ត្រឡប់បន្តសន្យា
ភាគ៦៩

ជុននីអូដែលឈរញញឹមនៅឯមាត់ទ្វារឯណោះក៏ប្រញាប់បោះជំហានចេញមកវិញត្បិតមិនចង់ឲ្យអែលលីណានឹងលោកប៉ាធំនាងចេញមកឃើញគេហើយគិតថាគេមកលបលួចស្ដាប់អីបែបនោះ។
«អ្នកកម្លោះ..» គ្រាន់តែចេញមកដល់ខាងក្រៅលោកប៉ាតូចរបស់អែលលីណាដែលកំពុងតែអង្គុយញ៊ាំអាហារឯណោះក៏ឧទានហៅជុននីអូភ្លាម។
«បា..បាទ៎លោកប៉ា» ជុននីអូក៏នៅតែក្លាហាននឹងប្រើសព្វនាមមួយនេះជាមួយលោកប៉ាតូច តែវាក៏សមស្របនឹងការចង់បានរបស់គេព្រោះលោកប៉ាតូចក៏ញញឹមតបនឹងសព្វនាមនោះដែរ។
«អង្គុយចុះសិនមក ហូបបាយជាមួយគ្នា» គាត់មានប្រសាសន៍ផ្អែមទៅកាន់ជុននីអូដែលគ្រាន់តែស្ដាប់ក៏ធ្វើឲ្យជុននីអូមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្ដៅបាត់ទៅហើយ នាយមិនបានជំទាស់រួចក៏អង្គុយចុះលើគ្រែជាមួយគាត់។
«ខ្ញុំអាចដួសខ្លួនឯងបានបាទ៎..»
«អង្គុយឲ្យស្ងៀមទៅ ឯងហត់នឿយពេញមួយថ្ងៃទៅហើយ កុំផ្ដល់សម្ពាធឲ្យខ្លួនឯងគ្រាន់តែអង្គុយញ៊ាំអាហារប៉ុណ្ណឹង យើងជាគ្រួសារតែមួយស្រាប់ហើយ»
(គ្រួសារតែមួយហ្អេស៎?!)
ជុននីអូគិតក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងជាមួយពាក្យដែលគាត់បាននិយាយមុននេះ តាមស្ដាប់អ្វីដែលគាត់និយាយគឺគាត់មិនបានជំទាស់នឹងគេមកតាមអែលលីណាឡើយ អញ្ចឹងបានន័យថាគាត់បានបើកភ្លើងខៀវឲ្យនាយហើយរឺ?!
«កុំប្រកាន់ជាមួយបងវីលអី គាត់អាចនឹងហួងហែងកាចដាក់ឯងបន្តិចព្រោះតែគាត់ចង់ធ្វើឲ្យប្រាកដថាមនុស្សប្រុសដែលគាត់រកឲ្យអែលលីណាជាមនុស្សដែលល្អបំផុតហើយក៏ស្រឡាញ់នាងបំផុត» ជុននីអូក៏កាន់ស្លាបព្រាជាប់រួចញញឹមទៅកាន់លោកប៉ាតូច គាត់កក់ក្ដៅនឹងយល់ចិត្តបែបនេះទេតើបានជាអែលលីណានាងស្រឡាញ់នឹងគោរពគាត់ខ្លាំងណាស់។
«អែលលីណារងទុក្ខលំបាកច្រើនគួរសមហើយ កាលពីក្មេងនាងត្រូវគេមើលងាយថាជាក្មេងគថ្លង់មានកាយសម្បទាមិនគ្រប់គ្រាន់ ហើយមិនតែប៉ុណ្ណឹងក៏នៅត្រូវសង្គមមើលងាយថាមានប៉ាជាភេទទី៣ទៀត តែអែលលីណានាងមិនដែលយករឿងទាំងនោះមកប្រាប់ខ្ញុំនឹងបងវីលឡើយ ពួកខ្ញុំដឹងមកពីសាលាទៅវិញទេ នាងសុខចិត្តឲ្យគេធ្វើបាបក៏នាងមិនតបតរព្រោះមិនចង់ឲ្យមានបញ្ហានឹងត្រូវសាលាហៅខ្ញុំនឹងបងវីលទៅ ខ្ញុំនឹងបងវីលអាណិតនាងខ្លាំង ខ្លាំងដល់ថ្នាក់ថាមិនដឹងគួរនិយាយបែបណាឲ្យសាកសមព្រោះនាងក៏ស្លូតបូតនឹងល្អចំពោះគេគ្រប់គ្នា លើកលែងតែជាមួយខ្លួនឯង» លោកប៉ាតូចនិយាយឡើងស្របនឹងទឹកមុខបែបព្រួយបារម្ភ ជុននីអូក៏ព្រលែងខ្យល់ដង្ហើមធំនឹងព្យាយាមរង់ចាំស្ដាប់បន្តទៀត។

