ចូលមកដល់ខាងក្នុងឯណេះវិញ ទីនេះគឺរៀបចំជាតុកៅអីពិសេសសម្រាប់អ្នកធំមានមុខមានមាត់ទាំងអស់ ជាភ្ញៀវធំ ចំណែកក្រុមបុគ្គលិកនៅតង់ខាងក្រៅ តែអាចញាំអាហារនិងសប្បាយដោយមិនលូកឡំគ្នា ។
"មិញនេះ បងថាប្តឹងនាង?"
"អឹម!! ប៉ុន្តែបងអោយគេស៊ើបប្រវត្តិនាងសិនថាគួរប្តឹងអោយខ្លាច ឬអោយរៀងចាល"
"មិនបាច់ខ្លាំងពេកទេ ជុងហ្គុក យើងគ្រាន់តែបំភ្លេចនាងចោល ថាមិនត្រូវនាងអាចនិងលាឈប់ផងក៏ថាបាន"
"ក៏បាន អោយតែអូនសប្បាយចិត្ត"
"ស្រលាញ់ណាស់" ថេហ្យុង ច្បិចថ្ពាល់នាយជាប្តីរបស់របៀបខ្នាញ់ ពិសេសអាពាក្យថាស្រលាញ់គេមិនងាយនិយាយនោះទេ ជុងហ្គុក វិញញញឹមខ្ចឹប ។
"អ៊ាក!" សុខៗ មីនយូ មកពីក្រោយធ្វើជាជ្រេញពួកគេទៅវិញ ។
"បងប្រុស? មកពីកាល?" ថេហ្យុង
"មកមួយសន្ទុះហើយ ប៉ាម៉ាក់ មីននី និង មីនជី ក៏មកដែរ" មីនយូ
"ពិតមែនហេស? ខ្ញុំអាចទៅរកពួកគាត់ឥឡូវនេះ"
"គាត់នៅជាមួយប៉ាម៉ាក់ក្មេកឯងហ្នឹង"
"បងទៅជាមួយផង" ជុងហ្គុក
"ចុះយើង?" មីនយូ
"ស្រេចតែឯងទៅ" ជុងហ្គុក និយាយហើយដើរបណ្តើរគ្នាជាមួយប្រពន្ធសែនស្អាតទៅរកចាស់ៗ ថេហ្យុង មកនៅទីនេះមិនទាន់បានឡើងទៅសេអ៊ូលម្តងណាទើប មិនបានទៅលេងពួកគាត់ ។
"លោកពូ អ្នកមីង" ថេហ្យុង
"ថេហ្យុងហា៎...មករស់នៅទីនេះយ៉ាងម៉េចដែរ? មើលទៅសាច់ឈាមស្រស់ថ្លាក៏ដឹងថាសុខសប្បាយដែរត្រូវទេ?" លោកគីម
"បាទ លោកពូ!! ខ្ញុំសុខសប្បាយណាស់ ចុះលោកពូ អ្នកមីងវិញ?"
"ពួកយើងក៏ដូចគ្នាដែរ ពួកឯងអង្គុយសិនមក ជុងហ្គុក ក៏អញ្ចឹងដែរ អង្គុយមក" អ្នកស្រីគីម
"បាទ! ខ្ញុំមិនបាននៅអង្គុយយូរទេ សុំពេលនាំ ថេហ៍ ទៅណែនាំអោយគេឯងបានស្គាល់សិន" ជុងហ្គុក
"អញ្ចឹងហេស...ទៅៗចុះ ហេះៗ" លោកគីម
"ប៉ាមើលទៅសប្បាយចិត្ត ប្លែកៗ" មីនយូ បន្លឺឡើង ពេល ថេហ្យុង និង ជុងហ្គុក នាំគ្នាទៅអស់ ។
"អង្គុយទីនេះហើយ បន្តិចទៀតកម្មវិធីគេចាប់ផ្តើម ហើយឯងត្រូវទៅជាមួយប៉ាម៉ាក់" លោកគីម
"មានអីហេសប៉ា? ខ្ញុំនៅមិនទាន់សួរលោកប៉ា គ្រួសារ យើងស្នឹទស្នាលនិងគ្រួសារ លី កម្រិតណាស់បានជាត្រូវមកទាំងអស់ដែរ?"
"ស្នឹទគ្នាកាន់តែខ្លាំងបន្ទាប់ពីយប់នេះទៅ"
"ប៉ានិយាយអីប្លែកៗ ចុះពីរនាក់បងប្អូននោះទៅណាហើយ?"
