សូមអធ្យាស្រ័យរាល់កំហុសខុសឆ្គង
   ពាក្យពេចន៍ដែលមិនសមរម្យត្រង់ណាមួយ🤍🌷

   រយះពេលមួយខែកន្លងផុតទៅ ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលស៊ុននូរៀបការចូលគ្រួសារនេះហើយបានជួនជាមួយនិងស៊ុងហ៊ុនរហូតមកដល់ពេលនេះមិនទាន់និងបានជួបមុខនាយម្ដងសោះឡើយព្រោះតែនាយរវល់ជាមួយនិងការងារដកឃ្លាមិនចង់បាន។ ស៊ុននូនៅក្នុងឯកសណ្ឋានេះសិស្សសាលាដើរចុះពីជាន់ខាងលើដើម្បីទៅរៀនក្រោយពេលឈប់សម្រាកមួយអាទិត្យកន្លងទៅ

ទឹប...ទឹប...សម្រឹបជើងរបស់ស៊ុននូដើរចុះពីជាន់ខាងលើមកនិងសម្លឹងមើលសភាពក្នុងភូមិគ្រឹះដែលមានសភាពស្ងាត់មិនដឹងថាទៅណាអស់ហើយទេ

ទឹបៗ...សម្រឹបជើងរបស់អ្នកបម្រើពីមាណអ្នកដើរចុះមកក្នុងផ្ទះតម្រង់ទៅកាន់បន្ទប់ដាក់អីវ៉ាន
" អ្នកប្រុស... " ពួកនាងអោបក្បាលបន្ដិចដាក់ស៊ុននូដែលឈរនៅកាំជណ្ដើរមើលមកកាន់ពួកនាង

" តើបាត់មនុស្សទៅណាអស់ហើយ..? បងនាំយកទៅណាមែនទេ " ស៊ុននូចុះពីជណ្ដើរសួរនាំទៅកាន់ពួកនាងដែលដើរចេញមកវិញជាមួយនិងរបស់របបជាច្រើននៅក្នុងដៃ

" ចា៎អ្នកប្រុស ល្ងាចនេះក្នុងភូមិគ្រឹះមានកម្មវិធីបន្ដិចបន្ដួច " អ្នកបម្រើ
" កម្មវិធីអ្វីមែនទេ..? "
" គឺរៀបចំដើម្បីទទួលគ្រួសារអង្គម្ចាស់ សុង អ៊ីហ៊ុន ចឹងពួកខ្ញុំសូមទៅធ្វើការសិនហើយ " ពួកនាងនិយាយហើយក៏អោនលាស៊ុននូបន្ដិចហើយក៏ប្រញាប់ចេញទៅធ្វើការបស់ពួកនាងវិញ

" អ្នកប្រុសទៅសាលារៀនមែនទេ...ចាំខ្ញុំជួនទៅ " អ្នកបើកឡានអោយភូមិគ្រឹះដើរមកជួបជាមួយនិងស៊ុននូដែលដើរចេញមកក្រៅ
" បាទអ៊ុំ " ស៊ុននូញញឹមតបទៅកាន់គាត់វិញហើយក៏ឡើងឡានដោយមានគាត់ជាអ្នកបើកជួនទៅសាលារៀនរបស់គេ ចំណាយពេលបន្ដិចក៏បានមកដល់សាលារៀនរបស់ស៊ុននូ

" អរគុណច្រើនហើយអ៊ុំ " ស៊ុននូស្រដីឡើងទៅកាន់អ្នកបើកឡាន
" បាទមិនអីទេអ្នកប្រុស តើល្ងាចចង់អោយខ្ញុំមកទទួលដែលទេបាទ " គាត់បែមកសួរនាំស៊ុននូវិញ៊

" មិនបាច់ទេអ៊ុំ ល្ងាចនេះខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំអាចនិងគេងនៅទីនោះតែម្ដង ផ្ដាំប្រាប់ម្ចាស់យាយអោយខ្ញុំផង "

" បាទ " ស៊ុននូក៏បានចុះពីឡានដើរចូលទៅក្នុងសាលាដោយមានក្រសែភ្នែកសិស្សសាលាជាច្រើនតាមសម្លឹងមើលគេតាំងពីឃ្លោងទ្វាររហូតមកដល់ក្នុងថ្នាក់ក៏នៅតែមានអ្នកសម្លឹងមើលមិនឈប់

" ស៊ុននូ...ស៊ុននូព័ត៌មានដែលផ្សាយថាឯងរៀការជាមួយនាយករដ្ឋមន្ត្រីពិតមែនទេ..? " សិស្សស្រីមួយក្រុមនាំគ្នាមកសួរនាំស៊ុននូដែលដោះកាតាបទុកអោយងើបមុខមើលទៅកាន់អ្នកសួរនាំ

" ពិតមែនហើយ ពួកនាងមានការអីមែនទេ..? " ស៊ុននូ
" គ្មានអីទេគ្រាន់តែចង់សួរប៉ុណ្ណោះខ្លាចថាជាព័ត៌មានក្លែងក្លាយតែឯងសំណាងណាស់ដែលមានប្ដីជានាយករដ្ឋមន្ត្រីបែបនេះ ពួកយើងនេះខំគិតថាគាត់និងចាប់អារម្មណ៍ជាមួយនិងអ្នកណាការពិតជាឯងសោះ " ពួកនាងនិយាយក្បោះក្បាយប្រាប់មកកាន់ស៊ុននូ

