នៅមានរឿងរ៉ាវអាថ៌កំបាំងរបស់បុរសម្នាក់ទៀតដែលគេបានលាក់បាំងរឿងមួយមិនឲ្យអ្នកណាបានដឹងពីគេទេ គេលាក់វាតាំងពីយូរច្រើនឆ្នាំមកហលយនោះគ្មានម្នាក់ណាសោះបានយល់បានដឹងបានស្គាល់ពីរូបគេម្នាក់ហ្នឹង ។គេមានរហ័សនាមថាបុរសអាថ៌កំបាំងយ៉ាងណាក៏នៅតែមានអ្នកស្គាល់អំពីរូបគេបានច្រើនដែរជាពិសេសអ្នកមានដែលអំណាចគ្រប់គ្រងក្នុងប្រទេសជប៉ុនមួយនេះ ។ នាយអង្គុយនៅបន្ទប់ធ្វើការមើលឯកសាតដោយការយកចិត្តទុកដាក់លើវាផ្ចិតផ្ចង់មើលខ្លាំងណាស់ ។
តុក..! តុក...!
« ចៅហ្វាយខ្ញុំចូលទៅបានអត់ទាន? » សម្លេងអ្នកខាងក្រៅស្រែកសួរអ្នកខាងក្នុងព្រមឲ្យគេបានចូលទៅខាងក្នុងជាមួយគ្នាដែរឬក៏អត់នោះ?
« ចូលមក » នាយបង្ហើបមាត់ឆ្លើយតបទៅកូនចៅដោយចិត្តមិនចង់
ក្រាក...!
   ទ្វាបានបើកមកហើយបង្ហាញឲ្យបានឃើញពីលោកចៅហ្វាយរបស់គេអង្គុយលើតុធ្វើការងារនោះ ។
« ចៅហ្វាយខ្ញុំមានរឿងចង់និយាយជាមួយទាន » កូនចៅដែលចូលមកដល់បាននិយាយស្នើសុំថាមានរឿងចង់និយាយជាមួយគេ ។
« និយាយមក » សម្ដីដ៏មានតម្លៃមួយនោះបានពោលមកឲ្យគេនិយាយឪ្យវាឆាប់ៗនិងអាលគេបន្យធ្វើការងារទៀតមិនអាចទុកចោលបានឡើយ ។
«ពួកយើងនិងនាំវាទៅចែកចាយពេញទីក្រុងមួយនេះទាំងមូលឬក៏ចេញទៅក្រៅប្រទេសទាន? » កូនចៅម្នាក់នោះបានសួរទៅចៅហ្វាយនាយ ព្រោះតែរបស់ដែលគេបាននិយាយនោះជាថ្នាំញៀនដែលត្រៀមនិងចេញលក់វាទើបតែវិចខ្ចប់ហើយថ្មីៗនេះប៉ុណ្ណោះបានជាត្រូវសួរចៅហ្វាយថាចង់ចែកចាយពេញទីក្រុងតូក្យូរឬបញ្ជូនទៅក្រៅប្រទេសវាគឺបែបហ្នឹង។
«ចែកចាយតាមតំបន់ខ្លះនិងនាំវាចេញទៅក្រៅប្រទេសភាគច្រើនទៅបានហើយ » គេនិយាយម៉ាត់ៗមកអាចថាមានអំណាចខ្លាំងណាស់ហើយវាមានន័យទៀតត្រឹមពាក្យសម្ដីតែប៉ុន្មានម៉ាត់អាចឲ្យអ្នកផ្សេងទៀតបានយល់ន័យពីវាបានដោយងាយ ។
« បាទទាន » កូនចៅជំនិតដែលធ្វើការបញ្ជូលថ្នាំញៀននោះគេគោរពនូវការសម្រេចចិត្តរបស់ចៅហ្វាយហើយក៏ធ្វើតាម។
« ចេញទៅធ្វើវាទៅ » កូនចៅងក់ក្បាលអោនគោរពលាគេរួចអស់ហើយបានដើរចេញទៅចាត់ការរឿងការងារ។

ចុះគេម្នាក់នេះវិញជាអ្នកណាវិញ? មើលទៅដូចជាមានអំណាចម្នាក់ដែរតើ? គេជាពពួកក្រុមម៉ាហ្វៀឬដូចជាក្រុម យ៉ាគូសាអីមែនទេ? គេជានរណាឲ្យប្រកដទៅ?
