Episode [ 14 ]

Background color

Font

Font size

Line height

" ထားပါ ။ ဒီနေ့တော့ ပြန်ပြီးအနားယူလိုက်ကြပါဦး ။ ကျွန်တော်လည်း အနားယူလိုက်ဦးမယ် "

သို့ဖြင့် ဂျွန်ဂျောင်းဂုမှာ ကန်ချောင် စီစဥ်ပေးပါသောအခန်း၌ အနားယူရန် ပြန်လာခဲ့လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ရေချိုးကန်၌ ရေချိုးသန့်စင်ရင်း တွေးတောကြံဆနေမိ၏ ။

ယခုဖြစ်ရပ်အစသည် မြို့ပေါ်၌ အလုပ်သွားလုပ်သည့် ဒိုဂုံမှ မြို့စွန်ရှိ မိမိ၏ နေအိမ်လေးထံသို့ ပြန်လာခဲ့ခြင်းကနေ စတင်ခဲ့ခြင်းပင် ။ သူရောက်သည့်အခါမှာတော့ တစ်ရွာလုံးနီးပါး သေကြေနေကြသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် ဒိုဂုံမှာ အရူးတစ်ပိုင်းနှယ် မြို့စားမင်းအိမ်သို့ ပြေးလွှားရောက်ရှိလာခဲ့ပေသည် ။ အကြောင်းအစုံကို မြို့စားမင်းနှင့် နယ်မြေခံဘူလ်ယုံးတပ်တို့ စစ်ဆေးပြီးသည်နှင့် ကိစ္စကြီးဖြစ်သော်ကြောင့် နန်းတွင်းသို့တင်ပြခဲ့ရာကနေ တပ်ဖွဲ့ ၁ ကို စေလွှတ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။

ဂျွန်ဂျောင်းဂုမှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်လိုက်ပြီး ရေငုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ညနေ,နေ၀င်ရီတရော အချိန်ဖြစ်ပြီး ဂယောင်းချောင်းမြို့ဝင်ဂိတ်ဝ၌ ရဲမက်တွေမှာ ရှည်လျားသည့်လူတန်းရှည်ကြီးအား စစ်ဆေးနေကြသည် ။

ယောက်ျားတစ်ဦးမှာ ကုန်လှည်းအားဆွဲရင်း ယောက်ကျားတစ်ဦးကမူ နောက်ကနေတွန်းရင်း လျှောက်လာသောအခါ ရဲမက်တစ်ယာက်က တားမြစ်လာ၏ ။

ထိုသူက ဖုံးအုပ်ထားသည့်ကောက်ရိုးဖျာချပ်ကို ဖယ်ခွာလိုက်သောအခါ ငါးခြောက်မျိုးစုံကို တွေ့ရလေပြီး စူးရှသည့်အနံ့ကြောင့် နှာခေါင်းရှုံလိုက်ကာ တစ်ချက်မျှ သေချာစစ်ဆေးပြီးနောက် ပြန်လည်ဖုံးအုပ်လာ၏ ။

ထို့နောက် မြို့တွင်းသို့ ဝင်ခွင့်ပေးလာသည် ။ သို့ဖြင့်ထိုလူနှစ်ယောက်မှာ ကုန်သည်လှည်းအား တလှိမ့်လှိမ့်တွန်းရင်းဖြင့် မြို့တွင်းသို့ ဝင်ရောက်
လာပါ၏ ။

ဖြတ်ခနဲပွင့်လာပါသော သူ့၏မျက်ဝန်းအစုံမှာ ကြောင်သေလျက် မင်ယွန်းဂီမှာ တစ်နေရာတည်းကိုသာ တွေတွေကြီး စိုက်ကြည့်နေပါ၏ ။ အကြောင်းမှာ သူ မြင်တွေ့နေရပါသော မြင်
ကွင်းစိမ်းများကြောင့် ပြူးကြောင်ကြောင်လေးဖြစ်နေခြင်းသာ ။

ဒါ ဘယ်နေရာကြီးလဲ ?

သူသည် သူ၏ အမြဲတစ်စေ သတ်သေဖို့ရန်သာတွေးနေပါသော ၊ မြေအောက်မိစ္ဆာများနှင့်တွေ့ပါကမည်သို့ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်ပါသနည်းအား စဥ်းစားတတ်ပါသော ဦးနှောက်ကလေးအား လျင်မြန်စွာ အလုပ်ပေးလိုက်ပေသည် ။ မနေ့ညက သူသည် မင်အိမ်တော်၌ ရှိနေခဲ့လေပြီး သေချာပေါက်ကို နွေးထွေးနူးညံပါသောဂွမ်းအခင်းထက်တွင် လဲလျောင်းကာဖြင့် နွေးထွေးပါသောဂွမ်းစောင်ထူကြီးအားခြုံလွှမ်း၍ အိပ်
စက်နေခဲ့ပါသည် ။

အခုကျတော့ရော...ဘာလို့ ဘာအခင်းမှ မရှိတဲ့ အေးစက်စက် ကြမ်းခင်းကြီးမှာလဲ !!!