" អស់ហើយមែនទេ...បើអស់ហើយពួកនាងត្រឡប់ទៅកន្លែងរបស់ពួកនាងវិញទៅ "
" សួរបន្ដិចក៏មិនបាន " ពួកនាងក៏នាំគ្នាងើបចេញទៅតុរបស់ពួកនាងវិញ

" ស៊ុននូសុំទោសដែលថ្ងៃការរបស់ឯង យើងមិនបានចូលរួម " សម្ដីរបស់អ្នកជាមិត្តដែលដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះនៅតុរៀន
" មិនអីទេ ចេញពីរៀនយើងទៅញុំាអីផ្ទះយើងមួយពេលទៅ " ស៊ុននូស្រដីឡើងទាំងស្នាមញញឹម
" ផ្ទះ...? " ជុងវ៉ុន
" ផ្ទះយើងមិនមែនភូមិគ្រឹះត្រកូលផាកទេ " ស៊ុននូ
" ចឹងយើងទៅ "

" ចឹងល្ងាចពួកយើងទៅជាមួយគ្នា គ្រូមកហើយពួកយើងរៀនទៅ "

" ការិយាល័យ "
ស៊ុងហ៊ុនអង្គុយពិនិត្យរបាយការណ៍របស់នាយយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងនាមជានាយករដ្ឋមន្ត្រីដែលត្រូវមើលការខុសត្រូវប្រជាជនបន្ទាប់ពីគ្រួសារស្ដេចតែពេលនេះនាយមានតួនាទីរកភស្តុតាងក្នុងការចាប់ជនក្បត់ជាតិសាសន៍ខ្លួនឯងមកផ្ដន្ទាទោសតាមច្បាស់

" លោកប្រុស នេះរបាយការណ៍ទាន " កូនចៅជំនិតដែលស៊ុងហ៊ុនទុកចិត្តចូលមកដោយក្នុងដៃមានរបាយការណ៍ជាច្រើននៅក្នុងដៃយកមកទុកលើតុធ្វើការរបស់ស៊ុងហ៊ុន

" ទុកត្រង់និងហើយ...? " ស៊ុងហ៊ុននិយាយដោយជាប់រវល់ជាមួយការងារដែលដកឃ្លាសឹងមិនបានសូម្បីតែជួបមុខរបស់ភរិយាក៏នាយមិនបានជួបផងដែល

" លោកប្រុសមានឯកសារមួយដែលអាចបញ្ជាក់ពីអង្គម្ចាស់សុង អ៊ីហ៊ុនបានចុះចូលជាមួយនិងប្រទេសបារាំងទៀតថែមទាំងមានជាការដោះដូរខេត្តមួយទៅអោយគេទៀតផងបើគេព្រមជួយគាត់អោយមានអំណាច " កូនចៅជំនិតរបស់ស៊ុងហ៊ុននិយាយរៀបរាប់យ៉ាងលំអិតប្រាប់ស៊ុងហ៊ុនដែលអង្គុយស្ដាប់ការរៀបរាប់របស់កូនចៅយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងនាមជាអ្នកស្ដាប់

" យើងបានដឹងពីចរិតរបស់គេហើយ អោយតែមានអំណាចនៅក្នុងដៃមិនខ្វល់ថាអ្នកផ្សេងគិតយ៉ាងណាក៏គេមិនខ្វល់ដែល ឯងទៅធ្វើការរបស់ឯងទៅ...ឈប់សិន " ស៊ុងហ៊ុនហៅបញ្ឃប់ដំណើរបស់កូនចៅជំនិតដែលអោនក្បាលរកដើរចេញទៅវិញ

" បាទ ទាន...? "
" ចូលទៅហាងផ្កាប្រចាំរបស់យើងទិញផ្កាមួយបាច់មកអោយយើងផង " ស៊ុងហ៊ុននិយាយប្រាប់កូនចៅ

" ទិញធ្វើអ្វីទាន...ទិញអោយអ្នកនាងសុីននេមែនទេទាន... " នាយសួរបញ្ជាក់ពីបំណងរបស់ស៊ុងហ៊ុនតែទទួលបានមកវិញជាមួយក្រសែភ្នែកមិនពេញចិត្តដែលនាយសួរនាំខ្លួន

" សុំទោសលោកប្រុស ខ្ញុំនិងទៅរៀនចំជួន " នាយអោនក្បាលដាក់ស៊ុងហ៊ុនបន្ដិចហើយថយក្រោយត្រឡប់ទៅធ្វើតាមការបញ្ជារបស់នាយជាចៅហ្វាយនាយ។ ស៊ុងហ៊ុនក្រោកចេញពីកៅអីធ្វើការដើរទៅក្បែរកញ្ចក់សម្លឹងមើលទីក្រុងជាមួយអារម្មណ៍នៅក្នុងចិត្តរបស់នាយដែលមិនយល់ពីខ្លួនឯង

