ჯონგუკი ქასთინგზე სექტემბერში უნდა იყოს,მინდა რომ სანამ წავა მასთან მეტი დრო გავატარო,დღეს სახლში უნდა წავიდე და მშობლები დავითანხმო გუკთან დარჩენაზე, ვცდილობ არ ვიტირო და არ მოვიწყინო ჯონგუკთან,ძალიან მტკივა გული რომ ჩემგან მოუწევს შორს წასვლა,მაგრამ წასვლაზე მეთვითონ დავითანხმე და ჩემი ბრალია რომ ახლა ასეთ დიდ ტკივილს განვიცდი,მაგრამ ვერ დავუშვებ რომ მის ოცნებაზე უარი თქვას,მსოფლიოს საოცრებებში ადამიანები რომ შედიოდეს ჯონგუკი მე-8 საოცრება იქნებოდა,მისი ხმა, მისი ცეკვა,მისი ყურება ძალიან სასიამოვნოა,საოცრად უკრავს გიტარაზე,სიმღერებს წერს,ძილისწინ ზოგჯერ მიმღერის,ეს ძალიან მსიამოვნებს და მასაც ეტყობა რომ სიმღერით დიდ სიამოვნებას იღებს,სიმღერა მისთვის შეიქმნა ამ ქვეყნად,
მაგრამ წუხელ როდესაც მიმღეროდა,მისი ტკბილ ხმას ღიმილის მაგივრად ტირილით ვუსმენდი,ვიცოდი რომ ამას დიდხანს ვერ მოვისმენდი, ტირილში ძლივს დავიძინე,
დილით თვალების თეთრ ნაწილში ხის მსგავსად დატოტვილი სიწითლე დამხვდა, მალევე გადამიარა და გუკიმ ვერ შეამჩნია,არ მინდა რომ სევდიანი წავიდეს და ჩემზე ინერვიულოს.

ჩავკოცნე ჯეონი და მისი მანქანიდან გადმოვედი.
სახლში შევედი,ყველა სამზარეულოში იყო და საუზმობდა.
-დილამშვიდობის..
-დილამშვიდობის..
ყველამ ერთხმად მიპასუხა..
-ასე ადრე არ გელოდით, ყველაფერი რიგზეა?
მკითხა დედამ.
სკამზე ჩამოვჯექი და საუბარი დავიწყე..
-რთული სათქმელია..
-შენ და ჯონგუკმა იჩხუბეთ?
-არა.. ის უბრალოდ კორეაში უნდა წავიდეს დიდი დროით..
-რატომ?
-მან ერთერთი კორეული კომპანიიდან შეთავაზება მიიღო..
-რა შეთავაზება?
-ქასთინგი უნდა გაიაროს,თუ მოეწონებათ მაშინ შვიდ ბიჭთან ერთად დაადებიუტებენ როგორც მომღერლებს..
-ის დათანხმდა?!
-ჰო უფროსწორად მე დავითანხმე რომ წასულიყო..
-რატომ?
-მინდა რომ მისი ოცნება აიხდინოს,ჩემს გარდა სხვაც გააბედნიეროს მისი სიმღერით და თვითონაც ბედნიერი იყოს..
ეს მისი ოცნებაა..
-ის მიდის ესეიგი..
-ჰო..
-ეს ცუდია..
-ცუდი?! არა ეს შესანიშნავია ის გაივლის ქასთინგს,ვიცი აიყვანენ,იმღერებს,ბევრს იშრომებს და მიაღწევს მის დასახულ მიზანს,ის ამას შეძლებს და მჯერა ამის, ის საუკეთესო მომღერალი იქნება მთელ მსოფლიოში..
-თქვენი ურთიერთობა? უნდა დაშორდე?
-არა.ჩვენ მაინც ერთად ვიქნებით,ის ჩამოვა,მეც წავალ მასთან,ხშირად ვისაუბრებთ, ორივე ბედნიერები ვიქნებით..
-მჯერა რომ მიაღწევს წარმატებას ნიჭიერი ბიჭია..
-დე მა  ის სექტემბის შვიდში უნდა გაფრინდეს,ანუ ათ დღეში..
-ჰო..რამე პრობლემაა?
-არა.. უბრალოდ მინდა სანამ წავა მასთან ვიყო..
მასთან მინდა რომ დავრჩე, სანამ წავა მინდა მეტი დრო გავატარო..
თვალები ცრემლებით მქონდა სავსე,ეს ძალიან რთული თემაა ჩემთვის..
-კარგი..
მშვიდად თქვა მამა
-ჰო წადი..
დაამატა დედამ..
-მართლა?
თავი ვერ შევიკავე და ტირილი დავიწყე,მამა ადგა და გულში ჩამიკრა..
-ჩშ არ იტირო,ყველაფერი რიგზეა..
-ის მე ძალიან მომენატრება..
მის გარეშე რა გავაკეთო..