" အစ်ကိုကြီး...သူတို့ သတိရလာကြပြီ "

ယောကျာ်းတစ်ဦး၏အသံအား စိမ်းသက်သက်ကြားလိုက်ရလေသော်ကြောင့် မင်ယွန်းဂီမှာ အ
သံလာရာအား မော့ကြည့်လိုက်ပါ၏ ။ မျက်နှာလေးထောင့်နှင့်မျက်နှာပြဲနှစ်ခုအား တွေ့လိုက်ရသည်နှင့်သူသည် ချက်ချင်းပင် အကြည့်တို့အား လွှဲလိုက်ပါတော့သည် ။

ရုပ်ဆိုးလိုက်တာ ။

သူသည် သူ့၏မျက်လုံးအစုံအား ချက်ချင်းပင် လက်ဖြင့်ကာပစ်ချင်နေမိပါတော့၏ ။ သို့ဖြင့် အတွေးဆုံးသည်နှင့် လက်အရင်ရောက်လာတတ်ပါသည့်သူသည် ယခုတွင်တော့ လက်လှုပ်လို့မရဘဲ ဖြစ်နေရပါတော့သည် ။ တုံးအသည့်လူမဟုတ်သောကြောင့် ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း သူ သိလိုက်ပြီ ဖြစ်ပေသည် ။ သူ့၏လက်ရော ၊ ခြေရောမှာ ကြိုးဖြင့် စည်းနှောင်တုပ်ခံထားရလေပြီး အပြုအမှုသေးသေးလေးလှုပ်ရှားရန်သာ အင်
အားရှိပေသည် ။

သေချာပေါက် ! သေချာပေါက် ! မင်အိမ်တော်မှာ အိပ်နေခဲ့တာလေလို့ !!!

ဘဏ္ဍာရေးအမတ်မင်းမင်၏ အိမ်တော်မှာ တံခါးမရှိ ၊ ဓါးမရှိ ဖွင့်လှစ်ထားခြင်းမဟုတ်လေသော်ကြောင့်ဆံချည်မျှင်လေးတစ်ပင်စွန်းရင်တောင်မှ အသတ်ခံနိုင်ရချေ ရှိပေသည် ။ ထို့အပြင် တတိ
ယသခင်လေးအား နေ့နေညည ကာကွယ်စောင့်ရှောက်နေပါသောတပ်သားဆယ်ယောက်လော
က်နီးပါးလည်း ရှိပါသေး၏ ။ ကာကွယ်ရေးခံ
တပ်တအားကောင်းမွန်ပါသော မင်အိမ်တော်အား ခိုးဝင်ပြီး တတိယသခင်လေးအား ခိုးထုတ်သွားရန်မှာ အသက်အပိုပါလာရင်တောင်မှ မလွ
ယ်ကူသည့်ကိစ္စရပ်ပင် ။

မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုလူကုန်ကူးသည့်လူနှစ်ယောက်အား ထပ်မံမော့ကြည့်လိုက်ပါ၏ ။ ဤရုပ်ဆိုးဆိုးနှစ်ယောက်က သူ့အား မင်အိမ်တော်ကနေ ခိုးသယ်လာခြင်းအား သူ လက်မခံနိုင်ပါချေ ။ သူသည် ထိုကဲ့သို့ ကိစ္စအား ထပ်မံမဖြစ်ပွားစေရန်အတွက် အိမ်တွင်းအောင်းနေခဲ့ပါသော်ငြား သူခိုးကတော့ဖြင့် အိမ်တွင်းထဲထိတောင် ဝင်ခိုးခဲ့ပါတော့၏ ။

သောက်ကျိုးနည်း ! ငါလေးကို အေးဆေးနေခွင့်ပေးပါလားလို့ !!!

မင်ယွန်းဂီသည် သူ၏ ယခုဖြစ်အင်ကြောင့် ငိုချင်သွားရပါတော့သည် ။ သူသည် စိတ်ထဲ၌ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချင်းချနေသောကြောင့် နှုတ်
ခမ်းကနေ ရှိုက်သံသဲ့သဲ့လေးတောင်မှ ထွက်ကျလာရပါတော့သည် ။

ထိုစဥ်မှာပင် မျက်နှာပြဲနှင့်လူမှာ သူ့အနားသို့ လျင်မြန်စွာ ရောက်လာလေပြီး အိပ်ဆောင်ဓါးမြောင်လေးမှာ သူ့မျက်ဝန်းထောင့်၌ လက်ခနဲ ဖြစ်သွားလေသည် ။

" အော်မလို့ပေါ့လေ ။ ဒီမှာ တွေ့လား ။ တစ်ချက်တည်းနဲ့ အပြီးပဲ "

ရုပ်ဆိုးပါသောမျက်နှာနှင့်လိုက်ဖက်ညီစွာ အက်ရှရှအသံကြီးမှာ နားဝင်ဆိုးလှပေသည် ။

မင်းနှမကို အော်...ပုရွတ်ဆိတ်လောက်အသံနဲ့ ငါက ဘယ်မင်းပထွေး ကြားအောင် အော်ရမှာလဲ ! သောက်ဂွပဲ !

သူသည် အင်မတိအင်မတန်ပင် ထိုမျက်နှာကြီးအား မခံစားနိုင်လေသောကြောင့် မျက်ဝန်းတွေအား ပိတ်ပစ်လိုက်သည် ။

" တိတ်တိတ်နေ ! "

အာဏာသံပြင်းပြင်းနှင့်ဆိုလာပါသည့်စကားအား ဆန့်ကျင်သည့်အသံသေးသေးလေးမှာ သူ့ဘေးနား၌ ထွက်ပေါ်လာပါ၏ ။ မင်ယွန်းဂီမှာ သူ့မျက်ဝန်းများအား ပြန်လည်ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး နံဘေးသို့ ငဲ့စောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ငယ်ရွယ်နုပျိုသည့်မိန်းကလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် သူသည် မထိတ်လန့်ဘဲ မနေပါချေ ။

" ရေ...ရေ...ပေး ပါ "

