ការញាំបាយជុំគ្រួសារខាងប្តីជាលើកដំបូង អ្នកផ្ទះនេះធ្វើអោយគេមានអារម្មណ៍ថាជាគ្រួសារ មិនមែនភ្ញៀវ គេទទួលបានភាពរីករាយច្រើនណាស់ពេលមកដល់ទីនេះ ។
"ទីនោះយ៉ាងម៉េចដែរកូន?" អ្នកស្រីចន គាត់ជាអ្នកសួរនាំ ថេហ្យុង ព្រោះលោកចន បានជួបនិងសួរនាំគេរួចហើយ ។
"គឺល្អណាស់ម៉ាក់ក្មេក"
"អញ្ចឹងទើបមិនចង់មកនៅទីនេះ?"
"មិនមែនអញ្ចឹងទេម៉ាក់ក្មេក ចង់បានន័យថាល្អ អាចនៅបាន គឺគ្រាន់តែរវល់ធ្វើការមួយរយៈ"
"អូ៎!! ម៉ាក់មិនគិតថាអោយកូនប្រសារធ្វើការនោះទេ តែបើធ្វើក៏ល្អដែរ តែគួរតែធ្វើនៅជិតគ្នា"
"ការងារតែមួយខែទេ សម្រាប់ការចេញគម្រោងថ្មីជាមួយបងប្រុស មីនយូ គឺខ្ញុំជាជំនួយការបណ្តោះអាសន្នតែប៉ុណ្ណោះ"
"បែបនោះល្អហើយ!! អូ...អុីអាន់ ហា៎!! ផ្ទះរបស់កូនឯងរួចឬនៅ?" អ្នកស្រីចន ងាកមកសួរ ជុងហ្គុក វិញម្តង សួររឿងផ្ទះដែលនាយទិញសម្រាប់រស់នៅក្រោយរៀបការហើយនោះ ។
"រួចហើយ ខ្ញុំបានជញ្ជូនឥវ៉ាន់ទៅអស់ច្រើនហើយ គ្រឿងសង្ហារឹមដេគ័ររួចអស់ហើយ នៅតែរើទៅតែប៉ុណ្ណោះ"
"ចុះមាននាំ ថេហ្យុង ទៅមើលឬនៅ?" លោកចន
"នៅទេប៉ា!! មកដល់ល្ងាចហើយ ខ្ញុំគិតថាស្អែកសឹមនាំទៅមើល"
និយាយដល់រឿងផ្ទះ ថេហ្យុង ស្ងាត់មាត់ព្រោះមិនដឹងនាយទិញពីពេលណាមិនប្រាប់គេ តើគួរអោយខឹងទេ?
មកដល់បន្ទប់គេងវិញក៏ធ្វើការបន្តិច ថេហ្យុង ឡើងមកតាមក្រោយព្រោះនៅនិយាយលេងជាមួយម៉ាក់ក្មេក និយាយពីលោកយាយអីផងគិតថាស្អែកនេះនិងចូលទៅលេងគាត់មុនឡើងទៅសេអ៊ូលវិញ ។
"អុីអាន់ហា៎..." សម្លេងមកមុន ថេហ្យុង មកតាមក្រោយគេដើរមកជិតតុធ្វើការរបស់នាយ ។
"បាទ..." សម្លេងឆ្លើយតបគ្រាន់តែឆ្លើយតែនាយកំពុងរវល់មើលការងាររបស់នាយ ។
"ហេតុអីក៏ អុីអាន់?" ថេហ្យុង ឈរមើលនាយ ជុងហ្គុក ងើបមុខទាញនាយតូចមកអង្គុយលើភ្លៅរបស់នាយ ។
"ហេតុអី!? ព្រោះជា អុីអាន់ ហ្នឹងហើយ! អុីអាន់ គឺលោកយាយ ចំណែក ជុងហ្គុក គឺលោកតា"
"អូ៎...អញ្ចឹងខ្ញុំក៏បែបនោះដែរ"
"បែបណា?"