ტირილს ვერ ვეყვეტდი, მინდოდა ემოციებისგად დავცლილიყავი.
-არ იტირო ჯონგუკიც ინერვიულებს ასეთს რომ გნახავს, მერე აღარ წავა..
-მე ოთახში წავალ..
-დამშვიდდი
-ჰო  კარგი
ცრემლები მოვისუბთავე და ჩემს ოთახიში შევედი,კარები მივხურე და მას ავეკარი,ფეხებში ძალა გამომეცალა,დავჯექი და ისევ ტირილი დავიწყე..

Author P.O.V:

გოგონას ტირილში ჩაეძინა,
მარის დედამ მის დაქალს ყველაფერი აუხსნა სთხოვა მათთან მისვლა.
მარიამი ლანას შესახებ დიდხანს არ ეუბნებოდა მის მშობლებს,რატომ?
ეს თვითონაც არ იცოდა, უბრალოდ დიდად არც ინტერესდებოდნენ მშობლები ვის წერდა გოგონა, ალბად იმიტომ რომ ხან რას იმოზეზებდა ხან რას,ათას ტყუილს ამბობდა. ალბად იმიტომ უფრო რომ თავს უხერხულად გრძნობდა?! ან დისკომფორტს მისი თავის შესახებ საუბრისას?! ან ეგონა რომ მის პირადსივრცეს დაარღვევდნენ და მის ესემესებს წაიკითხავდნენ?!  ან ზედმეტად დაინტერესდებოდნენ  და გააკონტროლებდნენ?! ან კიდევ არ სურდა რომ მის ირგვლივ მყოფებს ბოლომდე გაეცნოთ ის?! ამას თვითონაც ვერ ხსნიდა მაგრამ დიდი ხნის სურვილის ახდენა რომ დააპირა მაშინ მოიკრიბა გამბედაობა და გააცნო მისი მეგობარი.განა ეს აქამდე არ სურდა? მაგრამ.. ვერ შეძლო.
მისი მეგობარი სულ გვერდით ედგა და ისიც იმავეთი პასუხობდა, ლანა მის გვერდით რომც არ მდგარიყო ეს მას არ ეწყინებოდა რადგან იმის მიუხედავად რომ დიდად ვერ გამოხატავდა სიყვარულს მისი გამოუცდელობის გამო,მან მაშინ არ იცოდა როგორ ეგრძნობინებია მისი საყვარელი ადამიანისთვის  სიყვარული.

ლანა მალე მივიდა მის მეგობართან.
მეორე კარებიდან შევიდა მეგობრის ოთახში,შეარხია რომ გაეღვიძებია,გოგონამ თვალები გაახილა,გაოცებას ვერ მალავდა,მის მეგობარს არ ელოდა.
-ლან.. შენ აქ
-შენმა მშობლებმა დამირეკეს..
-მიხარია რომ მოხვედი.
თქვა და გოგონას მოეხვია..
-რა დაგემართა?
-მე.. ჯონგუკი კორეაში უნდა წავიდეს.. და მე დავითანხმე ამაზე..
-რატომ მიდის?
მარიამი ყველაფერს უყვებოდა მეგობარს და თან ტიროდა..
-არ იტირო მალე გავა დრო..
თან კარგად ვიმეცადინებთ კორეულში,გაცვლით პროგრამას გამოვიყენებთ და იქ გავაგრძელებთ სწავლას..
ახლა მოწესრიგდი,სახეზე წყალი შეისხი და შენს პრინცთან წადი..
ალბად გელოდება
-შენ..
-მე ხშირად მნახავ მაგრამ ჯეონს ვერა ამიტომ ავწიე ერთი ადგილი და გაემზადე..
-შენთვის მითქვამს რომ საუკეთესო მეგობარი და ადამიანი ხარ?!
-ჰმ არ მახსოვს..
კარგი მიდი გაემზადე..

