ត្រឡប់បន្តសន្យា
ភាគ៨០+៨១

នៅតាមផ្លូវក្រោយពីឡានបើកចាកចេញពីទីវាលបញ្ចុះព្រះសពអ្នកអង្គម្ចាស់មេគ៌រួចមកអែលលីណាក៏អង្គយស្ងៀមមួយកន្លែង ភ្នែកសំឡឹងមើលទៅខាងក្រៅជាប់មិនមានកាយវិការអ្វីទាល់តែសោះ ជុននីអូដែលអង្គុយនៅក្បែរនោះក៏ចាប់ភ្លឹកដឹងដល់ភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់នាងរួចក៏ខិតចូលមកកាន់តែកៀកជិតជាមួយនាង ដៃមាំទម្លាក់ចុះរួចក្រសោបកាន់ដៃនាងជាប់ណែន។
«អូនមិនអីទេមែនទេ? អូយ៎..» ជុននីអូងាកសំឡឹងនាងចំមុននឹងងាកមុខចេញបន្តិចគេភ្លេចទៅហើយថានាងឃើញមុខគេម្ដងណានាងមានអារម្មណ៍ចង់ក្អួតរហូត កាយវិការងាកចេញរបស់ជុននីអូមុននេះក៏នាំឲ្យអ្នកដែលអង្គុយស្រងូតស្រងាត់ម្នាក់ឯងនោះធ្លាយសើចបន្តិចព្រោះតែនាងស្មានមិនដល់។
«អូនសើចហើយ?!» ទោះជាជុននីអូងាកមុខចេញនៅឡើយតែនាយក៏អាចដឹងថាអ្នកដែលកំពុងអង្គុយក្បែរខ្លួនមុននេះសើចទាំងមិនដឹងខ្លួន ជុននីអូក៏កាន់ដៃនាងកាន់តែជាប់ណែនបូកផ្សំនឹងអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត។
«អរគុណបងណាស់..» អែលលីណាក៏ពោលនូវពាក្យមួយឃ្លាដែលនាំឲ្យអ្នកកំពុងតែសើចនោះភាំងទ្រឹងមួយសន្ទុះធំ ឡានដែលកំពុងតែបើកនោះក៏ចូលចតនៅខាងមុខសេតវិមាននាំឲ្យនាងតូចអែលលីណាបានឱកាសបើកទ្វារចុះភ្លាម ជុននីអូឯណោះក៏តាមមើលអែលលីណាទាំងមុខឡើងក្រហមងាំង។
«លោកប្រធានាធិបតីមិនចុះទេរឺទាន៎? ខ្ញុំបាទ៎នឹងអាលយកឡានទៅចតក្នុងការ៉ាស់..»
«មុននេះឯងមានលឺនាងនិយាយអីទេ?» ជុននីអូខ្លាចខ្លួនស្ដាប់ច្រឡំទើបសួរទៅតៃកុងឡានរបស់គេ នាយម្នាក់នោះក៏ងាកមើលមកចៅហ្វាយនាយរួចព្យាយាមចងចិញ្ចើមរកនឹកមើលបន្តិច។
«អ្នកនាងនិយាយថាអរគុណបង..»
«ល្អណាស់ ល្ងាចនេះយើងឲ្យឯងសម្រាកមួយថ្ងៃនាំប្រពន្ធកូនដើរលេងឲ្យសប្បាយចុះ យើងទៅហើយ..» ជុននីអូតបទាំងសប្បាយចិត្តរួចបើកទ្វារចុះពីឡានបាត់ទុកឲ្យតៃកុងម្នាក់នោះនៅអង្គុយអេះក្បាលខ្លួនឯងទាំងមិនយល់។
ជុននីអូឯណោះចុះពីឡានមកក៏មិនទាន់ចូលទៅក្នុងតាមនាងពោលគឺគេទាញសារ៉េកអាវនឹងក្រវ៉ាត់ករឲ្យស្រួលបួលជាមុនសិន។ នាយបោះជំហានចូលបន្តិចម្ដងៗរហូតមកដល់ខាងមុខជណ្ដើរដែលត្រូវឡើងទៅជាន់ខាងលើនោះក៏ឃើញមានបុគ្គលិកនៅសេតវិមានប៉ុន្មាននាក់នៅឈរមើលដូចជាកំពុងមើលអ្វីម៉្យាង ជុននីអូក៏មិនបង្អង់ប្រញាប់ចូលទៅរួចក៏ភ្ញាក់។
«នេះមិចក៏គ្មានអ្នកណាជួយនាង? មិនឃើញនាងកំពុងតែមានទម្ងន់ទេហេស៎?» ជុននីអូរៀងក្ដៅស្លឹកត្រចៀកបន្តិចដែរព្រោះមកដល់ឃើញអែលលីណាកំពុងតែឈរឆុងទឹកដោះគោនៅខាងក្រោមឯណេះ។
«អែល..ហេតុអីក៏មិនប្រើបុគ្គលិក?!»
