Chapter 18 - Shrivelled Roses.

*Padre Jose Apolonio Burgos y Garcia's POV* (namiss nyo ba si Burgos?)

(Song/s x Chapter: Your Obedient Servant by Hamilton) 

(TBH: I think they'll fight the whole chap so ye) 

--------------------------------------

Tumawa si Jacinto.

"Matapang ka, Don Pepe!." 

"Ako lang ang mahal ni Carmen, AKO LANG!." sinigaw ko. 

"Hinde nga?. Mapapaliwanag mo ba ang sinabi niyang; ' Kung sinabi ko pong kayo... magagalit po ba kayo?'"

Tumawa ulit siya.

"Kawawa naman ang Jose. Hinde na siya mahal ng kanyang nobya, ako na ang bago niyang mahal."

"Masama kang tao, Jacinto!." 

"Talaga?, kailan pa?." biro-biro nyang sabi.

"Isa kang demonyo!." muli kong sinigaw.

"Ang isang demonyo ay may sungay." 

Tumawa siya.

"Hinde ako demonyo pag walang sungay." 

"Bakit ka ba ganito, Jacinto?.. Hinde ka masamang tao!." tanong ko.

"Hayaan mong maramdaman ko ang hinde ko pa naramdaman, Burgos!." sinigaw niya.

"Siya lang nakita ko, siya lang ang mahal ko!. Si Carmen lang, si Carmen lang!." iniyak niya.

Tinignan ko siya habang linapitan niya ako at itinuro ang kanyang sarili, tapos tumawa siya at ngumiti. 

"Ako."

"Ako ngayon ang mahal ni Carmen." 

"Ang kapal ng mukha mo, Jacinto, may nobyo na yung tao!."

Sinampal niya ang aking mukha.

"Hindi ka sapat para sakanya."

"Bakit?, ikaw ba sapat na?."

"Wala kang kuwentang tao!." sinigaw niya.

Susuntukin niya sana ako kaso pinigilan niya ang sarili niya, tapos tumayo siya at umalis. 

"Hah, takot pala siya, eh." tumawa ako.

------------------------------------------------------

*Carmen Iris Epinoza's POV*

"Wala po si Zamora ngayon, ah!." biro-birong sinabi ni Talia.

"Alalang-alala ka po ata, ate?." muling biniro sa akin ni Talia.

"Jusko po, Talia, syempre nag-aalala ako, lagi-lagi siya pumupunta dito, eh, bakit wala siya ngayon?. Malay mo may nangyare sakanya!." sinabi ko sakanya.

"Hala, nag-aalala ka nga po--"

Biglang may kumatok sa pinto.

"Ya voy!. (I'm coming!.)"

Binuksan ko yung pinto at si Zamora ang nasa pinto.

"Jacinto!."

Bigla ko siyang na yakap sa sobrang pagalala ko.

"Ahem.." biglang sinabi ni Annatalia.

"Pasensya na, nagaalala kasi ako, kasi lagi kang pumupunta sa bahay ng maaga, akala ko kung ano na nangyare sayo!." sinabi ko sakanya habang hinahawakan ang kanyang mukha at tinignan ang kanyang mga mata.

"I got lost in his eyes, I didn't know what to say to him."

"Binibini, maayos lang ako." 

"Ah, sige. Maupo ka."

Nakita ko na nagtinginan sila Talia at Jacinto ng masama, kaya't tumingin ulit ako sa kung anong ginagawa ko.

"Tigilan niyo yan, at baka ako'y lumayas pa." biro-biro kong sinabi, habang naghahanda ng lamesa para sa hapunan.

Kaya't tumigil sila.

"Ate, tawagin niyo po ako pagtapos na po kayo."

----------------------------------------