հատոր 1. Գլուխ 3

Background color
Font
Font size
Line height


Մի քանի ժամ անց

Հյուսենյակը լուռ է, բացառությամբ վարագույրների երբեմն-երբեմն խշշոցի և երթևեկության հեռավոր բզզոցների։

Լարվածությունը գրեթե խեղդվում է, երբ Ջիմինի ծնողները երբեմն-երբեմն հայացքներ են փոխանակում։ Տիկին Պակը նստած է հանգստությամբ, թեև նրա մատները անհամբեր թմբկահարում են բազկաթոռին։ Պարոն Պակը ավելի սառն է, նրա կեցվածքը հստակ նշան է այն լրջության, որը նա զգում է հանդիպման վերաբերյալ։

Իսկ Ջիմինը անհանգիստ գնում գալիս է։

Հանկարծ լռությունը թափանցեց դրսում պտտվող Կայծակի շարժիչի անվրեպ ձայնը: Ջիմինի սիրտը բաբախեց, և նա մի պահ քարացավ, շունչը կոկորդում ընկավ։ Մոտոցիկլետի դղրդյունն ավելի ուժեղացավ՝ յուրաքանչյուր պտույտ՝ ուժեղացնելով նրա նյարդայնությունը:

Խորը շունչ քաշելով՝ Ջիմինը շտապեց դեպի դուռը՝ բացելով այն հենց այն պահին, երբ Չոնգուկն իջավ իր կայծակից։

Նրանց աչքերը հանդիպեցին, բայց սովորական սիրալիրության փոխարեն սառը մի բան։

- Չոնգու՛կ, - Ջիմինը բացականչեց։

Նա շտապեց առաջ որպեսզի գրկի, բայց կեսից կանգն առավ։

- Հասկանում եմ քեզ, -մեղմ ասաց Չոնգուկը շուրթերը սեղմելով։

- Ներս գնանք։

Չոնգուկը ամուր բռնեց ծաղկեփունջը, որոնց վառ գույները կտրուկ հակադրվում են նրանց տրամադրությանը:

- Մայրիկիդ համար է, - ասաց նա' կայուն, բայց մեղմ։ - Ներիր որ քեզ համար չեմ բերել, դե՜, հազիվ թե նրանք ճիշտ հասկանային։

Օդը կարծես թանձրացավ, երբ նրանք ներս մտան, յուրաքանչյուր հայացք շրջվում է Չոնգուկի վրա։

Ջիմինի ծնողները մոտեցան երիտասարդներին։

- Բարև ձեզ, - հարգալից ասաց Չոնգուկն ու խորնարվեց, իրեն հերթին ամուսինները նույնպես ողջունեցին։
- Ձեզ համար է։

Տիկին Պակի արտահայտությունը մեղմացավ, երբ նա վերցրեց ծաղկեփունջը Գուկի ձեռքից։

- Շնորհակալ եմ, - ասաց նա ջերմ։

Պարոն Պակը հայացք գցեց Չոնգուկին՝ փնտրելով այն անձի նշաններն, ում որդին այդքան հարգում է:

- Դե գուցե՞ արդեն սեղան նստենք, - ասաց տիկին Պակն ու առաջացավ։

Չոնգուկը նայեց Ջիմինին ու կոշիկները հագից հանելով հետևեց նրանց։

Բոլորն արդեն համար տեղավորվել են սեղանի շուրջ։ Զրույցը սկսեց Պարոն Պակը։

- Որտե՞ղ է աշխատում ձեր հայրը, - ակնհայտ է, թե որքան է նա մտածում նրա ազգականների կարգավիճակի և հարստության մասին։

Ջիմինն իրեն անհարմար զգաց։

- Ծնողներս հավի խորտակարան ունեն, Սեուլից դուրս, - պատասխանեց համբերատար։ - Նա այնտեղ է աշխատում։

- Որտե՞ղ։

- Դեգուն գյուղում։

- Իսկ դու՞։

- Դեռ չեմ աշխատում, քանի որ բանակ եմ գնալու։ Երբ վերադառնալ այդ ժամ։

Մինչ դեռ նրա կինը՝ տիկին Պակը, նահապետական ընտանիքից տիպիկ տիկին էր, որը մտահոգված է ամուսնության և երեխաների մասին, նա հարցրեց.