နှုတ်ခမ်းဖျားလေးလှုပ်ရုံ တိုးတိုးဖွဖွလေးတောင်းဆိုလာပါသည့် သူမသည် မျက်ဝန်းတွေအား ဖွင့်လှစ်လာခြင်းမရှိသောကြောင့် အလုံးစုံသော ဖြစ်အင်ကို မသိပါချေ ။ မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုမိန်းကလေးအား ကြည့်နေရင်းပင် ရင်းနှီးသလို ခံစားလာရလေသည် ။

" အစ်ကိုကြီး ရေတောင်းနေတယ် "

ထိုမျက်နှာပြဲနှင့်လူက တံခါးဝ၌ ထိုင်ကာ အရက်သောက်နေပါသောလူအား လှမ်းမေးလာသည် ။ အစ်ကိုကြီးဆိုသည့်လူမှာ စိတ်ရှုပ်သွားသည့်ဟန်ဖြင့် စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လာလေပြီး ဆဲရေးလာပါတော့၏ ။ သူ့၏ ပဏာမဆဲခြင်းပြီးသည့်နောက်မှ ပုံမှန်အတိုင်း စကားဆိုလာပါတော့
သည် ။

" ရေဆာရင် တိုက်လိုက်လေ ။ မင်း ဦးနှောက်က မတွေးတတ်ဘူးလား "

ထိုမျက်နှာလေးထောင့်၏ အဆဲသံကြောင့် ထင်ပါရဲ့ မိန်းကလေးမှာ မျက်ဝန်းလေးများ ပွင့်လာလေပြီး တွေတွေငေးငေး ကြည့်လာပါတော့၏ ။ မင်ယွန်းဂီမှာ အလကားနေရင်း ကြားညှပ်အဆဲခံလိုက်ရသောကြောင့် မျက်မှောင်တွေကုပ်နေမိပါတော့၏ ။ သူသည် မှုန်ကုပ်ကုပ်မျက်နှာဖြင့်သာ မိန်းကလေးအား ကြည့်လိုက်လေပြီး ထိုအခါမှပင် မှတ်မှတ်ရရ မှတ်မိသွားပါတော့၏ ။ ထိုမိန်းကလေးသည် အခြားမဟုတ် ။ အမတ်ရှင်း၏ သမီး ရှင်းနာယွန်းသာ ဖြစ်ပါတော့၏ ။

ရှင်းနာယွန်းမှာ သူမ မသိပါသော လူစိမ်းသုံးယောက်အား တွေ့လိုက်ရလေပြီး သုံးယောက်
လုံးမှာ ယောကျ်ားသားတွေသာ ဖြစ်လေသောကြောင့် သူမခင်မျာမှာ လန့်ဖျပ်သွားရလေပြီး ညှစ်ထုတ်ထားရပါသော အော်သံစူးစူးဖြင့် အာခေါင်ခြစ်အော်ဟစ်လာပါတော့၏ ။

" အား !!! "

မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုပုရစ်သံထက်ဆိုးသည့်အသံစူးစူးကြောင့် နားစည်ကွဲမတတ်ခံစားလိုက်ရလေပြီး ထိုအသံအား ပိတ်ပစ်လိုက်သည့် မျက်နှာပြဲနှင့်လူအား ကျေးဇူးတင်မိတော့မလိုပင် ။

ရှင်းနာယွန်းမှာ သူမ၏ပါးစပ်အား လက်ဖြင့်အပိတ်ခံထားရလေသောကြောင့် ပို၍ထိတ်လန့်လာပုံရလေပြီး ရုန်းကန်တွန်းထိုးလျက် ဝူးဝူး
ဝါးဝါး အော်ဟစ်လာပါတော့သည် ။ ထိုကဲ့သို့ ကလန်ကဆန် ထိန်းမရဖြစ်လာသည့်အခါ၌ မျက်နှာပြဲနှင့်လူမှာ ဓါးမြောင်အား ပင့်မြှောက်လျက် ဟိန်းဟောက်လာပါတော့၏ ။

" ထပ်အော်ရင် ဒီမှာတင် သတ်ပစ်လိုက်မယ် "

ရှင်းနာယွန်းမှာ ကိုယ်လေးတုန်တက်သွားရလေပြီး မျက်ဝန်းတွေမှာ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်သွားကာ ချက်ချင်းပင် ဖြုတ်ခနဲ မေ့လဲသွားလေတော့သည် ။ ထိုအခါ၌ မင်ယွန်းဂီမှာလည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူပါ တန်းမေ့လဲပစ်လိုက်ပါတော့သည် ။

" အစ်ကိုကြီး နှစ်ယောက်လုံး သတိမေ့သွားကြပြီ "

မျက်နှာပြဲနှင့်လူ၏အသံမှာ မိမိကိုယ်ကို အားရကျေနပ်နေပုံရသည် ။

" ကောင်းတယ် "

အစ်ကိုကြီးထံမှ စကားကိုကြားလိုက်ပြီးနောက် ထိုလူက ပို၍တက်ကြွစွာဖြင့် စကားဖားလာသည် ။

" သေရည်မရှိတော့ဘူးလား ။ ကျွန်တော် သွားဝယ်ပေးမှာပေါ့ ။ မြို့ထဲမှာ သတင်းလေး ဘာလေးရှာခဲ့မယ်နော် "

" အင်း ။ မကြာစေနဲ့ "

ငွေအသပြာတစ်တွဲပစ်လိုက်သံထွက်ပေါ်လာခဲ့လေပြီး ပြေးထွက်သွားသည့်ခြေသံများအား ကြားလိုက်ရပြီးနောက် တိတ်ဆိတ်သွားပါတော့၏ ။

