Uni...
.
.
.
.
အခန်းထဲတွင် ငူငူငိုင်ငိုင်ထိုင်နေသောကြင်ရော..
ဆီမီးခွက်ကိုအကြောင်းမဲ့စိုက်ကြည့်နေပြီး အတွေးတို့ကပျံ့လွင့်နေ၏
သခင်ကြီးက ကြင်ရောမိဘတွေကိုသတ်ခဲ့တယ်..
တိုင်းပြည်သစ္စာဖောက်ဖို့ ကြင်ရောမိဘတွေကိုပါ ရှင်းပစ်ခဲ့တယ်...
တွေးနေသော ကြင်ရောသည်မျက်ရည်စက်တို့တွဲခိုနေသောမျက်ဝန်းတို့ကိုမျက်တောင်ခပ်ရန်ပင်မေ့လျော့နေခဲ့သည်...
ကြင်ရော ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးပူလောင်နေလိုက်တာ...
သခင်ကြီးရဲ့မျက်နှာလွှဲသွားခဲ့တဲ့ပုံကအခုထိ ကြင်ရောမျက်လုံးတွေထဲပုံပေါ်နေတုန်းပဲ...
ကြင်ရောသိခဲ့သင့်တယ်... သခင်ကြီးလူက ကြင်ရောအပေါ်အကြောင်းမဲ့မကောင်းပေးနိုင်ဘူး..မေတ္တာရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တာလဲ ကြင်ရောကို သနားနေခဲ့လို့လား...
သခင်ကြီးက ထီးနန်းကိုလိုချင်ရုံနဲ့ ကြင်ရောမိဘတွေကိုသတ်ပစ်ခဲ့တာ..ကြင်ရောကို ဒုက္ခပင်လယ်ဝေခဲ့တာ...ကြင်ရောဘဝကိုစုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင်လုပ်ခဲ့တာ...
ကြင်ရောကို နန်းတော်ခေါ်သွားခဲ့လို့..ကြင်ရော ခုလိုဘဝတွေဖြစ်ခဲ့ရတာ..ကြင်ရောမိဘတွေမရှိလို့ ကြင်ရော နန်းတွင်းမှာဒုက္ခခံခဲ့ရတာ...ကြင်ရောမိဘတွေရှိခဲ့ရင်... ကြင်ရောနန်းတွင်းကိုမသွားခဲ့ရင်... အရှင်နဲ့ဇာတ်လမ်းရှိလာခဲ့မှာလဲမဟုတ်သလို တစ်တိုင်းတစ်ပြည်လုံးရှေ့မှာအရှက်ကွဲခဲ့မှာလဲမဟုတ်ဘူး...
ကြင်ရောမျက်ရည်စက်တွေတတောက်တောက်ကျရင်း နာကျည်းသယောင်တွေးနေပေမယ့် သခင်ကြီးမျက်နှာကိုမြင်ယောင်တိုင်း အမုန်းတရားကိုခံစားကြည်လို့မရဘူး...မိဘတွေကိုသတ်ခဲ့မှန်းသိလဲ လွယ်လွယ်မုန်းပစ်လို့မရဘူး..သခင်ကြီးကိုကြောက်တာ..သခင်ကြီးကို ယုံကြည်ခဲ့မိလို့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်စိတ်ပျက်မိတာ..
တိုင်းပြည်ပေါ်သစ္စာဖောက်ပြီး ထီးနန်းလုချင်ခဲ့တာလာသခင်ကြီး..သည့်လောက်တောင် ထီးနန်းကိုမက်ရသလား...
သို့ပေမယ့် သခင်ကြီး လောကကြီးမှာ သခင်ကြီးရဲ့လောဘအတွက်ဘယ်သူ့ကိုမှထပ်မစတေးနိုင်တော့သလို ကြင်ရောလိုလူတွေလဲမပေါ်လာစေချင်ဘူး...
ကြင်ရော တုန်ရီသောလက်များဖြင့်စုတ်တံကိုလှမ်းယူခဲ့သည်...မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့်ပင် စုတ်တံကိုတုန်ရီစွာကိုင်ပြီး မှင်တို့လိုက်သည်
စာရွက်ပေါ်တွင် အကြာကြီးထောက်ထားလိုက်ပြီးစိတ်ထဲတွင်တွေးနေမိသည်
သိပ်အတ္တကြီးတဲ့သခင်ကြီး...သည်အပြစ်ကြွေးကိုနောင်ဘဝကျ သေချာပေါက်ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်...
အတွေးလွန်၍ စုတ်တံကိုထောက်ထားမိရာထောက်ထားသည့်နေရာသည် မှင်တွေစိုထိုင်းနေ၍ စာရွက်ပင်ပြဲလုနီးပါး...
နန်းတွင်းမရောက်ခင်ကသာ စာရေးစာဖတ်သင်ခဲ့ရပြီး နန်းတွင်းရောက်တော့ စာမသင်ခဲ့ရပေ..အရှင် အိမ်ရှေ့မင်းဘဝစာသင်ချိန် ရောယောင်၍ဝင်ကြည့်ခဲ့ဖူးခဲ့သည်...ထို့ကြောင့် ကြင်ရော၏ စာအရေးအသားသည် ချောမွေ့မနေပါပေ..
မှင်ဖျက်ရာတရပြည့်...ချွန်လိုက် ဝိုင်းလိုက်စကားလုံးတွေပြည့်နေသည့် စာရွက်ကိုကြည့်ပြီး ကြင်ရောနာကျင်စွာပြုံးမိသည်..
ကြင်ရောလုပ်ရပ်အတွက်နောင်တမရဘူး!
"ဟင့်....ဘဝကဆိုးလှပါပေ့...လောကဆိုတဲ့အတိုင်း လောနေအောင် က,နေရပါပေါ့လား..ဟင့်...အင့်"
(လော=မော)
တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေပြီးနောက် စာရွက်လေးကိုခေါက်ကာ အိပ်ယာခင်းအောက်တွင်သွားထားလိုက်သည်...မည်သူမှမြင်၍မရသောကြောင့်ပင်..
