ilk kitapda nazlı laneti yok etmiş ve mutlu bir hayat yaşamaya başlamıştı ama yıllar sonra lanet onunla tekrardan iletişime geçti ve nazlı laneti bu sefer tam anlamıyla ortadan kaldırmaya karar verir ve tekrardan lanetin peşine düşer…
aynı üniversitede okuyup yeni mezun olmuş ve aslında yeni tanışan bir aslaz texting hikayesi.…
Aşka hayata ve insanlara sığamayan 20yaşında küçük bir bade. Ablası ölmüş ailesi ile arası yok. Platonik aşk'ına son vermiş ve artık aşka inanmıyordur.Ailesi tarafından sevilen zengin bir dedektif. 26 yaşında. Bu zamana kadar seve bileceği ona liman ola bileceği bir genç kız bulmadı. Ama birgün yeşil ışık ikisininde hayatını değişe bilir.. ikisinede bunu aylar öncesinden söyleseydiler ikiside kıçıyla gülerdi. Ama hayat.. değişe biliyor herşey.. aşka yeniden inana biliyor insan..belkide ikiside bir birine uygundur.…
0536: Gecelerim seninle güzel küçüğüm0536: Hasret kaldığım tenine buluşmama az kaldı..…
Tüm dosyayı okuduktan sonra üçüncü sayfayı açtı ve açık kahverengi saçlı bir kadını işaret etti. İfadesiz bakışlarına rağmen gülümsemesi fazlasıyla masum duruyordu. "Elisa 'Hera' Sayer." dedi. Ardından vakit kaybetmeden hemen yan sayfadaki kadını işaret etti bu sefer. Kıvırcık saçları ona sevimli bir görüntü katsa bile bakışları bir o kadar hırslı duruyordu. "Berfu 'Vesta' T.?" derken soyadının belirsiz olmasına anlam veremedi. Sorgular bakışlarla Kate'e baktığında ise Kate aynı ifade ile gözlerine bakmaya devam etti. Sorgulamaması gerektiğine emin olunca göz devirerek sayfaları çevirmeye devam etti adam. Son sayfalara yaklaşırken durarak kendisi gibi mavi gözlere sahip bir adamı işaret etti. Yaramaz bir çocuk gülümsemesine sahipti. "Kuzey 'Sirius' Çevik." dedikten sonra sayfayı çevirmesi ile en son sayfaya gelmişti. Bir fotoğraf yoktu. "Fotoğraf?" derken yeniden Kate'e çevirdi bakışlarını. Kate ise umursamadan gözlerine bakmaya devam etti. Açıklama yapmayacağı belliydi. Adam oflayarak "Atlas 'Ghost' Özer." dedikten sonra dosyayı kapatarak kadına geri verdi. "Operasyona ne zaman gideceğiz?" dediğinde Kate, dosyayı çantasına yerleştirerek "Yarın sabah yeni üye ile tanışacaksınız. En geç 11'de helikopterde olmanız gerekiyor. Sabah 8'de binada ol." dedi sakin ama kontrolcü bir sesle. Adam ise şaşkınlık ile gözlerine baktı. "Yeni üye mi?"*****Call Of Duty serisinden esinlenilmiştir.Başlangıç:03.03.24Bitiş:30.01.25…
Thanh xuân của tôi là cậuCuộc sống của tôi cũng là cậuĐiều cuối cùng vẫn muốn nói"Tôi thích cậu"...…
Sana küskün gibiyim ama nefret edemem*Eğer, Asi ve Alaz'da sokak çocuğu olsaydı, Asi'nin elinde büyüyen bir Alaz Soysalan nasıl olurdu?…
Alaz, usulca elini yanında uyuyan Asi'nin karnına doğru indirdi avucunda hissettiği sertlik ve şişlik harici hareketliği sonucu canı sıkıldı, çok sıkıldı. Yüzünü henüz ne olduklarını kestiremediği tek netliğin çocuğunun annesi sıfatı olan kız'ın karnına hizaladı ve kısık bir tonda fısıldamaya başladı. "Şşt, ufaklık!" "Anneyi üzeni fena kafaya takarım biliyorsun, şimdi uslu bir bebek ol ve uyu!"…
