###

မြတ်နိုးလာချိန်မှာ အောက်ပိုင်းတခုလုံးဟာ ဆုတ်ဖြဲခံထားရသလိုနာကျင်နေ၏။ခါးမှာလည်းတင်းကြပ်နေကာ ကျောပြင်တို့ထိကပ်နေသောရင်အုပ်ကျယ်ကျယ်။ထိုအခါခေါင်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာသော ညကမှတ်ဉာဏ်များ။ချက်ချင်းဝေ့တက်လာသောမျက်စများကြောင့်အမြင်တွေဟာမှုံဝါးလာခဲ့သည်။ထထွက်သွားဖို့ရာ သူ့လက်များကို ဖယ်ခွာတော့ ပို၍တင်းကြပ်လာသောကြောင့်ရင်ထဲမှာထိပ်ခနဲ။ခါးအောက်မှလ‌ျှိုထားသောညာဘက်လက်ဟာ မြတ်ရင်သားတွေကို ဆုတ်နှယ်လာသောမခါ နာကျင်မှုကြောင့် ညည်းသံတချက်ထွက်မိသွား၏။

" အ့ ဖယ် လွှတ် မင်းမုဒိန်းကောင် နှမချင်းမစာမနာမင်းလုပ်ရက်တယ်"

" ဟက် ဂုဏ်ယူလိုက်စမ်းပါ အဲ့မဒိန်းကောင်ကခင်များ ယောက်ျားဖြစ်သွားပြီလေ"

" တောက် ! ! ! မင်း....မြတ် ကိုအခုလွှတ် မင်းကိုတရားစွဲမှာ "

ဒေါသထွက်နေချိန်မှာတောင် နင်ငါဆိုတဲ့အသုံးအနှုံးမသုံးတတ်တဲ့အမျိုးသမီး။ယောက်ျားတယောက်နဲ့စေ့စပ်ထားသောအမျိုးသမီး။မောင်ကာမေသုကံကိုချိုးဖောက်မိပြီလား။‌အာ သူတို့ကလက်မှမထပ်ရသေးတာ ။

" ခင်များအရှက်မရှိရင်လုပ်လိုက်လေ ညကခင်များနဲ့မောင်လုပ်ထားတာတွေလိုင်းပေါ်တင်ပစ်မယ်"

" မင်း....ဘာလို့လဲ ဘာလို့ မြတ် ကိုအခုလိုလုပ်ရတာလဲ "

" ချစ်လို့လေဗျာ ခင်များကြီးကိုသိပ်ချစ်လို့"

ပြောချင်ရာပြောကာ အကျီအပါးလေးသာပြန်ဝတ်ပေးထား၍ ပေါ်နေသောလည်ပင်းသားစပ်လေးကိုစုပ်ယူကာနမ်းရှိုက်လိုက်သောကြောင့် ကြက်သီးမွေးညှင်းများပင်ထသွားမိသည်။

" မင်း...လွှတ် မြတ် ကိုလွှတ် "

ဘေးတဇောင်းအနေအထားမှပက်လက်လှန်ကာ အတင်းရုန်းကန်နေသောလက်နှစ်ဖက်ကို ဘယ်လက်တဖက်ဖြင့်ဖိထားလိုက်သည်။ထိုအခါ မျက်လုံးကလေးများဝိုင်းဆက်သွားကာ အတင်းရုန်းကန်တော့၏။ညမှမောင်ပြန်ဝတ်ပေးထားသော shirt အဖြူကလေးကာ သူမနဲ့ကြီးနေသောကြောင့် လယ်ပင်းဟာအလွန်ဟိုက်နေ၏။အသားဖြူသူမှို့ အမှတ်များဟာနီရဲကာ ခရမ်းရောင်တမ်းနေကြသည်။မောင့် နှခမ်းများသည်ထိုရင်ညွန့်ကလေးများကိုရောက်တော့ မထိန်းနိုင်စွာကိုက်ခဲမိပြန်၏။

" ဟင့် ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ် သက်ထားမောင် မြတ်ကြောက်တယ် အဲ့လိုကြီးမလုပ်ပါနဲ့"

" မနာအောင် မောင်လုပ်ပေးမယ် "

ရင်သားများကိုဖျစ်ညှစ်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးစွဲဆုတ်ပလိုက်သည်။လ‌ျှာကိုတိုးဝင်ရန်ပြင်တော့ စိကာပိတ်ထားသည်။ထိုအခါ အသာအယာဖိကိုက်လိုက်တော့ သွေးများထွက်လာ၏။မြတ်သူဇာဆိုတဲ့မိန်းမရဲ့အသားဟာ ကလေးလေးတယောက်လိုနူးညံ့နေသည်။

" အ့ အွန်း မင်း...."