"ខ្ញុំគឺ វី ចំណែកខ្ញុំម្នាក់ទៀតទេ គឺ ថេហ្យុង"
"បងមិនដែលដឹងសោះថាអូនឈ្មោះ វី? ដូចច្នេះបងអាចហៅអូនថា វី? បានទេ?"
"អញ្ចឹង...ខ្ញុំហៅបងថា អុីអាន់?"
"ហៅថាប្តីមក"
"មិនចង់!!"
"ហេតុអី?"
"គ្មានហេតុអីទេ!! អូ៎...មែនហើយ បងទិញផ្ទះពីពេលណា? មិនលឺប្រាប់ខ្ញុំទេ?"
"បងប្រាប់តែរហូតសោះ សួរថាចង់បានអាងទឹកធំទេ សួរថាខន់ដូរឬ apartment ផ្ទះធម្មតាតែអូនមិនដែលឆ្លើយបង ដូច្នេះបងបានសម្រេចថាទិញជា Apartment តែម្តងទៅ ទីនេះរាងកៀនបន្តិចតែបើ កន្លែងបងទិញនៅកណ្តាលក្រុងតែម្តង ងាយស្រួល អ៊ូអរទៀតផង"
"កណ្តាលក្រុងច្បាស់ជាថ្លៃណាស់"
"តែក៏មិនមែននៅបណ្តោះអាសន្នដែរ ទីនោះគឺផ្ទះពួកយើង បងទិញតាំងពីរៀបការហើយក៏ចាប់ផ្តើមរៀបចំ អោយរួចរាល់ ពេលអូនចប់ការងារមកនៅតែម្តង"
"ចុះ...បើខ្ញុំមិនមកនៅទីនេះ? លក់វិញអត់?"
"អត់ទេ!! បងពេញទីនោះ មិននៅក៏ទុកចោលទៅ"
"មែនហើយ បងជាអ្នកមាន!! បើខ្ញុំមិនមកក៏មិនកើតដែរ..."
"និយាយតាមត្រង់មកថាអូនមកទីនេះធ្វើអី?"
"ខ្ញុំទៅគេងហើយ លោកធ្វើការចុះ" ថេហ្យុង ងើបចេញពីនាយមករកគ្រែគេង យប់នេះបានគេងគ្រែពូក ប្រណិតហើយមិនដឹងស្រួលខ្លួនយ៉ាងណាទេ?
គិតសុខៗក៏ត្រូវ ជុងហ្គុក មកអោបពីក្រោយរុញទៅលើគ្រែទាំងពីរនាក់ ។
"អ្ហាយ៎...ជុងហ្គុក!!"
"ប្រាប់បងមកថាមកធ្វើអី? មិនមែនសុខៗអូនរត់ចោលការងារមកទីនេះ"
"ប្រាប់ហើយតើ ងើបចេញទៅ"
"មិនមែនតែប៉ុណ្ណឹងទេ ឆាប់ប្រាប់មក"
"ឥឡូវខ្ញុំសួរបង តើបងនៅមួយខែពិតទេ?"
"ស្អែកបងទៅវិញ តែទៅមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ បងទៅនិយាយកុងត្រាថ្មីនៅសេអ៊ូល ហើយក៏មកវិញទើបបងទុកលុយអោយអូនចាយ បង់ថ្លៃផ្ទះទៀត"
"អូ៎!!"
"ប្រាប់បងវិញមក"
"មិនមានទេ"
"មាន!! បងដឹងថាមាន បើមិននិយាយបងនឹង..." ជុងហ្គុក មុខច្រឡឹមដៃចាប់ចង្កេះទម្លាក់ទៅអង្អែលត្តកៀកនិងគូទរបស់គេ ។
"អា៎...ប្រាប់ក៏បាន!! តើបងធ្វើការជាមួយសង្សារចាស់របស់បងមែនទេ?"
"ប្រចណ្ឌ?"
"ឆ្លើយមក ថាមែនឬអត់?"
