« ហ្ហឹសសស.....ហ្ហាសសស..អ្ហឹស....សឺត...» សម្លេងជុងគុកហើយរីហ្វីដាថ្ងូរមកជាមួយគ្នាឡើងក្រលួច នាងហើបមាត់ថ្ងូរទាំងឈឺចាប់ពន់ពេក ឈាមបរិសុទ្ធរបស់រីហ្វីដាបានហូរតាមភ្លៅលើកន្លែងផ្សារភ្ជាប់នោះបញ្ជាក់ឲ្យបានឃើញច្បាស់ថាសន្ទះនៃភាពព្រហ្មចារីរបស់នាងបានដាច់រហែកហើយបានវាហូរឈាមមកនោះ ។
« លោក....អ្ហឹសសស...ឈឺ.. » នាងថ្ងូរទាំងស្រែកប្រាប់គេថាឈឺ តែកុំស្មានតែគេព្រមស្ដាប់នោះគឺមិនអាចឡើយនាយបន្តអុកសម្រុកយកៗដោយចង្កេះបាវសាច់អង្រួនចុះឡើងៗ ។
« ផ្លាប់ៗៗៗ.....សឺតតត....ហ្ហឹសសសស.... » សម្លេងចេះតែមានបន្តបន្ទាប់គ្នាដោយរីហ្វីដានាងចំហមាត់ថ្ថួចថ្ងូរយ៉ាងរន្ដំពេញទីបន្ទប់ទាំងមូលរបស់ពួកគេមានតែសម្លេងថ្ងូរនិងមានសេចក្ដីសុខជាមួយគ្នា ។ ជុងគុកចាប់លើករីហ្វីដាឲ្យនៅពីលើរួចគេបោលសម្រុកពីខាងក្រោមទៅទុកឲ្យនាងថ្ងូរចំហមាត់ទៅខាងលើ ឈឺលាយស្រួលផងអីផងពេញហ្នឹង ។
« ហ្ហឹសសសស ....លោក..ដាក់ឲ្យខ្លាំងៗមក » នាងបោះសំណើរទៅឲ្យនាយអុកសម្រុកជាមួយគ្នា ជុងគុកនាយលឺហលយញញឹមក្របួចមាត់មិននឹកស្មាននាងហ៊ានមកស្នើរសុំគេឲ្យដាក់ខ្លាំងៗនេះសោះមិនគួរឲ្យចង់ជឿ ។
ផ្លាប់ៗៗៗ.....ហ្ហឹសសសស.....
   សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរទាំងពីរនាក់បន្តរហូតមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន ចំណែករីហ្វីដានាងយកដៃមកជ្រោងសក់ជុងគុកទាំងអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលពេញទីនិយាយបានត្រឹមតែស្រួលទៅៗហើយពេលគេអុកកាន់តែខ្លាំងនាងកាន់តែស្រួលជាមួយនិងគ្នាទោះបីពេលដំបូងរាងឈឺបន្តិចដល់ពេលយួរឡើងលែងអីហើយ ។
« ហ្ហឹសសសស.... អ្ហឹសសស... » ជុងគុកចាប់លើកពររីហ្វីដាដើរទៅដាក់ក្បែរជញ្ជាំងលើកជើងរបស់នាងមុខាងមកកៀវចង្កេះរបស់គេបន្តអុកសម្រុកថ្ងួចថ្ងូរជាមួយគ្នាទៀតមិន គេដកសូកៗចុះឡើងៗទាំងថ្ងូរពក្យនិយាយថាស្រួកណាស់គេមិនដែលទទួលបានអារម្មណ៍ថាស្រួលពេលបានធ្វើវាជាមួយនាងទេ ។
« ផ្លាប់ៗៗៗ..... » កន្លងផុតទៅអស់ពីរម៉ោងហើយពួកគេនៅតែបន្តរួមមេត្រីជាមួយគ្នាមិនទាន់បញ្ឈប់ឡើយ ពេលនេះអ្នកទាំងពីរនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកដោយដាក់រីហ្វីដាឲ្យអង្គុយលើតុមុខកញ្ចក់នោះនាយចាប់ទាញមុខរបស់រីហ្វីដាឲ្យមកមើលរូបភាពពួកគេនៅមុខកញ្ចក់ឲ្យនាងបានចាំទិដ្ឋភាពមួយនេះទុក ។
« លោក...ហ្ហឹសសសស...ខ្ញុំខ្មាស់ណាស់ » រីហ្វីដានាងងាកទៅមើលតាមគេហើយក៏យកមុខមកខ្ទប់លើស្មាធំទូលាយនោះថែមទាំងនិយាយត្រង៉ុលៗស្ដាប់មិនចង់បាន ។