မင်ယွန်းဂီမှာ သူ့၏နားအား စွင့်ထားရင်း ဦးနှောက်ကလေးအား အပြင်းအထန်အလုပ်ပေးနေရပါ၏ ။

အတော်ကြာသည့်အချိန်၌ ခြေသံတရှပ်ရှပ်အား ထပ်မံကြားရလေပြီး တရစပ်ထွက်ပေါ်လာပါသည့် လှုပ်ရှားသံများနောက်၌ သေရည်ငှဲ့ထည့်သံအား နောက်ဆုံးပိတ်အနေဖြင့် ကြားလိုက်ရလေသည် ။

" ကျွန်တော် မြို့ထဲမှာ သတင်းတစ်ခု ကြားလာတယ် ။ မြို့တော်က ဘူလ်ယုံးတပ်ဖွဲ့က ဘာလို့ ဒီကို ရောက်လာရတာလဲ ဆိုတော့လေ..."

ဘူလ်ယုံးတပ်ဖွဲ့ဆိုသည့်စကားလုံးအား ကြား

လိုက်မိသည့်နှင့် မင်ယွန်းဂီမှာ စိတ်လှုပ်ရှားသွားရလေပြီး ပိုမိုကာ နားစွင့်ထားမိတော့သည် ။

ထိုလူက အသံကို နှိမ့်ပြီး ဆိုလာသည် ။

" မြို့စွန်က ရွာမှာ လူတွေ ပျောက်ဆုံးနေလို့တဲ့လေ ။ သူတို့က အခု လူကုန်ကူးမှုကို စုံစမ်းနေကြတာ ။ ကျွန်တော် စိတ်ပူမိတာက အဲ့ဒီကိစ္စကြောင့် အမှုပတ်မှာကိုပဲ "

မင်ယွန်းဂီလေးမှာ ပိုမိုကာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားမိလေပြီး စိတ်ထဲ၌ မျှော်လင့်ချက် ရောင်
ခြည်လေးများသန်းလာမိတော့သည် ။

မြန်မြန် လာကယ်ကြနော် ။ မြန်မြန် !!!

" ငါတို့က အဲ့လို အကောင်သေးသေးလေးတွေအတွက် အသက်စွန့်ပြီး အလုပ်လုပ်နေကြတာ မဟုတ်ဘူး ။ လူကုန်ကူးမှုအတွက်ဆို သာမာန်ရဲမက်တွေနဲ့တင် လုံလောက်နေပြီပဲလေ ။ ဘာကြောင့် ဘူလ်ယုံးတပ်ဖွဲ့တွေကို လိုအပ်မှာလဲ ။ သေချာတာက...ငါတို့နဲ့ အလုံးစုံ မသက်ဆိုင်လောက်ဘူး "

" အင်းနော် ။ ဘာလို့ ဘူလ်ယုံးတပ်ဖွဲ့လဲ ။ "

အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခိုးနားထောင်နေသည့် မင်ယွန်းဂီတောင်မှ စဥ်းစားသွားရတော့သည် ။

သေရည်ငှဲ့သံမှာ ထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည် ။

" ဒါပေမယ့် ငါတို့က သူတို့ပိုင်နက်ထဲ ရောက်နေတာမလို့ သတိထားရမယ် ။ ရက်ကလည်း သိပ်မလိုတော့ဘူး ။ မနက်ဖြန်ကစပြီး လမ်းကြောင်း ရှင်း ၊ မရှင်းသွားလေ့လာထား ။ "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အစ်ကိုကြီး "

ထို့နောက်မှာတော့ မည်သည့်စကားသံမှ မကြားရတော့ဘဲ တိတ်ဆိတ်သွားတော့သည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာလည်း တစ်ယောက်တည်း အတွေးများသွားရလေတော့သည် ။

သူ ဖျတ်ခနဲ လန့်နိုးလာသောအခါ၌ ထိုအိမ်အိုဟောင်းထဲမှာသာ ရှိနေသေးမှန်း အမှတ်ရလိုက်မိပြီးနောက် အတွေးများရင်း အိပ်ပျော်သွားမှန်းသိလိုက်တော့သည် ။ တစ်ပြိုင်နက်တည်းမှာပင် ဗိုက်ထဲကနေ အသံစုံတီးဝိုင်းသံများ ထွက်ပေါ်
လာသော်ကြောင့် အစားမစားရသေးမှန်း သိသာသွားတော့သည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ကျုံကျုံလေး ထိုင်နေသည့် ဖြူဖပ်ဖြူရော်မျက်
နှာထားနှင့် ရှင်းနာယွန်းကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရပြီး သူမမှာ သူ့အား မျက်ရည်အဝိုင်းသားလေးဖြင့် ကြည့်လာပါ၏ ။ သူမခင်မျာမှာ အင်မတန်မှ ကြောက်လန့်နေပေသည် ။

" မင်းတို့ နိုးလာကြပြီပေါ့ "

မျက်နှာပြဲက မာမာထန်ထန် ဆိုလာသည် ။

မင်ယွန်းဂီမှာ ခြောက်ကပ်နေပါသည့်လည်ချောင်းအား ရှင်းလိုက်ပြီး အသံခပ်အက်အက်ဖြင့် စကားဆိုလိုက်သည် ။

" ရေ...ရေ ပေးပါ "

အပေါက်ဝ၌ ထိုင်နေပါသည့် လူမိုက်ခေါင်းဆောင်က အသီးခြောက်ရေဘူးအား မျက်နှာပြဲထံသို့ ပစ်ပေါက်ပေးလာပါ၏ ။

" သူတို့ကို ရေတိုက်လိုက် "

မျက်နှာပြဲမှာ ရေဘူးအား လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြီး နာ
ခံစွာဖြင့် သူတို့နားသို့ လျှောက်လာသည် ။

ထို့နောက် ထိုလူမှာ ညင်သာမှုမရှိစွာ ရေအား လောင်းချလာသောကြောင့် မင်ယွန်းဂီမှာ အလု
အယက် မော့သောက်ရလေပြီး ရေသီးတော့မ
တတ်ဖြစ်သွားရကာ တဟွတ်ဟွတ်ချောင်းဆိုးလာပါတော့သည် ။

ဒီခွေး !!!