" ផ្ទះត្រកូលគីម "
សំឡេងនិយាយគ្នាជាពីបន្ទប់ដាក់សៀវភៅរវាងប្ដីប្រពន្ធមួយគូរដែលកំពុងតែនិយាយគ្នាជាមួយទឹកមុខពិបាកចិត្ដជាទីបំផុត

" បងបើពួកយើងដកខ្លួននៅទាន់ពេលដែលទេ...? " សម្ដីអ្នកជាប្រពន្ធស្រដីឡើងទៅកាន់ប្ដីរបស់ខ្លួនដែលអង្គុយក្បែរខ្លួន

" បើពួកយើងដកខ្លួនមានតែផ្លូវមួយគត់គឺពួកគេនិងសម្លាប់ពួកយើងចោល "

" ចុះកូនប្រុសរបស់យើងបង...ហ្ហឹក...ហ្ហឹក... "

" បង...បងសុំទោសដែលធ្វើអោយអូននិងកូនមកពិបាកជាមួយនិងបងមកពីបងមានចិត្ដលោភលន់ខ្លាំងពេក អូននាំកូនជេយ៍រត់ទៅ ទុកអោយបងជាអ្នកនៅដោះស្រាយដោយខ្លួនឯង "

" អត់ទេ...ហ្ហឹក...ហ្ហឹក...អូនមិនអោយបងមានរឿងអីទេ បើអូនរត់ ពួកយើងរត់ទៅជាមួយនិងគ្នា បើបងមិនទៅអូននិងមិនទៅដូចគ្នា "

" ស៊ូជី...កុំខ្វល់ពីបងអូនត្រូវខ្វល់ពីកូនរបស់យើងណា "
" អត់ទេក៏មិនអោយបងមករងទុកតែម្នាក់ឯងដែល...ហ្ហឹក...កូនជេយ៍គេធំហើយគេអាចមើលថែខ្លួនបាន ចំណែកកូនស៊ុនគេមានគ្រួសារហើយពេលនោះប្ដីរបស់គេនិងមិនអោយកូនមានបញ្ហាទេ "
" អូន... "
" ពួកយើងនៅជាមួយគ្នាណា...ហ្ហឹក...ហ្ហឹក... "
" សុំទោសអោយអូនមកពិបាកជាមួយនិងបងហើយ " ប្ដីប្រពន្ធពីរនាក់កំពុងតែអោបគ្នាដោយអ្នកជាប្រពន្ធកំពុងតែយំសោកស្រណោះមិនគួរណាគ្រួសាររបស់ខ្លួនមកជួបរឿងបែបនេះទេ...

សំឡេងកណ្ដឹងសាលាបន្លឺឡើងសិស្សានុសិស្សទាំងអស់គ្នារៀបចំសម្ភារៈសិក្សាដាក់ក្នុងកាតាបរបស់ពួកគេរៀងខ្លួនក្នុងនោះក៏មានស៊ុននូនិងមិត្តភក្តិរបស់ខ្លួនផងដែល

" ពួកយើងឆាប់ទៅ... " ស៊ុននូនិយាយហើយក៏អូសដៃរបស់ជុងវ៉ុនទៅជាមួយគ្នាគាប់ជួនក៏បានឃើញជេគឈរចាំជុងវ៉ុននៅឃ្លោងទ្វារសាលា

" ជុងវ៉ុន ពួកយើងទៅញុំាអីជាមួយគ្នាទៅ...? " ជេគ
" យើងជាប់សម្ដីជាមួយនិងស៊ុននូថាទៅញុំាបាយផ្ទះគេហើយ ជេគចាំលើកក្រោយបានដែលទេ..? " ជុងវ៉ុននិយាយទាំងក្រែងចិត្តអ្នកជាមិត្ត

" មិនអីទេចាំលើកក្រោយក៏បាន... "
" ជេគ បើមិនយល់ទាស់ទេទៅញាំបាយនៅផ្ទះរបស់យើងដែលទៅ..? " ស៊ុននូនិយាយបង្អាក់ដំណើររបស់ជេគដែលរកដើរចេញ
" បានដែលមែនទេ...? "
" ពិតជាបាន... "

ទីតៗ...សំឡេងសុីផ្លេឡានរបស់អ្នកជាបងបន្លឺឡើងធ្វើអោយស៊ុននូបែសម្លឹងទៅមើលហើយក៏ដើរចូលប្រឡោះកណ្ដាលរវាងមិត្តទាំងពីដើរទៅរកឡាន

" បងប្រុសនេះជាមិត្តភក្តិរបស់អូន... " ស៊ុននូមកដល់ក៏និយាយណែនាំពួកគេអោយបងប្រុសបានស្គាល់
" ជំរាបសួរបងប្រុស... " ជុងវ៉ុន&ជេគ និយាយឡើងព្រមគ្នា

" បាទ...នាំគ្នាចង់ទៅណាមែនទេ..? " ជេយ៍ឆ្លើយគួរសមហើយក៏បែមកសួរប្អូនប្រុសដែលឈរអោបដៃនាយ

" គឺអូនបបួលពួកគេទាំងពីទៅញុំាបាយផ្ទះយើងមួយពេល ពួកយើងឆាប់ទៅ..? " ស៊ុននូនិយាយហើយក៏ដើរឡើងឡាននៅកៅអីខាងមុខក្បែរអ្នកបើកឡាន