«ហេតុអីក៏ត្រូវប្រើបុគ្គលិកគ្រាន់តែឆុងទឹកដោះគោមួយកែវនឹង?!» អែលលីណាក៏ចោទសួរទៅជុននីអូវិញមិនឲ្យបាត់សំនៀង សំនួរនាងក៏នាំឲ្យបុគ្គលិកដែលនៅឈរនៅក្បែរនោះលួចញញឹមរួចប្រញាប់ចូលខ្លួនទៅរកអែលលីណា។
«អ្នកនាងឆុងរួចទុកនៅលើនេះហើយចាំពួកនាងខ្ញុំលើកយកទៅជូតនៅខាងលើ ព្រោះខ្លាចវាកំពប់»

«អរ៎! មិនចាំបាច់ទេ តែមួយកែវខ្ញុំអាចកាន់ទៅបាន ម៉្យាងខ្ញុំក៏មានអ្នកជួយយកអាសារហើយដែរ មែនទេលោកប្រធានាធិបតី?!» អែលលីណាក៏ងាកចំទៅជុននីអូនាំឲ្យនាយងាកមុខចេញភ្លាមតែមិនភ្លេចងក់ក្បាលឆ្លើយតប។
អែលលីណាក៏កាន់កែវទឹកដោះគោនោះរួចផ្លុំតិចៗមុននឹងបោះជំហានដើរចេញទៅទាំងមិនមានជុននីអូកាន់ទប់ចង្កេះនាងជាប់ណែន ការចាកចេញរបស់ពួកគេក៏នាំឲ្យបុគ្គលិកតាមមើលហើយម្នាក់ៗក៏ញញឹមបិទមាត់មិនជិត។
«អ្នកនាងអែលគួរឲ្យស្រឡាញ់នឹងគោរពណាស់»
«មើលទៅFirst ladyអាណត្តិនេះដូចជាកាលលោកស្រីជូហ្វីហើយ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ឯង..»
«យើងក៏ដូចគ្នា..»

ទឺត!ទឺត..
(អាឡូប្រុសអូ?!)
ក្រោយពីរង់ចាំអស់មួយសន្ទុះធំលោកប៉ារបស់គេក៏ទទួលទូរសព្ទ័ ជុននីអូមិនបង្អង់ក៏ប្រញាប់នាំខ្លួនចេញទៅឈរនៅឯរានហាលរួចងាកមើលមកអែលលីណាដែលកំពុងតែអង្គុយចាក់អាវឯណោះ។
«ខ្ញុំមានរឿងចង់ពិភាក្សាជាមួយប៉ា» ជុននីអូក៏បើកកាំមេរ៉ាមើលទៅលោកប៉ាគេបន្តិច ណាមជុនក៏ទាញវែនតាចុះរួចដាក់សៀវភៅនៅលើតុបន្តិច នេះនាងខលទៅចំពេលលោកប៉ានៅបន្ទប់សិក្សារឺ?