ရှင်းနာယွန်းမှာလည်း သူ့နည်းတူ ရေသီးသွားလေတော့၏ ။ ဖြူရော်နေသည့် သူမမျက်နှာမှာ နီမြန်းသွားရလေပြီး တမဟုတ်ချင်း ခရမ်းပုပ်ရောင် ပြောင်းလဲသွားရတော့သည် ။

" စားစရာ တစ်ခုခုများ ရမလား ။ ဗိုက်တအား ဆာနေတာမလို့ပါ "

သူ တောင်းဆိုစကားကြောင့် မျက်နှာပြဲမှာ မျက်မှောင်ကျုံလျက် သူ့အား စိန်းဝါးဝါး ကြည့်လာသည် ။

အရုပ်ဆိုးသည့်မျက်နှာ ယခုမူ ပိုမိုကာ အရုပ်ဆိုးသွားရလေသောကြောင့် မင်ယွန်းဂီမှာ ကြောက်လန့်တကြား တွံတွေးမျိုချမိသွားရသည် ။

ထိုလူက နောက်သို့ လှည့်သွားလေပြီး ခပ်ကျယ်ကျယ် လှမ်းမေးလာလေသည် ။

" အစ်ကိုကြီး သူတို့က ဗိုက်ဆာလို့တဲ့ "

ငွေအသပြာတစ်တွဲမှာ လေထဲ၌ ဝဲပျံလာလေပြီး မျက်နှာပြဲက အချိန်ကိုက် လှမ်းဖမ်းလိုက်ပြန်၏ ။

" ဆန်ပြုတ် နှစ်ပွဲ ဝယ်လာခဲ့ "

" ဟုတ်ကဲ့ "

ဆန်ပြုတ်ဆိုသော်ကြောင့် မင်ယွန်းဂီလေး မျက်
နှာပျက်ရချေပြီ ။ သူ စားချင်သည်မှာ အဆင်းမရှိသည့်ဆန်ပြုတ်ဖြူဖြူကြီး မဟုတ်ပါချေ ။ သေချာပေါက်ကို အရောင်အသွေးစုံပြီး ဆီတဝင်းဝင်းဖြင့် အရသာကောင်းမွန်သည့်စားသောက်ဖွယ်ရာများပင် ဖြစ်သည် ။

ယခုအခြေအနေက အတွန့်တက်လို့မကောင်းသည့်အနေအထားဖြစ်သော်ကြောင့် ပါးစပ်လေးပိတ်ပြီးသာ နေလိုက်ရပါတော့သည် ။

သိပ်မကြာလိုက်ပါချေ ။ အနည်းငယ် အေးစက်
စက်နိုင်လှသည့် ဆန်ပြုတ်ရည်ကျဲတစ်ခွက်က သူတို့ရှေ့မှောက်သို့ ရောက်လာပါတော့သည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ နှာရှုံလိုက်မိသော်လည်း ဆာလော
င်နေသည့်ဗိုက်ကလေးကတော့ဖြင့် ထိုကဲ့သို့ မဟုတ်ပါချေ ။

" ဟို...ကြိုးလေး ဖြည်ပေးလို့ ရမလား ။ စားလို့ မရ..."

" ကြိုးဖြည်ပေးရမယ် ဟုတ်လား ။ ရူးနေလို့ ဖြည်ပေးရမှာလားကွ ။ ငါက အရူးမဟုတ်ဘူး ။ "

" ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လို စားရမှာလဲ ။ "

" စားတတ်သလို စား "

မျက်နှာပြဲမှာ ပန်းကန်လုံးအား ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဆောင့်ချလာလေပြီး ထိုလူ၏ ခပ်စစမျက်နှာ
ထားအရ ဘာကိုဆိုလိုနေမှန်း သူသိလိုက်ပေသည် ။

အဲ့တော့ ဒီခွေးက ခွေးအပြုအမှုကို လုပ်ခိုင်းနေတဲ့ပေါ့ ။

" ကျွန်တော်တို့က ဒီလောက် အားပြတ်နေကြတာ ဘယ်လိုကြောင့်များ ထွက်ပြေးနိုင်မှာလဲ ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်က အတိုက်အခိုက်မကျွမ်းတာမို့ အလွယ်လေး ဖမ်းမိနိုင်တာပဲလေဗျာ ။ ခင်ဗျားတို့က ကျွန်တော်လို အားနည်းတဲ့လူတစ်ယောက်ကို ဘာကြောင့် များ ကြောက်နေရတာလဲ "

မျက်နှာပြဲ၏မျက်နှာမှာ မည်းမှောင်သွားလေပြီး ထိုလူက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် ရန်တွေ့လာပါတော့သည် ။

" ကြောက်တယ် ။ ငါက ဘာလို့ မင်းကို ကြော
က်ရမှာလဲကွ ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးမနေစမ်းနဲ့ "