" អ្នកទាំងពីឆាប់ឡើងទៅ " ជេយ៍និយាយចប់ទើបជុងវ៉ុននិងជេគឡើងទៅអង្គុយនៅកៅអីខាងក្រោយ។

ឡានរបស់ជេយ៍ធ្វើដំណើរនៅលើដងវិថីដែលមានរថយន្តធំតូចធ្វើដំណើរខ្វាត់ខ្វែងក៏ព្រោះតែជាពេលល្ងាចដែលសម្បូរទៅដោយអ្នកដំណើរធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅគេហដ្ឋានរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនវិញក្រោយពេលបញ្ចប់ការងាររួចរាល់

ងុឺត-ឡានរបស់ជេយ៍បត់ចូលមកក្នុងបរិវេណផ្ទះហើយក៏ហួសទៅឈប់ចតនៅសំចតឡាន ស៊ុននូកាលបើឡានឈប់ចតស្រួលបួលហើយក៏ស្ទុះវឹងរត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះដោយអ្នកជាបងជាអ្នកកាន់កាតាបរបស់គេមកតាមក្រោយជាមួយនិងមិត្តៗរបស់ខ្លួន

" ប៉ាម៉ាក់~ " ស៊ុននូរត់ចូលមកជាមួយសំឡេងកញ្ចែរបស់ខ្លួនធ្វើអ្នកមាននាមជាប៉ាម៉ាក់ងាកមករកកូនប្រុសដែលរត់ចូលទៅអោបពួកគាត់ដោយក្ដីនឹករលឹក

" កូនស៊ុន...? " ប៉ាម៉ាក់ស៊ុននូស្រដីឡើងព្រមគ្នាទាំងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែលកូនប្រុសមករកខ្លួន
" មកជាមួយអ្នកណាកូន...លោកហ៊ុនមកដែលទេ...? " លោកស្រីគីម

" អត់ទេកូនមកជាមួយនិងបងជេយ៍ហើយនិងជាមួយមិត្តរបស់កូន នោះពួកគេមកហើយ " ស៊ុននូនិយាយស្របពេលអ្នកទាំងបីដើរចូលមកដល់ល្មម

" ជំរាបសួរលោកពូនិងអ្នកមីង... " ជុងវ៉ុននិងជេគនិយាយឡើងព្រមគ្នាសំពះទៅកាន់ចាស់ទុំទាំងពីរ
" បាទ/ចា៎ លោកដៃថ្វាយព្រះក្មួយ " លោកគីមនិងលោកស្រីគីមនិយាយឡើងព្រមគ្នា

" ចឹងពួកយើងទៅញាំបាយជុំគ្នាទៅ ក្មួយទាំងពីផងដែលណា " លោកស្រីគីមដែលឈរក្រសោបកាយកូនប្រុសនិយាយទៅកាន់ក្មេងៗ

" ចឹងកូនសុំឡើងទៅប្ដូរខោអាវសិនលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ នាំគ្នាចូលទៅមុនចុះ " ស៊ុននូនិយាយហើយក៏រត់ត្រេឡើងទៅកាន់បន្ទប់របស់ខ្លួនបាត់។ ទើបអ្នកឯទៀតនាំគ្នាទៅបន្ទប់ទទួលទានអាហារជុំគ្នាដោយក្នុងនោះក៏មានជុងវ៉ុននិងជេគផងដែល

ការញាំបាយលក្ខណៈគ្រួសារប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូនបង្កើតបានប្រៀបដូចជាគ្រួសារតែមួយដោយស៊ុននូជាមួយនិងបងប្រុសឈ្លោះប្រកែកគ្នាបង្កើតជាភាពសប្បាយមួយបែបទៀត

" លោកពូអ្នកមីង ពួកខ្ញុំលាត្រឡប់ទៅវិញសិនហើយ ហើយអរគុណសម្រាប់អាហារមួយពេលផងដែល " ជុងវ៉ុននិងជេគក៏បាននាំគ្នាលាម្ចាស់ផ្ទះដើម្បីត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញផងដែលពេលនេះម៉ោងក៏ជិត7ទៅហើយ

" អោយបងជួនទៅណាក្មួយ ជេយ៍ជួនប្អូនៗទៅផ្ទះវិញផងណាកូន" លោកស្រីគីមស្រដីឡើងទៅកាន់ជេយ៍
" បាទ ម៉ាក់ " ជេយ៍

" ពួកខ្ញុំលាសិនហលយលោកពូអ្នកមីង ស៊ុននូយើងទៅសិនហើយ " ជុងវ៉ុន
" ហុឹម បាយៗ " ស៊ុននូដែលឈរក្បែរនោះក៏លាដៃបាយៗអ្នកជាមិត្តរហូតដល់តែអ្នកទាំងបីចេញទៅផុត

" កូនស៊ុន មិនទៅភូមិគ្រឹះត្រកូលផាកទេមែនកូន..? " លោកគីមពេលដែលឃើញកូនប្រុសនៅអោបដៃភរិយារបស់លោក

" អត់ទេប៉ាកូននៅគេងទីនេះ ឬក៏មិនចង់អោយកូនមកគេងទេនេះទេចឹងកូនទៅវិញក៏បានដែល " ស៊ុននូនិយាយដោយទឹកមុខកំសត់ដាក់លោកប៉ារបស់ខ្លួន

