មកបន្តភាគជាមួយគ្នាទៀតចាស៎ ឃើញតែខូវើក៏ដឹងថាភាគនេះនឹងមានវត្តមានអ្នកណា ហិហិ
បើភាគនេះបាន៨០០ឡាច៎នៅម៉ោង៩កន្លះអេតមីនផុសភាគ០៩ជូនណា៎ចាស៎..

ត្រឡប់បន្តសន្យា
ភាគ០៨

មួយខែកន្លងផុតទៅ
កន្លងផុតទៅមួយខែក្រោយពីរាត្រីដ៏សែនផ្អែមល្ហែមនោះ ជុននីអូក៏សម្រេចជោគជ័យក្នុងការយកបានបេះដូងក្មេងស្រីគួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះ មកដល់ពេលនេះនាយក៏ដឹងថាអែលលីណាក៏លួចមានចិត្តមកលើគេដូចគ្នាដែរ។
"ហ៊ឹម.." រាងកាយមាំទាំក្នុងឈុតអាវយឺតធម្មតាក៏ចូលទៅអោបក្រសោបរាងកាយតូចដែលកំពុងតែឈរចម្អិនអាហារពេលព្រឹកនៅឯផ្ទះបាយឯណោះ ជុននីអូបាននិយាយជាមួយនឹងនាងចង់ឲ្យនាងមកស្នាក់នៅខនដូនេះជាមួយនឹងគេតែស្រីតូចក៏ប្រកែកព្រោះនាងលើកឡើងថានាងមិនចង់ឲ្យអ្នកដែលជួយទំនុកបម្រុងនាងខកចិត្តនឹងរញ៉េរញ៉ៃព្រោះតែនាងម្នាក់ឡើយ។
"ហ៊ឹម" អែលលីណាក៏លូកដៃបន្ថយភ្លើងខ្ទះបន្តិចរួចក៏ងាកបែរទៅរកបុរសជាទីស្រឡាញ់ដែលអោបចង្កេះនាងពីក្រោយជាប់នោះ ជុននីអូញញឹមរួចទម្លាក់បបូរមាត់ថើបនាងបន្តិចទើបដកមកវិញ។
(ទៅអង្គុយនៅត្រង់នោះទៅ..)
អែលលីបង្ហាញកាយវិការដោយប្រាប់ឲ្យជុននីអូទៅអង្គុយនៅឯតុអាហារចាំមុន តែនាយបែរជាក្រវីក្បាលរួចទាញដៃនាងឲ្យចម្អិនអាហារបន្តិចរួចគេក៏អោបនាងជាប់ណែនពីក្រោយខ្នងឯណេះ អែលលីណាក៏ក្រវីក្បាលបន្តិចរួចចម្អិនអាហារបន្តទៀត។
"បើសិនជាអូនអាចស្ដាប់បងនិយាយបាន បងប្រាកដជានិយាយពាក្យថាបងស្រឡាញ់អូនឲ្យបានមួយថ្ងៃមួយពាន់ដងជាមិនខានឡើយអែល.." ជុននីអូនិយាយតែម្នាក់ឯងរួចដៃអោបនាងរឹតណែនលើសដើមថែមទៀត។
ក្រឺង..
