რამდენიმე წლის წინ

მინჰოს პ.ო.ვ

დილით როგორც კი აიუმ გამაღვიძა,მალე ვისაუზმე და პირდაპირ ჩემს მანქანაში ცავჯექი.სკოლაში მალე მივედი და გეზი პირდაპირ კლასისკენ ავიღე.

-ვა მინჰო-ჩემი კასელი ჩანი მომესალმა.

-გაუმარჯოს-მეც ჩავურტყი ხელი.სიმართლე გითხრათ კლასში ყველაზე პოპულარული ბიჭი ვარ.ნუ სკოლაში ერთერთი.ყველასთან ვმეგობრობ და კონტაქტური ადამიანი ვარ,მაგრამ აქ ჩემი მეგობრები მაინც არ არიან.

ჩემი საუკეთესო მეგობრები ჯონსუკი, ვუბინი და ბექიონი ჯერ კიდევ საშუალო სკოლის დამამთავრებელ კლასში არიან. მე კი უკვე უფროს სკოლაში შემოვდგი ფეხი.მანამდე ამერიკაში ვიყავი სამი წელი,ბიჭები კი ხანდახან ჩამოდიოდნენ.ნუ ასე ვთქვათ უფროსი ძმის როლს ვასრულებ,მაგრამ ახლა რომ ვუფიქრდები ისედაც უფროსი ძმა ვარ,ნუ მართალია ჩემი და ჩემზე ჭკვიანია,მაგრამ ასაკობრივად ვჯაბნი.

გაკვეთილების მერე სუკმა მომწერა რომ მასთან მივსულიყავი.მეც არ დავაყოვნე და პირდაპირ მისი სახლისკენ წავედი.

კარზე დაკაკუნებისას კი სკოლის ფორმაში გამოწყობილმა გოგომ გააღო კარი.არვიცი რატომ მაგრამ გული საშინლად ამიჩქარდა.

გუშინდელი ამბავი გამახსენდა

*ერთი დღის წინ*

დილით სარბენად გავედი.ყურსასმენი მოვირგე და სირბილი დავიწყე.

შესახვევში შევუხვიე თუ არა ვიღაცას შევასკდი.ყურსასმენი ძირს დამივარდა,ტელეფონი კი მას წაყვა და დაიმსხვრა.მასათან ერთად წიგნებიც დავარდა.მე დავიხარე და გოგონას შევხედე რომელიც წიგნებს კრებდა და გაბუსხული სიფათი ჰქონდა

-ხომ არაფერი იტკინე?(მე)მან მკაცრი მზერით ამომხედა

-შენს საქმეს მიხედე,შეხედე ყველაფერი ძირს დამაყრევინე,წინ იყურე და ცალი ყურსასმენი მოიხსენი!ვერ ხედავ ამ სამყაროს რომ ტოვებ?!-გამოვშტერდი,არაფერი დამიშავებია და თან ტელეფონიც გამიტყდა და ის აქეთაა დიდი გულზე

-ნუთუ?და იცი რომ შენ მე ტელეფონი გამიტეხე და აქ მარტო მე ვარ უდანაშაულო? შენ რომ წინ გეყურა იქნებ არ შევჯახებულიყავით ერთმანეთს?!-უკვე მეც გავცოფდი

-ნუთუ?!ისედაც ცუდი დღე მქონდა გაიარე რა ბიჭი!-ბიჭი?ვინაა ამის ბიჭი

-ბავშვი მომისმინე ჯობია შენ საქმეს მიხედო და ბოდიში მოიხადო საერთოდ მშობლებმა არ გასწავლეს ზრდილობა რას ნიშნავს?-როცა მისი თვალები ჩემსას შეხვდა მაშინვე მივხვდი რომ ნამტირალევი იყო

-არა! არ უსწავლებიათ!იცი რატომ? იმიტომ რომ ფეხებზე ვკიდივარ ყველას! დედაჩემი მკვდარია მამაჩემს კი მისი შვილები უფრო ადარდებს ვიდრე მე! არავის უსწავლებია ჩემთვის ზრდილობა, და დიდი ბოდიში ამისთვის-მითხრა და ტირილით გამეცალა.შოკირებული ვიყავი.ჯანდაბა ძალიან იდიოტივით მოვიქეცი.

იმ ღამით ამ გოგოზე ფიქრში ჩამეძინა.ვფიქრობდი მის თვალისმომჭრელ თვალებზე და მის თავს დატრიალებულ უბედურებაზე.

