បន្តភាគទៀតចាស៎ រីករាយអាន

ត្រឡប់បន្តសន្យា
ភាគ៦៥+៦៦

«ម៉ាកូ..» អែលលីណាក៏ឧទានឡើងទាំងព្រួយបារម្ភកាលបើឃើញកូនចៅរបស់ជុននីអូក្រៀកម៉ាកូជាប់ អ្នកម្ខាងទៀតក៏មើលមកនាងរួចងក់ក្បាលបែបប្រាប់នាងថាគេមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ គិតតែរឿងរបស់នាងទៅចុះ។
«អែល..» ស្ដាប់បែបតឹងតែងអម្បាញ់មិញនោះក៏ប្ដូរមកជានិយាយស្រាលនឹងផ្អែមល្ហែមទៅកាន់ស្រីតូចដែលនៅក្នុងរង្វង់ដៃវិញ អែលលីណានាងក៏មិនទាន់ឆ្លើយតបតែងាកសំឡឹងមុខគេចំៗស្របនឹងកែវភ្នែករលីងរលោង ជុននីអូក៏បង្ហាញទឹកមុខបែបមិនពេញចិត្តរួចលូកដៃជូតវាសទឹកភ្នែកពីថ្ពាល់របស់នាង។
«អូនយំច្រើនពេកហើយអែល ទឹកភ្នែករបស់អូនមានតម្លៃណាស់កុំសម្រក់វាមកទាំងបែបនេះអី..» ជុននីអូលួងលោមនាងព្រោះគេមិនចង់ឃើញមនុស្សស្រីជាទីស្រឡាញ់ត្រូវយំម្ដងជា២ដងបែបនេះឡើយ គេក៏ទាញនាងមកកៀកបំណងនឹងចង់អោបតែក៏ត្រូវអែលលីណារុញគេមួយទំហឹង ភ្នែកងាកសំឡឹងមើលទៅវត្តមានអ្នកគ្រប់គ្នាដែលដើរមកពីត្រើយខាងផ្ទះនាងឯណោះ ក្នុងចំណោមនោះក៏មានវត្តមានមនុស្សម្នាក់ដែលនាងមិនចង់ចួបពេលនេះដូចគ្នាដែរ។
«អែល...» សំឡេងគ្រលរធំបន្លឺឡើងស្របនឹងស្នាមញញឹម អ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកសំឡឹងមើលម្ចាស់ប្អូនដែលទ្រង់នឹករលឹកឯណោះរួចក៏ប្រញាប់បោះជំហានយាងចូលមករកប្អូន ខុសប្លែកពីអែលលីណាកាលបើឃើញទ្រង់ភ្លាម នាងក៏បោះជំហានគេចចេញយ៉ាងលឿនតែម្ដង។
«អែល..កូនអែល» លោកវីលកាលបើឃើញកូនស្រីប្រញាប់រត់គេចចេញគាត់ក៏ហៅទាំងបារម្ភ ព្រោះនាងកំពុងតែមានពោះមានពុងផង បើសិនជាមិនបានប្រយត្ន័ច្បាស់ជាវីវរជាមិនខានឡើយ។
«លោកប៉ាទៅសម្រាកសិនចុះចាំខ្ញុំទៅតាមអូនអែលលីណា ពួកឯងនាំលោកប៉ាយើងទៅសម្រាកនៅខាងក្នុងទៅ»
«លោកប៉ា?!» លោកវីលក៏លាន់មាត់ឡើងទាំងឆ្ងល់ជាមួយនឹងសព្វនាមដែលនាងកម្លោះនេះបានដាក់ឲ្យគាត់ តែឆ្ងល់ក៏បានត្រឹមតែឆ្ងល់ព្រោះពេលនេះពួកគាត់ក៏ត្រូវបានកូនចៅមាឌឌាំងៗរបស់ជុននីអូគ្រានោះទៅសម្រាកនៅឯផ្ទះឯណោះបាត់ទៅហើយ។