"មែនហើយ បងធ្វើការជាមួយនាង តែមិនមែនជួបមុខរាល់ថ្ងៃឯណា? គ្រាន់តែមកចុះកុងត្រាឬជួលឡានតែប៉ុណ្ណឹងក៏ចប់"
"ចុះឃើញទៅញាំបាយជាមួយគ្នាទៀត?"
"ទៅចុះកុងត្រា មិនមែនទៅតែពីរនាក់ទេ មានជំនួយការបងម្នាក់និងប៉ារបស់នាងដែរតើ"
"បើឃើញតែពីរ..."
"ទើបមកទីនេះ? បងមិនចង់ជឿទេ ថាអូនមកក៏ព្រោះតែប្រចណ្ឌបង? បងប្រាប់ហើយ បើមិនមកនៅជាមួយបងគឺវាបែបហ្នឹង អូនអត់នៅជិតបងអត់ មានអ្នកកាងបងទេ"
"បើគេស្រលាញ់យើងមែន គេប្រាប់អ្នកផ្សេងថាគេមានយើងហើយ ចាំបាច់កាង?"
"ប្រាប់ហើយតែគេមិនជឿ...ព្រោះគេមិនដែលឃើញមុខប្រពន្ធបងទេ"
"ទៅ...ចាំខ្ញុំមកនៅជាមួយ"
"អូនខ្លាចបងឈប់ស្រលាញ់អូន?"
"ត្រូវហើយ! បើប្តីឈប់ស្រលាញ់ប្រពន្ធគិតយ៉ាងម៉េច?"
"ចុះអូន មិនស្រលាញ់បងទេ គិតយ៉ាងម៉េច?"
"អ្នកណាថា?"
"អូនថា ..."
"ថាយូរហើយ!!"
"ចុះឥឡូវ?"
"ឥឡូវ...ផ្សេង!!"
"ពិតមែន?" ជុងហ្គុក សើចឡើងរបៀបអៀនៗ វាដូចជាពាក្យសារភាពដែលមិនប្រើពាក្យស្រលាញ់ ស្តាប់ទៅមានអារម្មណ៍ថាអៀនណាស់ ពិតទេដែលនាយប្តូរចិត្តគេបាន? ការខំប្រឹងរបស់នាយទទួលបានផលមែនទេ?
"អឹម!!!" ថេហ្យុង ងក់ក្បាល ថ្ពាល់និងត្រចៀកគេក្រហមបញ្ជាក់ថាអៀន បេះដូងរបស់គេលោតញាប់ សឹងតែគាំងទៅហើយ ។
"អេ...បង?" ថេហ្យុង ភ្ញាក់ដែលសុខៗ ជុងហ្គុក ងើបចេញពីគេភ្លាមៗបែបនេះ ។
"បងបិទភ្លើង" ជុងហ្គុក និយាយហើយបិតភ្លើងបន្ទប់ ដែលទុកតែអំពូលរាត្រីភ្លឺស្រាលៗ នាយឈរមើលមកគេហើយកំពុងតែដោះអាវរបស់នាយក្រវែងទៅម្ខាង ។
"ជុងហ្គុក..."
"អោយបងជួយដោះអាវអោយអូនទេ?"