"ទៅរកអីញាំបាត់ហើយ"
"ប៉ាម៉ាក់យប់នេះសម្រាកឯណា? សណ្ឋាគារណា? ព្រោះស្អែកថ្ងៃសម្រាកខ្ញុំទៅរកតែម្តង"
"ប៉ាគេងផ្ទះ លោកចន នេះឯងពួកគេបានទទួលពួកយើងបានយ៉ាងល្អ"
"អរគុណលោកប៉ា អ្នកម៉ាក់" មីនយូ អោនគំនាបអរគុណ ប៉ាម៉ាក់របស់ ជុងហ្គុក ដែលនាយហៅថាប៉ាម៉ាក់ដូចគ្នា ។
"មិនអីនោះទេ មីនយូ ហា៎ ស្អែកល្ងាចមកញាំបាយផ្ទះម៉ាក់ផង ញាំអីជុំគ្នា" អ្នកស្រីចន
"អូ៎...បាទអ្នកម៉ាក់ ហេះៗ" មីនយូ សម្រេចចិត្តអង្គុយ ជាមួយប៉ាម៉ាក់របស់នាយ បានបន្តិចបុគ្គលិកត្រូវបានអនុញាតិអោយមកឈរកន្លែងឆាកដើម្បីផ្តល់ជាការណែនាំខ្លួនប្រធានស្រីអោយគ្រប់គ្នាបានស្គាល់ជាផ្លូវការ ។
"អ្នកនាងលី ដល់ពេលហើយចាស៎" លេខា មកអញ្ជើញនាង ខណៈដែលនាងកំពុងនិយាយគ្នាជាមួយ ថេហ្យុង ទើបនិងបានប៉ុន្មានម៉ាត់ ។
"មីនយូហា៎ ម៉ោះ" លោកគីម
"ខ្ញុំស្គាល់នាងហើយ មិនបាច់ទៅក៏បាន" មីនយូ
"ត្រូវតែទៅកូន មានការសំខាន់ត្រូវប្រកាសផង ឆាប់ឡើង" អ្នកស្រីគីម អូសដៃ មីនយូ ទៅជាមួយពួកគេឡើងទៅលើឆាកកំពស់ត្រឹមចង្កេះនោះរួមជាមួយគ្រួសារ លី ដែលជាម្ចាស់កម្មវិធីផ្ទាល់តែម្តង ។
មីនយូ ចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួល ហេតុអីមានតែពីរគ្រួសារនៅលើឆាក? នាយដូចជាមិនមែនជាភាគហ៊ុនអីនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនដែលគួរតែមានឋានៈឡើងមកឈរទីនេះនោះដែរ ។
បន្ទាប់ពីលោកលី បានធ្វើសេចក្តីថ្លែងបើកកម្មវិធីហើយក៏ប្រកាសកូនស្រីជាផ្លូវការ ។
"លី ស៊ូយ៉ុន ជាកូនស្រីពៅរបស់ខ្ញុំដែលនិងត្រូវមកកាន់ដំណែងប្រធានក្រុមហ៊ុនសាខា ប៊ូសានរបស់ យើងជាមួយនិង អគ្គនាយកលី សូមអបអរសាទរ" ក្រោយលោកលី និយាយចប់បុគ្គលិកបានទះដៃអបអរដល់នាងយ៉ាងកក្រឹក ។
"សូមអរគុណ សម្រាប់ការស្វាគមន៍យ៉ាងកក់ក្តៅ នាងខ្ញុំសូមសន្យាថាខិតខំធ្វើការអោយអស់ពីសមត្ថភាពមិនអោយគ្រប់គ្នាខកបំណងឡើយ"
"បន្ថែមពីនោះផងដែរ គ្រួសារលី មានកិត្តិយសប្រកាសជាផ្លូវការនៅវត្តមានគូរដណ្តឹងរបស់ កូនស្រីពៅ លី ស៊ូយ៉ុន ផងដែរ" លោកលី
"លោកប៉ា??" ស៊ូយ៉ុន ស្លន់ភ្លាមៗ តើប៉ារបស់នាងកំពុងតែធ្វើអីដោយមិនប្រាប់នាងជាមុន?
"សូមអញ្ជើញឡើងមកខាងមុខ លោក គីម មីនយូ"
"ហាស? ខ្ញុំហ្នឹង??" មីនយូ ភ្ញាក់ផ្អើលភ្លាមៗ ភ្នែករ៉េ ចុះឡើងក្រឡាប់ចាក់ សុខៗនាយមកក្លាយជាគូរដណ្តឹងរបស់ប្រធានស្រីដែលនាយមិនចូលចិត្តបានដោយរបៀបណា?