   បើទៅមើលហ្វាន់ឌីម៉ាហើយហាមិពួកគេមិនបានទៅនៅឯណាឆ្ងាយឯណាគឺនាងបាននាំគេឲ្យមកគេងនៅផ្ទះរបស់នាងព្រោះតែមិនបានឃើញរីហ្វីដាត្រឡប់មកផ្ទះវិញសង្ស័យថានៅជាមួយជុងគុកហើយបាននាងមិនព្រួយបារម្ភនោះបើជាអ្នកផ្សេងនាងតាមរកឲ្យទាល់តែឃើញនិង ។

« នាងកំពុងតែគិតអី? » សុខៗហាមិបានដើរមកដល់ដាក់ដៃលើស្មានាងធ្វើឲ្យហ្វាន់ឌីម៉ាភ្ញាក់មិនស្ទើមិញនេះរវល់តែស្លងអារម្មណ៍បន្តិចមិនបានដឹងថាគេបានមកទេ ។
« អត់បានគិតអីទេ »
« ឲ្យតែប្រកដទៅបាន » ហាមិគេញញឹមតិចហើយប្រែមកមុខស្មើគ្មានជាតិជូវម្ដងទៀត
« ហ៊ឹម..! បើលោកចង់នៅទីនេះទៀតក៏បៅចុះតែខ្ញុំសុំចេញទៅខាងក្រៅសិនហើយព្រោះតែមានការត្រូងទៅជាប្រញាប់ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងក្រោកឈរស្រដីទៅញេដោយការនិយាយធម្មតាមិនបានស្រែកនិយាយដាក់គេដូចជាពេលមុនទៀតទេនិយាយទៅគឺនាងប្ដូរពីមនុស្សឆ្មើងឆ្មៃមកសុភាពដូចគេបានខ្លះៗដែរហើយ ។
« ខ្ញុំប្រហែលជាត្រូវទៅមើលការងារបន្តហើយ បើនាងទៅឥឡូវខ្ញុំក៏ទៅដែរ »
« អរ! ខ្ញុំភ្លេចថាលោកមានការងារត្រូវធ្វើច្រើនណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំសុំចេញទៅមុនលោកហើយ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងញញឹមរួចស្ពាយកាបូបរត់ចេញទៅព្រោះតែនាងមានការប្រញាប់ចេញទៅ ។
«តើលោកម្ចាស់មានរឿងអីត្រូវនិយាយទៀតហើយនោះ? » ពេលហ្វាន់ឌីម៉ានាងរត់ចេញទៅផុតហាមិគេឈរដោយភាពងឿយឆ្ងល់ថាលោកម្ចាស់របស់ខ្លួនមានរភងអីនិយាយទៀត?ខលមកឲ្យគេទៅជួបទៅដល់កន្លែងឲ្យលឿននោះ?ទើបគេឆ្លើយឆ្លងតបហ្វាន់ឌីម៉ាថាមានការងារត្រូវធ្វើ!គេបង្ហាញត្រឹមការនិយាយឆ្ងល់តែប៉ុណ្ណឹងរួចហើយបានចេញមកខាងក្រៅដូចជាហ្វាន់ឌីម៉ាមុននេះអញ្ចឹង ។
ងឺត...!
    ឡានសេរីទំនើបមួយគ្រឿងបានចតឈប់នៅក្នុងបរិវេណក្នុងភូមិគ្រឹះដែលជុងគុកនិងរីហ្វីដាមករាល់ដងនោះ ពួកគេទាំងពីរចុះពីក្នុងឡានមកជាមួយគ្នាដើរទាំងប្រញាប់ចួលទៅខាងក្នុងបើពេលអ្នកយាមនៅឈរជិតនោះអោនគោរពហើយគេក៏ងក់ក្បាលដើរបន្តទៅមុខទៀតដែរ។រីហ្វីដានាងដើរតាមពីខាងក្រោយខ្នងរបស់ជុងគុកនាងនៅតែចំណុចសំខាន់មួយនោះមិនទាន់បាត់ទេតែនាងអាចទ្រាំនិងមកជួបជាមួយប៉ាធម៌បានទោះបីជុងគុកហាមមិនឲ្យមកក៏នាងនៅចចេសចង់មកទាន់តែបាន ។
