Part 11
နတ်နဂါးတို့ပျော်မွေ့ရာဖြစ်ခဲ့တဲ့ ပိုင်ကျယ်နတ်တောင်ဝယ် မြင်သူရင်အေးစေတဲ့အလှပိုင်ရှင်လေး .....

"ရှောင်ပိုင်ရေ ကျဲကျဲတို့ပြန်မလာခင် ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့နော် ကျဲကျဲတို့လူ့ပြည်ကိုတာဝန်နဲ့သွားစရာရှိလို့"
"ကျဲကျဲကလည်း..ရှောင်ပိုင်လည်း လိုက်ချင်တာပေါ့လို ပြီးတော့ကျဲကျဲတို့လဲမရှိ၊ တစ်ယောက်တည်းဆိုပျင်းစရာကြီး"
"လူ့ပြည်ကအရမ်းအန္တရယ်များတာမို့
ရှောင်ပိုင်လေးကိုမခေါ်တာပါကွယ် ကျဲကျဲတို့ရဲ့တိတိလေးသာတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ရင်ကျိုးမှာ!"
"ကျဲကျဲကလည်း ..ရှောင်ပိုင်ကကလေးမှဟုတ်တော့ဘူးလေနော်လို့...."
"အာ် ..ဘာကိုကလေးမဟုတ်တော့ဘူးလည်း လူကြည့်တော့ အသက်၁၈ တောင်မပြည့်သေးတာကို!"
"မမကလည်း ပြည့်ဖို့ ၃ပတ်ပဲလိုတော့တာကို"
"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မရဘူး ကျဲကျဲစကားနားထောင်ပါ လိမ္မာပါတယ်နော်"
"ဟင့်အင်း..ရှောင်ပိုင်လိုက်ချင်တယ်လို့"
ဘယ်လိုပြောပြော.ပြောလို့မရတာကြောင့်ရှောင်ဝူတစ်ယောက်လည်း အချော့မရတော့
"အခုကျဲကျဲစကားနားမထောင်ရင် ယဲ့ယဲ့(ဘိုးဘိုး)နဲ့ ပြန်တိုင်ပြောမှာနော်..?"
ထိုအခါမှရှောင်ပိုက်လည်း အတင်းတွေကိုခေါင်းခါကာ မျက်ရည်လေးဝဲရင်း နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ"
"ကျဲကျဲကလည်း ဘိုးဘိုးစီသွားချင်ဘူး
ဘိုးဘိုးက ရှောင်ပိုင်ကိုအပြင်ပေးထွက်ဘူး!"
"အဆိုမမစကားနားထောင်မှာလား?'
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျဲကျဲ ရှောင်ပိုင်နားထောင်ပါ့မာ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျဲကျဲ မွေးနေမှီအောင်ပြန်လာရမယ်နော်.."
"အွန်းပါ ကျဲကျဲကတိပေးယ်နော်
လာပါ ကျဲကျဲရဲ့တိတိလေး မသွားခင်လေးဖက်သွားအုန်းမှပေါ့..."
..........
"ရှောင်ဝူရေ.."

"အွန်းပြောလေ မမဖေး...?"

"ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ ငယ်ရဲ့ တိတိလေးကြောင့်လားငယ် အရမ်းကြီးလည်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ပိုင်ကျယ်တောင်ကသူ့အတွက်လုံခြုံပါတယ်"
"ဒါပေမဲ့ ငယ် တိတိကိုစိတ်မချဘူး ပြီးတော့အခုကတာဝန်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် တိတိကိုပါခေါ်သွားချင်တာ"
"အွန်းပါ ကိုယ်သိပါတယ် အခုတော့ ငယ်ကတာဝ်လဲရှိသေးတာမို့ အရင်ဆုံးကိုယ့်ကိုယ်ပို ဂရုစိုက်ရမယ်လေ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ငယ်သိပါပြီ..ဒါနဲ့ မမဖေးကောလိုက်မို့လား?"
"ဟုတ်တယ်အစကတော့ နဂါးမင်းက ကိုယ့်ကိုမလွှတ်ဘူး ကိုယ်လည်းငယ်ပါမှန်းသိတာကြောင့် အတင်းတောင်းဆိုလိုက်တာ"
"မမဖေးရယ် ငယ့်ကြောင့်နဲ့..."
"မဟုတ်တာ အဲ့လိုမပြောနဲ့ ကိုယ်ကအမြဲငယ့်ဘေးမှာရှိချင်တာ..အော်ဒါနဲ့ငယ် ကိုယ်တို့အခုသွားရမယ့်တာဝန်က..?"
"အဲ့တာက#&$';("
"ငယ်..ခနလေး! ကိုယ့်ကိုကတိပေး ...တစ်ခုခုဆိုဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အနစ်နာခံဖို့မလုပ်ပါဘူးလို့..."
"စိတ်ချပါ ငယ်အဲ့လိုမလုပ်ပါဘူး လာပါသွားရအောင် အချိန်လည်းမစောတော့ဘူး"
.......
