មកដល់ហើយ អួយ៎ ហិហិ រីករាយអានណា៎ បើបានជួយខមិនទៀតកាន់តែល្អ...

ត្រឡប់បន្តសន្យា
ភាគពិសេស

"ហ៊ឹម" អែលលីណានាងមិនបានបណ្ដោយខ្លួនឲ្យទោរទន់ទៅតាមការលួងលោមរបស់ជុននីអូឡើយ នាងលូកដៃទប់ទ្រូងរបស់នាយកម្លោះមុននឹងប៉ះជាមួយរបស់ម៉្យាងដែលស្ថិតនៅក្រោមអាវសាច់ក្រណាត់របស់នាយនោះ ស្រីតូចក៏ទាញវាយកមកមើលមុននឹងកែវភ្នែកនាងចាប់រលីងរលោងបន្តិច...
(ខ្សែករ? ខ្សែករក្រវិលកំប៉ុងនេះ..)
អែលលីណានិយាយក្នុងចិត្តតែម្នាក់ឯងកាលបើនាងបានឃើញនូវខ្សែករមួយខ្សែដែលដូចគ្នាទៅនឹងខ្សែករដែលនាងធ្លាប់បានឃើញក្នុងសុបិន្តជារឿយៗនោះ ស្រីតូចក៏ខាំមាត់សម្រក់ទឹកភ្នែកដោយគ្មានមូលហេតុ បែបនេះទើបជុននីអូនាយលូកដៃទាញផ្ដាច់ខ្សែករនោះរួចទម្លាក់វាទៅក្នុងដៃអែលលីណារួចព្រមក្រោកចេញពីរាងកាយនាង។
(សុំទោស..)
ជុននីអូទាញក្ដារហ្វឺតយកមករួចសរសេរពាក្យសុំទោសបង្ហាញទៅកាន់នាង អែលលីណានាងមិនទាន់បាននិយាយអ្វីបានតែអោនមុខចុះ ដៃក្ដាប់កាន់ខ្សែករនោះជាប់ព្រមជាមួយនឹងភាពច្របូកច្របល់ក្នុងខួរក្បាល។
(លោក..លោកស្រឡាញ់ខ្ញុំមែនទេ?)
អែលលីណាទាញក្រដាសមួយដែលហែកចេញពីសៀវភៅនៅក្រោមតុសរសេរបង្ហាញទៅគេ ជុននីអូក៏ទាញវាយកមកមើលមុននឹងងាកញញឹមដាក់នាងបន្តិច។
(ពិតមែនហើយ! យើងស្រឡាញ់នាង..ស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត)
ជុននីអូក៏សរសេរពាក្យមួយឃ្លាដែលនាំឲ្យអែលលីណានាងហ៊ានងើបមុខឡើងសំឡឹងទៅកាន់គេ ស្រីតូចក៏ងាកមើលទៅផ្ទៃមុខសង្ហារបស់ជុននីអូនៅស្ងៀមឲ្យគេខិតមកជិតនាងជាថ្មី ជុននីអូក៏សន្សឹមលូកក្រសោបចង្កេះនាងរួចបីនាងឡើងទៅកាន់បន្ទប់ដែលនៅក្បែរនោះ។
ហ៊ឹម....
