« ហ៎ាសយ៉ាងមិចលោកប៉ា? មិចក៏មានរឿងមួយនេះកើតឡើង? ក្រែងលោកប៉ាបានចង់សម្ព័ន្ធភាពជាមួយនិងលោកថេយ៉ុងរួចទៅហើយតើ? នេះវាកើតស្អីឡើងទៅ? » ម៉ារ៉ានាងកំពុងតែអង្គុយស្លតចិត្តនិងហេតុការណ៍ដែលលោកប៉ារបស់នាងបានខលមកប្រាប់ នាងមិនចង់ជឿសោះ ថាលោកប៉ានិងនាងត្រូវធ្លាក់ខ្លួនដុនដាបវាមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ ប៉ារបស់បាងគាត់និយាយលេងសើចជាមួយនិងនាងទេ !
( ប៉ានិយាយមែនណា អាថេយ៉ុងនោះវាបានបញ្ឈប់កែងសហការជាមួយនិងក្រុមហ៊ុនរបស់យើងទៀតហើយ វាបានឲ្យកូនចៅមកផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងនិងសងថ្លៃខូចខាតខ្លះចំពោះបញ្ហានេះតែប៉ានៅតែឆ្ងល់ថាមកពីអី? នៅសុខៗក៏កើតរឿងនេះមក ) អ្នកនៅខាងនោះវិញក៏មិនខុសអីពីនាងដូចគ្នាគាត់អង្គុយទាំងតក់ប្រម៉ល់ពេញទីតែម្ដងហើយ ។
« ហ៊ឹម..! ចាំកូនទៅសួរគេមើលឲ្យចុះ ថាគេកំពុងតែគិតលេងស្អីជាមួយពួកយើង » ម៉ារ៉ានាងនិយាយទាំងមុតមាំវាមិនដែលសុខៗទៅជាអញ្ចឹងទេប្រាកដជាមានរឿងអីមួយដែលទាក់ទងជាមួយវាហើយ ។
( ប៉ាសង្ឃឹមលើកូនហើយម៉ារ៉ា )
« ច៎ាសប៉ា កូូនសុំដាក់ចុះវិញហើយ » អ្នកខ្សែម្ខាងទៀតក្រហមដើមកមកនាងរួចហើយនាងក៏ចុចទូរស័ព្ទបិទភ្លាមរួមទាំងនៅចង់ចិញ្ចើមចូលគ្នាមិនយល់?
« កើតអ្វីឡើងទៀតហើយ ? លោកចង់យ៉ាងមិចឲ្យប្រកដទៅ ថេយ៉ុង សាន់ហ្កា ? » នាងឧទានឈ្មោះរបស់គេតិចៗទាំងនៅគិត ច្បាប់ណាស់ថារឿងនេះមិនចេះកើតមកដោយឯកឯងឡើយវាមានអ្នកនៅពីក្រោយឬមួយគេបានដឹងរឿងអ្វីមួយជាមួយនិងនាង? ប៉ុន្តែវាមិនអាចឡើយនាងលាក់វាបានល្អណាស់ អ្នកណាអាចប្រាប់នាងបានទេនៅពេលនេះ? នាងចង់ដឹង កុំធ្វើឲ្យនាងស្មុកតែម្នាក់ឯងអី?