*ახლანდელი დრო*

ის გაფართოებული თვალებით მიყურებდა,მეც გაკვირვებული და ამავდროულად აღელვებული ვიყავი მისი აქ ხილვით

-შენ?!-ერთდროულად წამოვიძახეთ.

-თქვენ!-დრამატულად თქვა სუკმა და გაეცინა

-იცნობთ ერთმანეთს?-ბოლოს მიხვდა რომ რაღაც ისე ვერ იყო და გვკითხა

-ჩვე ...-გამაწყვეტინა

-კი ვიცნობთ.ჩვენ ერთმანეთი...-ახლა მე გავაგრძელე მსახიობობა

-ამერიკაში გავიცანით-ღმერთო... მითხარით რომ ამერიკაში ნამყოფია

-ხო ამერიკაში-დამეთანხმა.თან მე ხელი გადავხვიე

-როგორ ხარ ძვირფასო?-და მისკენ მომღიმარი სახით გავიხედე,მან თვალები დაქაჩა და ნაძალადევად გამიღიმა

-შესანიშნავად შენ?-ისეთი ხმა ჰქონდა სიყალბეს მაშინვე მიხვდებოდით

-კარგად(მე)სუკი ინტერესით გვაკვირდებოდა

-თქვენ რა შეყვარებულები ხართ?(სუკი)

-კი/არა-მე დავთანხმდი მან კი ამავდროულად არა თქვა

-ანუ კი თუ არა?(სუკი)

-კი ვართ,მაგრამ უბრალოდ ჯერ ოფიციალურად არა(მე)შინჰეიმ მიბრწკინა,ძლივს შევიკავე თავი რომ არ მებღავლა

-კარგი წამო შევიდეთ(სუკი)დაბნეული ხმით თქვა.დავსხედით და მანაც კითხვები უცებ მოგვაყარა

-ერთმანეთი როგორ გაიცანით?სად?რამდენი ხანია რაც ერთმანეთს იცნობთ? ერთად რამდენი ხანია ხართ?-კითხვებზე პასუხის გაცემა რთული იქნებოდა,საბედნიეროდ ღმერთი ჩვენს მხარეს იყო.უეცრად კარზე ზარის ხმა გაისმა.

-მე გავაღებ(სუკი)გოგონა მომიბრუნდა

-შენ მთლად გადაირიე?-მე გაკვირვებულმა გავხედე.მან კი დამარტყა

-ეს რითვის?(მე)

-იმიტომ ახლა კი მითხარი ეს რას ნიშნავს?(შინჰეი)

-შენ დაიწყე ყველაფერი
(მე)შევახსენე

-ხო მა..-გავაწყვეტინე

-სახელი?(მე)

-შინჰეი შენ?(შინჰეი)

-მინჰო,ლი მინჰო.მომისმინე როცა ისტორიის მოყოლას გვთხოვენ მე მოვყვები, შენ ხანდახან ჩაერთე.ესეიგი ერთმანეთი ერთი წლის წინ,ამერიკაში ნიუ-იორკში გავიცანით კაფეში.წიგნის კითხვა გიყვარს ან ხატვა ან მუსიკების მოსმენა?(მე)

-მუსიკები და წიგნი(შინჰეი)

-საყვარელ მუსიკოსზე ვისაუბრეთ და შემდეგ ერთმანეთი უკეთ რომ გაგვეცნო შეხვედრები დავიწყეთ და დანარჩენს გზაში მოვიფიქრებ(მე)ამ დროს ვუბინი ბექიონი და სუზი შემოლაგდნენ

-ოუ მინჰოც აქ ყოფილა(სუზი)

-ვა შინჰეი?(სუზი)და შინჰეის მთელი გულით გადაეხვია.შინჰეის გადახვევიათ თავი არ შეუწუხებია

-გამარჯობა შინჰეი(ვუბინი)ამას რაღა სჭირს?ამ შინჰეის ყველა რატომ იცნობს ჩემს გარდა?

-ვა მინჰომ და შინჰეიმ უკვე გაიცნეს ერთმანეთი?(ბექი)უკვე ყველა ვიჯექით

-ჩვენ...(მე)სუკმა გამაწყვეტინა

-არა ისინი ადრეც იცნობდნენ ერთმანეთს და ისე სხვათაშორის უნდა გეთქვა რომ შეყვარებული გყავდა-მე გამოხედა და მერე შინჰეის-შენც!რა იყო შეგჭამდით?ჩემს დეიდაშვილს შეყვარებული ჰყავს და თან ცემი საუკეთესო ძმაკაცი-ვუბინმა პირიდან წყალი გადმოასხა

-ჰა?მინჰო და შინჰეი თქვენ?(ვუბინი)შოკირებული გვიყურებდა,მე შინჰეის ხელი ავიღე და ვაკოცე.

