ខាងក្រោកភ្លាមមុខអ្នកណាក៏នាយមិនមើលដែរគឺដើរហួសចេញពីទីកន្លែងមួយនេះតែម្ដងឡើងគ្រប់គ្នាឆ្ងល់ជាមួយកាយវិការរបស់គេ។
«នេះគេកើតអីទើបចុះមកវិញទឹកមុខមើលមិនយល់អញ្ចឹងមានបញ្ហាអ្វីទៅ? » ណាកាស៊ីម៉ានាយអង្គុយអានកាសែតនោះក៏ងើយមុខមកនិយាយភ្លេត។
« អត់ដឹងដូចតែគ្នាហ្នឹង » គ្រប់គ្នាក្រវីក្បាលមិនដឹងទេម៉្យាងពួកគេនៅអង្គុយទីនេះទាំងអស់គ្នាមានទៅដឹងអី។
« ចម្លែកណាស់ »
« ពិតណាស់នេះសង្ស័យថាមានរឿងអ្វីមិនស្រួលហើយ »
« ខ្ញុំក៏គិតដូចគ្នា »
«ហ៊ឹម!ប៉ុន្តែតាំងពីព្រឹកមកមិនទាន់បានឃើញហាមិទាល់តែសោះគេទៅឯណា?»រីហ្វីដានាងមិនចង់និយាយរឿងរបស់ជុងគុកក៏បង្វែរទៅនិយាយសួរនាំពីហាមិទៅវិញនាងគិតថាគេប្រកដជាចង់នៅម្នាក់ឯងស្ងប់ស្ងាត់ហើយទើបមិនចង់រំខាន។
«ហាមិគេចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រលឹមសង្ស័យតែទៅមន្ទីរពេទ្យមើលហ្វាន់ឌីម៉ាហើយ » ម៉ាគូស៊ីកាគេភ្ញាក់មកឃើញថាហាមិបានចេញឡានទៅបាត់ហើយទើបគេគិតថាវាអញ្ចឹងទៅអ្វីដែលសំខាន់នោះគឺពយកគេគេងសម្រាកនៅផ្ទះរបស់លោកអារ៉ូគីនេះទាំងអស់គ្នាទៀតផង។
«អរ...ខ្ញុំជាប្អូននេះមិនទាន់បានទៅមើលគាត់ផងហ៉ើយ!ខ្ញុំបិះតែភ្លេចទៅហើយ »
«ហ៎ាសហ៎ា....បើនាងមិនទៅក៏មិនអីដែរដោយសារតែមានបុរសស្មោះស្នេហ៍នៅទីនោះហើយនាងមិនបាច់ទៅរំខានគេទេ »
«ប៉ុន្តែគាត់ជាបងស្រីខ្ញុំណាមិនឲ្យខ្ញុំទៅយ៉ាងម៉េចបានទៅនៀក?  »

«ជឿតាមតែខ្ញុំទៅ!ឥឡូវនេះនាងសាកទៅមើលជុងគុកបន្តិចទៅមើលថាគេកំពុងតែគិតអីមានរឿងអីទើបគេក្លាយទៅជាចឹង ? » ណាកាស៊ីម៉ាគេនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យរីហ្វីដានាងទៅមើលជុងគុកវិញមិនចាំបាច់ឲ្យនាងទៅមើលបងស្រីរបស់ខ្លួនឡើយ។
« ហេតុផលអីដែលខ្ញុំត្រូវទៅមើលគេម្នាក់នោះ? បើលោកចង់ដឹងក៏សួរគេដោយផ្ទាល់ខ្លួនឯងទៅខ្ញុំមិនដឹង » ឆឺស!នេះចាត់ទុកនាងជាស្អីចង់មកបញ្ជាទៅណាបានងាយៗនោះវាមិនអាចទេជុងគុកហ្នឹងមានអ្វីពាក់ព័ន្ធជាមួយនាង?គេផ្សេងនាងផ្សេងតើ?
« ទៅៗ!ពួកយើងសុំនាងទៅចុះណារីហ្វីដា »
«ប៉ុន្ដែ...»