( ត្រូវចាំថាអាថ៌កំបាំងគ្មានទេលើលោក វាមានមុននិងក្រោយទេដែលបានដឹង )
    មកមើលថេយ៉ុងនេះវិញអង្គុយសលចសប្បាយទាល់ចិត្តរបស់គេល្អណាស់ ហ្គេមដើរបានមួយជំហ៊ានហើយបន្តទៅមុខបន្តិចម្ដងៗ ហ៎ាសហ៎ា គ្រាន់តែគិតក៏សប្បាយលើហ្គេមដែលគេកំពុងតែដើរទៅហើយវាប្រៀបបានទៅនិងកូនអុកដែលគេដើរហួសបានមួយជំហ៊ាន ។
« កំហុសមកពីនាង! អ្នកទទួលយកវាជាឪពុករបស់នាងទេ ម៉ារ៉ា ស៊ីនម៉ា ហើយបន្ទាប់ជានាង អរ...! ហើយក៏ត្រូវធ្វើឲ្យឈឺរាប់លានដងដែលនាងបានធ្វើដូចគ្នា » ស្នាមញញឹមនៃភាពទទួលបានជោគជ័យវាមានន័យខ្លាំងមែនទែន គួរតែដឹងហើយថាវាមានរឿងអីបន្តទៅមុខ! ស្គាល់ថេយ៉ុង សាន់ហ្កា ម្នាក់នេះច្បាស់ឬនៅ? បើស្ពាល់ហើយនៅតែប្រព្រឹត្តិទៀតទេ? ម្នាក់នោះប្រាកដជាមិនធ្វើអំពើមួយនោះទៀតឡើយដោយសារតែវាគ្មានឱកាសនិងកែប្រែ ។ អ្នកដែលធ្លាប់ឃើញថាគេជាមនុស្សល្អយល់ច្រឡំធំហើយវាគ្រាន់តែទេស្រោមមុខបិទបាំងភាពឃោឃៅរបស់គេតែប៉ុណ្ណោះត្រូវចាំទុកថា ថេយ៉ុង សាន់ហ្កា មួយនេះមិនដែលនិយាយពោលពាក្យថា" ចាញ់" នៅមុខសត្រូវឡើយ ។
« សប្បាយលេងបន្តទៀតហើយ » ថ្ងៃនេះគេដូចជាអារម្មណ៍ល្អប្លែកណាស់និយាយឲ្យចំទៅ ហើយក៏កាន់តែរីករាយក្នុងចិត្តរបសើគេនោះគេនិងបានជួបនារីម្នាក់នោះឆាប់ៗនេះហើយ ។
ក្រាក....!
   សម្លេងបើកទ្វាចូលមកមិនបានឲ្យដំណឹងអ្នកនៅខាងក្នុងបានដឹងទាល់តែសោះប្រហែលជាចង់ស្លាប់ហើយបានជាមិនគោរពវិន័យ ។
« ឯងលែងមានដៃគោះទ្វាហើយមែនអាជេក? » សម្លេងមាំស្មើធេងដូចទឹកកកតំបន់ប៉ូលនិយាយទាំងម៉ឹងម៉ាត់ នាយជេកក៏អោនមុខចុះ ។
« សុំទោសចៅហ្វាយ ខ្ញុំមិនឲ្យមានលើកក្រោយទៀតទេ » គេអោនគោរពសុំទោសថេយ៉ុងញា់ស្អេកព្រោះគេបានខុសវិន័យពិតមែនគេមានទេព្រមទទួល ។
« មានអីដល់ថ្នាក់ឯងប្រញាប់ទាំងមិនគោះទ្វា? » គេចោទសំណួរមកសួរនាយជេកមួយសំណួរទៀតដោយមិនចេះអស់អ្វីសួរ ។

« ចៅហ្វាយចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិចចំពោះលោកស៊ីនម៉ាបន្តទៅទាន? ឬមួយត្រូវយកឈ្មោះអ្នកផ្សេងទៅទិញភាគហ៊ុនរបស់លោកស៊ីនម៉ាដូចជាអ្នកមុនៗ? » អ្នកមុនៗដែលគេនិយាយគឺចង់សំដៅទៅអ្នកដែលបានលួចក្បត់គេហើយកឹបកេងលុយយកទៅលេងល្បែងរហូតជ្រុលខ្លួនលក់ភាគហ៊ុនខ្លួនឯងឲ្យទៅអ្នកផ្សេងទាល់តែអស់ពីខ្កួនក៏មានដែរ ។