" ဖတ်စ် ခင်များကသောက်ရမ်းကိုနူးညံ့နေတာဘဲ "

" ဟ့ ဟား အ့ နာတယ် လွတ်မင်းခန္ဓာကိုမဟုတ်တိုင်း အတင်းကိုညှစ်နေတော့တာဘဲ "

" မရုန်းနဲ့ ! ! ! ဒေါ်မြတ်သူဇာ ဆက်ရုန်းရင် ညကလို လက်ထိပ်ခတ်ထားမှာနော် "

" မင်း...မင်း "

မင်း ဆိုသည့်စကားကိုသာ ထပ်ခါထပ်ပြော၍ ရုန်းကန်သည်မှာတော့အားပျော့သွားသည်။

" ဟက် အဲ့လို လိမ္မာလေးနေစမ်းပါ မောင်မနာအောင်လုပ်ပေးမယ် "

ရင်သားထိပ်ရှိအသီးလေးများကို ငုံ့ကာ လျှာဖြင့်ကလိတော့ တုန်ရင်နေသည့်လက် နှစ်ဖက်ဟာ မောင့် ပုခုံးသို့ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ဆုတ်ကိုင်လာသည်။

" ဟ့ အ့ အွင်း သက်..သက်ထားမောင် နာတယ် အရမ်းမညှစ်ပါနဲ့ ဟင့် "

အသာအယာလေး ထိကိုင်ကာ ညစ်နေသော်ငြား ထိုအမျိုးသမီးကြီးဟာ နာတယ်တဲ့။တကယ့် အသာဆို အသာအယာလေးပါ။

" မောင် လို့ခေါ် "

" ဟင့် အင့် အာ့ မေ...မောင် မြတ် နာလို့ပါ "

" ဟဟ အန်တီ နာရင်မောင်ကလျှော့ပေးမှာပေါ့ "

ကျေသွားသွားဟန်ဖြင့် တစ်ချက်ရယ် ကာ အတင်းညစ်နေသော မြတ်ရင်သားများကို လွှတ်ကာ ခန္ဓာကို အနှုံသို့ ပွတ်သပ်နေ၏။နှုတ်ခမ်းကိုပြန်လည်စုတ်ယူလာကာ လျှာကိုလည်း အတင်း ဆွဲကာ စုတ်နေသည်။မြတ်ရဲ့ အောက်ပိုင်းသာ်တော့ တစ်စစ်စစ်ဖြင့် တခုခုကို လိုချင်လာ၏။

" ဟ့ အွင်း မောင်...မောင် ဟင့် "

" အင်းပြောလေအန်တီ "

" ဟ့ မင်း..."

မြတ်လိုချင်နေတယ်ဆိုတာကို သိရက်နဲ့ မေးလိုက်သည့်အမေးကြောင့် မြတ်မျက်နှာဖြူနုနုဟာ ရဲကနဲ။ရှက်စိတ်ကြောင့်နှုတ်ခမ်းကို သာ ဖိကိုက်ထားလိုက်မိသည်။မောင် မင်းဟာသိပ်ဆိုးတယ် ။

ရှက်ရွံ့မှုကြောင့်မျက်နှာလေးနီရဲသွားသောအမျိုးသမီးကို ကြည့်ကာ မောင်ရုပ်ညံ့သည့်အတွေးများပေါ်လာသည်။အဟက် အရှက်ကြီးတဲ့အပျိုကြီးကို ရမ္မတ်ကြီးအောင် လုပ်ပြမယ် ။

ညာဘက်လက်ဟာအောက်သို့ဆင်းသွားပြီး သူမအရာလေးကို ကလိတော့ခါးလေးများကော့တက်လာ၏။

" အ့ အာ့ ဟင်း ဟင့် အို မောင် "

ညည်းသံတွေဟာမောင့်အတွက်အားဆေးသဖွယ် မောင့်အောက်တွင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကား ကာ ရင်သွားလုံးလုံးလေးများကထောင်မတ်နေကြသည်။ခန္ဓာကိုအနှံ့မှာလဲမောင်ပေးထား‌သောအမှတ်အသားများဟာ အင်္ကျီအနီရောင်ဝတ်ထားသလို။မျက်ရည်စများဝေ့သီးနေသော ရွှန်းလဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတစုံ။သွေးစလေးများဖြင့်ရဲ နေသော တုန်ရင်နေသည့်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး။

" ဟားးးး ဖတ်စ် ဒေါ်မြတ်သူဇာ ခင်များတော့ သေတော့မှာဘဲ စောက်ရမ်းကိုနှိတ်စက်ပစ်ချင်စရာကောင်းနေတာ "

" ဘာ...အင့်...ဘာကို...အားး..."

စကားပြောပြီးသည်နဲ့အောက်သို့ဆင်းကာ အန်တီ့ရဲ့ ညမလေးကို ကုန်းယစ်ပလိူက်သည်။ထိုအခါ စူးရှလှတဲ့ အော် ညည်းသံများထွက်ပေါ်လာ၏။အလည်ကြောင်းလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ပွတ်ဆွဲတယ် ထိပ်သီးလေးကို လျှာဖြင့်ထိုးထိုးချလိုက်သည့်အခါ တုန်ယဉ်သွားသည်။

" အ့ ဟ့ အင်း အာ့ ဟင်း ကောင်း...ကောင်းတယ် အို ဟုတ်တယ် နက်နက်ကလေးမောင် အာ့ ဟ့ "