ရှောင်ပိုင်တစ်ယောက်ကတော့ ရှောင်ဝူတို့ထွက်သွားသည်နှင့် ချထားတဲ့မန္တန် စည်းတွေကိုဖျက်ကာ တောင်နောက်ဘက်ကတောအုပ်ထဲကို ဆင်းသွားခဲ့သည်
ဘာမှလုပ်စရာမရှိတာနဲ့ အဆိပ်ပျင်းပန်းတော်တော်များများလိုက်စုနေလိုက်သည်၊ထိုချိနိ အနားကနေဖြူဖြူအရိပ်တစ်ခုကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့်...
"ဘယ်သူလဲ!!"
တုန့်ပြန်သံမကြားရတာကြောင့် ရှောင်ဝူလည်းထိုအရာဝင်သွားသည့်နေရာကိုကြည့်လိုက်တော့ သာယာလှပလွန်းတဲ့ပုလွေသံလေးဟာ ငြိမ့်ညောင်းစွားထွက်ပေါ်လာပြီးလူကိုဆွဲဆောင်သွားခဲ့သည်၊ အသံလာရာကြည့်မိတော့ မြစ်ကမ်းဘေး ခန့်ခြားလွန်းတဲ့ပုံစံလေးတစ်ခု

စပ်စုမို့လုပ်လိုက်ပေးမယ်ါ အနားရောက်အနားရောက်တော့ ထိုလူရဲ့ပုခုံးအားလမ်းကိုင်ဖို့လုပ်လိုက်စဉ်
"အားး!!!!"
"ဗွမ်း!!!"
ရှောင်ပိုင်ရဲ့အော်သံနဲ့အတူရေထဲကိုပြုတ်ကျသွားသည့်အသံပါတစ်ပြိုင်နက်ကြားလိုက်ရသည်၊တစ်ခြားတော့မဟုတ် ထိုလူစိမ်းမှသူ့နောက်ကရှောင်ဝူကို လက်ကနေဆွဲပြီး ရေထဲပစ်ချလိုက်ခြင်းသာ
"အဟွတ်!အဟွတ်!"
"မင်းဘယ်သူလဲ?"
"ဝေ့ !!ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲတောင်မသိဘဲနဲ့ ဘာလို့များရေထဲပစ်ချတာတုန်းဗျ!!"
"အဆိုမင်းကရော ဘာလို့ငါ့နောက်ကနေခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်နေလဲ!?"
"ဘာကိုခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လဲ စကားကိုက
ဟွန့် ကျွန်တော်က ဒီအတိုင် ခင်ဗျားသေများသေနေတာလားလို့ လာကြည့်တာ!"
"အော်...အဆိုအရှေ့ကလာပါလား ဒီလောက်မှမလိမ်ပြောတတ်ရင်ပြောမနေပါနဲ့လား?"
"ခင်ဗျား!!!!....နေစမ်းပါအုန်းခင်ဗျားက သူများပိုင်နက်ထဲလဲလာသေးတယ် အိမ်ရှင်ကို စွတ်လားစွဲလားနဲ့"
"ဒီကသခင်လေးလာ ဘာလေးလားမသိပေမဲ့ ကျွန်တော်သိသလောက်ဆိုရင် ဒီနေရာကပိုင်ကျယ်တောင်ပိုင်နတ်ဆိုပေမဲ့ ပိုင်ကျယ်တောင်ကလူတွေကိုပါ လာခွင့်ပိတ်ထားတယ်မဟုတ်ဘူးလား"
"အ...အဲ့တာက ကျွန်..ကျွန်ေတာ့်ကိစ္စပါ !"
'ဟုတ်လား ..?ငါထင်တာမမှားဘူးဆိုရင် ပိုင်ကျယ်တောင်ကသာ ဒီတောအုပ်ထဲလာရင် ကြိမ်ဒဏ် ၅၀၀ဆိုလားဘာလား...?"
ရှောင်ပိုင်တစ်ယောက် ကြိမ်ဒဏ်ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ခြေထောက်ပင်မခိုင်ချင်ဆော့၊ခုနေကျဲကျဲလည်းမရှိဘူး အရင်ကဆိုကျံကျဲကကာကွယ်ပေးမှာမို့ကြောက်စရာမလိုပေမယ့်
ခုနေ ဘိုးဘိုးမပြစ်ပေးရင် သူပြေးစရာမြေမရှိ။
"ထား..ထားပါ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ပြစ်ဒဏ်ခံရမှာခင်းအတူတူငါတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ငြိမ်းချမ်းရေယူကြရအောင်လေ ဘယ်လိုလည်း ..?"
ရှောင်ဝူရဲ့ပြောစကားကြောင့် စစ်ဖုန်းက
"ငြိမ်းချမ်းရေးယူမယ် ဘယ်လိုလဲ...ခုနတုန်ကတော့ ရန်ထောင်နေပြီးတော့ ခုကြိမ်ဒဏ်ဆိုလည်းကြားရော ငြိမ်းချမ်းရေးတွေပါကောက်ယူချင်သွားတယ်တယ်ပေါ့..?"