••"Neden Arya?"Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözleri ile mükemmeldi. Ve tüm yaşananlara rağmen hala benim bu hayattaki tek yönümdü."Sonu mutlu biten hikayelerden biri olmamıza izin ver." Yalvaran sesiyle tekrar fısıldadığında bu sefer dolu dolu olan mavilerimi onun gözlerine çevirerek yanıt vermiştim."Hayallerin gerçekleşebileceğini vaat ettiler. Ancak kabusların da hayalleri olduğunu söylemeyi unuttular."O an zorlukla yutkunmuş ve derin bir nefes alarak can yakan sözlerime yenilerini eklemiştim."Onların hayalleri asla gerçekleşemeyecek. Bundan böyle bizim hikayemiz hiçbir zaman gerçek olamayacak."Son olarak gözlerimle yüzünün her bir noktasını incelemiş ardından da buruk bir şekilde gülümsemiştim."Çünkü artık bizim hikayemiz gerçek olamayacak kadar imkansız Kuzey."••Spotify çalma listesine Kayan Yıldız adıyla ulaşabilirsiniz.…
❝O gün, seni o oyunda yenmeme rağmen aslında en büyük yenilgiyi yaşadığımın farkında değildim.❞…
★Elçin İklim, üniversitenin voleybol takımının yıldız oyuncusu olarak 11 numaralı formayı giyiyordur, çevresince ailesinden gelen zenginliği nedeniyle pek sevilmez. Aynı takımda oynadığı yakın arkadaşı Hare ile sömestr öncesi turnuvaların bitişinde yüzme takımında olan Mert adında bir çocuğun, Hare'nin numarasını istemesiyle Ege Yılmazer'le tanışmış olur.Ege Yılmazer, sıradan bir aileden gelen, köpekbalığı lakaplı yüzücüdür. Genç yaşına rağmen madalyalarla dolu geçmişi ve geleceğinde gönlünü yıl sonunda ilk defa izlediği voleybol maçında kızıl kıza kaptıracağından habersizdir.ˏˋ°•*⁀➷"Ben Ege, Ege Yılmazer. Üniversitenin altın madalyalı serbest yüzücüsüyüm, belki o yüzden tanıdık geliyorumdur. Gazetede veya okulun haber sayfasında görmüş olabilirsin beni."Dudaklarını ıslatarak gülümsedi ve elini sıktı hızlıca, "Memnun oldum Ege Yılmazer," derken masanın üzerindeki telefonu titriyordu, gitmesi gerekiyordu. "11 numara Elçin İklim, ama ben seni başka bir yerden tanıyorum Ege Yılmazer." ☽｡⋆…
"Yolun ay yıldızlı bayrağımızın ışığı ile aydınlansın, kızılcığım." Bunlar babamın son sözleriydi. Gözlerimden sicim gibi yaşlar yanağımdan aşağıya usulca akarken titreyen ellerime baktım. Ellerim kan içindeydi.Onların kanı...Anne ve babamın kanı...Bedenimi bir titreme krizi esir alırken anneme doğru eğildim. Henüz üniformalarını bile çıkartamamışlardı. İkisinin de yeşil kamuflajları kan lekeleri ile kaplıydı."Anne," Dedim çatallı, kuru bir sesle. Ardından gözlerim babama döndü. "Baba..."Bu gerçek değildi. Gerçek olamazdı. Gerçek olmamalıydı."Ambulansı aradım, gelecek! Beni bırakmayın, ne olur!" Annem, son kalan gücü ile zorlukla elimi tuttu. "Kızım..." Acı çekerek döküldü bu kelime onun dudaklarından. "Biz... Biz seni çok seviyoruz... Unutma..." Başımı annemin göğsüne yasladım ve hıçkırıklarımı serbest bıraktım."Anne, baba... ben sizsiz yapamam. Yaşayamam..." Hıçkırıklarım artarken annemin nabzı yavaşlıyordu."Vatan için can feda. Bu... Bu ölüm değil, kızılcığım. Bu şereftir."Onlar benim annemle babamdı.Benim savaşçı ailemdi. Türk Askerleri'ydi.Ailemi benden alan o kansızlardan nefret ettim.Beni on iki yaşımda kimsesiz bırakan o hainlerden nefret ettim.Sen kimsesiz değilsin, Asel. Diye bağırdı içimden bir ses. Ailen bu aziz vatan için şehit oldu. Göklerde süzülen Al Bayrak, onların kanıyla bugün yeniden yıkandı. Tıpkı bu topraklar için şehit düşen her asker gibi. Sen kimsesiz değilsin Asel, şehitler kimsesiz değildir. Şehitler kimsesiz değildir.Vatan kimsesiz değildir.Ben kimsesiz değildim.Şehit kanına bulanan Al Bayrak benimleydi.Anne ve babamın uğruna şehit olduğu bu aziz vatan benimleydi. Çöktüğüm yerden kalktığımda elime odamda, yatağımın baş ucunda asılı olan Türk Bayrağı'nı aldım. Evimizin balkonuna çıktım. Gözlerimden akan yaşlara rağmen o bayrağı gururla ba…
"Sen yeter ki gözlerini gözlerimi kapatma, ben senin toprak gözlerine gömüldüm Savcı"…