" ဒါဆို ကြိုးဖြည်ပေးလေ ။ လက်က ကြိုးလေး ဖြည်ပေးရုံလေးကို ကြောက်နေတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မယုံကြည်နေများလား ။ "

ထိုလူက ခပ်ဟဟ ရယ်လာသည် ။

" ဟား ဟား မင်းလိုလူကို ခဏလေးအတွင်း ဖမ်းနိုင်တယ်ကွ ။ "

မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုလူအား အထင်သေးသည့်ဟန်အပြည့်ဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်စစအပြုံးလေးဖြင့် ပျက်ရယ်ပြုလိုက်လေသည် ။

မျက်နှာပြဲမှာ ထိုမျက်နှာထားအား မကျေမနပ်ဖြစ်စွာနှာမှုတ်လိုက်လေပြီး လက်သီးအား ကျစ်ကျစ်ပါ ဆုပ်လာတော့သည် ။

ထို့နောက်မှာတော့ ထိုလူက သူတို့အား ကြိုးဖြည်ပေးလာပြီး မျက်စိဒေါက်ထောက် စောင့်ကြည့်နေပေသည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုပုပ်သိုးနေသည့်မျက်နှာအား လျစ်လျူရှုထားလိုက်ပြီး ဆန်ပြု
တ်ပန်းကန်ထံသို့သာ အာရုံပို့ထားလိုက်တော့
သည် ။ ပမာဏအနည်းငယ်ပါသည့်ဆန်ပြုတ်တစ်ပွဲမှာ မိနစ်ပိုင်းအတွင်းဝယ် ပြောင်သလင်းခါသွားလေတော့သည် ။ သူက ပန်းကန်လုံးအား မြှောက်ပြလိုက်ပြီး ထပ်တောင်းလိုက်သော မျက်နှာပြဲ၏ အသံစာစာမှာ ထွက်ပေါ်လာတော့

သည် ။

" မရှိဘူး ။ အခုလို စားရတာတောင် ကံကောင်းတယ် မှတ် ။ "

မင်ယွန်းဂီမှာ ပါးစပ်ထဲကိုက်ထားသည့်ဇွန်းလေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စိတ်အလိုမကျစွာ နှာရှုံလိုက်တော့သည် ။

စားသောက်ခြင်းလုပ်ငန်းပြီးဆုံးပြီး တစ်နာရီခန့်ကြာသွားသည့်အခါမှာ ခန္ဓာကိုယ်၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာဖြစ်သည့် မလိုအပ်သည့်အရာများအား စွန့်ထုတ်သည့်အပိုင်းသို့ ရောက်လာတော့
သည်။

မင်ယွန်းဂီမှာ မျက်နှာလေးရှုံမဲ့လျက် အကူအညီလှမ်းတောင်းလိုက်သည် ။

" ဟိုလေ...အိမ်သာ ဘယ်မှာရှိလဲဗျ "

မျက်နှာပြဲမှာ ထိုသခင်လေးကြောင့် အတော်လေး စိတ်ရှုပ်နေရပြီ ဖြစ်သည် ။ တောင်းဆို
ချက်တွေမှာ မပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြင့် သူ့အား အလုပ်ပေးနေတော့သည် ။

" မရှိဘူး "

မင်ယွန်းဂီ၏ မျက်နှာမှာ ပြာနှမ်းသွားရပါတော့
သည် ။

" အရေးကြီးနေလို့ပါဗျာ ။ "

" အောင့်ထား "

" ဒါမျိုးက အောင့်ထားလို့မှ မရဘဲ ။ အစ်ကိုကြီးလည်း သိမှာပါဗျာ "

ထိုလူက နှာမှုတ်လာသည် ။ ထို့နောက် ထိုင်နေ
ရာကနေ ထရပ်လာပြီး သူ့ရှေ့သို့ ရောက်လာသည် ။

" ကြိုးလေး ဖြည်ပေးပါဗျာ ။ ကျွန်တော် ထွက်မပြေးနိုင်ပါဘူး ။ "

မျက်နှာပြဲနှင့်လူမှာ ခြေထောက်မှကြိုးအားဖြည်ပေးလာသော်လည်း လက်မှကြိုးကိုတော့ ဒီအတိုင်းသာ ထားခဲ့သည် ။

မင်ယွန်းဂီမှာ လက်အား မြှောက်ပြလိုက်သည် ။

" ဒါလည်း ဖြည်ပေးဦးလေဗျာ ။ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော် ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ "

မျက်နှာပြဲမှာ အတော်လေး စိတ်မရှည်ဖြစ်လာရလေတော့သည် ။

" ကျွန်တော် တကယ် ထွက်မပြေးနိုင်ပါဘူးဗျာ ။ အားတစ်စက်မှမရှိလို့ လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း လျှောက်နိုင်မယ်မထင်ဘူး "

မင်ယွန်းဂီမှာ အပြောနှင့်အလုပ်ညီစွာ သူ့၏ ခန္ဓာ
ကိုယ်အား ပျော့ခွေပြလိုက်သော ခြေထောက်တွေမှာ ခွေယိုင်လျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားရလေတော့သည် ။

ဓါးမြောင်မှာ သူ့မျက်စိရှေ့ဝယ် လက်ခနဲ ဖြစ်သွားလေပြီး လက်မှကြိုးမှာ ပြတ်သွားတော့
သည် ။ ထိုအခါ၌ ကြမ်းပြင်ထက်မှ ကုန်းရုန်းထလိုက်သော ထိုလူက နောက်ကျောအား ဓါးဖြင့်ထောက်လာသည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ ထိုအတိုင်းပင် ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ထိုလူလမ်းညွန်သည့်အတိုင်း ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည် ။