"ដោះមក!!" ថេហ្យុង ថាហើយ ជុងហ្គុក ក៏សើចបន្ថែម ប្រពន្ធនាយក៏អោយដៃនាយណាស់ដែរ ។
នាយសង្ហារទ្រោមពីលើនាយតូច នាយដោះអាវរបស់គេទៅខាងលើយកអាវទៅរុំដៃរបស់គេទាំងសងខាងហើយក៏ទម្លាក់បបូរមាត់ព្រានរបស់នាយទៅនេបនិត្យជាមួយបបូរមាត់ស្តើងដែលនាយនឹកមិនបានថើប ។
ថេហ្យុង ថើបតបទៅវិញដៃទាំងសងខាងលើកឡើងលើជាប់ចំណងដែលនាយជាប្តីចងអោយ ចំណែកឯដៃម្ខាងទៀតរបស់ ជុងហ្គុក ទម្លាក់មកស្ទាបអង្អែលច្របាច់គូទមូលក្លំរបស់គេខ្លាំងៗថ្នាក់ចង់បង្ហើបសម្លេងចេញមកម្តងៗ
មកនៅយូរទេ ខោគេងយប់របស់គេត្រូវខ្ទាតចេញពីចង្គេះទាញទម្លាក់ទៅម្ខាងនៅសល់តែរាងកាយននលកកចំពោះមុខនាយ ។ ជុងហ្គុក ងើបបញ្ឈរខ្លួនលត់ជង្គង់នៅគ្រែ ថេហ្យុង ងើបមកតាមថើបនាយ ទាញខ្លួនផ្អឹបជាប់គ្នា ដៃនាយច្របាច់គូទគេទាំងសងខាង ថេហ្យុង ឯណេះទម្លាក់ដៃអោបមកចុះមកទាញខោរបស់នាយចេញវិញម្តង ។
"ថេហ៍?"
"អូន នឹក បង ណាស់" ថេហ្យុង អោនមកខ្សឹបនិងថើបឡើងថ្ពាល់របស់នាយខ្សឺតៗ ជុងហ្គុក ញញឹមឡើងពេញចិត្ត នាយត្រៀមសម្រាប់បំពេញចិត្តនឹកអោយពេញមួយយប់នេះតែម្តង ។
ចង្កេះរបស់រីកសាយរបស់ ថេហ្យុង ក្រឡែងពីលើភាពរឹងមាំរបស់នាយ ធ្វើអោយព្រឺសម្បុរ មិននឹកថាគេហ៊ាន? គេចេះមកពីណា?
"អូនសម្លាញ់...ឆាប់ដាក់ចូលទៅ បងអោយអូនគ្រប់គ្រង"
"អូ៎..." ថេហ្យុង ខិតមកមុខផុតបន្តិច ដៃតូចស្រលូន ហ៊ានចាប់កាន់ភាពរឹងមាំមហិមារបស់នាយសាប់ចុះឡើងៗបន្ថែមមុននិងបង្ហើបខ្លូនញាត់វាចូលច្រកតូចចង្អៀតរបស់គេ ។
"អា៎..." ជុងហ្គុក ចាប់ញ៉ែកជើងគេបន្ថែមអោយចូលទៅស៊ុប ហើយគេក៏ចាប់ផ្តើមក្រឡែងចង្កេះស្លូរៗមួយៗ ឯនាយវិញជិតដាច់ខ្យល់ទៅហើយ ។
"ចូលចិត្ត?" ថេហ្យុង ទប់ដៃច្រត់ឡើងទ្រូងរបស់នាយ ជុងហ្គុក ចាប់ត្រកៀកគេបោកផ្ទុបបន្ថែមអោយញាប់ជាងមុន ថេហ្យុង ក៏ទៅតាមនាយដែរ ។
"អ្ហា៎...អឹម...អា៎...ជុងហ្គុក អា៎"
"លឺៗក៏បានអូនសម្លាញ់ មិនរំខានអ្នកណាទេ"
"អឹស...អា ហឺកៗ...អ្ហា៎..." ចង្គេះគេទៅលឿនស្វ័យប្រវត្តិតែម្តង ពិសេសវាកាន់តែជ្រៅនិងស្រួលខ្លាំងពេលនាយអុកពីក្រោមទៅកប់ៗ ។
សម្លេងថ្ងូរកាន់តែខ្លាំង នាយអុកកាន់តែលឿនដែរ ស្រួលថ្នាក់ដល់យំឯណោះ នាយជាប្តីជូតញើសអោយគេផង ជូតទឹកភ្នែកអោយគេផង តែនាយសប្បាយចិត្តពេលដែលគេពេញចិត្ត ។
រហូតកន្លងទៅប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយទើបឈប់ ប៉ុណ្ណឹងល្មមបាត់នឹកហើយ សង្ងំគេងខ្លួនទទេអោបគ្នារហូតដល់ភ្លឺ ។
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី បន្លឺចែងចាំងចូលបន្ទប់ដាក់អោយ ជុងហ្គុក ភ្ញាក់ពីគេង ដៃរ៉ាវរកប្រពន្ធដែលគេងអោបពេញមួយយប់ តែមិនប៉ះទើបនាយបើកភ្នែករកមើលពេញបន្ទប់សូម្បីសម្លៀកបំពាក់រាយប៉ាយក្នុងបន្ទប់ក៏គ្មាន តើគេងើបលឿនជាងនាយ?