" អ្នកណាថាមិនបានកូនប្រុសប៉ាចង់មកពេលណាបានពេលនិង ទីនេះស្វាគមន៍កូនជានិច្ច " លោកគីមនិយាយឡើងទាំងបែទៅមើលប្រពន្ធរបស់លោកទាំងទឹកមុខពិបាកស្មាន

" ចឹងកូនឡើងទៅលើគេងចុះណា " លោកគីម
" បាទ, លោកប៉ា កូនទៅគេងហើយណាអ្នកម៉ាក់លោកប៉ា...សឺតត...សឺតតត " ស៊ុននូនិយាយទាំងជំទើតជើងថើបប៉ាម៉ាក់របស់គេហើយក៏រត់ត្រេឡើងទៅខាងលើបាត់ដោយមានកែវភ្នែកពីគូរកំពុងតែសម្លឹងមើលកូនប្រុសពៅរបស់ខ្លួន

" ភូមិគ្រឹះត្រកូលផាក "
នៅក្នុងភូមិគ្រឹះពេលនេះកំពុងតែមានភាពមមាញឹកដោយកំពុងតែស្វិតស្វែងញាប់ដៃញាប់ជើងក្នុងការរៀបចំកន្លែងទទួលទានអាហារជាមួយភ្ញៀវពិសេសទើបម្ចាស់ភូមិគ្រឹះរៀបចំអោយបានយ៉ាងល្អ

ងុឺត-សំឡេងឡានរបស់ចៅប្រុសម្ចាស់ភូមិឈប់ចតនៅសំចតឡានដែលមានចតទៅដោយរថយន្ដគ្រប់ប្រភេទ។ ដំណើរសង្ហារដើរចុះពីឡានជាមួយដំណើរដោយអំណាចចូលទៅខាងក្នុង

" លោកប្រុស... " អ្នកបម្រើដែលបានដើរមកជួបជាមួយស៊ុងហ៊ុនតែងតែអោនក្បាលគំនាមដាក់នាយគ្រប់គ្នាមិនរំលង

ទឹប...ទឹប...ក្រាក កែវភ្នែកមុតថ្លាសម្លឹងរកមើលមនុស្សមាឌតូចនៅក្នុងបន្ទប់តែបែជាមិនឃើញស្រមោលរឺក៏ក្លិនដែលខ្លួនតែងតែទទួលបានពេលដែលចូលមកដល់

ស៊ុងហ៊ុនក៏មិនបានខ្វល់ដោយគិតថាមនុស្សមាឌតូចប្រហែលជានៅខាងក្រៅជាមួយម្ចាស់យាយរបស់ខ្លួនហើយទើបប្រញាប់ងូតទឹកសម្អាតកាយខ្លួនដើម្បីចុះទៅខាងក្រោមក្រោយពេលសម្រាកខ្លួនរួចស៊ុងហ៊ុនក៏ចុះទៅខាងក្រោយដោយសម្លឹងឃើញម្ចាស់យាយរបស់ខ្លួនដើរចូលមកជាមួយអ្នកបម្រើជំនិតរបស់គាត់

" ម្ចាស់យាយ..! " ស៊ុងហ៊ុនស្រដីឡើងទាំងកែវភ្នែករំពៃរកមើលមនុស្សមាឌតូច

" រកអ្នកណាចៅហ៊ុន...? " ម្ចាស់យាយផាកសួរពេលដែលឃើញចៅកំពុងតែរកអីមួយ

" គេមិននៅជាមួយម្ចាស់យាយទេ...គឺចៅសម្ដៅលើស៊ុននូគេមិននៅជាមួយម្ចាស់យាយទេ..? " ស៊ុងហ៊ុន
" អៅ..? ចៅស៊ុនមិនមែននៅក្នុងបន្ទប់ទេ...ចុះគេទៅណាយាយស្មានតែគេមកពីរៀនឡើងទៅខាងលើហើយទេតើ..? "

" ម្ចាស់ស្រី អ្នកប្រុសគាត់ថាគាត់និងនៅគេងផ្ទះរបស់គាត់មួយយប់ ខ្ញុំភ្លេចជំរាបប្រាប់ម្ចាស់ស្រី " អ៊ុំអ្នកបើកឡានចូលមកប្រាប់លោកស្រីផាកអោយបានជ្រាបស៊ុងហ៊ុនពេលលឺបែបនេះក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងវិញបន្ដិចក្រោយមកក៏ចេញមកវិញជាមួយសោរឡានផ្ទាល់ខ្លួន

" ទៅណាចៅហ៊ុន អង្គម្ចាស់មកដល់ហើយណា..? " ម្ចាស់យាយនិយាយទៅកាន់ចៅប្រុសនិងប្រាប់គេអោយបានដឹងពេលដែលឃើញឡានគ្រួសារអង្គម្ចាស់បើកចូលមកដល់

" ចៅទៅទទួលគេ ផ្ញើម្ចាស់យាយទទួលពួកគេផងចៅទៅសិនហើយ " ស៊ុងហ៊ុនអោនគំនាមដាក់យាយរបស់ខ្លួនហើយក៏ប្រញាប់ដើរទៅរកឡានរបស់ខ្លួនដោយមិនខ្វល់ជាមួយនិងមនុស្សដែលហៅឈ្មោះរបស់នាយឡើយ