សំឡេងគ្រហឹមបន្លឺឡើងចេញពីដើមកររបស់ម្ចាស់កាយមាំទាំដែលកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងនឹងការថើបរបស់មនុស្សស្រីដែលខ្លួនប្រាថ្នា អែលលីណាថើបតបតរទៅគេវិញទាំងភ្លើតភ្លើន ស្រីតូចញញឹមក្រោយពីជុននីអូដកបបូរមាត់ចេញ ស្រីតូចខិតខ្លួនបន្តិចរួចលូកដៃប្រឡេះឡេវសំពត់ខ្លួនឯងសន្សឹមៗហាក់ដូចជាកំពុងតែដុតកម្លោចបេះដូងបុរសចិត្តក្ដៅនៅចំពោះមុខឲ្យគេប្រញាប់លូកដៃមកជួយប្រឡេះសំពត់នាងរួចត្រកងពរនាងឲ្យអង្គុយច្រកគៀវលើភ្លៅរបស់គេ។
"ហ៊ឺ..ហ៊ឹម" អែលលីណាគ្រហឹមនៅនឹងដើមករកាលបើជុននីអូថើបលុកលុយកញ្ចឹងកររបស់នាងរួចដៃម្ខាងត្រសុលលូកចូលជាយសំពត់របស់នាងនាពេលនោះ អែលលីណាងើយក្បាលឡើងចំហមាត់កាលបើជុននីអូរុករានតំបន់ហាមឃាត់របស់នាងរួចអង្អែលស្រាលៗដាស់អារម្មណ៍ស្រើបស្រាលរបស់នាង អែលលីណាខាំមាត់រួចក៏ទម្លាក់មុខមកអឹបនឹងស្មាមាំរបស់ជុននីអូ។
"ការពិតពេលដែលអូនអៀនវាគួរឲ្យស្រឡាញ់យ៉ាងនឹងរឺអែល?" ទោះបីជាគេដឹងថានាងមិនអាចលឺក៏នាយនៅតែពោលពាក្យសរសើរទៅកាន់នាងដែរ កាយមាំទាញផ្ដាច់ខោតូចដែលនាងកំពុងតែស្លៀកនោះចោលមុននឹងរ៉ូតខោរបស់គេចុះ អែលលីណាក៏បើកភ្នែកធំៗកាលបើមានរបស់ម៉្យាងទន់ៗតែមានទំហំធំកំពុងតែព្យាយាមជ្រៀតចូលក្នុងតំបន់ពិសេសរបស់នាង ស្រីតូចខ្ញាំដើមដៃជុននីអូរួចយំដូចជាព្យាយាមឃាត់គេ ព្រោះនាងមិនស្មានថាការធ្វើរឿងបែបនេះវាឈឺថ្នាក់នឹងឡើយ។
"អែល..អែលមិនអីទេ! ហ៊ឹម..កុំយំៗណា៎" ជុននីអូដឹងដល់ភាពញ័រទទ្រើតរបស់នាងទើបនាយប្រញាប់ដាក់នាងឲ្យគេងលើពូក មុននឹងបានឃើញអែលលីណាពេបមាត់យំព្រោះតែនាងឈឺដូចជាគេហែកខ្លួនជា២ ជុននីអូក៏អោនមើលចំណុចតភ្ជាប់រវាងពួកគេក៏ឃើញថាវាមានឈាមហូរមកប្រឡាក់សើមនៅលើពូកទៅហើយ ឃើញបែបនេះជុននីអូក៏កាន់តែអាណិតនាង នាយក៏អោនទៅរកនាងរួចថើបមាត់នាងលួងលោមស្របនឹងចង្កេះរុលបញ្ជូនភាពរឹងមាំចូលសន្សឹមៗព្រោះខ្លាចនាងឈឺកាន់តែខ្លាំងបើគេប្រញាប់ពេក។
"អឹស.." កុំថាឡើយតែនាងដែលឈឺ សូម្បីតែគេជាអ្នកគ្រប់គ្រងនោះក៏ឈឺមិនស្ទើរដែរព្រោះនាងរួតរឹតគេខ្លាំងពេកហើយសឹងតែគេដកដង្ហើមមិនដល់ទៅហើយ។
ការព្យាយាមគង់នឹងបានសម្រេចក្រោយពីការលួងលោម ថ្នាក់ថ្នមនាងរួចមកយន្តហោះក៏ដល់ចំណតតែជុននីអូមិនទាន់ចេញដំណើរព្រោះតែគេចាំមើលស្ថានភាពអែលលីណាសិន។
(មិនអីទេមែនទេ?)