ជុងហ្គុក សន្សឹមៗងើបរកសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកពាក់ស្រួលបួល នាយលុបមុខមាត់រួចហើយក៏ចុះមកខាងក្រោម ។
"កាហ្វេទេ?" គ្រាន់តែដើរមកដល់ក៏លឺសំណួរមកកាន់ទៅហើយ ។
"អូនភ្ញាក់លឿនម៉្លេះ?" ជុងហ្គុក ស៊កដៃអោបចង្កេះ ថេហ្យុង ពីក្រោយនាយតូចដែលនៅក្នុងចង្ក្រានបាយតែមិនមែននៅតែម្នាក់ឯងឯណា?
"ប្លែកកន្លែងទើបគេងឆាប់ភ្ញាក់! ផឹកកាហ្វេ ខ្ញុំឆុងអោយ"
"បាទ..."
"ហេមៗ ម៉ាក់ក៏នៅដែរ" អ្នកស្រីចន បន្លឺឡើងពីក្រោយខ្នងនាយ គាត់ឈរនៅម្ខាងតែនាយមិនបានចាប់អារម្មណ៍មើលនោះទេ ។
"Morning អ្នកម៉ាក់ស្អាត" ជុងហ្គុក ដើរមកថើបថ្ពាល់ម៉ាក់គេមួយខ្សឺតដែរ កុំអោយអន់ចិត្ត ។
"ចេញទៅក្រៅទៅ ចាំខ្ញុំឆុងកាហ្វេរទៅអោយបង"
"ប៉ាសុំមួយកែវដែរ" លោកចន អើតចូលមកអោយក៏ហួសទៅបាត់ ។
"ចាំម៉ាក់ធ្វើម្ហូបមួយមុខទៀត" អ្នកស្រីចន ប្រាប់ទៅ ថេហ្យុង គេបានជួយធ្វើម្ហូបព្រឹកនេះ និងកិនទឹកផ្លែឈើស្រស់សម្រាប់ ជុងយ៉ូ បន្ថែមដោយកាហ្វេរ ពីរកែវសម្រាប់ប្តីនិងប៉ាក្មេក មានអារម្មណ៍ថានៅទីនេះ រីករាយណាស់ ។
បន្ទាប់ពីអាហារពេលព្រឹក លោកចន ជូន ជូងយ៉ូ ទៅសាលារៀនចំណែកអ្នកស្រីចន ទៅហាងរបស់គាត់នៅតែពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធនេះដែល ថេហ្យុង កំពុងរៀបចំខ្លួនចេញក្រៅជាមួយប្តី ។
"អូនទៅវិញពេលណា?"
"ថ្ងៃបន្តិច សុំច្បាប់គេមួយថ្ងៃកន្លះប៉ុណ្ណោះ"
"ចាំបងជូនទៅវិញ យប់បន្តិចទៅបានអត់?"
"ស្អែកងើបទៅធ្វើការមិនរួចឥឡូវហើយ"
"តែព្រឹកមិញអូនងើបរួច"
"ម៉េចនិងដូចគ្នា?"
"ព្រោះបងសន្យាជាមួយ ជុងយ៉ូ ថានាំគេទៅសួនកំសាន្តល្ងាចនេះ បងមិនចង់អោយអូនទៅវិញម្នាក់ឯងទេ ណាមួយបងត្រូវទៅដែរ"
"ក៏បាន!! អញ្ចឹងព្រឹកនេះបងអត់ធ្វើការទេ?"