" ស៊ុងហ៊ុន... "
" រៀបរឹកបន្ដិចទៅ... " អង្គម្ចាស់ស្រដីឡើងទៅកាន់កូនស្រដីដែលហៅស៊ុងហ៊ុនមុននេះតែគេមិនបានខ្វល់ជាមួយនាងឡើយ

" សួស្ដីលោកស្រីផាក " សម្ដីរបស់អង្គម្ចាស់និយាយឡើងទៅកាន់ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះទាំងអោនគំនាមបន្ដិចជាការគួរសមដោយមានកូនស្រីឈរក្បែរនោះ

" ចាស៎អ្នកអង្គម្ចាស់អញ្ចើញទៅអង្គុយសិនទៅ " លោកស្រីផាកនិយាយទាំងស្នាមញញឹមអញ្ចើញភ្លៀវចូលទៅខាងក្នុងសិន

" ម្ចាស់យាយ តើស៊ុងហ៊ុនគេទៅណា..? " សម្ដីស្រីស្រស់ស្រដីឡើងទៅកាន់មនុស្សចាស់ដែលបែខ្លួនរកដើរចូលទៅខាងក្នុងអោយគាត់បែរមករកនាងវិញ

" ចៅហ៊ុនមែនទេ...គេទៅទទួលភរិយារបស់គេនៅឯផ្ទះប៉ាម៉ាក់ក្មេករបស់គេ ចូលក្នុងសិនទៅបន្ដិចទៀតគេមកវិញហើយ "

ក្រលែកមកមើលស៊ុងហ៊ុនដែលបើកឡានដោយខ្លួនឯងនៅលើដងវិថីនាពេលរាត្រីដែលមានភ្លើងពណ៍ចម្រុះនូវតាមដងផ្លូវ ចំណាយពេលយូរគួរសមក៏មកដល់ផ្ទះត្រកូលគីម

ងុឺត-ឡានរបស់ស៊ុងហ៊ុនឈប់ចតនៅខាងមុខផ្ទះត្រកូលគីមហើយក៏បើកទ្វារឡានចុះចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលមានអ្នកបម្រើចេញមកទទួលពេលដែលលឺសំឡេងឡាន

" លោកប្រុស...! " អ្នកបម្រើអោនក្បាលដាក់សុងហ៊ុនបន្ដិចពេលដែលនាយចូលមកដល់

" ស៊ុននូនៅដែលទេ..? " ស៊ុងហ៊ុនស្រដីឡើងមកគោលបំណងរបស់គេមកទីនេះគឺមកយកស៊ុននូត្រឡប់ទៅវិញ

" អ្នកប្រុសតូចនៅខាងលើ ចាំខ្ញុំឡើងទៅជំរាបប្រាប់គាត់អោយ " អ្នកបម្រើក៏ដើរឡើងទៅខាងលើពេលដែលទទួលបានសញ្ញាអោយនាងឡើងទៅដោយខ្លួននៅរងចាំខាងក្រោម

" តើពេលនេះលោកពូកំពុងតែធ្វើអ្វីណ៎...ហេតុអីក៏មិនមករកខ្ញុំចឹង ឈប់គិតពីគាត់ទៅចូលគេងវិញល្អជាង " ស៊ុននូស្រដីឡើងតែម្នាក់ឯងនៅក្បែរមាត់បង្អូចដោយសម្លឹងមើលព្រះចន្ទដែលមានដួងតារាពាសពេញមេឃនាពេលរាត្រី

" តុ តុ " សំឡេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងធ្វើអោយស៊ុននូងាកមករកទ្វារមុននិងបោះជំហានជើងដើរមកបើកទ្វារ...ក្រាក...

" អ្នកប្រុសតូច...លោករដ្ឋមន្ត្រីផាក គាត់មកចា៎ "
" បងដឹងទេថាគាត់មកធ្វើអ្វី...? " ស៊ុននូស្រដីឡើងទៅកាន់អ្នកបម្រើស្រីរបស់ខ្លួនវិញ

" គាត់ថាមករកអ្នកប្រុសតូចចាស៎ ពេលនេះគាត់នៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវហើយ " អ្នកបម្រើ
" អរ៎...ចឹងចាំខ្ញុំទៅរកគាត់ បងទៅសម្រាកទៅ " ស៊ុននូនិយាយហើយអ្នកបម្រើក៏បានក្បាលបន្ដិចហើយក៏ដើរត្រឡប់ទៅវិញ។ ស៊ុននូឈរគិតបន្ដិចទើបសម្រេចចិត្តចុះទៅរកស៊ុងហ៊ុននៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ

" លោកពូមកធ្វើអីផ្ទះខ្ញុំ...? " មកដល់ភ្លាមក៏ស្រដីឡើងសួរទៅកាន់មនុស្សមាឌធំដែលអង្គុយរងចាំនៅលើសាឡុងសម្លឹងមើលមកកាន់ស៊ុននូមុននិងក្រោកឡើងដើរមកចាប់កាន់ដៃស៊ុននូចេញទៅវិញ