ជុននីអូហើបមាត់ស្រាលៗសួរទៅនាងតូចដែលដេកដង្ហក់ទាំងភ្នែកហើមស្ពុល អែលលីណានាងពេបមាត់មិនតបតរតែក៏ក្រោកឡើងអោបកញ្ចឹងកររបស់នាងជាប់ ជុននីអូក៏អស់សំណើចនឹងភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់របស់នាង នាយទម្រេតខ្លួននាងឲ្យដេកផ្ទាល់នៅលើពូករួចចាត់ការកម្រើកចង្កេះមួយៗរួចហាមាត់ថ្ងូររហឹមព្រោះតែវាស្រណុកសុខស្រួលខ្លាំងពេក អែលលីណាឯណោះក៏ខាំមាត់ស្រើបស្រាលទៅតាមចលនាដែលគេប្រគល់ឲ្យរួចអោបកញ្ចឹងករគេជាប់។
ងឺត..ង៉ត..
សំឡេងគ្រែក្នុងបន្ទប់ក៏ចាប់រង្គើឡើងកាលបើជុននីអូកាន់តែបន្ថែមល្បឿន អែលលីណានាងក៏កាន់តែទ្រាំលែងបាន ខ្នងនាងឡើងបែកញើសអស់ទៅហើយ នេះនាយមិនគិតបន្ធូរដៃនាងខ្លះទេរឺ?
"អូ..ហ៊ឺ" អែលលីណាមិនបានប្រយត្ន័ក៏វាសចុងក្រចកត្រូវផ្ទៃមុខរបស់ជុននីអូ នាងក៏រុញទ្រូងគេដល់នាយក្រោកឡើងរួចក្រសោបទាំងនាងឲ្យអង្គុយច្រកគៀវលើភ្លៅគេ កាយពួកគេទាំង២ក៏អាក្រាតអស់ទៅហើយ អែលលីណានាងក៏ធ្មិចភ្នែកកាលបើឃើញសាច់ដុំជាច្រើនកង់របស់នាយ ជុននីអូក៏ខាំមាត់ញញឹមមុននឹងទាញដៃនាងមកប៉ះនឹងសាច់ដុំរបស់គេ ស្របនឹងចលនាចង្កេះរលាក់កាន់តែខ្លាំង បបូរមាត់អោនខាំញ៉េញចុងទ្រូងរបស់នាងតូចនាំឲ្យនាងឈ្លក់វង្វេងនឹងតណ្ហានោះកាន់តែខ្លាំង។
សំឡេងសាច់ប៉ះសាច់បូកផ្សំនឹងសំឡេងគ្រែរង្គើតិចៗហាក់ដូចជាភ្លេងកំដរត្រចៀកជុននីអូក្នុងការលុតដំនឹងក្រេបលម្អងស្នេហ៍ពីអែលលីណាអញ្ចឹងដែរ...
(បងនឹកអូន..បងនឹងមើលថែអូន! អូនពិតជាត្រឡប់មករកបងវិញមែន)
(លោកនឹងមិនបោះបង់ខ្ញុំទេ..មែនទេ?) សំនួនភាសាសរសេរទុកនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកស្របនឹងរាងកាយមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែបីបមប្រលោមស្នេហានារាត្រីស្ងាត់ជ្រងំមួយដែលជារាត្រីដំបូងរបស់ពួកគេ ក្រោយពីបុរសម្នាក់នោះព្យាយាមចូលមករកនាងជាច្រើនលើកច្រើនសាររួចមក។
គេធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្ដៅ មានអារម្មណ៍ថានាងមានទីពំនាក់ក្នុងជីវិត...

តែនាងមិនដឹងថាកាលណាតែនាងប្រគល់ជូនគេអស់គ្មានសេសសល់បែបនេះ...នាងនឹងមានលទ្ធផលបែបណាទៅ?