ទូរសព្ទ័ជុននីអូក៏រោទ៍ឡើងភ្លាមៗនាំឲ្យគេដកខ្លួនចេញពីការអោបអែលលីណាបន្តិចរួចនាំខ្លួនចេញមកដោយទាញទូរសព្ទ័មើលលេខដែលខលចូលមកនោះ ហើយវាក៏ជាលេខមនុស្សម្នាក់ដែលគេមិនចង់ឲ្យខលមកនាពេលនេះ។
សុខៗដៃតូចស្រឡូនរបស់អែលលីណាក៏ទម្លាក់លើស្មានាយនាំឲ្យនាងភ្ញាក់នឹងប្រញាប់ទម្លាក់ទូរសព្ទ័ចូលក្នុងហោប៉ៅទាំងមិនបានលើកទទួល ជុននីអូក៏ចូលទៅជួយលើកយកអាហារអែលលីណាបានធ្វើមករៀបដាក់នៅលើតុ ស្រីតូចយើងឯណោះក៏ឆៀងចូលទៅបើកទូយកកាហ្វេមួយកញ្ចប់មករួចឆុងវាដាក់មួយកែវក្ដៅៗឲ្យជុននីអូ។
"អូន.." ជុននីអូបម្រុងនឹងហាមាត់និយាយធម្មតាតែគេក៏នឹកឃើញទាន់នឹងប្រើកាយវិការញញឹមរួចទទួលកែវកាហ្វេពីនាង អែលលីណាក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះលើកៅអីកៀកក្បែរនោះ តែនាងអង្គុយមិនទាន់បាន៥វិនាទីផងកៅអីនាងក៏ត្រូវបានជុននីអូទាញឲ្យមកកាន់តែកៀកនឹងគេ។
"ហាមាត់.." ជុននីអូហាមាត់បង្ហាញទៅនាងរួចគេក៏ដួសពងចៀនអូម៉ាលេតមួយដុំមក អែលលីណាក៏ញញឹមទាំងថ្ពាល់ក្រហមព្រឿងរួចហាមាត់ញ៊ាំអាហារដែលគេបញ្ចុកនោះ ជុននីអូញញឹមរួចលើកដៃឈ្លីក្បាលនាងតិចៗ។
ពួកគេក៏បន្តញ៊ាំអាហារពេលព្រឹកមួយនោះបន្តទៀត អែលលីណានាងក៏គិតតែពីដួសញុំាហាក់ដូចជាប្រញាប់ប្រញាល់ក៏ព្រោះតែនាងជិតដល់ម៉ោងចូលរួចទៅហើយ។
(និយាយអញ្ចឹងយប់នេះបងប្រហែលជាមិនបានទៅទទួលអូនត្រឡប់ទៅខនដូវិញទេណា៎)
មិនថានៅលើតុអាហារ គ្រប់ទីកន្លែងក្នុងខនដូរបស់នាយគឺមានក្ដារឆ្នួនសម្រាប់គេប្រើនិយាយឆ្លើយឆ្លងជាមួយនឹងនាងជានិច្ច អែលលីណាក៏ងក់ក្បាលរួចសរសេរបង្ហាញទៅកាន់គេវិញដូចគ្នា។
(មិនអីទេ អូនដឹងថាបងរវល់ ម៉្យាងលឺថាល្ងាចនេះមិត្តរួមបន្ទប់អូនគេចេញទៅដើរលេងទៀត អញ្ចឹងអូនក៏ត្រូវនៅចាំបន្ទប់ដូចដើម)
ជុននីអូងាកសំឡឹងមើលទៅនាងទាំងអាណិតអែលលីណាបន្តិចត្បិតថានាងមកដល់ទីក្រុងដែលទំនើបហ៊ឺហារទៅហើយតែនាងក៏មិនអាចប្រើជីវិតឲ្យបានសប្បាយដូចជាគេ។
(ម៉្យាងបងក៏មិនបាច់ជូនអូនទៅផ្ទះទៀតដែរ ព្រោះអូនមានការងារត្រូវធ្វើនៅសាលាដល់ល្ងាចៗអញ្ចឹងអូនត្រូវឡានសាលាជូនមកវិញដែរ)
ជុននីអូងាកមើលទៅនាងរួចងក់ក្បាលទទួលយកការស្នើសុំរបស់អែលលីណា ស្រីតូចក៏ញញឹមរួចពួកគេបន្តញ៊ាំអាហារបន្តទៅទៀត។
....