« ពេលនេះកុំទាល់អី ទុកថាយើងទុកពេលឲ្យគេដោះស្រាយវាបណ្ដើរលេងៗសិនទៅពេលនេះកូនអុកគ្រាប់ធំស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់យើងហើយបើយើងចង់ដាក់ស៊ីគេពេលណាក៏បានគ្មានបញ្ហាមករារាំងសូម្បីតែបន្តិច » ថេយ៉ុងគេបញ្ចេញស្នាមញញឹមគួរឲ្យខ្លាចញញើតមកឲ្យនាយជេកដែលជាកូនចៅមើលវាជារបស់ដែលអាចផ្ដាច់សង្ខារបស់មនុស្សម្នាក់បានដោយងាយស្រួលជាទីបំផុត ។
« បាទទានខ្ញុំនិងគោរពតាមបញ្ជារបស់ចៅហ្វាយ បន្តិចទៀតខ្ញុំជឿថាអ្នកនាងម៉ារ៉ានិងមកសួរចៅហ្វាយពីរឿងមួយនេះមិនខានឡើយទាន » គេចេះតែទាយទុកឲ្យបានដឹងមុន ព្រោះតែគេក៏រាងស្គាល់ចរិតនាងច្បាស់ដែរតើ ។
« យើងបានត្រៀមទុកពាក្យទុកនិយាយជាមួយនិងនាងរួចហើយព្រោះយើងគិតថានាងនិងមក »
« អូខេ ! ខ្ញុំលាចៅហ្វាយទៅវិញហើយបើត្រូវការអីទៀតក៏ហៅខ្ញុំទៅ »
« យើងដឹងហើយមិនចាំបាច់ឯងមកប្រាប់យើងទេ »
« អូយចៅហ្វាយលុំសម្លក់ខ្ញុំមើល ខ្ញុំវាឃើញហើយញាប់ញរក្នុងពោះវៀនណាស់ អាជេកនិយាយមែន »គេធ្វើទឹកមុខកំសត់ហើយពេបមាត់និយាយដូចជាស្រីស្អាតត្បិតសម្លេងទៀតឡើងចង់ដូចជាសម្លេងស្រីទៅហើយ ។
« ញ័រក្នុងប្រម៉ាត់របស់ឯងដែរទេ? »
« ប្រហែលជាដល់ហើយបាទ »
« ចេញបានឬនៅ? »
« ជិតបានហើយ »
« បើជិតហើយក៏យាងសូមចេញទៅ! »

« ទៅគុំតែទៅទេណាបាទគ្រាន់តែចង់នៅនិយាយលេងជាមួយចៅហ្វាយពីរបីម៉ាត់ប៉ុណ្ណឹងឯងអាជេកគ្មានប៉ងប្រាថ្នាចង់បានអីក្រៅពីនេះទេ »
« បើឯងមិនមាត់ហើយមិនឌឺយើងមួយថ្ងៃវាដាច់ខ្យល់ងាប់ភ្លាមៗឬយ៉ាងណា?! »
« អត់មានដាច់ខ្យល់អីទេណាបាទ អាជេកទៅក៏បានមិននៅរំខានមនុស្សមានស្នេហាឡើយខ្លាចថាឆ្លងទៅហើយខូចចិត្ត » នាយជេកលានអណ្ដាតដាក់នាយថេយ៉ុងយ៉ាងច្រឡើម គ្មានដឹងថាអ្នកណាមេ អ្នកណាកូនចៅឡើយ ។
« ឯងចង់ដាច់អណ្តាតហើយមែនអាជេក? » គេអង្គុយលើកៅអីទាំងក្រឺតខ្នាញ់អាកូនចៅពូកែឡកលើយពាក្យសម្ដីជាមួយគេនេះណាស់ ។
« អត់ចង់ទេ » នាយជេកបើកទ្វាមកឆ្លើយតបជាមួយថេយ៉ុងដោយមិនដាច់ពាក្យសម្ដី  ថេយ៉ុងបានតែក្រវីក្បាលនិងរឹកពារបស់គេធ្វើដូចជាកូនក្មេងទៅកើត ។