- Իսկ ընկերուհի ունե՞ս արդյոք, - մարդկանց մեծամասնության բնորոշ հարց է՝ հարցնել արձնական հարաբերությունների մասին։

«Հա ունի, և նա ես եմ», - նյարդայնացած մտածում է Ջիմինը։

Սիրահարների հայացքները մի կարճ պահ հանդիպեցին, չասված հասկացողություն անցավ նրանց միջև։

Չոնգուկը վարանեց՝ անվստահորեն նայելով Ջիմինին, նախքան տիկին Պակին վերադառնալը։

- Այո՛, ես ընկերուհի ունեմ , - ասաց նա՝ հնարավորինս չեզոք պահելով իր տոնը։

Չոնգուկը զգաց, որ հիասթափության և տխրության մի հանգույց սեղմվեց նրա կրծքում։ Նրանց հարաբերությունները թաքցնելու ճնշումը հսկայական է, և բացահայտվելու վախը ծանր է երկուսի համար էլ:

Նա տենչում է այն օրը, երբ նրանք կարող են բաց լինել իրենց սիրո մասին, բայց առայժմ նա պետք է շարունակի ձևացնել:

- Ես չգիտեի, որ դուք երկուսով այդքան մտերիմ եք, - սկսեց պարոն Պակը։ - Իմ որդին շատ է խոսել ձեր մասին, նա գտնվում է ձեր գաղափարների ազդեցության տակ:

Չոնգուկի ծնոտը սեղմվեց, բայց նա հանգիստ պահեց ձայնը։

- Ամբողջ հարգանքով, պարո՛ն, Ջիմինը և ես տարիներ շարունակ ընկերներ ենք եղել: Մենք միշտ աջակցել ենք միմյանց, և այս որոշումը կապված է դժվարություներին երկուսով պայքարելու համար։

- Չե՛մ կարծում, որ միասին ծառայելը ձեզ ավելի ուժեղ կդարձնի: Դա ավելի շուտ շեղում է:

Ջիմինը միջամտեց՝ ամուր ձայնով։

-Հայրի՛կ, սա հեշտ ճանապարհից չէ: Դա այն է, որ կողքիդ լինի մեկը, ում վստահում ես: Դու գիտես, թե ինչ դժվար կյանք է այնտեղ սպասվում։

Պարոն Պակը խաչեց ձեռքերը, նրա արտահայտությունը կարծրացավ։

- Այն, ինչ ես գիտեմ, այն է, որ բանակը պետք է ձեզնից տղամարդկանց ստեղծի: Ոչ ընկերների հետ շփվելու վայր: Ես անհանգստանում եմ, որ Չոնգուկի ազդեցությունն ավելի շատ վնասակար կլինի, քան օգտակար։

Ջիմինի հիասթափությունը եռաց։

- Հայրի՛կ, սա նույնպես իմ որոշումն է։ Ես այլևս երեխա չեմ։ Ես գիտեմ, թե ինչի մեջ եմ մտնում։

Տիկին Պակը, որ լուռ էր, վերջապես խոսեց՝ մեղմ, բայց հաստատուն ձայնով։

- Միգուցե մենք պետք է լսենք, թե ինչ են նրանք ասում: Նրանք հստակորեն մտածել են դա։

- Ես չեմ հավակնում այս որոշումը։ Չեմ ուզում, որ իմ որդին դժվարության մեջ ընկնի ձեր պատճառով։

Չոնգուկը խորը շունչ քաշեց՝ փորձելով զուսպ մնալ։

- Ես հասկանում եմ ձեր մտահոգությունները, պարո՛ն: Բայց ես խոստանում եմ ձեզ, որ իմ մտադրությունները պատվաբեր են: Ջիմինը և ես պարզապես ցանկանում ենք աջակցել միմյանց այս փորձառության միջոցով: Մենք երկուսս էլ վճռական ենք լավ ծառայելու մեր երկրին։

Ջիմինը ձեռքը մեկնեց՝ ի նշան համերաշխության, բռնելով Չոգուկի ձեռքը։

- Մենք միասին ավելի ուժեղ ենք, հայրի՛կ: Դու ինձ միշտ սովորեցրել ես հավատարմության և աջակցության կարևորությունը: Ահա թե ինչի մասին է խոսքը։

Պարոն Պակի դեմքը մի փոքր փափկեց որդու խոսքերից, բայց նրա դիրքորոշումը մնաց ամուր։

- Բայց դուք պետք է կանգնեք ձեր ոտքերի վրա: Չափից շատ կախվածությունը միմյանցից կարող է թիրախ լինել։

- Մենք մեր որոշումը կայացրել ենք ։ Մենք միասին ենք զինվորագրվելու։ Ու խնդրում եմ, որ մեզ աջակցեք։

Լարվածությունը սենյակում շոշափելի է։ Տիկին Պակը հանգստացնող ձեռքը դրեց ամուսնու թեւին։