«អែល..អែលឈប់សិន! អែលលីណា» សម្រឹបជើងធ្ងន់រត់តាមនាងតូចដែលកំពុងតែបោះជំហានដើរផឹបៗនៅលើខ្សាច់សក្បុសឯណោះ អ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកក៏ចូលទៅរកប្អូនរួចកាន់ក្រសោបដៃនាងជាប់ណែន។
«ហេតុអីក៏ឯងគេចពីបង?! អែល..» អែលលីណាកាលបើដំបូងឡើយនាងព្យាយាមរត់គេចពីទ្រង់តែនាងក៏ឈប់ទ្រឹងមួយកន្លែងវិញលែងរត់គេចទៅណានឹងងាកមកប្រឈមមុខជាមួយនឹងអតីតម្ចាស់បងដែលនៅចំពោះមុខនាងនៅពេលនេះ។
«អែល..អែលត្រឡប់ទៅវិមានយើងទៅណា បងសូមអង្វរ» អ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកកាន់ដៃនាងជាប់ណែនរួចពោលទាំងអួលដើមករតែម្ដងតែអែលលីណាឯណោះក៏មិនបាននិយាយអ្វីតែក៏នៅស្ងៀមទ្រឹង ភ្នែកងាកសំឡឹងមើលទៅវត្តមានរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលមកព្រមគ្នាជាមួយនឹងជុននីអូឯណោះ ព្រះនាងអែលឡាសំឡឹងមើលទៅបងប្អូនភ្លោះរបស់ទ្រង់ព្រមជាមួយនឹងភាពអៀនខ្មាស សឹងតែមិនហ៊ានសំឡឹងចំមុខរបស់នាងទៅហើយ។
«ទ្រង់ប្រហែលជាយល់ច្រឡំហើយ ខ្ញុំម្ចាស់មិនមែនជាម្ចាស់ប្អូនទ្រង់ឡើយ ព្រះនាងអែលឡាឯណោះទេដែលជាម្ចាស់ប្អូនទ្រង់..» អែលលីណាលូកទាញដៃទ្រង់ចេញស្រាលៗព្យាយាមបដិសេធភ្លាមៗតែអ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកក៏លើកយករបស់មួយឡើងមកបង្ហាញនាំឲ្យអណ្ដាតនាងគ្រលាស់និយាយពាក្យកុហកលែងបាន។
«ចុះស្នៀតសក់នេះ? មានតែអែលលីប៉ុណ្ណោះដែលអាចយកវាមកបាន វាត្រូវបានចាក់ទុកនៅក្នុងទូអស់រាប់ឆ្នាំទៅហើយ មានតែបងនឹងអែលលីប៉ុណ្ណោះដែលដឹងពីលេខសម្ងាត់មួយនេះ អូននិយាយថាអូនចង់ទុករបស់អនុស្សាវរីយ៍របស់បងប្អូនយើងទាំងអស់នៅទីនោះ អូនមានអារម្មណ៍ថាបិតានឹងមាតាមិនស្រួល អូនធ្លាប់និយាយប្រាប់បងហើយតែបងមិនបានស្ដាប់ មិនបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ អែល..» អ្នកអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកមានបន្ទូលបណ្ដើរ សម្រក់ទឹកភ្នែកបណ្ដើរ អែលលីណាឯណោះនៅឈរស្ងៀមមិនបញ្ចេញកាយវិការតបសោះទាំងក្នុងទ្រូងនាងឈឺស្ទើរតែធ្លាយទៅហើយ។