მარიამმა ჩანთა ჩაალაგა, ჯეონს მიწერა,მეგობარს დაემშვიდობა,ამასობაში ჯონგუკიც მოვიდა და დაიწყო მის საყვარელ ადამიანთან სასიამოვნო დროის გატარება...

***

-პატარავ კარგად ხარ?
-კი რატო?
-მოწყენილი მეჩვენები და თვალებიც ოდნავ წითელი გაქვს.. იტირე?
-ამ არა მე უბრალოდ ცუდად მეძინა..
-მაშინ სტუმრების ოთახში დაიძინე თუ ჩემთან არაკომფორტულად ხარ..
-არა მე შენთან კარგად მძინავს უბრალოდ ცუდი სიზმარი ვნახე..
-პატარავ..
-გისმენ..
-ხვალ..ფრენა მაქვს..
-... ვიცი.
თავი დახარა,ცრემლიანი თვალები რომ არ ენახვებია.
-მომენატრები..
ვეღარ მოითმინა და ახედა თვალამღვრეულმა და შეეჩეხა ბიჭის დიდ თვალებს, რომელშიც უდიდესი სევდა იკითხებოდა.
-გუკ..
გოგონამ ვეღარ შეიკავა თავი და მწარედ ატირდა,ჯონგუკმა მოხვია მოხვია ხელები და მიიხუტა მომტირალი გოგონა..

-ჩშ..დამშვიდდი გთხოვ ნუ ტირი..
პატარავ..
გოგონას სახე მის ხელებში მოიქცია,თავი ააწევია და ცრემლიან თვალებში ისევ ჩახედა.
-მიყვარხარ..
თქვა და გოგონას აკოცა..
კალთაში ჩაისვა და ასე ჩაეხუტა,თავზე ეფერებოდა კოცნიდა,მარიამი კი უბრალოდ მის გულისცემას უსმენდა..
-გუკ..
-რამოხდა პატარავ?
-შეგიძლია დაუკრა?
-კი შემიძლია დავუკრა მხოლოდ შენთვის..
ბიჭი ადგა,აიღო მისი გიტარა და გოგონას წინ საწოლზე დაჯდა.
-კარგად მოუსმინე და დაიმახსოვრე კარგი?
-კარგი.
-მაშინ დავიწყებ..
-მოიცა ჩავიწერ..
-ეს არ დაგჭირდება,როცა მოსმენა მოგინდება დამირეკე..
-შენ დაკავებული იქნები..
ბევრი შრომა მოგიწევს ამიტომ არ მინდა რომ დაგღალო..
-შენ მე ვერ დამღლი,როცა მოგინდება დამირეკე..
-მაშინ რომც მეძინოს მაინც დამირეკე კარგი?
-კარგი
-ახლა დაუკარი..
ჯონგუკმა ჩამოუსვა ხელი ერთ სიმს,ოთახში გიტარის სასიამოვნო ჟღერადობა გაისმა და დაიწყო ბიჭმა გიტარაზე გოგონასთვის მეტად ნაცნობი მელოდიის დაკვრა..
ეს მელოდია მას პირველად მოასმენინა,პირველად დაუკრა მისთვის.ორივესთვის ძალიან ბევრს ნიშნავდა უბრალო გიტარის სიმების ჟღერადობა..
ბიჭმა დაასრულა დაკვრა და შეხედა წინ მჯდომს..
-მიყვარხარ..
თქვა გოგონამ,გიტარა გვერძე გადადო და ბიჭს მოეხვია..
-მეც მიყვარხარ..
-ვიცი..
-მე თუ ამიყვანენ..
გააწყვეტია გოგონამ
-შენ რომ აგიყვანენ!
-კარგი.. მე რომ ამიყვანენ პირველ კონცერტზე მოხვალ?
-მოვალ,რაც არ უნდა მოხდეს მოვალ..
-მპირდები?
-გპირდები..
-მოდი გამგზავრებამდე ერთად დავიძინოთ..
-დავიძინოთ..
ჩაეხუტა გოგონას და ერთად მშვიდად დაიძინეს.