လျှားကို နက်နိုင်သမျှနက်အောင်ထိုးစွပေးလိုက်တော့ ခါးများဟာကော့တက်သွားသောကြောင့်ပြန်လည်ဖိချထားလိုက်ရသည်။လက်ချောင်းများမှာ လည်း မောင့်မျက်နှာကို သူမအရာနဲ့အတင်းဖိကပ်ထားတော့သည်။

" အမေ့...ကောင်း...ကောင်းတယ် မောင် အ့ ဟင် အွင်း အာ့ အာ့ ဟ့ မြန်မြန်လေး "

ခန္ဓာကိုအောက်ပိုင်းကို မောင့်ပါးစပ်နားသို့ တွန်းတွန်းကာပို့လာသည်။အပေါ်‌အောက်တလှပ်လှပ်ဖြင့်လှုပ်ရှားနေသည်။အတွင်းသားများမှလည်း မောင့်လျှာကိုဆွဲညစ်လာကြသည်။ထိုအခါ မောင့်လျှာကို ပြန်နှုတ်၍ ထိုင်နေလိုက်သည်။

" ဟ့ မောင်..ဘာလုပ်တာလဲ အွင်း "

အထွက်အထိပ်သို့ရောက်ဖို့နီးနေချိန်ရပ်လိုက်သောကြောင့် မြတ်ရင်တွေဟာအဆမတန်ခုန်နေခဲ့သည်။တစ်ခုကိုဆုံးရှုံးသွားသလိုအောက် ပိုင်းကလည်းဆစ်ကနဲဆစ်ကနဲပင်။

" ဘာလုပ်လို့လဲ အန်တီဘဲ မကြိုက်ဘူးဆို "

" မ...မဟုတ်..ဘူး တို့ ...တို့ကြိုက်တယ် "

ခေါင်းကိုစောင်းကာ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မျက်နှာကိုအုပ်ထားလိုက်သည်။အဟက်ချစ်စရာပါလားနော်။

" အန်တီ ကြိုက်ပေမဲ့ မောင်က မုဒိန်းကောင်လေဗျာ ပြီးတော့အန်တီ့ထက်လည်းငယ်သေးတယ် "

" ဟ့ မင်း....မင်းမလုပ်ပေးချင်နေတို့ဘာသာလုပ်တတ်တယ် "

သူမရဲ့ဘယ်ဘက်ကို အောက်ပိုင်းရှိစိုစွတ်စွတ်အရာစီသို့ပို့လိုက်သောအခါ မောင်မျက်ခုံးများပင့်တက်သွားမိသည်။သူ့ဟာသူလုပ်တတ်မတဲ့လား?မောင်မှန်းတာ‌မှန်သည် သူမရဲ့ဘယ်လက်ဖြင့် အောက်ပိုင်းအရာကို အုပ်ကိုင်ကာအပေါါအောက်ပွတ်ဆွဲနေသည်။ညာလက်မှလည်း ရင်သားများကို ကိုင်ထားသေးသည်။တကယ်ဘားမတတ်တဲ့ ကလေးလိုဘဲ အန်တီ့ပုံစ့ကိုကြည့်၍မောင်ရီချင်လာသည်။ သူ့ဟာသူလုပ်နေတာကောင်းပုံမပေါ် မျက်ရည်များဝေ့တက်လာတော့သည်။

" မောင် တို့ ....တို့ ကို ကူညီပါ "

အန်တီဟာ ပေါင်သားများကို ဖြဲကာ မောင်ဖက်သို့ပြ၏။ထိုနောက် ညာလက်ဖြင့်ရင်သားများကို စုတ်နှယ်ပြ၏။နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်းလျှာဖြင့် သတ်ကာ အနည်းငယ်ကိုက်ပြသည်။ဖတ် သောက်ရမ်းကိုကြမ်းရမ်းပစ်ချင်စရာပါလား။

" အားး...နာတယ်...ဖြည်းဖြည်းမောင်"

" လိ့ကို ဖြေးဖြေး ငါ +ိုးကိုဖြေးဖြေး ‌ကျုပ်ကိုလာမြူစွယ်ပြီးမျှဖြေးဖြေးခိုင်းလို့ရမလားဗျ "

လက်လေးချောင်းလုံးကို တေ့ကာ ချက်ချင်းစောင့်ချပလိုက်တာကြောင့် တားမြစ်သံများထွက်ပေါ်လာသည်။

ဇွတ် ဇွတ်

" ဟ့ အ့ အား ဟင့် အမေ့ မောင် ကောင်းတယ် ဟ့ ကောင်းတယ် "

" +ိုးပေးလို့ပြော ဟိုလီရှစ် လိ့ဘဲ သောက်ရမ်းကိုနူးညံ့တယ် "

နူးညံ့လွန်းတဲ့အတွင်းသားများဟာ မောင့် လက်များဝင့်ချည်ထွက်ချည် ပြုနေသည်ကို အဘောကျဟန် စွဲစွဲကာညှစ်ထားတတ်သည်။ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ရင်သားနုနုကို ဖျစ်ညစ်သည် ။အန်တီဟာ အိပ်ယာခင်းစကို ကျစ်ကျစ်ဆုတ်ကိုင်ကာ ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်း၍ ညည်းသည်။ဆံစလေးများဟာ ချွေးများဖြင့်စေးကပ်နေကြသည်။ထိုသို့ပုံစဲမှာ ပို၍စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသည်။

