ចំណែកអ្នកនៅខាងក្នុងទាំងអស់ត្រូវស្លាប់ដួលពេញកប៉ាល់ទាំងនោះកប៉ាល់ដែលពួកកូនចៅស៊ូរ៉ាកាក់ដាក់ក្មេងៗទៅវាមានទំហំណាស់ឯផ្លូវវិញក៏មិនតិចដែរមានបន្ទប់ជាច្រើនដូចគ្នារីហ្វីដានាងឈរមើលទៅពួកអ្នកដេកស្លាប់នោះដោយកែវភ្នែកមិនស្ដាយស្រណោះ នាងបានប្រាប់ហើយថាឲ្យបញ្ឈប់ពេលមុនហ្នឹងក៏ពួកគេមិនត្រូវស្លាប់ដេកលើគ្នាបែបនេះឡើយ កំហុសគ្រប់យ៉ាងមិនមែនសុទ្ធតែនាងអ្នកប្រព្រឹត្តឯណា?ពួកគេចូលមករកសេចក្តីស្លាប់ខ្លួនឯងនាងមិនបានទាក់ទង សំខាន់ពេលនេះនាងខឹង នាងស្អប់ អ្នកនិយាយមិនចេះស្ដាប់គ្នា ស្រាធម្មតាមិនចង់ផឹក ចង់ផឹកស្រាខ្លាំងខ្លួនឯងតើ? នាងមានបានបង្ខំផង ។លើខ្លួននាងពោរពេញទៅដិយឈាមពេញខ្លួននាងវៃប្រតៃប្រតប់គ្នាទៅវិញទៅមកឈាមដែលនាងបាញ់ទៅរកពួកញេទាំងនោះខ្ទៀតដាក់មកឲ្យនាងប្រឡាក់ពេញហ្នឹង នាងដូចមិនមានអារម្មណ៍ថាស្រណោះសោកសង្រែកជាមួយអ្នកណាម្នាក់ទេ ។
«រីហ្វីដាអូនមានត្រូវត្រង់ណាដែរទេ?»ហ្វាន់ឌីម៉ានាងរត់ថេរមករករីហ្វីដានាងចាប់បង្វែរនាងតូចឡើងចង់វិលមុខហើយមុខនាងឃើញហើយចង់សើចណាស់ឡើងភ័យៗចង់ស្រក់ទឹកភ្នែកចេញមកទាំងមិនទាន់បានមើលប្អូនស្រីត្រឹមត្រូវផង ។
«ខ្ញុំមានត្រូវត្រង់ណាទេបងកុំធ្វើមុខដូចខ្ញុំនឹងកំពុងតែស្លាប់ជិតផុតដង្ហើមអញ្ចឹង?»នាងលេងទឹកមុខយ៉ាងម៉ាអេមស៊ែមម៉ងហើយនាងធ្វើដូចខ្លួនត្រូវគ្រាប់ជិតផុតដង្ហើមដួលទៅលើកប៉ាល់នោះ គ្រប់គ្នាសើចយ៉ាងសប្បាយ ។
« ផាច់...! នេះណ៎ែក! មកនិយាយអីឡប់ៗចឹង? បងភ័យណាស់បើបងមើលពីខាងក្រោយមកខ្លួនអូនសុទ្ធតែឈាមពេញទាំងខ្លួនបែបហ្នឹង?ទាល់តែបងឃើញច្បាស់ហ្នឹងភ្នែកបានដឹងថាវាមិនមែនបែបនេះ លើកក្រោយឈប់ណាឈប់មកបំភ័យបងទៀត បងមិនចូលចិត្ត » ហ្វាន់ឌីម៉ាខឹងជាមួយរីហ្វីដាមែនទែន ចេះមកលេងចឹងៗទៅរួចនាងចង់អស់ព្រលឹងចេញពីខ្លួនដោយសារនាងអ្នកណាមិនព្រួយបារម្ភពេលមើលពីក្រោយឃើញនាងប្រឡាក់ឈាមពេញមិនបានពីខាងមុខឬខាងក្រោយទេនិយាយរួមទៅគឺខ្លួននាងសុទ្ធតែឈាម មានអីត្រូវហ្វាន់ឌីម៉ានាងវៃដើមដៃមួយធ្វើមុខជូរបាត់ ។
«អូខេ..!ខ្ញុំសុំទោសបង»នាងតូចអោនមុខចុះចាប់ដៃបងស្រីអង្រួនតិចៗ
