*POV MIA*
მან ძირს დამსვა და გვერდით მომიჯდა.
-ოპპა.. მადლო.. მადლობა.. რომ.. მოა..მოასწა..მოასწარი..-ძლივს ვლაპარაკობდი, რადგან ტირილით ვიხრჩობოდი..
-ყველაფერი დამთავდა..-გუკმა მხარზე ხელი დამადო- მან ხო არაფრის გაკეთება მოასწრო, ჰო მასეა?
თავი ჩავწიე და თავი აქეთ იქით დავატრიალე იმის ნიშნად რომ არაფერი ქნა და ისევ ტირილი გავაგრძელე.
-დამთავრდა ყველაფერი. ნუ ტირი. ჩემთან წავიდეთ. მაიცა ტანზე ჩალურჯებები და სისხლი გაქ, გცემა?
მე ვდუმდი.. ცოტაც და ისტერიკა დამეწყებოდა. მან ჩემში შესვლა ვერ მოსწრო... მეშინოდა, რადგან პირველად მოხდა მასე..
ჩვენ ავდექით და გასასვლისკენ.
-ჩემთან წავიდეთ რადგან საცხოვრებელში ბევრი ხალხიადა თუ ასე დაგინახავენ კარგს არაფერს იფიქრებენ და რეპუტაციას გაიფუჭებ.
სანამ ვლაპარაკობდით მანქანამდე მივედით. ჩავსხედით მე კი ვცადე დავიწყრბა ამ ისტორიის ისე როგორც მავიეყდება კოშმარები.
სანამ სახლამდე მივიდოდით ჩამეძინა.. შემდეგ კი არაფერი მახსოვს.
*დილა*
მე გავიღვიძე გუკის საწოლზე. ყველაფერი მტკიოდა. ავდექი, მაისური გავიხადე, სარკესთან მივედი და ჩემი ტანის ყურება დავიწყე. მხოლოდ ჩალურჯებები, ზასოსები და ჭრილობები. ამ დროს კი ოთახში გუკი შემოვიდა მე მაისურით დავიფარე, მაგრამ გუკმა უსიტყვოდ საწოლზე დამსვა და სპირტით დამიწყო ჭრილობების დამუშავება.
-მტკივა..
ვთქვი მან კი ყველა ჭრილობაზე მაკოცა და დამუშავება გააგრძელა. ეჰ ჩემი პატარა ბაჭია.. მაისური ჩამაცვა და სამზარეულოში ჩამიყვანა. არავინ იყო სახლში. მაგრამ მაგიდაზე დამხვდა სადილი და წერილი:
"მია, იმედია კარგად ხარ. გვიყვარხარ. 방탄 입니다."
მესიამოვნა. დავსხედით, ჭამა დავიწყეთ. გუკი კი ცდილობდა ეკითხა გუშინდელზე.
_________
ძალიან პატარა თავია, ბოდიში..
ძალიან ცუდად ვარ.. არც ვიძინებ არც არაფერი.. და იმედია არ მეჩუხბებით ამ თემაზე.
მიყვარხართ💛
იატომე.🌸
#yataome
You are reading the story above: TeenFic.Net