«អែលលីណា នាងឃើញមុខខ្ញុំចេះតែចង់ក្អួត» ជុននីអូក៏ប្រាប់ទៅលោកប៉ាគេពីដំណើរដើមទងនៃសាច់រឿងដែលកំពុងតែកើតឡើង ឪពុករបស់គេដើមឡើយធ្វើធម្មតាតែក្រោយពីបានលឺបែបនេះគេក៏ក្រោកអង្គុយត្រង់ខ្លួនរួចដូចជាចង់សើចបន្តិចអីបន្តិច។
(ឯងមានភ្លេចងូតទឹកទេប្រុសតូច?)
«នាងចាញ់ណា៎ប៉ា មិនមែនមកពីខ្ញុំមិនងូតទឹកទេ» ណាមជុនកាលបើឃើញកូនប្រុសតបទាំងមិនបានគិតបែបនេះគេក៏សើចឡើងតែម្ដង ជុននីអូក៏លើកដៃញីថ្ងាសបន្តិចរួចសំឡឹងមើលស្រមោលអ្នកណាម្នាក់ដើរមកពីក្រោយលោកប៉ាគេ។
(ប៉ាមិនច្បាស់ដែរ ព្រោះកាលកំណើតឯង ម៉ាក់ឯងដេញថើបតែប៉ានឹង..)
«ច្រណែនជីវិតប៉ាដល់ហើយ..» ជុននីពេបមាត់បន្តិចរួចទ្រាំមើលលោកប៉ាសើចឲ្យគេ ណាមជុនឯណោះឃើញកូនមិនមាត់ៗគេកាន់តែបានចិត្តនឹងសើចកូន។
(បើប្រុសអូជឿសម្ដីប៉ាចប់ទាំងស្រុងហើយ ម៉ាក់កាលនោះក៏អញ្ចឹងដែរ កុំតែប៉ាឯងនៅជាប់មើលមីងលេតនៅបារាំងទេ កុំអីម៉ាក់នឹងក្អួតកណ្ដាលមុខឲ្យមើលហើយ) គ្រានោះជូហ្វីក៏មកកាន់ស្មាណាមជុនជាប់ណែន ស្រមោលអ្នកចូលមកមុននោះការពិតជាជូហ្វីសោះ

(ហ្វី...) ណាមជុនងាកមើលទៅភរិយាបន្តិចហេតុអីក៏នាងចូលមកបំបាក់មុខនាយនៅនឹងមុខកូនបែបនេះ តែថាគេមិនទាន់បាននិយាយអ្វីផងក៏ត្រូវបានជូហ្វីឈ្មុលថើបថ្ពាល់គេមួយខ្សឺតទុកជាការលួងលោម តែប៉ុណ្ណេះឈប់ខឹងបាត់។
«មើលចុះបានស្រីស្អាតថើបឲ្យញញឹមតែម្ដងលោកប៉ា» ជុននីអូក៏បានលេសញ៉ោះលោកប៉ាគេវិញដូចគ្នា ណាមជុនក៏ងាកមើលមកកូនរួចអោបដៃបែបចង់ងរបន្តិចអីបន្តិច ជូហ្វីក៏ញញឹមរួចអង្គុយលើភ្លៅស្វាមី ណាមជុនក៏អោបចង្កេះនាងជាប់រួចដាក់ចង្ការកល់លើស្មានាង។
«និយាយអ៊ីចឹងម៉ាក់ភ្លេចសួរកូន ព្រឹកមិញនេះអែលលីណាបានយកចំនួនជិត៥០លានមកចូលមូលនិធិកុមាររបស់ម៉ាក់ណា៎»
«ម៉ាក់និយាយពីអី?!» ជុននីអូក៏ភាំងដូចគ្នានេះលុយជិត៥០លាននោះវាជាសម្បត្តិដែលលោកតាបង្កើតនាងបានផ្ទេរមកឲ្យនាងតែនាងក៏យកទៅបរិច្ចាគទាំងអស់រឺ?!
«នេះនាងមិនបានប្រាប់កូនទេរឺ?!» ដោយឃើញកូនប្រុសស្ងាត់ស្ងៀមជូហ្វីក៏សួរនាំ ជុននីអូក៏ងាកមើលទៅអែលលីណានៅឡើយ។
«យប់សឹមខ្ញុំខលទៅម៉ាក់ប៉ាម្ដងទៀត..» ជុននីអូក៏ផ្ដាច់ការទាក់ទងត្រឹមនេះរួចបោះជំហានចូលទៅខាងក្នុង អែលលីណានាងក៏ងាកមើលទៅនាយបន្តិចរួចបែរមកចាក់អាវវិញធ្វើដូចធម្មតា។
«អែល..»
