გამოღვიძება
           კომოდზე დადებილი საათი ისევ ბზუა, თვალს ვახელ ვიზმორები, შემდეგ საათს ვიღებ  და ხმას ვუთიშავ, საპირისპირო მხარეს ვბრუნდბი, სადაც ფანჯრიდან რაღაც თეთრი დავინახე, მართალია ახალ გამოღვიძებულზე ჯერაც ბუნდოვნად მაგრამ თოვლს ვხედვ, კი ამდვილად თოვლია,- ეე რამაგარია , წამოვიყვირე გიჟივით და ფანჯარასთან მივვარდი, ყველაფერი ისეთილმაზია, თან ჯერ არც ნაფეხურებია მხოლოდ აქა-იქ, გეგონება მიწა არც არის და მხოლოდ, თეთრი ფუმფულა თოვლია, აუ ახლა ამთოვლში კი ჩავხტებოდი, მარა დაიცა მარტო რატომ ვხტები, გამეღიმა კომოდთან მივედი ტელეფონი ავიღე, თან ხალათი მოვიცვი და საერთო ჩათში გოგონებს დავურეკე, რათქმაუნდა ჯერ მხოლოდ ლელას ღვიძავს.
   -  აუუუ გოგო რამაგრა უთოვია გუშინ არა, ბავშვივით გახარებული ვარ.
  - აუ ხოო ჭკუაზე არვარ როგორი ლამაზია, პროსტა შეხედე.ისიც არ მალავს ემოციებს.
-  ვიგუნდაოთ არგინდა,
 -ბაზარიარააა. ორივესს გვეცინება,ამ დროს  ჩათში ვანესაც შემოგვიერთდა, ლელა და ვანესა იწყებენ საუბარს თუმცა რადგან ლელამ ინგლისური კარგად არიცის, ნუ ძალიან კარგად,  ვეხმარები ხოლმე ასე ვაგრძელებთ საუბარს,შემდეგ კი ვემშვიდობებით ვანესას , მე და ლელა კი დროებით ვთიშავთ რადგან ორივემ მოვემზადოთ.
- ქეით რაშვები დე მოემზადე?- ოთახში დედას ხმა შემოვიდა.
-არა დე ახლა გავიღვიძე, რამაგარია ,როგორ უთოვია.
-ვაიმე შენ დილით უნდა გენახა,როგორ იყო მოთეთრებული მთელი ეზო, მაგრამ მანქანებმა შელახა მერე.
-აუ მართლა ხო, ძაან ცუდია მარა არაუშავს მაინც ლამაზია,-ბავშვივით გავუღიმე.
-კი მართალია, მიდი მოემზადე დე, და წავიდეთ,რამეს შეჭამ?
-არა დე, იყოს ,
-კაი.-დედა დამეთანხმა , მე კი თითქმის მოვემზადე ,კარადასთან მივდივარ, ვფიქრობ, ხომ არ აჯობებს ბათინკი ჩავიცვა,ჩექმაც მომწონს, მაგრამ არჩევანს პირველზე ვაჩერებ, ვიცმევ და დედასთან გავდივარ,
-წამო დე.
-ოჰ რა შემართებით არის ჩემი ქალიშვილი , რა ხდება?-დედა ზოგჯერ ამეტებს ხოლმე რა შემამჩნია უცნაური.
-არაფერი, უბრალოდ მიხარია,
-თოვლი?
-კი ბატონო.-გავუღიმე და ოთახში დავბრუნდი ჩანთის ასაღებად.
-დე სატენი არ დატოვო კაი,ჩემი გაფუჭდა,

-ოკ.
        ჩანთა ავიღე, ოთახიდან გავედი და მანქანისკენ წავედით, გარეთ ცივა, მაგრამ ისე ,რომ არ მაწუხებს.დედა უკან მომყვება,მანქანაში ვსხდებით და სკოლაში მივდივართ,შევამჩნიე უკვე იქ წასვლა აღარ მეთაკილება,ძალიან მიხარია, რომ ასეა, თითქოს ნელ-ნელა ვცოცხლდები.ყველაფრის სურვილი მიბრუნდება.ვიღიმი და ეს მახარებს, მიხარია დედის ბედნიერი სახის დანახვა, მიხარია ჩემი მეგობრების არსებობა, მიხარია ჩემი არსებობა,მიხარია რომ გამოვიღვიძე.
-დე!-თბილად მივმართავ დედას, იმდენად თბილად, რომ საკუთარ თავს ვერ ვცნობ.