.
.
.
မြတ်မင်းခေါင်စွာ.စာအုပ်ကိုကြည့်နေပေမယ့်အာရုံမရပေ..သူ့အတွေးထဲဝဲနေသည်က
ကလေးငယ်သူ့ကိုမုန်းနေပြီလား...
မြတ်မင်းခေါင်စွာ မဟုတ်ကြောင်းရှင်းပြချင်ပေမယ့် မြတ်မင်းခေါင်စွာတွင် သက်သေမရှိပေ..
ကလေးငယ်ရဲ့မိဘတွေကိုသတ်ခဲ့လို့သည်ရောက်လာရတာက ချောက်ချခံရတာဖြစ်ကြောင်းဘယ်မှာသက်သေရှိပါ့မလဲ..
"ငထင်!
ခပ်ကျယ်ကျယ်လှမ်းအော်လိုက်တော့ ငထင်ကချက်ချင်းဝင်လာပြီးအရိုသေပေးကာဆိုသည်
"သခင်..ဘာများအလိုရှိပါသလဲ"
"ပွဲတော်တည်မယ်...ကလေးငယ်ကိုပါခေါ်ခဲ့"
ငထင်ကခေါင်းငြိမ့်ပြပြီးနောက် ထွက်သွားတော့သည်..မြတ်မင်းခေါင်စွာ သက်ပြင်းသဲ့သဲ့သာချလိုက်သည်
.
.
.
စံပယ်ပန်းတို့သီကုံးနေရင်းဖြင့်ပြောလိုက်တော့ မစံပယ်ကမျက်နှာရှုံ့သွားပြီးအနားလှမ်းလာသည်
"သခင်လေး..မနေ့ကလဲ မစားထားတာမို့ သည်နေ့ကတော့ စားသင့်ပါပြီ"
"မစားချင်ပါဘူး..."
မစံပယ်က ကြင်ရောနဲ့ရင်းနှီးနေပြီမို့ ကြင်ရောကိုနားလည်နေဟန်ရသည်..အနားလာထိုင်ပြီးနောက်
"သခင်ကြီးနဲ့ပြဿနာတစ်ခုခုများရှိသလား"
"မရှိပါဘူး ကျွန်ုပ်အလုပ်ရှုပ်နေလို့ပါ"
မစံပယ်က ခေါင်းငြိမ့်ပြီးနောက် ထသွားရန်ပြင်သည်
"မစံပယ်..ကျွန်ုပ် အကူညီတစ်ခုလောက်တောင်းလို့ရနိုင်မလား"
မစံပယ်က အထူးတဆန်းကြည့်ပြီးနောက်
"ဘာများအလိုရှိပါသလဲ သခင်လေး"
"ဟို...ခို..တစ်ကောင်လောက်လိုချင်လို့ပါ..စာပို့လို့ရတဲ့ခို"
မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းလိုက်ပြီး ကြည့်လာသည့် မစံပယ်ကို ကြင်ရော နူးညံ့စွာပြုံးပြလိုက်ပြီး
"ဟို..ကျွန်ုပ် အရှင့်ဆီစာပို့ချင်လို့ပါ"
"ဘာများပြောချင်ရတာလဲ ကြင်ရောရဲ့.."
"အရှင်က မနေ့ကကြင်ရောကိုစိတ်ဆိုးသွားခဲ့တာ.ကြင်ရောရှင်းပြချင်လို့ပါ"
စံပယ်နားလည်လိုက်သည်.. သခင်နှင့်သခင်လေးအတူ ခရီးထွက်ခဲ့တာကို မနေ့ကလာတဲ့ အရှင်မင်းကြီးက စိတ်ကွက်သွားခဲ့ပုံရသည်..
ထို့ကြောင့် သခင်လေးကငေးမှိုင်နေပုံရသည်
"ရပါတယ်..ခဏနေလာပို့ပေးပါ့မယ်"
"ဟို..မစံပယ်..သည်ကိစ္စကို သခင်ကြီးကိုပြန်မပြောပေးလို့ရမလား.."
"......"
"သခင်ကြီးက အရှင်နဲ့ဆက်သွယ်တာသိရင် အမျက်တော်ရှနေမှာစိုးလို့ပါ...သခင်ကြီးက အရှင်နှင့်ကျွန်ုပ်ကို သဘောမတူဘူးမလား"
မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ကြည့်နေသလို အသနားခံသလိုမျက်ဝန်းများကြောင့် စံပယ်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်..
ထို့နောက် အပြင်ဘက်ထွက်ခဲ့တော့သည်
.
.
.
"ငါရဲ့ခိုကိုပေးလိုက်"
စံပယ်ကအမိန့်နာခံသည့်ဟန်ခေါင်းငြိမ့်ပြီးနောက်ထွက်သွားလေတော့သည်...
ကလေးငယ်က ဘာကြောင့်သက်တိုးမင်းထင်ကိုစာပို့ချင်ရတာလဲ..
မြတ်မင်းခေါင်စွာ ကြင်ရောကိုသွားကြည့်သင့်သလားစဥ်းစားမိသည်..ထို့ပြင် သူပို့မယ့်စာကိုပါစစ်ဆေးသင့်သလား။
မြတ်မင်းခေါင်စွာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးနောက် အိမ်တော်၏ဥယျာဥ်တော်ဆီ လှမ်းခဲ့သည်...ပွင့်ချိန်ကုန်တော့မည်ဖြစ်၍ စံပယ်တို့ကများများစားစားမရှိတော့ပေ...