"ឆាប់ឡើងទៅមុខទៅកូន" អ្នកស្រីគីម
"ម៉ាក់? ខ្ញុំមិនបានដឹងរឿងនេះ?" មីនយូ
"ឡើងទៅ កុំអោយប៉ាម៉ាក់ខ្មាស់គេ" អ្នកស្រីគីម ថាហើយ មីនយូ ក៏ឡើងមកឈរទន្ទឹមនិង ស៊ូយ៉ុន ចំណែកអ្នកឈរខាងមុខឆាកម្នាក់នោះបង្ហាញអាការៈមិនពេញចិត្តភ្លាមៗ ហើយក៏ត្រូវតែដើរចេញពីការឈឺចាប់មួយនេះ ប៉ុន្តែ...
"ឈប់សិន!!! កុំទាន់ទៅណា" មីនយូ បានហៅបង្អាក់ សំណើរគេក៏ឈប់ តែគេបានយំទៅហើយ សុខៗ មនុស្សដែលគេស្រលាញ់មកប៉ុន្មានឆ្នាំបែរជាប្រកាសភ្ជាប់ពាក្យទៅវិញ ។
"សុំទោសផង...លោកនាយកលី! រឿងភ្ជាប់ពាក្យខ្ញុំមិនបានដឹងនោះទេ ណាមួយខ្ញុំមានមនុស្សដែលខ្ញុំ ស្រលាញ់រួចហើយ" មីនយូ
"ពិតមែនហើយលោកប៉ា រឿងនោះលោកប៉ាគួរតែសួរពួកយើងជាមុន ខ្ញុំក៏មិនបានស្រលាញ់គេដែរ" ស៊ូយ៉ុន
"ពួកឯងចង់បំបាក់មុខគ្រួសារយើងមែនទេ?" លោកលី
"សុំទោសផង លោកនាយលី លោកប៉ាអ្នកម៉ាក់ សុំទោសទាំងអស់គ្នា" មីនយូ បញ្ចប់ប្រយោគនាយលោតចុះពីលើឆាកដើរសម្តៅទៅរក សុឺងខ្វាន់ ហើយអូសដៃគេចេញពីកម្មវិធីយ៉ាងលឿន គ្រប់គ្នាឡើងស្រឡាំងគាំងតែម្តង ។
"អូ៎?? បងប្រុស មីនយូ និង សុឺងខ្វាន់? វាយ៉ាងម៉េចវិញ? គាត់មានប្រាប់បងឬអត់?" ថេហ្យុង ក៏ភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងដូចគ្នា ។
"បងក៏មិនបានដឹងដែរ គេមិនដែលរំលឹកថាមានមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់នោះឡើយ" ជុងហ្គុក
"គាត់ពូកែលាក់យ៉ាងហ្នឹង? ប៉ុន្តែ...រញ៉េរញ៉ៃអស់ហើយ ជុងហ្គុក ពួកយើងត្រលប់ទៅវិញទៅ"
"អឹម តោះ ចាំទូរស័ព្ទប្រាប់ប៉ាម៉ាក់តាមក្រោយក៏បាន" ទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធនាំគ្នាមកវិញមិនគេចំណែកក្នុងកម្មវិធីស្រាប់តែប្រែជារញ៉េរញ៉ៃអស់តែម្តង ។
មីនយូ និង សុឺងខ្វាន់ បានទាក់ទងគ្នាប្រម៉ាណជា បីឆ្នាំហើយ រាប់ពីពេលដែល សុឺងខ្វាន់ ឡើងទៅរៀននៅសេអ៊ូល ហើយជួបជាមួយនាយ ពួកគេលួចទាក់ទងគ្នាមិនបង្ហាញអោយអ្នកណាដឹងសូម្បីតែមិត្តស្នឹទស្នាលក៏មិនដឹង សុឺងខ្វាន់ មានការភ័យខ្លាចច្រើន នាយព្រមតាមសំណើរព្រោះមិនចង់ដាក់សម្ភាធអោយគេ ណាមួយពួកគេនៅដេហ្គូ ជាអ្នកភូមិស្រុកជាមួយគ្នា ស្គាល់គ្នាមកជាយូរហើយ វាមិនចម្លែកនោះទេដែល មីនយូ ជ្រើសមកប៊ូសានរកការងារទីនេះ ព្រោះនាយមកតាម សុឺងខ្វាន់ នេះឯង ។
ក្រោយពីនាំគ្នារត់ចេញពីកម្មវិធីពេលនេះមកអង្គុយនៅមាត់សមុទ្រ សុឺងខ្វាន់ គិតតែតំ តើអោយនាយនិយាយអ្វី?