Göğsümde hissettiğim namlu bana tesir etmezken gözlerimi, elindeki silahtan usulca gözlerine çıkardım. Mavilerim onun yeşilleriyle buluşunca sert bakışlarının esiriydim. Çenemi hafifçe kaldırırken aynı zamanda benimde elimde olan ve göğsüne doğrulttuğum silahı biraz daha göğsüne bastırdım. "Sen bana silah doğrultamazsın Keskin," Aramızdaki mesafeyi yarıya indirirken, "Doğrultuyorsan da tetiği çekmesini bileceksin." Gözlerindeki alaylı ifadeyi yakaladığımda silah doğrulttuğu bileğini sertçe kavrayıp arkasındaki duvara yasladım. Elindeki silah yerle buluşunca ne olduğunu anlayamadan kendimi tam tersi pozisyonda bulmuştum. Dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken sıcak nefesi de belli bir hızda tenime çarpıyordu."Sen yapabilir misin peki?" Kendinden emin ve bir zamanlar oldukça tanıdık olduğum sesi kulaklarımdayken gözlerimin dolmaması için büyük bir çaba sarf etmem gerekmişti. "Gözlerime böyle bakarken hem de." Resmen beni kışkırtıyordu. Zayıf noktam olduğunu biliyor ve buna oynuyordu. "Seni," dedim, dişlerimin arasından. Ellerimi göğsüne yaslayıp onu kendimden uzaklaştırdığımda bu zayıf dokunuşumla geriledi. "Yavaş yavaş, doğduğuna pişman ederek öldüreceğim. Biraz bekleyeceksin ama kendini hazırla." "İnan bana, sevgilim." Kullandığı kelime, kalp atışlarımın bu küçük odada yankılanmasına neden olurken ondan bir kez daha nefret ettim. Gözlerindeki alaycı ifade büyürken aramızda açılan mesafeyi birkaç adımda kapattı ve bana doğru eğilerek o temiz kokusunu solumamı sağladı. "Orada olacağım, senin için."…
Tittle: la divina commediaAuthor: 백시나 (Yuuko Kisakira).Genre: Xuyên không, drama, hài hước, lãng mạn,...Summary:Lạy Chúa... Hình như tao xuyên không rồi...__________TRUYỆN ĐƯỢC ĐĂNG DUY NHẤT TRÊN W.A.T.T.P.A.D, VUI LÒNG KHÔNG ĐEM ĐI ĐÂU KHÁC HOẶC REUP Ở NƠI KHÁC. NẾU BẠN ĐEM TRUYỆN ĐI ĐÂU KHÁC THÌ CHÚC BẠN CẢ ĐỜI ĂN REPORT VÀ KHÔNG BAO GIỜ NẾM MÙI THÀNH CÔNG.…
❦Hogwarts ilk kurulduğu yıllarda Helga Hufflepuff ve Salazar Slytherin arasında herkesin fark edebileceği bi şeyler vardı, onlar her ne kadar kabul etmeseler de...Kısa süre sonra zaten aralarındaki aşkın kanıtı nefes almaya başlayacaktı. Yolları ayrılmadan önceki gece Slytherin ve Hufflepuff son kez görüşürler. Bu vedaları hem aşklarının yaşayan kanıtını hem de iki binanın varisini doğurmuştu. Bir kehanete göre bu soydan gelen varis cadı Slytherin bir büyücü ile birlikte olursa ortaya büyük bir güç çıkacaktı. Aradan yıllar geçti. Hiçbir Hufflepuff hiçbir zaman bir Slytherin ile birlikte olmadı. Hatta olabildiğince kendi hallerinde, bu büyük gücü uyandırmadan yaşadılar. Karanlık Lordun yükselmesi ve bu gücü ele geçirmek istemesi üzerine bu soydaki korku da artıyordu. Tam bu korku ve endişenin üzerine Hufflepuff malikanesine güneş gibi bir cadı doğdu. Alina Mila Hufflepuff...Atalarından daha farklı olduğu bebekliğinden belliydi. Onlardan daha fazla büyü yapıyor, yerinde durmuyordu. Herkes bu gücü, bu cadının uyandıracağını düşünüyordu. Doğal olarak da soylarında Slytherin binası çokça bulunan aileler erkek çocuklarını bir şekilde küçük cadının yanına yakıştırmaya çalışıyordu. Black ailesi de bunlardan biriydi. Büyük oğlu Sirius ile Alina yaşıtlardı. Üstelik Hufflepuff ailesi ile dostlardı. Küçükken çok iyi anlaşan bu ikili için ne yazık ki Hogwarts başladığında güneşli günler gözükmüyordu. Sirius ailesinin dediklerinin tam tersini yapıyordu. Alina da bunlardan biriydi. Ancak Sirius'un ailesi yüzünden hırs bürümüş gözünden kaçırdığı kocaman bir şey vardı. O da duyguları..❦…