« ខ្មាស់ធ្វើអីទៀត? សឺតតត... » ជុងគុកគេនិយាយឌឺដងមកឲ្យរីហ្វីដាស្ថិតនៅស្ថានភាពបែបនេះហើយគេនៅតែឆ្លៀតផ្លែផ្កាឲ្យនាងទៀត ពិតជាគួរឲ្យខឹងណាស់ ។
« អ្ហឹសសស....បងចង់ធ្វើបាបអូនមែនទេ? » រីហ្វីដានាងអាចស្វាងពីស្រវឹងបានច្រើនហើយម៉្យាងនាងមិនទាន់សន្លប់ជុងគុកនាយមិនព្រមឈប់បានដែរនាងមិនសន្លប់ផងឈប់ធ្វើអី?

ផ្លាប់ៗៗៗ.....ហ្ហឹសសសស....ហ្ហាសស... ផាច់ៗ...
    ជុងគុកលើកដៃមកទះកំប៉េះគូថរបស់រីហ្វីដាពីរដៃជាប់គ្នាឡើងក្រហមជាប់កន្លែងដែលគេបានទះនោះឡើងរីហ្វីដាធ្វើមុខជូរហ៊ួញ  ។
« ផ្លាប់ៗៗៗ ..... សឹតតតតត.....ហ្ហឹសសសស.....ហ្ហាសសសស... » ពួកគេចេះតែបន្តជាមួយគ្នានៅក្នុងបន្ទប់ទឹកជាច្រើនទឹករបស់ជុងគុកលើកពររីហ្វីដាមកបន្តធ្វើរឿងក្ដៅគគុកនៅលើគ្រែម្ដងទៀតមិនអាចនិយាយបានថាពួកគេនឹងឈប់ពេលណាឡើយ ។
     ក្រឡេកមកមើលហ្វាន់ឌីម៉ានិងហាមិឯណេះវិញពួកគេដើរលេងសប្បាយជាមួយគ្នាអស់ជាច្រើនម៉ោងរហូតដល់យប់ហើយមិនទាន់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញសោះហ្វាន់ឌីម៉ានាងដូចជាសប្បាយចិត្តមែនទែនពេលបានមកដើរលេងបែបនេះហាមិគេបានឃើញស្នាមញញឹមរបស់នាងហើយគេក៏លេចស្នាមញញឹមមកដែរដោយមិនដឹងខ្លួន ។
«មើលទៅនាងរីករាយដល់ហើយពេលបានចេញមកខាងក្រៅបែបនេះ? » ហាមិនាយកំពុងតែដើរជាមួយហ្វាន់ឌីម៉ានោះក៏សួរទៅនាង ។

« ពិតណាស់! ខ្ញុំមិនងាយនិងបានចេញមកខាងក្រៅដើរលេងសប្បាយជាច្រើនកន្លែងដូចជាឥឡូវនេះនេះឡើយបើមិនបានលោកនាំខ្ញុំមកខ្ញុំក៏មិនបានស្គាល់ពីកន្លែងដើរលេងដែលគេនិយមមកសោះ អរគុណលោកខ្លាំងណាស់ » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងឆ្លើយឆ្លងជាមួយហាមិបញ្ចេញស្នាមញញឹមក៏ដូចជាក្ដីសង្ឃឹមច្រើនៗណាស់សម្រាប់ហាមិ គេរីករាយគេក៏សប្បាយចិត្តពេលបានដើរលេងជាមួយគ្នាបានសាងក្ដីសុខឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកអំពើល្អមានចំពោះគ្នាដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន ។
« មិនអីទេ ណាមួយខ្ញុំមិនដែលមានពេលមកដើរលេងសប្បាយដូចជាឥឡូវនេះទេ ទើបតែបានជួបនាងទើបខ្ញុំបានសប្បាយ » ហាមិញញឹមងក់ក្បាល
« តោះពួកយើងទៅខាងមុខទៀត »
« បាទ »
« មក » ហ្វាន់ឌីម៉ានាងចាប់ទាញដៃហាមិរត់ទៅរកកន្លែងលេងមួយទៀតតាមមើលពីចម្ងាយដូចមិនសូវជាច្បាស់ឡើយបើទៅដល់ជិតទើបអាចបានឃើញច្បាស់ ហាមិគេញញឹមស្ញេញពេលបានក្រាស់កាន់ដៃដូច្នេះនិយាយពីថាឡើងអៀនមុខក្រហមបាត់ហើយ ។
______
ភាគ:៥៦

    ព្រឹកថ្ងៃស្អែក....!