" លោកពូមិនលឺខ្ញុំសួរទេមែន..? បើមិនតបនិងសំណួរខ្ញុំលែងដៃខ្ញុំទៅ...ខ្ញុំអោយលែង...អ៊ួយយ... " ស៊ុននូសម្លឹងមើលដៃខ្លួនឯងឆ្លាស់ជាមួយនិងស៊ុងហ៊ុនដែលឈរសម្លឹងមើលមកកាន់មនុស្សមាឌតូចដែលឈរទល់មុខខ្លួន

" ប្ដីមិននៅផ្ទះក៏រត់មែនទេ..? " ស៊ុងហ៊ុននិយាយទាំងអោនមុខចុះមកអោយស្មើនិងកម្ពស់របស់មនុស្សមាឌតូច

" អ្នកណារត់..? ខ្ញុំមិនបានរត់ទេ...តែខ្ញុំជិះឡានទៅវិញទេតើលោកពូ...? " ស៊ុននូងើយមុខនិយាយតបមកកាន់មនុស្សមាឌធំវិញធ្វើអោយនាយចង់បាក់ចង្កេះនិងសម្ដីរបស់ក្មេងនេះម្ដងៗ ទើបនាយឈោងដៃបើកទ្វារឡានអោយមនុស្សមាឌតូច

" ឡើងឡាន... " ពីរម៉ាត់យ៉ាងខ្លីចេញពីមាត់របស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីសង្ហារធ្វើអោយមនុស្សមាឌតូចពេបមាត់ដាក់នាយមុននិងបោះជំហានរកដើរចេញ តែដៃតូចត្រូវបានស៊ុងហ៊ុនចាប់ជាប់

" ទៅណា...? " ស៊ុងហ៊ុនសួរ
" លោកពូចង់អោយខ្ញុំទៅទាំងស្លៀកពាក់បែបនិងមែនទេ ហើយនៅមិនទាន់បានលាលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ទៀត " ស៊ុននូនិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុន

" មិនបាច់ទេ ចាំយើងអោយគេខលមកប្រាប់តាមក្រោយពេលនេះទៅវិញជាមួយគ្នាសិន ឡើងឡាន... " ស៊ុងហ៊ុន
" ហេ៎!~~~ លោកពូចឹងមានន័យថាលោកពូចាប់ជំរិតកូនប្រុសគេហើយណាចឹងគេអាចប្ដឹងប៉ូលីសចាប់ពូបាន "

" ចាំមើលមានប៉ូលីសណាហ៊ានចាប់យើងវាខុសច្បាប់ដែលមែនទេបើគ្រាន់តែប្ដីមកទទួលប្រពន្ធទៅផ្ទះវិញ " ស៊ុងហ៊ុនខិតចូលមកកាន់តែកៀកមនុស្សមាឌតូចនិងអោនខិតទៅជិតធ្វើអោយមនុស្សមាឌតូចរួញខ្លួនគេចពីនាយ

" មួយម៉ាត់ប្ដីមួយម៉ាត់ប្រពន្ធ...អេ៎ៗ...កុំអោនមកជិតខ្ញុំពេកលោកពូ...ពួក...ពួកយើងទៅវិញទៅ " ស៊ុននូរុញស៊ុងហ៊ុនចេញនិងរកពាក្យផ្សេងមកនិយាយប្ដូររឿងវិញយ៉ាងលឿន

ឡានរបស់ស៊ុងហ៊ុនបើកចេញពីផ្ទះត្រកូលគីមត្រឡប់ទៅភូមិគ្រឹះត្រកូលផាកវិញដោយមានកាយតូចរបស់ស៊ុននូអង្គុយសម្លឹងមើលទៅផ្លូវជាប់យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់និងលួចសម្លឹងមើលមុខសង្ហាររបស់កាយមាំដូចជាមានអ្វីចង់និយាយយ៉ាងចឹង

" មានអីក៏និយាយមក... " ស៊ុងហ៊ុននិយាយឡើងពេលដែលនាយដឹងថាមនុស្សមាឌតូចអង្គុយសម្លឹងមើលនាយយូរហើយ

" លោក...លោកពូស្រឡាញ់ខ្ញុំដែលទេ...? " សម្ដីដែលចេញពីមាត់តូចធ្វើអោយស៊ុងហ៊ុនបែមកមើលស៊ុននូហើយក៏បែទៅមើលផ្លូវវិញមុននិងតប

" យើងមិនបានស្រឡាញ់ឯងទេ... " សម្ដីរបស់នាយដោយមិនមានការស្ទាក់ស្ទើរបន្ដិចឡើយក្នុងការឆ្លើយ
" អរ៎...ចឹងលោកពូកុំលង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំថ្ងៃណាមួយអោយសោះណា... " ស៊ុននូនិយាយឡើងទាំងសើចបន្លំទាំងក្នុងទ្រូងមានអារម្មណ៍យ៉ាងមិចក៏មិនដឹងថាកើតអ្វីឡើយ
" គ្មានថ្ងៃកើតឡើងទេ... " ស៊ុននូងាកមុខចេញសម្លឹងមើលទៅដងផ្លូវដែលមានបំពាក់ទៅដោយបង្គោលភ្លើងវិញព្រោះក្នុងទ្រូងដូចមានអ្វីមួយកំពុងតែត្រូវបានគេជាន់ឈ្លីយ៉ាងចឹង

សភាពក្នុងឡានប្រែជាស្ងាត់ជ្រាបរហូតដល់ឡានបើកចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ស្កឹមស្កៃដោយមានអ្នកបម្រើរត់មកទទួលនាយស៊ុននូពេលដែលឡានឈប់ហើយក៏បើកទ្វារចូលទៅមុនស៊ុងហ៊ុនទាំងមិនមាត់ក...