-ხო დე.-ისიც არ მიგდებს ბანს.
-სამართალზე რას ფიქრობ?-მოუთმენლადველი პასუხს, რადგან დედას პირველად გავუზიარე ჩემი მოსაწონი პროფესია.
-ვფიქრობ, საკმაოდ საპასუხისმგებლო, საფრთხილო,ასევე საინტერესო საქმეა, ბევრ შრომასა და მონდომებას მოითხოვს, მაგრამ შეუძლებელი არაფერია ხომ იცი.
-ვიცი დე,ვფიქრობ, სამართალი ჩემი სფეროა,-მესიამოვნა დედას ასეთი განმარტება და კიდვ უფრო მეტის ტქმა მომინდა.
-სიმარტლე გითხრა ძალიანმიხარია, ეგრე რომ ფიქრობ.ვიცი შენი მონდომება და შესაძლებლობები ,ამიტომ დარწმუნებული ვარ ყველა სფეროში  აჩვენებ შენს მაქსიმუმს.-დედამ გამიღიმა და ისეთი თბილი თვალებით შემომხედა მეც გამათბო.
-მადლობა დე. ისე დროა მგონი მომზადება დავიწყო არა?
-როგორც შენ გინდა თუ ასე თვლი საჭიროდ რა პრობლემაა.რაში გინდა მოემზადო.
-მათემატიკა და ისტორია,
-კაი დე, მასწავლებლებს მოველაპარაკოთ სკოლაში.
-ოკ,მიყვარხარ.
-მეც დე.
        სკოლაში მივედით, მანქანიდან გადასულს ლამის ფეხი ამისრიალდა გაყინულ გუბეზე, მაგრამ თავი შევიკავე და ეზოში შევედით. სკოლაში შესულს მარი შემომეგება, სადღაც მიდიოდა, ტბილად მივესალმეთ ერთმანეთს და ოთახში შევედი,დღეს რატომღაც ბევრი ბავშვი არ არის,ლიზის და ლელას ვეხვევი და ჩანთას ვდებ.
-რაშვებით აბა.-ვუღიმი გოგონებს.
-რავი გოგო წამო გარეთ გავიდეთ.-შემოგვთავაზა ლიზიმ
-კაი წამო.- დავეთანხმეთ და დერეფანში გავედით.გარეთ მართლაც ძალიან ლამაზად დევს თოვლი, ამით  აღტაცებულები ემოციებს ვერ ვმალავთ,ფოტოების გადაღებას ვიწყებთ ამ დროს კი მარიც შემოგვიერთდა.
-თქვენც ფოტოებს იღებთ ხო? მე გადავტენე ტელეფონი.
-აუ ხო ისეთი ლამაზია ყველაფერი ,მოდი ერთადაც გადავიღოთ.- შესთავაზა ლელამ,მარიმაც უარი არუთხრა,რამოდენიმე ფოტო გადავიღეთ და მალე ზარიც გაისმა, დაღონებულებმა, მაგრამ მაინც კმაყოფილებმა ოთახისკენ გავეშურეთ.
-აუ არმომწონს კაი ფოტოები არაა ცოტ თუ ამოირჩევა,- შემოგვჩივლა ლელამ.
-ხომარა დავაედითოთ ,მერე კიდე გადავიღოთ.-დაამშვიდა მარიმ.
-კი მერე გამოვიდეთ,-მეც დავეთანხმე  და ჩემი ფოტოების თვალიერებას შევეშვი.
-ახლა ქართულია ხო?იკითხა მარიმ
-კი გოგო რაქენი თემა დაწერე?ვკითხე მარის
-კი, მაგრამ არვიცი,იმედია მოეწონება.მარიმ ისე გამიღიმა რაღაცნაირად მეც მომინდა იგივეთი მეპასუხა.ოთახში შევედით და მალევე მასწავლებელიც შემოგვყვა.
- სად შემოვასწარით,- ლიზიმ გამარჯვებული ღიმილი გვაჩუქა.ამის გაფიქრებაზე თვითონ ჩამეღიმა და გოგონებმაც შემატყვეს.
-რაღაცა გაიფიქრა ახლა.-დაიჭყანა ლიზი.
-ხო რაზე ფიქრობდი ერთი გაგვიმხილე.-ლელა ისე ალმაცერად მიყურებს ცოტა შემაშინა. ამ სიტუაციაზე ოთხივეს გაგვეღიმა და ეს არც დაგვიფარავს.-
-გოგონებო თქვენ ისე კარგად ეწყობით ერთმანეთს.მარის ასეთმა გულწრფელმა სიტყვებმა ჩემში რაგაც საოცარი გამოიწვია.