လန်းနေစေရန်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ငွေဖလားထဲ ရေအေးထည့်ကာ စံပယ်ပွင့်တို့ကိုထည့်သည်...စံပယ်ပွင့်တို့ကိုရှာကောက်ပြီးနောက် ဂရုတစိုက်သီလိုက်သည်..
ကြမ်းတမ်းနေတဲ့လက်က စံပယ်ဖြူဖြူတွေနဲ့မကိုက်ညီလှပေ..နူးညံ့စွာမကိုင်တွယ်တတ်၍ စံပယ်ပွင့်တို့က ကြေမွလျက်...
မညီမညာနဲ့စံပယ်ပန်းကုံးလေးရလသည့်အခါ ကလေးငယ်ရှိရာဆီခြေဆန့်ခဲ့တော့သည်...
အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာဝင်ရန်ကြံတော့ ငိုကြွေးနေတဲ့ကလေးကိုမြင်ရသည်မို့ အသံတိတ်ကာ တံခါးပေါက်မှရပ်ကြည့်နေမိသည်..ငိုနေသည်ဟုဆိုသော်ငြားကလေးသည် အသံတစ်သံမျှပင်မထွက်ပေ..ယိုစီးနေသောမျက်ရည်တို့ကိုသုတ်ပြီး စာရွက်တစ်ရွက်ကို ကြည့်နေ၏
ထို့နောက် ခိုကိုအနားယူပြီး စာရွက်ကိုခြေတွင်ချည်လိုက်ကာ ခိုကိုလွှတ်လိုက်သည်..
ဘာတွေရေးထားလို့ သည်လောက်ဝမ်းနည်းနေရတာလဲ..ဘာအကြောင်းတွေများရှိလို့ စာပို့ရတာလဲ...
သို့သော် စာကိုကြည့်ချင်စိတ်တော့မရှိပေ..စာရွက်တစ်ရွက်ကြောင့်တော့ စိတ်မညစ်ချင်ပါ..
ပျံထွက်သွားသောခိုကို အမျှင်မပြတ်နိုင်စွာလှမ်းကြည့်နေသူအနားသွားလိုက်သည်..လက်ထဲကစံပယ်ပန်းကိုတော့ လက်နောက်ပစ်ကာဖုံးကွယ်ထားလျက်..
"ကြင်ရော.."
!
ကြင်ရောလန့်သွားသည်မှာ ခန္တာကိုယ်ပင်တုန်တက်သွားလေသည်။
"သခင်ကြီး!
တအံ့တသြပြောလာသူကို မြတ်မင်းခေါင်စွာခပ်စူးစူးကြည့်ပေးလိုက်တော့ သူကခိုကိုလှည့်ကြည့်လိုက် သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ဖြင့်...
သူခိုစာပို့တာမိသွားမှာစိုးနေတာပေါ့..အင်း.ငါကမသိတာကျလို့...
"အင့်..."
စံပယ်ကုံးကိုလှမ်းပေးလိုက်တော့ သူကခဏလောက်တအံ့တသြကြည့်ပြီး...
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ..သခင်ကြီးကရောဘာလာလုပ်တာလဲ...အကြောင်းမရှိရင်ထွက်သွားပေးပါ သခင်ကြီး!
"မင်းဘာမင်းဘာလုပ်လုပ်..ငါယူလာပေးတာကိုယူ"
ကြင်ရောလက်မခံဘဲ အနားမှထွက်သွားသည်..မြတ်မင်းခေါင်စွာလက်ကိုဆွဲထားလိုက်ပြီး...
"ယူဆိုယူလိုက်!
ခပ်မာမာလေးငေါက်လိုက်တော့ စိတ်ပျက်သလိုကြည့်ပြီးစံပယ်ကုံးကိုလှမ်းယူသည်...ထို့နောက် တစ်စစီဖြစ်အောင်ချေမွလိုက်သည်
"ကြင်ရော.."
"မလိုချင်ဘူးပြောနေတာပဲ"
စကားသံကအနည်းပင်ဒေါသတို့ကိန်းအောင်းနေသေးသည်ကြောင့် မြတ်မင်းခေါင်စွာဒေါသတို့လှိုက်တက်လာသည်..သည်လိုလူက သူ့အတွက်လို့ဆိုပြီး တစ်သက်လုံးမလုပ်ခဲ့ဖူးတာကိုလုပ်ခဲ့ရတာ..
သို့သော်စိတ်ကိုပြန်လျှော့လိုက်ပြီး..
"ဘာလို့မစားမသောက်ဘဲနေတာလဲ..အခုစား"
"မစားချင်ပါဘူး"
"စားဆိုစားလိုက်..အထိန်းတော်ကြီး ထမင်းပွဲပြင်လိုက်!
ထိုသို့ပြောပြီးနောက် မြတ်မင်းခေါင်စွာ စားပွဲရှေ့တွင်နေရာယူလိုက်သည်
"ထိုင်..စားလို့ပြောနေတာမကြားဘူးလား!
ခပ်မာမာငေါက်လိုက်ပြန်တော့ မျက်လွှာကိုချပြီးထိုင်လာ၏..
အမှုထမ်းများက ပြင်ဆင်ပေးပြီးနောက် စားဖွယ်သောက်ဖွယ်များက စားပွဲအပြည့်ဖြစ်နေသော်ငြား ကြင်ရောကတစ်စက်တောင်မထိပေ..
"ကြင်ရော..မင်းကတော်တော်ဆိုးလာတာပဲ..ပြောနေတာနားထောင်စမ်း"
"မစားချင်ဘူး..သခင်ကြီးနဲ့အတူမစားချင်ဘူး..သည့်လိုလူနဲ့အတူမစားချင်ဘူး!
"သည့်လိုလူ? ဟက် မင်းကတော်တော်အတင့်ရဲလာတာပဲ!
"......"
"စား..တစ်လုတ်မှမဝင်ရင် ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ့!
ခွမ်း...!