« ជម្រាបសួរលោកប៉ា » រីហ្វីដានាងនិយាយជម្រាបទៅកាន់លោកប៉ាដែលអង្គុយអានកាសែតនិងផឹកការហ្វេដូចរាល់ដងមិនផ្លាស់ប្ដូរនោះ ។
« បាទកូន »គាត់ញញឹមឆ្លើយតបមកនាងដោយស្នាមញញឹម
« លោកពូហៅពួកខ្ញុំមកដើម្បីអ្វីទៀតហើយ? បើលើកមុនបាននិយាយគ្នារួចអស់ហើយហ្នឹង? បែងចែកឲ្យពួកយើងជាក្រុមនោះក៏ហើយ? ពូនៅមានរឿងអីទៀត?ចង់ឲ្យពួកខ្ញុំជួយ?តែបើមានក៏លោកពូមិនពឹងពាក់លើខ្ញុំដែរត្រូវទេ? » ជុងគុកគេបោះពាក្យសម្ដីទៅជាច្រើនហូរហែរចង់ដឹងថាគាត់ខលហៅគេមកព្រោះតែមានរឿងអ្វីផ្សេងពីនេះមែនទេ?បើរឿងអ្វីផ្សេងទៀតបានចាត់ការរួចអស់ហើយនោះ? គេមិនយល់មិនដឹងទេ ។

« ឯងកែចរិតចង់ដឹងលឿនខុសរបៀបនេះបានទេ? ពូនិងប្រាប់ដរាបណាគ្នាមកអស់ ដូចដែលពូបាននិយាយរហូតមកថាបើគ្មានការអីក៏មិនហៅមកដែរ »
« ដឹងហើយ »
« លោកប៉ានៅចាំបងឌីម៉ានិងលោកហាមិមែនទេ? »
«ពិតណាស់ពួកគេប្រហែលកំពុងតែបើកឡានមកហើយ »
« ខ្ញុំក៏គិតអញ្ចឹងដែរ »
« នោះពួកគេមកដល់ល្មម » និយាយគ្នាពីហ្វាន់ឌីម៉ានិងហាមិរហូតពួកគេដើរចូលមកជិតទ្វារបាត់ជុងគុកងាកទៅបានឃើញហើយទើបគេនិយាយភ្លាម ។
« សុំទោសទានដែលខ្ញុំមកយឺត » ហាមិនិយាយសុំទោសលោកអារ៉ូគីព្រោះតែមកយឺតពិតមែន។
« ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាដែរ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងបន្តពីខាងក្រោយហាមិរវល់តែនិយាយគ្នាបន្តិចក៏ឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នានៅទីនេះរងចាំយូរព្រោះតែមិននឹកស្មានពួកគេត្រូវបានលោក អារ៉ូគីហៅមកដែរនោះ ។
________
ភាគ:៥៨

« មិនអីទេខ្ញុំមិនថាអីឡើយ » លោកពោលតែប៉ុន្មានម៉ាត់នេះហើយក៏ឲ្យពួកគេអង្គុយលើសាឡុងជាមួយគ្នា។
«ពូហៅអ្នកទាំងអស់គ្នាមកព្រោះចង់ឲ្យពួកឯងជួយចាត់ការរឿងមួយជាមួយគ្នាគ្រាន់តែបែងចែកក្រុមដូចជាពេលមុននោះ តើពួកឯងយល់ទេ? » គាត់គឺចង់ឲ្យពួកគេធ្វើតាមព្រមគ្នាគ្រាន់តែឲ្យ ជុងគុក រីហ្វីដាដើរជាមួយគ្នាចំណែកឯហ្វាន់ឌីម៉ានិងហាមិត្រូវដលរជាមួយគ្នា គឺគាត់ចង់ឲ្យធ្វើបែបនេះ ។
« ខ្ញុំយល់ហើយ » គ្រប់គ្នាឆ្លើយមកឡើងតំណាលគ្នាទាំងអស់ញ្ជាក់ថាបានយល់មែនហើយត្រឹមតែគាត់និយាយបង្ហើបប៉ុណ្ណឹងហើយបើមិនយល់ទើបវាចម្លែក។
« ចុះការងារនោះជាអ្វីទៅ? » រីហ្វីដានាងចោទជាសំណួរសួរទៅលោកអារ៉ូគី ចង់ដឹងថាជាការងារអ្វីដែរទៅ?