" အင်း ဟာ့ အ့ မပြော...မပြောချင်ဘူး။..တို့ကို အဲ့လိုဟာတွေမပြောခိုင်းနဲ့မောင် "

မြတ်ပြောလိုက်တော့ လှုပ်ရှားမှုများဟာ ရဂ်သွားပြန်ပြီ ။အတွင်းသားများဟာ တဆစ်ဆစ်နဲ့ယားယံလာသည်။ငိုပင်ငိုချင်လာသည် ပြီးဆုံးခံနီးတိုင်းဘာလို့ရပ်ရပ်လိုက်ရတာလဲ လို့ ။မောင့်လကိကိုပြန်ဆွဲကာ မြတ်အောက်ပိုင်အရာသို့ပို့မိသည်။...။ထို့နောက်

" လုပ်ပေးပါ အ့ ဟွင့် မောင် မြတ်ကို သနားပါ "

" +ိုးပေးပါလို့ပြောရင်လုပ်ပေးမယ် "

" ဟင့် မောင် မင်း....မြတ် ရှက်တယ်ကွယ် "

" ရှက်ရင်ဘာလို့ခံချင်နေသေးလဲ မခံနဲ့လေ "

" မောင် ဟင့် တို့ကို ...တို့ကို +ိုးပေးပါ"

နောက်ပိုင်းအသံလေးမှာတိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည် မားသားဖတ်စ်ကာ တကယ်ကြီးပြောတယ်ဟ။

" မကြားရဘူး ဘာပြောလိုက်တာလဲ "

" မင်း မင်း "

လက်ညှိုးလေးဖြင့်ထိုးကာ ငိုတော့သည် ။

" ဟင့် မင်း မြတ်ကို အနိုင်ကျင့်နေတာ ဝါးးးး "

အော်ကာငိုသောအမျိုးသမီးကြောင့် မောင်ပြုံးမိပြန်သာ်သောက်ရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ် ။လက်ကိုအန်တီအရာထဲသို့ထည့်ကာ ပြန်စောင့်ပေးလိုက်သည် လက်မ မှလည်း ထိပ်ကလေးကိုပွတ်ချေကာ ပို၍ကောင်း‌ေါာင်ပြုလုပ်ပေးလိုက်သည်။ထိုအခါ ခါးများကော့တက်လာသည်။ငိုနေသည်မှာလဲ ရပ်သွားခဲ့ သည်။

" အ့ ဟ့ အွင်း ကောင်းတယ် မောင် လုပ်ပါ လုပ်ပါ မြတ်ကို မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါ ဟင့် ဟာ့ "

" အွင်း ပြီးတော့မယ် ဟ့ ဟာ့ ဟင့် အို မရပ်လိုက်နဲ့မောင့် "

" အား အဲ့နားလေးဟုတ်တယ် မြန်မြန်လေး ကောင်းတယ် ဟာ့ အွင်း ဟင့် "

Sweet point လေးကို လက်ဖြင့်ထောက်မိသွားတော့ ပို၍ကျယ်လောင်စွာ ငြီးလာသည်။အတွင်းသားများဟာလည်း ပို၍ ပူလောင်ကာဆွဲဆွဲညှစ်လာသည်မှာ မောင့်လက်ချောင်းများအရည်ပျော်သွားတော့ မတတ်ပင်။

" အားးး....ဟ့...အင်းးး"

ငြီးသံအရှည်ကြီးပြုကာ အန်တီခန္ဓာကိုယ်ဟာ တစ်ဆပ်ဆပ်တုန်ရီသွားသည်။မောင့်လက်ချောင်းမှလည်း ပူနွေးသွားတော့သည်။ခြေချောင်းလေးများဟာ ကွေးညွှတ်သွားသည်မှာကြည့်၍လှသည်။မောင်ဆက်လုပ်ချင်သော်ငြား ထိုအမျိုးသမီးကြီးဟာ မခံနိုင်တော့ ညကဒဏ်ရော ဒီမနက်ဒဏ်ရော ကြောင့် ချက်ချင်းပြန်လည်မေ့မျောသွားတော့သည်။အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုထိကိုင်၍ ကိုယ့်အရာကို ကိုဖြေရှင်းလိုက်သည်။အန်တီကို့ရေချိသန့်စင်ပေးကာ အဝတ်တထည်ဝတ်ဆင်ပေး၍ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ ပြန်လည်အိပ်စက်လိုက်သည်။‌နိုးလာရင်တော့ နောက်ထပ်ထ့်ချစ်ပလိုက်ဦးမယ်....။