မြတ်မင်းခေါင်စွာ ခေတ္တမျှကြောင်ကြည့်နေမိသည်..ကြင်ရော..သူ့ရဲ့ကလေးငယ်က စားပွဲတစ်ခုလုံးကိုလှန်ချပစ်တာ...
စားစရာတွေက အကုန်မှောက်ကုန်ပြီး မြတ်မင်းခေါင်စွာ အဝတ်တွေမှာ စက်ဆုပ်စရာကောင်းလှအောင်စွန်းထင်းကုန်သည်...
မြတ်မင်းခေါင်စွာစိတ်ထိန်းထားစရာအကြောင်းမရှိတော့ပေ..
ဒေါသတကြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ကလေးငယ်အနားသွားကာ ပုခုံးစွန်းနှစ်ဖက်ကိုကြမ်းတမ်းစွာဖျစ်ညှစ်ပြီးကိုင်ထားသည်...
"တော်တော်ရဲတင်းနေတယ်..ဟုတ်လား..မင်းကအလျှော့ပေးလို့မရတဲ့လူပဲ"
"သခင်ကြီးကရော..သခင်ကြီးကရောဘယ်လိုလူလဲ..လူယုတ်မာလား"
ပုခုံးတို့ကိုအားပိုထည့်ကာညှစ်လိုက်ပြီး
"သိပ်နာကျည်းနေတယ်ပေါ့..ဟုတ်လား..သိပ်ဖြစ်ပျက်နေတယ်ပေါ့!
"မိဘနှစ်ပါးလုံးကိုသတ်သွားတဲ့လူကိုကြင်ရောက ချစ်ခင်နေရမှာလား..!
"ငါ့ကိုပြန်အော်ရဲတယ်လား..ဟမ်..ကျွေးတဲ့လက်ပြန်ကိုက်တဲ့ခွေးသာသာကောင်"
"သည်ခွေးသာသာကောင်ကို သည်ဘဝရောက်စေတာသခင်ကြီးပဲမလား"
"တောက်ခ်!တော်တော်ဖြစ်ပျက်ပြနေပါ့လားဟမ်..သေပြီးသားလူကသေပြီးပြီ မင်းကဘာထဖောက်နေတာလဲ..မိဘမရှိတော့ရောဘာဖြစ်လဲ လောကကြီးမှာ မိဘမရှိဘဲကြီးပြင်းလာရတာမင်းတစ်ယောက်ပဲမဟုတ်ဘူး!
"ဘယ်လိုစကားမျိုးပြောတာလဲသခင်ကြီး..သခင်ကြီးက ကျွန်ုပ်ရဲ့မိဘနှစ်ပါးလုံးကိုလုပ်ကြံခဲ့တာပါ"
ကြင်ရောကမျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် တီးတိုးဆိုသည်
"အေး..သည်တော့ဘာဖြစ်သလဲ..ငါသတ်တာ..မင်းမိဘတွေကိုငါသတ်တာ!သည်တော့ဘာဖြစ်သလဲ..မင်းဘာလုပ်နိုင်သလဲ..ငါဘာလုပ်လုပ်မင်းမှာဘာမှာပြောပိုင်ခွင့်မရှိဘူး..ငါ့လောင်းရိပ်အောက်မှာ နေနေတဲ့ငါ့ပိုင်ဆိုင်မှုက ငါ့ကိုစောဒကလာတက်လို့မရဘူး"
"ကျွန်တွေထက်တောင် ဆိုးတဲ့ဘဝပဲ"
"အေး..သည့်ထက်ဆိုးတဲ့ဘဝမရောက်ချင်ရင် အပေါက်ပိတ်ပြီး အေးဆေးနေ!အာပြန်ကာပြန်မလာလုပ်နဲ့!အလကား အတွန့်တက်ချင်နေတဲ့ကောင်!
သခင်ကြီးက ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းစွာပြောပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားရန်ပြင်သည်
"ဘဝကဆိုးလှပါရဲ့..ဘယ်တော့များ လူလိုသူလိုနေထိုင်ရပါ့မလဲ"
ကြင်ရောရဲ့တီးတိုးညည်းသံကိုသခင်ကြီးကြားမကြားတော့ကြင်ရောမသိပါ..သို့သော်သခင်ကြီးခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားပါသည်
"စားစရာထပ်ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်..မစားရင်သေမယ်မှတ်!
ကြင်ရောဒူးတုပ်ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် တရှုံ့ရှုံ့ငိုကြွေးနေမိတော့သည်..ကျွန်ဘဝကတောင် ကြင်ရောဘဝထက်သာလောက်ပါရဲ့...
မြတ်မင်းခေါင်စွာ စိတ်ကိုလျှော့ပြီးနောက် မျက်ရည်တွေနဲ့ကလေးကိုမြင်ယောင်ကြည့်မိသည့်အခါ နောင်တရချင်သလို...
ဒေါသထွက်နေစဥ်တွင် ဒေါသအလျောက်စကားကြမ်းများက ထိန်းမရနိုင်စွာထွက်ကျလာခဲ့သည်..သူ့အပေါ်စေတနာထား မေတ္တာထားခဲ့ရသလောက် သူက သူ့အရှင်ကလွဲ ဘာမှမမြင်နိုင်တဲ့သူဆိုတာသိရတဲ့အခါ ပို၍ဒေါသထွက်ရသည်...
.
.
.
သက်တိုးမင်းထင် ခန်းဆောင်သို့ရောက်လာသောခိုလေးကိုကြည့်ပြီး ခဏတော့ကြောင်သွားသည်..ဘယ်သူ့ဆီရောက်လာသောစာလဲဆိုတာကိုလဲသိချင်လျက်..
ခိုခြေမှကြိုးလေးကိုဖြေလိုက်ပြီး စာရွက်ကိုဖွင့်ဖတ်ကြည့်သည့်အခါ...
"တောက်ခ်!