«ខ្ញុំដឹងថាលោកចង់សួររឿងអីហើយ, លុយ៥០លាននោះបើសិនជាខ្ញុំទុកក៏មិនដឹងចំណាយទៅណា ព្រោះផ្ទះក៏មាន បាយក៏មានហូប លោកប៉ាខ្ញុំក៏មិនខ្វះខាតអ្វីហើយគាត់ក៏ឯកភាពនឹងការបរិច្ចាគមួយនេះដែរ..» អែលលីណានិយាយរួចក៏ព្រលែងខ្យល់ដង្ហើមធំបន្តិច ភ្នែកងាកសំឡឹងមើលទៅទង់ជាតិដែលបង្ហូតឡើងនៅសាលាក្បែរនោះរួចញញឹមបន្តិច។
«មានក្មេងៗជាច្រើនដែលបាត់បង់ឱកាសក្នុងការរៀនសូត្រនឹងការរស់នៅយ៉ាងល្អព្រោះតែភាពខ្វះទំនួលខុសត្រូវរបស់មនុស្សចាស់ ខ្ញុំធ្លាប់ចួប ធ្លាប់ឆ្លងកាត់ខ្ញុំយល់ច្បាស់ អ៊ីចឹងហើយទើបខ្ញុំមិនចង់ឲ្យក្មេងដទៃបានចួបរឿងដូចជាខ្ញុំដែរ» អែលលីណានិយាយបណ្ដើរញញឹមបណ្ដើរ ស្នាមញញឹមនាងក៏នាំឲ្យជុននីអូសឹងតែទន់ទាំងកាយ ទន់ទាំងបេះដូង នាយក៏ទម្លាក់ខ្លួនចុះរួចអោបនាងជាប់ណែន អែលលីណាក៏ឈប់និយាយរួចអោនមើលគេ។
«បងចង់អោបកូននៅឲ្យស្ងៀមបានទេ?» ជុននីអូពោលឡើងទាំងគេក៏ដឹងថាអែលលីណានាងឆ្លាតប៉ុណ្ណា ស្រីតូចនៅស្ងៀមបន្តិចមុននឹងយកម្ជុលចាក់អាវទៅចុចម្រាមដៃគេបន្តិចនាំឲ្យជុននីអូរហ័សដកដៃចេញ។
«អ..អូយ៎ អែល»
«និយាយតាមត្រង់ខ្ញុំអាចនឹងឲ្យអោប» អែលលីណាក៏និយាយឡើងស្របនឹងភ្នែកងាកមើលគេចំ តែលើកនេះនាងមិនក្អួតចង្អោរដូចជាសព្វដងសោះ ជុននីអូច្បូញមាត់បន្តិចរួចចូលអោបនាងជាថ្មី។
«ចង់អោបអូន..» គេធ្វើខ្លួនគួរឲ្យស្រឡាញ់នាំឲ្យអែលលីណាញញឹម នាងក៏អោបតបគេវិញនាំឲ្យជុននីអូភាំងភ្លឹកមួយកន្លែង តែគេក៏ញញឹមដែលឃើញនាងបើកចិត្តបែបនេះ។
«ឃើញទេកូន ប៉ាម៉ាក់អោបគ្នាព្រោះប៉ាម៉ាក់ស្រឡាញ់កូន»
«ស្រឡាញ់តែកូន ចុះខ្ញុំ?!» អែលលីណាក៏និយាយឡើងនាំឲ្យអ្នកអោបនាងកាន់តែខ្នាញ់នាងលើសដើម នាយក៏ងើបពីការអោបរួចសំឡឹងមើលទៅនាង។
«អែល..»

បើភាគនេះបាន៨៥០ឡាច៎ អេតមីនជូន៣ភាគ៕