U kthye ne shtepi rreth ores 10 te darkes. Parkoj makinen dhe u drejtua drejt hyrjes se shtepise. Vuri re qe dera ishte e hapur dhe ja mori mendja qe dicka kishte ndodhur. Shpejtoi hapat, hyri brenda dhe gjeja e pare qe beri ishte te therriste Tianen. E thirri disa here por ajo nuk ju pergjigj. Nisi ta kerkonte ne cdo dhome i shqetesuar, trupi i tij i tensionuar filloj ti dridhej.

U ngjit ne katin e dyt dhe pa qe dera e dhomes ishte ne toke, carcafi ishte shkaterruar dhe disa nga sendet qe ndodheshin mbi komodine ishin flakur tutje. 

-Tianaaaa- thirri me sa kishte ne koke.

Po i ikte truri, u ul mbi krevat dhe cdo muskul i trupit po i dilte jashte kontrrollit. E dinte se kush fshihej pas kesaj por ai person kishte gabuar rend. Ishte ngaterruar me njeriun e gabuar. Nxori telefonin nga xhepi duke ju dridhur dora dhe telefonoj krahun e tij te djathte, Klevin.

-Me gjej numrin e atij ropq!rit dhe bej cunat gati.

Kaq tha dhe mbylli telefonin pa pritur pergjigjen e Klevit. Nese do donte lufte atehere lufte do te kishte.

*

-Si mund te jesh kaq i pershtir. Te urrej kafshe.

-Oh Tiana...

-Mu largo... mos me prek

Bertiste me sa kishte ne koke, e shante me gjithe shpirt, e urrente ate njeri, urrente te qeshuren e tij, urrente prekjen, urrente zerin, urrente cdo gje tek ai.

-Shhh... po te le te qetesohesh driteza ime, shihemi me vone- tha dhe mbylli deren.

-Me nxirr qe ketu ore shkerdhat.

Ngeli aty e vetme. Ne nje dhome bosh te madhe, e lidhur pas nje karrige. Troi e kishte sjell aty. Kishte derguar njerezit e tij ta mernin dhe ata kishin ber sic i kishte urdheruar ai. Donte te qante dhe ashtu beri, nisi te qante me te madhe. Ulerimat dhe te bertiturat e saj nuk ndalonin, shante dhe mallkonte ate njeri te urryer. Ashtu mes lotesh u kujtua per Enin dhe ky mendim e merziti me shume.

-O Zot te lutem sille Enin tek une, te lutem... te lutem- thoshte mes loteve duke pare nga dritarja e madhe e asaj dhome.

Besonte shume ne Zot dhe gjithmon lutjet e saj ishin degjuar. Ishte e sigurt qe dashuria e saj do vinte tek ajo, e ndjente.

Donte te lirohej nga ajo karrige e mallkuar dhe filloj te levizte, kembet i kishte te lidhura pas kembzave te karriges dhe ja benin me te veshtir levizjen. U mundua disa minuta te lirohej por litaret ishin te lidhur shume fort, kur e pa qe smund te bente dot gje u dorezua dhe nisi perseri te qante.

*

-En ja ku e ke numrin e tij- tha duke i vendosur ne cope letre mbi tavoline.

-Faleminderit Klev, qendroni gati.

-Si urdheron.

Shenoj numrin dhe vendosi telefonin ne vesh, tek priste Troin te pergjigjej thithte fort cigaren qe mbante ne dore. Pas ziles se trete ai e hapi.

-E prisja me heret telefonaten tende- tha sapo i hapi telefonin.

-Ku eshte ajo?

-Ajo? Ah po Tiana jote.

-Leri lojrat me mua dhe me thuaj ku eshte ajo- tha duke e ngritur zerin ne pjesen e dyte te fjalise.

-Mos u shqeteso, ajo eshte e sigurt ne duart e mija.

U ngrit i nervrikosur nga karrigia e tij.

-Nese guxon ta prekesh me dore do te vras me duart e mija.

-Keto kercenimet nuk te ecin me mua djale.

-Me thuaj cfare do ne shkembim te Tianes.

-Oh asgje te vecante.

-Cfare do?

-Te dorezohesh ne polici dhe te pranosh krimin qe ke kryer.

-Dhe kush ma siguron mua qe Tiana do te jete e lire pasi ta bej une kete?

-Te jap fjalen... qe sdo e prek derisa ti te jesh pas hekurave

-Do te vras- tha dhe i mbylli telefonin.

Ai ishte ngaterruar me njeriun e gabuar por Eni dinte shume mire si ta prezantonte veten.

                         ***

Libri eshte drejt fundit prandaj pjeset nuk jan shum te gjata, me mirekuptoni
❤️‍🔥