တောက်ခ်ခေါက်သံအကျယ်ကြီးနန်းဆောင်အတွင်း ပဲ့တင်သံထပ်ရလောက်အောင်ပင်ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်...
"စက္ခု စစ်တပ်အသင့်ပြင်!
.
တန်းလန်းလေးထားခဲ့ပါပြီ.. ကလိကလိဖြစ်အောင်လို့...
တစ်နေ့တစ်ပိုင်းဆိုတော့တိုသွားတယ်..
နောက်အပိုင်း(35)ကဇာတ်သိမ်း..မဟုတ်ရင် (36)ကဇာတ်သိမ်းပါ..36လောက်တော့ရောက်မယ်လို့ထင်ပါတယ်
စကားမစပ် ဂိုဏ်းတွေကွဲနေတာတွေးတယ်နော်..သခင်ကြီးနှင့်ဘုရင်ကြီးပေါ့..မေ့ကိုပါလာမေးနေကြလို့ မေက ကြင်ရော Teamကပါ(•̀ᴗ•́)و
.
.
.
.
Zawgyi...
.
.
.
.
အခန္းထဲတြင္ ငူငူငိုင္ငိုင္ထိုင္ေနေသာၾကင္ေရာ..
ဆီမီးခြက္ကိုအေၾကာင္းမဲ့စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အေတြးတို႔ကပ်ံ့လြင့္ေန၏
သခင္ႀကီးက ၾကင္ေရာမိဘေတြကိုသတ္ခဲ့တယ္..
တိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္ဖို႔ ၾကင္ေရာမိဘေတြကိုပါ ရွင္းပစ္ခဲ့တယ္...
ေတြးေနေသာ ၾကင္ေရာသည္မ်က္ရည္စက္တို႔တြဲခိုေနေသာမ်က္ဝန္းတို႔ကိုမ်က္ေတာင္ခပ္ရန္ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္...
ၾကင္ေရာ ရင္ဘတ္ႀကီးတစ္ခုလုံးပူေလာင္ေနလိုက္တာ...
သခင္ႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာလႊဲသြားခဲ့တဲ့ပုံကအခုထိ ၾကင္ေရာမ်က္လုံးေတြထဲပုံေပၚေနတုန္းပဲ...
ၾကင္ေရာသိခဲ့သင့္တယ္... သခင္ႀကီးလူက ၾကင္ေရာအေပၚအေၾကာင္းမဲ့မေကာင္းေပးနိုင္ဘူး..ေမတၱာရွိတယ္လို႔ေျပာခဲ့တာလဲ ၾကင္ေရာကို သနားေနခဲ့လို႔လား...
သခင္ႀကီးက ထီးနန္းကိုလိုခ်င္႐ုံနဲ႕ ၾကင္ေရာမိဘေတြကိုသတ္ပစ္ခဲ့တာ..ၾကင္ေရာကို ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ့တာ...ၾကင္ေရာဘဝကိုစုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္လုပ္ခဲ့တာ...
ၾကင္ေရာကို နန္းေတာ္ေခၚသြားခဲ့လို႔..ၾကင္ေရာ ခုလိုဘဝေတြျဖစ္ခဲ့ရတာ..ၾကင္ေရာမိဘေတြမရွိလို႔ ၾကင္ေရာ နန္းတြင္းမွာဒုကၡခံခဲ့ရတာ...ၾကင္ေရာမိဘေတြရွိခဲ့ရင္... ၾကင္ေရာနန္းတြင္းကိုမသြားခဲ့ရင္... အရွင္နဲ႕ဇာတ္လမ္းရွိလာခဲ့မွာလဲမဟုတ္သလို တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လုံးေရွ႕မွာအရွက္ကြဲခဲ့မွာလဲမဟုတ္ဘူး...
ၾကင္ေရာမ်က္ရည္စက္ေတြတေတာက္ေတာက္က်ရင္း နာက်ည္းသေယာင္ေတြးေနေပမယ့္ သခင္ႀကီးမ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္တိုင္း အမုန္းတရားကိုခံစားၾကည္လို႔မရဘူး...မိဘေတြကိုသတ္ခဲ့မွန္းသိလဲ လြယ္လြယ္မုန္းပစ္လို႔မရဘူး..သခင္ႀကီးကိုေၾကာက္တာ..သခင္ႀကီးကို ယုံၾကည္ခဲ့မိလို႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္စိတ္ပ်က္မိတာ..
တိုင္းျပည္ေပၚသစၥာေဖာက္ၿပီး ထီးနန္းလုခ်င္ခဲ့တာလာသခင္ႀကီး..သည့္ေလာက္ေတာင္ ထီးနန္းကိုမက္ရသလား...
သို႔ေပမယ့္ သခင္ႀကီး ေလာကႀကီးမွာ သခင္ႀကီးရဲ႕ေလာဘအတြက္ဘယ္သူ႕ကိုမွထပ္မစေတးနိုင္ေတာ့သလို ၾကင္ေရာလိုလူေတြလဲမေပၚလာေစခ်င္ဘူး...
ၾကင္ေရာ တုန္ရီေသာလက္မ်ားျဖင့္စုတ္တံကိုလွမ္းယူခဲ့သည္...မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ပင္ စုတ္တံကိုတုန္ရီစြာကိုင္ၿပီး မွင္တို႔လိုက္သည္
စာ႐ြက္ေပၚတြင္ အၾကာႀကီးေထာက္ထားလိုက္ၿပီးစိတ္ထဲတြင္ေတြးေနမိသည္
သိပ္အတၱႀကီးတဲ့သခင္ႀကီး...သည္အျပစ္ေႂကြးကိုေနာင္ဘဝက် ေသခ်ာေပါက္ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္...
အေတြးလြန္၍ စုတ္တံကိုေထာက္ထားမိရာေထာက္ထားသည့္ေနရာသည္ မွင္ေတြစိုထိုင္းေန၍ စာ႐ြက္ပင္ၿပဲလုနီးပါး...