-ხო მინდოდა სათანადო დრო შემერჩია და თან არ ვიცოდი კორეაში თუ იყო,თქვენთვის მინდოდა პირადად გამეცნო,მაგრამ როგორც ჩანს უკვე იცნობთ ერთმანეთს(მე)ყველა გაოგნებული გვიყურებდა

-ოოო შინჰეი მინჰოს შეყვარებული ხარ? ნუ კარგი ბიჭი დაგითრევია,მაგრამ გეშინოდეს მინჰო გოგოებს სერიოზულად არასდროს უყურებს(სუზი)წარბები აათამაშა.შინჰეის გაღიზიანება შეეტყო და ამას იმით მივხვდი რომ ჩემზე ჩაჭიდებულ ხელს მოუჭირა.სიტუაციის განმუხტვა გადავწყვიტე

-სუკი შენამდეც ყველას არასერიოზულად უყურებდა და გამოსწორდა მეც სერიოზულად ვუყურებ შინჰეის,რა არის ამაში გასაკვირი?სუკის მექალთანეობა შენამდე ჩამსას ჯოკრიდა ამიტომ ნუ ღელავ შენ არაფერი მოუვა, რადგან ამას მე არასდროს დავუშვებ,მე ის მიყვარს! და ამას ვერავინ და ვერაფერი შეცვლის(მე)შინჰეიმ ხელი მოადუნა გამომხედა და მკრთალად,მაგრამ გულწრფელად გამიღიმა

-მინჰო გამომყევი(ვუბინი)მკაცრად თქვა და ფეხზე წამოდგა

-რა?(მე)მან მკვლელი თვალებით გამოხედა

-რომ გეუბნები გამომყევითქო ესეიგი უნდა გამომყვე!(ვუბინი)მითხრა და კარისკენ წავიდა

-ახლავე დავბრუნდები(მე)ფეხზე ავდექი და გარეთ გავედი.ვუბინი ხურგით იდგა.უეცრად მომიბრუნდა და სახეში მუშტი მითავაზე,ძირს გავგორდი

-ეს რისთვის?(მე)გაოგნებულმა ვიკითხე

-შინჰეი გიყვარს?!(ვუბინი)ბოლო ხმაზე მიღრიალა

-კი(მე)აბა სხვა რა უნდა მეთქვა?არა გაუგებრობა იყო და მოგატყუე თქო?! აშკარა იყო რომ შინჰეის სუზი დაცინებდა ეს კი მე არ მინდოდა

-მასაც უყვარხარ?(ვუბინი)მე გამიკვირდა ეს კითხვა რა შუაშია?

-რა თქმა უნდა(მე)ვუბინმა მუშტები მომუწა და წავიდა

სახლში შევედი და თან ტუჩიდან სისხლი მოვიწმინდე.ყველამ მე შემომხედა.შინჰეი ფეხზე წამოდგა და მაშინვე ჩემს ტუჩთან მოიტანა ხელები

-რა დაგემართა?(შინჰეი)ანერვიულებულმა მკითხა.მისმა საქციელმა დამაბნია და გამაკვირვა.გული ამიჩქარდა და მესიამოვნა

-მე კარებს დავეჯახე?(მე)ჩემი ნათქვამი კითხვასავით ჟღერდა და თან ვინ იხეთქავს ტუჩს კარებზე მინარცხებით?

-კარებს?(სუკი)გაკვირვებულმა მკითხა

-ხო აბა რა,კარებს(მე)შინჰეიმ ხელები მომაშორა

-კარგი მე სახლში წავალ(შინჰეი)

-მე გაგაცილებ(მე)ხელი მოვკიდე და გარეთ გავიყვანე

-ეს რა იყო?(შინჰეი)

-უნდა ვილაპარაკოთ და ყველაფერი გავარკვიოთ(მე)შინჰეი დაფიქრდა

-მართალია(შინჰეი)მთელი გზა ჩუმად მივუყვებოდით ლამპიონებით განათებულ ქუჩას.