- Եկեք նրանց հնարավորություն տանք: Նրանք այժմ երիտասարդ տղաներ են, որոնք ունակ են ինքնուրույն ընտրություն կատարել:

Պարոն Պակը նայեց կնոջը, հետո նորից նայեց իր առջև միացած երկու երիտասարդներին։ Նա ծանր հոգոց հանեց։

- Լա՛վ, բայց սա իմացիր. բանակը ձեզ փորձելու է այնպես, ինչպես դու չեք կարող պատկերացնել: Ավելի լավ է պատրաստ լինեք դրան, դա հեշտ չի լինելու... հատկապես երբ երկուսով եք։

_

Ջիմինը միացրեց էլեկտրական սափրիչն ու մոտեցրեց Չոնգուկի մազերին, ով նստած աթոռին ծիծաղում է, հուզմունքից։

- Չէ՜ սպասի՛ր, - Գուկը խորը շունչ քաշելով աթոռից վեր կացավ։

Ջիմինը սկսեց ծիծաղել' անջատելով սարքը։

- Դե՜, նստի՛ր, ես մի գեղեցիկ սանրվածք կանեմ։

- Արի՛ նախ լուսանկարվենք, մեր երկար մազերի հետ, մինչ հրաժեշտը, - առաջարկեց Չոնգուկն ու գրպանից հանեց բջջայինը։

- Լավ արի՛։

Ջիմինը կանգնեց նրա կողքին և լայն ժպտաց նայելով էկրանին։ Գուկը առաջ պահեց բջջայինն ու ձեռքը գցելով նրա ուսին սեղմեց կոճակը, հետո երկրորդը, ու այդպես մի քանիսը, իսկ վերջում եղավ համբույրի տեսքով։

- Լավն է, - ասաց Չոնգուկը նայելով լուսանկարին։

- Դա ինձ էլ կգցես։

- Ինչո՞ւ գցեմ, եթե ուզում ես հիշել, արի՛ ինձ մոտ և համբուրիր։

- Նստի՛ր, - կոպիտ ասաց Պակը ձեռքում խաղացնել սափրիչը։

- Բա՜, որ գեշանամ, - Գուկը շութերը կախեց հետ նստելով աթոռին։

- Դու իմ համար մի՜շտ սիրուն ես, բայց այ ես հաստատ կգեշանամ։

- Հա ոչի՛նչ, - լուրջ-լուրջ ասաց Գուկը, ապա, հայելու միջից հանդիպելով Պակի կատաղած հայացքին, պայթեց ծիծաղից։ - Ես քեզ այդպես էլ կսիրեմ սիրելիս։

- Հույս ունեմ բանակը քեզ կլրջացնի։

- Բայց ես լուրջ եմ։ Շատ լուրջ եմ։

Պակը խորը շունչ քաշեց, իրականում չկարողանալով ժպիտը պահել շուրթերի անկյուններում։

Սափրիչի դզզոցը այս պահին միակ ձայնն է, որ անցնում է նրանց ականջների կողքով։ Չոնգուկի բարակ մազի թելիկները ձյան պես օրորվում են օդում նախքան բարակ շերտով հատակը ծածկելը։ Ապա նրան հաջորդեց Ջիմինի մազերը, որոնք լրացրին Գուկի մազերը։

Նրանք չեն կարող թույլ տալ, որ ասեկոսեներ տարածվեն իրենց թիկունքում։ Չափից դուրս զգուշություն է հարկավոր, բայց արդյո՞ք նրանց համար հեշտ կլինի դիմակայել միմյանց տածած սիրուն։

Նրանք ստիպված են ճնշել իրենց զգացմունքները, որպեսզի մնան կենտրոնացած զսպված ճնշման տակ:
Խոցելիություն ցույց տալը թուլություն է, ինչը կարող է վտանգել մյուսի անվտանգությունը: Նրանք ստիպված են ձևացնել։

Բանակը չի ընդունում միասեռականներին։ Զինվորականները թույլ չեն տալիս որևէ բացահայտ միասեռականի ծառայի իրենց շարքերում, ուստի նրանք ստիպված եմ թաքցնել իրենց սեքսուալությունը որպեսզի չզրկվեն։

Նրանք ապրում են մի հասարակությունում, որտեղ նրանց չեն ընդունում, սակայն հիմա նրանք գնում են ծառայում նրանց պաշտպանելու համար։