-რავეწყობით გოგო სულ ვხოცავთ ერთმანეთს,-მაგრამ ლიზიმ რათქმუნდა მუღამში ჩამიფურთხა.
-მოდი შენთავზე ნულაპარაკობ მხოლოდ.გავეხუმრეთ მე და ლელამ.
- ოჰ ორი ერთზე ხო.
-მეც შენთან ვარ არ იდარდო.ყველის ვაჭარივით დაიმანჭა მარი.
-გოგონებო ხელს ხოარ გიშლით.გამანადგურებელი ხუმრობით შემოგვიტია მასწავლებელმა.ისე გავერთეთ საუბარში რომ გაკვეთილი ვიღას ახსოვდა ,თუმცა ვარჩიეთ ამ ქალბატონთან დაპირისპირება არ სჯობდა, ამიტომ ადგილებს მივუბრუნდით.
-მარტივად გამოძვერით,-გაღიმებული სახით შემომყურებს ლუკა
-დრეს რარაც კარგ ხასიათზეა.გავეხუმრე მე.
-რატო არ იქნება ასეთ კლასშია.
-ნუ მაგაზე უკვე ზედმეტია ლაპარაკი.ახლა უკვე ჩვენ აგვივარდა სიცილი და ლიზის როარ დაებალანსებინა სიტუაცია ალბათ მასწავლებელს ვეღარ ბგადავუღჩებოდით.
-კაით ახლა სიცოცხლე არ გინდათ?
-მართალია ჯერ ახალგაზრდავარ.-გაიხუმრა ლუკამ.ისევ გაგვეცინა მაგრამ სახეები დავიწყნარეთ და წინ მივბრუნდით.გაკვეთილმა კარგად და რაც მთავარია მშვიდობით ჩაიარა,დასვენება კი ისეთი მოკლეიყო მეორე გაკვეთილი მალევე წამოგვეწია.აქაც აინშტაინები თუარა ნახევრად აინშტაინები მაინც გავხვდით და ასე მოვიდა დიდი დასვენებაც.
-აუ რაღაც ვერ ვისვენებ რამე გავაკეთოთ რა რამით გავერთოთ .
-ოჰ შენ რამ აგაცერცეტა ამბოლოდროს-გამეხუმრა ლიზი.
-აუ რავი გოგო რაგაცა მიხარია მარა მეც არვიცი რა.
-ქენქურა ხარ.-კაი ვიცი რაც ვქნათ უთხრათ ვინც წამოვა სადმე წავიდეთ და მაგრად გავერთოთ.
-აუ ბაზარიარაა.
-ნოუ პრობლემ-დავეთანხმეთ ერთმანეთს ბავშვებსაც გავანდეთ ეს ფრიად მნიშვნელოვანი გეგმა და მსურველებიც გამოჩნდნენ.
-აუ ზაან მაგარი იდეაა , სად წავიდეთ?
- კლუბზე რას იტყვით?
-უფრო მაგარი კარაოკე კლუბი.
-აუუ კიი მაგარი იქნება ზააან
-დაიცა ბავშვებო ბიძას აქვს კარაოკე კლუბი ჩათვალეთ ჩვენია.
-აუუ გიჟობაა ვგულაობთ ოოო იეეე.
-ვსვავთ ყველა იცოდეთ. აქ უკვე ლიზი ჩაერთო
- არა პრობლემა.თვალი ჩაგვიკრა ანამ
-ძაან მაგარია ანუ მაგრად გავერთობით.ჩავერთე მეც,-საბა შენი ბიძია ღამდენხანს შეგვიშვებს კლუბში?
-რამდენიც ჩვენ გვინდა და თან ჩემი დაბადებისდღეც მოდის და იმდღეს ხოარ დაგვემთხვია. მარტო ჩვენ ვიქნებით ბიძიას ვთხოვ არშემოუშვას არავინ დავაკეტინებ.
-აუ კაი აზრია .აღფრთოვანება აღარ დავმალე.
-კი მართლაც. ანუ 28სექტემბერს ვიკრიბებით.იკითხა თამომ
-კი თუ ყველას გაწყობთ.თქვა საბამ ყველამ ერთხმად დავეთანხმეთ და დეტალებიც განვიხილეთ.