«រឿងគ្រឿងញៀនពូបានសម្រេចចិត្តច្បាស់ហើយដែលឲ្យពួកឯងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកធ្វផវាជំនួសពូវិញព្រោះតែពូមិនអាចទៅបានឡើយបើទៅពួកឯងនិងមានគ្រោះថ្នាក់ព្រោះពូមិនខានបែបនេះហើយជម្រើសដែលល្អបំផុតរបស់ពួកឯងត្រូវតែរួបរួមគ្នាកំចាត់ពួកពុករលួយទាំងនោះឲ្យអស់មិនឲ្យសល់ទៀតណាពូសង្ឃឹមលើពួកឯងហើយ »
« គេម្នាក់នោះជានរណាទៅលោកពូ? លោកពូអាចនិយាយរៀបរាប់ពីគេម្នាក់ហ្នឹងបានទេ? ស្រួលពួកខ្ញុំរៀបចំផែនការឲ្យរួចរាល់ » នាងតូចហ្វាន់ឌីម៉ានាងសួរទៅលោកអារ៉ូគីទៀតពេលគាត់បាននិយាយរៀបរាប់ចប់សេចក្តីភ្លាម ។
« ហ៊ឹម...! នេះជារូបមេខ្លោង» លោកបានហុចរូបថតមួយសន្លឹងនៅលើតុមុខជុងគុកគេមើលទៅរូបមួយនោះមានអារម្មណ៍ថាស្រដៀងទៅហ្នឹងអ្នកណាទេតែគេនឹកអត់ឃើញ ។
« វាមិនអាចទេ លោកពូមើលច្រឡំហើយទេដឹង? »ហ្វាន់ឌីម៉ានាងឃើញរូបថតហើយបោះរូបនោះមកលើតុវិញ ។
« មានអ្វីឌីម៉ា? ពូមើលមិនបានច្រឡំទេក្មួយមានអីទាក់ទងជាមួយរូបមួយនេះ? ឬក្មួយស្គាល់គេ? » គាត់សែនងឿយឆ្ងល់ជាខ្លាំងដោយសារតែមើលទៅទឹកមុខនាងពេលឃើញរូបថតមួយនោះហើយដូចមិនស្រួលសោះប្រហែលជានាងស្គាល់គេម្នាក់នោះហើយ ។

« នេះជាគូឡេស្ទីន ឆាហ្វូកុ តើ? » រីហ្វីដានាងឆ្ងល់ដែរក៏យកវាមកមើលឃើញជាគូឡេស្ទីនដែលនាងបានស្គាល់ពិតមែនចុះគេទៅប្រព្រឹត្តទង្វើមួយនេះតាំងពីពេលណា?បើតាមមើលទៅចរិតរបស់គេមិនសមជាមនុស្សបែបហ្នឹងសោះ ។
« ខ្ញុំត្រូវតែទៅសួរគេឲ្យច្បាស់ថាវាពិតជាមែនឬក៏អត់? គេមិនអាចទៅជាមនុស្សបែបនេះឡើយ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ឲ្យគ្រប់គ្នាបានដឹងថានាងមិនជឿនឹងរឿងមួយនេះទេ គេជាមនុស្សម្នាក់ដែលល្អខ្លាំងណាស់សម្រាប់នាង គេឯណាទៅហ៊ានធ្វើរឿងដែលសង្គមទាំងមូលមិនចូលចិត្តមិនគាំទ្រស្អប់ខ្ពើមដូចជាឥឡូវនេះឡើយទៅបោកអ្នកណាក៏បោកចុះតែមិនមែនជានាងដែលត្រូវមកជឿសម្ដីទាំងអស់នេះឡើយ ។
«ពូនិយាយសុទ្ធសឹងតែជាការពិតបើពូមិនច្បាស់ក៏មិនប្រាប់ពួកឯងទេបើឯងស្គាល់គេហើយស្រួលនិយាយគ្នាទេហ៊ឹម!ឌីម៉ាក្មួយយកវាទៅគិតសិនចុះតែពូចង់ប្រាប់ថានៅសល់ពេលតែមួយយប់នេះទៀតប៉ុណ្ណោះស្អែកពូសង្ឃឹមថាបានចម្លើយមួយដ៏សមគួរផង » លោកអារ៉ូគីគាត់មានប្រសាសន៍ដោយប្រដកប្រជានាងមិនអាចយករឿងផ្ទាល់ខ្លួនមកពាក់ព័ន្ធជាមួយការងារទេ ការងារដឹងតែការងារម៉្យាងទៀតគេជាជនអាក្រក់នាងមានតែត្រូវសម្របខ្លួនតាមពេលវេលាខ្លះទៅក៏មិនបានដែរឬ?មិនមែនមនុស្សល្អនៅតែល្អគ្រប់ដប់រហូតទេវានៅមានការប្រែប្រួលទាំងអស់មិនថាជានាងឬជាអ្នកផ្សេងនោះទេ តែងតែប្រែប្រួលទៅតាមកាល:ទេស: ។