ថ្ងៃរសៀលជ្រេបន្តិចនាសេតវិមាន
ជុននីអូក៏មកសេតវិមានធ្វើការតាមទម្លាប់ គេពេលនេះនឹងពេលនៅជាមួយអែលលីណាគឺខុសគ្នាដាច់ដូចជាមនុស្ស២នាក់ផ្សេងគ្នាអញ្ចឹងដែរ ជំនិតដៃស្ដាំរបស់គេដែលនៅឈរក្បែរនោះក៏នៅឈររឹងខ្លួនមិនហ៊ានសូម្បីតែក្អក ព្រោះតែទឹកមុខមាំទាំរបស់លោកប្រធានាធិបតីម្នាក់នេះ។
ក្រាក..
"ខ្ញុំប្រាប់ហើយថាមុននឹងចូលសុំគោះទ្វារ.." ជុននីអីនិយាយទាំងក្រពុលមុខព្រោះតែមានគេចូលមកទាំងមិនបានគោះទ្វារតែក្រោយពីគេក្រឡេកឃើញវត្តមានអ្នកមកដល់នោះទើបគេប្រញាប់ក្រោកឡើងភ្លាម។
"អែលឡា.." ជុននីអូក៏ក្រោកឡើងពីកៅអីកាលបើឃើញគូដណ្ដឹងមកដល់ ព្រះនាងអែលឡាក៏យាងចូលទៅរកនាយរួចអោបក្រសោបនាយបន្តិច។
"អូនសុំទោសបើមករំខានបង.."
"កុំមានបន្ទូលអញ្ចឹងអីអែលឡា និយាយអញ្ចឹងអូនយាងមកទីនេះមានភារកិច្ចអីទៅ?" ព្រះនាងអែលឡាក៏ដកខ្លួនពីការអោបបន្តិចរួចងើយសំឡឹងមើលទៅបុរសជាទីស្រឡាញ់ ទ្រង់ក៏លូកកាន់ដៃគេរួចបែរទៅកាន់ទ្វារ។
"មួយរយៈនេះមើលទៅបងដូចជាមុខមិនសូវស្រស់សោះអូនចង់នាំបងទៅញ៊ាំអាហារពេលល្ងាចនឹងណា..ហើយហាមបដិសេធព្រោះម្ចាស់បងជុងហ្គុកទ្រង់ជាអ្នកបបួលបង" បើទោះជានាយចង់ប្រកែកក៏មិនបានផងដែល មានតែបណ្ដោយខ្លួនឲ្យព្រះនាងអែលឡាអូសគេទៅទាំងមិនចង់តែម្ដង។

(លើកអាហារទៅត្រង់នោះ..)
មេការនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋាននោះក៏បាននិយាយទៅកាន់នាងតូចដែលជាបុគ្គលិកថ្មីនោះស្រីតូចក៏មើលតាមការបង្ហាត់បង្ហាញរបស់មេការយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ការពិតដែលនាងប្រាប់ជុននីអូឲ្យឈប់ទៅទទួលនាងនឹងយកលេសថានាងរវល់រៀននោះ ការពិតគឺនាងមករកការងារធ្វើនៅឯកន្លែងភោជនីយដ្ឋានមួយឯណេះ។
(ថ្ងៃដំបូងអញ្ចឹងមិនបាច់ទាន់ធ្វើអីច្រើនទេ ចេញទៅខាងមុខចាំទទួលភ្ញៀវទៅ)
អែលលីណាក៏អោនគំនាបទៅកាន់លោកមេការរួចក៏ចេញទៅខាងក្រៅដើម្បីទទួលភ្ញៀវ មកដល់នាងក៏ឃើញថាមេឃនៅខាងក្រៅភ្លៀងទើបនាងយកឆត្រ័ចេញទៅ..