« គ្មានប៉ុន្ដែអ្វីទាំងអស់នាងត្រូវតែទៅ »
« អូខេខ្ញុំទៅក៏បានខ្ញុំទៅព្រោះតែគ្រប់គ្នាបង្ខំប៉ុណ្ណោះ » រីហ្វីដានាងងក់ក្បាលព្រមទៅដោយចិត្តមិនចង់ទាល់តែសោះនោះយល់ថាពួកគេចង់ដឹងខ្លាំងយ៉ាងនេះនាងសុខចិត្តទៅក៏បាន។
« អរគុណនាងហើយ »
« ហ៉ើយ... » រីហ្វីដានាងក្រោមអស់កម្ពស់ដើរចេញមកខាងក្រៅរកមើលជុងគុកថាគេនៅឯណាទៅពេលនេះនាងដើរមកសួនច្បារក្រោយផ្ទះឃើញថាជុងគុកនៅទីនេះពិតប្រាកដមែនគឺកំពុងតែអង្គុយលើបង់មួយជិតនោះម្នាក់ឯងទាំងអារម្មណ៍រសាត់អណ្ដែតទៅដល់ណាដល់ណីហើយក៏មិនដឹង។
«អ៎េលោកកំពុងតែគិតអីហ្នឹងអាចឲ្យខ្ញុំដឹងដែរបានអត់?»រីហ្វីដានាងដើរមករកនាយហើយក៏ដាក់គូថអង្គុយជិតគេនោះនាងសួរគេទាំងសើចតិច។
«នាងអាចខិតមកជិតខ្ញុំបន្តិចបានទេ? »ជុងគុកនាយមើលទៅមុខរបស់រីហ្វីដាទាំងចង់រលីងរលោងទឹកភ្នែកហើយឯនាងវិញហាក់ដូចជាងឿយឆ្ងល់រឹកពាជុងគុកមែនទែន។
« លោកកើតអី?អាចនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ» រីហ្វីដានាងនិយាយចឹងទេក៏ប៉ុន្ដែព្រមខិតខ្លួនមកជិតគេពិតមែននាយមិនគិតច្រើនបន្តទៀតក៏បានដាក់ក្បាលកើយលើស្មារបស់នាងតែម្ដងទៅឡើងរីហ្វីដាចង់ភ្ញាក់។
«តើខ្ញុំធ្វើវាសព្វថ្ងៃនេះត្រឹមត្រូវដែរទេ?នាងជួយគកតខ្ញុំទៅមើល?ខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់នៅពេលនេះ » គេពោលដោយបិតភ្នែកទាំងសងខាងអារម្មណ៍មិននៅក្នុងខ្លួនទេនាងក៏មិនថាអ្វីព្រោះបើគេចង់បញ្ចេញទុក្ខសោកការឈឺចាប់អីអាចបញ្ចេញនៅទីនេះបាននាងចាំនៅឲ្យកម្លាំងចិត្តជានិច្ចមិនថានាងមាត់អាក្រក់មិនសូវជាត្រូវគ្នាជាមួយគេក៏ដោយតែនេះចិត្តមនុស្សណាអាចទន់ជ្រាយគ្រប់ពេលនៅពេលមានអ្នកណាពិបាកចិត្តនោះ។
«លោកបានធ្វើអី?ខ្ញុំមិនយល់សោះ!លោកប៉ាបាននិយាយអ្វីប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍លោកខ្លាំងមែនទេ?បើចឹងមែនខ្ញុំនិងទៅនិយាយជាមួយគាត់ឲ្យដឹងរឿង »
«លោកពូគាត់និយាយមកត្រូវហើយមានតែខ្ញុំប៉ុណ្ណោះដែលខុសខ្លួនឯង »
«លោកជួយបកស្រាយប្រាប់ខ្ញុំឲ្យកាន់តែស្រួលយល់ជាងនេះបានអត់?ព្រោះថាសម្ដីដែលលោកនិយាយមកខ្ញុំស្ដាប់មិនយល់ទេ »
« នាងមិនយល់ស្រាប់ហើយ »
«ហេតុផលដែលថាខ្ញុំមិនយល់?រឿងឈឺចាប់មួយនេះខ្ញុំស្គាល់តាំងពីយូរមកហើយចំណែកលោកក៏ដូចជាជាខ្ញុំដែរ»គេថានាងមិនយល់?តែគេខ្លួនឯងមិនយល់មិនស្គាល់ពូនាងច្បាស់ផងចេះតែមកនិយាយឲ្យតែរួចពីមាត់ទៅកើតដែរ។
« រឿងមួយចំនួនខ្លះនាងមិនដឹងវាល្អជាង »
« ហេតុអ្វី? »
«វាជារឿងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ!ម៉េចនាងចង់ចេះដឹងរឿងគ្រួសាររបស់គេមែនបានជាចេះតែសួរមកខ្ញុំមិនចេះឈប់បែបនេះ?»ជុងគុកនាយអាចញញឹមបានមកវិញហើយគេនៅនិយាយទៅឌឺដងលេបខាយដាក់រីហ្វីដាយ៉ាងទំនងមិញនេះឃើញកើតទុក្ខសោះចិត្តប្រុសម្នាក់នេះប្រែប្រួលលឿនជាមនុស្សស្រីទៀតនាងសុំចាញ់ហើយ។