Kabanata 23

Background color
Font
Font size
Line height

"Nasaan ako?"

Ligon ako ng lingon. Hindi pamilyar tong lugar na ito. Wala akong nakikitang mga magagarang bahay o mga poste at ilaw sa mga tabi. Mas naging maginaw yun kaya nangigurig na ako.

Wala akong nakikitang bahay.

Wala.

At mas lalo ako natatakot at natataranta.

"Tao poo-!" Tawag ko mula sa dilim ng katahimikan. Walang sumasagot kaya patuloy ako sa pagtawag at naglalakad patungong timog.

At doon ko nakikita ng isang bahay kubo.

Maliit atsaka may nagkakalat na buto sa hayop sa bakuran.

Hinigop ko ang hangin. Wala akong choice eh. Kailangan ko ng tulong kahoy parang mali tong nararamdaman ko.

Kumatok ako sa pinto ng tatlong beses.

Wala parin sumasagot.

Itinulak ko ang pinto. Hindi ito nakandado. Alam ko labag sa loob ko na pumasok ng bahay ng walang permiso. Baka nga walang tao dito o baka hindi pa bumabalik yung pagmamayari dito.

Tumingin ako sa loob.

Wala naman nakakagulat. Nakalatag yung mga papel, may mga damit hindi natapos ng pagtupi at yung mga pinggan hindi natapos nahuhugasan. May naaninag kong kinang ng isang mamahaling alahas malapit sa mga natuping damit.bPumasok ako sa loob at dahan-dahan akong lumakad sa alahas.

Doon ko naka-alam na yang alahas yan ay pare-pareho lang sakin.

"A-anong ginagawa nito dito?"

Kinakapa ko pa yung dibdib ko at nakaginhawa ako ng maluwag nang nandyan yung pendant.

"What is the meaning of this?" Bulong ko sa sarili ko.

Lumabas ako sa bahay at muntik lumabas yung puso ko patungo sa lalamunan ko nang makita ko yung liwanag ng lampara na papalapit dito.

Dali-dali akong umalis at nagtatago sa malalapit na punong kahoy.

Sumilip ako at laking gulat konnakikita ko yung taong hindi ko inakala makikita ko pa.

"Are you sure about this?" Tanong yung isang lalaki na hindi ko naaninag masyado yung mukha niya.

Tumango yung taong nagdadala sa lampara. Isa itong matandang babae at ramdam ko tumagilid yung luha ko.

"Sigurado ako. There will be people who will find the remaining Reminants. I'm rather to old to take care of it now."

Tunahimik lang yung katabi niya.

"What about our daughter?"

"No. Hindi ko kayang ibigay sa kanya yun. Mas lalo na siya madaling hahanapin lalo na nasakanya ito."

"She's about to birth a quarter nation. How about give it to her."

"No. I won't take anymore chances. I will once eradicate this. I hope Dimiourgos understand what I'm going to do."

She threw the lamp to the house and slowly the fire crept through upwards, emitting black smoke from the sky.

There was suddenly a loud sound flickering and there was a supersonic light from the house. Pumikit ako sa nakakasakit na liwanag.

Pag nawala na non, dumilata ko at napaawang yung bibig ko na nawala yung sunog.

"Tch. It failed again."

"I never knew it was resistant to fire." Ani yung kasama niya.

"Mai, it would be better for us to contact England."

"What? Why would you call that oddball catterpillar?"

He shrugged.

"He might help us conceal the true and powerful magic the reminant has."

Somehow I saw that man glancing at my direction.

The scene suddenly changed and was replaced by something.

It was a hospital. And I saw Lola Mai smiling. Luzon, Visayas and Mindanao was also there. And on the bed was a beautiful young woman helding up a baby in her arms accompanied by a man who was probably her husband.

I covered my mouth when I realized it already. Those are my parents and that infant was me.

"Oh my gosh! She so cute!" Pagtili ni Visayas.

"Oh shut up, Victor!" Bumelat yung nanay ko sakanya at tumingin siya kay Lola at Mindanao.

"Mom, Dad... Thank you." Umiiyak siya at yinapos nila siya.

Dad? Ma, sino ang lolo ko? Sino ang papa mo?

Alam ko nanyan ang sagot pero ayaw ko ipatunayan na totoo ba ito.


Mindanao... is my grandfather?

Just then may pumasok sa silid at nakikita kong lumapit sa kanila yung dalawang lalaki. Isa sa kanila mukhang kontrabida ng isang sci-fic na pelikula. At yung isa ay isang dayuhan pero mukha siya namumutla at mukhang walang tulog sa lagay niya.

Ngumisi siya sa mga magulang ko at sa mga bansa.

"It's a nice family gathering, isn't it? The quarter's been born and now you are here celebrating."

They glared at him like some pest.

"If you are here to screw things in here, do it at your homeland, bastard." Galit pagtugon ng tatay ko.

The man cackled.

"Oh. Sure sure but I must announce to you the reason I came to you."

Tunahimik sila at lahat sila nakatuon sa attensyon sa lalaki na nagsasalita. The foreign man stared down lifelessly as he barely managed to clung to a horrible life.

"I will not go after your reminants anymore, Philippines."

Their frown thinned but they refused to lower their guard down.

"Why?" Tanong ni Mindanao.

"Hmm... Why I say..." He paced around the room and nodded at his comrade.

"He... succeed..." He barely managed to say.

Yung boses...OMG! SIYA YUNG LALAKING NAGTANGKANG PATAYIN AKO!

Nakakunot yung noo nilang lahat.

"Suceed? What did he succeed?!" Ramdam kong tumaas yung tono ni Luzon.

"He... managed to merge his lifeform into my own life form... creating a supposedly new era from it" His voice was almost pitiful as it feels he was breaking emotionally and physically  slowly.

"Bastard!" Nakikita ko nanginginig yung kamao ni Visayas.

"So you've been betraying your fellow nations just follow this nasty man?!"

"N-nno! I-"

"Calm down gents. There will still be Russia but I get to control the personification! Creating a new utopia! Russia here has been following me not from his own but my own accord he has no choice but to follow me. After all I am his boss." He snickered.

"Lowest of the low."Rinig kong bulong ni Lola Mai.

"But..." Nagsasalita pa yung lalaki.

"Creating my own utopia has been on hold because." He pointed the the infant version of me. "That useless lifeform."

"You call my daughter useless! USELESS! IKAW YUNG USELESS DITO TANGINA!" Pagsabog yung nanay ko.

"Hmm... whatever half-blood." He paced for the door followed by Russia.

"As soon as the child realizes her current situation, I will soon have her life."

He burst into a malicious laughter before he shut himself from the door.

You are reading the story above: TeenFic.Net