" ចង់ទៅណាទៀតហើយ...? "សម្ដីរបស់ស៊ុងហ៊ុនបង្អាកដំណើរកាយតូចអោយបែមករកនាយវិញមុននិងហាស្ដីតបនិងសំណួររបស់នាយ

" គឺទៅគេងនិងហើយ លោកពូមានការអីជាមួយនិងខ្ញុំទៀតមែនទេ...? " ស៊ុននូសួរទាំងទឹកមុខស្មើទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុនដែលដើរចូលមកទាំងដោះអាវក្រៅរបស់នាយមកក្របកាយតូច

" ទៅចូលរួមតុអាហារជាមួយគ្នា... " ស៊ុងហ៊ុននិយាយទាំងដាក់ដៃបង្ហាញអោយស៊ុននូតោងដៃរបស់នាយទៅកាន់តុអាហារ
" ហេតុអីបានខ្ញុំត្រូវចូលរួមដែលលោកពូ...? " ដើរបន្ដើសួរនាំបន្ដើ

" ក្នុងនាមជាភរិយារបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រនិងជាចៅប្រសាររបស់ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះ " សម្ដីរបស់ស៊ុងហ៊ុននិយាយទាំងមុខមាំតបទៅកាន់មនុស្សមាឌតូចដែលងើយមើលនាយដើរទៅតុអាហារដែលមានលោកយាយនិងគ្រួសារអង្គម្ចាស់នៅទីនោះ

" ស៊ុងហ៊ុន លោកទើបមកពីណា..? " មនុស្សស្រីម្នាក់រត់ចូលមកតោងដៃររបស់នាយនិងសួរនាំនាយទាំងដែលមុននោះម្ចាស់យាយរបស់ស៊ុងហ៊ុនក៏បានប្រាប់

" នេះជាភរិយារបស់លោកមែនទេ...មើលការស្លៀកពាក់ចុះមិនសមជាមួយនិងឋាន:របស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រទេសកូរ៉េសោះ បើសិនលោកបានខ្ញុំលោកនិងមានកិត្តិយសជាងមានក្មេងសំរាមដូចគេជាភរិយារបស់លោកព្រោះខ្ញុំជាកូនអង្គម្ចាស់... " នាងនិយាយទាំងមើលមកកាន់មនុស្សមាឌតូចពីចុងសក់ដល់ចុងជើងទាំងពេបមាត់ពេបក.

" អ្នកនាង... " ស៊ុននូរកនិយាយទៅវិញហើយតែក៏ត្រូវបានស៊ុងហ៊ុនទាញដៃអោយគេស្ងាត់មាត់ធ្វើអោយមនុស្សមាឌតូចមានអារម្មណ៍ថានាយមិនបានស្រឡាញ់ខ្លួនមែនហើយទើបគេមិនអោយខ្លួននិយាយតបតទៅកាន់មនុស្សស្រីរបស់គេវិញ...

" អ្នកនាងមានសិទ្ធិអីមើលងាយភរិយារបស់ខ្ញុំ...? ភរិយារបស់ខ្ញុំគេមានចំណុចល្អរបស់គេ មិនថាអត្តចរិតឬក៏វង់ត្រកូលមិនខ្ពង់ខ្ពស់ដូចជាអ្នកនាង តែសម្រាប់ខ្ញុំស្រឡាញ់ភរិយារបស់ខ្ញុំ ចំណែកអ្នកនាងសូមរកអ្នកដែលសាកសមជាមួយឋាន:របស់អ្នកនាងទៅចុះ ខ្ញុំមិនសមនិងអ្នកនាងឡើយ ពួកយើងទៅបន្ទប់ទៅ " ស៊ុងហ៊ុននិយាយចប់ក៏ចាប់អូសដៃស៊ុននូដើរត្រឡប់ចូលទៅខាងក្នុងភូមិគ្រឹះដោយមានកែវភ្នែកមួយគូរសម្លឹងមើលដៃខ្លួនដែលមានដៃមាំសុទ្ធតែសសៃចាប់កាន់ឡើងណែនហាក់ប្រាប់ថាគេនិងនៅក្បែរខ្លួនមិនអោយនរណាមកធ្វើបាបខ្លួន

" គាត់ការពារខ្ញុំ..? ខ្ញុំស្ដាប់ច្រឡំមែនទេដែលគាត់និយាយថាគាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ គាត់ប្រៀបដូចជារាជបុត្រជិះសេះសរមកជួយខ្ញុំចឹង ចុះក្រែងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំថាមិនបានស្រឡាញ់នោះអី...? " មនុស្សមាឌតូចបោះជំហានតាមស៊ុងហ៊ុនដោយគិតនៅក្នុងចិត្តតែឯងមិនយល់ពីអ្វីដែលខ្លួនបានស្ដាប់លឺមុននេះសោះ

To be continue...

13.12.2024

Author : SUNGSUN20