"ခင်ဗျား ယူမှာလားမယူဘူးလား!.. အရမ်းကိုလေကြောရှည်တာပဲ ရုပ်ေလးချောသလောက်မထင်ရဘူး!"
"ဟက်...ငါကမယူဘူးဆိုရင်ရော..အတူတူကြိမ်ဒဏ်ခံရမဲ့အဖော်မင်းရှိတာကို ငါကဘာလို့မစမ်းကြည့်ရမှာလဲ?"
"အိုက်ယားး...ဒီကအကိုချောချောလေးရယ် ကျွန်တော်ကမသိတတ်သေးတဲ့ နဂါးလေးပဲရှိသေးတာမို့ စတာပါနော်ဗွေမယူပါနဲ့.."
ရှောင်ပိုင်တစ်ယောက်ခုနကပြောခဲ့တာတွေကိုတော်တော်လေးနောင်တရနေပြီး အခုနေစစ်ဖုန်းကို ကြိမ်ဒဏ်အပြစ်ကလွတ်ရေးတို့ရေးမိုါ အတင်းကာရော ကပ်ချွဲနေတော့သည်
စစ်ဖုန်းpov: ဒီအကောင်ပေါက်လေးစိတ်ဝင်စားဖို့တော့ကောင်းသား ခုနကမာန်ထောင်နေတာသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းချစ်စရာ...!မဟုတ်သေးပါဘူးငါဘာတွေတွေးနေတာလဲ*
"ကိုကိုချောလေး ဟမ်...မက်တပ်ကြီးအိပ်ပျော်နေတာလား အစမ်းကြီး..ဝေ့ကျွန်တော်ခေါ်တာကြားရဲ့လား!!"?
ရှောင်ပိုင်တစ်ယောက်ရဲ့ ခပ်စူးစူးအော်သံကိုပြားမှစစ်ဖုန်းတစ်ယောက်ပြန်အသိဝင်လာကာ သူ့အပေါ်တွယ်တက်တော့မယောင် ကပ်နေတဲ့ ရှောင်ပိုင်ကိုတွန်းထုနါပြီး ခြေသုံးလမ်းလောက်နောက်ဆုတ်သွားသည်၊
ရှောင်ပိုင်လည်းသူ့ကိုတွန်းလိုက်လို့စိတ်ဆိုးသွားပေမယ့် သူစိတ်ဆိုးတာကအသာထား ဟိုလူစိမ်းစိတ်ထပ်ဆိုးမှာဆိုးတာကြောင်..
"အဆိုကျွန်တော်ကပဲ အရင်မိတ်ဆက်ပါရစေကျွန်တော်နာမည်က ရှောင်ပိုင် ဒီတောင်ရဲ့ပိုင်ကျယ်နတ်ဘုရားမရဲ့တပည့် ခုပိုင်ကျယ်တောင်ရဲ့အရှင် ရဲ့မြေးပါ"
"အွန်း...ဟမ်..မင်းကရှောင်ပိုင် ဘယ်လိုလုပ်.!".
"ဘာကိုလဲ ချင်ဗျားသိချင်တာရှိရင်မေးလို့ရတယ်နော်...ပိုင်ကျယ်တောင်နဲ့ပက်သက်ရင်ပြောပါတယ်"
"ငါ့နာမည်ကစစ်ဖုန်း ပြီးတော့ ဒီပိုင်ကျာ်တောင်ရဲ့ အရှင်နဲ့ဆွေးနွေးစရာရှိလို့လာတာ ဘယ်ထင်မလဲ လိုချင်တာကရှေ့မှာ ရောက်လာမယ်လို့.."
"စစ်ဖုန်း...?ခနလေး အဆိုခင်ဗျားက လ...လနတ်ဘုရားလား"
"ဟုတ်တယ်လေ ဘာလဲခုမှကြောက်နေတာလား?"
"ဆုတောင်းလေကြောက်စရာလား ဟွန့်!"
"အဆိုလဲ ငါကပဲမင်းရဲ့အဘိုးကို သွားပြောပေးရမှာပေါ့'
"ဟဲ""ကျွန်တော်ကစတာပါ ကောကောရယ်"
"ဘာကိုကောကောလဲ! နတ်ဘုရားတစ်ပါးကိုအဲ့လိုခေါ်ရဲတာမင်းသတ္တိမသေးဘူးပဲ?"
"ဟမ်..ခေါ်လို့မရဘူးလား!?..မသိလို့ပါဗျာ နော်ခေါ်တော့..."
"ရတယ်..."
"ဟမ်..ဘာပြောလိုက်တာလဲ!"
"ငါပြောတာကောကောလို့ ပဲခေါ်တော့လို့:"
"အဆိုစိတ်မဆိုးတော့ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား!?"
"ကောကောလို့ထပ်ခေါ်မာ်ဆိုရင်ပေါ့..?"
"ဟုတ်ကဲ့ ကောကော "
ရှောင်ပိုင်လည်း လနတ်ဘုရားကိုတောင် အချိုသတ်လို့ရသွားတာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူလေပေါ်မှာမြှောက်နေတော့သည်။
You are reading the story above: TeenFic.Net