"បងចូលវេនទី2 ព្រឹកនេះបងជូនអូនទៅមើលផ្ទះសិនហើយចាំគិតថាទៅណាទៀត?"
"ខ្ញុំរួចហើយ"
"ចាំបន្តិច!!" ជុងហ្គុក បើកកេះតុយកខ្សែរករមួយអោយមកគេ នាយទិញម្សិលមិញពេលព្រឹក ពេលជូនម៉ាក់គេទៅដើរទិញឥវ៉ាន់ ។
"ស្អីទៀតហើយ?"
"ខ្សែរសម្រាប់ប្រពន្ធបង! បងពាក់អោយ"
"អឹម!!" ថេហ្យុង ងក់ក្បាលអោយ ជុងហ្គុក ពាក់ខ្សែរ អោយគេ ពាក់ទៅស្អាតណាស់ សមនិងគេផង ។
"ស្អាតណាស់! អរគុណ" ថេហ្យុង បែរមកថើបមាត់នាយមួយខ្សឺតប៉ុណ្ណឹងនាយអស់ចិត្តហើយ ។
"តោះទៅ!" ទម្រាំបានចេញពីផ្ទះម៉ោង 12ថ្ងៃបាត់ទៅហើយ (បញ្ជាក់ ម៉ោងកូរ៉េខ្លាចអានទៅយល់ច្រឡំ)
ជុងហ្គុក ជូនគេមកដល់ផ្ទះថ្មីរបស់ពួកគេហើយ ថេហ្យុង ញញឹមខ្ចឹបពេញចិត្តនិងផ្ទះនេះណាស់ មានបន្ទប់គេង 2 ធំមួយតូចមួយ បន្ទប់គេងធំបន្ទប់ទឹកធំ អាងទឹកក៏ធំ ថែមទាំងនៅខាងក្រៅមានអាងទឹកធំមួយទៀតសម្រាប់ ជុងហ្គុក ចូលចិត្តហែលទឹក នៅជាន់លើមានកន្លែងហាត់ប្រាណងាយស្រួលសម្រាប់ ជុងហ្គុក ចុះមកខាងក្រោមទល់មុខអគារមានហាងអាហារ មានម៉ាត និយាយរួមទីនេះគឺអ៊ូអរដូចដែលនាយប្រាប់យ៉ាងអញ្ចឹង ។
"យ៉ាងម៉េចដែរ?"
"គួរអោយចង់រស់នៅណាស់"
"គួរតែប្រញាប់រើមកនៅទៅ បងក៏ចង់មកនៅដែរ តែចាំអូន! ទីនេះងាយស្រួល បើកឡានមិនប៉ុន្មានម៉ោង ក៏ដល់ដេហ្គូហើយអូននិងបានទៅលេងលោកយាយផង"
"តែចប់ការងារមកហើយ កុំភ័យ"
"ចង់ទៅណាទៀតទេ? បងជិតចូលវេនទី2 ហើយ"
"មិនដឹងថាគួរទៅណា?"
"ទៅលេងនៅហាងម៉ាក់ទៅ បងធ្វើការអូននិងមិនអប្សុកនោះអី"
"ម៉ាក់ក្មេកបើកហាងអី?"
"ហាងខេក! តែមានអាហារសម្រន់ ម្តុំនោះសម្បូរហាងបាយទៀតផង បងអនុញាតិអោយអូនញាំតាមចិត្ត"
"តោះៗ ទៅទីនោះទៅ" ថេហ្យុង ស្ទុះមកអោបដៃនាយយ៉ាងលឿន លឺថារបស់ញាំទៅហើយត្រូវទៅអោយលឿនបន្តិច ។
ជុងហ្គុក នាំគេមកញាំបាយថ្ងៃនៅម្តុំហាងខេកម៉ាក់របស់នាយរួចសឹមយក ថេហ្យុង ទៅដាក់ចោលនៅទីនោះរហូតដល់ម៉ោងនាយចេញពីធ្វើការ ។
To be continue...
You are reading the story above: TeenFic.Net