   ពន្លឺចែងចាំងភ្លឺពេញបន្ទប់ព្រះអាទិត្យក៏រះឡើងមកនៅតាមវាំងនន បើមកមើលអ្នកកំពុងតែគេងវិញកំពុងតែគេងមិនទាន់កម្រើកទេ ទោះមានអ្នកណាមកធ្វើបាបអីក៏មិនភ្ញាក់ដែរ ។ នាយកម្លោះសង្ហាអង្គុយសម្លឹងមើលទៅកាន់ភក្រ្តារដ៏ផូរផង់របស់នាងទាំងមិនដាក់ភ្នែកមានសេចក្តីសុខជាពន់ពេកកាលពីយប់មិញនេះគេមិនដែលគិតថាមានថ្ងៃមួយនេះសោះនាយលើកដៃមកអង្អែលមុខចុះឡើងៗរហូតទាល់តែរីហ្វីដានាងកម្រើកភ្នែកតិចៗមក ។
« លោក.. » នាងហៅគេតិចៗព្រោះតែទើបនឹងភ្ញាក់ពីគេងដូច្នេះការនិយាយក៏ស្ដាប់មិនសូវជាបានដូចគ្នាដែរ ។
« ភ្ញាក់មកព្រឹកហើយ ខ្សឺត.. » ជុងគុកនិយាយគ្បែរត្រចៀករបស់នាងហើយក៏អោនទៅថើបថ្ងាសមួយខ្សឺតធំរីហ្វីដានាងបើកភ្នែកសម្លក់មុខជុងគុកមិនដាក់គេចេះតែមកឆ្លៀតឱកាសបែបនេះទៅរួចដែរលោកអើយមិនយល់សោះ ។
« មនុស្សឆ្លៀតឱកាស » នាងស្ដីឲ្យគែរួចបានក្រោកអង្គុយលើគ្រែវិញ ជុងគុកគេនៅតែញញឹមស្រស់ដដែលមិនបានឈឺស្គៀបជាមួយពាក្យសម្ដីរបស់នាងដែលនិយាយថាឲ្យគេឡើយ ។
« ឆ្លៀតឱកាសបានតែនៅជាមួយនឹងអូនទេ បងនិយាយពិតមែន » នាយវៃចិញ្ចើមពោលដោយពាក្យស្មោះអស់ពីចិត្តថាគេធ្វើវាបានព្រោះតែនៅជាមួយនាងតែម្នាក់គត់អ្នកផ្សេងទផតគេមិនខ្វល់ ។
« ខ្ញុំជឿលោកម្ដងទៅចុះ » នាងពេបមាត់ទៅកាន់គេពាក្យពេចន៍វាចាមកនាងសែនជ្រេញណាស់ ។
« ត្រូវហៅបង មិនមែនលោក? » នាយសង្កត់សម្លេងប្រាប់នាងឲ្យធ្វើតាមគេ យប់មិញនេះបានក្លាយជាមនុស្សតែមួយហលយនាងនៅមិនទាន់ដឹងនឹងយល់ពីន័យរបស់គេទៀតឬ? នាងចង់ឲ្យគេនៅពន្យល់ឲ្យស្ដាប់ដល់ពេលណាទៀត?