နန္းတြင္းမေရာက္ခင္ကသာ စာေရးစာဖတ္သင္ခဲ့ရၿပီး နန္းတြင္းေရာက္ေတာ့ စာမသင္ခဲ့ရေပ..အရွင္ အိမ္ေရွ႕မင္းဘဝစာသင္ခ်ိန္ ေရာေယာင္၍ဝင္ၾကည့္ခဲ့ဖူးခဲ့သည္...ထို႔ေၾကာင့္ ၾကင္ေရာ၏ စာအေရးအသားသည္ ေခ်ာေမြ႕မေနပါေပ..
ၾကင္ေရာလုပ္ရပ္အတြက္ေနာင္တမရဘူး!
"ဟင့္....ဘဝကဆိုးလွပါေပ့...ေလာကဆိုတဲ့အတိုင္း ေလာေနေအာင္ က,ေနရပါေပါ့လား..ဟင့္...အင့္"
(ေလာ=ေမာ)
တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနၿပီးေနာက္ စာ႐ြက္ေလးကိုေခါက္ကာ အိပ္ယာခင္းေအာက္တြင္သြားထားလိုက္သည္...မည္သူမွျမင္၍မရေသာေၾကာင့္ပင္..
.
.
.
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ.စာအုပ္ကိုၾကည့္ေနေပမယ့္အာ႐ုံမရေပ..သူ႕အေတြးထဲဝဲေနသည္က
ကေလးငယ္သူ႕ကိုမုန္းေနၿပီလား...
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ မဟုတ္ေၾကာင္းရွင္းျပခ်င္ေပမယ့္ ျမတ္မင္းေခါင္စြာတြင္ သက္ေသမရွိေပ..
ကေလးငယ္ရဲ႕မိဘေတြကိုသတ္ခဲ့လို႔သည္ေရာက္လာရတာက ေခ်ာက္ခ်ခံရတာျဖစ္ေၾကာင္းဘယ္မွာသက္ေသရွိပါ့မလဲ..
"ငထင္!
ခပ္က်ယ္က်ယ္လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ့ ငထင္ကခ်က္ခ်င္းဝင္လာၿပီးအရိုေသေပးကာဆိုသည္
"သခင္..ဘာမ်ားအလိုရွိပါသလဲ"
"ပြဲေတာ္တည္မယ္...ကေလးငယ္ကိုပါေခၚခဲ့"
ငထင္ကေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးေနာက္ ထြက္သြားေတာ့သည္..ျမတ္မင္းေခါင္စြာ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့သာခ်လိဳက္သည္
.
.
.
"မစားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္ပါ မစံပယ္"
စံပယ္ပန္းတို႔သီကုံးေနရင္းျဖင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ မစံပယ္ကမ်က္ႏွာရႈံ႕သြားၿပီးအနားလွမ္းလာသည္
"သခင္ေလး..မေန႕ကလဲ မစားထားတာမို႔ သည္ေန႕ကေတာ့ စားသင့္ပါၿပီ"
"မစားခ်င္ပါဘူး..."
မစံပယ္က ၾကင္ေရာနဲ႕ရင္းႏွီးေနၿပီမို႔ ၾကင္ေရာကိုနားလည္ေနဟန္ရသည္..အနားလာထိုင္ၿပီးေနာက္
"သခင္ႀကီးနဲ႕ျပႆနာတစ္ခုခုမ်ားရွိသလား"
"မရွိပါဘူး ကြၽန္ုပ္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ပါ"
မစံပယ္က ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးေနာက္ ထသြားရန္ျပင္သည္
"မစံပယ္..ကြၽန္ုပ္ အကူညီတစ္ခုေလာက္ေတာင္းလို႔ရနိုင္မလား"
မစံပယ္က အထူးတဆန္းၾကည့္ၿပီးေနာက္
"ဘာမ်ားအလိုရွိပါသလဲ သခင္ေလး"
"ဟို...ခို..တစ္ေကာင္ေလာက္လိုခ်င္လို႔ပါ..စာပို႔လို႔ရတဲ့ခို"
မ်က္လုံးမ်ားေမွးက်ဥ္းလိုက္ၿပီး ၾကည့္လာသည့္ မစံပယ္ကို ၾကင္ေရာ ႏူးညံ့စြာၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး
"ဟို..ကြၽန္ုပ္ အရွင့္ဆီစာပို႔ခ်င္လို႔ပါ"
"ဘာမ်ားေျပာခ်င္ရတာလဲ ၾကင္ေရာရဲ႕.."
"အရွင္က မေန႕ကၾကင္ေရာကိုစိတ္ဆိုးသြားခဲ့တာ.ၾကင္ေရာရွင္းျပခ်င္လို႔ပါ"
စံပယ္နားလည္လိုက္သည္.. သခင္ႏွင့္သခင္ေလးအတူ ခရီးထြက္ခဲ့တာကို မေန႕ကလာတဲ့ အရွင္မင္းႀကီးက စိတ္ကြက္သြားခဲ့ပုံရသည္..
ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေလးကေငးမွိုင္ေနပုံရသည္
"ရပါတယ္..ခဏေနလာပို႔ေပးပါ့မယ္"
"ဟို..မစံပယ္..သည္ကိစၥကို သခင္ႀကီးကိုျပန္မေျပာေပးလို႔ရမလား.."
"......"
"သခင္ႀကီးက အရွင္နဲ႕ဆက္သြယ္တာသိရင္ အမ်က္ေတာ္ရွေနမွာစိုးလို႔ပါ...သခင္ႀကီးက အရွင္ႏွင့္ကြၽန္ုပ္ကို သေဘာမတူဘူးမလား"
မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ၾကည့္ေနသလို အသနားခံသလိုမ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္ စံပယ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္..