Araba evin önüne gelmişti bile. Önce abime döndüm. "Herkes evdedir dimi sürprizi bozmayalım." Ellerim titremeye başlamıştı. Gergin olunca bütün vücudum titrerdi. Ve şu an acayip gergindim. "Merak etme herkes kahvaltıyı hazırlıyordur. Hadi sen in yavaşça, ben arabayı garaja park edip geleyim." Yavaşça kafamı salladım ve titreyen ellerimle kapının kulpunu tutup kapıyı açtım. Dışarı adım atmamla rüzgâr belime kadar uzanan saçlarımı uçurmaya başladı. İner inmez sadece durup evimi izledim. Yıllardır burayı sadece telefondan görmüştüm. Yan yana duran iki dublex bina arada sadece ince bir duvar var. Yeşil renk iki güzel ev. Uzun uzun özlemle baktım. İlk geldiğimizde girmek istememiştim içeri. Şimdi sürekli burada kalabilmek için her şeyimi verirdim. Burası benim yuvamdı. Etrafta bir anda bir şarkı ve adım sesleri duydum. "Aman aman, yandım aman kurşun gibi izler, son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda..." Sağ tarafıma döndüğümde telefonunu kulağına dayamış şaşkın gözlerle bana bakan Eymen'i gördüm. Kırgınlığım Eymen Demirkan. Olduğum yerde bir adım geri adımladım. İlk olarak onu görmek istemiyordum. Yeşil gözleri titrer gibi oldu ya da ben yanlış gördüm bilmiyorum. "Se-zen?" dedi, sesinde şaşkınlık vardı. O an sesinin titrediğine ilk defa şahit oldum. ..."Görmüyor musun gerçekten? Sana bakarken giden içimi de mi görmüyorsun." Ne o sustu ne de ben durdum. Adımlarım daha da hızlandı. 💔…
Biliyormusun seni ilk gördüğümde penguene benzetmiştim . " güldü sadece "sana mirket dediğim için şimdi uydurdun değil mi" güldüm " hayır " gözlerinde anlamdıramadığım bir duygu vardı " peki sen biliyormusun ? gecenin karanlığında parlayan gözleri bir an durgunlaştı" mirket ve penguen asla bir araya gelemez " bu sadece benzetme olsa da gülmem gereken yerde kalbime sızı inmişti . her şakanın altında bir gerçek vardır .…
Algol || Şeytan Yıldızı Liam Elaf fantastik kitaplara ve filmlere bayılan, müzikler hakkında saatlerce konuşabilen sıradan bir üniversite öğrencisi. Finalleri bittikten sonra oda arkadaşlarının partiye gitmesini fırsat bilerek yurt odasında Harry Potter maratonu yapmaya karar verir. Maraton için hazırladığı abur cuburların hepsini sınav stresinden dolayı yediğini unutması sadece küçük bir aksilik. Bu yüzden Liam en sevdiği yiyecekleri almak için dışarı çıktığında, kendi yurt arkadaşı tarafından öldürülmeyi kesinlikle beklemiyordu.Bir an ölü bedenine bakarken diğer an sıkışık karanlık bir delikte boğulmak üzere bulur kendini. Tekrar öleceğini düşünürken hayatta kalır. Liam'ın neredeyse ikinci kez ölmek olarak nitelendirdiği şey aslında en eski ve asil saf kan ailelerinden biri olan Black ailesinin en büyük çocuğu olarak doğmaktı. Ne yazık ki doğar doğmaz bazı sorunlarla karşılaştı. Black ailesinin mirası olan siyah saçların ve gri gözlerin aksine bembeyaz saçlara ve masmavi gözlere sahipti. Üstüne üstlük doğar doğmaz büyük çaplı bir sihir patlamasına sebep oldu. Liam yeni adıyla Algol, sahip olduğu bu hayata adapte olmak ve ilgisiz bir baba olan Orion ile kaçık bir anne olarak tasvir edilen Walburga'yla mücade etmek zorunda. Üstüne üstlük doğacak olan iki küçük kardeşini onların tacizlerinden kurtarmak için büyük bir sorumluluk duygusu hissediyordu. Ayrıyette 22 yıllık hayatındaki tek başarısı üniversiteye gitmekti. Bu yüzden ona verilen bu 2. şansla tüm büyücülük dünyasını kurtaracaktı.…