სახლი არცისე შორს აღმოჩნდა და ჩვენც მალევე მივედით

-შიგნით არ შემოხვალ?(შინჰეი)ამ კითხვამ გამაკვირვა

-რა?(მე)

-ახლა გარყვნილი ფიქრები არ ჩართო,მთელი გზა ვდუმდით ჯობს ვისაუბროთ და თან ტუჩს დაგიმუშავებ,ალბათ ვუბინისგან მწარედ მოგხვდა(სინჰეი)რა როგორ მიხვდა?მე ჩუმად შევედი სახლში და მდივანზე დავჯექი.შინჰეი მალე პირველადი დახმარების ყუთით მოვიდა

-შენ რომ არა ყველაფერი კარგად იქნებოდა და ახლა ეს ტუჩის ნაიარევიც არ გექნებოდა(შინჰეი)ბუზღუნით თქვა

-მე რომ არა?მოიცა მე მცემეს და დამნაშავე ისევ მე ვარ?(მე)

რაღაც წაიბურტყუნა და შემდეგ ხმა არცერთს აღარ ამოგვიღია

ტუჩის დამუშავება დაიწყო.მისი სახე ახლოს იყო, ზედმეტად ახლოსაც კი.მისი სურნელი ისეთი კარგი და მშვენიერი იყო რომ მისი შესუნთქვა უფრო და უფრო მინდებოდა.

უეცრად ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდა.ცოტახანს მის მშვენიერ თვალებში ჩავიძირე და მასთან მიახლოება დავიწყე.როცა ჩვენს შორის მილიმეტრები იყო დაშორებული ის უეცრად წამოდგა და ზურგით დადგა.წასვლას აპირებდა მაგრამ ხელი ჩავავლე და უკნიდან ჩავეხუტე.

მას მართლაც რომ,ვარდის სურნელი ასდიოდა.ნაზი და დამათრობელი.სურნელი,რომელიც წამებში ჩემს საყვარელ და სანატრელად იქცა.რომლის გარეშეც სიცოცხლე და სუნთქვა გამიჭირდებოდა.

თავი მის კისერში მქონდა ჩარგული და ღრმად ვსუნთქავდი.მის გულის ცემას ვგრძნობდი საოცრად სწრაფად ფეთქვდა.თავი ოდნავ დავწიე და დაჭიმულ კისერზე ვაკოცე.

შევატყვე რომ მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა.გამეღიმა.

-უკვე გითხარი რომ შენი სურნელი მე მეკუთვნის?-ხმა არ ამოუღია,მხოლოდ გახშირებულად სუნთქავდა-თუ არ იცი გეტყვი რომ შენი სურნელი მე მეკუთვნის,ამიტომ არავის მიცე უფლება ის შეიყნოსოს.იცი დაგდება დღე და შენ ჩემი საკუთრება გახდები,ამის დროც მოვა და იმ დღეს არა მარტო შენი სურნელი არამედ შენი სხეულის თითოეული უჯრედი ჩემი გახდება-ისევ ვაკოცე....

.

.

.

.

მთელი ღამე მასზე და მასთან ერთად გატარებულ თითოეულ წამზე ვფიქრობდი.მართალია ჩვენი თითოეული შეხვედრა არც ისე სასიამოვნო იყო,მაგრამ მაინც კარგ ხასიათზე მაყენებდა ყველაფრის გახსენება.აი ბოლო მომენტი კი ჩემი ცხოვრების გასაღები,უმშვენიერესი და განსაკუთრებული ადგილი გახდა.

უეცრად ავდექი და კალენდართან მივედი.ეს დღე ჩემი ცხოვრების პირველ უმშვენიერეს დღედ მოვნიშე და დავწექი

მოვა დღე და ამ კალენდარს ჩემს შვილებს ვაჩვენებ და ვეტყვი როგორი დღეები გავატარე მათ "დედიკოსთან" ერთან.

-მგონი მიყვარდება....

ავტორი:

დადან.....ხო გაგიკვირდათ?მეც.ანუ ამათი ისტორიაც ხომ უნდა დამეწერა?და უკვე დრო იყო ამათი ურთიერთობაც გადასულიყო შემდეგ ფაზაზე.აი აღიარეთ კაი გამოვიდა.ნუ ვეცდები მომდევნო თავი მალე დავწერო კი ვიძახი დამთავრების დროა თქო,მარა რომ გადავთვალე კაი ხანი ნუ ასე ათზე მეტი თავია დარჩენილი და რა დროს დამთავრებაა.ნუ ხალხნო ერთი დასკვნა გავაკეთე "მე ვგიჟდები ამ სამეულზე" ვის გაქვთ სერიალი მემკვიდრეები ნანახი? ხო ვისაც გაქვთ ნანახი დააკომენტარეთ.და მითხარით თქვენი აზრი ამ სამეულზე.მე მიყვარს თქვენ?