🌚⚠️

###

မွတျနိုးလာခြိနျမှာ အောကျပိုငျးတခုလုံးဟာ ဆုတျဖွဲခံထားရသလိုနာကငျြနေ၏။ခါးမှာလညျးတငျးကွပျနကော ကြောပွငျတို့ထိကပျနသေောရငျအုပျကယျြကယျြ။ထိုအခါခေါငျးထဲသို့ဝငျရောကျလာသော ညကမှတျဉာဏျမြား။ခကျြခငျြးဝတေ့ကျလာသောမကျြစမြားကွောငျ့အမွငျတှဟောမှုံဝါးလာခဲ့သညျ။ထထှကျသှားဖို့ရာ သူ့လကျမြားကို ဖယျခှာတော့ ပို၍တငျးကွပျလာသောကွောငျ့ရငျထဲမှာထိပျခနဲ။ခါးအောကျမှလြှိုထားသောညာဘကျလကျဟာ မွတျရငျသားတှကေို ဆုတျနှယျလာသောမခါ နာကငျြမှုကွောငျ့ ညညျးသံတခကျြထှကျမိသှား၏။

" အ့ ဖယျ လှတျ မငျးမုဒိနျးကောငျ နှမခငျြးမစာမနာမငျးလုပျရကျတယျ"

" ဟကျ ဂုဏျယူလိုကျစမျးပါ အဲ့မဒိနျးကောငျကခငျမြား ယောကျြားဖွဈသှားပွီလေ"

" တောကျ ! ! ! မငျး....မွတျ ကိုအခုလှတျ မငျးကိုတရားစှဲမှာ "

ဒေါသထှကျနခြေိနျမှာတောငျ နငျငါဆိုတဲ့အသုံးအနှုံးမသုံးတတျတဲ့အမြိုးသမီး။ယောကျြားတယောကျနဲ့စစေ့ပျထားသောအမြိုးသမီး။မောငျကာမသေုကံကိုခြိုးဖောကျမိပွီလား။‌အာ သူတို့ကလကျမှမထပျရသေးတာ ။

" ခငျမြားအရှကျမရှိရငျလုပျလိုကျလေ ညကခငျမြားနဲ့မောငျလုပျထားတာတှလေိုငျးပျေါတငျပဈမယျ"

" မငျး....ဘာလို့လဲ ဘာလို့ မွတျ ကိုအခုလိုလုပျရတာလဲ "

" ခဈြလို့လဗြော ခငျမြားကွီးကိုသိပျခဈြလို့"

ပွောခငျြရာပွောကာ အကြီအပါးလေးသာပွနျဝတျပေးထား၍ ပျေါနသေောလညျပငျးသားစပျလေးကိုစုပျယူကာနမျးရှိုကျလိုကျသောကွောငျ့ ကွကျသီးမှေးညှငျးမြားပငျထသှားမိသညျ။

" မငျး...လှတျ မွတျ ကိုလှတျ "

ဘေးတဇောငျးအနအေထားမှပကျလကျလှနျကာ အတငျးရုနျးကနျနသေောလကျနှဈဖကျကို ဘယျလကျတဖကျဖွငျ့ဖိထားလိုကျသညျ။ထိုအခါ မကျြလုံးကလေးမြားဝိုငျးဆကျသှားကာ အတငျးရုနျးကနျတော့၏။ညမှမောငျပွနျဝတျပေးထားသော shirt အဖွူကလေးကာ သူမနဲ့ကွီးနသေောကွောငျ့ လယျပငျးဟာအလှနျဟိုကျနေ၏။အသားဖွူသူမှို့ အမှတျမြားဟာနီရဲကာ ခရမျးရောငျတမျးနကွေသညျ။မောငျ့ နှခမျးမြားသညျထိုရငျညှနျ့ကလေးမြားကိုရောကျတော့ မထိနျးနိုငျစှာကိုကျခဲမိပွနျ၏။

" ဟငျ့ ဟငျ့ တောငျးပနျပါတယျ သကျထားမောငျ မွတျကွောကျတယျ အဲ့လိုကွီးမလုပျပါနဲ့"

" မနာအောငျ မောငျလုပျပေးမယျ "

ရငျသားမြားကိုဖဈြညှဈကာ နှုတျခမျးဖူးဖူးလေးစှဲဆုတျပလိုကျသညျ။လြှာကိုတိုးဝငျရနျပွငျတော့ စိကာပိတျထားသညျ။ထိုအခါ အသာအယာဖိကိုကျလိုကျတော့ သှေးမြားထှကျလာ၏။မွတျသူဇာဆိုတဲ့မိနျးမရဲ့အသားဟာ ကလေးလေးတယောကျလိုနူးညံ့နသေညျ။

" အ့ အှနျး မငျး...."