«បានៗ..!ប៉ុន្តែឥឡូវនេះពួកយើងឆាប់ចាកចេញទៅនៅពេលប៉ូលីសមិនទាន់ចូលមកត្រួតពិនិត្យមើល»ហ្វាន់ឌីម៉ានាងមិនបានទៅខឹងអីជាមួយប្អូនឡើយគ្រាន់តែធ្វើយកចិត្តនាងមកដាក់ក្នុងចិត្តរបស់រីហ្វីដាវិញចេះអីតែខ្លួនឯង? នាងក៏ចេះដូចគ្នា ។
«ច៎ាសបង»ពួកគេទាំងអស់គ្នាព្រមព្រៀងគ្នាអស់ហើយបានចេញពីកប៉ាល់វិញហើយក៏មិនបានចេញតាមមាត់ទ្វាទៅដែរពួកគេត្រូវចេញពីទ្វាខាងក្រោយកប៉ាល់ចុះចូលក្នុងទឹកកន្លែងកំពង់ផែនោះទឹកវាក៏មិនជ្រៅប៉ុន្មានដែរព្រោះតែវានៅជាប់ច្រាងស្រាប់រីឯក្រុមប៉ូលីសក៏ចូលមកក្នុងកប៉ាល់ពេលលែងលឺសម្លេងអ្នកនៅខាងក្នុងបាញ់ប្រតៃប្រតប់បន្ត។
ក្នុងពេលតែមួយជាមួយគ្នានេះដែរព័ត៌មានល្បីមួយបានរីកសុះសាយពេញទីក្រុងតូក្យូទាំងមូលនិយាយពីអ្នកជំនួញវ័យក្មេងម្នាក់ដែលមានរឿង វាធ្ងន់់ធ្ងរដោយការនឹកស្មានមិនដល់ថាគេហ៊ានធ្វើដល់ម្លឹង។គេម្នាក់នោះត្រូវបានប៉ូលីសចាប់ឃាត់ខ្លួនចូលទៅក្នុងប៉ុស្ដិ៍ប៉ូលីសបាត់ទៅហើយ។ប្រជាជនជាច្រើនមិនយល់ស្របនឹងគំនិតឬការងាររបស់អ្នកជំនួញម្នាក់នេះឡើយជាពិសេសឪពុកម្តាយរបស់ជនរងគ្រោះទាំងអស់ពួកគាត់ពិតជាស្អប់គេម្នាក់ហ្បឹងខ្លាំងណាស់ធ្វើសុទ្ធតែអ្នកជំនួញយ៉ាងល្បីដូចគេដូចឯងដែរប៉ុន្ដែរកស៊ីមួយមុខទៀតមិនត្រឹមត្រូវសមខ្លួនជាមនុស្សដួចជាគេឯងសោះ ។
«ឯងមានដឹងឬនៅថាវាជាស្នាដៃរបស់អ្នកណាដែលបានធ្វើរឿងមួយនេះ?វាមិនមែនសុខៗមានមនុស្សប្រគល់ភស្តុតាងឲ្យប៉ូលីសទៅស្រួលៗបែបនេះទេ ឬមានអ្នកនៅពីក្រោយរឿងនេះ?បើមែនវាជានរណា? » ជុងគុកអង្គុយលើសាឡុងកាន់ពែងកាហ្វេរមើលទៅកញ្ចក់ទូរទស្សន៍គេចង់ដឹងថាអ្នកណាជាអ្នកឲ្យព័ត៌មានទាំងអស់ទៅឲ្យប៉ូលីសចំពោះរឿង ស៊ូរ៉ាកាក់ ។ មែនហើយអ្នកដែលកំពុងតែល្បីពេះទីក្រុងគឺស៊ូរ៉ាកាក់នេះហើយគេត្រូវប៉ូលីសចាប់ខ្លួនទៅហើយរួមមានកូនចៅច្រើននាក់របស់គេដែលនៅសល់។ជុងគុកគេងឿយឆ្ងល់ចំពោះរឿងមួយនេះណាស់ក៏ព្រោះតែគេបញ្ជាឲ្យកូនចៅស៊ើបការទាំងប៉ុន្មានមិនបានផលទាល់តែសោះវាមិនច្រើនដូចជាអ្នកឲ្យព័ត៌មានទៅប៉ូលូសដូចលើកនេះឡើយ ។
ភាគ:១៨
ពេលយប់!