« ច៎ាស! ខ្ញុំនិងផ្ដល់ចម្លើយឲ្យលោកពូនៅព្រឹកស្អែកខ្ញុំសុំត្រឡប់ទៅវិញសិនហើយបើអស់ការត្រូវនិយាយ » នាងព្យាយាមញញឹម ទាំងនៅគិតពីរឿងត្រូវតែនាងមិនអាចឲ្យអ្នកណាមករងគ្រោះដោយសារតែការសម្រេចចិត្តគ្មានហេតុផកដូចជានាងបានឡើយ ។
« បាទក្មួយ »
«ហ្វីដាបងទៅមុនហើយឯងចាំឲ្យលោកជុងគុកជូនទៅផ្ទះវិញចុះណា » មុននិងនាងទៅមិនភ្លេចប្រាប់ហ្វីដាឲ្យទៅជាមួយជុងគុកនាងមិនបានបកត្រឡប់មលយកនាងវិញដែរទើបត្រូវពឹងពាក់ជុងគុក ។
« ច៎ាសបង! ខ្ញុំដឹងហើយ » រីហ្វីដានាងញញឹមតបស្នងទៅបងស្រីយ៉ាងមានក្ដៅសុខ ។ ឥឡូវនេះនៅកន្លែងទទួលភ្ញៀវមានតែមនុស្សបីនាក់ទផតប៉ុណ្ណោះដែលមិនទាន់បានទៅណា នៅតែអង្គុយមើលមុខគ្នាដូចកំពុងតែពិចារណារឿងអីមួយ ។
« ពូមានរឿងចង់សួរបន្តិច រីហ្វីដា និងជុងគុក » លោកអារ៉ូគីជាអ្នកនិយាយផ្ដើមប្រយោគមុនដោយសម្លឹងមើលទៅជុងគុកនិងហ្វីដា ។
« ចា៎ស? លោកប៉ាចង់សួរពួកខ្ញុំរឿងអ្វីទៅ? កូនចាំស្ដាប់ » រីហ្វីដានាងលាន់មាត់បន្ដិចដែរ ប្រឹងទៅសួរលោកប៉ាថាមានរឿងអ្វីត្រូវនិយាយជាមួយនឹងនាងនោះ?
« កូនហើយក្មួយជុងមានរឿងអ្វីជាមួយគ្នា? មើលទៅអាការ:ប្លែកខុសឆ្ងាយពីពេលដំបូងខ្លាំងណាស់ ឬមួយពួកឯងស្រលាញ់គ្នា? » លោកចោទជាសំណួរសួរទៅរីហ្វីដាចំៗពេញទៅបឹបតែម្ដងនេះគាត់ចេះសង្កេតមើលទៅកាយវិការពួកគេបានដោយរបៀបណា? នាងខ្លួនឯងមិនទាន់ដឹងផង? គាត់លោកប៉ារបស់នាងតែមិនស្រូវបានដឹងអ្វីផងឥឡូវនេះក៏និយាយចេញមកឡើងឲ្យនាងគាំងអង្គុយឡើងត្រង់ខ្លួន ។
«ពិតណាលោកពូគឺពួកយើងកំពុងតែមើលចិត្តគ្នាហើយ ខ្ញុំប្រាប់ទៅចុះណាលោកពូគឺថានាងកាចសម្បើមខ្លាំងណាស់គ្មានអ្នកណាអាចយកឈ្មះបានទេខ្ញុំឡើងខ្លាចញញើតជាមួយនាងទៅហើយ »ជុងគុកនាយឆ្លើយយ៉ាងរហ័សតែម្ដងហើយឡើងរីហ្វីដានាងចំហមាត់ធ្លុងព្រោះតែអាសម្ដីនិយាយពន្លើសរបស់គេនាងឯណាទៅរករឿងគេទៅ? នាងមានបានទៅកាចអីឯណា? គរកំសាកមិនហ៊ានចូលមកជិតនាងខ្លួនឯងតើ? អរ..នេះពេលបានខ្លួននាងហើយចង់ដោះដៃចេញឬ? មនុស្សប្រុសសុទ្ធតែបែបនេះឬ? អារម្មណ៍ទាំងប៉ុន្មានត្រូវរលាយអស់ព្រ៉តែសម្ដីរបស់គេអាចឲ្យនាងស្អប់គេបានរហូត ។
«ត្រូវស្រលាញ់និងជួយយកចិត្តកូនរបស់ពូបន្តទៅវាមិនខាតបង់ច្រើនទេ »
« បាទលោកពូ » លោកពូរបស់គេបាននិយាយលើកទឹកចិត្តហើយនាយមានសង្ឃឹមកវិញដោយញញឹមដាក់ទៅរីហ្វីដាយ៉ាងជាប់មិនហ៊ានងាកទៅណាឆ្ងាយទេ ។