" ဖတျဈ ခငျမြားကသောကျရမျးကိုနူးညံ့နတောဘဲ "

" ဟ့ ဟား အ့ နာတယျ လှတျမငျးခန်ဓာကိုမဟုတျတိုငျး အတငျးကိုညှဈနတေော့တာဘဲ "

" မရုနျးနဲ့ ! ! ! ဒျေါမွတျသူဇာ ဆကျရုနျးရငျ ညကလို လကျထိပျခတျထားမှာနျော "

" မငျး...မငျး "

မငျး ဆိုသညျ့စကားကိုသာ ထပျခါထပျပွော၍ ရုနျးကနျသညျမှာတော့အားပြော့သှားသညျ။

" ဟကျ အဲ့လို လိမ်မာလေးနစေမျးပါ မောငျမနာအောငျလုပျပေးမယျ "

ရငျသားထိပျရှိအသီးလေးမြားကို ငုံ့ကာ လြှာဖွငျ့ကလိတော့ တုနျရငျနသေညျ့လကျ နှဈဖကျဟာ မောငျ့ ပုခုံးသို့ ကူကယျရာမဲ့စှာ ဆုတျကိုငျလာသညျ။

" ဟ့ အ့ အှငျး သကျ..သကျထားမောငျ နာတယျ အရမျးမညှဈပါနဲ့ ဟငျ့ "

အသာအယာလေး ထိကိုငျကာ ညဈနသေျောငွား ထိုအမြိုးသမီးကွီးဟာ နာတယျတဲ့။တကယျ့ အသာဆို အသာအယာလေးပါ။

" မောငျ လို့ချေါ "

" ဟငျ့ အငျ့ အာ့ မေ...မောငျ မွတျ နာလို့ပါ "

" ဟဟ အနျတီ နာရငျမောငျကလြှော့ပေးမှာပေါ့ "

ကသြှေားသှားဟနျဖွငျ့ တဈခကျြရယျ ကာ အတငျးညဈနသေော မွတျရငျသားမြားကို လှတျကာ ခန်ဓာကို အနှုံသို့ ပှတျသပျနေ၏။နှုတျခမျးကိုပွနျလညျစုတျယူလာကာ လြှာကိုလညျး အတငျး ဆှဲကာ စုတျနသေညျ။မွတျရဲ့ အောကျပိုငျးသျာတော့ တဈစဈစဈဖွငျ့ တခုခုကို လိုခငျြလာ၏။

" ဟ့ အှငျး မောငျ...မောငျ ဟငျ့ "

" အငျးပွောလအေနျတီ "

" ဟ့ မငျး..."

မွတျလိုခငျြနတေယျဆိုတာကို သိရကျနဲ့ မေးလိုကျသညျ့အမေးကွောငျ့ မွတျမကျြနှာဖွူနုနုဟာ ရဲကနဲ။ရှကျစိတျကွောငျ့နှုတျခမျးကို သာ ဖိကိုကျထားလိုကျမိသညျ။မောငျ မငျးဟာသိပျဆိုးတယျ ။

ရှကျရှံ့မှုကွောငျ့မကျြနှာလေးနီရဲသှားသောအမြိုးသမီးကို ကွညျ့ကာ မောငျရုပျညံ့သညျ့အတှေးမြားပျေါလာသညျ။အဟကျ အရှကျကွီးတဲ့အပြိုကွီးကို ရမ်မတျကွီးအောငျ လုပျပွမယျ ။

ညာဘကျလကျဟာအောကျသို့ဆငျးသှားပွီး သူမအရာလေးကို ကလိတော့ခါးလေးမြားကော့တကျလာ၏။

" အ့ အာ့ ဟငျး ဟငျ့ အို မောငျ "

ညညျးသံတှဟောမောငျ့အတှကျအားဆေးသဖှယျ မောငျ့အောကျတှငျ ခွထေောကျနှဈဖကျကား ကာ ရငျသှားလုံးလုံးလေးမြားကထောငျမတျနကွေသညျ။ခန်ဓာကိုအနှံ့မှာလဲမောငျပေးထား‌သောအမှတျအသားမြားဟာ အင်ျကြီအနီရောငျဝတျထားသလို။မကျြရညျစမြားဝသေီ့းနသေော ရှနျးလဲ့နတေဲ့ မကျြဝနျးတစုံ။သှေးစလေးမြားဖွငျ့ရဲ နသေော တုနျရငျနသေညျ့နှုတျခမျးဖူးဖူး။

" ဟားးးး ဖတျဈ ဒျေါမွတျသူဇာ ခငျမြားတော့ သတေော့မှာဘဲ စောကျရမျးကိုနှိတျစကျပဈခငျြစရာကောငျးနတော "

" ဘာ...အငျ့...ဘာကို...အားး..."

စကားပွောပွီးသညျနဲ့အောကျသို့ဆငျးကာ အနျတီ့ရဲ့ ညမလေးကို ကုနျးယဈပလိူကျသညျ။ထိုအခါ စူးရှလှတဲ့ အျော ညညျးသံမြားထှကျပျေါလာ၏။အလညျကွောငျးလေးကို လြှာဖြားဖွငျ့ ပှတျဆှဲတယျ ထိပျသီးလေးကို လြှာဖွငျ့ထိုးထိုးခလြိုကျသညျ့အခါ တုနျယဉျသှားသညျ။

" အ့ ဟ့ အငျး အာ့ ဟငျး ကောငျး...ကောငျးတယျ အို ဟုတျတယျ နကျနကျကလေးမောငျ အာ့ ဟ့ "