ហ្វាន់ឌីម៉ាហើយរីហ្វីដានាងទាំងពីរបានត្រឡប់មកដល់ផ្ទះរបស់នាងវិញហើយចំណែកឯរីហ្វីដានាងក៏បានផ្លាស់ប្ដូរសម្លៀកថ្មីងូតទឹកហើយស្អាតអស់បាននាងមក ។ ប៉ាម៉ាក់ពួកនាងគាត់ពិតជាព្រួយបារម្ភចំពោះកូនស្រីទាំងពីរខ្លាំងណាស់បាត់ដំណឹងពេញមួយថ្ងៃហើយទើបតែបានឃើញនាងមក គាត់ក៏រត់មករកកូន ចិត្តអ្នកជាម្ដាយនេះនៀកឆាប់រន្ធត់ណាស់ពេលបានដឹងចឹងៗអី ។
«សុំទោសម៉ាក់ប៉ាដែលខ្ញុំនឹងប្អូនទៅដើរលេងខាងក្រៅមិនបានប្រាប់ខ្ញុំថាដើរលេងជុំវិញនេះទេប៉ុន្តែឃើញថានៅទីនេះមានកន្លែងដើរលេងច្រើនទើបចេះតែនាំគ្នាដើរទៅហិហិ»ហ្វាន់ឌីម៉ានាងជាអ្នកសុំទោសមុនរួចដឹកដៃគាត់ដើរមករកកន្លែងអង្គុយស្រួលបួលវិញ ។
« ហ៊ឹម! បើដូចជាកូននិយាយម៉ាក់សប្បាយចិត្តហើយ តែលើកក្រោយកុំធ្វើចឹងទៀតប្អូនធ្លាប់បានគេចាប់ទៅម្ដងទៀតរួចហើយតាំងពីមកទីនេះដំបូងមកម្លេះមកពីបែបនេះបានម៉ាក់មិនចង់ឲ្យកូនៗចេញទៅណាផ្ដេសផ្ដាស » គាត់និយាយអញ្ចឹងក៏ព្រោះតែបារម្ភរឿងរីហ្វីដានាងបានគេចាប់ខ្លួនទៅវានៅដិតដាមជាប់ក្នុងអារម្មណ៍របស់គាត់មិនទាន់បាត់ទើបចេះតែការពារមុនប្រសើរជាងព្យាបាល ។
«ច៎ាសម៉ាក់»ពួកនាងទាំងពីរឆ្លើយមកដំណាលគ្នយ៉ាងស្រុះឯលោកប៉ានាងគាត់មិនបានមាត់កអ្វីដែរបើកូនៗបាននិយាយប្រាប់ហេតុផលរួចអស់មកហើយគាត់មិនបានទៅថាឬស្ដីបន្ទោសនាងម្ដងទៀតទេ ។
«ម៉ាក់ប៉ាចឹងខ្ញុំសុំឡើងទៅបន្ទប់សិនហើយមានអារម្មណ៍ថាស្អុះស្អាប់ខ្លួនមែនទែន»រីហ្វីដាពោលប្រាប់ម៉ាក់ប៉ាហើយពួកគាត់ក៏មិនបានថាអ្វីយល់ព្រមឲ្យនាងទៅហ្វាន់ឌីម៉ានាងក៏ដូចរីហ្វីដាដើរឡើងមកបន្ទប់ជាមួយគ្នា ។
«ខ្ញុំមិនចង់និយាយច្រើនជាងនេះអរ..!បងពូកែសម្ដែងណាស់ដែលថាមិនចេះនិយាយភាសាជប៉ុននោះបងនេះខ្ញុំស្មានតែមកនចេះមែនបានយល់ន័យដែលគេបានសរសេរចេញមក?ខ្ញុំនិយាយកាត់ព្រោះចង់សាកចិត្តបងហ្វាន់ឌីម៉ាឯងទេណា»ហ្វាន់ឌីម៉ានាងសរភ្នែកមិនស្ទើចេះមកចាញ់ល្បិចប្អូនកំហូចទាល់តែបាននាងរកពាក្យមកវាចារចេញមិនបានសោះហើយបើលេងមកកាត់ផ្លូវនាងបាត់ទៅហើយឯប្អូនក្បាលខូចអង្គុយសើចស្ញេញឌឺដងវៃចិញ្ចើមធ្វើព្រងើយឯបងវិញស្ពឹកមុខមិនស្ទើខំលាក់ដែរក៏នៅតែដឹងរីហ្វីដានាងដូចមិនសូវជឿទុកចិត្តហ្វាន់ឌីម៉ារឿងនាងថាមិនចេះជប៉ុននេះណាស់បានចេះតែសង្ស័យទើបឥឡូវនេះសាកល្បងលេងសោះបានដូចចិត្តមែន ។
«បងចាញ់ទៀតហើយចឹងនោះ»ទឹកមុខនាងឡើងកំសត់ពេបមាត់ទៀត
«ហិហិ!បងលាក់ខ្ញុំមិនដែលបានយូរទេចឹងហើយមានរឿងអ្វីក៏ត្រូវតែនិយាយពិភាក្សាជាមួយនឹងខ្ញុំរហូតបានទេ?»រីហ្វីដាដាក់បម្រាមហ្វាន់ឌីម៉ាជាមុនបើថាលាក់នាងមិនបានហើយក៏ឈប់ទៅព្រោះតែឥឡូវនេះនាងពូកែសង្កេតមើលខ្លាំងណាស់ចង់អ្នកណាមកបន្លំភ្នែកបន្តិចក៏មិនបានដែរ ។
«បងដឹងបងដឹងហើយទៅថាប្អូនបងឆ្លាតលើសគេលើសឯងគ្រប់គ្នាហើយ»នាងជ្រេញនឹងរឹកពារីហ្វីដាខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែចេះតែនិយាយលើកទឹកចិត្តលេងទៅ
«ច៎ាសបង»ពេលបានលឺគេសរសើរបែបនេះញញឹមបិតមាត់មិនជិតនោះទេ ។
You are reading the story above: TeenFic.Net