« អត់ចង់ហៅ »
« ហេតុអ្វី? ក្រែងពួកយើងជាសង្សានោះអី? » ជុងគុកគេមិនសូវយល់ពីការនិយាយរបស់នាងចេញមកទល់តែសោះហើយមើលទៅនាងមិនបានរវីរវល់ខ្វាយខ្វល់និងការស្រលាញ់របស់គេចំពោះនាងសោះនាងធ្វើហីៗមិនដឹងមិនលឺអញ្ចឹងគេមិនដឹងនិយាយពីអីទៅមុនទេ ។

« ដឹងតើ! តែខ្ញុំមិនទម្លាប់មាត់អ៊ីចឹងក៏សូមគិតត្រង់នេះផងទៅ » នាងតូចប្រាប់គេវិញ វាលឿនខ្លាំងណាស់សម្រាប់នាងពេលនឹកឃើញស្រនៃដល់រឿងកាលពីយប់មិញនេះនាងគាំងចិត្តនឹងខ្លួនឯងមិនបានឡើយនិយាយទៅគឺនាងរកពាក្យរៀបនិយាយមិនត្រូវទេសូម្បីតែឃើញមុខគេភ្លាមនាងលែងចង់មានអារម្មណ៍ថានៅក្នុងខ្លួនទៀតហើយនោះ  ។
«បងឲ្យនិយាយចាប់ពីពេលនេះទៅឲ្យអូនបានទម្លាប់មាត់និយាយខ្លះកុំថាបងនិងបង្ខំអីតែបងមិនចង់ឲ្យអូនមិនខ្វាយខ្វល់ជាមួយស្នេហាពួកយើងទេ »
នាយពន្យល់នាងមួយៗតាមដែលអាចធ្វើទៅបានព្រោះកុំឲ្យស្នេហាមួយនេះដើរទៅផ្លូវមួយគ្មានន័យ គេចង់មានការបារម្ភ ហួងហែងពីនាងបានខ្លះ មិនថាវាធ្វើចេញពីចិត្តធ្វើធ្វើសាកចិត្តគេអាចទទួលយកបានគ្រប់យ៉ាង ។
« ដឹងហើយ »
« ហ៊ឹម » ជុងគុកគេអស់អីត្រូវនិយាយដែរពេលនាងឆ្លើយមកតែពីរម៉ាត់ឲ្យគត់គេទៅសម្រេចលើវាបានដោយរបៀបម៉េចទៀតទៅ?គួរដឹងហើយថាគេមិនចូលចិត្តទ្រប៉ុន្ដែសម្រាប់រីហ្វីដាម្នាក់គេហ៊ានលះបង់គ្រប់បែបគ្រប់យ៉ាងឲ្យតែនាងបានរីករាយឲ្យគេបានឃើញទៅគេអស់ចិត្តនិងឈ់ព្រួយបារម្ភទៀត ។
« ក្រោករួចដែរទេ? បើមិបរួចចាំបងជួយបីទៅដាក់ក្នុងបន្ទប់ទឹក » ជុងគុកគេប្ដូរប្រធានបទទៅសួរនាងពីរឿងផ្សេងពីនេះទៀត នាងក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថានាងឈឺក្រោកចេញពីលើគ្រែមិនបានដែរព្រោះពេលងើបអង្គុយនេះនាងទ្រាំឈឺដោយមិនស្រែកប្រាប់ថាឈឺ ។

អ៊ឹប...!