"បានហើយ ឈប់យំទៅ"
"បើពិតជាត្រូវរៀបការមែននោះ? ហុឹកៗ"
"មិនការទេ បើការស្មានតែចេញមក?"
"ប៉ុន្តែសុខៗស្រាប់តែ..."
"រឿងនោះបងអត់ដឹងទេ ពិតមែន!"
"អត់ទេ ពួកយើងនាំគ្នាចេញមកបែបនេះ ប៉ាម៉ាក់បងគិតយ៉ាងម៉េចទៅ?"
"បងនិងនិយាយជាមួយគាត់ ប៉ាច្បាស់ជាមិនថាអីទេ ព្រោះគាត់ជាអ្នកធ្វើអោយ ជុងហ្គុក ទៅដណ្តឹង ថេហ្យុង រៀបការ"
"ប៉ុន្តែយ៉ាងណា ហា៎....ពួកគេដឹងអស់ហើយ" សុឺងខ្វាន់ យំថែមគេមានការបារម្ភជាខ្លាំង ខ្លាចនាយត្រូវ បញ្ឈប់ការងារដោយសារតែបំបាក់មុខគ្រួសារ លី ។
"មុនក្រោយគង់តែដឹង ចង់លាក់មួយជីវិតយ៉ាងម៉េច? ដឹងល្អហើយ ពួកយើងអាចចេញមុខចេញមាត់ដូចគុរ ស្នេហ៍ដ៏ទៃ មិនល្អទេឬ?"
"មិនដឹងទេ ខ្ញុំគិតអីមិនចេញទេ"
"អើយណា វាមិនអីទេ" មីនយូ ទាយតូចជាខ្លួនមកអោបអង្អែលខ្នងតិចៗចុងឡើងៗជាការលួងលោម ក្នុងនាមជាជំហរអោយគេ នាយនិងទទួលរ៉ាប់រងរឿងគ្រប់យ៉ាងនៅថ្ងៃស្អែកនេះ ។
ថ្ងៃបន្ទាប់ មានពត៌មានបានចុះផ្សាយ ប៉ុន្តែមិនជាធំដុំអ្វីណាស់ណានោះទេ ការញាំអាហារជួបជុំក៏ត្រូវរំសាយចោលដោយសារគ្រួសារ គីម ត្រូវទៅសុំទោស គ្រួសារ លី ដែលកូនប្រុសរបស់គាត់បានរត់ចោលកម្មវិធីកាលពីយប់មិញ ។
លោកលី ខឹងជាខ្លាំង ថែមគម្រាមដេញ មីនយូ ចេញពីក្រុមហ៊ុន ប៉ុន្តែ ស៊ូយ៉ុន បានជួយនិយាយនាង សប្បាយចិត្តដែលនាយបដិសេដព្រោះនាងមិនចូលចិត្ត មីនយូ ប៉ុន្តែបើនិយាយពីការងារ មីនយូ ជាអ្នកពូកែម្នាក់បើសូម្បីតែលោកលី ផ្ទាល់ក៏ចង់បាននាយជាកូនប្រសារដោយសារហេតុផលហ្នឹង ។
ជាចុងក្រោយ មីនយូ បានសុំទោសរួចហើយ ស៊ូយ៉ុន បានអោយនាយនៅតែធ្វើការដដែលជាមួយ សុឺងខ្វាន់ ដូចគ្នាពួកគេនិងមិនត្រូវបានបណ្ដេញចេញនោះទេ ។
ប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាន់ឈានដល់ថ្ងៃកំណើតរបស់ ជុងហ្គុក ទៅហើយ បែរជាចំថ្ងៃធ្វើការពិតជាគួរអោយរំខានណាស់ ថេហ្យុង មកធ្វើការពេលព្រឹក ហើយថ្ងៃត្រង់ជុំគ្នាញាំអាហារជាមួយប៉ាម៉ាក់របស់ ជុងហ្គុក បន្ទាប់មកក៏ត្រលប់ទៅធ្វើការវិញ ។
"ជុងហ្គុកហា៎ ថ្ងៃនេះបងអាចទៅជាមួយមិត្តរបស់បងបាន ពួកយើងបានឆ្លងខួបកំណើតបងរូចហើយ ខ្ញុំសុំទោសដោយសារថ្ងៃនេះថែម៉ោងផង"
"ចុះអូនចេញពីធ្វើការម៉ោងប៉ុន្មាន?"