ထို႔ေနာက္ အျပင္ဘက္ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္
.
.
.
"ငါရဲ႕ခိုကိုေပးလိုက္"
စံပယ္ကအမိန့္နာခံသည့္ဟန္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးေနာက္ထြက္သြားေလေတာ့သည္...
ကေလးငယ္က ဘာေၾကာင့္သက္တိုးမင္းထင္ကိုစာပို႔ခ်င္ရတာလဲ..
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ ၾကင္ေရာကိုသြားၾကည့္သင့္သလားစဥ္းစားမိသည္..ထို႔ျပင္ သူပို႔မယ့္စာကိုပါစစ္ေဆးသင့္သလား။
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးေနာက္ အိမ္ေတာ္၏ဥယ်ာဥ္ေတာ္ဆီ လွမ္းခဲ့သည္...ပြင့္ခ်ိန္ကုန္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ စံပယ္တို႔ကမ်ားမ်ားစားစားမရွိေတာ့ေပ...
လန္းေနေစရန္ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေငြဖလားထဲ ေရေအးထည့္ကာ စံပယ္ပြင့္တို႔ကိုထည့္သည္...စံပယ္ပြင့္တို႔ကိုရွာေကာက္ၿပီးေနာက္ ဂ႐ုတစိုက္သီလိုက္သည္..
ၾကမ္းတမ္းေနတဲ့လက္က စံပယ္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႕မကိုက္ညီလွေပ..ႏူးညံ့စြာမကိုင္တြယ္တတ္၍ စံပယ္ပြင့္တို႔က ေၾကမြလ်က္...
မညီမညာနဲ႕စံပယ္ပန္းကုံးေလးရလသည့္အခါ ကေလးငယ္ရွိရာဆီေျခဆန့္ခဲ့ေတာ့သည္...
အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာဝင္ရန္ႀကံေတာ့ ငိုေႂကြးေနတဲ့ကေလးကိုျမင္ရသည္မို႔ အသံတိတ္ကာ တံခါးေပါက္မွရပ္ၾကည့္ေနမိသည္..ငိုေနသည္ဟုဆိုေသာ္ျငားကေလးသည္ အသံတစ္သံမွ်ပင္မထြက္ေပ..ယိုစီးေနေသာမ်က္ရည္တို႔ကိုသုတ္ၿပီး စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ကို ၾကည့္ေန၏
ထို႔ေနာက္ ခိုကိုအနားယူၿပီး စာ႐ြက္ကိုေျခတြင္ခ်ည္လိုက္ကာ ခိုကိုလႊတ္လိုက္သည္..
ဘာေတြေရးထားလို႔ သည္ေလာက္ဝမ္းနည္းေနရတာလဲ..ဘာအေၾကာင္းေတြမ်ားရွိလို႔ စာပို႔ရတာလဲ...
သို႔ေသာ္ စာကိုၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတာ့မရွိေပ..စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ေၾကာင့္ေတာ့ စိတ္မညစ္ခ်င္ပါ..
ပ်ံထြက္သြားေသာခိုကို အမွ်င္မျပတ္နိုင္စြာလွမ္းၾကည့္ေနသူအနားသြားလိုက္သည္..လက္ထဲကစံပယ္ပန္းကိုေတာ့ လက္ေနာက္ပစ္ကာဖုံးကြယ္ထားလ်က္..
"ၾကင္ေရာ.."
!
ၾကင္ေရာလန့္သြားသည္မွာ ခႏၱာကိုယ္ပင္တုန္တက္သြားေလသည္။
"သခင္ႀကီး!
တအံ့တၾသေျပာလာသူကို ျမတ္မင္းေခါင္စြာခပ္စူးစူးၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သူကခိုကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ သူ႕ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ျဖင့္...
သူခိုစာပို႔တာမိသြားမွာစိုးေနတာေပါ့..အင္း.ငါကမသိတာက်လိဳ႕...
"အင့္..."
စံပယ္ကုံးကိုလွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူကခဏေလာက္တအံ့တၾသၾကည့္ၿပီး...
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..သခင္ႀကီးကေရာဘာလာလုပ္တာလဲ...အေၾကာင္းမရွိရင္ထြက္သြားေပးပါ သခင္ႀကီး!
"မင္းဘာမင္းဘာလုပ္လုပ္..ငါယူလာေပးတာကိုယူ"
ၾကင္ေရာလက္မခံဘဲ အနားမွထြက္သြားသည္..ျမတ္မင္းေခါင္စြာလက္ကိုဆြဲထားလိုက္ၿပီး...
"ယူဆိုယူလိုက္!
ခပ္မာမာေလးေငါက္လိုက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္ၿပီးစံပယ္ကုံးကိုလွမ္းယူသည္...ထို႔ေနာက္ တစ္စစီျဖစ္ေအာင္ေခ်မြလိုက္သည္
"ၾကင္ေရာ.."
"မလိုခ်င္ဘူးေျပာေနတာပဲ"
စကားသံကအနည္းပင္ေဒါသတို႔ကိန္းေအာင္းေနေသးသည္ေၾကာင့္ ျမတ္မင္းေခါင္စြာေဒါသတို႔လွိုက္တက္လာသည္..သည္လိုလူက သူ႕အတြက္လို႔ဆိုၿပီး တစ္သက္လုံးမလုပ္ခဲ့ဖူးတာကိုလုပ္ခဲ့ရတာ..
သို႔ေသာ္စိတ္ကိုျပန္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး..
"ဘာလို႔မစားမေသာက္ဘဲေနတာလဲ..အခုစား"
"မစားခ်င္ပါဘူး"
"စားဆိုစားလိုက္..အထိန္းေတာ္ႀကီး ထမင္းပြဲျပင္လိုက္!
ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ျမတ္မင္းေခါင္စြာ စားပြဲေရွ႕တြင္ေနရာယူလိုက္သည္
"ထိုင္..စားလို႔ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား!