အပြင်ဖက်သို့ရောက်သောအခါ၌ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အင်မတန်မှ တိတ်ဆိတ်နေလေပြီး အိမ်ခြေအဟောင်းများသာ ရှိနေသော်ကြောင့် သူတို့မှာ လူပြတ်သည့်နေရာတစ်ခု၌ အဖမ်းခံထားရပေသည် ။ ပတ်ဝန်းကျင်အား မသိမသာ အကဲခတ်ကြည့်မိရင်း အသုံးဝင်မည့်တစ်စုံတစ်ရာအား ရှာဖွေနေမိသည် ။ ရှင်းလင်းနေသည့်မြေကြီး၌ သစ်ရွက်ခြောက်နှင့် ကျောက်ခဲသေးလေးတွေကလွဲ၍ သူ့အတွက် အသုံးဝင်နိုင်မည့်ပစ္စည်းမရှိပါချေ ။

သူ့နောက်၌ လူမှာ တစ်ချက်ကလေးမှ အလွတ်ပေးမည့်မဟုတ်သောကြောင့် မင်ယွန်းဂီမှာ ခပ်မြန်မြန် ဝေ့ကြည့်ရုံသာကြည့်လိုက်ရသည် ။ ထို့နောက် လုပ်စရာရှိသည့်အမှုကိစ္စအားလုပ်လိုက်တော့သည် ။

အိမ်ထဲသို့ပြန်ရောက်လာသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း ကြိုးချည်ခံထားရပြန်သည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ အေးဆေးလေး ငြိမ်ခံနေလိုက်သည် ။

ညဥ့်ဦးယံအချိန်သည် ပုံမှန်ထက်ပိုမိုကာ တိတ်
ဆိတ်နေပါသောလည်း ထိုလူတွေ၏ ဟောက်သံဆိုးဆိုးမှာ ကျယ်လောင်လျက် အိပ်ရခက်စေပေသည် ။ မင်ယွန်းဂီမှာ ခေါင်းပူမတတ် စဥ်းစားခန်းဝင်နေခဲ့ရသောကြောင့် အိပ်ချင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူ့၌ လုပ်စရာလေး ရှိနေပါသေး၏ ။ ထို့ကြောင့်ပင် ဤအချိန်အား အပင်ပန်းခံ စောင့်နေခဲ့လေပြီး သူသည် ရှင်းနာယွန်းအား အကဲ
ခတ်လိုက်သည် ။ ရှင်းနာယွန်းမှာ သူ့အား မျက်
ကွင်းညိုတွေဖြင့် လှမ်းကြည့်လာပါ၏ ။ သူမမျက်နှာမှာ ယခု တကယ်ပင် ခရမ်းပုပ်ရောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည် ။

သူသည် ရှင်းနာယွန်းနားသို့ ဖင်တရွတ်ဆွဲကာ တိုးကပ်သွားလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်နေသည့်လူနှစ်ယောက်အား သတိထားကြည့်လိုက်သည် ။ ပလုံစီနေသည့်ဟောက်သံများမှာ နားငြီးစရာကောင်းလှပေသည် ။

" ငါ...မင်းကို ပြောစရာရှိတယ် "

မင်ယွန်းဂီမှာ အသံကို တိုးနိုင်သမျှတိုးလိုက်ပြီး ဆိုလိုက်သည် ။

ရှင်းနာယွန်းက ခေါင်းလေး ညိတ်ပြလာသည် ။

" မင်းမှာ ချွန်ထက်တဲ့အရာမျိုး ရှိလား "

မင်ယွန်းဂီမှာ လူနှစ်ယောက်အား ထပ်မံ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ထူးခြားမှုမရှိသောအခါ ရှင်းနာယွန်းဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်သည် ။

သူမက ခေါင်းခါပြလာသည် ။

သူလည်း ခန့်မှန်းမိပါသည် ။ မိန်းကလေးငယ်လေးထံ၌ မည်ကဲ့သို့ ချွန်ထက်သည့်အရာမျိုးမှ မရှိနိုင်ပါချေ ။ သူ၏ အကြံအစည်မှာလည်း လောလောဆယ် တစ်ခုသာ ထွက်ပေါ်သေးပြီး ထိုတစ်ခုကသာ အဖြစ်နိုင်ဆုံးဖြစ်သော်လည်း ယခုမူ တစ်မျိုး စဥ်းစားရပေတော့မည် ။

အတန်ကြာလောက်အောင် သူ စဥ်းစားခန်းဝင်နေမိသည် ။ သူ့၌ လုပ်စရာ တစ်ခုသာ ရှိပေသည် ။ ထိုအရာမှာ မျက်နှာပြဲထံမှ ဓါးမြောင်က ခိုးယူရန်ဖြစ်သည် ။ သို့သော် ယခုလို ကြိုးတုပ်ခံနေရသည့်အခြေအနေ၌ မည်သို့ခိုးယူရမည်နည်း ။ တစ်နည်းနည်းတော့ ကြံစည်ရပေမည် ။

" ကျွန်မမှာ အမေ ပေးထားတဲ့ဆံထိုးလေးတော့ရှိတယ် "

ရှင်းနာယွန်း၏ အသံဖျော့ဖျော့မှာ အင်မတန်မှတိုးဖွလွန်းကာ မနည်းပင် နားထောင်ယူလိုက်ရပေသည် ။

" ဘယ်လိုမျိုးလဲ "

" ကျောက်စိမ်းနဲ့လုပ်ထားတဲ့လိပ်ပြာပုံဆံထိုးလေးပါ ။ တောင်ပံနားလေးတွေမှာ အတွန့်လေးတွေပါပါတယ် ။ အကယ်၍ အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်..."