***

ჯონგუკი ყველას დაემშვიდობა, მარიამის მშობლებსაც,ჩაჯდა მანქანაში და მარიამთან ერთად წავიდა აეროპორტში.
ბევრი მგზავრობის შემდეგ მიაღწიეს დანიშნულების ადგილს.

-გუკ.. ვიცი რომ ეს შენზეც მოქმედებს.. და ჩემზე ნერვიულობ ესეც ვიცი,მეც ვნერვიულობ შენზე,მაგრამ მინდა იცოდე რომ კარგად ვიქნები და დაველოდები შენს კონცერტს..
-მეც დაველოდები,შენც არ ინერვიულო ჩემზე მეც კარგად ვიქნები..
თან მემგონი ამაზე ფიქრის დრო არცერთს გვექნება.. შენ უნდა ისწავლო,მე კი კარგად უნდა მოვემზადო..
-ჰო ასეა..

-მომენატრები..
-მეც მომენატრები..
გოგონამ მანძილი შეამცირა მათშორის..სახეზე ხელები მოხვია და აკოცა,ბიჭმაც კოცნითვე უპასუხა,წელზე ხელი ძლიერად მოხვია და უფრო ახლოს მიიზიდა..
უცებ ისმის ხმა:
-საქართველო კორეას რეისზე ჩასხდომა იწყება..
-უნდა წავიდე..
მოშორდა გოგონას ტუჩებს..
-ჰო
-პატარავ არ იტირო კარგი?
-კარგი.
-და კიდევ ეს გასაღები შენ..
-მე?
-ჰო ჩემს ჩამისვლამდე ეს მანქანა შენია,ასე რომ ფრთხილად იარე..
-მე ამას ვერ ავიღე..
-კიარ გჩუქნი გთხოვნი,უფროსწორად გაბარებ..მანქანა უმოძრაოდ გაფუჭდება ასე რომ ახლა შენია მანამ სანამ მე არ ჩამოვალ..კარგი?!
-ამ კარგი..
-კარგი გოგო ხარ..
-კარგად მოვუვლი..
-ვიცი..
-მადლობა..
-ძალიან მიყავრხარ დაიმახსოვრე კარგი?!
-მეც ძალიან მიყავრხარ შენც დაიმახსოვრე კარგი?!
ბიჭმა ისევ შეაერთა მათი ტუჩები...
მოშორდა გოგონას და წავიდა თვითმფრინავისკე..
მარიამი ატირდა,უკვე ენატრებოდა ჯონგუკი..
მანქანის გასაღებს დახედა, მასზე მათი სურათების პატარა ალბომი ეკიდა..
გაიღიმა,გული გაუთბა..
მანქანაში ჩაჯდა,დაძრა და შინ დაბრუნდა..

💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋
გამარჯობა დაგიბრუნდით,იმედია მოგეწონებათ,შევეცადე დიდი და კარგი თავი ყოფილიყო იმედია გამომივიდა,მადლობა მოთმინევისთვის და გთხოვთ დაავოუთეთ და მაპატიეთ რომ ვერ ვდებდი.
მადლობა რომ კითხულობთ..
ყველა ძალიან მიყვარხართ..
7 ვოუთზე ახალი თავი დაიდება.
ვინც არ იცით პატარა ვარსკვლავი რომ არის მარცხნივ კუთხეში ის არის ვოუთი.. გთხოვთ უბრალოდ დააჭირეთ ხელი ეს მნიშვნელოვანია..
Vote🙏🏻
Commentary🙏🏻
Follow🙏🏻
I Love You 🤟🏻💜
💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