   ជុងគុកលើកបីនាងទាំងមានភួយរុំពេញខ្លួនប្រាណរបស់នាងទាំងអស់រហូតទាល់តែគេបីយកនាងមកដល់ចូលក្នុងបន្ទប់ទឹក ។
« អរគុណ! ឥឡូវនេះបងចេញទៅវិញសិនទៅ » ទម្រាំតែនាងនិយាយចេញមកបានគឺថាពិបាកណាស់នាងថាហើយថាមិនទម្លាប់មាត់ប្រើពាក្យទាំងអស់នេះទេបែបនេះមានតែត្រូវនិយាយ ។
« បាទ » ជុងគុកញញឹមឡើងស្រស់បោះម្នាក់ឯងមិបដែលបានលឺនាងនិយាយហៅគេថាបងដូចជាឥឡូវនេះឡើយ លឺហើយអ្នកណាមិនសប្បាយចិត្តបានទៅ ។
« ហ៉ើយ..! ចំមែនហើយប្រុសម្នាក់នេះ »រីហ្វីដានាងមើលទៅគេដោយការហួសចិត្តអស់អីវាចាចេញមករួចបានទេនិយាយទៅគឺគេគួរឲ្យស្អប់ណាស់ស្អប់ព្រោះតែស្រលាញ់ ។ ជុងគុកចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកហើយសប្បាយអររីករាយម្នាក់ឯងនៅខាងក្រៅគេចង់លឺពាក្យផ្អែមល្អែមពីនាងយូរណាស់មកហើយវាមិនដែលបានជួបសោះនិយាយពិតមែន បានជាគេសប្បាយចិត្តខុសគេខុសឯង ។
     ចំពោះអ្នកនៅក្នុងភូមិគ្រឹះមួយនេះកំពុងតែមានការនិយាយគ្នាពិភាក្សារឿងអ្វីដែលសំខាន់មិនអាចឲ្យអ្នកផ្សេងមកដឹងបានឡើយ ។
«លោកម្ចាស់គិតថាធ្វើយ៉ាងមិចចំពោះពួកគេទាំងនោះទៅទានតាមខ្ញុំបានដឹងពួកវាទាំងនោះគ្មានអ្នកណាអាចចុះសម្រុងជាមួយពួកយើងបានទេ » នាយមីនដែលជាកូនចៅជំនិតរបស់លោក អារ៉ូគី បានរាយការណ៍មកប្រាប់គេតាមដែលដឹងពីគូរសត្រូវរបស់គេមកដល់ហើយទោះបីជាចង់រត់ចេញផុតទៅណាក៏មិនបានមានតែព្រមនៅស្ងៀមចាំស្ដាប់ចាំតទល់ជាមួយពួកវា ។
« យ៉ាងណាពួកយើងត្រូវតែចូលទៅជួយពួកគេ យើងមិនអាចទុកឲ្យពួកគេសម្រេចគោលបំណងមុខជំនួញមួយនេះបានទេ » លោកនិយាយទាំងកែវភ្នែកក្រហមច្រាលពេលបានដឹងពីអ្នកដែលរកស៊ីជាមួយពួកគេនោះចង់ផិតក្បត់យករបស់គេយកធ្វើជារបស់ផ្ទាល់ខ្លួននោះ នៅមានការរកស៊ីខុសច្បាស់ទៀតទាំងដែលលោកបាននិយាយហាមប្រាមពួកគេនោះអស់មកជាយូរទៅហើយ ។
« បាទលោកម្ចាស់ខ្ញុំនិងធ្វើតាមទាន » នាយមីនឆ្លើយដោយភាពជឿជាក់
« យើងទុកចិត្តលើឯងហើយណា » លោកទះស្មារបស់គេតិចៗថែមទាំងសើចដាក់មកកាន់គេដោយមិនបានកំសាកទន់ជ្រាយមិនជួយលោកទេ ។
«អរគុណលោកម្ចាស់ដែលតែងតែជឿទុកចិត្តលើខ្ញុំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំពិតជាអរគុណលោកម្ចាស់ហើយក៏គ្មានអ្វីយកមកប្រៀបផ្ទឹមជាមួយលោកម្ចាស់បានឡើយ » នាយមីនអោនគោរពអរគុណលោកម្ចាស់របស់ខ្លួនទាំងចង់យំហើយព្រោះតែគាត់មានភាពត្រឹមត្រូវមិនសូវប្រកាន់រឿងអីច្រើនទើបគេស្រឡាញ់ចូលចិត្តលើលោកម្ចាស់ម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់ ។
«យើងនិយាយតាមតែការមើលឃើញជាក់ស្ដែងប៉ុណ្ណោះបើឯងចង់គិតបែបណាទៀតក៏គិតទៅ » លោកអារ៉ូគីញញឹមដាក់នាយមីនម្ដងទៀតរួចហើយបានគាត់ក្រោកចេញពីកន្លែងអង្គុយឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើទុកឲ្យនាយមីនអង្គុយមើលដំណើរគាត់ចេញទៅដោយស្នាមញញឹម ។