"ប្រហែលជាម៉ោង 10ឯណោះ បងទៅជប់លៀងជាមួយមិត្តបងដូចរាល់ឆ្នាំចុះ អូ៎...កាដូរបង ខ្ញុំទុកនៅផ្ទះ មកវិញចាំបើកមើល"
"អឹម!! បងដឹងហើយ" បញ្ចប់ការសន្ទនាគ្នាតាមទូរស័ព្ទ ជុងហ្គុក ស្រាប់តែត្រូវខកខានជាមួយប្រពន្ធ នាយអន់ចិត្តបន្តិចដែរ បើដឹងអញ្ចឹងមិនអោយធ្វើការទេ មកថែមម៉ោងអីថ្ងៃហ្នឹង?
ថេហ្យុង ចេញពីធ្វើការម៉ោង 5ល្ងាចដូចតែរាល់ដងហ្នឹង គេបានមកហាងនិងចូលទៅខាងក្រោយអោយគេរៀបចំគ្រឿងសម្រាប់ធ្វើនំ និងទាក់ទងទៅខាងអគារដែលគេរស់នៅអោយនៅចាំមើលផ្លូវ ជុងហ្គុក ចេញទៅពេលណាអោយឡើងទៅរៀបចំបន្ទប់ភ្លាមដែរ ។
នំនេះធំល្មម គេមិនបានធ្វើតែម្នាក់ឯងទេ មានជំនួយការចាំជួយបៃក្រីមអោយមានអ្នកយករបស់ អោយផងគ្រាន់តែគេជាអ្នកដេគ័រតាមរបៀបដែលគេចង់បាន ម៉ាក់ក្មេករបស់គេនៅឈរមើលជាប់ ។
ទម្រាំរួចរាល់យប់ងងឹតទៅហើយ ថេហ្យុង ជាមួយនំមកដល់ផ្ទះ ជុងហ្គុក មិននៅទេ ក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវបានរៀបចំតុតូចមួយសម្រាប់ដាក់នំ មានផ្លាខ្លះលាយនិងប៉េងប៉ោងខ្លះលើជញ្ជាំង បន្ថែមជាមួយទានតូចៗ សមនិងចិត្តចង់បានតែម្តង ។
ដាក់នំទុកនៅលើតុ គេចូលទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លូន ហើយផ្ញើរសារទៅប្រាប់ ជុងហ្គុក ថាគេមកផ្ទះហើយ ការងារហើយមុនកំណត់ ប៉ុន្តែវាក៏នៅម៉ោង 9 យប់ ទម្រាំ ជុងហ្គុក មកដល់វិញម៉ោង 10ល្មមវាសឹងតែ ហួសម៉ោងឆ្លងខួបកំណើតនាយទៅហើយ ។
មកដល់ភ្លើងបន្ទប់បិទងងឹត បើ ថេហ្យុង នៅគួរតែបើកភ្លើង នាយរៀបនិងបើកភ្លើងតែពន្លឺចាំងលើកញ្ចក់អោយនាយប្តូរចិត្ត ស្នាមញញឹមលេចឡើងពេលកំពុងដើតសម្តៅទៅទីនោះ ។
"ថេហ៍..." ជុងហ្គុក ហៅបែបរំភើបពេលដែលមកដល់ ថេហ្យុង នៅឈរទីនេះរង់ចាំនាយជាស្រេចហើយញញឹមមកកាន់ ។
"រីករាយថ្ងៃកំណើត លោកប្តីរបស់អូន"
"អូនសម្លាញ់..." ជុងហ្គុក ចូលមកអោបយ៉ាងណែនហើយថើបថ្ពាល់របស់គេខ្សឺតៗ ។
"ជូនពរបង អោយស្រលាញ់អូនអោយកាន់តែខ្លាំង"
"អូន...?"
"ឆាប់ភ្លុំទានទៅ" ថេហ្យុង លើនំមកជិតនាយ ជុងហ្គុក បិទភ្នែកបន់ស្រន់មុននិងភ្លុំទាន ថេហ្យុង ដាក់នំចុះ នាយទាញគេមកអោបថើបជាថ្មី ។
"អរគុណ អូនសម្លាញ់..."