လြှားကို နကျနိုငျသမြှနကျအောငျထိုးစှပေးလိုကျတော့ ခါးမြားဟာကော့တကျသှားသောကွောငျ့ပွနျလညျဖိခထြားလိုကျရသညျ။လကျခြောငျးမြားမှာ လညျး မောငျ့မကျြနှာကို သူမအရာနဲ့အတငျးဖိကပျထားတော့သညျ။

" အမေ့...ကောငျး...ကောငျးတယျ မောငျ အ့ ဟငျ အှငျး အာ့ အာ့ ဟ့ မွနျမွနျလေး "

ခန်ဓာကိုအောကျပိုငျးကို မောငျ့ပါးစပျနားသို့ တှနျးတှနျးကာပို့လာသညျ။အပျေါ‌အောကျတလှပျလှပျဖွငျ့လှုပျရှားနသေညျ။အတှငျးသားမြားမှလညျး မောငျ့လြှာကိုဆှဲညဈလာကွသညျ။ထိုအခါ မောငျ့လြှာကို ပွနျနှုတျ၍ ထိုငျနလေိုကျသညျ။

" ဟ့ မောငျ..ဘာလုပျတာလဲ အှငျး "

အထှကျအထိပျသို့ရောကျဖို့နီးနခြေိနျရပျလိုကျသောကွောငျ့ မွတျရငျတှဟောအဆမတနျခုနျနခေဲ့သညျ။တဈခုကိုဆုံးရှုံးသှားသလိုအောကျ ပိုငျးကလညျးဆဈကနဲဆဈကနဲပငျ။

" ဘာလုပျလို့လဲ အနျတီဘဲ မကွိုကျဘူးဆို "

" မ...မဟုတျ..ဘူး တို့ ...တို့ကွိုကျတယျ "

ခေါငျးကိုစောငျးကာ လကျနှဈဖကျဖွငျ့မကျြနှာကိုအုပျထားလိုကျသညျ။အဟကျခဈြစရာပါလားနျော။

" အနျတီ ကွိုကျပမေဲ့ မောငျက မုဒိနျးကောငျလဗြော ပွီးတော့အနျတီ့ထကျလညျးငယျသေးတယျ "

" ဟ့ မငျး....မငျးမလုပျပေးခငျြနတေို့ဘာသာလုပျတတျတယျ "

သူမရဲ့ဘယျဘကျကို အောကျပိုငျးရှိစိုစှတျစှတျအရာစီသို့ပို့လိုကျသောအခါ မောငျမကျြခုံးမြားပငျ့တကျသှားမိသညျ။သူ့ဟာသူလုပျတတျမတဲ့လား?မောငျမှနျးတာ‌မှနျသညျ သူမရဲ့ဘယျလကျဖွငျ့ အောကျပိုငျးအရာကို အုပျကိုငျကာအပေါါအောကျပှတျဆှဲနသေညျ။ညာလကျမှလညျး ရငျသားမြားကို ကိုငျထားသေးသညျ။တကယျဘားမတတျတဲ့ ကလေးလိုဘဲ အနျတီ့ပုံစ့ကိုကွညျ့၍မောငျရီခငျြလာသညျ။ သူ့ဟာသူလုပျနတောကောငျးပုံမပျေါ မကျြရညျမြားဝတေ့ကျလာတော့သညျ။

" မောငျ တို့ ....တို့ ကို ကူညီပါ "

အနျတီဟာ ပေါငျသားမြားကို ဖွဲကာ မောငျဖကျသို့ပွ၏။ထိုနောကျ ညာလကျဖွငျ့ရငျသားမြားကို စုတျနှယျပွ၏။နှုတျခမျးလေးကိုလညျးလြှာဖွငျ့ သတျကာ အနညျးငယျကိုကျပွသညျ။ဖတျ သောကျရမျးကိုကွမျးရမျးပဈခငျြစရာပါလား။

" အားး...နာတယျ...ဖွညျးဖွညျးမောငျ"

" လိ့ကို ဖွေးဖွေး ငါ +ိုးကိုဖွေးဖွေး ‌ကြုပျကိုလာမွူစှယျပွီးမြှဖွေးဖွေးခိုငျးလို့ရမလားဗြ "

လကျလေးခြောငျးလုံးကို တကေ့ာ ခကျြခငျြးစောငျ့ခပြလိုကျတာကွောငျ့ တားမွဈသံမြားထှကျပျေါလာသညျ။

ဇှတျ ဇှတျ

" ဟ့ အ့ အား ဟငျ့ အမေ့ မောငျ ကောငျးတယျ ဟ့ ကောငျးတယျ "

" +ိုးပေးလို့ပွော ဟိုလီရှဈ လိ့ဘဲ သောကျရမျးကိုနူးညံ့တယျ "

နူးညံ့လှနျးတဲ့အတှငျးသားမြားဟာ မောငျ့ လကျမြားဝငျ့ခညျြထှကျခညျြ ပွုနသေညျကို အဘောကဟြနျ စှဲစှဲကာညှဈထားတတျသညျ။ကနျြလကျတဈဖကျဖွငျ့ ရငျသားနုနုကို ဖဈြညဈသညျ ။အနျတီဟာ အိပျယာခငျးစကို ကဈြကဈြဆုတျကိုငျကာ ခေါငျးကို ဘယျညာယမျး၍ ညညျးသညျ။ဆံစလေးမြားဟာ ခြှေးမြားဖွငျ့စေးကပျနကွေသညျ။ထိုသို့ပုံစဲမှာ ပို၍စှဲမကျဖှယျကောငျးသညျ။