" မပြေပြေအောင် လုပ်ရမယ် ။ အဲ့ဒီဆံထိုးလေးကို အသုံးပြုလို့ တကယ် အဆင်ပြေပါရဲ့လား "

" ရပါတယ် ။ အသုံးဝင်မယ်ဆို ဘာပဲလုပ်လုပ် အဆင်ပြေပါတယ် "

" ကောင်းပြီ ။ ဒါဆိုရင် သေချာ နားထောင် "

သို့ဖြင့် မင်ယွန်းဂီမှာ မျှော်လင့်ချက် တစ်စွန်း
တစ်စအား ရင်ဝယ်ပိုက်ထားလိုက်ရင်း အကြံ
အစည်အားပြောပြလိုက်ပါတော့၏ ။

ရှင်းနာယွန်းက ဂရုတစိုက်နားထောင်လာလေပြီး သဘောတူဟန် ခေါင်းညိတ်ပြလာသည် ။ သူသည်လည်း ထိုအကြံအစည်အား ကျိန်းသေပေါက် အကောင်အထည်ဖော်သင့်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်အတည်ပြုပေးလိုက်သည် ။

နံနက်ခင်း မိုးစင်စင်လင်းပြီ ဖြစ်ကြောင်းအား အိမ်ခေါင်မိုး အကျိုး ၊ အပေါက်များကြားမှ တိုးဝင်လာပါသော နေရောင်ခြည်စူးစူးက ပြောပြနေပါ၏ ။ မင်ယွန်းဂီမှာ တအား အအိပ်မက်တတ်သော်လည်း အခုအခြေအနေမှာ အိပ်ပျော်နေသင့်သည့် အချိန််မဟုတ်သောကြောင့် ဆတ်
ခနဲ လန့်နိုးလာပါသည် ။ ထုံးစံအတိုင်းပင် အိုဟောင်းနေသည့်အိမ်တွင်းနှင့် အပေါက်ဝ၌ ထိုင်ကာ အရက်သောက်နေသည့်လူကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ မျက်နှာပြဲအား မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း မတွေ့ရသော်လည်း အချိန်အတော်ကြာသည့်နောက် သေရည်တစ်အိုးနှင့်စားစရာများကိုင်ဆွဲကာ အိမ်ထဲဝင်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပါတော့သည် ။

သူ့တို့အတွက် နံနက်စာမှာ အရသာပေါ့သည့်ဆန်ပြုတ်အရည်ကျဲတစ်ပန်းကန်သာ ဖြစ်ပေသည် ။ မနေ့ကလောက် ဗိိုက်မဆာနေခဲ့သောကြောင့် စားမကောင်းဖြစ်နေရပြီး မင်ယွန်းဂီလေးမှာ ဂလုံဆန်အောင် မျိုချနေရပါတော့သည် ။

အပေါက်ဝမှ လူနှစ်ယောက်မှာတော့ သေရည်သောက်ရင်း တိုးတိုးကြိတ်ကြိတ် ဆွေးနွေးတိုင်ပင်နေကြသည် ။ မည်သည့်ကိစ္စကို တိုင်ပင်နေမှန်း သူ ခန့်မှန်းမိပေသည် ။ ထို့ကြောင့်ပင် အလှမ်းဝေး၍ မကြားရပါသောလည်း နားလေး စွင့်ကားထားရင်း မျက်လုံးလေး ဝေ့ကစားကာဖြင့် သူတို့၏ သိုဝှက်သည့် စကားများအား အဓိ
ပ္ပါယ် ဖော်နေလိုက်သည် ။

နေ့လယ်ခင်းအချိန်၌ ရှင်းနာယွန်းမှာ မျက်နှာလေး ဖြူတစ်လှည့် ၊ ပြာတစ်လှည့်ဖြင့် မျက်နှာပြဲအား ခပ်တိုးတိုးလေး တောင်းဆိုလာလေသည် ။

" ဟို...ဟို..."

သူမခင်မျာမှာ ပြောနေရခက်နေပုံပေါ်ပြီး မျက်
နှာပြဲမှာလည်း စိတ်မရှည်ပါချေ ။ ထိုလူက သူ့
၏အိမ်ဆောင်ဓါးမြောင်အား လက်ထဲ၌ ဝေ့ယမ်းလာလေပြီး ငေါက်ငမ်းလာတော့၏ ။

" မြန်မြန်ပြော ! "

ငေါက်သံကြောင့် ရှင်းနာယွန်းမှာ ဇာတ်လေးပုဝင်သွားလေပြီး သူ့အား အကူအညီတောင်းဟန် မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ကြည့်လာပါ၏ ။

သို့ဖြင့် မင်ယွန်းဂီမှာ လူစွမ်းကောင်း ဝင်လုပ်ရပါတော့သည် ။

" အိမ်သာ သွားချင်နေတာ နေမယ် ။ သူလည်း လူပဲလေဗျာ ။ "

သူ့စကားကို ထောက်ခံသည့်ဟန် သူမက

You are reading the story above: TeenFic.Net

Prev Next

#adventure #anotheruniverse #arrangedmarriage #boyxboy #comedy #historical #humor #hurt-comfort #kookgi #rebirth #romance #romcom #sugakookie #transmigration #yoonkook