«នាងតែងតែបន្ទោសខ្លួនឯង ទម្លាក់កំហុសលើខ្លួនឯងរាល់រឿងដែលបានកើតឡើងក្នុងជីវិត នាងតែងតែគិតថាពិភពលោកមួយនេះស្រស់បំព្រងហើយគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ មកពីនាងខុសប្លែកពីគេ មានចំណុចម៉្យាងដែលនាំឲ្យគេគ្រប់គ្នាមិនពេញចិត្តទើបបានជាពួកគេធ្វើបែបនោះដាក់នាង..»
«សូម្បីតែរឿងខ្លះមិនមែនជាកំហុសនាងក៏នាងនៅតែបន្ទោសខ្លួនឯងដែរ ពិតទេលោកប៉ា?!» ជុននីអូក៏និយាយកាត់ លោកប៉ាតូចដែលនៅស្ដាប់ឯណោះក៏ងក់ក្បាលតិចៗព្រោះជុននីអូក៏ដឹងនឹងស្វែងយល់ពីអែលលីណាច្រើនដែរទើបគេអាចនិយាយបែបនេះបាន។
«ខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាខ្ញុំមើលមនុស្សដូចជាលោកមិនខុសទៅចុះ ព្រោះអែលលីណាជាដង្ហើមនឹងជាជីវិតរបស់ពួកខ្ញុំ នាងលំបាកនឹងសម្រក់ទឹកភ្នែកមកច្រើនហើយតាំងពីតូច សង្ឃឹមថានៅជាមួយលោកកូនអែលនឹងបានសប្បាយចិត្តចុះ អ្នកកម្លោះ» លោកប៉ាតូចក៏មានប្រសាសន៍ស្របនឹងភ្នែកងាកមើលមកជុននីអូ នាយក៏ញញឹមរួចដួសអាហារដាក់ចានជូនលោកប៉ាតូចឯណោះភ្លាមៗទុកជាការយកចិត្ត។
«អ'ហែម» គ្រានោះក៏ស្រាប់តែមានសំឡេងគ្រហែមមកពីក្រោយខ្នងនាំឲ្យជុននីអូប្រញាប់ងាកបែរនឹងនាំខ្លួនចុះពីលើគ្រែភ្លាមព្រោះលោកវីលបានមកដល់ព្រមជាមួយនឹងវត្តមានមនុស្សម្នាក់ទៀត។
«អែលលីណា?!» ជុននីអូឧទានហៅមនុស្សស្រីជាទីស្រឡាញ់រួចក៏ញញឹមឡើងទាំងស្រស់ស្រាយ តែអែលលីណានាងក៏មិនបានសូម្បីតែញញឹមតបហើយក៏ប្រញាប់ចូលអង្គុយលើគ្រែក្បែរលោកប៉ាធំនាង។
«នៅឈរអីជុននីអូ? អង្គុយចុះមកហូបបាយហើយនឹងបានសម្រាកទៅ..» លោកប៉ាតូចក៏នៅតែបបួលហៅជុននីអូឲ្យអង្គុយចុះហើយលោកវីលក៏មិនអាចជំទាស់បានព្រោះតែវាជាសម្ដីរបស់ភរិយាគាត់ទៅហើយ។
«ញ៊ាំឲ្យច្រើនៗទៅអែលលីណា នឹងអាលបានគេងណាកូន» លោកប៉ាតូចក៏និយាយឡើងរួចដួសអាហារដាក់ក្នុងចានឲ្យកូន អែលលីណាក៏លើកចានទទួលម្ហូបនោះតែបែរជាមានអារម្មណ៍មិនស្រួល។
ច្រាវ!!!
«អូយ៎..» ចានដែលនាងកំពុងតែកាន់នោះក៏បែរជាធ្លាក់ចុះពីដៃនាង អែលលីណាទម្លាក់ដៃចុះក្ដាប់ពោះខ្លួនឯងតិចៗរួចរអ៊ូត្អូញតែម្ដង។
«កើតអីកូនប៉ា?!» លោកវីលក៏សួរនាំកូននឹងលើកដៃវែកសក់កូនតិចៗនាងបែកញើសជោគថ្ងាស អែលលីណាក៏ពើតខ្លួនផ្អែកក្បាលនឹងស្មារបស់លោកប៉ានាង។
«កូនចុកពោះណាស់ប៉ា ហ៊ឹក..»
«ចាំបងជូនអូនទៅពេទ្យ..» ជុននីអូដែលអង្គុយនៅជិតនោះក៏ប្រញាប់ចុះពីលើគ្រែ ដៃមាំត្រកងបីរាងកាយនាងភ្លាម គេក៏បីនាងចុះពីគ្រែរួចបោះជំហានទៅរកផ្លូវចុះបំណងចង់យកនាងទៅមណ្ឌលសុខភាពដែលនៅលើកោះនោះ។
«អ..អែល..» លោកប៉ាតូចដែលរត់តាមពីក្រោយក៏ភាំងត្បិតឃើញមានទឹកហូរតាមចន្លោះជើងកូនរឹមៗ ហើយទឹកនោះគឺជា..«ឈាម» ។

បើភាគនេះបាន៨៥០នៅម៉ោង១០អេតមីនជូន២ភាគទៀត