«ទ្រង់មានបន្ទូលអី? ខ្ញុំម្ចាស់មិនយល់ទេ..កុំមករកខ្ញុំម្ចាស់ទៀតអី ខ្ញុំម្ចាស់មិនចង់ពាក់ពន្ធ័នឹងគ្រួសាររាជវង្សអីទៀតនោះទេ..» អែលលីណាដកដៃទ្រង់ចេញរួចព្យាយាមគេចតែក៏បែរជាឈប់ទ្រឹងកាលបើព្រះនាងអែលឡាដែលឈរស្ងៀមសុខៗមុននោះក៏បែរជាលុតជង្គង់ចំពោះមុខនាង ទ្រង់លើកដៃត្រដុសសំពះមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលទ្រង់ដឹងច្បាស់ថាជាបងស្រី មនុស្សតែម្នាក់ដែលទ្រង់បានសាងកំហុសជាច្រើនដល់ថ្នាក់ត្រឹមការក្រាបក្បាលសំពះនេះមិនអាចលុបលាងបាន១ភាគរយនេះអំពើបាបរបស់ទ្រង់ផង។
«ម្ចាស់បង..សុំអង្វរត្រឡប់ទៅមាតុប្រទេសយើងវិញទៅ ខ្ញុំសន្យាថាចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅខ្ញុំមិនឲ្យម្ចាស់បងឃើញមុខរបស់ខ្ញុំម្ចាស់ទៀតទេ ព្រះនាងជាទីស្រឡាញ់ ជាបេះដូងរបស់ប្រទេសគួរតែជារបស់ម្ចាស់បងតាំងតែពីដើមមកស្រាប់ទៅហើយ ខ្ញុំម្ចាស់..ហ៊ឹក» ព្រះនាងអែលឡាមិនទាន់ទាំងបានបញ្ចប់ប្រយោគរបស់ខ្លួនឯងផង អែលលីណាក៏នាំខ្លួនដើរវៀងមិនសូម្បីតែស្ដាប់ ព្រះនាងអែលឡាក៏អោនមុខយំមិនឈប់ក៏ព្រោះតែទ្រង់មានអារម្មណ៍កាន់តែខុសឆ្គងខ្លាំងលើសដើមទៅទៀត ទោះបីជាម្ចាស់បងទ្រង់មិនមានបន្ទូលអ្វី ទ្រង់នៅស្ងៀម តែភាពស្ងៀមស្ងាត់នោះក៏ដូចជាកាំបិតមុតស្រួចចាក់ទ្រូងទ្រង់ជាងពាក្យជេរស្ដីទៅទៀត។
«ពួកទ្រង់ត្រឡប់ទៅកូរ៉េវិញទៅ ខ្ញុំម្ចាស់បានសម្រេចចិត្តរួចហើយថាខ្ញុំមិនត្រឡប់ចូលប្រទេសកូរ៉េវិញឡើយ ខ្ញុំជាប្រជាជននៅអុីរ៉ាក់ ខ្ញុំមានលោកប៉ាមានបងប្អូននៅទីនេះ សូមអ្នកទាំង២បំភ្លេចពីរឿងអតីតកាលចោលឲ្យអស់ទៅ លោកក៏ដូចគ្នាជុននីអូ..» អែលលីណាក៏ងាកមើលទៅជុននីអូម្ដង នាយក៏សំឡឹងមុខនាងព្រមទាំងលូកដៃបំណងចង់កាន់ដៃនាងម្ដងទៀត តែអែលលីណារហ័សដកដៃចេញមិនសូម្បីតែឲ្យគេប៉ះ នាងក៏លូកដៃដោះខ្សែករក្រវិលកំប៉ុងចាស់ដែលគេបានឲ្យនាងកាលពីនៅអុីរ៉ាក់ យប់ដំបូងនាគ្រាសាងស្នេហ៍នោះឲ្យទៅគេវិញរួចនាងក៏ញញឹម។
«អរគុណសម្រាប់ការស្គាល់គ្នាកន្លងមក..ខ្ញុំបានស្វែងយល់ច្រើន ជាពិសេសគឺរឿងរ៉ាវស្នេហាដែលខ្ញុំតែងតែទាមទារចង់បានតាំងពីអតីតជាតិ ក្ដីស្រឡាញ់នឹងការអោបក្រសោបពីលោក ពេលនេះខ្ញុំអស់ចិត្តហើយ អរគុណ..»
«អែលលីណា..» ជុននីអូឧទានហៅឈ្មោះអ្នកដែលបោះជំហានចាកចេញនោះ អែលលីណាដើរចេញទាំងមិនសូម្បីតែងាកក្រោយទោះបីជាទ្រូងនាងកំពុងតែចុកអួលណែនយ៉ាងណាក៏ដោយ អែលលីណាលូកដៃទប់ទ្រូងខ្លួនឯងរួចបន្តដំណើរទៅកាន់ផ្ទះចាស់របស់នាងដែលមានលោកន៉ានាងនៅអង្គុយចាំមើលនាងនៅមុខផ្ទះ គ្រាន់តែបានឃើញកូនភ្លាមលោកវីលក៏ក្រោកឈរឡើង តែអ្វីដែលគាត់ឃើញគឺកូនស្រីគាត់ដើរចូលផ្ទះទាំងយំ មុននឹងមានវត្តមានបុរសម្នាក់រត់មកតាមនាង។
«អែល..»
«លោកចូលមិនបានទេ..» ស្មានមិនដល់បុរសចំណាស់ដែលមុននេះមិនជំទាស់ ពេលនេះក៏ជំទាស់រារាំងមិនឲ្យគេបានចួបអែលលីណាឡើយ ជុននីអូក៏មិនបាននិយាយអីតែមើលមុខរបស់លោកវីលបន្តិច។
«ឲ្យខ្ញុំសុំអនុញ្ញាតចួបអែលលីណាផងលោកប៉ា..»
«អ្នកណាជាប៉ាឯង?! ធ្វើឲ្យកូនស្រីយើងយំថ្នាក់នឹងទៅហើយនៅមានមុខចង់ចួបនាងទៀតរឺ?» ជុននីអូមិននិយាយអីតែក៏លុតជង្គង់ចំពោះមុខគាត់នាំឲ្យកូនចៅគេទាំងអស់ភ្ញាក់មិនស្ទើរ មានតែលោកវីលដែលមិនភ្ញាក់ផ្អើល។
«ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណាក៏បានឲ្យតែឲ្យខ្ញុំបានចួបនាង..»
«ទៅពុះអូសទៅ..»
«ប..បាទ៎?!»
«រឺក៏ជាកូនអ្នកមានទើបមិនចេះធ្វើ?!» លោកវីលសួរបញ្ជាក់ក្នុងន័យឌឺដង កូនចៅជុននីអូក៏ចូលមករកចៅហ្វាយស្របនឹងជុននីអូកក្រោកឡើងល្មម។
«ប្រាកដជាបានលោកប៉ា..»

ប៉ះឪក្មេកកាចទៀតនុង៎..តែចង់បានកូនកាមុំគេទាល់តែពលី ហុហុ ឲ្យកម្លាំងចិត្តបងអូមួយ 🤍