(ამ ფიკს ვწერდი სხვა პროფილით KimYataome რადგან დამირეპორტეს ფბ და ვათფადის პაროლი არ მახსოვდა
მოთხრობა გადამაქვს აქ <3 იქ წაშლილი დაგხვდებათ ამიტომაც აქ გავაგრძელებ წერას <3 

მიყვარხართ.

იატომე.

#ყატაომე)

*დილის 4:30*
გავიღვიძე მაღვიძარის გამო... მაგრამ გავთიშე და ისე ჩავწექი თბილ საწოლში. ასე ვიწექი 30 წუთი. მაგრამ როდესაც გავიღვიძე და საათს დავხედე დავიყვირე:
-ამის დედაც!!!- სააბაზანოში შევვარდი, მოვწესრიგდი, მაკიაჟი გავიკეთე და ჩავედი ქვევით ტანსაცმლის დასაუთოვებლად..
დედაჩემი და მამაჩემი დივანზე ისხდნენ და დამცინოდნენ.
- იჩქარე სიხარულო, თორე ჩინელები არ დაგელოდებიან,- თქვა დედამ როდესაც მარჯვენა ფეხი შარვალში ჩავყავი.
-დე~ კორეაში მივფრინავ. ანუ კორეელები არიან. ჩინელები ჩინეთში არიან! უფ...
ბარგი ავიღე, დედას ჩავეხუტე. დედამ ტირილი დაიწყო, მამაჩემმა დაამშვიდა და მე და მამა ჩავსხედით მანქანაში.
**აეროპორტში*
ჩემი ბარგი ჩავაბარე, ბოლოჯერ ჩავეხუტე მამას.
-ფრთხილად იყავი შ/ს!
სულ დაგვირეკე!
უცბათ ჩემი რეისის სახელი თქვეს და გავიქეცი.

--------------------------------------

დავჯექი ჩემს ადგილზე და ჩემს გვერდით დაჯდა ერთი ბიჭი. ჩავრთე EXO-Power და ნაუშნიკებით მოსმენა დავიწყე.
უცბათ ვიღაცის თავი ვიგრძენი მხარზე. თავი ოდნავ მოვატრიალე და ბიჭმა მითხრა:
- ძალიან დიდი ბოდიში. ჩამეძინა.
ბიჭს შავი სათვალე, მასკა და კაპიუშონი ეკეთა, თითქოს ვიღაცისგან იმალებოდა.
-აა...არაააფერიაა. და ბოდიშიით... ასე რატო გაცვიათ?
-გეტყვი ოღონდ არ იკივლო, იყვირო ან იბღავლო.
ბიჭმა მასკა და სათვალე მოიძრო. მას შევხედე და ვკითხე:
-რატო უნდა მებღავლა?- გაკვირვებული სახით ვუყურებდი.
-სერიოზულად არ იცი ვინ ვარ?
SHINeeდან ვარ თემინი.
-ბოდიში. მხოლოდ ექსოს ვუსმენ.უი ჩემი თავი არ წარმოგიდგინე. მე შ/ს ვარ.
-სასიამოვნოა. და სეულში რა გინდა?
-ჰობგიკის უნივერსიტეტში უნდა ვისწავლო.
-საუკეთესო უნივერსიტეტია სეულში. გაგიმართლა. მაგრააამ, 18 ხარ?
-კი და რა იყო?
-უბრალოდ ფრთხილად იყავი.
-იგივე მითხრა დედაჩემმა.
თემინმა გამიღიმა, მასკა და სათვალე გაიკეთა და დაიძინა. ცოტა ხანში მეც ჩამეძინა...

————