ស្រីតូចចេញមកដល់ខាងក្រៅឡានមួយគ្រឿងក៏ចូលមកឈប់ចតល្មម នាងក៏ប្រុងប្រៀបខ្លួនចាំទទួលភ្ញៀវតែនាងក៏ភ្ញាក់នឹងញ៉ោចស្នាមញញឹមបែបស្ទាក់ស្ទើរបន្តិចកាលបើបុរសម្នាក់ដែលចុះពីលើឡាននោះ ខុសប្លែកពីនាងម្ខាងទៀតដែលកំពុងតែឈរភាំងមើលមកនាងទាំងនៅឈរក្រោមភ្លៀង អែលលីណាមិនបង្អង់ក៏រត់ទៅរកគេរួចបាំងឆត្រ័ឲ្យគេ អែលលីណានាងក៏ឆ្ងល់នឹងការស្លៀកពាក់របស់គេ នាងបម្រុងនឹងសួរទៅហើយតែក៏មានមនុស្សម្នាក់លូកទាញឆត្រ័ពីដៃនាង។
(នេះ...) ស្រីតូចឈរភាំងក្រោមតំណក់ទឹកភ្លៀងកាលបើនាងឃើញបងស្រីម្នាក់ដែលនាងស្គាល់ច្បាស់ ព្រោះគាត់បានជួបគ្នាជាមួយនាងម្ដងទៅហើយកាលនៅអុីរ៉ាក់ បងស្រីដែលទំនុកបម្រុងគ្រប់យ៉ាងឲ្យនាង បងស្រីដែលធ្វើល្អជាមួយនាងកន្លងមក តែពេលនេះគាត់ក៏មកឈរអោបដៃជុននីអូជាប់ ស្រីតូចងាកមើលទៅទឹកមុខជុននីអូហាក់ចង់បានហេតុផលតែក៏ត្រូវបងស្រីលូកកាន់ស្មានាងជាប់។
(ចៃដន្យណាស់អែលលីណា..អូនធ្វើការនៅទីនេះរឺ?) ព្រះនាងអែលឡាក៏បង្ហាញភាសាកាយវិការទៅកាន់នាង អែលលីណាក៏ញញឹមងក់ក្បាលទាំងញ័របបូរមាត់ ភ្នែកឡើងរលីងរលោងងាកមើលទៅជុននីអូមិនឈប់។
(អូ..បង..ភ្លេចណែនាំប្រាប់អូន..នេះគឺជុននីអូ អនាគតស្វាមីបង មិនយូរទេពួកយើងនឹងអភិសេក បងក៏ប្រាកដជាអញ្ជើញអូនចូលរួមដែរណា)
(អភិសេក?...ហេតុអី? ជុននីអូ...) គ្រាន់តែពាក្យថាអភិសេកមួយឃ្លាវាដូចជាហែកច្រៀកបេះដូងអែលលីណាជាចម្រៀកៗបាត់ទៅហើយ អែលលីណាក៏ញញឹមទាំងបង្ខំចិត្ត ស្រីតូចក៏ឃើញឡានមួយទៀតបើកចូលមកនាងបានឱកាសយកលេសរត់ទៅយកឆត្រ័មកមួយទៀត ជុននីអូក៏តាមមើលនាងទាំងឈឺចុកទ្រូង ខុសប្លែកពីអ្នកម្ខាងដែលមកទីនេះទាំងមាន«បំណង» នោះញញឹមបិទមាត់មិនជិត។
(អែលឡា..) សំឡេងមនុស្សម្នាក់បន្លឺឡើងនាំឲ្យទឹកមុខញញឹមរបស់ព្រះនាងមានការប្រែប្រួល ទ្រង់ក៏ងាកទៅមិនទាន់នឹងវត្តមានអែលលីណាយកឆត្រ័ទៅទទួលអ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកឡើយ។
"អរ..គុណ" អ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកមានបន្ទូលអរគុណទៅកាន់អ្នកយកឆត្រ័ទៅថ្វាយទ្រង់នោះតែក៏ឈប់កាលបើបានឃើញមុខរបស់នាង កែវភ្នែកថ្លាយ៉ង់របស់ទ្រង់ក៏ប្រែជារលីងរលោង ខុសប្លែកពីអ្នកម្ខាងទៀតដែលកំពុងមើលមកទាំងខឹង។
(យើងមិនគួរណាប្រហែសថ្នាក់នឹងសោះ មិនគួរឲ្យម្ចាស់បងជួបនាងក្មេងនេះទេ...)