"អូនបើកភ្លើងសិន" ថេហ្យុង បែរមកបើកភ្លើងអោយនាយបានឃើញនំអោយច្បាស់ នំនេះរាង 4ជ្រុងធំល្មមដែរ ។
"នំនេះអូនអ្នកធ្វើ"
"ពិសេសពេកហើយសម្រាប់បង បងសប្បាយចិត្តពេកមិនដឹងគួរនិយាយថាម៉េចទេ"
"សាកញាំទេ?"
"បងទៅយកស្លាបព្រាសិន"
"នេះ អូនត្រៀមអោយហើយៗ"
"អា៎...ហាសហា៎ បងញាំហើយ! ឆ្ញាញ់ណាស់"
"កុហកទេដឹង?"
"និយាយពិតមែន អេ...ជាប់ខ្សែរអីលើនំ?"
"យកចេញទៅ" ថេហ្យុង ប្រាប់អោយនាយយកចេញ ជុងហ្គុក ទាញខ្សែរនោះពទ្ធ័ទៅចំហៀងក៏មានរបស់ នៅក្នុងនំអោយនាយទាញវាចេញមក ។
"ស្អីគេហ្នឹង អូនដាក់អី?"
"ទាញចេញមកមើល" ថេហ្យុង បញ្ជាក់ម្តងទៀត ជុងហ្គុក បានទាញចេញមកជាក្រដាក់សាមីខ្ចប់ថង់ ពីឋខាងក្រៅ នាយក៏បើកមើល វាជាសំបុត្រពេទ្យ ។
"ថេហ៍??"
"កាដូររបស់បង រីករាយថ្ងៃកំណើត កុំធ្វើមុខអញ្ចឹង"
"អូនសម្លាញ់? ពិតមែន? អូនមានទម្ងន់? ពិតមែនទេ? កុំបោកបងអោយសោះ ថេហ៍...បងញ័រដៃអស់ហើយ"
"ប្រាប់ថាជាកាដូរជូនបង អូនកុហកធ្វើអី? ទូរស័ព្ទសួរម៉ាក់បងក៏បាន"
"គីម ថេហ្យុង សំណព្វចិត្តបង" ជុងហ្គុក ស្ទុះលើគេបីបង្វើលពេញផ្ទះ នាយរំភើបខ្លាំងពេក ។
"បានហើយ ជុងហ្គុក អូនវិលមុខណាស់"
"ថេហ៍...អូនអាចធ្វើបាន ពួកយើងមានកូនហើយ អរគុណអូនសម្រាប់កាដូរមួយនេះ អរគុណៗៗ" ជុងហ្គក ថើបលើផ្ទៃមុខ ថេហ្យុង សព្វសាច់ នាយមិនដឹងថាគួររៀបចំខ្លូនបែបណាអោយសមទេ ។
"បានហើយៗ"
"បងចង់យំហើយ"
"ហុឺ...កុំយំៗ អូនគ្រាន់តែមានកូន បងយំរឿងអី?"
"បងរំភើបពេក ព្រោះមិនរំពឹងថាមាន"
"តែឥឡូវមានហើយ"
"ពីពេលណា? នាំគ្នាលាក់បង? អ្នកណាដឹងខ្លះ?"
"គេដឹងអស់ហើយ បងក្រោយគេ គឺពេលដែលបងទៅសេអ៊ូល អូនមិនស្រួលខ្លាំងម៉ាក់ជូនទៅពេទ្យ ពិនិត្យមកថាមានផ្ទៃពោះបីសប្ដាហ៍ មកដល់ឥឡូវ 4សប្តាហ៍ ហើយ ដំបូងអូននិងម៉ាក់ក៏មិនចង់ជឿដូចគ្នា"
"អា៎...អញ្ចឹងបានជាថ្ងៃមិញម៉ាក់និងប៉ាជូនអំណោយអោយអូន មាសដល់ទៅ 2ដុំ គឺបែបនេះ? បងមិនចាប់អារម្មណ៍សោះ កូនប៉ាៗ" ជុងហ្គុក ដាក់ដៃលឺពោះរបស់គេ ថេហ្យុង ស្រាប់តែអៀនខ្លាំងណាស់ មើលទៅនាយរំភើបជាងការរំពឹងទុករបស់គេទៀត ។
"ព្រះអើយ យប់នេះបងមិនអាចគេងលក់ទេ" ជុងហ្គុក តាមអោបប្រោម ថេហ្យុង ជាប់មិនចង់លែង នៅអោបថើបៗមិនព្រមឈប់សោះ ។
To be continue...
You are reading the story above: TeenFic.Net