ခပ္မာမာေငါက္လိုက္ျပန္ေတာ့ မ်က္လႊာကိုခ်ၿပီးထိုင္လာ၏..
အမႈထမ္းမ်ားက ျပင္ဆင္ေပးၿပီးေနာက္ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္မ်ားက စားပြဲအျပည့္ျဖစ္ေနေသာ္ျငား ၾကင္ေရာကတစ္စက္ေတာင္မထိေပ..
"ၾကင္ေရာ..မင္းကေတာ္ေတာ္ဆိုးလာတာပဲ..ေျပာေနတာနားေထာင္စမ္း"
"မစားခ်င္ဘူး..သခင္ႀကီးနဲ႕အတူမစားခ်င္ဘူး..သည့္လိုလူနဲ႕အတူမစားခ်င္ဘူး!
"သည့္လိုလူ? ဟက္ မင္းကေတာ္ေတာ္အတင့္ရဲလာတာပဲ!
"......"
"စား..တစ္လုတ္မွမဝင္ရင္ ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႕!
ခြမ္း...!
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ ေခတၱမွ်ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္..ၾကင္ေရာ..သူ႕ရဲ႕ကေလးငယ္က စားပြဲတစ္ခုလုံးကိုလွန္ခ်ပစ္တာ...
စားစရာေတြက အကုန္ေမွာက္ကုန္ၿပီး ျမတ္မင္းေခါင္စြာ အဝတ္ေတြမွာ စက္ဆုပ္စရာေကာင္းလွေအာင္စြန္းထင္းကုန္သည္...
ျမတ္မင္းေခါင္စြာစိတ္ထိန္းထားစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ေပ..
ေဒါသတႀကီးမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ကေလးငယ္အနားသြားကာ ပုခုံးစြန္းႏွစ္ဖက္ကိုၾကမ္းတမ္းစြာဖ်စ္ညွစ္ၿပီးကိုင္ထားသည္...
"ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းေနတယ္..ဟုတ္လား..မင္းကအေလွ်ာ့ေပးလို႔မရတဲ့လူပဲ"
"သခင္ႀကီးကေရာ..သခင္ႀကီးကေရာဘယ္လိုလူလဲ..လူယုတ္မာလား"
ပုခုံးတို႔ကိုအားပိုထည့္ကာညွစ္လိုက္ၿပီး
"သိပ္နာက်ည္းေနတယ္ေပါ့..ဟုတ္လား..သိပ္ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ေပါ့!
"မိဘႏွစ္ပါးလုံးကိုသတ္သြားတဲ့လူကိုၾကင္ေရာက ခ်စ္ခင္ေနရမွာလား..!
"ငါ့ကိုျပန္ေအာ္ရဲတယ္လား..ဟမ္..ေကြၽးတဲ့လက္ျပန္ကိုက္တဲ့ေခြးသာသာေကာင္"
"သည္ေခြးသာသာေကာင္ကို သည္ဘဝေရာက္ေစတာသခင္ႀကီးပဲမလား"
"ေတာက္ခ္!ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ပ်က္ျပေနပါ့လားဟမ္..ေသၿပီးသားလူကေသၿပီးၿပီ မင္းကဘာထေဖာက္ေနတာလဲ..မိဘမရွိေတာ့ေရာဘာျဖစ္လဲ ေလာကႀကီးမွာ မိဘမရွိဘဲႀကီးျပင္းလာရတာမင္းတစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္ဘူး!
"ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေျပာတာလဲသခင္ႀကီး..သခင္ႀကီးက ကြၽန္ုပ္ရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးလုံးကိုလုပ္ႀကံခဲ့တာပါ"
ၾကင္ေရာကမ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ တီးတိုးဆိုသည္
"ေအး..သည္ေတာ့ဘာျဖစ္သလဲ..ငါသတ္တာ..မင္းမိဘေတြကိုငါသတ္တာ!သည္ေတာ့ဘာျဖစ္သလဲ..မင္းဘာလုပ္နိုင္သလဲ..ငါဘာလုပ္လုပ္မင္းမွာဘာမွာေျပာပိုင္ခြင့္မရွိဘူး..ငါ့ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွာ ေနေနတဲ့ငါ့ပိုင္ဆိုင္မႈက ငါ့ကိုေစာဒကလာတက္လို႔မရဘူး"
"ကြၽန္ေတြထက္ေတာင္ ဆိုးတဲ့ဘဝပဲ"
"ေအး..သည့္ထက္ဆိုးတဲ့ဘဝမေရာက္ခ်င္ရင္ အေပါက္ပိတ္ၿပီး ေအးေဆးေန!အာျပန္ကာျပန္မလာလုပ္နဲ႕!အလကား အတြန့္တက္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္!
သခင္ႀကီးက ႐ုန့္ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာေျပာၿပီးေနာက္ လွည့္ထြက္သြားရန္ျပင္သည္
"ဘဝကဆိုးလွပါရဲ႕..ဘယ္ေတာ့မ်ား လူလိုသူလိုေနထိုင္ရပါ့မလဲ"
ၾကင္ေရာရဲ႕တီးတိုးညည္းသံကိုသခင္ႀကီးၾကားမၾကားေတာ့ၾကင္ေရာမသိပါ..သို႔ေသာ္သခင္ႀကီးေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန့္သြားပါသည္
"စားစရာထပ္ပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္..မစားရင္ေသမယ္မွတ္!
ၾကင္ေရာဒူးတုပ္ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီးေနာက္ တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေႂကြးေနမိေတာ့သည္..ကြၽန္ဘဝကေတာင္ ၾကင္ေရာဘဝထက္သာေလာက္ပါရဲ႕...
ျမတ္မင္းေခါင္စြာ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ၿပီးေနာက္
You are reading the story above: TeenFic.Net