" အငျး ဟာ့ အ့ မပွော...မပွောခငျြဘူး။..တို့ကို အဲ့လိုဟာတှမေပွောခိုငျးနဲ့မောငျ "

မွတျပွောလိုကျတော့ လှုပျရှားမှုမြားဟာ ရဂျသှားပွနျပွီ ။အတှငျးသားမြားဟာ တဆဈဆဈနဲ့ယားယံလာသညျ။ငိုပငျငိုခငျြလာသညျ ပွီးဆုံးခံနီးတိုငျးဘာလို့ရပျရပျလိုကျရတာလဲ လို့ ။မောငျ့လကိကိုပွနျဆှဲကာ မွတျအောကျပိုငျအရာသို့ပို့မိသညျ။...။ထို့နောကျ

" လုပျပေးပါ အ့ ဟှငျ့ မောငျ မွတျကို သနားပါ "

" +ိုးပေးပါလို့ပွောရငျလုပျပေးမယျ "

" ဟငျ့ မောငျ မငျး....မွတျ ရှကျတယျကှယျ "

" ရှကျရငျဘာလို့ခံခငျြနသေေးလဲ မခံနဲ့လေ "

" မောငျ ဟငျ့ တို့ကို ...တို့ကို +ိုးပေးပါ"

နောကျပိုငျးအသံလေးမှာတိုးညှငျးစှာ ထှကျပျေါလာသညျ မားသားဖတျဈကာ တကယျကွီးပွောတယျဟ။

" မကွားရဘူး ဘာပွောလိုကျတာလဲ "

" မငျး မငျး "

လကျညှိုးလေးဖွငျ့ထိုးကာ ငိုတော့သညျ ။

" ဟငျ့ မငျး မွတျကို အနိုငျကငျြ့နတော ဝါးးးး "

အျောကာငိုသောအမြိုးသမီးကွောငျ့ မောငျပွုံးမိပွနျသျာသောကျရမျးခဈြဖို့ကောငျးတယျ ။လကျကိုအနျတီအရာထဲသို့ထညျ့ကာ ပွနျစောငျ့ပေးလိုကျသညျ လကျမ မှလညျး ထိပျကလေးကိုပှတျခကြော ပို၍ကောငျးေါာငျပွုလုပျပေးလိုကျသညျ။ထိုအခါ ခါးမြားကော့တကျလာသညျ။ငိုနသေညျမှာလဲ ရပျသှားခဲ့ သညျ။

" အ့ ဟ့ အှငျး ကောငျးတယျ မောငျ လုပျပါ လုပျပါ မွတျကို မွနျမွနျလေးလုပျပေးပါ ဟငျ့ ဟာ့ "

" အှငျး ပွီးတော့မယျ ဟ့ ဟာ့ ဟငျ့ အို မရပျလိုကျနဲ့မောငျ့ "

" အား အဲ့နားလေးဟုတျတယျ မွနျမွနျလေး ကောငျးတယျ ဟာ့ အှငျး ဟငျ့ "

Sweet point လေးကို လကျဖွငျ့ထောကျမိသှားတော့ ပို၍ကယျြလောငျစှာ ငွီးလာသညျ။အတှငျးသားမြားဟာလညျး ပို၍ ပူလောငျကာဆှဲဆှဲညှဈလာသညျမှာ မောငျ့လကျခြောငျးမြားအရညျပြျောသှားတော့ မတတျပငျ။

" အားးး....ဟ့...အငျးးး"

ငွီးသံအရှညျကွီးပွုကာ အနျတီခန်ဓာကိုယျဟာ တဈဆပျဆပျတုနျရီသှားသညျ။မောငျ့လကျခြောငျးမှလညျး ပူနှေးသှားတော့သညျ။ခွခြေောငျးလေးမြားဟာ ကှေးညှတျသှားသညျမှာကွညျ့၍လှသညျ။မောငျဆကျလုပျခငျြသျောငွား ထိုအမြိုးသမီးကွီးဟာ မခံနိုငျတော့ ညကဒဏျရော ဒီမနကျဒဏျရော ကွောငျ့ ခကျြခငျြးပွနျလညျမမြေ့ောသှားတော့သညျ။အနျတီ့ခန်ဓာကိုယျကိုထိကိုငျ၍ ကိုယျ့အရာကို ကိုဖွရှေငျးလိုကျသညျ။အနျတီကို့ရခြေိသနျ့စငျပေးကာ အဝတျတထညျဝတျဆငျပေး၍ရငျခှငျထဲထညျ့ကာ ပွနျလညျအိပျစကျလိုကျသညျ။‌နိုးလာရငျတော့ နောကျထပျထျ့ခဈြပလိုကျဦးမယျ....။

🌚💯