Օրերն անցնում են իրար հերթ, և բոլոր այդ օրերին նրանք անցնում են տարբեր թեսատվորումներ։ Եվ թեկուզ այն, որ Կորեայում ընդունված է ծառայել ուղեկիցով դա շատերի մոտ տարօրինակ է թվում։

Զինծառայության անցնելուց մի քանի օր առաջ Չոնգուկը' Ջիմինի հետ միասին, գնացին իրենց գյուղ ծնողներին հրաժեշտ տալու համար։

- Հյո՜ն, - բղավում է Չոնգուկի քույրը, վազելով նրա գիրկը։ Չոնը թեթև ծնկի իջավ, և երբ աղջիկը ցատկեց նրա գիրկը նա բարձարացավ ու նրան պտտեց։ - Ի՞նչ ես արել մազերիդ հետ։

- Գեղեցի՞կ է, - հարցնում է Չոնը ժպտալով ու շոյելով ճաղատ գլուխը։

- Ո՛չ, - սառը պատասխանեց։

Չոնգուկը շրջվեց դեպի Ջիմինը։

- Իսկ նա սիրու՞ն է ։

- Բարև, - մեղմ ժպտաց Ջիմինը։

Պակին տեսնելով աղջիկը կարմրեց։

- Բարև , - բնազդաբար ասաց ու նայեց եղբորը։ - Շատ սիրուն է։

Չոնգուկը նայեց նրա փոքրիկ դեմքին ու ժպտաց, հետո հայացքը ընկավ ծնողներին, ովքեր տանից դուրս են գալիս։

- Բարև ձեզ, - Ջիմինը խոնարհվեց նրանց տեսնելով։

- Բարև, - Չոնգուկի ծնողներն էլ իրենց հերթին խոնարհվեցին։

- Ուրախ եմ, որ դու էլ ես եկել, վերջապես առիթ ստեղծվեց քեզ հետ ծանոթանալու, - բարեհամբույր ասաց Չոնի մայրը։

- Ես էլ եմ ուրախ։

- Դե՜ եկեք գնանք ներս, մի քիչ ձեզանից պատմեք, - ասաց հայրը ու նրանց ներս թողեց, վերջում ինքը ներս մռան։

Հատակից մի փոքր բարձր սեղանի շուրջը նստելով, Չոնի մայրը ջրիմուռով տաք սուպ դրեց կենտրոնում, իսկ կողքերը շարեց մի քանի տարբեր տեսակի անղցաներ, ու փլավներ։

- Դու հանկարծ որոշեցիք միասին ծառայել, գոնե անհրաժեշտ թղթաբանությամբ զբաղվել եք, - հարցնում է հայրը նայելով երիտասարդներին։ Կինը նստեց կողքին։

- Այո՛, այս քանի օրը մենք ամեն բանով զբաղվել ենք։

- Իսկ ե՞րբ եք գնալու և ո՞ւր։

- Չորս օրից, դե՜ 5 շաբաթ անցնելու ենք հիմնական պատրաստություն, իսկ արդեն դրանից հետո կորոշվեն, թե որ մասնաճյուղում ենք։

- Բա՞րդ է լինելու, - մեղմ հարցրեց մայրը։

- Գուցե։

- Մեր ժամանակներում, չկային նման հասկացողություն, որ կարողանային ուղեկիցներով ծառայել, - ասաց հայրը։ - Չնայած կարծում եմ, որ սա այդքան էլ վատ չէ։

- Իսկ հնարավորության դեպքում դու՛ք կարո՞ղ եք բաճանվել, - հարցնում է մայրը բոլորին գցելով շփոթության մեջ ։ - Դե գուցե ինչ-որ մեկդ ուզենաք ծովային, իսկ մյուսը հրետանային ծառայել։ Նման մի բան էլի։

- Մենք չենք պատրաստվում բաժանվել, - ասաց Ջիմինը հաստատակամ։ - Միասին կսկսենք ծառայությունը միասին էլ կծառայենք։

- Նա ճիշտ է, բայց իրականում այո՛ դա հնարավոր է, - Չոնը պատախանում է նայելով մորը։ , Պատրաստվածությունից հետո մենք կարող ենք առաձնանալ, գնալով տարբեր տեղեր։ Բայց մենք դա չենք անելու, մասին ենք մնալու։

- Ինձ դա ավելի է դուր գալիս, - ասաց մայրը։ - Միմյանց մասին հոգ կտանեք։ Դե՜ լավ հետո կխոսենք, եկեք հիմա ուտենք, քանի դեռ չի սառել։

- Իսկ սա համեղ է բուրում, - բացականչեց Պակը ժպտալով Գուկի դեմքին։






You are reading the story above: TeenFic.Net